open vld en haar standpunt tov confederalisme - Pagina 4

WYSIWYG · 15 juni 2021, 16:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door stuyckp

Op mijn opmerking dat open vld Belgicistisch is geworden door pure marketing, omdat zij een manier zochten om zich te profileren tov andere centrum rechtse partijen zoals nva. En dat belgicisme is een marktsegment, marktniche vanwaar ze hopen dat die groot genoeg is. Ze hopen die niche ook te vergroten door angst te zaaien voor keiharde splitsing, dat voor te stellen als een groot drama.
Alsof er plots vulkanen in uw tuin zouden ontstaan als er eindelijk een meer doorgedreven federale staat zou komen waarin België als unitaire staat amper nog bevoegdheden heeft.
Ze wijzen ook op de slechte werking van België en vooral van de deelstaten en dat zou dan betekenen dat splitsen niets helpt. Maar de splitsingen zijn zo ingewikkeld gemaakt dat het niet kon werken.
Mensen blijven daar niet intrappen. Misschien de ouden van dagen maar verstandige mensen weten wel beter.

Akkoord. Alleen denk ik dat er veel meer ouderen dan jongeren beseffen dat het huidige federale België best op de schop kan.

Witte Kaproen · 15 juni 2021, 16:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Wil de NVA splitsing? Hebt ge een recente bron die dat bevestigt.

Lees het partijprogramma van de N-VA en vooral artikel 1

Knuppel · 15 juni 2021, 18:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door WYSIWYG

Akkoord. Alleen denk ik dat er veel meer ouderen dan jongeren beseffen dat het huidige federale België best op de schop kan.

Waarom denke je dat "men" de 16-jarigen aan de kiesdwang wil onderwerpen?

WYSIWYG · 15 juni 2021, 19:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Waarom denke je dat "men" de 16-jarigen aan de kiesdwang wil onderwerpen?

Inderdaad. IJdele hoop trouwens.

Dadeemelee · 15 juni 2021, 19:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

Lees het partijprogramma van de N-VA en vooral artikel 1

Het meest ongebruikte/vervelende artikel 1 der partijprogramma’s.

Iedere keer al men er over begint dan komen er uitvluchten en beginnen ze over het ‘confederaal model’ en andere onzin.
Zelfs Bourgeois zegt dat hij geen separatist is.

Knuppel · 15 juni 2021, 20:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Het meest ongebruikte/vervelende artikel 1 der partijprogramma’s.

Iedere keer al men er over begint dan komen er uitvluchten en beginnen ze over het ‘confederaal model’ en andere onzin.
Zelfs Bourgeois zegt dat hij geen separatist is.

Confederalisme is geen separatisme, maar daar denken de Waalse kopstukken van de jaarlijkse miljarden-transfer-slurpers anders over.

De weerstand van de VLD tegen haar eigen ex. programmapunt spreekt eveneens boekdelen.

Dadeemelee · 15 juni 2021, 20:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Confederalisme is geen separatisme, maar daar denken de Waalse kopstukken van de jaarlijkse miljarden-transfer-slurpers anders over.

De weerstand van de VLD tegen haar eigen ex. programmapunt spreekt eveneens boekdelen.

Echt confederalisme gaat uit van onafhankelijk staten. Separatisme dus.

Wat het NVA confederalisme is daar hebben we nog altijd het raden naar.

Knuppel · 15 juni 2021, 20:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Echt confederalisme gaat uit van onafhankelijk staten. Separatisme dus.

Precies! Daarom trok de VLD haar confederalistische keutel terug in. Ze besefte dat ze té ver ging met "vernieuwen". De tijd van de nieuwe politieke cultuur was voorbij en de burgermanifesten vergeten.

Citaat:

Wat het NVA confederalisme is daar hebben we nog altijd het raden naar.

JIJ hebt daar het raden naar. Nochtans is dat nergens voor nodig. Zelfs "onecht" confederalisme gaat over onafhankelijke staten. Separatisme dus.

BWarrior · 15 juni 2021, 20:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

JIJ hebt daar het raden naar. Nochtans is dat nergens voor nodig. Zelfs "onecht" confederalisme gaat over onafhankelijke staten. Separatisme dus.

Ja, maar zo verkoopt de N-VA het niet.

Witte Kaproen · 15 juni 2021, 20:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Echt confederalisme gaat uit van onafhankelijk staten. Separatisme dus.

Wat het NVA confederalisme is daar hebben we nog altijd het raden naar.

Simpel ,een onafhankelijk Vlaanderen is wat de N-VA bedoelt.

Dadeemelee · 15 juni 2021, 21:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

Simpel ,een onafhankelijk Vlaanderen is wat de N-VA bedoelt.

Bourgeois zegt het tegendeel. De andere NVA’ers zeggen er niks over. Ze doen wat wollig over ‘confederalistisch model’.

Knuppel · 15 juni 2021, 21:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Ja, maar zo verkoopt de N-VA het niet.

Hoe verkoopt de N-VA het confederalisme?

Knuppel · 15 juni 2021, 21:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Bourgeois zegt het tegendeel. De andere NVA’ers zeggen er niks over. Ze doen wat wollig over ‘confederalistisch model’.

Citeer eens uit een bron zodat we weten wat JIJ bedoelt met het wollige confederalistische model van de N-VA.

Dadeemelee · 15 juni 2021, 21:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Citeer eens uit een bron zodat we weten wat JIJ bedoelt met het wollige confederalistische model van de N-VA.

Leg jij eens uit wat het ‘confederalistisch model’ van de NVA is.

Ik weet het niet hoor. Confederalisme is separatisme zoals je zelf al zei.

Knuppel · 15 juni 2021, 21:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Leg jij eens uit wat het ‘confederalistisch model’ van de NVA is.

Ik weet het niet hoor. Confederalisme is separatisme zoals je zelf al zei.

Precies!

Knuppel · 15 juni 2021, 22:17

Misschien maakt dit duidelijker hoe de N-VA confederalisme ziet:

09jun2014

Ils nous ont pris notre argent

Op 8 april schreef Hendrik Vuye in Knack over het confederalisme. Zijn stelling was duidelijk: het confederalisme is precies wat de PS nodig heeft om de linkse dromen te realiseren. ‘Stemt Wallonië donkerrood, dan verdienen ze een donkerrood beleid’. Niet alleen de Vlamingen, maar ook de Walen zouden eindelijk het beleid krijgen waar ze voor stemmen.

Ik zou zelf verder durven gaan. Confederalisme zou wel eens het enige kunnen zijn dat België kan redden. Niet dat dat mijn doelstelling zou zijn, en Vlaamse onafhankelijkheid is dat evenmin, maar een verregaande defederalisering zou eindelijk de communautaire pacificatie brengen waar dit land zo naar smacht. Het beleid zou democratische legitimiteit hebben, want het staat dicht bij de burgers en heeft bij die burgers ook draagvlak. In Wallonië betekent dat dus een links beleid. Toch verketteren de Franstaligen, met de socialisten aan kop, het confederalisme.

Tijdens een van de eerste ontmoetingen tussen Elio Di Rupo en Bart De Wever na de verkiezingen van 2010 begon de N-VA’er over de Waalse regionalisten. De toekomstige premier haalde zijn schouders op: “Les régionalistes wallons? Ce sont des vieux messieurs.” Nu, Di Rupo is zelf ook al een oudere man. Hijzelf was vroeger een hevige voorvechter van een sterke defederalisering. Hij nam daarbij meermaals het woord confederalisme in de mond:

“Het samengaan van Vlamingen en Walen, artificieel gerealiseerd in 1831, is na verloop van tijd een heterocliet geheel gebleken, zelfs een explosief geheel. Het is volstrekt nutteloos om het behoud van die eenheid na te streven. Daarentegen zal de oprichting van een evenwichtig en stabiel federaal of confederaal België beantwoorden aan de verzuchtingen van beide gemeenschappen. Elkeen zal op die manier op een efficiënte wijze voordeel halen uit de culturele en economische verschillen.”

De Elio van toen citeerde ook regelmatig Jules Destrée, de Waalse salonsocialist die zijn beroemde ‘brief aan de koning’ schreef met daarin ‘de grote verschrikkelijke waarheid’: “Sire, Vous régnez sur deux peuples. Il y a en Belgique, des Wallons en des Flamands; il n’y a pas de Belges”. En dat idee was zeker niet origineel. Het was zelfs zo evident voor de Waalse socialisten dat ze het principe van de administratieve scheiding van het land op het BWP-congres van 1912 goedkeurden.

De brief van Jules Destrée is een van de belangrijkste teksten in de Belgische canon. Het heeft de fundamenten van het unitaire België onherroepelijk aangetast. Op dat moment was er geen enkele Vlaming die dacht aan onafhankelijkheid. De Vlaamse reacties op de brief waren zelfs zeer verontwaardigd. De elite kende natuurlijk het idee van twee volkeren die artificieel in 1831 bijeen gebracht zijn, onder andere uit de literatuur van Baudelaire, maar de verontwaardiging kwam vooral uit een reeks andere uitspraken van Destrée, uitspraken die veel meer zeggen dan het beroemde ‘Sire, il n’y a pas de Belges’.

Destrée beschreef stap voor stap wat de Vlamingen allemaal hadden ontnomen van de Walen: “Ils nous ont pris la Flandre – Ils nous ont pris notre passé – Ils nous ont pris nos artistes – Ils nous ont pris les emplois publics – Ils nous ont pris notre argent – (..) notre securité – (…) notre liberté – (…) notre langue”

“ Ils nous ont pris … Mais je m’arrête.” Waarmee hij zijn tirade stopzet. Het waren vooral deze uitspraken die kwaad bloed zette bij de Vlamingen. Ze tonen aan dat de franstaligen Vlaanderen wel degelijk zagen als een bezit. En van Waalse bereidheid tot solidariteit was weinig sprake, want Destrée beklaagt dat de Vlamingen hen ‘hun geld hebben ontnomen’. Dit is de zogenaamde mythe van de omgekeerde transfers, die nooit hebben bestaan. De Gentse professor Juul Hannes, zeker geen Vlaamsgezinde man, heeft dat onweerlegbaar aangetoond is zijn boek.

De splitsing van het land zagen de Vlamingen niet zitten. De reactie was algemeen dat ze de scheiding niet wensten, maar dat ze het ook niet vreesden, mochten de Walen volharden in hun eis. Het was pas na de oorlog dat ze Jules Destrée op zijn woord namen. Ze waren als Belgisch patriotten naar het front gegaan, en als flaminganten teruggekomen.

Vandaag krijgt Jules Destrée en zijn brief, dat onlangs zijn 100ste verjaardag vierde, geen aandacht meer. Samen met enkele vieux messieurs als José Happart en voormalig PS-voorzitter Guy Spitaels (die in 2012 overleed), lijkt het idee van het Waals regionalisme iets uit het verleden, een verleden dat door de kinderen hiervan schaamteloos verloochend wordt.

Nochtans lijkt de analyse van Hendrik Vuye te kloppen, het confederalisme zou de linkse dromen kunnen waarmaken in Wallonië. Waarom blijft de PS dan kiezen voor een systeem waarbij de Vlaamse kiezer belet dat ze hun programma kunnen uitvoeren. En het antwoord hierop is cynisch. De enige reden waarom Jules Destrée een scheiding wou, was omdat hij (onterecht weliswaar) ervan overtuigd was dat er transfers van Wallonië naar Vlaanderen gingen. De PS weet vandaag wel beter. Ze zijn afhankelijk van de transfers uit Vlaanderen. Ze geven dat ook toe, door bij monde van Magnette te zeggen dat de ‘solidariteit’ tussen de gemeenschappen de enige waarde is van België.

De PS heeft schrik van confederalisme. Ze vrezen de verarming, l’apprauvissement, het woord dat telkens terugkwam tijdens de regeringsonderhandelingen van 2010-2011. Ze vrezen dat de bereidheid tot solidariteit van de Vlamingen vandaag even groot zal zijn dan de bereidheid van Jules Destrée en zijn vrienden in de vorige eeuw. Ze vergissen zich. De Vlamingen zijn altijd solidair geweest, en ze zullen dat ook blijven. Ondanks deze onzekere tijden, de talloze vernederingen doorheen de geschiedenis, de beledigingen vandaag de dag in hun gezicht, vinden de Vlamingen de capaciteit om solidair als mensen om te gaan met zijn zuiderburen.

Daarvoor voorziet N-VA in een vervanging van de huidige transfer via een transparant solidariteitsmechanisme. De huidige transfer worden afgebouwd op een termijn van 25 jaar (als dat niet genereus is) waarna er een solidariteitsmechanisme komt:

“Wanneer de fiscale capaciteit per inwoner lager is dan 95% van het confederatiegemiddelde, ontvangt de betrokken deelstaat een bijdrage uit de confederale middelen die zijn fiscale capaciteit optrekt tot 95% van het confederatiegemiddelde. De toepassing van het omkeerbaar solidariteitsmechanisme kan er nooit toe leiden dat de fiscale capaciteit van de andere deelstaat onder de 105 % van het confederatiegemiddelde daalt.” Congresteksten N-VA 2014

Als de PS hun wantrouwen ten opzichte van de Vlaming opzij kan zetten, en de oprechte wil en moed kan vinden om het beleid dat ze hebben aan responsabilisering bloot te stellen, vervalt met dit programma het laatste argument van de PS weg en kunnen ze met een gerust hart de hervorming doorvoeren die beiden gemeenschappen willen. Het punt is echter dat dit solidariteitsmechanisme ook omgekeerd kan werken, waarbij Wallonië op een gegeven moment zou bijdragen aan Vlaanderen. Iets uit mijn geschiedenislessen zegt me dat op dat ogenblik de waarde van België in de ogen van de Franstalige socialisten zal ophouden. In het licht van de crisissen, spanningen en wantoestanden in dit land, is dat echt hét toonbeeld van cynisme!

https://jongnva.be/nieuws/ils-nous-o...s-notre-argent

BWarrior · 15 juni 2021, 22:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Hoe verkoopt de N-VA het confederalisme?

Volgens de N-VA is confederalisme niet het einddoel, maar wel onafhankelijkheid.

Knuppel · 15 juni 2021, 22:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Volgens de N-VA is confederalisme niet het einddoel, maar wel onafhankelijkheid.

We zijn er!

BWarrior · 15 juni 2021, 23:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

We zijn er!

Maar confederalisme veronderstelt onafhankelijkheid.

Knuppel · 15 juni 2021, 23:15

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Maar confederalisme veronderstelt onafhankelijkheid.

Zelfs een veronderstelde onafhankelijkheid krijgen de "liberalen" dus niet verteerd.

Ze doen maar. Dat probleem lost zich vanzelf op.

15 juni 2021, 22:17	#76
Knuppel Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 21 juni 2002 Locatie: Vlaanderen Berichten: 117.759	Misschien maakt dit duidelijker hoe de N-VA confederalisme ziet: 09jun2014 Ils nous ont pris notre argent Op 8 april schreef Hendrik Vuye in Knack over het confederalisme. Zijn stelling was duidelijk: het confederalisme is precies wat de PS nodig heeft om de linkse dromen te realiseren. ‘Stemt Wallonië donkerrood, dan verdienen ze een donkerrood beleid’. Niet alleen de Vlamingen, maar ook de Walen zouden eindelijk het beleid krijgen waar ze voor stemmen. Ik zou zelf verder durven gaan. Confederalisme zou wel eens het enige kunnen zijn dat België kan redden. Niet dat dat mijn doelstelling zou zijn, en Vlaamse onafhankelijkheid is dat evenmin, maar een verregaande defederalisering zou eindelijk de communautaire pacificatie brengen waar dit land zo naar smacht. Het beleid zou democratische legitimiteit hebben, want het staat dicht bij de burgers en heeft bij die burgers ook draagvlak. In Wallonië betekent dat dus een links beleid. Toch verketteren de Franstaligen, met de socialisten aan kop, het confederalisme. Tijdens een van de eerste ontmoetingen tussen Elio Di Rupo en Bart De Wever na de verkiezingen van 2010 begon de N-VA’er over de Waalse regionalisten. De toekomstige premier haalde zijn schouders op: “Les régionalistes wallons? Ce sont des vieux messieurs.” Nu, Di Rupo is zelf ook al een oudere man. Hijzelf was vroeger een hevige voorvechter van een sterke defederalisering. Hij nam daarbij meermaals het woord confederalisme in de mond: “Het samengaan van Vlamingen en Walen, artificieel gerealiseerd in 1831, is na verloop van tijd een heterocliet geheel gebleken, zelfs een explosief geheel. Het is volstrekt nutteloos om het behoud van die eenheid na te streven. Daarentegen zal de oprichting van een evenwichtig en stabiel federaal of confederaal België beantwoorden aan de verzuchtingen van beide gemeenschappen. Elkeen zal op die manier op een efficiënte wijze voordeel halen uit de culturele en economische verschillen.” De Elio van toen citeerde ook regelmatig Jules Destrée, de Waalse salonsocialist die zijn beroemde ‘brief aan de koning’ schreef met daarin ‘de grote verschrikkelijke waarheid’: “Sire, Vous régnez sur deux peuples. Il y a en Belgique, des Wallons en des Flamands; il n’y a pas de Belges”. En dat idee was zeker niet origineel. Het was zelfs zo evident voor de Waalse socialisten dat ze het principe van de administratieve scheiding van het land op het BWP-congres van 1912 goedkeurden. De brief van Jules Destrée is een van de belangrijkste teksten in de Belgische canon. Het heeft de fundamenten van het unitaire België onherroepelijk aangetast. Op dat moment was er geen enkele Vlaming die dacht aan onafhankelijkheid. De Vlaamse reacties op de brief waren zelfs zeer verontwaardigd. De elite kende natuurlijk het idee van twee volkeren die artificieel in 1831 bijeen gebracht zijn, onder andere uit de literatuur van Baudelaire, maar de verontwaardiging kwam vooral uit een reeks andere uitspraken van Destrée, uitspraken die veel meer zeggen dan het beroemde ‘Sire, il n’y a pas de Belges’. Destrée beschreef stap voor stap wat de Vlamingen allemaal hadden ontnomen van de Walen: “Ils nous ont pris la Flandre – Ils nous ont pris notre passé – Ils nous ont pris nos artistes – Ils nous ont pris les emplois publics – Ils nous ont pris notre argent – (..) notre securité – (…) notre liberté – (…) notre langue” “ Ils nous ont pris … Mais je m’arrête.” Waarmee hij zijn tirade stopzet. Het waren vooral deze uitspraken die kwaad bloed zette bij de Vlamingen. Ze tonen aan dat de franstaligen Vlaanderen wel degelijk zagen als een bezit. En van Waalse bereidheid tot solidariteit was weinig sprake, want Destrée beklaagt dat de Vlamingen hen ‘hun geld hebben ontnomen’. Dit is de zogenaamde mythe van de omgekeerde transfers, die nooit hebben bestaan. De Gentse professor Juul Hannes, zeker geen Vlaamsgezinde man, heeft dat onweerlegbaar aangetoond is zijn boek. De splitsing van het land zagen de Vlamingen niet zitten. De reactie was algemeen dat ze de scheiding niet wensten, maar dat ze het ook niet vreesden, mochten de Walen volharden in hun eis. Het was pas na de oorlog dat ze Jules Destrée op zijn woord namen. Ze waren als Belgisch patriotten naar het front gegaan, en als flaminganten teruggekomen. Vandaag krijgt Jules Destrée en zijn brief, dat onlangs zijn 100ste verjaardag vierde, geen aandacht meer. Samen met enkele vieux messieurs als José Happart en voormalig PS-voorzitter Guy Spitaels (die in 2012 overleed), lijkt het idee van het Waals regionalisme iets uit het verleden, een verleden dat door de kinderen hiervan schaamteloos verloochend wordt. Nochtans lijkt de analyse van Hendrik Vuye te kloppen, het confederalisme zou de linkse dromen kunnen waarmaken in Wallonië. Waarom blijft de PS dan kiezen voor een systeem waarbij de Vlaamse kiezer belet dat ze hun programma kunnen uitvoeren. En het antwoord hierop is cynisch. De enige reden waarom Jules Destrée een scheiding wou, was omdat hij (onterecht weliswaar) ervan overtuigd was dat er transfers van Wallonië naar Vlaanderen gingen. De PS weet vandaag wel beter. Ze zijn afhankelijk van de transfers uit Vlaanderen. Ze geven dat ook toe, door bij monde van Magnette te zeggen dat de ‘solidariteit’ tussen de gemeenschappen de enige waarde is van België. De PS heeft schrik van confederalisme. Ze vrezen de verarming, l’apprauvissement, het woord dat telkens terugkwam tijdens de regeringsonderhandelingen van 2010-2011. Ze vrezen dat de bereidheid tot solidariteit van de Vlamingen vandaag even groot zal zijn dan de bereidheid van Jules Destrée en zijn vrienden in de vorige eeuw. Ze vergissen zich. De Vlamingen zijn altijd solidair geweest, en ze zullen dat ook blijven. Ondanks deze onzekere tijden, de talloze vernederingen doorheen de geschiedenis, de beledigingen vandaag de dag in hun gezicht, vinden de Vlamingen de capaciteit om solidair als mensen om te gaan met zijn zuiderburen. Daarvoor voorziet N-VA in een vervanging van de huidige transfer via een transparant solidariteitsmechanisme. De huidige transfer worden afgebouwd op een termijn van 25 jaar (als dat niet genereus is) waarna er een solidariteitsmechanisme komt: “Wanneer de fiscale capaciteit per inwoner lager is dan 95% van het confederatiegemiddelde, ontvangt de betrokken deelstaat een bijdrage uit de confederale middelen die zijn fiscale capaciteit optrekt tot 95% van het confederatiegemiddelde. De toepassing van het omkeerbaar solidariteitsmechanisme kan er nooit toe leiden dat de fiscale capaciteit van de andere deelstaat onder de 105 % van het confederatiegemiddelde daalt.” Congresteksten N-VA 2014 Als de PS hun wantrouwen ten opzichte van de Vlaming opzij kan zetten, en de oprechte wil en moed kan vinden om het beleid dat ze hebben aan responsabilisering bloot te stellen, vervalt met dit programma het laatste argument van de PS weg en kunnen ze met een gerust hart de hervorming doorvoeren die beiden gemeenschappen willen. Het punt is echter dat dit solidariteitsmechanisme ook omgekeerd kan werken, waarbij Wallonië op een gegeven moment zou bijdragen aan Vlaanderen. Iets uit mijn geschiedenislessen zegt me dat op dat ogenblik de waarde van België in de ogen van de Franstalige socialisten zal ophouden. In het licht van de crisissen, spanningen en wantoestanden in dit land, is dat echt hét toonbeeld van cynisme! https://jongnva.be/nieuws/ils-nous-o...s-notre-argent __________________ Het Oosten: De kiezer heeft niet altijd gelijk. De kiezer heeft alleen gelijk als hij stemt zoals Het Oosten het zou willen.