Sta je ervoor open om je geloof te veranderen?

[Alboreto]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Dat van die leeuw is juist natuurlijk. Maar verhoogt het ook onze overlevingskansen om te gaan filosoferen over het nut van alles? Het maakt ons leven eerder moeilijker en ingewikkelder en toch doen we het. Hoe kun je dat plaatsen in de evolutie?

Door oorzaak en gevolg niet te verwarren.
We zijn als soort zo succesvol geworden doordat we nieuwsgierig zijn.

Het filosoferen is daar een gevolg van.

imho

[Cdude]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Zeker en vast wel.

Creativiteit heeft een duidelijk evolutionair voordeel en dat uit zich op allerlei vlakken.
Het boeien van de andere sexe met een kunstige activiteit of product daarvan is een grote succesfactor op voortplantigsgebied.

Je moet maar even kijken naar de biografie van mensen zoals Picasso of Gauguin.
Of naar het effect dat een langharige rockstar, of zelfs een zingende pannekoek als Koen Wauters !! heeft op een puberaal meisje tjokvol hormonen.

LOL

Fred, kom uit je cocoon....
Als je zulke simpele dingen niet weet.

[Cdude]

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Door oorzaak en gevolg niet te verwarren.
We zijn als soort zo succesvol geworden doordat we nieuwsgierig zijn.

Het filosoferen is daar een gevolg van.
imho

Ook weer zo klaar als een klontje.

[Alboreto]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Zeker en vast wel.

Creativiteit heeft een duidelijk evolutionair voordeel en dat uit zich op allerlei vlakken.
Het boeien van de andere sexe met een kunstige activiteit of product daarvan is een grote succesfactor op voortplantigsgebied.

Je moet maar even kijken naar de biografie van mensen zoals Picasso of Gauguin.
Of naar het effect dat een langharige rockstar, of zelfs een zingende pannekoek als Koen Wauters !! heeft op een puberaal meisje tjokvol hormonen.

Het pauw-effect.

[Amon_Re]

Enkel een bekrompen geest is niet in staat om zijn geloof over overtuigingen te herzien als dat nodig is, bv wanneer er nieuwe bewijzen gevonden worden.

[Diego Raga]

Zonde betekent afzondering. (van God dus).

Met stip een van de verstandigste quotes van deze draad.

Volgens de Oosterse spiritualiteit staat zuiver bewustzijn idd gelijk aan 'god' of het 'Ongemanifesteerde Zijn'. (let op de neutraliteit van dit concept)
In het boeddhisme wordt dit ook wel aangeduid met de stelling van een 'scheppende leegte'.

Naarmate dit zuivere bewustzijn neerdaalt en zich inwikkelt in materie, ontstaat er onwetendheid betreffende de oorspronkelijke staat en groeit de identificatie met het waarneembare en hier gaan dan de poppen aan het dansen.
Een gevoel van afgescheidenheid maakt zich meester van ieder bewust wezen en dit wordt dan individualiteit genoemd, met een Ego en een illusoir zelfbeeld en dito wereldbeeld tot gevolg.

In de yoga- en de meditatieleer wordt dit evolutieproces door introspectie gadegeslagen en omgekeerd (samadhi), zodat het 'wereldse' bewustzijn terug de richting opgaat (involutie) van haar Bron tot de vereniging (kaivalya) met het 'Ene' bewust ervaren wordt en we opnieuw 'herinnerd' worden aan onze intrisieke 'goddelijkheid', gezien we daar nooit echt 'los' van zijn geweest, maar gewoon 'vergeten' waren of zoals Fred het hier beknopt formuleerde, ons door 'onwetendheid' daaromtrent slechts hadden 'afgezonderd'.
Tad Tvam Asi. http://en.wikipedia.org/wiki/Tat_Tvam_Asi

Dat is zowaar de enige hoofdzonde, die 'afzondering' dus, waar als gevolg daarvan alle andere zonden uit voortspruiten, maw, we lijden zelf en doen anderen lijden door daden te stellen die deze schrijnende onwetendheid (avidya) nogal pijnlijk illustreren.
De wijze waarop we de wereld zien en ervaren begint dus bij ons 'zelf', eerder dan 'daarbuiten'.

Zo, stilaan tijd nu voor een tas koffie mét koekje.

[Ephialtes]

Wanneer bewijs geleverd wordt, houdt het geloof op een "geloof" te zijn...

[rikbe]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Met stip een van de verstandigste quotes van deze draad.

Volgens de Oosterse spiritualiteit staat zuiver bewustzijn idd gelijk aan 'god' of het 'Ongemanifesteerde Zijn'. (let op de neutraliteit van dit concept)
In het boeddhisme wordt dit ook wel aangeduid met de stelling van een 'scheppende leegte'.

Naarmate dit zuivere bewustzijn neerdaalt en zich inwikkelt in materie, ontstaat er onwetendheid betreffende de oorspronkelijke staat en groeit de identificatie met het waarneembare en hier gaan dan de poppen aan het dansen.
Een gevoel van afgescheidenheid maakt zich meester van ieder bewust wezen en dit wordt dan individualiteit genoemd, met een Ego en een illusoir zelfbeeld en dito wereldbeeld tot gevolg.In de yoga- en de meditatieleer wordt dit evolutieproces door introspectie gadegeslagen en omgekeerd (samadhi), zodat het 'wereldse' bewustzijn terug de richting opgaat (involutie) van haar Bron tot de vereniging (kaivalya) met het 'Ene' bewust ervaren wordt en we opnieuw 'herinnerd' worden aan onze intrisieke 'goddelijkheid', gezien we daar nooit echt 'los' van zijn geweest, maar gewoon 'vergeten' waren of zoals Fred het hier beknopt formuleerde, ons door 'onwetendheid' daaromtrent slechts hadden 'afgezonderd'.
Tad Tvam Asi. http://en.wikipedia.org/wiki/Tat_Tvam_Asi

Dat is zowaar de enige hoofdzonde, die 'afzondering' dus, waar als gevolg daarvan alle andere zonden uit voortspruiten, maw, we lijden zelf en doen anderen lijden door daden te stellen die deze schrijnende onwetendheid (avidya) nogal pijnlijk illustreren.
De wijze waarop we de wereld zien en ervaren begint dus bij ons 'zelf', eerder dan 'daarbuiten'.

Zo, stilaan tijd nu voor een tas koffie mét koekje.

We zijn dus niet afkomstig van apenachtigen maar van termietachtigen. Omgekeerde evolutie.

[redwasp]

vrede,

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Volgens de Oosterse spiritualiteit staat zuiver bewustzijn idd gelijk aan 'god' of het 'Ongemanifesteerde Zijn'. (let op de neutraliteit van dit concept)
In het boeddhisme wordt dit ook wel aangeduid met de stelling van een 'scheppende leegte'.

wat bedoel je precies met 'de Oosterse spiritualiteit'? is dat het shintoïsme of het daoisme? en zo ja het daoisme van wie? zhangzi is laozi niet. of bedoel je het theravadaboeddhisme? of een van de tientallen mahayanastromingen? of het obscurantistische lamaïsme dat zichzelf varjajana noemt? of bedoel je een van de duizenden religies die de britten bij de colonisatie maar snel allemaal 'hindoeisme' genoemd hebben? of spreek je over de islam misschien? of het jodendom? dat is ook oosters. of misschien over de djains, de sikhs, de zoroastristen? elk van die tradities komt namelijk met andere concepten naar voor, sommigen daarvan spreken jouw samenvatting van hierboven regelrecht tegen.

heb jij het misschien over het westerse new-age afkooksel van al die vormen van spiritualiteit? dat afkooksel is smaakloos, geurloos, mar helaas niet pretentieloos.

vrede,

redwasp

[redwasp]

vrede,

Oorspronkelijk geplaatst door Ephialtes

Wanneer bewijs geleverd wordt, houdt het geloof op een "geloof" te zijn...

het woord 'geloof' is eigenlijk niet zo'n goed woord. in onze hedendaagse wereld vertalen we het meestal als 'voor zeker aannemen dat p het geval is'. als ik geloof dat chlodovech vermoord werd door een vreemde sekte die later de tempeliers, de vrijmetselaars, de bolsjevieken en het britse koningshuis als marionetten gebruiken, dan zeg ik eigenlijk dat ik voor zeker aanneem dat chlodovech ook echt door die sekte werd vermoord. (de doctor angelicus, die eigenlijk de graaf van saint simon en dus ahasverus in eigen persoon is, heeft me echter stellig verzekerd dat dit niet het geval was, dus ik geloof het niet.)

in een religieuze context krijgt het woord 'geloof' echter een andere betekenis. het is alsof de betekenis op een semantische wereldkaart opschuift in de richting van 'vertrouwen', 'hoop', 'liefde'. echt geloof, in die betekenis van het woord, is het volle vertrouwen in de nabijheid van een diepe kracht die barmhartigheid, mededogen en liefde is. dat vertrouwen begint als een klein zaadje dat niets dan vragen bevat. vragen die een diep verlangen toedekken, het verlangen van onze ziel om onze minnaar te ontmoeten. naarmate de vragen dieper gaan, merken we dat het antwoord leeg is. er is geen god. wij zoeken een minnaar die er niet is. onze ziel gaat door een nacht waar geen enkel licht ons lijkt te leiden.

sommigen draaien god de rug toe. de nacht is donker en er is geen enkel licht te zien aan die grote lege hemel. zij zoeken dan maar het schrale licht van de aarde op en proberen hun verlangen te stillen door hun maag, hun ogen en oren, hun geslachtsdelen en hun hele wezen constant in een bad van korte prikkels te storten. maar iedere korte prikkel wordt gevolgde door een diepe leegte. ze rouwen om hun minnaar, die volgens hen gestorven is, maar ze willen dit niet weten.

anderen blijven hopen op de terugkeer van hun minnaar, ook al zijn ze ervan overtuigd dat hij dood is. ze rouwen en proberen toch het beeld van hun verloren geliefde levend te houden. ze proberen zijn barmhartigheid, zijn mededogen en zijn liefde te imiteren en hopen om zo een leven portret van hun gestorven geliefde te worden.

nog anderen geloven niet dat hun geliefde gestorven is. hoe kan zij, de allerzoetste kracht, de allersterkste liefde, ooit sterven? trouwens, doorheen het woord van haar profeten (vrede en zegeningen zij met hen allen) heeft ze het goede nieuws verkondigt. ze is niet dood, ze leeft. ze laat zich alleen nu even niet zien, zodat je liefde en je verlangen kunnen groeien. wij allen kunnen haar opnieuw ontmoeten, in haar volle glorie. als we de wet en de profeten volgen, maken we ons klaar om weer een te worden met de allerzoetste.

geloof is nu een kiemend zaadje, dat door de donkere grond moet worstelen om eindelijk weer licht te zien. en dat gebeurt, het gebeurt onverwachts. als we vertrouwen in onze minnaar, dan laat hij het zaad niet alleen ontkiemen, maar dan brengt hij het zelfs in bloei. als de ziel door de lange duistere nacht is gegaan, dan openbaart het heilige zich, vaak op een onverwachte manier. zie, ik had dorst en jij gaf me te drinken. de eerste straaltjes van het licht kondigen zijn komst aan. god is daar. er is geen god dan god. van nu af aan voedt die zoete bron ons dagelijks met haar verkwikkende licht. onze dorst wordt gelest door een bron van licht die nooit zal opdrogen.

wanneer het nu weer nacht wordt, weten we dat onze minnaar niet gestorven is. ze slaapt zelfs niet. ze laat ons rusten om ons de volgende dag weer te vervullen met haar liefde, haar mededogen, haar barmhartigheid.

het geloof is nu een stevige plant aan het worden. iedere keer dat gods liefde zich aan hem openbaart, wordt ze nog steviger en groter. als gods genade het toelaat, gaat ons geloof zelfs vrucht dragen, en kunnen we bij andere mensen onze zaadjes planten.

vrede,

redwasp

[rikbe]

Oorspronkelijk geplaatst door redwasp

vrede,



het woord 'geloof' is eigenlijk niet zo'n goed woord. in onze hedendaagse wereld vertalen we het meestal als 'voor zeker aannemen dat p het geval is'. als ik geloof dat chlodovech vermoord werd door een vreemde sekte die later de tempeliers, de vrijmetselaars, de bolsjevieken en het britse koningshuis als marionetten gebruiken, dan zeg ik eigenlijk dat ik voor zeker aanneem dat chlodovech ook echt door die sekte werd vermoord. (de doctor angelicus, die eigenlijk de graaf van saint simon en dus ahasverus in eigen persoon is, heeft me echter stellig verzekerd dat dit niet het geval was, dus ik geloof het niet.)

in een religieuze context krijgt het woord 'geloof' echter een andere betekenis. het is alsof de betekenis op een semantische wereldkaart opschuift in de richting van 'vertrouwen', 'hoop', 'liefde'. echt geloof, in die betekenis van het woord, is het volle vertrouwen in de nabijheid van een diepe kracht die barmhartigheid, mededogen en liefde is. dat vertrouwen begint als een klein zaadje dat niets dan vragen bevat. vragen die een diep verlangen toedekken, het verlangen van onze ziel om onze minnaar te ontmoeten. naarmate de vragen dieper gaan, merken we dat het antwoord leeg is. er is geen god. wij zoeken een minnaar die er niet is. onze ziel gaat door een nacht waar geen enkel licht ons lijkt te leiden.

sommigen draaien god de rug toe. de nacht is donker en er is geen enkel licht te zien aan die grote lege hemel. zij zoeken dan maar het schrale licht van de aarde op en proberen hun verlangen te stillen door hun maag, hun ogen en oren, hun geslachtsdelen en hun hele wezen constant in een bad van korte prikkels te storten. maar iedere korte prikkel wordt gevolgde door een diepe leegte. ze rouwen om hun minnaar, die volgens hen gestorven is, maar ze willen dit niet weten.
anderen blijven hopen op de terugkeer van hun minnaar, ook al zijn ze ervan overtuigd dat hij dood is. ze rouwen en proberen toch het beeld van hun verloren geliefde levend te houden. ze proberen zijn barmhartigheid, zijn mededogen en zijn liefde te imiteren en hopen om zo een leven portret van hun gestorven geliefde te worden.

nog anderen geloven niet dat hun geliefde gestorven is. hoe kan zij, de allerzoetste kracht, de allersterkste liefde, ooit sterven? trouwens, doorheen het woord van haar profeten (vrede en zegeningen zij met hen allen) heeft ze het goede nieuws verkondigt. ze is niet dood, ze leeft. ze laat zich alleen nu even niet zien, zodat je liefde en je verlangen kunnen groeien. wij allen kunnen haar opnieuw ontmoeten, in haar volle glorie. als we de wet en de profeten volgen, maken we ons klaar om weer een te worden met de allerzoetste.

geloof is nu een kiemend zaadje, dat door de donkere grond moet worstelen om eindelijk weer licht te zien. en dat gebeurt, het gebeurt onverwachts. als we vertrouwen in onze minnaar, dan laat hij het zaad niet alleen ontkiemen, maar dan brengt hij het zelfs in bloei. als de ziel door de lange duistere nacht is gegaan, dan openbaart het heilige zich, vaak op een onverwachte manier. zie, ik had dorst en jij gaf me te drinken. de eerste straaltjes van het licht kondigen zijn komst aan. god is daar. er is geen god dan god. van nu af aan voedt die zoete bron ons dagelijks met haar verkwikkende licht. onze dorst wordt gelest door een bron van licht die nooit zal opdrogen.

wanneer het nu weer nacht wordt, weten we dat onze minnaar niet gestorven is. ze slaapt zelfs niet. ze laat ons rusten om ons de volgende dag weer te vervullen met haar liefde, haar mededogen, haar barmhartigheid.

het geloof is nu een stevige plant aan het worden. iedere keer dat gods liefde zich aan hem openbaart, wordt ze nog steviger en groter. als gods genade het toelaat, gaat ons geloof zelfs vrucht dragen, en kunnen we bij andere mensen onze zaadjes planten.

vrede,

redwasp

Sorry, gelieve uw (gemis aan) gevoelens niet te projecteren.

[Eigenzinnig]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Zeker en vast wel.

Creativiteit heeft een duidelijk evolutionair voordeel en dat uit zich op allerlei vlakken.
Het boeien van de andere sexe met een kunstige activiteit of product daarvan is een grote succesfactor op voortplantigsgebied.

Je moet maar even kijken naar de biografie van mensen zoals Picasso of Gauguin.
Of naar het effect dat een langharige rockstar, of zelfs een zingende pannekoek als Koen Wauters !! heeft op een puberaal meisje tjokvol hormonen.

Dat heeft zeker en vast niks met kunst/creativiteit te maken...eerder met de status/looks/financiële zekerheid die deze personen bezitten...of bij uitzondering een soort persoonlijkheid die een bepaald type vrouwen aantrekt..net als bepaalde bad boys of beruchte criminelen..

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Met stip een van de verstandigste quotes van deze draad.

Beste Diego, dat staat niet in mijn woordenboek. Als je het woord voor zonde in de oude talen afleid vind je misschien zulke associaties maar in de spreektaal en de taal van de kerk betekent het:

ongerechtigheid, kwaad, ondeugd fout jammer
Gevonden op http://www.woorden-boek.nl/woord/zonde

zonde: [zelfstandig naamwoord]• een overtreding van de regels van God
vb:een katholiek moet biechten als hij een zonde heeft begaan
• in zonde leven [overspel plegen, of ongetrouwd samenwonen]
• 't is zonde dat ik het zeg... [ik zou het eigenlijk niet moeten zeggen]
• het is zonde voor God [een grot
Gevonden op http://www.muiswerk.nl/WRDNBOEK/LTR_Z/W6

En bovendien, in het Judaïsme wordt 'afzondering' nog al eens gebruikt voor iemand die zijn leven aan god wijdt, zoals een priester en een monnik. En dan betekent de afzondring geen geen zonde maar heiligheid. U dwaalt dus.

[quote=Diego Raga;4929145]

Volgens de Oosterse spiritualiteit staat zuiver bewustzijn idd gelijk aan 'god' of het 'Ongemanifesteerde Zijn'. (let op de neutraliteit van dit concept)
In het boeddhisme wordt dit ook wel aangeduid met de stelling van een 'scheppende leegte'.

Naarmate dit zuivere bewustzijn neerdaalt en zich inwikkelt in materie, ontstaat er onwetendheid betreffende de oorspronkelijke staat en groeit de identificatie met het waarneembare en hier gaan dan de poppen aan het dansen.
Een gevoel van afgescheidenheid maakt zich meester van ieder bewust wezen en dit wordt dan individualiteit genoemd, met een Ego en een illusoir zelfbeeld en dito wereldbeeld tot gevolg.

In de yoga- en de meditatieleer wordt dit evolutieproces door introspectie gadegeslagen en omgekeerd (samadhi), zodat het 'wereldse' bewustzijn terug de richting opgaat (involutie) van haar Bron tot de vereniging (kaivalya) met het 'Ene' bewust ervaren wordt en we opnieuw 'herinnerd' worden aan onze intrisieke 'goddelijkheid', gezien we daar nooit echt 'los' van zijn geweest, maar gewoon 'vergeten' waren of zoals Fred het hier beknopt formuleerde, ons door 'onwetendheid' daaromtrent slechts hadden 'afgezonderd'.
Tad Tvam Asi. http://en.wikipedia.org/wiki/Tat_Tvam_Asi

Dat is zowaar de enige hoofdzonde, die 'afzondering' dus, waar als gevolg daarvan alle andere zonden uit voortspruiten, maw, we lijden zelf en doen anderen lijden door daden te stellen die deze schrijnende onwetendheid (avidya) nogal pijnlijk illustreren.
De wijze waarop we de wereld zien en ervaren begint dus bij ons 'zelf', eerder dan 'daarbuiten'.

Zo, stilaan tijd nu voor een tas koffie mét koekje.

Dus het Ego is voor u zo ongeveer de hoofdzonde? En het ego dat tevreden genietend terugkijkt op zijn post mag zichzelf tracteren op een kopje koffie met een koekje? Zo ziet u maar, het fysieke genot is hoger dan het geestelijk genot. Niet is mooier dan uw ego.

[Fred uit Gent]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

En bovendien, in het Judaïsme wordt 'afzondering' nog al eens gebruikt voor iemand die zijn leven aan god wijdt, zoals een priester en een monnik. En dan betekent de afzondring geen geen zonde maar heiligheid. U dwaalt dus.

We waren aan het praten over afzondering van God , niet over afzondering van de maatschappij of zo.

Fred.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

We waren aan het praten over afzondering van God , niet over afzondering van de maatschappij of zo.

Fred.

Inderdaad. Diego Raga noemt dat de enige hoofdzonde en ik stelde dat afzondering op zich in de godsdienst niet als zondig wordt gezien. Heel wat monniken hebben hun liefde voor god getoond met een levenlang bidden in een cel en met een zwijgplicht. Is dat verhelderend?

[Fred uit Gent]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Inderdaad. Diego Raga noemt dat de enige hoofdzonde

Neen, Diego quoteerde mij. (en gaf mij gelijk, waarvoor dank) En jij merkte op tegen Diego 'u dwaalt' wat niet correct is. Want dan gaf je dat voorbeeld van die monniken maar daar ging het hem niet om.

Fred.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Fred uit Gent

Neen, Diego quoteerde mij. (en gaf mij gelijk, waarvoor dank) En jij merkte op tegen Diego 'u dwaalt' wat niet correct is. Want dan gaf je dat voorbeeld van die monniken maar daar ging het hem niet om.
Fred.

Dat snap ik. Dus nogmaals, volgens alle grote godsdiensten is de betekenis van het woord 'zonde' het overtreden van Gods geboden en niet 'afzondering (van God)'. En afzondering an sich is geen zonde. God wordt voorgesteld als het hogere en voor mensen ondoorgrondelijke en onbereikbaar opperwezen. In het volgende ga ik er van uit dat u de mening van Diego Raga deelt.

Verder had ik met vet gemarkeerd:

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Naarmate dit zuivere bewustzijn neerdaalt en zich inwikkelt in materie, ontstaat er onwetendheid betreffende de oorspronkelijke staat en groeit de identificatie met het waarneembare en hier gaan dan de poppen aan het dansen.
Een gevoel van afgescheidenheid maakt zich meester van ieder bewust wezen en dit wordt dan individualiteit genoemd, met een Ego en een illusoir zelfbeeld en dito wereldbeeld tot gevolg.

Diego (u) beweert hier dat de mens zich ontwikkelt tot individu en dat het ego niet goed zou kunnen functioneren omdat het zich heeft afgezonderd van God. De 'poppen gaan aan het dansen'. Dat lijkt mij een dogmatische redenering. Hoe weet u dat de mens voor zijn verwekking of geboorte in God heeft bestaan? Hoe kan hij in God hebben bestaan als hij geen individu was en geen ego. U noemt het zelfbeeld van de mens en zijn wereldbeeld illusior. Volgt daar dan niet uit dat ook uw beeld van God en ook het menselijk lijden illusior zouden zijn. Dan hoeven wij ons daar niet druk om te maken.

Verder wilde ik met mijn opmerkingen duidelijk maken dat de grote godsdiensten veel nadruk leggen op het ego in een afhankelijke relatie tot God. Vandaar het beroep van priester en monnik en zwijgplicht e.d.. Het ego is dus het uitgangspunt voor de godsdienst en geen foutje dat kan worden hersteld door een relatie met God te beginnen. Volgens de godsdienst is het doel van de relatie met god niet het verlichten van het eigen lijden en dat van anderen, zoals Diego stelt, maar het geduldig kunnen dragen van lijden dat wij verdiend zouden hebben. Voor uw medemens kunt u niet veel meer doen dan wat geboden wordt in de bergrede: 'heb uw naasten lief als uzelf'. Het gebod om God lief te hebben boven al lijkt mij trouwens, als ik even een krant in kijk, een wrede grap.

[Moslim!]

Oorspronkelijk geplaatst door redwasp

vrede,



het woord 'geloof' is eigenlijk niet zo'n goed woord. in onze hedendaagse wereld vertalen we het meestal als 'voor zeker aannemen dat p het geval is'. als ik geloof dat chlodovech vermoord werd door een vreemde sekte die later de tempeliers, de vrijmetselaars, de bolsjevieken en het britse koningshuis als marionetten gebruiken, dan zeg ik eigenlijk dat ik voor zeker aanneem dat chlodovech ook echt door die sekte werd vermoord. (de doctor angelicus, die eigenlijk de graaf van saint simon en dus ahasverus in eigen persoon is, heeft me echter stellig verzekerd dat dit niet het geval was, dus ik geloof het niet.)

in een religieuze context krijgt het woord 'geloof' echter een andere betekenis. het is alsof de betekenis op een semantische wereldkaart opschuift in de richting van 'vertrouwen', 'hoop', 'liefde'. echt geloof, in die betekenis van het woord, is het volle vertrouwen in de nabijheid van een diepe kracht die barmhartigheid, mededogen en liefde is. dat vertrouwen begint als een klein zaadje dat niets dan vragen bevat. vragen die een diep verlangen toedekken, het verlangen van onze ziel om onze minnaar te ontmoeten. naarmate de vragen dieper gaan, merken we dat het antwoord leeg is. er is geen god. wij zoeken een minnaar die er niet is. onze ziel gaat door een nacht waar geen enkel licht ons lijkt te leiden.

sommigen draaien god de rug toe. de nacht is donker en er is geen enkel licht te zien aan die grote lege hemel. zij zoeken dan maar het schrale licht van de aarde op en proberen hun verlangen te stillen door hun maag, hun ogen en oren, hun geslachtsdelen en hun hele wezen constant in een bad van korte prikkels te storten. maar iedere korte prikkel wordt gevolgde door een diepe leegte. ze rouwen om hun minnaar, die volgens hen gestorven is, maar ze willen dit niet weten.

anderen blijven hopen op de terugkeer van hun minnaar, ook al zijn ze ervan overtuigd dat hij dood is. ze rouwen en proberen toch het beeld van hun verloren geliefde levend te houden. ze proberen zijn barmhartigheid, zijn mededogen en zijn liefde te imiteren en hopen om zo een leven portret van hun gestorven geliefde te worden.

nog anderen geloven niet dat hun geliefde gestorven is. hoe kan zij, de allerzoetste kracht, de allersterkste liefde, ooit sterven? trouwens, doorheen het woord van haar profeten (vrede en zegeningen zij met hen allen) heeft ze het goede nieuws verkondigt. ze is niet dood, ze leeft. ze laat zich alleen nu even niet zien, zodat je liefde en je verlangen kunnen groeien. wij allen kunnen haar opnieuw ontmoeten, in haar volle glorie. als we de wet en de profeten volgen, maken we ons klaar om weer een te worden met de allerzoetste.

geloof is nu een kiemend zaadje, dat door de donkere grond moet worstelen om eindelijk weer licht te zien. en dat gebeurt, het gebeurt onverwachts. als we vertrouwen in onze minnaar, dan laat hij het zaad niet alleen ontkiemen, maar dan brengt hij het zelfs in bloei. als de ziel door de lange duistere nacht is gegaan, dan openbaart het heilige zich, vaak op een onverwachte manier. zie, ik had dorst en jij gaf me te drinken. de eerste straaltjes van het licht kondigen zijn komst aan. god is daar. er is geen god dan god. van nu af aan voedt die zoete bron ons dagelijks met haar verkwikkende licht. onze dorst wordt gelest door een bron van licht die nooit zal opdrogen.

wanneer het nu weer nacht wordt, weten we dat onze minnaar niet gestorven is. ze slaapt zelfs niet. ze laat ons rusten om ons de volgende dag weer te vervullen met haar liefde, haar mededogen, haar barmhartigheid.

het geloof is nu een stevige plant aan het worden. iedere keer dat gods liefde zich aan hem openbaart, wordt ze nog steviger en groter. als gods genade het toelaat, gaat ons geloof zelfs vrucht dragen, en kunnen we bij andere mensen onze zaadjes planten.

vrede,

redwasp

mooi

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door rikbe
We zijn dus niet afkomstig van apenachtigen maar van termietachtigen. Omgekeerde evolutie.

Effe Oslo bellen dan…

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door redwasp
vrede,

Insgelijks,

wat bedoel je precies met 'de Oosterse spiritualiteit'? is dat het shintoïsme of het daoisme? en zo ja het daoisme van wie? zhangzi is laozi niet. of bedoel je het theravadaboeddhisme? of een van de tientallen mahayanastromingen? of het obscurantistische lamaïsme dat zichzelf varjajana noemt? of bedoel je een van de duizenden religies die de britten bij de colonisatie maar snel allemaal 'hindoeisme' genoemd hebben? of spreek je over de islam misschien? of het jodendom? dat is ook oosters. of misschien over de djains, de sikhs, de zoroastristen? elk van die tradities komt namelijk met andere concepten naar voor, sommigen daarvan spreken jouw samenvatting van hierboven regelrecht tegen.

Da’s een mooie opsomming van heel wat wegen naar het Ene, maar het valt op dat je hier het soefisme niet bij vermeldde, wat toch het meest verwant is aan jou beleden religie, maar soit.
Alhoewel elke traditie idd een ander pad voorschrijft, hebben ze ten lange leste allen toch een gezamenlijk doel, nl bewustwording of eenwording met het ongeschapen scheppingsbeginsel, het Ene of God, zo u wil.
Ivm je verwijzing naar de regelrechte tegenspraak van sommige stromingen die je opnoemde, tjah, de ene religie interpreteert dat ultieme gegeven als een externe entiteit en voor de ander is dat een intern gegeven, exotherisch en esotherisch.

Anyway, gezien de oosterse spiritualiteit, alsook de esotherische stromingen van de monotheïstische orthodoxe religies, de mens in God<=>God in de mens plaatsen, is het mi logischer en plausibeler om die scheppende modus vivendi in mezelf te zoeken via geëigende en beproefde meditatietechnieken, die dan door middel van eigen onderzoek en ervaring kunnen getoetst worden op hun praktische werkzaamheid mbt de beoogde doelstelling.

Hier alvast een eenvoudig voorsmaakje, om uit eerste hand tot de kern der dingen door te dringen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Samadhi_%28yoga%29
In de klassieke Yoga-Sutra’s van Patanjali kun je de rest lezen over die meditatieve groei en evenredige ego-onthechting, maar de heldere commentaar erop van I. K. Taimni staat helaas niet beschikbaar op google-books.

heb jij het misschien over het westerse new-age afkooksel van al die vormen van spiritualiteit? dat afkooksel is smaakloos, geurloos, mar helaas niet pretentieloos.

Ik weet niet welke hoespa's je hier door elkaar husselt, maar hey, gelukkig is jou geloof dan ook gegarandeerd vol van goddelijke smaken, geuren en kleuren, daarbij nog onvoorwaardelijk en volledig zweemvrij van enige masculine pretenties dan ook, en last but not the least, ze is vooral geen plat afkooksel van eerdere monotheïstische religies, die ook al eeuwen daarvoor de exclusieve ‘Waarheid’ in pacht zouden hebben. Zo is dat.
Succes ermee.

vrede,

redwasp

Insgelijks, Diego.