Hoe meer ik nadenk over het socialisme...

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

zevert gij eens niet en breng argumenten op tafel.

Volgend stukje komt van een onafhankelijke site die fungéért als virtuéél woordenboek: Léés vooral het stukje over communisme en mensenrechten en Trotski (met rood onderlijnt...)

bron: www.wikipedia.nl (onafhankelijke bron)

De Sovjet-Unie werd opgericht in 1922 na de Russische revolutie. In 1991 werd zij ontbonden, en werden alle 15 republieken waaruit zij bestond onafhankelijke staten. De officiële naam luidde Unie van Socialistische Sovjetrepublieken (USSR), in het Russisch (Cyrillisch alfabet) СССР (spreek uit als SSSR).
[SIZE=2]Inhoud[/SIZE]

[Niet tonen]

• <LI class=toclevel-1>1 Republieken <LI class=toclevel-1>2 Ideologie <LI class=toclevel-1>3 Staatsinrichting
  • 3.1 Communistische Partij van de Sovjet-Unie
  <LI class=toclevel-1>4 Belangrijke data en personen
  • <LI class=toclevel-2>4.1 Historisch verloop <LI class=toclevel-2>4.2 Secretarissen-generaal <LI class=toclevel-2>4.3 Presidenten <LI class=toclevel-2>4.4 Premiers <LI class=toclevel-2>4.5 Overige politici
  • 4.6 Dissidenten
  <LI class=toclevel-1>5 Vroegere opbouw van SU-republieken
• 6 Zie ook

//
[bewerk]

[SIZE=2]Republieken[/SIZE]

De Sovjet-Unie bestond uit 15 republieken:

• Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek (RSFSR), met deelrepublieken (huidige naam):
  • Basjkirië
  • Boerjatië
  • Dagestan
  • Jakoetië
  • Kabardië-Balkarië
  • Kalmukkië
  • Karelië
  • Komi
  • Mari
  • Mordovië
  • Noord-Ossetië
  • Oedmoertië
  • Tatarije
  • Tsjetsjenië
  • Tsjoevasjië
  • Tuva

Boeren op het platteland van de Kazachse SSR in de jaren '60

• Oekraïense SSR
• Wit-Russische SSR
• Estse SSR
• Letse SSR
• Litouwse SSR
• Moldavische SSR
• Armeense SSR
• Azerbeidzjaanse SSR
• Georgische SSR
• Kazachse SSR
• Kirgizische SSR
• Oezbeekse SSR
• Tadzjiekse SSR
• Turkmeense SSR

Een aantal van deze landen werd tijdens of na de Tweede Wereldoorlog bij de Sovjet-Unie ingelijfd.
Zie ook: Lijst van Sovjet-republieken
[bewerk]

[SIZE=2]Ideologie[/SIZE]

Het ideologische gedachtegoed dat de basis vormde van de binnen- en buitenlandse politiek van de Sovjet-Unie en van het sociaal-economische systeem van het rijk, was het communisme[SIZE=1].[/SIZE] Het streven was via een geperfectioneerd socialisme een communistische heilstaat te worden. Tevens wilde men het communisme over de hele wereld verbreiden. De hoofdgedachte van het communisme is dat geld en goed (productiemiddelen) gemeenschappelijk eigendom zouden zijn, en dat van de opbrengst van arbeid ieder naar behoefte zou ontvangen. Deze ideologie was gebaseerd op de ideeën van Karl Marx, het marxisme, aanvankelijk 'communisme' genoemd, naar eerdere karakteristieken in de Franse Revolutie. Deze term werd door de initiator van de Russische revolutie van februari en oktober 1917, Lenin, opnieuw gebruikt en zo werd deze omwenteling ook wel de 'communistische revolutie' genoemd. Lenin voerde een radicaal, revolutionair soort communisme in, het 'Leninistische communisme'.
Tot de veranderingen in 1990 was de Sovjet-Unie een communistisch land; daarna is in sneltreinvaart een beweging in de richting van het altijd zo verguisde westers 'kapitalisme' op gang gekomen, een ontwikkeling die het hele sociaal-economische systeem van Rusland heeft omgewoeld, en waardoor aanvankelijk geen grotere welvaart werd bereikt, behalve voor de nieuwe elite en zakenwereld. Ook is het moderne Rusland en een aantal onafhankelijke geworden ex-sovjetstaten bezig met het vinden van een voor hen geschikte vorm van democratie. Rusland en de Baltische landen Estland, Letland en Litouwen bijvoorbeeld kennen nu een gekozen president, vrije parlementsverkiezingen en een meerpartijenstelsel.
De voormalige sovjetrepublieken zijn sinds 1991 met elkaar verbonden in het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS), met uitzondering van Georgië, dat pas lid werd in 1993, en van de Baltische staten Estland, Letland en Litouwen.
[bewerk]

[SIZE=2]Staatsinrichting[/SIZE]

Volgens de grondwet van 1936 (gewijzigd in 1977 en 1988-1990) was de Sovjet-Unie een socialistische staat. (Iedere deelrepubliek bezat eveneens een eigen grondwet. Deze hadden eenzelfde strekking als die van de Unie.) Het vertegenwoordigend lichaam, de sovjet, komt op elk niveau (gemeentelijk, regionaal, provinciaal, landelijk enz.) voor. De hoogste sovjet is de zogenoemde Opperste Sovjet van de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken. Deze Opperste Sovjet bestaat uit twee kamers, de Raad van de Nationaliteiten en de Raad van de Unie.
De Raad van de Nationaliteiten bestond uit vertegenwoordigers van de diverse deelrepublieken (SSR's), de autonome republieken (ASSR's), de oblasten en de krajs. De presidenten van de deelrepublieken hadden automatisch zitting in de Raad van de Nationaliteiten.
De Raad van de Unie, ook de Opperste Sovjet van de Unie, kwam gewoonlijk tweemaal per jaar bijeen. Tijdens het bewind van Michael Gorbatsjov waren de zittingen veel frequenter. De Raad van de Unie stelde de Raad van Ministers aan, het Hooggerechtshof en het Presidium van de Opperste Sovjet.
Omdat de Raad van de Unie maar twee keer per jaar bijeenkwam, was het Presidium van de Opperste Sovjet in feite de hoogste autoriteit. Het Presidium bestond uit de voorzitter (de president, het staatshoofd) van de Sovjet-Unie, de staatshoofden van de vijftien afzonderlijke deelrepublieken (vice-voorzitters van het presidium) en twintig gewone leden. Onder Gorbatsjov werd het ambt van president van de Sovjet-Unie ingevoerd. Gorbatsjov combineerde dit ambt met dat van secretaris-generaal van de CPSU en bezat hierdoor veel macht.
De door de Raad van de Unie gekozen Raad van Ministers was veel machtiger en werd voorgezeten door een premier (Voorzitter van de Raad van Ministers). De Raad van Ministers was gemachtigd per decreet te regeren.
De staatsinstellingen van de vijftien deelrepublieken en autonome republieken (respectievelijk de SSR's en ASSR's) leken zeer sterk op de federale instellingen.
[bewerk]

[SIZE=2]Communistische Partij van de Sovjet-Unie[/SIZE]

De werkelijke macht in de Sovjet-Unie lag evenwel bij de Communistische Partij van de Sovjet-Unie (CPSU). Vanaf 1988 was het mogelijk om oppositiepartijen op te richten, maar de CPSU behield in feite tot de val van de USSR in 1991 de meeste macht.
Zie: Communistische Partij van de Sovjet-Unie



Wikipedia over het communisme:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Communisme

Communisme is een economisch systeem gebaseerd op het gemeenschappelijke eigendom van productiemiddelen waarbij eenieder produceert naar vermogen en neemt naar behoefte, of een politieke stroming die streeft naar een dergelijk systeem.
Inhoud

[Niet tonen]

• <LI class=toclevel-1>1 Inleiding <LI class=toclevel-1>2 Klassenstrijd <LI class=toclevel-1>3 Socialisme als 'tussenfase' <LI class=toclevel-1>4 In de praktijk <LI class=toclevel-1>5 De mislukking van het communisme <LI class=toclevel-1>6 Mensenrechten en communisme <LI class=toclevel-1>7 Communisten in Nederland <LI class=toclevel-1>8 Communistische partijen in Nederland <LI class=toclevel-1>9 Communistische partijen in België <LI class=toclevel-1>10 (Voormalige) communistische partijen wereldwijd <LI class=toclevel-1>11 Stromingen binnen het communisme <LI class=toclevel-1>12 Communistische literatuur <LI class=toclevel-1>13 Communistische leiders wereldwijd <LI class=toclevel-1>14 Communistische staten anno 2006
• 15 Voormalige communistische staten

//
[bewerk]

Inleiding

Hoewel de Griekse filosoof Plato wordt betiteld als de eerste communist, stoelt het moderne communisme vooral op de ideeën van Karl Marx en Friedrich Engels, samen betiteld als het marxisme. In de marxistische theorie is het communisme zowel de oorspronkelijke toestand ("oercommunisme") als de eindtoestand van de menselijke geschiedenis. In bredere betekenis is het een filosofie, een politiek idee en een maatschappij-inrichting. In het algemeen gaat het communisme er van uit dat de mens zijn lot in eigen handen moet nemen zonder dat er een God, adel of bezitters van productiemiddelen nodig zijn. De mens kan zijn eigen wereld scheppen, en met die opvatting sluit het communisme aan bij het post-christelijke tijdperk, de materialistische maatschappijvisie en het humanisme.

Karl Marx


[bewerk]

Klassenstrijd

Als tegenstrever van het communisme worden de kapitalisten gezien. De strijd tussen de klassen staat centraal: in de tijd van het begin van het industriële tijdperk de fabrieksbezitters aan de ene kant, en de uitgebuite arbeiders in de steden (die vanaf het platteland naar de steden waren getrokken) aan de andere kant. Marx meende hierin een nooit-aflatende klassenstrijd te zien, waarbij uiteindelijk via een revolutie gevolgd door een 'dictatuur van het proletariaat' (in Marx' opvatting is er onder het kapitalisme een dictatuur van de kapitalisten) het communisme opgebouwd kon worden.
[bewerk]

Socialisme als 'tussenfase'

Volgens Marx moest het communisme twee fasen doormaken, waarbij de eerste fase vaak 'socialistisch' wordt genoemd. Vandaar het door elkaar gebruiken van de termen socialisme en communisme wanneer er naar bepaalde bestaande regeringsvormen of naar de toekomstige maatschappij wordt verwezen. Een maatschappij waarin eenieder "levert naar vermogen en neemt naar behoefte" is namelijk een utopie die de goedheid van de mens veronderstelt. Omdat de mens, volgens marxistische theoretici en politici, nog niet aan dit ideaal voldoet, is in de communistische landen als tussenvorm het 'socialisme' geïntroduceerd, dat de mensen moet omkneden tot ware communisten, opdat de utopie werkelijkheid zal kunnen worden. Pas dan zullen die landen echt communistisch genoemd kunnen worden. Tot die tijd bestaat de regering meestal uit een Communistische Partij (die streeft naar communisme), maar zijn het land en de politiek socialistisch. De voormalige USSR heette dan ook de "Unie van Socialistische Sovjet Republieken," en ook in Cuba wordt de (voortdurende) revolutie socialistisch genoemd, niet communistisch. De meeste socialistisch georiënteerde landen (zoals Nederland) zijn in essentie kapitalistisch met verregaande socialistische 'correcties'.
[bewerk]

In de praktijk

In de theorie van de economische orde passen de meeste socialistisch georiënteerde landen in het brede spectrum van mengvormen van kapitalisme en socialisme, met aan het ene uiteinde de "gemengde economieën" van westerse snit (waar ook Nederland toe gerekend kan worden) en aan het andere uiteinde de socialistische landen, zoals China, waar meer of minder "marktwerking" wordt toegelaten.

Lenin


Als politieke stroming was het communisme (of marxisme) aanvankelijk onderdeel van wat toen nog de sociaal-democratie heette. Naar aanleiding van het besluit van een meerderheid van de sociaal-democratie om de oorlogsinspanningen voor de Eerste Wereldoorlog te steunen en dus mee te werken aan de massaslachting die volgde, splitste een grote marxistische groep zich af, onder leiding van Lenin.
Hij noemde de leden van deze stroming (verenigd in de Derde Internationale) 'communisten', om afstand te nemen van de overgebleven sociaal-democratie. Het communisme staat sindsdien voor een meer principiële stroming binnen het socialisme, dat nog het sterkst uitgaat van de ideeën zoals die oorspronkelijk door Marx waren opgesteld.
Aan de andere kant is er de sociaal-democratie, waar na het vertrek van de marxisten/communisten het idee heeft postgevat dat het kapitalisme hervormd dient te worden, in plaats van omvergeworpen. Tegenwoordig is de sociaal-democratie dermate ingepast binnen het kapitalisme dat zelfs hervormingen niet meer het doel zijn.
De term 'socialisten' voor de sociaal-democratie is dan binnen het communisme ook niet meer op zijn plaats, en wordt nu gebruikt door niet-stalinistische marxisten, zoals trotskisten. Communisten die het stalinisme niet verwerpen, bestempelden de sociaal-democratie ook wel als 'revisionisme'.
[bewerk]

De mislukking van het communisme

Na de Oktoberrevolutie van 1917 kwam in Rusland (later de Sovjet-Unie) een communistische partij (de bolsjevieken) aan de macht. Tot 1991 hebben ze het land geregeerd. Na de Tweede Wereldoorlog werden ook vele oost- en centraal-Europese landen door communisten bestuurd. Tegenwoordig zijn er nog communistische regeringen in onder meer China (hoewel de Chinese economie zich toch weer meer in de richting van het kapitalisme beweegt), Noord-Korea, Laos, Cuba en Vietnam. In het westen wordt het communisme in deze landen meestal als mislukt beschouwd, vooral wegens de ernstige schendingen van de mensenrechten, maar ook vanwege een vaak sterk bureaucratisch gecontroleerd economisch systeem.
[bewerk]

Mensenrechten en communisme

Hierbij dient opgemerkt te worden dat tegenstanders dit als inherent aan het communisme zien omdat elk communistisch regime zich hieraan heeft schuldig gemaakt. Bovendien konden deze regimes rekenen op de steun van de communistische partijen en organisaties in democratische landen, onder meer door het zwart maken van slachtoffers van het communisme in communistische publicaties. Sommige voorstanders van het communisme zien dit echter als een afwijking van het oorspronkelijke communistische idee. Als belangrijkste voorbeeld van een voorstander van de laatste opvatting wordt vaak Trotski genoemd, die echter zelf ook bij grootschalige mensenrechtenschendingen betrokken was, onder meer bij de organisatie van het Rode Leger, waarbij hij officieren van het voormalige Tsaristische leger tot medewerking dwong door hun families gevangen te zetten, en het neerslaan van stakingen en demonstraties. Zeker is dat het door Marx geprofeteerde socialisme niet bereikt is. Het is namelijk zo dat in de laatste fase voor de opbouw van de communistische staat, de instelling 'Staat' niet gerealiseerd kan worden. Het communisme pleit voor absolute gelijkheid en dus kan, volgens de theorie, de staat nooit boven de mensen staan. Marx had in zijn opvatting over zijn 'wetenschappelijk socialisme' deze stap niet ingecalculeerd.

[Pelgrim]

ik ben geen trotskist dus ik heb de ballen aan uw tekst.

Ik vroeg naar COMMUNISTISCHE samenlevingen, niet naar de russische dictatuur.

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

ik ben geen trotskist dus ik heb de ballen aan uw tekst.

Ik vroeg naar COMMUNISTISCHE samenlevingen, niet naar de russische dictatuur.

Blijkbaar nog stééds in de ontkenningsfase. De Russische dictatuur WAS een communistische samenleving....

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Timmeke

Blijkbaar nog stééds in de ontkenningsfase. De Russische dictatuur WAS een communistische samenleving....

dat zeg jij, en dan nu de argumenten aub.

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

dat zeg jij, en dan nu de argumenten aub.

Dat zeg ik niet alléén maar duizenden mensen (wetenschappers, politici, geschiedkundigen enz...) Zowel in de voormalige SSSR als de Oost-Europese sattelietstaten was de staatsstructuur, de economie en het samenlevingsmodel gebaséérd op het Marxisme-Leninisme, nationalisatie van de economische structuren, 1 partijstelsel, gedwongen collectivisatie van landbouwgrond enz... Dat is volgens mij toch duidelijk een communistische samenleving.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Timmeke

Dat zeg ik niet alléén maar duizenden mensen (wetenschappers, politici, geschiedkundigen enz...) Zowel in de voormalige SSSR als de Oost-Europese sattelietstaten was de staatsstructuur, de economie en het samenlevingsmodel gebaséérd op het Marxisme-Leninisme, nationalisatie van de economische structuren, 1 partijstelsel, gedwongen collectivisatie van landbouwgrond enz... Dat is volgens mij toch duidelijk een communistische samenleving.

Communistische samenleving: de productiemiddelen in handen van het volk, dus onder een nationale democratische controle. Dat was niet het geval in de USSR, daar was een bureaucratie aan de macht.

Dus, try again.

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Communistische samenleving: de productiemiddelen in handen van het volk, dus onder een nationale democratische controle. Dat was niet het geval in de USSR, daar was een bureaucratie aan de macht.

Dus, try again.

Die "bureaucratie" waren dan toch de vertegenwoordigers die de arbeiders zelf verkozen hadden. En maar blijven ontkennen.....

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Timmeke

Die "bureaucratie" waren dan toch de vertegenwoordigers die de arbeiders zelf verkozen hadden. En maar blijven ontkennen.....

ah ja, hebben de arbeiders die dan zelf verkozen? dat ik dat nog mag meemaken, een rechtse die hier komt vertellen dat de USSR een democratie was

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door Timmeke

Blijkbaar nog stééds in de ontkenningsfase. De Russische dictatuur WAS een communistische samenleving....

de Sovjet-Unie was geen communistische maatschappij. Dat schreven Trotski, Deutscher, Mandel en vele ander vooraanstaande marxisten.
Vermoedelijk de felste aanklacht (maar zeker niet de enige) is geschreven door Leon Trotski, in zijn werk De Verraden Revolutie.
http://www.marxists.org/nederlands/t...utie/index.htm
hoofdstuk na hoofdstuk analyseert Trotski de toestand in de Sovjet-Unie, en houdt die tegen het licht van wat het marxisme stelt.
Andere werken die Trotski schreef over de stalinistische ontsporing en de degeneratie van de USSR
http://www.marxists.org/nederlands/t...ober/index.htm
de lessen van October: hierin waarschuwt hij eerder de Duitse Spartakisten om niet in dezelfde val te trappen
http://www.marxists.org/nederlands/t...stalinisme.htm
Stalinisme en bolsjevisme, behoeft verder geen uitleg.

Ik denk dat Marxistische auteurs, waaronder enkele van de allerbelangrijkst marxistische denkers, een betere vergelijiing kunnen maken dan burgerlijke auteurs.

[Chipie]

Communisme is goed voor de mensen...

[Phrea|K]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Ik denk dat Marxistische auteurs, waaronder enkele van de allerbelangrijkst marxistische denkers, een betere vergelijiing kunnen maken dan burgerlijke auteurs.

Ik durf dat toch te betwijfelen. Ga jij voor een objectieve analyse vd gebreken van het kapitalisme je oor te luister leggen bij een auteur die de vrije markt een warm hart toedraagt?

[Phrea|K]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Communisme is goed voor de mensen...

Als ze echt niet plooien: dé lijst met communistische paradijzen bovenhalen hé.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Communisme is goed voor de mensen...

inderdaad 8)

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door Phrea|K

Ik durf dat toch te betwijfelen. Ga jij voor een objectieve analyse vd gebreken van het kapitalisme je oor te luister leggen bij een auteur die de vrije markt een warm hart toedraagt?

Misschien niet om de voordelen ervan aan te tonen, maar deze marxistische auteurs zijn wel prima geplaatst om na te gaan in welke mate de USSR afweek van het marxisme.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Misschien niet om de voordelen ervan aan te tonen, maar deze marxistische auteurs zijn wel prima geplaatst om na te gaan in welke mate de USSR afweek van het marxisme.

Schrijf nog eens welke staat/regime communistisch was/is en niet afweek/afwijkt van het marxisme...
Was dat Albanië, China, één van de sovjetsatellieten; Cuba, Noord-Korea of het Cambodja van onze Pol, die steeds op zijn pot zat?

[AEvanLoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

John Rawls "a theory of justice"
http://en.wikipedia.org/wiki/A_Theory_of_Justice

John Rawls is blijkbaar de "uitvinder" van de nieuwe lijn die de SP.a nu al een paar decennia (sinds de voorzitterschappen van Van Miert en Vandenbroucke) volgt, nadat het streven naar gelijkheid werd verlaten.

Het nieuwe sociaaldemocratistische (eigenlijk linksliberale) ideaal is nu al enige tijd "gelijke kansen voor iedereen".
Dat is pure Rawls, die al 35 geleden lanceerde dat rechtvaardigheid neerkomt op
a) "a fully adequate scheme of equal basic liberties which scheme is compatible with the same scheme of liberties for all" en
b) "fair equality of opportunity"

Precies vanwege die (links)liberale derde weg vind ik dat de meeste etablishmenttrouwe sociaaldemocraten van Europa (en bondgenoten �* la het Vlaamse Spirit) ontspoord zijn en het eigenlijke socialisme verraden hebben.

[AEvanLoon]

Driewerf schreef over de levensvatbarheid van het Russisch-communistische regime:

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

(...)
Wat er vooral van aan is, is dat de kapitalistische klassen (vaak buitenlandse) zich in hun bestaan bedreigd voelden, en elke prille vorm van socialistische maatschappij trachtten gewapenderhand omver te werpen. In Rusland was er op het "hoogtepunt" van dergelijke campagne 22 buitenlandse legers aanwezig (waaronder Britten, Fransen, Japanners, Amerikanen, Canadezen, Duitsers). Want, de kapitalistische klassen van die landen hadden belangen in Rusland, die gewapenderhand moesten worden verdedigd (een beetje zoals in Irak nu), en verder vreesde men dat het Russische voorbeeld de Westeuropese arbeiders zou inspireren (niet onterecht: in de nasleep van WOI spoelde er een revolutionaire golf over Europa: Duitsland [Spartakus!], Italie, Hongarije, maar ook Ierland kenden hun bolsjevistische revoltie(tje)s. Hetzelfde zag je in Spanje in 1936-1939, Chili (1974), Griekenland, en Cuba gaat nog steeds gebukt onder het Amerikaans embargo.

Het lijkt me inderdaad zeer interessant de geschiedenis van de jonge Sovjet-Unie (1917-ca.1930) eens grondig te bestuderen. Wat er toen misliep, hoe het prille arbeidersparadijs is uitgehold en in de greep van een militair-industrieel complex is geraakt, zou inderdaad best eens door buitenlandse inmenging verklaard kunnen worden. Hoe dan ook is gebleken dat die militair-industriële concurrentiestrijd verstikkend was. En dodelijk voor het ideële communisme.

De andere "bolsjevistische revolutie(tje)s" die je noemt waren stuk voor stuk kleinschalige oprispingen van radicaalsocialistische idealisten die er nooit meer in geslaagd zijn een complete (en dus breed gedragen) revolutie teweeg te brengen.

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

ik vroeg naar een communistische maatschappij, niet naar een stalinistische.

Adolf Hitler was géén echte nationaal-socialist...8) .

[AEvanLoon]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

vervolg
Op een ander forum, en in een ietwat andere context schreef ik het volgende
Wat er vooral van aan is: bij primitieve volkeren is de productie zo laag dat die niet of nauwelijks boven het overlevingsminimum uitkomt. En, om het plastisch uit te drukken: een kassei kan je niet stropen. De lage productiviteit dwong die volkeren om
-intensief samen te werken
-de productie te delen.
Dat zie je nog steeds bij de 'natuurvolkeren' die verplicht zijn om samen te jagen, die samen het veld bewerken etc. Antropologisch onderzoek heeft bewezen dat daar een soort van oer-communsme heerst(te). Om het plastisch uit te drukken: gewapend met alleen een puntige stok kan je op je eentje geen mammoet aan. Daarvoor moet je wel samenwerken.
Het is pas bij de opkomst van de gevorderde landbouw, als er productie-overschotten ontstaan, dat een bepaalde kaste dit overschot naar zich toe kan trekken. Zo ontstonden de eerste staten.
Dat die gemeenschapsverbanden bestonden zie je tot een heel eind in de 19e eeuw, waar een deel van de weide gronden gemeenschappelijk waren , een deel van de bossen, etc. Dat zie bijvoorbeeld ook nog bij de Amish, die samen hoeven, schuren etc bouwen.
Pas met de opkomst van de industrie, en van het kapitalisme, zal de burgerij een ideologisch offensief lanceren om die verbanden kapot te maken. Dan krijg je een soort retoriek dat de mens zelfzuchtig is, van nature niet kan samenwerken, dat zijn aard egoïstisch is. (Thatcher:"There is no such thing as a society, only individuals.") Maar 90% van de menselijke geschiedenis spreekt dat tegen.
De mens, ontstsaan uit de apen, is een sociaal dier. Het is een liberale kwakkel (de zoveelste ), dat de mens tot een individu en alleen een individu wil reduceren.

Waarom niet? Indien, en dit in elk bedrijf, niet het winstprincipe, mar de bevrediging van behoeften voorop staat. En indien een bedrijf ingepland is in de stad waar ze staat, met intsensief overleg met wijkbewoners etc?

Een dergelijke maatschappij zou de uitsluiting van bevolkingsgroepen al niet kennen, en de gruwelijke moord op Joe Holsbeek zou er niet hebben plaatsgevonden. De sociale cohesie en bijhorende controle zou veel sterker zijn. Kennen de Amish dergelijke fenomeen? Me thinks not.

Wentel je niet in je pessimisme, kameraad, maar zoek de eerste kleine stap die gezet moet worden naar de verwezenlijking van waar je voor staat. En zoek vervolgens de tweede stap en de derde. Struikel onderweg wel eens, maar dat hoort erbij.

Ik merk dat je gelooft in een economische revolutie waarbij wereldwijd alle bedrijven in collectief beheer overgaan en alleen volgens behoefte geproduceerd wordt.
Een mooi ideaal, maar hoe zou zo'n overgang moeten gebeuren als de slagkracht alleen van minipartijtjes als LSP moet komen? Een van de punten die mij pessimistisch maakt is de vaststelling dat een geleidelijke, democratische overgang geen kans krijgt vanwege de geglobaliseerde macht van de kapitalistische economie. En een kortstondige revolutie die het kapitalisme overal ter wereld in één slag velt (waarna opeens alle macht in handen van rechtvaardige bestuurders overgaat) blijft in mijn ogen je reinste illusie.
Een mooie droom. Er zullen inderdaad nog mooie en inspirerende boeken en politieke programma's geschreven worden, maar mijn pessimisme is nog niet genezen.

[Pelgrim]

om die reden geloof ik ook niet in het mondialisme van radicaal links. Alles vertrekt nog steeds vanuit de natie, er bestaat gewoonweg niet zoiets als een 'mondiale arbeidersbeweging'. De strijd tegen de neoliberale globalisering zal onvermijdelijk vanuit de natie gevoerd worden, en het internationalisme zal bestaan in de samenwerking van de verschillende nationale arbeidersbewegingen.
Dat zal ook binnen Europa zo zijn. Er is niet zoiets als het Europese socialisme.