Christus is aanwezig op dit Forum.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het zelfbewustzijn van de Geest.

Bij Hegel had ik gelezen: ons bewustzijn van de Geest is het zelfbewustzijn van de Geest.
Dat wil zeggen: God wordt van zichzelf bewust in ons.
God als zodanig heeft nog geen bewustzijn, is slechts abstracte logica als grondslag van het bestaan en pas als de mens wordt God een bewust wezen.
De mens is dus de werkelijke verschijning van God als denkend wezen.
Ik zeg het nu allemaal even in mijn eigen woorden, want Hegel zegt het allemaal veel moeilijker en dat wil ik de lezer en ook mezelf besparen.
Ons bewustzijn van de Geest is het zelfbewustzijn van de Geest.
Ik dacht dat ik die woorden zo letterlijk in het voorwoord van de Phänomenologie had gelezen, maar bleek er niet zo in te staan, dus misschien heb ik het ergens anders gelezen of had ik de woorden van Hegel voor mezelf reeds vereenvoudigd en verduidelijkt.

Vervolg:

Ons bewustzijn van het Oneindige.

Maar voor mezelf had ik het verder vertaald in: ons bewustzijn van het oneindige is het zelfbewustzijn van het oneindige, dat wil zeggen: het oneindige wordt van zichzelf bewust door middel van ons.
We zijn dus eigenlijk zelf het oneindige; we zijn zelf God als oneindig en pas in de tweede plaats ook een bijzonder persoon als middel om zich als God bewust te worden.

[harriechristus]

In wezen is deze gedachte niet volkomen nieuw en komt bij Hegel voor en ook bij andere denkers, bijvoorbeeld al bij Aristoteles als het denken dat zichzelf denkt, waarin subject en object één en dezelfde zijn.
(Hegel: geschiedenis van de filosofie deel II blz. 218 bij de behandeling van Aristoteles.)
En ik meen ook bij Jakob Böhme en Meister Eckhart, een mysticus.
En ik meen ook bij de gnostiek als eenwording met God.
En natuurlijk ook in de Indiase religie als eenheid van Brahman en Atman.

[harriechristus]

Maar ze zeggen het allemaal wat moeilijker en bovendien zo dat de eenheid van God en mens in de mens zelf valt, subjectief is, want ze kunnen dan het bestaan van God niet objectief bewijzen.
En dat kan ik dan met mijn atoomtheorie wel en die eenheid wordt daarom objectief als buiten de mens en in een duidelijke uiterlijke vorm.
En het wordt dan veel duidelijker voorstelbaar.
De mens is zelf dat oneindige heelal buiten hem als zijnde God, omdat het heelal uit levende wezens is opgebouwd.
Ik ben hierin buiten mijn eigen lichaam getreden omdat ik het oneindige heelal als mijn ware eigenlijke lichaam erken, als mijn grotere, maar natuurlijk ook diepere of hogere subjectiviteit, en wel vanwege de microwezens in de microkosmos.
Maar in zoverre het ook denkend gebeurt is het ook geestelijk.
Het is eenheid van Geest en Lichaam.

[harriechristus]

Het offer was voltooid.

Ik had mijn Ik eerst al aan de wereld geofferd als een negatieve vervreemding, wat resulteerde in de atoomtheorie als zijnde buiten mij, en ik had weer een poging gedaan in mijn Ik terug te keren door het binnenste buiten gekeerde heelal, maar met mijn zelfbewustzijn van het oneindige was mijn offer nu voltooid, omdat ik me nu niet aan de wereld had geofferd,daar was ik nu doorheen, maar aan de oneindige Godheid en wel zo dat ik tevens één was geworden met God en tevens zelf God was geworden.
De eenheid van God en mens was gevonden als zelfbewustzijn van het oneindige.
Het Ik als punt was nu oneindig geworden.
En dat was de ware en enig juiste oplossing.
Niet het ik als punt kan alles omvatten, maar alleen het oneindige kan alles omvatten.

[harriechristus]

Overzicht.

Nu lijkt het me wel de moeite waard om die hele beweging van mijn Ik naar God nog eens in het kort door te nemen om het goed te begrijpen en er over door te kunnen filosoferen en ook omdat het niet alleen gaat om het laatste resultaat, maar om het totaal, want het Ik als punt bijvoorbeeld blijft een reflectie in God en ook al het andere blijft in God bestaan.
Het gaat om de totale synthese.
1 - het Ik als punt.
2 - mijn atoomtheorie als een oneindig aantal ik-punten.
3 - mijn droom dat ik eens God zou zien en de idee dat God dan een collectieve eenheid zou zijn: wij zijn God.
(en ook: God is een oneindig aantal microwezens.)
4 - terugkeer in mijn eigen Ik dat in het binnenste buiten gedraaide heelal nu het hele heelal omvat, dus oneindig is, maar met het accent op het eigen Ik.
5 - Hegel's: ons bewustzijn van de Geest is het zelfbewustzijn van de Geest.
6 - het zelfbewustzijn van het oneindige als synthese van het oneindige en het Ik, maar zo dat het Ik een middel is voor het oneindige om van zichzelf bewust te worden.
Pas hierin ben ik het Ik te boven en te buiten.
Niet Ik, maar God, die ik tevens zelf ben.
Dus anderzijds is het Ik ook weer behouden, maar op hoger plan.

[harriechristus]

De ware grondslag van de Geest.

Dit laatste Idee is de ware grondslag van de Geest en pas nu werd ik me ook goed bewust wat de Geest is.
Want in de totale ontwikkeling van het menselijk bewustzijn is de mens eerst instinctief op het niveau van de dieren en vervolgens komt de mens tot denken.
Maar dat denken komt dan aanvankelijk niet los van de natuur, maar blijft ervan afhankelijk.
Het denken is dan nog een bijproduct, nog niet vrij voor zichzelf.
(De mens denkt eerst nog in symbolen en nog niet in vrije abstracte begrippen in een logisch onderling systeem.)
En om vrij voor zichzelf te worden moet het denken zich boven de natuur verheffen in het bewustzijn dat het denken eigenlijk metafysisch is, dus eigenlijk: Niets.
Dit valt dan samen met het idee dat ook het Ik niets is, of een punt.
Dat punt is dan het doorgangspunt naar de verheffing boven de natuur als metafysica.
Want het denken is boven de natuur verheven als haar eigenlijke grondslag.
Dat is de omdraaiing van het natuurlijke standpunt naar het geestelijke standpunt.
Maar eerst denkt de mens dan dat de geest en het denken en het Ik alle drie niets zijn, want het denken heeft geen uiterlijke vorm aan zich.
Want je kunt het denken niet aanwijzen als een ding.
Het is nergens en heeft het woord nodig als middel ter verschijning.
En zo zijn het Ik en de geest ook nergens.
Ze zijn dan Niets.

[Piero]

Over niets.

IL NIHIL NELL’ALTO MEDIOEVO
ATTI DI CONVEGNO, 28–29 MAGGIO 2015, PONTIFICIO ATENEO SANT’ANSELMO

The reflection on nihil in the High Middle Ages attempts to answer a question of perennial relevance: if God "has done all things well" (Mk 7.37), if the bonum is convertible with the ens, what place does it have in this order? the nihil? The question arises on a logical level (how can a vox exist whose meaning is the absence of any meaning?), ontological (what does it mean that God created things from nothing? If and what mode of existence can the nothing among the model-ideas through which creation occurred?), epistemological (how can nothingness be known?), ethical (if all creation is bonum, what implications does it have to place nihil as non bonum or evil as nihil?).

Middeleeuwse vraagstukken voor de kerk als rationalist. Het empirisme kan er niet mee uit de voeten. Spreuk van de dag:

"Het vlees is beter dan de benen".

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Over niets.

IL NIHIL NELL’ALTO MEDIOEVO
ATTI DI CONVEGNO, 28–29 MAGGIO 2015, PONTIFICIO ATENEO SANT’ANSELMO

The reflection on nihil in the High Middle Ages attempts to answer a question of perennial relevance: if God "has done all things well" (Mk 7.37), if the bonum is convertible with the ens, what place does it have in this order? the nihil?

Alles is uit het Niets geworden, want het Niets IS (om te beginnen) en dat is meteen de eenheid van het kwade en het goede.
Want het Niets is het negatieve en kwade tegenover het Zijn als het positieve en goede.
Dus de volgorde is: niets, zijn en het kwade en dan het goede.

The question arises on a logical level (how can a vox exist whose meaning is the absence of any meaning?), ontological (what does it mean that God created things from nothing?

God heeft niet uit het Niets geschapen, maar het Niets heeft God geschapen, omgekeerd dus.
En God zelf heeft uit zijn Geest de ruimteschepen geschapen.
Zoals wij dit nu ook zijn te beginnen te doen.
Ook wij zijn Goden geworden.
Ook dank zij Jezus Christus, maar nog meer door Mij en de astronauten.

If and what mode of existence can the nothing among the model-ideas through which creation occurred?), epistemological (how can nothingness be known?),

Niets kan gekend worden door het te denken.
Dit omdat het Niets ook IS.
Het is een Zijn.
Het berust op de eenheid van tegendelen.
Overigens kun je ook zeggen het Niets niet te kunnen kennen, want het kennen is IETS, een ZIJN en niet Niets.
Maar tegelijkertijd weet je dat, zodat je weet dan het Niets het niet weten daarvan is.
Je weet dat je het niet kan weten, dus weet je het.
Het weten kan zichzelf dus ontkennen in het weten zelf.

ethical (if all creation is bonum, what implications does it have to place nihil as non bonum or evil as nihil?).

De schepping is een eenheid van goed en kwaad en niet alleen maar goed.
Want de schepping bestaat uit eindeloos vele beperktheden, die dus allen begrensd zijn en als begrensdheid slecht zijn.
Zij zijn het ene wel, maar het andere niet.
Zoals reeds gezegd: het Niets is het kwade tegenover het zijnde als het goede.
En ook God is de eenheid van beide: goed en kwaad.

Middeleeuwse vraagstukken voor de kerk als rationalist. Het empirisme kan er niet mee uit de voeten. Spreuk van de dag:

"Het vlees is beter dan de benen".

Vlees zonder benen werkt niet.
Niemand kan lopen zonder benen.
Maar de Geest is het beste.

[Pol Dolf]

Celsus beweert dat Jezus werd geboren uit een arme Joodse vrouw, die "door de timmerman met wie ze verloofd was de deur uit werd gezet omdat ze schuldig was bevonden aan overspel en een kind baarde aan een zekere soldaat genaamd Pantera."

[Pol Dolf]

Een andere verwijzing naar dit verhaal is te vinden in de Babylonische Talmoed, waarin naar Jezus wordt verwezen als "Yeshu ben Pantera"('Jezus, zoon van Pantera').

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Alles is uit het Niets geworden, want het Niets IS (om te beginnen) en dat is meteen de eenheid van het kwade en het goede.

Dat is onlogisch, want het niets bestaat niet. Het niets kan niet bestaan naast het zijnde en kan ook niet bestaan hebben vóór er iets ontstond. Niets is altijd betrekkelijk. Niets is gerelateerd aan een bestaande of gedachte zaak. Bestaan is een actie in de tijd. Het onkenbare niets bestaat niet in de tijd en dan heeft het ook nooit bestaan.

Want het Niets is het negatieve en kwade tegenover het Zijn als het positieve en goede.

Dat is theologie.
De dokter onderzocht de patiënt en zei: U mankeert niets en niets was goed.
Goed en kwaad zijn arbitraire opvattingen op basis van beginselen, en een willekeurige moraal. Het is iets voor godsdienst filosofie.

Dus de volgorde is: niets, zijn en het kwade en dan het goede. God heeft niet uit het Niets geschapen, maar het Niets heeft God geschapen, omgekeerd dus.
En God zelf heeft uit zijn Geest de ruimteschepen geschapen.
Zoals wij dit nu ook zijn te beginnen te doen.
Ook wij zijn Goden geworden.
Ook dank zij Jezus Christus, maar nog meer door Mij en de astronauten.

Het niets, het kwade en goede, God, goden (als astronauten) zijn verzonnen concepten. Filosoferen daarover is zinloos, vruchteloos, dwaasheid. Het is voor tirannen.

Niets kan gekend worden door het te denken.
Dit omdat het Niets ook IS.
Het is een Zijn.
Het berust op de eenheid van tegendelen.
Overigens kun je ook zeggen het Niets niet te kunnen kennen, want het kennen is IETS, een ZIJN en niet Niets.
Maar tegelijkertijd weet je dat, zodat je weet dan het Niets het niet weten daarvan is.
Je weet dat je het niet kan weten, dus weet je het.
Het weten kan zichzelf dus ontkennen in het weten zelf.

Nee, een absoluut niets kan niet worden gekend en gedacht. Het niets bestaat niet en heeft nooit bestaan. Uw bewering "het niets is een zijn" is een tautologie zonder betekenis. Taal staat in dienst van de werkelijkheid en de rede. De werkelijkheid volgt niet uit de rede. Wat Johannes schrijft in Joh. 1:1 is dwaasheid: "In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God." Dat is de dwaasheid van de theoloog.
U beseft dit tenslotte door te schrijven dat je weet dat je het niets niet kan kennen. De conclusie moet zijn dat het niet bestaat en dat het onmogelijk kan bestaan. Dat is dan kennen van het niets als het onbestaanbare.

De schepping is een eenheid van goed en kwaad en niet alleen maar goed.
Want de schepping bestaat uit eindeloos vele beperktheden, die dus allen begrensd zijn en als begrensdheid slecht zijn.
Zij zijn het ene wel, maar het andere niet.
Zoals reeds gezegd: het Niets is het kwade tegenover het zijnde als het goede.
En ook God is de eenheid van beide: goed en kwaad.

De beperking van de dingen en concepten is niet verkeerd en kwaad maar noodzakelijk. Zonder begrenzingen zijn er geen begrippen, en is er geen kennis en logica.

Vlees zonder benen werkt niet.
Niemand kan lopen zonder benen.
Maar de Geest is het beste.

Het ging mij om eetbaarheid van vlees of benen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dat is onlogisch, want het niets bestaat niet. Het niets kan niet bestaan naast het zijnde en kan ook niet bestaan hebben vóór er iets ontstond. Niets is altijd betrekkelijk. Niets is gerelateerd aan een bestaande of gedachte zaak. Bestaan is een actie in de tijd. Het onkenbare niets bestaat niet in de tijd en dan heeft het ook nooit bestaan.

Als het niets niet "bestaat", dat wil zeggen: het IS, hoe kun je het dan denken?
En het bestaat ook "naast" het zijnde als twee verschillende gedachten, die een eenheid zijn.
Je hebt het zelf zo opgeschreven.
Je ontkent wat je tegelijkertijd zelf zegt.
Eerst komt het Niets en dan het Zijn, niet in het bestaan, maar in de logica der gedachten.
Inderdaad is niets betrekkelijk tegenover het Zijn dat het zelf is.
Uit het Niets als idee is het Zijn, en de eenheid van beide is het Worden als idee van de tijd.
En pas met de tijd begint het bestaan.
Eerst komen de abstracte ideeën der logica.

Dat is theologie.
De dokter onderzocht de patiënt en zei: U mankeert niets en niets was goed.
Goed en kwaad zijn arbitraire opvattingen op basis van beginselen, en een willekeurige moraal. Het is iets voor godsdienst filosofie.

Goed en kwaad hebben hun grondslag in de logica, maar als het jou niet kan schelen of je wel of niet wat mankeert, behoef je niet naar de dokter te gaan.

Het niets, het kwade en goede, God, goden (als astronauten) zijn verzonnen concepten. Filosoferen daarover is zinloos, vruchteloos, dwaasheid. Het is voor tirannen.

Het zijn de tirannen die het kwade doen.
Evenals de dwaze mensen die niet na kunnen denken en zo maar wat zeggen.
Ze leuteren maar wat.

Nee, een absoluut niets kan niet worden gekend en gedacht.

Zeker wel.

Het niets bestaat niet

Het is inderdaad de ontkenning van het bestaan.

en heeft nooit bestaan.

Ook dat is waar, maar het bestaat als idee.

Uw bewering "het niets is een zijn" is een tautologie zonder betekenis.

Het is een logische ontwikkeling van het Zijn uit het Niets met de meest diepe betekenis.

Taal staat in dienst van de werkelijkheid en de rede.

Ook dwazen bedienen zich er van iets te ontkennen zonder enig begrip en argumentatie.

De werkelijkheid volgt niet uit de rede.

Zeker wel.

Wat Johannes schrijft in Joh. 1:1 is dwaasheid: "In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God." Dat is de dwaasheid van de theoloog.

Het is een oppervlakkig geloof voor de mensen die de diepere logica niet kunnen begrijpen.
Zo kan ook de wetenschap niet verklaren waar het heelal vandaan komt.
Sprookje van de wetenschap: eens was er een singulariteit en: "Boem!" daar was het heelal.

U beseft dit tenslotte door te schrijven dat je weet dat je het niets niet kan kennen. De conclusie moet zijn dat het niet bestaat en dat het onmogelijk kan bestaan. Dat is dan kennen van het niets als het onbestaanbare.

Zo is het, dus je geeft het nu toe dat je het NIETS kent als wat niet bestaat.
Het "bestaat" dat wil zeggen: het IS als een gedachte.
Dat is het ZIJN als grondslag van het bestaan, want ook het bestaan is een gedachte.
Het bestaat dus wel.

De beperking van de dingen en concepten is niet verkeerd en kwaad maar noodzakelijk. Zonder begrenzingen zijn er geen begrippen, en is er geen kennis en logica.

Dus je geeft toe dat er logische begrippen zijn?
Wat mag hun logica dan wel zijn?

Hun begrenzing is hun gemis van al het andere en een gemis is het verkeerde, het kwade, bijvoorbeeld een gemis aan geld iets te kunnen kopen.
En begrippen zijn ook onbegrensd als eeuwig en oneindig, maar ook begrensd tegenover elkaar als vele oneindigheden.
Ook onbegrensdheid is een begrip.

Het ging mij om eetbaarheid van vlees of benen.

De gelovigen eten het vlees, maar God openbaart de Geest.

Uit Niets is alles geworden krachtens de tegenstrijdigheid dat Niets IS.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zo is het, dus je geeft het nu toe dat je het NIETS kent als wat niet bestaat.
Het "bestaat" dat wil zeggen: het IS als een gedachte.
Dat is het ZIJN als grondslag van het bestaan, want ook het bestaan is een gedachte.
Het bestaat dus wel.

De filosoof heeft een probleem met taal. Zo ook met "Sinterklaas bestaat niet." Dan gelooft de filosoof dus dat Sinterklaas wèl bestaat en hij zet zijn schoen klaar met een wortelje voor het paard.
Want alles wat hij hoort of verzint bestaat.
Alles IS: waarheid of leugen en goed of kwaad.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De filosoof heeft een probleem met taal. Zo ook met "Sinterklaas bestaat niet." Dan gelooft de filosoof dus dat Sinterklaas wèl bestaat en hij zet zijn schoen klaar met een wortelje voor het paard.
Want alles wat hij hoort of verzint bestaat.
Alles IS: waarheid of leugen en goed of kwaad.

Sinterklaas bestaat ook echt voor de kleine kinderen.
Maar de volwassenen weten dat hij slechts fantasie is.
Wel heeft hij ook echt bestaan als een heilige.
Vroeger dus.
Maar de fantasie dat is te moeilijk voor de wetenschapper om als een bestaan te erkennen.
Dat gaat hun kleine verstand te boven, evenmin als ze de Geest kunnen begrijpen, de ziel en de hemel, laat staan God.
Zp bestaat ook Jezus als een hemelse fantasie.
Ook de ikonen van Piero, die zich dus vermaakt met iets wat volgens hem niet bestaat...
Alles IS inderdaad.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Sinterklaas bestaat ook echt voor de kleine kinderen.
.....
Zp bestaat ook Jezus als een hemelse fantasie.
Ook de ikonen van Piero, die zich dus vermaakt met iets wat volgens hem niet bestaat...
Alles IS inderdaad.

Bestaan. Wat is dat?
"Sinterklaas en zwartepiet,
Allebei bestaan ze niet."
Hier betekent het bestaan "leven".
Harrie Christus bestaat ook niet.

Iconen en kunstwerken bestaan niet. Ze zijn wel ergens. Maar zijn en bestaan is niet hezelfde. Althans voor mij niet.
Dinosaurussen hebben bestaan maar ze bestaan nu niet meer. Jezus Christus heeft nooit bestaan. Een Jezus is gedood omdat hij een Messias wilde worden. Desondanks kunnen mensen geloven dat die mens Jezus als geest of God bestaat. Zo ook kan iemand geloven dat reptilians bestaan en dat er geesten in de hemel of hel bestaan. Ook een bedrijf kan bestaan als een "rechtspersoon". De kerk is een rechtspersoon die zich baseert op louter fictie. Uw Harrie Christus is geen rechtspersoon, bij mijn weten, en hij is dat nooit geweest en hij zal dat nooit worden.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Bestaan. Wat is dat?
"Sinterklaas en zwartepiet,
Allebei bestaan ze niet."
Hier betekent het bestaan "leven".
Harrie Christus bestaat ook niet.

Je hebt een uiterlijk bestaan als stoffelijkheid en een innerlijk bestaan, en je het ook nog een bestaan als bewustzijn.
Sinterklaas en zwarte Piet bestaan als uiterlijk, maar tevens als fantasie en tevens ook als bewustzijn, dus alle drie.
Zouden ze niet bestaan, hoe zou je ze dan kunnen noemen?
Vast heb je ook je schoentje klaar gezet...
Zoals je ook nog stiekem aan Jezus gelooft en tot Hem bidt.
En bergen leven niet, toch bestaan ze.
En dan heb je ook nog het absolute bestaan als eeuwig en oneindig en dat is Harrie Christus.
Amen.

Iconen en kunstwerken bestaan niet. Ze zijn wel ergens. Maar zijn en bestaan is niet hezelfde. Althans voor mij niet.

Ze bestaan als hemelse fantasie en ook op aarde op abstracte wijze als verf op het doek.
Ook zijn ze als idee.

Dinosaurussen hebben bestaan maar ze bestaan nu niet meer. Jezus Christus heeft nooit bestaan.

Jezus heeft wel bestaan, maar het verhaal van de evangeliën is grotendeels fantasie.

Een Jezus is gedood omdat hij een Messias wilde worden. Desondanks kunnen mensen geloven dat die mens Jezus als geest of God bestaat.

Hij bestaat als een hemelse mythe.

Zo ook kan iemand geloven dat reptilians bestaan en dat er geesten in de hemel of hel bestaan. Ook een bedrijf kan bestaan als een "rechtspersoon". De kerk is een rechtspersoon die zich baseert op louter fictie. Uw Harrie Christus is geen rechtspersoon, bij mijn weten, en hij is dat nooit geweest en hij zal dat nooit worden.

Het ware recht is van Mij.
Dat je er helemaal niets van begrijpt dat is Mij al jarenlang bekend.
Toch aardig dat je altijd weer reageert.
Je bent de beste onder de ongelovigen.
Ga zo door.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

Celsus beweert dat Jezus werd geboren uit een arme Joodse vrouw, die "door de timmerman met wie ze verloofd was de deur uit werd gezet omdat ze schuldig was bevonden aan overspel en een kind baarde aan een zekere soldaat genaamd Pantera."

Het standbeeld van die soldaat staat in Duitsland.

[harriechristus]

Vorm en inhoud van de Geest.

Maar hoe louterend dit ook moge schijnen, toch is dit nog niet de echte ware Geest.
Want dit is slechts de uiterlijke vorm van de geest, namelijk dat hij geen vorm heeft.
Maar het gaat bij de geest niet om de vormloosheid als niets, maar om de inhoud en de inhoud spreekt de geest zelf uit in het denken.
En in het denken laat zich (in principe) alles denken, dus alles bestaat in wezen uit gedachten.
En: niets is daarvan slechts één gedachte en de oneindigheid is een andere gedachte.
Dus de ware geest is die van het denken dat zich in een eindeloosheid van denken uitspreekt.
En dat denken is alles omvattend, dus oneindig en eeuwig en juist niet niets, maar juist het tegendeel daarvan.
De geest is niet metafysisch in de betekenis dat hij niets is, maar juist in de betekenis dat hij oneindig is en ook alle natuur omvat.
De eerste geest als Niets is de abstracte geest buiten de natuur in een tegenstelling: Geest en natuur*, waarin de natuur dan ook als het boze ervaren wordt of als het negatieve.
De geest moet dan nog strijden om zichzelf los en vrij te maken.
De tweede geest is de ware concrete geest als oneindig en alles omvattend.
De ware geest is boven de natuur in de betekenis dat hij ook de natuur mede omvat.
En dat is ook verder gemakkelijk te begrijpen als de mens maar zou beseffen dat hij zelf de geest is als bewust persoon en in zijn bewustzijn alles omvat.
Alles is voor mijn geest.

*Dus eigenlijk pré-fysisch als de Geest die aan de natuur vooraf gaat, daar de abstracte grondslag van is als in de logica van Hegel die met de eenheid van Niets en Zijn begint.

[harriechristus]

Ik ben de Geest.

En die geest spreek ik uit als: Ik.
En ik voel en ik denk en ik neem de dingen waar.
Dus alles bestaat voor mijn geest die oneindig is.
Maar dan is dat Ik geen abstract punt meer, maar oneindig.
Het Ik valt dan samen met alles wat het omvat en is God geworden in een eenheid van subject en object.
Maar het ware bewustzijn daarvan ligt dan in het denken.
En dat is het denken dat zichzelf denkt.
Maar om dit te begrijpen moet de mens als het ware een salto mortale maken om het natuurlijke standpunt om te draaien in het geestelijke standpunt door zich de inhoud van het denken te objectiveren als grondslag van alle bestaan.
En dan tevens bewust worden dat hij dat denken zelf is, dus daarin zelf de Geest is die hij denkt, dus God is.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Bestaan. Wat is dat?
"Sinterklaas en zwartepiet,
Allebei bestaan ze niet."
Hier betekent het bestaan "leven".
Harrie Christus bestaat ook niet.

Iconen en kunstwerken bestaan niet. Ze zijn wel ergens. Maar zijn en bestaan is niet hezelfde. Althans voor mij niet.
Dinosaurussen hebben bestaan maar ze bestaan nu niet meer. Jezus Christus heeft nooit bestaan. Een Jezus is gedood omdat hij een Messias wilde worden. Desondanks kunnen mensen geloven dat die mens Jezus als geest of God bestaat. Zo ook kan iemand geloven dat reptilians bestaan en dat er geesten in de hemel of hel bestaan. Ook een bedrijf kan bestaan als een "rechtspersoon". De kerk is een rechtspersoon die zich baseert op louter fictie. Uw Harrie Christus is geen rechtspersoon, bij mijn weten, en hij is dat nooit geweest en hij zal dat nooit worden.

Wikipedia.
Ontologische terminologie

De relatie tussen bestaan en tijd is zeer problematisch. Binnen een naïef realisme wordt typisch als vanzelfsprekend aangenomen dat bestaan een zekere tijdsduur veronderstelt. Veel filosofieën gaan daarin mee, maar sommigen, zoals het absoluut idealisme, zien tijd als een illusie; anderen denken wel dat tijd een absolute werkelijkheid heeft, maar menen dat het niet per se een duur moet hebben en dat er ook zoiets zou zijn als een punttijd. Zijn = er zijn = blijven = duren = tijd.

[Ik: bestaan is altijd een momentopname, als één frame in een film. De rechtsfilosofie kan daar niet mee werken. De rechter wil schade compenseren ook als daders en slachtoffers allang dood zijn. Nu weer in Duitsland waar een villa die een jood moest verkopen van de nazi's nu van de huidige eigenaar wordt onteigend en aan een joodse organisatie wordt geschonken "als compensatie." Alsof rechten en schade eeuwig bestaan. Er bestaat dus niets. Alles wordt of vervalt of verdwijnt.]

Zelfs die filosofieën die menen dat tijd slechts een relatieve werkelijkheid is, erkennen meestal een proces van wording, een verandering van individuele objecten tijdens hun bestaan. Dit roept echter het probleem op van de persistentie, de vraag in hoeverre bij een object tijdens zijn bestaan sprake is van identiteit. Voor het Zijn als geheel wordt meestal een persistente identiteit aangenomen, maar wordt het betwist of het analoog aan individuele objecten een begin en einde heeft of in de tijd oneindig is.

"Theologie.
Binnen de theologie is het omstreden of god een bestaan moet worden toegekend of dat men hem als transcendent moet beschouwen, verheven boven elke menselijke ontologische categorisering. Een ander probleem vormt de relatie tussen het zijn van god en het bestaan van de werkelijkheid. Soms ziet men dit als een externe daad van schepping en die schepping kan weer als een punt of een duur beschouwd worden. Soms wordt de relatie zo gezien dat god de zijnsgrond is, het absolute dat de werkelijkheid fundeert.