Anciaux : subsidies voor de vriendjes

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Ik denk dat er een zeeeer grote culturele kloof tussen jou en mij ligt...
Kunstenaars zijn geen verkopers van kunst. Kunst is trouwens ook geen product...
Kunstenaars doen normaal werk: zij zorgen voor een boel intellectuele actie:
- zij zijn het geweten van de samenleveing
- zij zijn degene die de toekomst mentaal bouwen en het verleden samenvatten en/of verbeteren
- het zijn filosofen van de schoonheid, het zijn de verspreiders van het onmogelijke en de beste critici van het alledaagse
- zij denken, voelen en laten denken en voelen over de generaties heen, over de grenzen en zonder limieten.

Ik denk dat je typering slechts op een gedeelte van de kunstenaarswereld slaat en wel erg ideaaltypisch is. Naast deze geëngageerde kunstenaars - en ze bestaan zo nu en dan wel -, zijn er evenveel gehaaide marchandeurs, verkopers van lucht, en zij die het sterk opgeblazen l'art pour l'art aanhangen. Fernando Pessoa merkte overigens ooit op dat art for art's sake, eigenlijk niet meer dan art for the artist's sake was, en hij had gelijk. Egotripperij, 'artistiekerigheid' en intellectuele masturbatie zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit de kunstwereld.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door ossaert

Ik denk dat je typering slechts op een gedeelte van de kunstenaarswereld slaat en wel erg ideaaltypisch is. Naast deze geëngageerde kunstenaars - en ze bestaan zo nu en dan wel -, zijn er evenveel gehaaide marchandeurs, verkopers van lucht, en zij die het sterk opgeblazen l'art pour l'art aanhangen. Fernando Pessoa merkte overigens ooit op dat art for art's sake, eigenlijk niet meer dan art for the artist's sake was, en hij had gelijk. Egotripperij, 'artistiekerigheid' en intellectuele masturbatie zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit de kunstwereld.

Door de eeuwen heen heeft men mensen gehad die beweerden dat mozart een kieken was dat maar wat op toetsen rammelde (daarbij volgens zijn vost teveel noten producerende). Dat hun zoontje van vijf het beter kon zegden verlichte geesten die voor jou waren geboren van Picasso, van Appel.
Dat kunstenaars van wereldallure "duur lawaai" produceerden (leopold 2).
Op dit forum verwacht ik, van schlemiele blokventjes eigenlijk geen diepere kijk op kunst.
Er zijn middens waar meer niveau heerst.
Dat je net een dichter beken om zijn mystiek-nationalistische verzen neemt als referentie is ook typisch.
Paarlen.

[born2bewild]

Van een ventje wiens "partij" slechts overleeft middens het bakster der subsidies verwacht je niet anders dan dergelijke schuimbekkerij.


grappig manneke nochtans. Ik zou hem 5frank willen geven.

[born2bewild]

kunstenaars zijn voor die subsidiefreaks dus imbecielen die zonder subsidie zichzelf niet schoon kunnen houden. Mooie "culturele" visie. Amai.

[born2bewild]

het is nochtans simpel:

subsidies afschaffen.

BASTA

[born2bewild]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

't is dat je volgens 't reglement niet mag schelden ... maar soms krijg ik godverdomme toch wreed veel goesting om eens goed te roepen ze

U maakt een denkfout. Subsidie stoppen is niet hetzelfde als afschaffen.

snap je?

[Jos Verhulst]

Ik durf mij niet wagen aan een definitie, of zelfs maar een omschrijving van wat kunst nu eigenlijk zou mogen zijn. Maar één zaak is duidelijk: het is niet iets wat het voorwerp kan zijn van een ‘politiek beleid’. Datgene wat kunst tot kunst maakt, wat het voor de rest ook weze, draagt de stempel van het eenmalige, het onplanbare, het volstrekt verrassende, het onvermoede deurtje dat plots wordt geopend, het onbekend gebaar dat wordt gemaakt, de glans die plots verschijnt zonder dat iemand de lichtbron kent. Bijna iedereen herkent haar, maar slechts de allerweinigsten (waaronder niet ik, in elk geval) weten wie ze is: kunst is kunst in de mate dat ze mysterie blijkt en blijft. En die kunst kan zich manifesteren niet enkel in de ‘traditionele’ kunstvormen, maar ook bv op sociaal vlak (productief moreel handelen is een creatief proces en een kunst) of in het denken (‘denken is een sculptureel proces’, zei Beuys, en hij had gelijk). Kunst licht op in de diepte van het individu, maar is tegelijk ook de eminentste sociale brandstof, want doordat we de kunst in de andere mens zien oplichten, en ons daaraan geestelijk laven, leren we tegelijk ook de onmetelijke waarde en diepte van de andere mens direct kennen (en niet enkel als loze theorie, via één of andere onnozele mensenrechtentekst of zo). Doordat we de kunst van de ander kunnen herkennen, en dit vermogen tot herkenning ook wederzijds bij elkaar vaststellen, leren we direct omtrent de diepe verwantschap tussen de mensen (die ondanks alle problemen en tekorten maatschappelijk leven überhaupt mogelijk én interessant maakt).

Welnu, dat is allemaal niet vatbaar voor enig ‘beleid’. Beleid kan enkel het voorzienbare en het meetbare betreffen, niet het incommensurabele en eenmalige dat kunst per definitie is. ‘Beleid’ voert hier tot kunstdestructie en tot waardeloos maakwerk.

Politieke bemoeizucht met kunst is daarom per definitie naast de zaak en corrupt. Maar bovendien produceert die bemoeizucht ook maatschappelijke corruptie. Indien de staat bij de burgers geld wegneemt om op het vlak van kunsten een beleid te gaan voeren, en onmenselijke keuzes te gaan maken op een levensdomein waar enkel individuele herkenning de basis voor een menselijke keuze kan zijn, dan kunnen niet alleen de burgers dat weggeroofde geld niet meer zelf uitgeven aan wat zijzelf waardevol vinden. Er zal ook een ‘crowding out’ – effect ontstaan: waarom zou ik mij nog inzetten op een domein waar de staat blijkbaar de zorg reeds waarneemt?

Conceptueel lijkt het mij vruchtbaar om een onderscheid te maken tussen ‘cultuur’ en kunst. ‘Cultuur’ hangt direct samen met het mensbeeld dat in samenleving wordt gehanteerd, en waaruit dan allerhande omgangswijzen en vormen van intermenselijke bejegening worden afgeleid, die voor een deel ook (tenminste in een democratische samenleving) in wetten uitkristalliseren: cultuur voedt de wet. Omdat die wet per definitie één moet zijn, is een ‘multiculturele maatschappij’ een contradictio in terminis, ongeveer zoals een vierkante cirkel (men kan wel een multiculturele naast-elkaar-leving hebben, natuurlijk).

Ik pleit voor een cultuur die uitgaat van het primaat van het menselijk individu en waarbinnen, op het vlak van alle mogelijke vormen van geestesleven, inclusief kunsten, men van radicale multi-individualiteit kan spreken. Ik pleit dus, zo men wil, voor de monocultuur van de multi-individuele samenleving. Dat betekent dat de individuele mens wordt gezien, niet als een exemplaar, lid of vertegenwoordiger van één of andere zogezegd culturele (doorgaans etnische) 'gemeenschap', maar wel degelijk als een individu. Een cultuur, zou men ook kunnen zeggen, waarin ieder individu (ondermeer) naar eigen godsvrucht en vermogen producent en oordeelsveller is van alle mogelijke vormen van kunst (en dus om zo te zeggen zijn eigen 'cultuurminister' is, en zijn eigen individueel 'beleid' voert). Alleen in zo’n samenleving kan, me dunkt, het steriele, verschrompelde en ten einde gekomen politiek bedrijf (inclusief zijn ministerie van kunst en cultuur) worden opgevolgd door een maatschappij, die op basis van sociale kunst aan elkaar hangt.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Dat je net een dichter beken om zijn mystiek-nationalistische verzen neemt als referentie is ook typisch.

Ik zou wel eens meer willen weten over die mystiek-nationalistische verzen waar Pessoa bekend om is.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Ik durf mij niet wagen aan een definitie, of zelfs maar een omschrijving van wat kunst nu eigenlijk zou mogen zijn. Maar één zaak is duidelijk: het is niet iets wat het voorwerp kan zijn van een ‘politiek beleid’. Datgene wat kunst tot kunst maakt, wat het voor de rest ook weze, draagt de stempel van het eenmalige, het onplanbare, het volstrekt verrassende, het onvermoede deurtje dat plots wordt geopend, het onbekend gebaar dat wordt gemaakt, de glans die plots verschijnt zonder dat iemand de lichtbron kent. Bijna iedereen herkent haar, maar slechts de allerweinigsten (waaronder niet ik, in elk geval) weten wie ze is: kunst is kunst in de mate dat ze mysterie blijkt en blijft. En die kunst kan zich manifesteren niet enkel in de ‘traditionele’ kunstvormen, maar ook bv op sociaal vlak (productief moreel handelen is een creatief proces en een kunst) of in het denken (‘denken is een sculptureel proces’, zei Beuys, en hij had gelijk). Kunst licht op in de diepte van het individu, maar is tegelijk ook de eminentste sociale brandstof, want doordat we de kunst in de andere mens zien oplichten, en ons daaraan geestelijk laven, leren we tegelijk ook de onmetelijke waarde en diepte van de andere mens direct kennen (en niet enkel als loze theorie, via één of andere onnozele mensenrechtentekst of zo). Doordat we de kunst van de ander kunnen herkennen, en dit vermogen tot herkenning ook wederzijds bij elkaar vaststellen, leren we direct omtrent de diepe verwantschap tussen de mensen (die ondanks alle problemen en tekorten maatschappelijk leven überhaupt mogelijk én interessant maakt).

Welnu, dat is allemaal niet vatbaar voor enig ‘beleid’. Beleid kan enkel het voorzienbare en het meetbare betreffen, niet het incommensurabele en eenmalige dat kunst per definitie is. ‘Beleid’ voert hier tot kunstdestructie en tot waardeloos maakwerk.

Politieke bemoeizucht met kunst is daarom per definitie naast de zaak en corrupt. Maar bovendien produceert die bemoeizucht ook maatschappelijke corruptie. Indien de staat bij de burgers geld wegneemt om op het vlak van kunsten een beleid te gaan voeren, en onmenselijke keuzes te gaan maken op een levensdomein waar enkel individuele herkenning de basis voor een menselijke keuze kan zijn, dan kunnen niet alleen de burgers dat weggeroofde geld niet meer zelf uitgeven aan wat zijzelf waardevol vinden. Er zal ook een ‘crowding out’ – effect ontstaan: waarom zou ik mij nog inzetten op een domein waar de staat blijkbaar de zorg reeds waarneemt?

Conceptueel lijkt het mij vruchtbaar om een onderscheid te maken tussen ‘cultuur’ en kunst. ‘Cultuur’ hangt direct samen met het mensbeeld dat in samenleving wordt gehanteerd, en waaruit dan allerhande omgangswijzen en vormen van intermenselijke bejegening worden afgeleid, die voor een deel ook (tenminste in een democratische samenleving) in wetten uitkristalliseren: cultuur voedt de wet. Omdat die wet per definitie één moet zijn, is een ‘multiculturele maatschappij’ een contradictio in terminis, ongeveer zoals een vierkante cirkel (men kan wel een multiculturele naast-elkaar-leving hebben, natuurlijk).

Ik pleit voor een cultuur die uitgaat van het primaat van het menselijk individu en waarbinnen, op het vlak van alle mogelijke vormen van geestesleven, inclusief kunsten, men van radicale multi-individualiteit kan spreken. Ik pleit dus, zo men wil, voor de monocultuur van de multi-individuele samenleving. Dat betekent dat de individuele mens wordt gezien, niet als een exemplaar, lid of vertegenwoordiger van één of andere zogezegd culturele (doorgaans etnische) 'gemeenschap', maar wel degelijk als een individu. Een cultuur, zou men ook kunnen zeggen, waarin ieder individu (ondermeer) naar eigen godsvrucht en vermogen producent en oordeelsveller is van alle mogelijke vormen van kunst (en dus om zo te zeggen zijn eigen 'cultuurminister' is, en zijn eigen individueel 'beleid' voert). Alleen in zo’n samenleving kan, me dunkt, het steriele, verschrompelde en ten einde gekomen politiek bedrijf (inclusief zijn ministerie van kunst en cultuur) worden opgevolgd door een maatschappij, die op basis van sociale kunst aan elkaar hangt.

Als dit een petitietekst zou zijn, zou ik hem ondertekenen.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Welnu, dat is allemaal niet vatbaar voor enig ‘beleid’. Beleid kan enkel het voorzienbare en het meetbare betreffen, niet het incommensurabele en eenmalige dat kunst per definitie is. ‘Beleid’ voert hier tot kunstdestructie en tot waardeloos maakwerk.

Politieke bemoeizucht met kunst is daarom per definitie naast de zaak en corrupt.

Veel gescheer en weinig wol.
Geen enkele minister noch politicus zal beweren, ambieren of geloven dat hij de inhoud van de kunstvormen die gesubsidieerd worden gaat bepalen, beïnvloeden, aan banden leggen of anderzijds bestieren.
Men zal proberen om, aan de hand van bepaalde sociale criteria deze kunst mogelijk te maken.
Het gaat hem immers niet om kunstbeleid maar om subsidiebeleid.

De amateur filosofen die hier overal zitten te gillen dat men subsidies moet afschaffen zijn in feite liefhebbers van commerciele, platte en vulgaire kunst. Deze bedruipt zichzelf inderdaad.
Diezelfde mensen zullen nooit toegeven dat daardoor zeer waardevolle projecten nooit zullen worden gerealiseerd, of (een tweede doelstelling van het subsidieren) nooit zullen worden gezien en gesmaakt door een groot publiek.

De subsidie politiek is immers niet enkel en vooral gericht op de artiesten (bij mijn weten bijna NIET) maar op het subsidieren van het publiek. Indien men terugwil naar de middeleeuwse toestanden waarbij kunstvormen enkel konden worden genoten door 0.0001 procent van de bevolking dan moet men maar stoppen met kunst te subsidiëren.

Een gemiddelde plaats in een theaterzaaltje kost per avond per stoel een 100 euro. Zelf als deze plaats leeg blijft. Jet publiek betaalt hier een fractie van.

De "bemoeizucht" van politici geldt dus enkel dit aspect. Geen kat zal een schrijver, een schilder, een componist beletten van creatief te zijn. Maar zonder subsidies komen hun werken niet terecht bij het grote publiek of worden doodgewoon nooit opgevoerd/uitgevoerd.
Indien men films niet subsidieert dan worden de scenario's doodgewoon niet verfilmd en blijft er niets over om te gaan bekijken.

Politieke wil om kunst te laten bestaan, en vooral om deze toegankelijk en betaalbaar te maken is absoluut nodig.
Maar de zeveraars hier op dit forum denken dat gelden van Anciaux naar bevriende kunstenaars gaan, en niet naar het realiseren van projecten ten bate van het publiek.
Een componist verdient in dit landje gedurende zijn leven evenveel aan één werk als één uitvoerder verdient per avond dat hij dit werk uitvoert.

Er heerst hier op het forum een enorm gebrek aan enige culturele bagage: dat wil zeggen: men kent niet eens het leven van onze kunstenaars, onze cultuurpolitiek begrijpt men totaal niet en men zevert wat prutsfilosofie bij mekaar over een onderwerp dat men niet kent. Onozel.

Indien we Rubens, Breughel, en ook hedendaagse artiesten niet meer kunnen gaan bekijken in onze musea voor "schone" en hedendaagse kunsten (grap gesnopen?), indien we boeken moeten kopen en niet langer over bibliotheken beschikken en indien we een fortuin moeten neertellen om live naar kamermuziek (bij jou thuis!) te gaan beluisteren in plaats van in een concertzaal hebben de wijsneuzen die zeggen dat kunst geen subsidies, en daardoor geen subsidiebeleid, nodig heeft gelijk. Waanzinnige domheid.

Een land zonder bibliotheken, orkesten, concertzalen, eigen filmproductie, gesubsidieerde culturele activiteiten, monumenten en projecten is een barbaars land.
Deze zaken kunnen niet door "de vrije markt" worden gedragen. Zij zouden zonder een subsidiebeleid doodgewoon verdwijnen.
Laat de hyperindividualistische mega liberale dommerikken het tegendeel maar eens bewijzen. My god!
:r oll:

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Veel gescheer en weinig wol.
Geen enkele minister noch politicus zal beweren, ambieren of geloven dat hij de inhoud van de kunstvormen die gesubsidieerd worden gaat bepalen, beïnvloeden, aan banden leggen of anderzijds bestieren.

Dat is net wat jouw partijgenoot doet. Hij heeft zelfs geprobeerd om alle literaire prijzenfestivals om te kopen met als voorwaarde dat de beslissing van de winnaar bij hem lag en bij hem alleen.

Anciaux en Feremans, ein partei, ein dikken fuhrer.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Dat is net wat jouw partijgenoot doet. Hij heeft zelfs geprobeerd om alle literaire prijzenfestivals om te kopen met als voorwaarde dat de beslissing van de winnaar bij hem lag en bij hem alleen.

Anciaux en Feremans, ein partei, ein dikken fuhrer.

Dit is dikke zever. De minister vondt het ongepast dat een commerciele organisatie, met haar enkel door economisch motieven gedreven beheerraad boekenprijzen toekende. Deze boekenprijzen werden wél betaald door de overheid.
Hij heeft zelf nooit gevraagd om te mogen bepalen wie er nu een prijs kreeg, maar wou dit op een ernstiger manier laten doen door meer onafhankelijke mensen.
Je verwijt hem iets dat hij precies wou vermijden...
Trouwens Anciaux heeft geen enkele pretentie over zijn literaire kennis.
Hijzelf spotte ermee door op een keer te vragen toen men hem een boek overhandigde : "Hoe bedien je die dingen, hoe gaan ze open..."

Vergeet niet dat een minister in dit land wetten uitvoert, en dat het het parlement is dat de politiek vastlegt.
Vooral voor cultuurpolitiek zijn er uitvoerige bepalingen die vaststellen aan wie en onder welke voorwaarde er subsidies worden toegekend.
De speelruimte voor de minister is zeer klein en daarenboven (ten onrechte) gedelegeerd naar allerlei commissies en adviesraden die AUTONOOM beslissen.
Vaak heeft de minister zelf geen of een beperkt vetorecht.
Toch draagt hij de politieke verantwoordelijkheid voor het uitvoeren van een cultuurbeleid. DIt is loodgieterij op zijn VLaams: bedroevend en zeer ondemocratisch.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Dit is dikke zever. De minister vondt het ongepast dat een commerciele organisatie, met haar enkel door economisch motieven gedreven beheerraad boekenprijzen toekende. Deze boekenprijzen werden wél betaald door de overheid.

Je spreekt toch ECHT over die minister Anciaux die K3 en Studio100 wou subsidieren he ? Je bedoelt toch die Anciaux, Spirit minister voor cultuur, die een groots miljardenbedrijf wou subsidiëren terwijl Prima La musica en andere fantastisch goede orkesten moesten worden opgedoekt... ge hebt het toch over diene gast, eh ?

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Indien we Rubens, Breughel, en ook hedendaagse artiesten niet meer kunnen gaan bekijken in onze musea voor "schone" en hedendaagse kunsten (grap gesnopen?), indien we boeken moeten kopen en niet langer over bibliotheken beschikken en indien we een fortuin moeten neertellen om live naar kamermuziek (bij jou thuis!) te gaan beluisteren in plaats van in een concertzaal hebben de wijsneuzen die zeggen dat kunst geen subsidies, en daardoor geen subsidiebeleid, nodig heeft gelijk. Waanzinnige domheid.

Typische verweer. We willen niet dat de mensen lezen omdat we tegen staatsbibliotheken zijn. Zalig toch om te zien hoe het steeds weer op hetzelfde tegenargument neerkomt.

Mag ik je vragen hoe Rubens en Breughel tot stand kwamen? Door eigendom te stelen van goede naastenburgers? Neen, door talent, doorzettingsvermogen en charme.

Een neef van me heeft een mooie positie in de kunstwereld. Hij werkt aan de Singel en leidt de managerkant van verscheidene klassieke ensembles. Hij kotst van de subsidies en de noodzaak een boel ambtenaren die Vivaldi niet van Puccini kunnen onderscheiden te gaan smeken om geld. Het leukste is dat hij ferm wat aanbiedingen krijgt vanuit de privé, maar dat mag niet - de overheid heeft een "alles of niets" beleid. Al uw geld of niets ontnemen, geef mij dan maar niets - dan kan ik op zijn minst nog voor mezelf zorgen als anderen voor een dead-metal-punk-hip-rock-wedstrijd willen betalen.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Een componist verdient in dit landje gedurende zijn leven evenveel aan één werk als één uitvoerder verdient per avond dat hij dit werk uitvoert.

Hangt er van af over welk werk het gaat.

Oorspronkelijk geplaatst door eriferemans

Er heerst hier op het forum een enorm gebrek aan enige culturele bagage: dat wil zeggen: men kent niet eens het leven van onze kunstenaars, onze cultuurpolitiek begrijpt men totaal niet en men zevert wat prutsfilosofie bij mekaar over een onderwerp dat men niet kent. Onozel.

Ons groot licht heeft weer eens gesproken. Hoe zit dat met die mystiek-nationalistische gedichten waar Pessoa bekend om staat?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Je spreekt toch ECHT over die minister Anciaux die K3 en Studio100 wou subsidieren he ? Je bedoelt toch die Anciaux, Spirit minister voor cultuur, die een groots miljardenbedrijf wou subsidiëren terwijl Prima La musica en andere fantastisch goede orkesten moesten worden opgedoekt... ge hebt het toch over diene gast, eh ?

Jep, 't Is den deze.

Aan Spirit wil zich nu eenmaal niemand anders verbranden dan wat feremansklonen en andere postjesjagers die nergens anders aan de politieke afvalbak geraken.

[born2bewild]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Het gaat hem immers niet om kunstbeleid maar om subsidiebeleid.

There you go.
Afschaffen die zwendel. Dient enkel om politieke handlangers en dienaars af te kopen.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Ik durf mij niet wagen aan een definitie, of zelfs maar een omschrijving van wat kunst nu eigenlijk zou mogen zijn. Maar één zaak is duidelijk: het is niet iets wat het voorwerp kan zijn van een ‘politiek beleid’.

...

Welnu, dat is allemaal niet vatbaar voor enig ‘beleid’. Beleid kan enkel het voorzienbare en het meetbare betreffen, niet het incommensurabele en eenmalige dat kunst per definitie is. ‘Beleid’ voert hier tot kunstdestructie en tot waardeloos maakwerk.

Foute stelling, want:

1. "Kunst" is meer dan individuele inspiratie die leidt tot het plakken van hesp tegen zuilen.
2. Cultuur en kunst-beleid gaan over cultuurpatrimonium en het stimuleren en ondersteunen van het artistiek beroep, over het tegengaan van artitieke brain-drain
3. Zeggen dat kunst gescheiden moet worden van de staat houdt in dat kunst en artitistieke onplooiing geen basisbehoefte zouden zijn: immers de mensenrechten beschermen de bevrediging van de menselijke basisbehoeften. Wie de noodzaak aan die bevrediging ontkent, onkent de mensenrechten en daarmee de basiswaarden van de democratische samenleving.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Politieke bemoeizucht met kunst is daarom per definitie naast de zaak en corrupt. Maar bovendien produceert die bemoeizucht ook maatschappelijke corruptie. Indien de staat bij de burgers geld wegneemt om op het vlak van kunsten een beleid te gaan voeren, en onmenselijke keuzes te gaan maken op een levensdomein waar enkel individuele herkenning de basis voor een menselijke keuze kan zijn, dan kunnen niet alleen de burgers dat weggeroofde geld niet meer zelf uitgeven aan wat zijzelf waardevol vinden. Er zal ook een ‘crowding out’ – effect ontstaan: waarom zou ik mij nog inzetten op een domein waar de staat blijkbaar de zorg reeds waarneemt?

Wie corrumpeert wie? Corruptie betekent dat een ambtenaar de wet naast zich neerlegt en een illegale dienst verleent in ruil voor geld. Op geen enkele manier kan dat woord van toepassing zijn op een cultuurbeleid.

In een uitzonderlijk geval zou dit betekenen dat bv een cultuurambtenaar aan een bepaald theatergezelschap subsidies zou toekennen in ruil voor een privévertoning bijeen familiefeest. Zulke uitwassen zijn strafbaar, en zijn niet het onderwerp van deze draad.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Conceptueel lijkt het mij vruchtbaar om een onderscheid te maken tussen ‘cultuur’ en kunst. ‘Cultuur’ hangt direct samen met het mensbeeld dat in samenleving wordt gehanteerd, en waaruit dan allerhande omgangswijzen en vormen van intermenselijke bejegening worden afgeleid, die voor een deel ook (tenminste in een democratische samenleving) in wetten uitkristalliseren: cultuur voedt de wet. Omdat die wet per definitie één moet zijn, is een ‘multiculturele maatschappij’ een contradictio in terminis, ongeveer zoals een vierkante cirkel (men kan wel een multiculturele naast-elkaar-leving hebben, natuurlijk).

Foute stelling, omdat:

1. Het begrip cultuur bij een cultuurbeleid gaat over artistieke elementen, niet over cultuur in de zin van ethiek of levenswijze.
2."multiculturaliteit" kan ook de basis vormen van een "culturele" identiteit. (Zoe iets van "Wie ben ik? Ik ben multicultureel, itt fundamentalist-monocultureel)
3. Het kader van de rechtstaat bakent de grenzen van de individuele cultuurbeleving af. Een maatscjhappij kan niet "niet-multicultureel" zijn. De uitdaging van multicultureel burgerschap is het samenleven van de verschillende cultuuridentiteiten binnen de grenzen van de mensenrechten. Dit betekent: ieder heeft het recht op cultuur, niemand heeft het recht op fundamentalisme.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Ik pleit voor een cultuur die uitgaat van het primaat van het menselijk individu en waarbinnen, op het vlak van alle mogelijke vormen van geestesleven, inclusief kunsten, men van radicale multi-individualiteit kan spreken. Ik pleit dus, zo men wil, voor de monocultuur van de multi-individuele samenleving.

Waar u voor pleit is voor willekeur en mensenrechtennegationisme, voor ego-fundamentalisme.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Dat betekent dat de individuele mens wordt gezien, niet als een exemplaar, lid of vertegenwoordiger van één of andere zogezegd culturele (doorgaans etnische) 'gemeenschap', maar wel degelijk als een individu.

De mens is tegelijk als universeel menselijk wezen een individu (d.i.de basis van de mensenrechten), en als gesocialiseerd wezend een cultuur gegeven. Beiden maken het wezen van de mens. Het bloed van ieder mens is rood, maar zonder culturele worteling en socialisering wordt de mens geen mens. De mens is beide: individu en groepslid.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Een cultuur, zou men ook kunnen zeggen, waarin ieder individu (ondermeer) naar eigen godsvrucht en vermogen producent en oordeelsveller is van alle mogelijke vormen van kunst (en dus om zo te zeggen zijn eigen 'cultuurminister' is, en zijn eigen individueel 'beleid' voert). Alleen in zo’n samenleving kan, me dunkt, het steriele, verschrompelde en ten einde gekomen politiek bedrijf (inclusief zijn ministerie van kunst en cultuur) worden opgevolgd door een maatschappij, die op basis van sociale kunst aan elkaar hangt.

Een veralgemening van narcisme met ander woorden. Of erger.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Jos Verhulst pleit vooral voor de vrijheid in het promoten en verwezenlijken van extreem-rechtse waarden, zoals monocultuur.

Toch merkwaardig hoe iedereen die jou met de mond vol tanden achterlaat, argumentloos in het extreem-rechtse hokje wordt geduwd.

[born2bewild]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

blablalblalbla

In een uitzonderlijk geval zou dit betekenen dat bv een cultuurambtenaar aan een bepaald theatergezelschap subsidies zou toekennen in ruil voor een privévertoning bijeen familiefeest. Zulke uitwassen zijn strafbaar, en zijn niet het onderwerp van deze draad.

de corruptie zit in uw hoofdje schat. Corruptie enkel als het DIRECT privevoordeel oplevert? hehe.

Nu begrijp ik waarom onze anderssocialistische vrienden zoveel problemen hadden om in te zien dat Agusta verkeerd is. De Willy had er toch niet zelf een helicopter aan overgehouden?
Zalig, zo'n simplistisch wereldbeeld. Ben je gelukkig?