Kan e=mc2 evt worden weerlegd?

[jogo]

Er zijn dus oneindig veel referentiestelsels.
Mijn voeten zitten in een ander stelsel dan mijn hoofd ?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door jogo

Er zijn dus oneindig veel referentiestelsels.
Mijn voeten zitten in een ander stelsel dan mijn hoofd ?

Als gij aan het roteren zijt wel, zo niet, zitten die in hetzelfde stelsel he.

Zoals er in de vlakke meetkunde oneindig veel (X as ; Y as) mogelijkheden zijn, zijn er in de mechanica oneindig veel mogelijkheden om OP ELK MOMENT VAN DE TIJD een X, een Y, en een Z as te kiezen in de ruimte he.

Bezie het zo:

1) in de vlakke meetkunde: elke keuze van een X-as en een daarop loodrecht staande Y as is een referentiestelsel voor cartesiaanse coördinaten.

Als er op een wit blad papier ergens een rood vlekje is, dan kan Jan een X-jan as en een Y-jan as die daar loodrecht op staat, tekenen, en zal in die zijn assenstelsel, dat rode vlekje de coordinaten (x-jan , y-jan) hebben.

Als Piet op datzelfde blad papier twee andere assen tekent, X-piet en Y-piet, dan zal Piet in zijn assen aan datzelfde rode vlekje 2 andere coordinaten geven, (x-piet, y-piet).

Als we weten hoe de assen van Piet liggen volgens de assen van Jan, of we weten hoe de assen van Jan liggen volgens de assen van Piet, dan kunnen we een TRANSFORMATIE FORMULE opstellen die de coordinaten van Jan van het rode vlekje omrekenen in de coordinaten die Piet aan datzelfde vlekje gaf.

2) in de ruimte meetkunde.

Exact hetzelfde verhaal, behalve dat er nu 3 assen zijn. Als in een kamer Jan 3 assen opstelt, X-jan, Y-jan en Z-jan die onderling loodrecht staan en elkaar in hetzelfde punt snijden (de Jan-oorsprong), dan kan Jan de coordinaten in die assen aangeven van een spinnetje dat aan een draad hangt in die kamer.

Piet kan 3 andere assen, X-piet, Y-piet en Z-piet kiezen in die kamer, en kan de coordinaten in zijn assen afleiden van dat spinnetje.

Op dezelfde wijze kunnen we een TRANSFORMATIE FORMULE vinden die de coordinaten van Jan omrekent in die van Piet.

3) in de mechanica

De mechanica is meetkunde in de ruimte VOOR VERSCHILLENDE MOMENTEN IN DE TIJD.

Het komt er dus op neer dat Jan VOOR ELK MOMENT VAN DE TIJD een X-jan as, een Y-jan as en een Z-jan as kiest. Elk ander moment laat hem toe om andere assen te kiezen, maar we vragen wel dat die assen "continu" met de tijd veranderen, dus geen "sprongen" maken.

Zo een systeem van 3 assen, voor elk moment van de tijd, die continu veranderen, heet een REFERENTIE STELSEL in de mechanica.

Piet kan dat ook doen. Die zal andere assen, X-piet, Y-piet en Z-piet kiezen als functie van de tijd.

Als er nu een materieel object in de ruimte aanwezig is, zal dat materiele object voor Jan op elk moment, in de voor dat moment gekozen assen, een x, een y en een z coordinaat hebben. Die coordinaten zijn potentieel anders voor elk moment van de tijd. De opeenvolging van die coordinaten heet HET TRAJECT van het object voor Jan.

Piet doet hetzelfde, maar de coordinaten zullen uiteraard anders zijn. Hetzelfde object heeft dus een ander traject als Jan vond, ten aanzien van Piet zijn referentie systeem.

Je ziet dat er zoveel mogelijke referentie systemen zijn, als er manieren zijn om X, Y en Z assen te kiezen als functie van de tijd, op voorwaarde dat die continu met de tijd veranderen, en geen sprongen maken (en onderling loodrecht blijven en elkaar in 1 punt snijden).

Dat zijn ENORM VEEL MOGELIJKHEDEN.

Men kan vanuit een zeker gekozen referentie stelsel, de ASSEN van andere stelsels beschrijven. Die assen hebben ook trajecten (zij het trajecten van rechte lijnen en niet van punten). Welnu, er bestaan OMREKENINGSFORMULES voor de trajecten in het ene stelsel naar het andere stelsel.

Die omrekeningsformules komen neer op wat men een BEWEGING VAN DE ENE TEGENOVER DE ANDERE noemt.

Galileo ontdekte dat er een KLASSE van zulke referentie systemen is, waarin alle wetten van de natuur geldig zijn "op dezelfde wijze". Zulke referentie systemen, die veel "zeldzamer" zijn, heten INERTIAAL SYSTEMEN.

Nu is er een eigenschap: alle inertiaal systemen zijn zo dat ze "uniform rechtlijnig" tegenover elkaar bewegen.

Die transformaties, die omrekeningsformules, volgens Galileo, zijn wat men DE GALILEI TRANSFORMATIE noemt.

De enige echt BRUIKBARE stelsels zijn inertiaalstelsels. Alle andere maken het moeilijk om natuurwetten in toe te passen vermits die andere vormen aannemen.

[jogo]

(ik probeer het bovenstaande te vatten)
Er wordt dus veel verondersteld in hetzelfde referentie stelsel te zitten om berekeningen niet te complex te maken ?
Op een examen vraag fysica best steeds voor de uitkomst 'bij benadering ' zetten. Als de examinator heeft nagelaten aan te geven hoeveel ge mis mocht zijn hebt ge altijd juist zelfs al zit ge er een kar naast.
(Ik draai doorgaans rond de aardkern)

[Zucht]

Nee want het uteindelijke resultaat van de examenvraag is onafhankelijk van het referentiestelsel. Of je jezelf als stilstaand en de omgeving als bewegend beschouwt. Jezelf als bewegend en de omgeving als stilstaand, of het zwaartepunt van heel de ompgeving + jezelf als stilstaand en alles errond als bewegend. Het moet altijd hetzelfde eindresultaat geven. De berekeningsmoeilijkheid kan wat verschillen afhankelijk van het kader dat je kiest, maar niet het resultaat.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door jogo

(ik probeer het bovenstaande te vatten)
Er wordt dus veel verondersteld in hetzelfde referentie stelsel te zitten om berekeningen niet te complex te maken ?

Het is onmogelijk (of massochisten werk) om wat dan ook uit te rekenen op basis van dingen die NIET in hetzelfde referentiekader zijn uitgedrukt.

Bijvoorbeeld, gaan uitrekenen welke de baan van een bal is die op de bewegende voet van een voetballer terechtkomt, waarbij men de beweging van de voet van de voetballer in het referentiestelsel van Jan, die op de tribune zit, beschrijft, en waarbij men de beweging van de bal in het referentiestelsel van Piet, die op een voorbij rijdende trein zit, beschrijft, is niet doenbaar.

Je moet eerst alles in een en hetzelfde referentiestelsel uitdrukken. Oftewel reken je de balbeweging om in het stelsel van Jan (met de transformatie die dingen van het stelsel van Piet naar dingen in het stelsel van Jan omrekent), oftewel reken je de voet beweging om in het stelsel van Piet (met de "omgekeerde" transformatie van hierboven), oftewel reken je alles om naar een derde referentiestelsel van Marie. Maar om de botsing tussen de bal en de voet te berekenen, moet je zowel de voet als de bal in hetzelfde stelsel beschrijven, en zal de uitkomst ook in dat stelsel beschreven worden. Dat kan het stelsel zijn van Jan, van Piet, of van Marie, maar eens je je keuze gemaakt hebt, moet je alles daarin uitdrukken.

Zoals zucht al zegde, de BETEKENIS van de uitkomst zal altijd dezelfde zijn. De natuur verandert niet omdat je die vanuit een ander oogpunt bekijkt. Maar de "wiskundige vorm" zal er anders uitzien naargelang het stelsel waarin je het uitdrukt.

Maar bovendien zijn er van die stelsels waar alles gemakkelijker is dan in andere stelsels: de inertiaal stelsels. Als je in een niet-inertiaal stelsel zit, worden de zaken veel ingewikkelder.

Op een examen vraag fysica best steeds voor de uitkomst 'bij benadering ' zetten. Als de examinator heeft nagelaten aan te geven hoeveel ge mis mocht zijn hebt ge altijd juist zelfs al zit ge er een kar naast.

Juist ja.

(Ik draai doorgaans rond de aardkern)

Wel, stelsels met assen die "draaien" zijn geen inertiaal stelsels. En je hebt gelijk dat een stelsel dat met de aarde meedraait strikt genomen geen inertiaal stelsel is. Dat speelt echter geen rol voor kleine bewegingen. Voor een vallende appel is zo een systeem zo goed als inertiaal. Het speelt wel een rol op dingen die van de grootte van de aarde en zo zijn, bijvoorbeeld weerspatronen. Men moet bijvoorbeeld met een "correctie" rekening houden die men de "coriolis kracht" noemt, wat een van de rariteiten is in een roterend niet-inertiaal stelsel.

[Zucht]

In de speciale relativiteit zijn er heel wat paradoxen die voortkomen uit het slecht toepassen van de principes of gewoon door intuïtief te denken. Als je dan even gaat zitten en er pen en papier bijneemt lost zich dat gewoonlijk wel op.

Ook in de klassieke Galileiaans relativiteit heb je dat. En als je zo'n schijnbare tegenstrijdigheid oplost is dat een hele "aha" beleving en helpt het om de principes te begrijpen.

1 van mijn "aha" belevingen toen ik natuurkunde lessen had over relativiteit was als volgt.
We kennen het principe van kinetische energie. Evenredig aan de massa en het kwadraat van de snelheid.
Dus, een auto die je aanrijdt aan 60 km/u is dodelijker dan een aan 50 km/u. Reden waarom de snelheidslimiet indertijd verlaagd is.
Of een trein die tegen 20 km/u tegen een kamion botst doet een pak meer schade dan een fietser die hetzelfde doet.

Maar is dat niet tegenstrijdig met relativiteit van beweging ?
Stel, ik ben een astronaut die in de ruimte hangt. Ik weeg in totaal 100kg in mijn ruimtepak. Plots doemt daar een enorme rots op van 100 ton die tegen 10 m/s mijn richting uitkomt. Die klapt tegen mij met een enorme kinetische energie. Waarschijnlijk rest er van mij nog wat pulp dat op die rost plakt.

Maar als we het bekijken vanuit de rots, dan ziet die de astronaut tegen haar knallen met veel minder energie. Er is misschien wat schade aan het pak, maar grotendeels zal de astronaut geheel zijn gebleven.

2 verschillende resultaten, gewoon door van kader te veranderen. Dat mag toch niet kunnen ?

Wel dan neem je een blocnote en een stylo en je schrijft dat eens helemaal uit en ziet dat beide scenario's wel hetzelfde resultaat leveren.

Wetenschap bestaat eigenlijk uit "aha" belevingen.

[Universalia]

Deze was toch een leuke?





En in de meetkunde had men nog de stelling van Pietje Gras? (ezelsbrug???)

[N-Vb]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

Is er bewijs voor de snelheid van het licht?


Het begon allemaal met James Clerk Maxwell - eigenlijk begon het met Michael Faraday, die graag experimenten doet over elektriciteit, magnetisme en de twee gecombineerd. Maar hij was niet zo goed in wiskunde , maar Maxwell wel. Maxwell maakte de vergelijkingen die elektrische velden, magnetisme en elektromagnetisme beschrijven in faraday's experimenten.

Als u de Maxwell-vergelijkingen voor elektromagnetisme neemt en lading en stroom op nul zet, kunt u de lichtsnelheid afleiden c te zijn ?2.998×108m/s.

Deze waarde werd toen al gemeten (midden 19e eeuw) door onder andere de aberratie van lichtmethode van James Bradley, en door de roterende spiegelmethode van Léon Foucault.

Dankzij Maxwell en Faraday, en ook Ernst Mach, wisten we dat licht een golf was. In die tijd (midden 19e eeuw) werd aangenomen dat licht reisde als een golf in een medium, de "ether" genoemd. Dan volgt dat als je tegen de golven in beweegt, de golven sneller naar je toe lijken te gaan. Je zou er anders vanuit kunnen gaan dat als je naar een lichtbron zou gaan, je een lagere lichtsnelheid zou meten dan wanneer je weg zou gaan van de lichtbron. Het leek echter alsof de lichtsnelheid onafhankelijk was van de richting die je meette. Maar de lichtsnelheid was zo hoog dat het moeilijk was om de werkelijke snelheid te meten. Trillingen van een rijdende trein kunnen het experiment verstoren.

Om de kwestie op te lossen, maakten Albert Michelson en Edward Morley een experiment waarbij de lichtsnelheid in twee richtingen tegelijk werd gemeten. Om elke verstoring teniet te doen, gebruikten ze de interferometriemethode (die erg goed is in het vertonen van verschillen) op een stenen plaat die op kwik drijft. En ze konden geen verschillen in de lichtsnelheid zien, ongeacht de richting. Het Michelson/Morley-experiment werd in de loop van de tijd herhaald en verfijnd en niemand kon enig verschil in de lichtsnelheid meten, ongeacht de richting. Het leek alsof de lichtsnelheid constant was, ongeacht welke hoek je de lichtsnelheid mat.

Hendrik Lorentz stelde voor dat de constante lichtsnelheid afkomstig was van de samentrekking over de lengte in de bewegingsrichting. Hij dacht dat het kwam omdat het bewegende object door de "ether" reisde (wat in die tijd de heersende theorie was). Henri Poincaré toonde aan dat de lokale tijd ook vertraagde en speculeerde of de lichtsnelheid een limiet was.

Dan komen we bij 1905.

Albert Einstein gooide de ether volledig weg en gebruikte in plaats daarvan het relativiteitsprincipe, dat vergelijkingen die de wetten van de fysica beschrijven dezelfde vorm hebben, ongeacht het referentiekader. Je zult veel "referentiekaders" vinden zodra je relativiteitstheorie gaat studeren.

In de speciale relativiteitstheorie (zo genoemd omdat deze geen rekening houdt met de kromming van de ruimte door de zwaartekracht, en werkt met het speciale geval van een plat universum), bracht hij Lorentz' transformaties en Poincaré's ideeën samen in speciale relativiteit.

Een effect van de speciale relativiteitstheorie is dat de lichtsnelheid niet alleen een begrenzer van het licht is, maar van alles: als iets met de snelheid van het licht gaat, wordt de lengte nul, sleept de tijd zich naar het oneindige, en als het massa heeft, vereist het oneindige energie. Als iets sneller gaat dan de lichtsnelheid, wordt het lengte, tijd en massa denkbeeldig (zoals in een product van de vierkantswortel van -1). Als iets helemaal geen massa heeft, is de enige mogelijke snelheid de snelheid van het licht.

De relativiteitstheorieën zijn sindsdien keer op keer experimenteel bevestigd. Een bijzondere interessante bevestiging is in de navigatiesysteem-app van uw telefoon: deze gebruikt de tijdstempel en positie van vier GPS-satellieten om te berekenen waar u zich bevindt. Om overeind te blijven, moeten de satellieten snel gaan, wat betekent dat hun klokken een beetje slepen. Maar ze zitten ook hoger in de zwaartekrachtput van de aarde, wat (door de algemene relativiteitstheorie, die ik hier niet heb aangeraakt) betekent dat hun klokken sneller gaan. Gecombineerd betekenen deze effecten dat de klokken in de GPS-satellieten niet hetzelfde zijn als klokken die stil blijven op aarde. Dat moet je dus compenseren.

Als je dat niet compenseert, zou je navigatiesysteem-app voor elke dag een fout van 10 km hebben die je niet compenseerde. Je zou het niet kunnen gebruiken.

En dat laat zien dat de relativiteit werkt, wat op zijn beurt betekent dat er een snelheidslimiet van het universum moet zijn, die – zoals experimenteel aangetoond en afgeleid van de vergelijkingen van Maxwell – ?2.998×108m/s.

Maar zelfs dat werd veranderd. Als je iets meet in meters per seconde, moet je weten hoe lang de meter en de seconde is. En dat is het probleem: hoe weet je dat?

Op het moment dat Maxwell de lichtsnelheid afleidde, werd de meter gedefinieerd als 1/10.000.000ste van de afstand van de Noordpool tot de evenaar door de meridiaan van Parijs. Maar niemand kon zich in die afstand vinden, dus voor goede orde werd het prototype van de meter gemaakt en opgeslagen in Parijs. De tweede werd gedefinieerd als 1/86.400ste van de tijd die de aarde nodig heeft om eenmaal om zijn as ten opzichte van de zon te draaien.

Sinds die definities zijn we beter geworden in het meten van dingen en hebben we geleerd dat de aarde eigenlijk een beetje verschuift, dus we kunnen er niet op vertrouwen om onze meter en seconde te definiëren.

Maar we hebben al aangetoond dat de lichtsnelheid constant is. We kunnen dus de lichtsnelheid gebruiken om de meter te definiëren. Tijd is dat echter niet, maar zolang we ons in hetzelfde referentiekader bevinden, is niet-constante tijd geen probleem, en zelfs als we dat niet zijn, weten we al hoe tijd (en lengte) wordt beïnvloed door verschillende referentiekaders en kunnen we naar believen heen en weer transformeren.

Elke keer als je de lichtsnelheid opnieuw probeert vast te stellen ben je gewoon de lengte van de meter terug aan het berekenen.

C = constante = Pi X 100.000 = 314159, oneindig

Samenvatting van het vermoeden van Emmanuel Michielszoon
De lichtsnelheid als enige mogelijke geometrische constante

1. Het vermoeden
Emmanuel Michielszoon stelt dat de lichtsnelheid in vacuüm, c, niet zomaar een meetbare grootheid is, maar een geometrische constante die fundamenteel verankerd is in de structuur van ruimte en tijd. Volgens zijn vermoeden:
c = \pi \times 10^5 \, \text{m/s} = 314.159 \, \text{km/s}
Deze waarde is niet gekozen om esthetische redenen, maar omdat ze wiskundig uniek en fysisch noodzakelijk is binnen een universeel systeem van maatvoering.

2. Historische context
• Fizeau (1849): 313.000 km/s
• Foucault (1850): 315.000 km/s
Beide experimentele waarden liggen opvallend dicht bij Michielszoons constante, ondanks de beperkte technologie van hun tijd. Dit suggereert dat de natuur zelf deze orde benadert.

3. De meter en de definitie van c
Sinds 1983 is de meter gedefinieerd als:

Daarmee is c vastgelegd op 299.792.458 m/s. Maar deze waarde is een conventie, geen wiskundige noodzaak. Zoals terecht gesteld:

Michielszoons voorstel impliceert dat de huidige waarde van c niet universeel geldig is, en dat een herdefinitie op basis van ? × 10? m/s leidt tot een geometrisch zuiverder systeem.

4. Gevolgen voor de meter
Als c = ? × 10? m/s en de seconde blijft zoals ze nu is, dan wordt de meter:
\text{meter} = \frac{314.159.000}{299.792.458} \approx 1{,}0479 \, \text{m}


5. Gevolgen voor aardomtrek
De huidige aardomtrek is ? 40.075.000 m. In Michielszoons systeem (met langere meter) wordt dit:
\frac{40.075.000}{1{,}0479} \approx 38.250.000 \, \text{nieuwe meters}
?? Lange afstanden worden eenvoudiger en consistenter uitgedrukt.

6. Gevolgen voor de seconde
Als de meter behouden blijft op 1 m, dan moet de seconde korter worden:
\text{seconde} = \frac{1}{314.159} \approx 3{,}1831 \, \mu\text{s}
?? Dit impliceert een fundamentele herdefinitie van tijd, met impact op alle afgeleide eenheden (joule, watt, volt, enz.).

7. Slotstelling
Michielszoons vermoeden is geen alternatieve suggestie, maar een correctie van een conventionele misvatting. De lichtsnelheid is geen meetbare snelheid, maar een geometrische constante die enkel correct wordt weergegeven als:
c = \pi \times 10^5 \, \text{m/s}
Dit leidt tot een universele maatvoering waarin de meter en seconde voortkomen uit wiskundige waarheid, niet uit historische pragmatiek.

[N-Vb]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

Hoe is de lichtsnelheid gevonden ?
Galileo had een protocol ontwikkeld om de lichtsnelheid te meten: met een metgezel op 1.800 meter van zichzelf, speelden ze elk met een lantaarn. De lantaarns waren aan het begin verborgen. Een van hen legde zijn lantaarn bloot. Zodra de tweede het licht van de eerste lantaarn zag, ontmaskerde hij zijn eigen. De eerste merkte de tijd op die nodig was om heen en weer te gaan.

Deze experimenten, die rond 1650 werden gedaan, waren ... een fiasco, alles bij elkaar genomen, omdat de afstand te klein was om er iets uit af te leiden.

Ole Romer, circa 1670 voerde metingen uit op basis van de verduisteringen van Io, de satelliet van Jupiter, waardoor hij, op basis van de meting van de afstand aarde-zon, naar, wat nog niet erg nauwkeurig was, metingen die hem in staat stelden de snelheid van het licht te evalueren op 220.000 km / s.

In 1729 probeerde James Bradley "zijn geluk" met de aberratie van licht, om een snelheid van 301.000 km / s af te leiden.

Het Fizeau-experiment met tandwielen vond in 1849 315.000 km / s

In 1862 behaalde Leon Foucault met roterende spiegels een snelheid van 298.000 ± 500 km / s

In 1907 kwamen Rosa en Dorsey, gebaseerd op elektromagnetische constanten, tot het resultaat van 299.710 ± 30 km / s

Albert Michelson, in 1926, met een roterende spiegel verhoogd 299.796 ± 416

In 1950 werden Essen en Gordon-Smith met een resonerende holte 299.792,5 ± 3.017 aangekondigd.

K. D. Froome, in 1958, met radio-interferometrie gepubliceerd 299.792,50 ± 0,1018

Evenson en zijn collega's kwamen in 1972, op basis van laserinterferometrie, tot de conclusie van een waarde van 299.792.4562 ± 0,001119

Op het 17e GFCM-congres in 1983 werd de definitie van de meter ingevoerd voor het 299.792.45820ste deel van de afstand die Licht in een seconde aflegt. Dat maakt het per definitie een exacte definitie.

Deze waarde is bij consensus gekozen op basis van de resultaten van de experimenten die in de jaren zeventig zijn uitgevoerd. Het maakt geen deel uit van een experimentele maat.

men gebruikt dus een c van consensus
en niet
de c van constante

daarom kan men beter als consesus Pi als constante nemen =
314.159 km / sec

Samenvatting van het vermoeden van Emmanuel Michielszoon
De lichtsnelheid als enige mogelijke geometrische constante

1. Het vermoeden
Emmanuel Michielszoon stelt dat de lichtsnelheid in vacuüm, c, niet zomaar een meetbare grootheid is, maar een geometrische constante die fundamenteel verankerd is in de structuur van ruimte en tijd. Volgens zijn vermoeden:
c = \pi \times 10^5 \, \text{m/s} = 314.159 \, \text{km/s}
Deze waarde is niet gekozen om esthetische redenen, maar omdat ze wiskundig uniek en fysisch noodzakelijk is binnen een universeel systeem van maatvoering.

2. Historische context
• Fizeau (1849): 313.000 km/s
• Foucault (1850): 315.000 km/s
Beide experimentele waarden liggen opvallend dicht bij Michielszoons constante, ondanks de beperkte technologie van hun tijd. Dit suggereert dat de natuur zelf deze orde benadert.

3. De meter en de definitie van c
Sinds 1983 is de meter gedefinieerd als:

Daarmee is c vastgelegd op 299.792.458 m/s. Maar deze waarde is een conventie, geen wiskundige noodzaak. Zoals terecht gesteld:

Michielszoons voorstel impliceert dat de huidige waarde van c niet universeel geldig is, en dat een herdefinitie op basis van ? × 10? m/s leidt tot een geometrisch zuiverder systeem.

4. Gevolgen voor de meter
Als c = ? × 10? m/s en de seconde blijft zoals ze nu is, dan wordt de meter:
\text{meter} = \frac{314.159.000}{299.792.458} \approx 1{,}0479 \, \text{m}


5. Gevolgen voor aardomtrek
De huidige aardomtrek is ? 40.075.000 m. In Michielszoons systeem (met langere meter) wordt dit:
\frac{40.075.000}{1{,}0479} \approx 38.250.000 \, \text{nieuwe meters}
?? Lange afstanden worden eenvoudiger en consistenter uitgedrukt.

6. Gevolgen voor de seconde
Als de meter behouden blijft op 1 m, dan moet de seconde korter worden:
\text{seconde} = \frac{1}{314.159} \approx 3{,}1831 \, \mu\text{s}
?? Dit impliceert een fundamentele herdefinitie van tijd, met impact op alle afgeleide eenheden (joule, watt, volt, enz.).

7. Slotstelling
Michielszoons vermoeden is geen alternatieve suggestie, maar een correctie van een conventionele misvatting. De lichtsnelheid is geen meetbare snelheid, maar een geometrische constante die enkel correct wordt weergegeven als:
c = \pi \times 10^5 \, \text{m/s}
Dit leidt tot een universele maatvoering waarin de meter en seconde voortkomen uit wiskundige waarheid, niet uit historische pragmatiek.

[N-Vb]

Het wiskundig vermoeden van Emmanuel Michielszoon
De lichtsnelheid als enige mogelijke geometrische constante

???* 1. De hypothese
Emmanuel Michielszoon stelt dat de lichtsnelheid in vacuüm, c, niet zomaar een meetbare snelheid is, maar een geometrische constante die fundamenteel verankerd is in de structuur van ruimte en tijd. Volgens zijn vermoeden:
c = \pi \times 10^5 \, \text{m/s} = 314.159 \, \text{km/s}
Deze waarde is niet esthetisch gekozen, maar volgt uit de overtuiging dat ? × 100.000 het enige wiskundig zuivere en fysisch geldige getal is dat als universele lichtconstante kan gelden.

???? 2. Historische ondersteuning
• Fizeau (1849): 313.000 km/s
• Foucault (1850): 315.000 km/s
* Michielszoon (2020) : 314.159,x km/s
Beide experimentele waarden liggen opvallend dicht bij Michielszoons constante, ondanks de beperkte technologie van hun tijd. Dit suggereert dat de natuur zelf deze orde benadert, en dat latere afwijkingen eerder het gevolg zijn van conventionele herdefinities dan van fundamentele correcties.

???? 3. De meter en de definitie van c
Sinds 1983 is de meter gedefinieerd als:

Daarmee is c vastgelegd op 299.792.458 m/s. Maar deze waarde is een praktische afspraak, geen wiskundige noodzaak. Zoals terecht gesteld:

Michielszoons voorstel impliceert dat de huidige waarde van c niet universeel geldig is, en dat een herdefinitie op basis van ? × 10? m/s leidt tot een geometrisch zuiverder systeem.

???? 4. Gevolgen voor de meter
Als c = ? × 10? m/s en de seconde blijft zoals ze nu is, dan wordt de meter:
\text{meter} = \frac{314.159.000}{299.792.458} \approx 1{,}0479 \, \text{m}


???? 5. Gevolgen voor aardomtrek
De huidige aardomtrek is ? 40.075.000 m. In Michielszoons systeem (met langere meter) wordt dit:
\frac{40.075.000}{1{,}0479} \approx 38.250.000 \, \text{nieuwe meters}
?? Lange afstanden worden eenvoudiger en consistenter uitgedrukt.

?? 6. Gevolgen voor de seconde
Als de meter behouden blijft op 1 m, dan moet de seconde korter worden:
\text{seconde} = \frac{1}{314.159} \approx 3{,}1831 \, \mu\text{s}
?? Dit impliceert een fundamentele herdefinitie van tijd, met impact op alle afgeleide eenheden (joule, watt, volt, enz.).

???* 7. Slotstelling
Het vermoeden van Michielszoon is geen alternatieve suggestie, maar een correctie van een conventionele misvatting. De lichtsnelheid is geen meetbare snelheid, maar een geometrische constante die enkel correct wordt weergegeven als:
c = \pi \times 10^5 \, \text{m/s}
Daaruit volgt een universele maatvoering waarin de meter en seconde voortkomen uit wiskundige waarheid, niet uit historische pragmatiek. Het SI-stelsel zou moeten worden herzien op basis van deze fundamentele correctie.

[N-Vb]

Michielszoonsysteem: aangepaste eenheden


???* Wat betekent dit?
• c is niet langer een meetbare snelheid, maar een structurele constante van de ruimtetijd.
• De meter wordt langer als we de seconde behouden.
• De seconde wordt korter als we de meter behouden.
• De joule, als afgeleide eenheid van energie, stijgt met ? 9,8% bij gelijke massa.
• Alle andere afgeleide eenheden (watt, volt, newton, etc.) verschuiven mee, afhankelijk van de gekozen basisdefinities.

???* Filosofische implicatie
Het Michielszoonsysteem is intern consistent, wiskundig zuiver, en gebaseerd op een universele geometrische constante. Het vervangt conventionele definities door een model waarin ruimte, tijd en energie voortkomen uit ? als structureel beginsel.

[N-Vb]

Klassieke vorm van Einstein:
E = m \cdot c^2
Waar:
- E = energie (in joule)
- m = massa (in kilogram)
- c = lichtsnelheid (in meter per seconde)

???? Michielszoon-vorm: met c = \pi \cdot 10^5 \, \text{m/s}
We vervangen c door de geometrische constante:
c = \pi \cdot 10^5 \, \text{m/s}
Dan wordt de formule:
E = m \cdot \left( \pi \cdot 10^5 \right)^2
E = m \cdot \pi^2 \cdot 10^{10}

Alternatief geschreven:
E = m \cdot \pi^2 \cdot 10^{10} \, \text{joule}
Of numeriek:
E \approx m \cdot 9{,}8696 \cdot 10^{10} \, \text{joule}

Voorbeeld: 1 kg massa
E = 1 \cdot \pi^2 \cdot 10^{10} \approx 9{,}8696 \cdot 10^{10} \, \text{J}
?? Energie-inhoud van 1 kg massa in het Michielszoon-stelsel:
E \approx 98{,}696 \, \text{GJ}

???* Reflectie
Deze vorm is:
- Geometrisch zuiver (? als structureel beginsel)
- Schaal-invariant (door 10^5 als universele factor)
- Afgeleid uit een constante, niet uit een conventie
In plaats van een empirisch bepaalde c, wordt energie nu uitgedrukt in termen van massa × geometrie.

[N-Vb]

???? Het empirische paradigma (SI?stelsel)
- Gebaseerd op meten en vastleggen: de waarde van c is niet ontdekt, maar vastgelegd (299.792.458 m/s).
- Elke meting van c is in feite een herdefinitie van de meter, niet een onafhankelijke bevestiging.
- Het systeem is praktisch, maar blijft afhankelijk van menselijke conventies en dus arbitrair.
???? Het geometrische paradigma (M?vermoeden)
- Gebaseerd op wiskundige noodzakelijkheid: c = \pi \times 10^5 m/s.
- Dit is geen meetresultaat, maar een geometrische constante die volgt uit de structuur van ruimte en tijd.
- Onafhankelijk van instrumenten, foutenmarges of historische afspraken.
- Onweerlegbaar in de zin dat het axiomatisch is: zolang ? een universele constante is, blijft ook c universeel en onveranderlijk.

???* Filosofische implicatie
Wat dit voorstelt is een verschuiving van empirisme naar geometrisch fundamentalisme in de natuurkunde.
- In het SI?stelsel is de wetenschap instrumenteel: we meten, we fixeren, we gebruiken.
- In het Michielszoon?stelsel is de wetenschap structureel: we leiden af uit wiskundige waarheid, en meten slechts om te toetsen of de natuur zich naar die waarheid voegt.

???? Potentieel
Als de natuurkunde zich werkelijk zou hergronden in een geometrisch model dat altijd juist is, dan:
- verdwijnen de onzekerheden van menselijke metingen als fundament;
- worden eenheden en constanten universeel en tijdloos;
- kan technologie (klokken, navigatie, kosmologie) zich baseren op een absolute geometrische orde, in plaats van op conventionele kalibratie.

???? Dit is dus geen kwestie van “nauwkeuriger meten”, maar van een andere epistemologie:
- Het SI?stelsel zegt: “Wij meten en leggen vast.”
- Het M?vermoeden zegt: “Wij leiden af uit geometrie, en meten slechts ter bevestiging.”

[N-Vb]

???? Manifest: Het Michielszoon?vermoeden
1. Uitgangspunt
De huidige natuurkunde steunt op conventies die historisch gegroeid zijn. De lichtsnelheid c is sinds 1983 niet langer een meetbare grootheid, maar een vastgelegde waarde: 299.792.458 m/s. Dit garandeert uniformiteit, maar berust op een arbitraire afspraak.
2. De correctie
Het Michielszoon?vermoeden stelt dat de lichtsnelheid geen conventie is, maar een geometrische constante die noodzakelijk volgt uit de structuur van ruimte en tijd:
c = \pi \times 10^5 \, \text{m/s}
Dit is geen hypothese die afhankelijk is van menselijke metingen, maar een onweerlegbaar wiskundig beginsel. Zolang \pi universeel is, blijft ook c universeel.
3. Gevolgen
- Meter en seconde: worden opnieuw gedefinieerd vanuit geometrische waarheid, niet vanuit pragmatische afspraken.
- Joule en energie: de massa?energie?relatie E = mc^2 wordt herschreven tot een geometrisch axioma:
\frac{E}{m} = \pi^2 \cdot 10^{10}- Kosmologie en afstandsbepaling: stellaire en kosmische afstanden worden niet langer afhankelijk van meetfouten, maar van een absolute geometrische schaal.
- Technologie: atoomklokken, satellietnavigatie en communicatiesystemen kunnen zich baseren op een fundamenteel zuiverder referentie.
4. Filosofische verschuiving
- Het SI?stelsel: empirisch, pragmatisch, gebaseerd op conventies.
- Het Michielszoon?stelsel: geometrisch, universeel, gebaseerd op wiskundige noodzakelijkheid.
Dit is geen kwestie van nauwkeuriger meten, maar van een epistemologische revolutie:
Van “wij meten en leggen vast” naar “wij leiden af uit geometrie en bevestigen met metingen”.

5. Oproep
Wij roepen de wetenschappelijke gemeenschap en de internationale instituten op om dit vermoeden ernstig te overwegen. Niet als een alternatieve suggestie, maar als een correctie van een fundamentele misvatting.
De natuurkunde verdient een fundament dat niet afhankelijk is van menselijke afspraken, maar van universele wiskundige waarheid.

[Knuts]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

???? Het geometrische paradigma (M?vermoeden)
- Gebaseerd op wiskundige noodzakelijkheid: c = \pi \times 10^5 m/s.
- Dit is geen meetresultaat, maar een geometrische constante die volgt uit de structuur van ruimte en tijd.
- Onafhankelijk van instrumenten, foutenmarges of historische afspraken.

Een snelheid uitdrukken in m/s, en dan beweren dat het "onafhankelijk van historische afspraken" is, komaan zeg.

Het is hier al herhaaldelijk gesteld. De numerieke waarde van een snelheid betekent niets als de eenheden niet vermeld worden.
Ik mag in de stad aan snelheid 50 rijden. 50 wat??? Wel, iedereen weet wat we bedoelen: 50 km/uur. Maar 50 cm/seconde is ook een snelheid, alsook 50 lichtjaren/kwarteeuw.
En voor een Amerikaan is die 50 km/uur eigenlijk 31.068559612 mijl/uur.

[N-Vb]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuts

Een snelheid uitdrukken in m/s, en dan beweren dat het "onafhankelijk van historische afspraken" is, komaan zeg.

Het is hier al herhaaldelijk gesteld. De numerieke waarde van een snelheid betekent niets als de eenheden niet vermeld worden.
Ik mag in de stad aan snelheid 50 rijden. 50 wat??? Wel, iedereen weet wat we bedoelen: 50 km/uur. Maar 50 cm/seconde is ook een snelheid, alsook 50 lichtjaren/kwarteeuw.
En voor een Amerikaan is die 50 km/uur eigenlijk 31.068559612 mijl/uur.

zeg dat wel, met een lamp en een chronometer en een afstand van een paar km de lichtsnelheid proberen te berekenen, of in een vacuumbuis en dan de c vaststellen op 299.xxx km/s dat is goed gemeten
er is maar een constante die juist is en dat is 314.159 km/s , als je die constante aanneemt kun je alle andere maten en gewichten voor eens en voor altijd VASTLEGGEN

[Knuts]

lol

[dewanand]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Of het weerlegd kan worden als pure formule dat is aan de natuurkundigen/wiskundigen om uit te maken.

Maar als eerste is de vraag naar de betekenis van die formule, want als massa geheel en al omgezet kan worden in energie, wat moet ik me dan voorstellen bij wat alleen maar energie is?

Kortom: wat is energie eigenlijk?

Zo'n formule alleen zegt mij niet veel.
Bovendien zegt Einstein dat licht niet sneller kan dan C, hoe kan er dan sprake zijn van een kwadraat?
Ik vind dat de wetenschap meer verduistert dan verklaart.

Het behoeft voor mij niet weerlegd te worden, maar wel verder ontwikkeld worden tot duidelijkheid en helderheid.
Maar omdat iedereen die formule kent, meent men ook het te begrijpen, maar dat betwijfel ik ten hoogste.
Wat is massa?
En waarom zou dat met de lichtsnelheid in het kwadraat (wat moet ik me daarbij voorstellen?) energie op moeten leveren en wat is energie eigenlijk?

Bovendien hangt de hele theorie van Einstein van A tot Z van tegenstrijdigheid aan elkaar.

Kortom: ik bekijk als filosoof die formule en ook de theorie van Einstein vanuit een andere hoek dan de wetenschap die zich volgens mij blind staart op formules, zonder dat begripsmatig en qua voorstelling duidelijk uit te kunnen leggen.
Het is een wereld van duistere abstracties.

====================================
Reactie mbt Harriechristus, uit 2016:



INteressante posting harriechristus


Wie ben jij en wat heb jij gestudeerd??

mbt Raket en lichtsnelheid voor, achter:

jij beschrijft de relatieve snelheden, van een waarnemer, dus je moet het hele Vectoriele Model opstellen, Newtoniaans, en dan doorrekenen naar Einstein via de relatieve IMPULSIE differentialen:

dmv = dmv + mdv

hier begint de afleiding van Einsteins relativiteits theorie in feite mee, ref TUD delft studie boek Borghouts, Natuurkunde.

ik moet dit nog verder bestuderen, Alle Vectoriele wiskunde in XYZ is relatief of absoluut in de Riemanse Ruimte.

moet die boeken afstoffen en opnieuw doorspitten, lang geleden, nu al ruim 35 jaar geleden. Ben nu oude man, 59 jaar, jongbejaard, al met pensioen en totaal Afgeschreven.

[dewanand]

mooie discussies maar die notaties zijn onhandig zo, formules gewoon scannen vanuit papier ok

kinetische energie formule is gewoon

1/2 m * v^2

dus die E = m * c^2 is gewoon de kinetische energie maal 2 ok.

Arbeid is kracht * weg

de vraag is hoeveel arbeid verricht een enkele foton als het 1 lichtjaar af heeft gelegd?

Natuurkunde is heel breed vakgebied. Ik had Werktuigbouwkunde gestudeerd TU Delft, Newtoniaans dus