't Is van uw vrienden, de flikken, dat ge het moet hebben!

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door Depth of Field

Het is zeker werk, maar als de politie het niet wil doen...

De politie heeft het al druk genoeg om elkaar het bloed onder de nagels te halen dus daar moeten we als burger al niet te veel van gaan verwachten.

Maar er wordt gewerkt aan een nieuwe inburgeringscursus voor politiemensen waar ze de hedendaagse normen en waarden leren en ook over hoe problemen kunnen worden uitgepraat en opgelost.

Hier een kort artikel uit de morgen hoe agenten met elkaar omgaan.


Stel, u vindt uw gsm niet meer. Is kwijt, gewoon kwijt. Lag nochtans daar, en ligt daar nu niet meer. Moet uit zak zijn gevallen, of zoiets. Kwijt, in elk geval. Wat doet u? Een nieuwe kopen.
Stel, u merkt dat uw collega weer eens vergat zijn kaart in de prikklok te steken. Wat doet u? Niets, dat zijn om te beginnen uw zaken niet.

Stel, uw collega meldt u dat hij uw beider baas ervan verdenkt dat hij zijn secretaresse naait en haar een royale opslag heeft gegeven. Wat doet u? Giechelen, woordspelingen bedenken. En doorvertellen, want het is best een leuk verhaal.

De wet is de wet

Schakelen we dan nu over naar de dagelijkse realiteit, de routine, bij de top van de federale politie.
Gsm kwijt? De agent stelt een pv van aangifte op wegens 'diefstal door onbekenden' (dan komt de verzekering tussen en krijgt hij gratis een nieuwe). Het pv komt terecht bij een andere agent, die ontdekt dat gsm helemaal niet gestolen is en stelt op zijn beurt een pv op voor 'valsheid in geschrifte en gebruik ervan', met notitienummer voor het parket.

Prikklok? De collega-agent schrijft een anonieme brief naar het Comité P.
Baas, secretaresse, en collega die daar een opmerking over maakt? De ene agent stelt een proces-verbaal op tegen de andere wegens 'gebrek aan loyauteit', wat een inbreuk is op artikel 3 van de Wet van 13 mei 1999 houdende het Tuchtstatuut dat stelt dat 'elke handeling of gedraging, zelfs buiten de uitoefening van het ambt die een tekortkoming aan de beroepsplichten uitmaakt of die van aard is de waardigheid van het ambt in het gedrang te brengen een tuchtvergrijp is'. De wet is de wet.

Ik verzin niets, totaal niets. De drie voorbeelden zijn niet eens de meest waanzinnige van de voorbije maanden. Dit is hoe politiemensen in dit land met elkaar omgaan. Dit is hun leefwereld: wetboeken, pv's, anonieme brieven bij het Comité P. Dat Comité zelf, dezer dagen opeens witte ridder, kan er zelf ook wat van. Lees het eind deze week te verschijnen boek Flik geflikt van Guido De Ville (Lampedaire Uitgevers).

Het is een beklemmend relaas van hoe de federale politie helemaal 'verrijkswachtte': de terreur van regeltjes en getalletjes, reglementen over gommen en balpennen en in ronkende processen-verbaal gegoten achterklap. De Ville werd zes maanden lang geschaduwd door het Comité P, veel langer dan Marc Dutroux in zijn hele leven. Welk verschrikkelijk misdrijf moest hier worden opgehelderd? Aantonen dat de Brugse rechercheur niet altijd even stipt zijn diensturen noteerde in het dienstboek.

Waar was de juf?

Elk van de drie dossiers waar het Comité P zich in vastbeet, handelen in wezen over klein menselijk falen. Over akkefietjes die in elke andere organisatie hadden geleid tot een babbel onder volwassenen en geneutraliseerd zouden zijn voor ze gebeurden.

Iemand moet ze dringend online zetten, deze bloedernstige doorwrochte analyses over de benoemingen van Sylvie, Christa, Isabelle, Mélissa, Christina en Erna. Over de eleminatie van Els, omdat Els er wat over had gezegd en zich aldus (sic) "deloyaal had opgesteld". Over commissaris-generaal Koekelberg, die als enige weigerde in te zien dat de wereld niet zomaar de andere kant op gaat draaien omdat hij geroepen heeft dat "bevel bevel" is. Ooit, in een niet eens zo verre toekomst, zullen deze rapporten worden gelezen en zal men zich bescheuren over de totale wereldvreemdheid van de Belgische politieman ten jare 2008.

Waar is Marino Keulen als je hem nodig hebt? De federale politie, en zeker de top ervan, heeft voorlopig even geen behoefte aan nieuwe helikopters en waterkanonnen. Wat ze nodig heeft, is een inburgeringscursus. Met, bijvoorbeeld, een opsomming van hedendaagse normen en waarden, over hoe problemen ook kunnen worden uitgepraat en opgelost.

De federale politie is een kleutertuin en er was geen juf. De juf, dat zou de parlementaire begeleidingscommissie voor het Comité P moeten zijn. Het Comité hangt niet af van een minister - geen minister zou dat trouwens willen: verantwoordelijkheid dragen voor de politie van de politie.

Waar was de juf? Tussen de verkiezingen van 10 juni 2007 en ons eerste artikel over de 'gestolen' gsm van de nummer 2 van het Comité (en het daaropvolgende onmiddellijke ontslag van de agent die er een mailtje over schreef) heeft de commissie exact nul keer vergaderd.

Nu ze dan toch is gewekt uit haar zomer- en winterslaap, een kleine suggestie. Naast de prangende kwestie hoe Sylvie, Anja en Christa werden benoemd, valt er misschien wel meer op te volgen. Het opzetten van deals met criminele informanten, misschien, of het toenemende gebruik van bijzondere opsporingstechnieken. Daarbij kan stilaan elke telefoon zonder al te veel gedoe worden getapt en kan om het even welke burger nu bij nacht een special agent met bivakmuts in zijn living aantreffen.

Je mag er niet aan denken dat over dat soort operaties met dezelfde oordeelkundigheid wordt beslist als bij de benoemingen van Sylvie, Anja en Christa. Maar de belangrijke dingen eerst, natuurlijk.

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De...dig-hebt.dhtml

[kamiel spieces]

Ik kan iedereen aanraden om het boek eens te lezen van Guido De Ville : Flik Geflikt, en U zal bepaalde topfunctionarissen bij de politie en bepaalde rechters leren kennen die een stinkende, walgelijk troep vormen en straffeloos hun gangetje gaan in de prostitutie e.d. Wie te dicht hun 'nevenactivieiten' nadert, verliest alles. Om te overleven is het een kwestie van 'gatlikkerij' en ...'bazenpoeperij'.

GUIDO DE VILLE : "FEDERALE POLITIE IS EEN GEVAAR VOOR DE DEMOCRATIE"

Het rommelt aan de top van de Federale Poltie. Het lot van commissaris-generaal Fernand Koekelberg is zo goed als bezegeld na enkele verdachte superpromoties. Ook de functies van Luc Closset, hoofd van de Algemene Inspectie, en van de Brusselse korpschef Van Wymersch staan ter discussie. Met zijn boek Flik Geflikt, dat vandaag in de boekhandels ligt, giet Guido De Ville nog meer olie op het vuur. De Ville was jarenlang een succesvol politieman bij de gerechtelijke politie, en sedert de hervorming liaisonofficier tussen de federale en lokale politie. In 2006 werd hij echter ontheven uit die functie, en later veroordeeld tot een boete van 500 euro wegens het opgeven van niet-gepresteerde overuren. Het hele verhaal kan volgens De Ville gezien worden als climax van een ware heksenjacht op zijn persoon. Hij stond binnen het korps gekend voor zijn flamboyante stijl, en vooral : voor zijn groot rechtvaardigheidsgevoel. Toen hij de zoveelste wanpraktijk aanklaagde - zijn chef was een notoire gast op seksfeestjes en leek goed op weg om een succesvol pooier te worden - werd hij vogelvrij verklaard. De klacht tegen zijn overste 'Commissaris Gangbang' werd geseponeerd. De Ville ook.

http://www.moonartgallery.be/news.php?readmore=3888

[DannyS]

Ik heb niks tegen een inburgingscursus voor half-criminele politiemensen, waar zij dan zouden leren hoe problemen kunnen worden uitgepraat. Laat ze dan maar met hun interne problemen beginnen.

Er zijn echter efficiëntere veiligheidsmaatregelen mogelijk, voor bemiddelde toeristen die bij een afgelegen jeugdcentrum als De Kimpel gevaar lopen te worden lastiggevallen door de arme plaatselijke kinderen.
Hier is bijvoorbeeld een folderke over de succesvolle aanpak van Mankracht en Zonen vzw: http://www.riso-antwerpen.be/uploads...chtenzonen.pdf
Zij bouwen aan de samenleving rond het eveneens achtergestelde Koxplein in Borgerhout, waar het zover was gekomen dat ze hun eigen jongeren als een soort van concurentie in de overlevingsstrijd zagen: Jongeren die niks verkeerd deden werden door de bange blanke en dito politie over een kam geschoren met de enkeling die uit frustratie een steentje had gegooid.