Zijn wij ons brein of ons bewustzijn?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

De verschijning is slechts de uiterlijke werkelijkheid van de dingen die op zichzelf onbewust zijn (een steen kan niet zien).
Wij zijn het die de dingen werkelijk maken door onze ziel en geest aan bewustzijn.
Onze ziel ziet en onze geest denkt na over de dingen.
En die gedachten zijn het meest wezenlijke der dingen.
En een beschrijving vindt plaats door het denken.
Maar beschrijven is niet genoeg, want de verschijning moet ook begrepen worden door logisch denken.

Het lijkt er op dat u het denken en begrijpen (van de werkelijkheid) voorbehoudt aan volwassen en ontwikkelde mensen. Apen en andere zoogdieren, vogels en reptielen, denken niet, en ze "moeten" volgens u ook niet denken. Waarom moeten mensen dan denken?

Zo is het en dat is door Hegel volbracht in zijn logisch systeem en nog meer in mijn atoomtheorie.
Hier gaat het mis.
De Geest kan niet waargenomen worden, want het is geen uiterlijk object, maar een innerlijk subject.
Het kan alleen gedacht worden.
En het is tevens het wezenlijke der dingen.
En de Geest kent wel degelijk behoeften en doelen, namelijk de werkelijkheid te begrijpen en zichzelf te ontwikkelen en tevens de wereld te ontwikkelen.
En bovenal God te kennen en één met Hem te zijn.
Ook de Bijbel spreekt van de Geest.
Onze diepere kennis berust op het denken over het denken zelf als grondslag van alle bestaan.

Dat is allemaal speculatief. Het verklaart niets en bewijst niets.

En alle zogenaamde stof is uit de Geest van het denken.
Stof is zelf een algemene gedachte.
Nog nooit heeft iemand stof waargenomen, maar slechts gedacht.
Je ziet een huis, een steen, de aarde, etc., maar geen stof.
Dat het stof is, is wat de mens denkt, maar niet ziet.
De mens is een geestelijk wezen, niet alleen waarnemende, maar vooral denkende en begrijpende.
Wat je waarneemt bestaat slechts voor een moment en is al weer verdwenen.
Maar wat je denkt is eeuwig.

De stof waarover wij hier spreken is een verzamelnaam voor alles wat wij zintuiglijk waarnemen en waarover wij met ervaring kunnen spreken. Het gaat om fenomenen en gedachten die wij met elkaar delen zoals een huis en een akker met wat daarop groeit. Die werkelijkheid kunnen we niet ontkennen. Wat materie precies is hoeven wij niet te weten.
Mensen zijn altijd gefascineerd geweest door onzichtbare krachten en verschijnselen. Daarom lees je in Genesis 1:2 over het ontstaan van de aarde, dat deze woest en leeg was en dat de geest van God (ruach - wind of kracht) over de wateren zweefde. God wordt beschouwd als geest. Het christendom heeft dat idee overgenomen of uitgebreid met het idee van dualiteit van lichaam en geest, en of ziel, en dat dan voorbehouden aan de mens als kroon op de schepping. Hegel begreep dat dit idee niet meer houdbaar was en probeerde een fenomenologie van de geest te formeren. Daar zijn filosofen nog steeds druk mee. Het heeft niet veel goeds gebracht.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het lijkt er op dat u het denken en begrijpen (van de werkelijkheid) voorbehoudt aan volwassen en ontwikkelde mensen.

Het denken en begrijpen begint al in de jeugd, alleen de filosofie is niet voor iedereen weggelegd, daar moet je echt aanleg voor hebben en speciaal Hegel nog meer en zeer uitzonderlijk mijn atoomtheorie, die heb ik nog niet mogen ontmoeten.

Apen en andere zoogdieren, vogels en reptielen, denken niet, en ze "moeten" volgens u ook niet denken.

Niet moeten, maar behoeven niet te denken zoals de mensen.
Zij hebben hun eigen taak in de natuur.

Waarom moeten mensen dan denken?

Om de werkelijkheid te begrijpen, of anders gezegd: de werkelijkheid wil zichzelf begrijpen.
Dat is het diepste en hoogste wat er is en volgt noodzakelijk uit de logica der werkelijkheid.

Dat is allemaal speculatief. Het verklaart niets en bewijst niets.

Niet voor jou.

De stof waarover wij hier spreken is een verzamelnaam voor alles wat wij zintuiglijk waarnemen en waarover wij met ervaring kunnen spreken. Het gaat om fenomenen en gedachten die wij met elkaar delen zoals een huis en een akker met wat daarop groeit. Die werkelijkheid kunnen we niet ontkennen. Wat materie precies is hoeven wij niet te weten.

Het zijn allemaal gedachten, die je hier neer hebt geschreven, ik zie hier geen enkel plaatje, geen enkele stof dat slechts de stof als gedachte, stof als woord, dat is wat het is.

Het huis dat je ziet, dat is slechts dit ene enkele huis in het hier en nu en slechts werkelijk voor één moment dat je het even ziet.
Het is meteen weer verdwenen, maar het huis als begrip is algemeen en geldt voor alle huizen.
Zo is het ook met de stof: het is een algemene gedachte.
En niemand heeft ook die algemene gedachte gezien, je kunt het alleen denken.
En de werkelijkheid van het denken in eenheid met de zinnen, die kunnen wij niet ontkennen en het is onze geestelijke taak dat te begrijpen, maar dat is niet voor iedereen weggelegd.
Daarvoor moet je aanleg hebben voor filosofie.

Mensen zijn altijd gefascineerd geweest door onzichtbare krachten en verschijnselen.

Dat is de geest in de natuur, dat zijn de natuurwetten.
En ook de natuur zelf als een algemene gedachte is zelf onzichtbaar.
Net zoals stof en materie.

Daarom lees je in Genesis 1:2 over het ontstaan van de aarde, dat deze woest en leeg was en dat de geest van God (ruach - wind of kracht) over de wateren zweefde. God wordt beschouwd als geest.

Zo is het ook en ook de natuur is geestelijk.
De natuur is de uiterlijke verschijning van het denken als van tijd in de ruimte als van het algemene naar het bijzondere, het enkele.

Het christendom heeft dat idee overgenomen of uitgebreid met het idee van dualiteit van lichaam en geest, en of ziel, en dat dan voorbehouden aan de mens als kroon op de schepping.

De eenheid van geest en lichaam is het bewustzijn.
En het bewustzijn is een drie-eenheid van voelen, waarnemen en denken.

Hegel begreep dat dit idee niet meer houdbaar was en probeerde een fenomenologie van de geest te formeren.

Niet proberen, maar Hegel heeft dan ook gedaan.

Daar zijn filosofen nog steeds druk mee. Het heeft niet veel goeds gebracht.

Het heeft de waarheid gebracht, die de natuurwetenschap niet kent.
De waarheid is geen ding dat je zou kunnen zien, het is het metafysische denken, het denken over het denken, wat het aller hoogste is.

De wetenschap is voor de massa, het is de massa voor de massa.
Maar de filosofie is slechts voor weinigen.