Sta je ervoor open om je geloof te veranderen?

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Beste Diego, dat staat niet in mijn woordenboek. Als je het woord voor zonde in de oude talen afleid vind je misschien zulke associaties maar in de spreektaal en de taal van de kerk betekent
het:

Ik spreek de taal van de kerk niet, ze is me nl iets te beperkend en te dogmatisch van toon, om van die wereldse hypocriete gerokten maar te zwijgen en voorts is die orthodoxe interpretatie van god alvast de mijne niet.
Gelieve me dus van dat katholieke prikbord af te halen, strik daar de bijbelvreters maar mee.

ongerechtigheid, kwaad, ondeugd fout jammer
Gevonden op http://www.woorden-boek.nl/woord/zonde

zonde: [zelfstandig naamwoord]• een overtreding van de regels van God
vb:een katholiek moet biechten als hij een zonde heeft begaan
• in zonde leven [overspel plegen, of ongetrouwd samenwonen]
• 't is zonde dat ik het zeg... [ik zou het eigenlijk niet moeten zeggen]
• het is zonde voor God [een grot
Gevonden op http://www.muiswerk.nl/WRDNBOEK/LTR_Z/W6

En bovendien, in het Judaïsme wordt 'afzondering' nog al eens gebruikt voor iemand die zijn leven aan god wijdt, zoals een priester en een monnik. En dan betekent de afzondring geen geen zonde maar heiligheid. U dwaalt dus.

Het spijt me indien je m’n woordgebruik waarin ik die term van Fred leende anders interpreteerde, maar het was dus wel degelijk in de context van ‘afzondering van God dus’, niks anders.

De oosterse interpretatie van het woord ‘heilig’, slaat op het bewustzijn van een persoon wiens beperkende ego overwonnen en uitgeblust is, ervan onthecht zeg maar, en de belichaming van onbegrensde wijsheid, liefde en mededogen is geworden, als de hoogst bereikbare staat van zijn.
En ja, ook een tzadik kan je beschouwen als ‘heilig’, alsook de rishis van het oosten, de mystiekers van het westen en de sjamanen van het noorden, want die zijn ook egoloos.

Neen dus, beste Piero, het zijn juist de grote ego’s die dwalen. Geschiedenis en een tikkeltje zelfkennis laten dit duidelijk zien.
De spirituele leraren in de wereldgeschiedenis, die als een levende ketting de kennis over deze unio mystica doorgaven tot vandaag de dag dwalen niet, nooit meer, want ze zijn reeds thuisgekomen, de kosmische heimat teruggevonden.

Dus het Ego is voor u zo ongeveer de hoofdzonde?

Als dat de oorzaak vormt van een gefragmenteerd wereldbeeld en men daardoor de intrisieke samenhang van het geheel niet meer ziet, dit met alle persoonlijke, sociale, maatschappelijke, milieu- en economische gevolgen vandien, kortom, medemens en omgeving, dan is dat voor mij idd dé hoofdzonde, gezien net daar alle onwetendheid, verwarring, versplintering en misidentificatie over de ander en het andere uit voortspruit en dus verder ook alle ‘kleinere’ zonden, waarmee we onze huidige en toekomstige levenskwaliteit deftig aan het verknosselen zijn.

Het ego kan dus nooit echt duurzame oplossingen voor welk probleem dan ook zoeken, indien deze op hetzelfde denkniveau worden bedacht, als waarmee de problemen werden veroorzaakt, mn een intellectueel beeld van afgescheidenheid en fragmentatie en dient er zich dus een noodzaak tot overstijging van deze verstandelijke beperkingen aan.
Albert E. had dit ook goed door, de Indische yogi’s eva nog veel eerder.

Trouwens, kent u dan nog andere hoofdzonden ?

En het ego dat tevreden genietend terugkijkt op zijn post mag zichzelf tracteren op een kopje koffie met een koekje?

Ach, ik twijfelde toen nog wat tussen dat luxe-snoepje en een kopje lauwwarm water met een kommetje zilvervliesrijst en kan ik van beide evenveel genieten, intussen, net zoals u, genietend terugkijken op de intellectuele touwtrekkerij die onze ego’s doen erecteren als een opgewonden lingam, allé, de ene al wat meer dan de andere, natuurlijk.

Zo ziet u maar, het fysieke genot is hoger dan het geestelijk genot.

De gradaties ervan laat ik aan u over, maar het ene staat niet los van het andere en het is nog steeds ons bewustzijn dat het fysieke genot ervaart, al is dat ego voor sommigen beperkt tot een louter materialistische respons van ‘hersen-gelocaliseerd’ gegeven, duh.
Maw, het is ons bewustzijn dat deze zintuiglijke prikkels van het lichaam ervaart als genot of pijn, als aangenaam of ongewenst.

Niet is mooier dan uw ego.

Sure, en de ego’s van Hitler en Mohammed zullen wellicht ook wel enig mooie kantjes gehad hebben en de ego's van Ghandi en Eckehart zullen in hun vroegste jaren wellicht ook hier en daar enige lelijke trekjes vertoond hebben, maar u mag eens raden naar de maatschappelijke impact van het ego-beïnvloedende lingam-effect van deze historische figuren op hun wijde omgeving en alhoewel deze personages fysiek niet meer aanwezig zijn, zijn de uiterste intenties die ze hadden net dezelfde en herkenbaar als de intenties die u en mij bezielen, alleen iets wils- en daadkrachtiger geuit en daardoor dan ook een grotere impact.

Sorry, maar imo is niets mooier dan ego-loos mens, want dat is de natuurlijke en spontane staat van zijn met het geheel en tevens het innigst verbonden met de eeuwige modus vivendi van het bestaan dat alles volledig doordringt, en als dusdanig bevrijd is van de afgevallen dogmatische sluiers en intellectuele concepten, waarmee het eerder verblinde en zelfgenoegzame ego zich had omwikkeld.

En neen, een heilige ben ik ook niet, nog verre van, maar een sterk ijkpunt voor wat een ego nu eigenlijk wel en niet is, is steeds handig, vooral in situaties waar meedogenloos gestreden wordt voor het behoud van het 'eigen gelijk'.
Mss net daardoor, dat de subtiele essentie van de boodschap soms wel eens verloren gaat.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Diego (u) beweert hier dat de mens zich ontwikkelt tot individu en dat het ego niet goed zou kunnen functioneren omdat het zich heeft afgezonderd van God. De 'poppen gaan aan het dansen'. Dat lijkt mij een dogmatische redenering. Hoe weet u dat de mens voor zijn verwekking of geboorte in God heeft bestaan? Hoe kan hij in God hebben bestaan als hij geen individu was en geen ego.

Gezien vanuit esotherisch standpunt is er niets buiten het Ene en is alles wat ooit geboren is/wordt, bestond/bestaat en sterft, een manifestatie ervan.
Gezien de kosmos als geheel als onsterfelijk kan beschouwd worden, moet er ook iets 'onsterfelijks' in ons aanwezig zijn, gezien wijzelf ook een tijd-ruimtelijke manifestatie zijn van dat beginsel.
De ene noemt dat een ziel, de ander een scheppende leegte of zuiver bewustzijn.

Hoe dan ook, het blijkt iets onsterfelijks te zijn dat steeds oplost en verdicht in opeenvolgende manifestaties of geboorten, zodat ervaringen kunnen worden opgedaan en lessen getrokken worden uit elke nieuwe verschijning, die zoals steeds, haar wortels heeft in het Ene, round and round.

ik geloof dat het Kant was, die iets schreef over op- en neergaande zielen, steeds weerom.

Gezien slechts dat Ene de eerste oorzaak is van het Vele, wordt de idee van een individu annex ego nogal overbodig, illusoir zelfs, gezien een ego slechts een zintuiglijk-intellectuele verhulling is, een substituut, samengesprokkeld door de inwikkeling en verdichting van ijle en subtiele bewustzijnslagen in de 'grove materie', ons lichaam.

U noemt het zelfbeeld van de mens en zijn wereldbeeld illusior. Volgt daar dan niet uit dat ook uw beeld van God en ook het menselijk lijden illusior zouden zijn. Dan hoeven wij ons daar niet druk om te maken.

Uw algemene gedachtegang is gebaseerd op schoolse logica en is dus derhalve nogal slecht uitgerust, om de dwingende noodzaak in te zien van een overstijgende visie, een die toelaat het Ene te zien in het Vele.
De link die ik daarover meegaf aan Redwasp ivm een meditatietechniek, is mi dan ook stilaan toe aan een algemene schoolintroductie.

Verder wilde ik met mijn opmerkingen duidelijk maken dat de grote godsdiensten veel nadruk leggen op het ego in een afhankelijke relatie tot God. Vandaar het beroep van priester en monnik en zwijgplicht e.d.. Het ego is dus het uitgangspunt voor de godsdienst en geen foutje dat kan worden hersteld door een relatie met God te beginnen. Volgens de godsdienst is het doel van de relatie met god niet het verlichten van het eigen lijden en dat van anderen, zoals Diego stelt, maar het geduldig kunnen dragen van lijden dat wij verdiend zouden hebben. Voor uw medemens kunt u niet veel meer doen dan wat geboden wordt in de bergrede: 'heb uw naasten lief als uzelf'. Het gebod om God lief te hebben boven al lijkt mij trouwens, als ik even een krant in kijk, een wrede grap.

Door inzicht te verkrijgen over de staat van ons oorspronkelijke wezen, heb je automatisch alle het andere lief en is er helemaal geen erfzonde, of het zou die van avidya (onwetendheid, ignorance) moeten zijn en die is aangeboren.
Orthodoxe religies zijn bij deze dus overbodige aanhangsels, die de illusoire afgescheidenheid van mens en god instandhouden, vandaar de onderlinge onverzoenbaarheid van monotheïstische dogma's, teveel ego en symboliek, te weinig god.

Btw, gezien het Ene steeds zich opnieuw manifesteert in alle levenvormen, reïncarnatie dus, is karma hiervoor een beter begrip dat dit eeuwigheidsconcept begeleid.

[Fred uit Gent]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dat snap ik. Dus nogmaals, volgens alle grote godsdiensten is de betekenis van het woord 'zonde' het overtreden van Gods geboden en niet 'afzondering (van God)'.

Inderdaad, volgens alle grote godsdiensten is dit zo. Volgens mij en Diego niet dus, en wij zijn echt niet de enigen hoor.

In het volgende ga ik er van uit dat u de mening van Diego Raga deelt.

We zullen zien...

Diego (u) beweert hier dat de mens zich ontwikkelt tot individu en dat het ego niet goed zou kunnen functioneren omdat het zich heeft afgezonderd van God.

Volgens mij was de mens van bij het prille begin reeds een individu. Dat van die afzondering is juist.

Hoe weet u dat de mens voor zijn verwekking of geboorte in God heeft bestaan? Hoe kan hij in God hebben bestaan als hij geen individu was en geen ego.

We moeten een onderscheid maken tussen de conceptie en geboorte van een mens hier op aarde enerzijds en het ontstaan van de ziel anderzijds. Als er hier op aarde een kind verwekt wordt, moet er een ziel bereid gevonden worden om in dat lichaam te komen leven. De ziel was er dus reeds lang voor de geboorte van het lichaam. En die zielen zijn heel lang geleden ontstaan uit God, ja. Daarvoor was er enkel God.

U noemt het zelfbeeld van de mens en zijn wereldbeeld illusior. Volgt daar dan niet uit dat ook uw beeld van God en ook het menselijk lijden illusior zouden zijn. Dan hoeven wij ons daar niet druk om te maken.

Ergens begrijp ik Diego wel. Als je bedenkt dat materie niks anders is dan atoomkernen met daar rond wervelende elektronen, dan is materie eigenlijk energie die je het gevoel heeft vaste materie te zijn. Dat kun je bekijken als een soort illusie maar dan wel een zeer hardnekkige.

Ik geloof ook wel dat er een moment zal komen dat wij allemaal naar onze levens hier op aarde zullen kijken als was het een illusie geweest. (na de fysieke dood dus). Maar momenteel zitten wij allemaal in dezelfde 'illusie' en het is nu net de bedoeling dat we elkaar helpen. Want zelfs al is iets een illusie, op het moment dat je er midden in zit, is het echt.

Volgens de godsdienst is het doel van de relatie met god niet het verlichten van het eigen lijden en dat van anderen, zoals Diego stelt, maar het geduldig kunnen dragen van lijden dat wij verdiend zouden hebben.

Wel, daar zitten ze dan surieus fout. Hoe minder lijden, hoe beter. Wel is het zo dat als je toch nog iets ernstigs overkomt, het beter is om je situatie te aanvaarden. Dat is totaal iets anders dan je er bij neer te leggen. Vanuit het aanvaarden vind je vaak veel sneller een oplossing.

Het gebod om God lief te hebben boven al lijkt mij trouwens, als ik even een krant in kijk, een wrede grap.

Ik begrijp je reactie volledig omdat jij waarschijnlijk redeneert dat God dit zo zou gewild hebben. En als hij het niet zou gewild hebben, dan zou jij willen dat hij ingrijpt, niet?

Wel, eigenlijk grijpt God in, maar op een andere manier dan jij denkt. Heel veel mensen beginnen te beseffen dat het zo niet verder kan. Vroeger besefte men dat niet. Door dit besef zal alles veranderen maar dit vraagt tijd. Dus eigenlijk grijpt God in via de mens.

Fred.

[Fred uit Gent]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Gezien slechts dat Ene de eerste oorzaak is van het Vele, wordt de idee van een individu annex ego nogal overbodig, illusoir zelfs, gezien een ego slechts een zintuiglijk-intellectuele verhulling is, een substituut, samengesprokkeld door de inwikkeling en verdichting van ijle en subtiele bewustzijnslagen in de 'grove materie', ons lichaam.

Ik ben het op zowat alle punten met je eens behalve op dit punt. Wij zijn allemaal individuele wezens zoals God en dat blijft zo. Mochten wij onze individualiteit verliezen, dan hielden wij op te bestaan.

Het ego van sommige mensen heeft inderdaad voor heel wat ellende gezorgd op deze wereld. Maar dat is niet omdat ze een ego zijn of hebben, maar omdat ze het verkeerd gebruikten, ten koste van anderen.

Je kunt je heel goed verbonden voelen met God, je medemensen en de ganse schepping en toch een individu blijven, ik zie het probleem niet. Integendeel, als je geen individu meer bent, dan is er niemand meer om dit te ervaren, niet?

Fred.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Ik ben het op zowat alle punten met je eens behalve op dit punt. Wij zijn allemaal individuele wezens zoals God en dat blijft zo. Mochten wij onze individualiteit verliezen, dan hielden wij op te bestaan.

zo is het.....

Het ego van sommige mensen heeft inderdaad voor heel wat ellende gezorgd op deze wereld. Maar dat is niet omdat ze een ego zijn of hebben, maar omdat ze het verkeerd gebruikten, ten koste van anderen.

ook dit is waar.........

Je kunt je heel goed verbonden voelen met God, je medemensen en de ganse schepping en toch een individu blijven, ik zie het probleem niet. Integendeel, als je geen individu meer bent, dan is er niemand meer om dit te ervaren, niet?

Fred.

heel goed onder woorden gebracht......

God is de eenheid van een oneindig aantal microwezentjes.........maar ook de eenheid van alle mensen........maar Hij bestaat in het bijzonder als individu, want hoe zou hij zichzelf anders kunnen ervaren?

Wat zou de massa zijn als deze niet uit individuen bestond?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Volgens mij was de mens van bij het prille begin reeds een individu. Dat van die afzondering is juist.

We moeten een onderscheid maken tussen de conceptie en geboorte van een mens hier op aarde enerzijds en het ontstaan van de ziel anderzijds. Als er hier op aarde een kind verwekt wordt, moet er een ziel bereid gevonden worden om in dat lichaam te komen leven. De ziel was er dus reeds lang voor de geboorte van het lichaam. En die zielen zijn heel lang geleden ontstaan uit God, ja. Daarvoor was er enkel God.

Ik beschouw de mens net als u vanaf de conceptie als een levend wezen, dus als een individu. Echter, nog niet als een menselijk individu. Met Diego Raga ben ik het eens dat de het individu zich ontwikkelt tot een mens met een ego, dat wil zeggen met een bewust zijn van zichzelf en met een voorstelling of illusie over zijn omgeving. Maar dat er, zoals u denkt, in een voortgeplant leven een ziel geplaatst wordt is volgens mij overbodig en dogmatisch. De voortplanting van mensen zou dan wezenlijk verschillen van die van planten, insecten en dieren. Daarvoor zie ik geen enkele logische verklaring.

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Ik geloof ook wel dat er een moment zal komen dat wij allemaal naar onze levens hier op aarde zullen kijken als was het een illusie geweest. (na de fysieke dood dus). Maar momenteel zitten wij allemaal in dezelfde 'illusie' en het is nu net de bedoeling dat we elkaar helpen. Want zelfs al is iets een illusie, op het moment dat je er midden in zit, is het echt.

Hoe weet u dat het de bedoeling is dat wij elkaar helpen? Wij streven toch eerder naar ons voordeel en een snel resultaat? Daarbij is het verstandig onderscheid te maken tussen vriend en vijand. Zich daarin vergissen kan dodelijk zijn, dus moet men zich betreffende de medemens geen illusies maken. Ons wereldbeeld moeten we scherp houden.

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Wel, daar zitten ze dan serieus fout. Hoe minder lijden, hoe beter. Wel is het zo dat als je toch nog iets ernstigs overkomt, het beter is om je situatie te aanvaarden. Dat is totaal iets anders dan je er bij neer te leggen. Vanuit het aanvaarden vind je vaak veel sneller een oplossing.

Wel, eigenlijk grijpt God in, maar op een andere manier dan jij denkt. Heel veel mensen beginnen te beseffen dat het zo niet verder kan. Vroeger besefte men dat niet. Door dit besef zal alles veranderen maar dit vraagt tijd. Dus eigenlijk grijpt God in via de mens.
Fred.

De kerk predikt het aanvaarden van het lijden om ons te helpen ons lot kunnen dragen. Verder is de natuur op verschillende plaatsen in de wereld nu ook weer niet zo liefdevol voor mens en dier. Daar kunnen onze goede bedoelingen helemaal niets aan veranderen. Het is daarom merkwaardig om alleen de mens buiten de natuur te plaatsen en hem een doel toe te dichten. En dat de mens iets wezenlijk aan zijn lot zou kunnen verbeteren lijkt mij toch te hoog gegrepen.

[Ephialtes]

Mijn geloof:

"Het denken mag zich nooit onderwerpen, noch aan een dogma, noch aan een partij, noch aan een hartstocht, noch aan een belang, noch aan een vooroordeel, noch aan om het even wat, maar uitsluitend aan de feiten zelf, want zich onderwerpen betekent het einde van alle denken." H. Poincaré

En ik vrees geen bereidheid te hebben om hiervan af te wijken

[Fred uit Gent]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Maar dat er, zoals u denkt, in een voortgeplant leven een ziel geplaatst wordt is volgens mij overbodig en dogmatisch. De voortplanting van mensen zou dan wezenlijk verschillen van die van planten, insecten en dieren. Daarvoor zie ik geen enkele logische verklaring.

Volgens mij is ELKE vorm van leven bezield. Ooit komt de wetenschap ook tot dit besluit.

Hoe weet u dat het de bedoeling is dat wij elkaar helpen?

Ik weet dat gewoon. Jij ook trouwens.
Ieder redelijk en normaal denkend mens weet dat.

Daarbij is het verstandig onderscheid te maken tussen vriend en vijand. Zich daarin vergissen kan dodelijk zijn, dus moet men zich betreffende de medemens geen illusies maken. Ons wereldbeeld moeten we scherp houden.

Hier geef ik je volledig gelijk in. Vergeet niet dat ik in de zakenwereld zit. Zo naïef ben ik nu ook weer niet.

Verder is de natuur op verschillende plaatsen in de wereld nu ook weer niet zo liefdevol voor mens en dier. Daar kunnen onze goede bedoelingen helemaal niets aan veranderen.

Nu zul je me waarschijnlijk voor gek verklaren, maar had de mens de natuur met wat meer respect behandeld, de natuur had dit teruggegeven in de vorm van respect voor de mens. Het is de oeroude wet van oorzaak en gevolg.

Het is daarom merkwaardig om alleen de mens buiten de natuur te plaatsen en hem een doel toe te dichten. En dat de mens iets wezenlijk aan zijn lot zou kunnen verbeteren lijkt mij toch te hoog gegrepen.

De mens staat niet buiten de natuur. Maar als énige soort kunnen wij hierover redeneren en nadenken. Het is nu net door dat vermogen tot denken dat wij in staat zijn om ons lot te verbeteren.

Fred.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Ik ben het op zowat alle punten met je eens behalve op dit punt. Wij zijn allemaal individuele wezens zoals God en dat blijft zo. Mochten wij onze individualiteit verliezen, dan hielden wij op te bestaan.

Idd, een nuancering is hier op z'n plaats.

Een ziel is als een splinter van god, dat huist in het hart van elk wezen.

Elke ziel heeft door haar ontelbare manifestaties via evolutie een hoop ervaringen opgedaan en die specifieke trekken uiten zich dan in het karakter van de individuele persoonlijkheid na de conceptie.
In elk leven komt dit specifiek gevormde karakter dan tot uiting, om via de 'persoonlijkheid' nieuwe ervaringen op te doen, onvervulde verlangens na te streven of fouten goed te maken, ons al dan niet bewust ervan.
In die zin ga ik akkoord met je stelling daarover en als het individu door aangeboren aanleg, meditatie of andere mogelijkheden tot een penetrerend in-zicht komt in zijn/haar oorspronkelijke wezen, ontstaat er (graduele) verlichting of heelheid.

Het ego van sommige mensen heeft inderdaad voor heel wat ellende gezorgd op deze wereld. Maar dat is niet omdat ze een ego zijn of hebben, maar omdat ze het verkeerd gebruikten, ten koste van anderen.

Zo is het maar net, en aangezien die grote ego's god niet zagen in zichzelf of de ander, is de shit goed in de fan gevlogen.

Je kunt je heel goed verbonden voelen met God, je medemensen en de ganse schepping en toch een individu blijven, ik zie het probleem niet. Integendeel, als je geen individu meer bent, dan is er niemand meer om dit te ervaren, niet?

Fred.

Wel ja, als het ego verdampt is, is er nog altijd de ervaring van een individuele getuige, de ziener, maar nu als een rechtstreekse schakel tussen god en de mensheid, waarbij subject, object en het waarnemen zelf versmelten als een geheel, gezien er niets is dat buiten god bestaat.
Ego's verdwijnen, individualiteit blijft.

Zo, gezien de grammaticale beperkingen en conceptuele moeilijkheden over iets dat in wezen onbegrensd is en elk intellectueel idee daarover moeiteloos overstijgt, hoop ik hiermee toch aan de nodige nuances te hebben voldaan.

[Diego Raga]

Nog een aanvulling: http://theorderoftime.org/ned/persoo...yogadraad.html

[redwasp]

vrede,

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Da’s een mooie opsomming van heel wat wegen naar het Ene, maar het valt op dat je hier het soefisme niet bij vermeldde, wat toch het meest verwant is aan jou beleden religie, maar soit.

het soefisme is geen stroming binnen de islam, eerder een mystieke adem die door elk van de islamitische stromingen gaat. in het westen doet men vaak alsof het soefisme een apparte stroming is, en spreekt men over een onderscheid tussen de soefi's en de andere moslims. dit ontstaat vanuit een totale onbekendheid met het soefisme. imam ghazali, imam ibn qayim, imam ibn taymiya... al deze orthodoxe moslims waren ook vrome soefi's.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Ivm je verwijzing naar de regelrechte tegenspraak van sommige stromingen die je opnoemde, tjah, de ene religie interpreteert dat ultieme gegeven als een externe entiteit en voor de ander is dat een intern gegeven, exotherisch en esotherisch.

het ecclectisme doet alsof er geen onderscheid bestaat tussen de verschillende oosterse spirituele en religieuze tradities. dat is een veel te simplistisch en exotistisch beeld. het vertrekt vanuit een soort negatief eurocentrisme dat alles wat uit (west-)europa komt per definitie een pak hoger inschat dan het in werkelijkheid is. alles wat uit het oosten komt is even goed en even diepzinnig. alle oosterse religies zijn trouwens met hetzelfde bezig en leren ons dezelfde waarheden.

het feit dat de boeddha zijn hele leer ontwikkelde in tegenstelling tot de toen heersende proto-hindoeistische opvattingen over het atman, dat laozi en zhuangzi regelrecht tegen qufu ingingen en dat het arhat-ideaal van de theravadisten totaal afwijkt van het bodhisatva-ideaal van de mahayana wordt dan maar even genegeerd. alle oosterlingen zijn even wijs en ze zeggen allemaal hetzelfde.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Anyway, gezien de oosterse spiritualiteit, alsook de esotherische stromingen van de monotheïstische orthodoxe religies, de mens in God<=>God in de mens plaatsen, is het mi logischer en plausibeler om die scheppende modus vivendi in mezelf te zoeken via geëigende en beproefde meditatietechnieken, die dan door middel van eigen onderzoek en ervaring kunnen getoetst worden op hun praktische werkzaamheid mbt de beoogde doelstelling.

nogmaals DE oosterse spiritualiteit bestaat niet. over kwestie of de ultieme realiteit/god/het goddelijke/(...) transcendent of immanent is bestaat er helemaal geen eenheid. jouw samenvatting (de mens in god <=> god in de mens) is een vrij katholieke vertaling van het new-age adagio dat god volledig immanent maakt. iedere oosterse en westerse religieuze of spirituele stroming zal je er op wijzen dat het goddelijke naast een immanente ook een hele sterke transcendente kant heeft.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Hier alvast een eenvoudig voorsmaakje, om uit eerste hand tot de kern der dingen door te dringen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Samadhi_%28yoga%29
In de klassieke Yoga-Sutra’s van Patanjali kun je de rest lezen over die meditatieve groei en evenredige ego-onthechting, maar de heldere commentaar erop van I. K. Taimni staat helaas niet beschikbaar op google-books.

ik ken patanjali al vrij lang. zijn aforismes zijn heel interessant en heel mooi. de commentaar van taimni ken ik niet. had eerlijk gezegd nog nooit van taimni gehoord. aangezien ik vroeger nogal wat vrienden in blavatskiaanse kringen had, ken ik natuurlijk de commentaar van wq judge.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Ik weet niet welke hoespa's je hier door elkaar husselt, maar hey, gelukkig is jou geloof dan ook gegarandeerd vol van goddelijke smaken, geuren en kleuren, daarbij nog onvoorwaardelijk en volledig zweemvrij van enige masculine pretenties dan ook, en last but not the least, ze is vooral geen plat afkooksel van eerdere monotheïstische religies, die ook al eeuwen daarvoor de exclusieve ‘Waarheid’ in pacht zouden hebben. Zo is dat.

ik breek geen enkele religie af. veel vrienden van mij zijn boeddhist, christen of hindoe. ik verzet me wel bij het vrijblijvende (en peperdure) ecclectisme van de grap die men sinds de jaren zestig 'new age' is gaan noemen. new age is geen religie, maar een totale vermarkting van het religieuze. of je nu moslim, christen, jood, boeddhist, jain, sikh of atheïst bent, het enige juiste voorbeeld om hier te volgen is dat van jezus (vzmh) die op het tempelplein alle handelaars, woekeraars en andere profiteurs hardhandig wegjoeg.

vrede,

redwasp

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door redwasp

vrede,


het soefisme is geen stroming binnen de islam, eerder een mystieke adem die door elk van de islamitische stromingen gaat. in het westen doet men vaak alsof het soefisme een apparte stroming is, en spreekt men over een onderscheid tussen de soefi's en de andere moslims. dit ontstaat vanuit een totale onbekendheid met het soefisme. imam ghazali, imam ibn qayim, imam ibn taymiya... al deze orthodoxe moslims waren ook vrome soefi's.

Over de vroegste soefisten ben ik niet zo bekend, maar degene die deze 'mystieke adem' het beste representeert (in het westen toch) is Jalal ad-Din Rumi, maar blijkbaar had hij in die tijd ook al een streepje voor op andere godszoekers:

"Rumi was de leidende figuur van de soefibeweging in het middeleeuwse Konya. Hij filosofeerde met name over de voordelen van verdraagzaamheid. Bij zijn dood streden de joden, christenen en moslims van Konya om de eer hem naar zijn graf te mogen dragen. Zijn graf is nog steeds een heilige plaats voor volgelingen. Hij stichtte er onder andere de dansende derwisjen, een soefi-orde van religieuze dansers en muzikanten. In de dans draaien zij om hun as, waarbij zij mediteren en de naam van God aanroepen."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jalal_ad-Din_Rumi

het ecclectisme doet alsof er geen onderscheid bestaat tussen de verschillende oosterse spirituele en religieuze tradities. dat is een veel te simplistisch en exotistisch beeld. het vertrekt vanuit een soort negatief eurocentrisme dat alles wat uit (west-)europa komt per definitie een pak hoger inschat dan het in werkelijkheid is. alles wat uit het oosten komt is even goed en even diepzinnig. alle oosterse religies zijn trouwens met hetzelfde bezig en leren ons dezelfde waarheden.

het feit dat de boeddha zijn hele leer ontwikkelde in tegenstelling tot de toen heersende proto-hindoeistische opvattingen over het atman, dat laozi en zhuangzi regelrecht tegen qufu ingingen en dat het arhat-ideaal van de theravadisten totaal afwijkt van het bodhisatva-ideaal van de mahayana wordt dan maar even genegeerd. alle oosterlingen zijn even wijs en ze zeggen allemaal hetzelfde.

Ja, net zoals in de islam zijn er verschillende stromingen binnen het boeddhisme en aanverwante leringen, waarbij intellectuele en spirituele benaderingen tov verlichting nogal eens diametraal tegenover elkaar blijken te staan, waarbij de methodes om tot verlichting of nirwana te komen nogal eens verschillen.
http://www.spiriwiki.com/index.php?t...ersus_Mahayana

Echter, los van welke religie of stroming dan ook, uiteindelijk zijn we allemaal reeds verlicht, alleen zijn we ons daar niet zo van bewust en houden onze gedachten en verlangens ons te veel bezig waardoor het lijden ontstaat:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vier_nobele_waarheden

Toch een klein verschil met wat de traditionele religies daarvan vinden: http://users.telenet.be/wereldgodsdiensten/lijden.htm

nogmaals DE oosterse spiritualiteit bestaat niet. over kwestie of de ultieme realiteit/god/het goddelijke/(...) transcendent of immanent is bestaat er helemaal geen eenheid. jouw samenvatting (de mens in god <=> god in de mens) is een vrij katholieke vertaling van het new-age adagio dat god volledig immanent maakt. iedere oosterse en westerse religieuze of spirituele stroming zal je er op wijzen dat het goddelijke naast een immanente ook een hele sterke transcendente kant heeft.

De uitdrukking die ik gebruikte had tot doel, om te benadrukken dat er niet zoiets bestaat als een transcendente god of levensbeginsel, zoals die in de traditionele religies te boek staat, maar immanent is in alle leven.
In het boeddhisme bestaat er niet zoiets als een god, louter een scheppende leegte, en zijn we allen zelf verantwoordelijk voor ons eigen lot, het inherente lijden dat daaraan verbonden is en de eventuele opheffing daarvan.
Zelfs in het hindoeïsme bestaat de tautologie Atman <=> Brahman, dus dit was al aanvaard voor de new-age in het westen nog maar zelfs uitgevonden werd.
En ja, ik heb ook geen hoge pet op van dit instant wierookgehaspel, dat al vele zoekers op een dwaalspoor heeft gebracht.

ik ken patanjali al vrij lang. zijn aforismes zijn heel interessant en heel mooi. de commentaar van taimni ken ik niet. had eerlijk gezegd nog nooit van taimni gehoord. aangezien ik vroeger nogal wat vrienden in blavatskiaanse kringen had, ken ik natuurlijk de commentaar van wq judge.

Judge en Blavatsky waren vooral kenners van het occulte en hun schrijfsels trokken daarom soms mensen aan die snel snel over hogere gaven (siddhi's) wilden beschikken, zonder daar de nodige fysiek-mentale discipline voor te willen opbrengen. http://nl.wikipedia.org/wiki/Siddhi

Patanjali daarentegen was een meester-yogi, die met zijn strikt bondige aforismen de basisteksten neerlegde voor spirituele groei.
Er zijn verschillende commentatoren geweest die de aard en bedoeling van deze sutra's verder uitlegden, maar ivm de subtiele veranderingen die het bewustzijn doormaakt tijdens het meditatieproces, wordt de heldere uitleg van I.K. Taimni hierover door yogi's het best gesmaakt.
Een aanrader van formaat, ongeacht de religieus-spirituele achtergrond van de lezer: http://www.katinkahesselink.net/theo...en-taimni.html

ik breek geen enkele religie af. veel vrienden van mij zijn boeddhist, christen of hindoe. ik verzet me wel bij het vrijblijvende (en peperdure) ecclectisme van de grap die men sinds de jaren zestig 'new age' is gaan noemen. new age is geen religie, maar een totale vermarkting van het religieuze. of je nu moslim, christen, jood, boeddhist, jain, sikh of atheïst bent, het enige juiste voorbeeld om hier te volgen is dat van jezus (vzmh) die op het tempelplein alle handelaars, woekeraars en andere profiteurs hardhandig wegjoeg.

vrede,

redwasp

Sta me toe het hier volledig met u eens te zijn.

[Fred uit Gent]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Een ziel is als een splinter van god, dat huist in het hart van elk wezen.

Zo is het.

individualiteit blijft.

Dan zijn we het volledig eens.

Zo, gezien de grammaticale beperkingen en conceptuele moeilijkheden over iets dat in wezen onbegrensd is en elk intellectueel idee daarover moeiteloos overstijgt, hoop ik hiermee toch aan de nodige nuances te hebben voldaan.

Ik ben volledig voldaan.

Fred.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Een ziel is als een splinter van god, dat huist in het hart van elk wezen.

Hier stelt u feitelijk dat God deelbaar is aangezien splinters van hem als zielen in miljarden schepselen zijn gestopt. Het gaat om miljarden zielen. Als ook dieren als zielen moeten worden beschouwd (volgens de bijbel in elk geval) gaat het om triljoenen zielen.

Filosofen en de godsdiensten maken bezwaar tegen dat idee o.a. omdat God door het afstaan van delen van zichzelf minder is geworden, terwijl God eeuwig onveranderlijk en dezelfde zou moeten zijn.

Als u, om dit op te lossen, God niet ziet als een bepaalde individu is met onveranderlijke kwaliteiten is de vraag of God dan het afstaan van splinters van zichzelf wel controleert en of hij eigenlijk wel een God is met eigenschappen.

Tenslotte vraag ik mij af of het leven dat bij de conceptie ontstaat een ziel die van elders komt wel nodig heeft. Biologen hebben de onmisbaarheid van de ziel nooit aangetoond.

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Elke ziel heeft door haar ontelbare manifestaties via evolutie een hoop ervaringen opgedaan en die specifieke trekken uiten zich dan in het karakter van de individuele persoonlijkheid na de conceptie.
In elk leven komt dit specifiek gevormde karakter dan tot uiting, om via de 'persoonlijkheid' nieuwe ervaringen op te doen, onvervulde verlangens na te streven of fouten goed te maken, ons al dan niet bewust ervan.
In die zin ga ik akkoord met je stelling daarover en als het individu door aangeboren aanleg, meditatie of andere mogelijkheden tot een penetrerend in-zicht komt in zijn/haar oorspronkelijke wezen, ontstaat er (graduele) verlichting of heelheid.

U stelt hier dat de ziel het karakter is van het wezen en dat dit zich ontwikkelt in ontelbare manifestaties. Aangenomen dat u hier doelt op reïncarnatie van een ziel waarbij deze zich ontwikkelt van wreed en dierlijk tot iets dat volmaakt is, hoe kan het dat een splinter van God een slecht karakter heeft en slechte neigingen. En als beide eigenschappen in God bestaan, waarom zou de ene dan goed zijn en de andere slecht?

Als een ziel slechte eigenschappen heeft en zich tijdens een leven op aarde niet kan verbeteren, waarom zou hij dan in een volgend leven wel betere eigenschappen ontwikkelen?

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Wel ja, als het ego verdampt is, is er nog altijd de ervaring van een individuele getuige, de ziener, maar nu als een rechtstreekse schakel tussen god en de mensheid, waarbij subject, object en het waarnemen zelf versmelten als een geheel, gezien er niets is dat buiten god bestaat.
Ego's verdwijnen, individualiteit blijft.

U heeft eerder gesteld dat het ego zich ontwikkelt na de conceptie d.m.v. de ervaringen die het individu tijdens zijn leven meemaakt. Als het uiteindelijke doel is dat het ego verdampt waarom ontwikkelt het zich dan telkens weer als iemand geboren wordt? Heeft u wel eens een ego kind gekend, of een volwassene met een verdampt ego? Kan zo een persoon zich op aarde handhaven?

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Zo, gezien de grammaticale beperkingen en conceptuele moeilijkheden over iets dat in wezen onbegrensd is en elk intellectueel idee daarover moeiteloos overstijgt, hoop ik hiermee toch aan de nodige nuances te hebben voldaan.

Tot zover had uw filosofie over God, reïncarnatie en de ontwikkeling van de ziel gezien als een intellectueel idee over concrete zaken zoals voortplanting, geboorte, karakter, goede en slechte eigenschappen, en de dood. Als het geen intellectueel idee is, wat is het dan wel?

[Cdude]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Zo is het.
Dan zijn we het volledig eens.

Yep , another pile of elephant shit.

Ik ben volledig voldaan.

Beati pauperes ...

Filosofen en de godsdiensten maken bezwaar tegen dat idee o.a. omdat God door het afstaan van delen van zichzelf minder is geworden, terwijl God eeuwig onveranderlijk en dezelfde zou moeten zijn.

Niceeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

[rikbe]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Hier stelt u feitelijk dat God deelbaar is aangezien splinters van hem als zielen in miljarden schepselen zijn gestopt. Het gaat om miljarden zielen. Als ook dieren als zielen moeten worden beschouwd (volgens de bijbel in elk geval) gaat het om triljoenen zielen.

Filosofen en de godsdiensten maken bezwaar tegen dat idee o.a. omdat God door het afstaan van delen van zichzelf minder is geworden, terwijl God eeuwig onveranderlijk en dezelfde zou moeten zijn.

Als u, om dit op te lossen, God niet ziet als een bepaalde individu is met onveranderlijke kwaliteiten is de vraag of God dan het afstaan van splinters van zichzelf wel controleert en of hij eigenlijk wel een God is met eigenschappen.

Tenslotte vraag ik mij af of het leven dat bij de conceptie ontstaat een ziel die van elders komt wel nodig heeft. Biologen hebben de onmisbaarheid van de ziel nooit aangetoond.


U stelt hier dat de ziel het karakter is van het wezen en dat dit zich ontwikkelt in ontelbare manifestaties. Aangenomen dat u hier doelt op reïncarnatie van een ziel waarbij deze zich ontwikkelt van wreed en dierlijk tot iets dat volmaakt is, hoe kan het dat een splinter van God een slecht karakter heeft en slechte neigingen. En als beide eigenschappen in God bestaan, waarom zou de ene dan goed zijn en de andere slecht?

Als een ziel slechte eigenschappen heeft en zich tijdens een leven op aarde niet kan verbeteren, waarom zou hij dan in een volgend leven wel betere eigenschappen ontwikkelen?



U heeft eerder gesteld dat het ego zich ontwikkelt na de conceptie d.m.v. de ervaringen die het individu tijdens zijn leven meemaakt. Als het uiteindelijke doel is dat het ego verdampt waarom ontwikkelt het zich dan telkens weer als iemand geboren wordt? Heeft u wel eens een ego kind gekend, of een volwassene met een verdampt ego? Kan zo een persoon zich op aarde handhaven?



Tot zover had uw filosofie over God, reïncarnatie en de ontwikkeling van de ziel gezien als een intellectueel idee over concrete zaken zoals voortplanting, geboorte, karakter, goede en slechte eigenschappen, en de dood. Als het geen intellectueel idee is, wat is het dan wel?

"Intelectueel" refereert naar intelligentie,

intelligentie - het verstandelijk, begrijpend en redenerend vermogen, de vaardigheid waar te nemen en te begrijpen

en wilde fantasieen hebben niets met redeneren te maken.

[Fred uit Gent]

Alhoewel dit niet aan mij gericht is, had ik toch graag mijn mening hierover gegeven. Diego vergeef mij

Filosofen en de godsdiensten maken bezwaar tegen dat idee o.a. omdat God door het afstaan van delen van zichzelf minder is geworden, terwijl God eeuwig onveranderlijk en dezelfde zou moeten zijn.

Dat is een visie vanuit het materiële, waar alles eindig is. Ik denk niet dat dit opgaat voor God. Ik denk dat God nieuwe deeltjes uit zichzelf kan produceren, zonder zelf minder te worden.

Als u, om dit op te lossen, God niet ziet als een bepaalde individu is met onveranderlijke kwaliteiten is de vraag of God dan het afstaan van splinters van zichzelf wel controleert en of hij eigenlijk wel een God is met eigenschappen.

Als God bestaat, en alles geschapen heeft wat er is, dan kunnen we er van uitgaan dat hij heel goed wist wat hij deed, en de volledige controle over alles had. Anders had hij het niet gedaan.

Tenslotte vraag ik mij af of het leven dat bij de conceptie ontstaat een ziel die van elders komt wel nodig heeft. Biologen hebben de onmisbaarheid van de ziel nooit aangetoond.

Biologen weten niet exact te vertellen hoe de éérste cel is ontstaan. Ze kunnen alleen maar gissen. Als ze het wisten, dan hadden ze al lang leven in een labo gemaakt.

Aangenomen dat u hier doelt op reïncarnatie van een ziel waarbij deze zich ontwikkelt van wreed en dierlijk tot iets dat volmaakt is,

De originele mensenzielen waren niet wreed en dierlijk. Dat is nooit de bedoeling geweest.

hoe kan het dat een splinter van God een slecht karakter heeft en slechte neigingen. En als beide eigenschappen in God bestaan, waarom zou de ene dan goed zijn en de andere slecht?

De vrije wil. God gaf ons alles wat we nodig hadden en we maken ervan wat we zelf willen.

Als een ziel slechte eigenschappen heeft en zich tijdens een leven op aarde niet kan verbeteren, waarom zou hij dan in een volgend leven wel betere eigenschappen ontwikkelen?

Omdat hij geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn eigen daden uit het verleden. En inziet dat het beter kan.

U heeft eerder gesteld dat het ego zich ontwikkelt na de conceptie d.m.v. de ervaringen die het individu tijdens zijn leven meemaakt.

Een baby is geen onbeschreven blad hoor. Er zit meer persoonlijkheid in dan je denkt. Het ego is er dus reeds.

Tot zover had uw filosofie over God, reïncarnatie en de ontwikkeling van de ziel gezien als een intellectueel idee over concrete zaken zoals voortplanting, geboorte, karakter, goede en slechte eigenschappen, en de dood. Als het geen intellectueel idee is, wat is het dan wel?

De waarheid.

Fred.

[Cdude]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Alhoewel dit niet aan mij gericht is, had ik toch graag mijn mening hierover gegeven. Diego vergeef mij
Dat is een visie vanuit het materiële, waar alles eindig is. Ik denk niet dat dit opgaat voor God. Ik denk dat God nieuwe deeltjes uit zichzelf kan produceren, zonder zelf minder te worden.

Ale hup, het verhaalt je past niet dan verzinnen we erwel iets bij ...
[/quote]

Als God bestaat, en alles geschapen heeft wat er is, dan kunnen we er van uitgaan dat hij heel goed wist wat hij deed, en de volledige controle over alles had. Anders had hij het niet gedaan.

De originele mensenzielen waren niet wreed en dierlijk. Dat is nooit de bedoeling geweest.

Lees je de contradictie Fred? "Volledige controle over ALLES" en "nooit de bedoeling geweest? Als je "full controle " hebt, is ALLES wat je doet ALTIJD de bedoeling !!

Hoe ga je je daar uit uitkletsen[/quote]

Biologen weten niet exact te vertellen hoe de éérste cel is ontstaan. Ze kunnen alleen maar gissen. Als ze het wisten, dan hadden ze al lang leven in een labo gemaakt.

als als als ...kwestie van tijd, meer niet.
Men verwisseld genen, injecteert ze dmv virae in mensen(gentherapie) ontwerpt artificiele celkernen die men implanteert in levende , ...

Lezen Fred, dan weet je dat.

[Fred uit Gent]

Oorspronkelijk geplaatst door Cdude

Lezen Fred, dan weet je dat.

Als je verder niks zinnigs te vertellen hebt, stel ik voor dat je gewoon zwijgt. Het was hier nu zo rustig...

Fred.

[Cdude]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Als je verder niks zinnigs te vertellen hebt, stel ik voor dat je gewoon zwijgt. Het was hier nu zo rustig...

Vervelend eh , mensen die vervelende vragen stellen en je wijzen op contradicties in je (kuch) "stellingen".

Leg eens uit Fred, "volledige controle" en "nooit de bedoeling geweest"

Slijmzwammen produceren ook deeltjes uit zichtzelf die zich wel eens afsplitsen tot nieuw slijmzwammetjes. God is dus een soort slijmzwam.

Als je iets beweert over tak van de wetenschap is het een minimumvereiste" dat je weet hoe ver deze staat.

Geldt niet voor imaginare wezens. Daar verzin je maar wat over/ Zorg wel dat het verhaaltuje beetje klopt