Geheime archieven Vaticaan nu online !!!

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door slegie

de bijbel is niet ontstaan in 1 keer. en het boek dat we nu als de bijbel kennen is niet zomaar in zijn geheel in 1 keer verschenen en uitgebracht.
net zoals we nu updates kennen waren er ook in de bijbel updates, veranderingen aangebracht door de RKK, en men beschouwde de RKK als heilig en beschermde de RKK en niet zozeer de bijbel want de bijbel was enkel een uitgave van het woord van de RKK en dus als de RKK iets wilde veranderen dan konden zij dit met gemak want zij waren heilig en hun woord was de waarheid

Alles wat u schrijft, is de reinste onzin. De canon is al definitief vastgelegd in de vierde eeuw, terwijl we de oudste geschriften van deze canon al een eeuw vroeger hebben. Voor het OT zitten we zelfs in de tweede eeuw.

Sedertdien is er niets meer aan die canon noch aan de tekst veranderd. De enige twee verzen die door een glos erin zijn gekomen waren al bekend in de middeleeuwen.

[puud]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Hahaha! Bent u nu echt zo onwetend dat u het verschil niet weet tussen een bul en de bijbel...?

Hahaha! Gij kunt niet lezen en dat mag dan les geven: arme leerlingen.

"In de volheid van Onze Apostolische Macht, decreteren en verklaren Wij dat [SIZE=4]deze uitgave[/SIZE], goedgekeurd op grond van het gezag dat Ons door de Here werd geschonken, in alle openbare en besloten discussies, literatuur, preken en verklaringen moet worden ontvangen en beoordeeld als waarachtig, wettig, authentiek en onomstotelijk juist."

Met 'deze uitgave' bedoelde hij niet het parochieblad als je dat dacht.
Iedereen die niet je mening deelt beschouwen als een debiel is natuurlijk een prachtig uitgangspunt om je gelijk te halen.
Is het echt onmogelijk om dat hautain gedoe een beetje te temperen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door puud

Met 'deze uitgave' bedoelde hij niet het parochieblad als je dat dacht.
Iedereen die niet je mening deelt beschouwen als een debiel is natuurlijk een prachtig uitgangspunt om je gelijk te halen.
Is het echt onmogelijk om dat hautain gedoe een beetje te temperen.

Ja, dat is een bepaalde uitgave. Nergens staat dat de bijbel herschreven werd.

En ja, ik kijk weldegelijk neer op uw dwaasheid. Iemand die zo weinig kennis heeft ter zake maar toch meent iets hierover te moeten schrijven, verdient niet echt veel achting.

De paus herschreef de bijbel niet noch gaf hij daartoe de opdracht. Sixtus V gaf gewoon de opdracht de bestaande uitgaven van de Vulgata - grotendeels nog steeds in handschriften - met elkaar te vergelijken om zo iedere vorm van afwijkingen te voorkomen (die door het overschrijven wel eens te vinden waren).

U weet blijkbaar dus nog altijd niet het onderscheid tussen de voorafgaande bul en de bijbel... Arme man! En in uw totale onwetendheid nog zoveel bluf en arrogantie tentoon spreiden. Ik zou me maar vlug matigen als ik u was...

[puud]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Ja, dat is een bepaalde uitgave. Nergens staat dat de bijbel herschreven werd.

En ja, ik kijk weldegelijk neer op uw dwaasheid. Iemand die zo weinig kennis heeft ter zake maar toch meent iets hierover te moeten schrijven, verdient niet echt veel achting.

De paus herschreef de bijbel niet noch gaf hij daartoe de opdracht. Sixtus V gaf gewoon de opdracht de bestaande uitgaven van de Vulgata - grotendeels nog steeds in handschriften - met elkaar te vergelijken om zo iedere vorm van afwijkingen te voorkomen (die door het overschrijven wel eens te vinden waren).

U weet blijkbaar dus nog altijd niet het onderscheid tussen de voorafgaande bul en de bijbel... Arme man! En in uw totale onwetendheid nog zoveel bluf en arrogantie tentoon spreiden. Ik zou me maar vlug matigen als ik u was...

Ik begin echt medelijden met je te krijgen. Als een willekurig iemand zou beweren dat de zon 's nachts schijnt en de maan overdag dan zou iedereen zeggen dat hij dwaalt. Maar als een paus dat zou zeggen dan is dat voor onze schoolmeester natuurlijk een waarheid, want een paus kan niet dwalen. De tientallen pausen die dieven, verkrachters, moordenaars en folteraars waren hebben volgens jou nooit bestaan want een paus doet zoiets niet. Ik heb nu geen tijd om uitgebreid te antwoorden, maar hieronder een kort voorproefje.

Een exemplaar van de Sixtijnse bijbel bevindt zich in de Bodleian Library in Oxford. De eerste bibliothecaris, dr. Thomas James schreef in 1611 een boek waarin de 'Sixtijnse versie' en de 'Sixtus-Clemensbijbel' met elkaar werden vergeleken. Hij had geconstateerd dat 'de beide pausen het in opzienbarende mate met elkaar oneens waren, niet alleen met betrekking tot het aantal (bijbel)verzen (in de herziene uitgave was men teruggekeerd tot de indeling van Roberto Stefanus), maar zelfs in de tekst zelf, en ook in het voorwoord en de pauselijke bullen'.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door puud

Ik begin echt medelijden met je te krijgen. Als een willekurig iemand zou beweren dat de zon 's nachts schijnt en de maan overdag dan zou iedereen zeggen dat hij dwaalt. Maar als een paus dat zou zeggen dan is dat voor onze schoolmeester natuurlijk een waarheid, want een paus kan niet dwalen. De tientallen pausen die dieven, verkrachters, moordenaars en folteraars waren hebben volgens jou nooit bestaan want een paus doet zoiets niet. Ik heb nu geen tijd om uitgebreid te antwoorden, maar hieronder een kort voorproefje.

U beweerde dat de paus de tekst herschreef. Welnu, dat is fout. U slaagt er ook niet in ook maar enige bewijsvoering aan te halen.

[puud]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U beweerde dat de paus de tekst herschreef. Welnu, dat is fout. U slaagt er ook niet in ook maar enige bewijsvoering aan te halen.

Ik heb noch goesting noch tijd om te dicussieren met iemand die zelfs het zonlicht zou ontkennen als het in zijn kraam zou passen.
Om van je gezaag af te zijn heb ik het hoofdstuk dan maar ingescand. Het is je volste recht dat artikel te beschouwen als stront, het toont enkel aan dat je in je grootheidswaanzin denkt dat jij de enige bent die de waarheid in pacht hebt.

De paus die de bijbel herschreef

Toen Gregorius XIII in het jaar 1572 paus werd, trok kardinaal Montalto, een franciscaan, zich terug uit het openbare leven. Zijn personeel verspreidde het bericht dat zijne eminentie al met één been in het graf stond en niets meer van het leven verwachtte dan de kans om zich rustig voor te bereiden op zijn dood. Tijdens de zeldzame bijeenkomsten van het College van Kardinalen die hij per se moest bijwonen, hoestte hij onop-houdelijk, alsof hij in het laatste stadium van tuberculose verkeerde. Op alles wat er werd voorgesteld boog hij gedwee zijn grote hoofd met monnikskransje om zijn instemming te betuigen. Hij was te zwak om in debat te gaan. Als zijn collegae beweerden dat hij veel te jong was om te sterven, haalde Felice Peretti da Montalto triest de schouders op en gaf zich acht jaar ouder uit dan hij was, om hen te overtuigen van zijn spoedige dood. Een Engelse bezoeker ving te Rome eens een glimp op van zijne eminente, zich buigend over een vuur om zich te warmen. In zijn brief naar huis had hij het over deze 'nederigste, meest gekromde, kardinaal die ooit de warmte van een haard had gezocht'.
Paus Gregorius stierf in 1585. Montalto verscheen in het conclaaf. Zijn wangen waren ingevallen, zijn ogen stonden dof en hij had hier en daar een rimpel met zorg bijgetekend. Hij schuifelde voetje voor voetje naar binnen en zijn stem was nauwelijks hoorbaar. Hij sleepte zich voort op krukken en zijn schouders en rug waren zo gebogen dat zijn hoofd bijna voor zijn knieën hing. Alle tweeënveertig kardinalen die deel uitmaakten van het eminente kiescollege wisten dat Montalto de volmaakte kandidaat was voor het pausschap. Hij zou hen diep teleurstellen. Zodra Montalto tot paus was gekozen, aldus zijn biograaf Leti, richtte hij zich op en smeet zijn krukken weg met de kreet: 'Nu ben ik ceasar!' - alvorens het Te Deum met donderend stemgeluid in te zetten.
In slechts vijf jaar tijd verzette Sixtus V genoeg werk voor een halve eeuw. Hij liet ploegen arbeiders dag en nacht zwoegen om de koepel op de St. Pieterskerk te voltooien. Hij liet de obelisk door honderden arbeiders en ezels centimeter voor centimeter verplaatsen naar de huidige plek op het St. Pietersplein. Hij liet de Vaticaanse bibliotheek bouwen. Hij liet een aquaduct over dalen en heuvels aanleggen om schoon drinkwater van een plaats op 32 km van Rome aan te voeren. Hij verdiende zijn bijnaam, de 'Gewijde Wervelwind', ten volle.
Deze titanenenergie was gekoppeld aan een vurige en niet te beteugelen dorst naar persoonlijke macht. Hij verzekerde zich van de wereldse jurisdictie over alle koningen en vorsten. Toen de jezuïet Robert Bellarmine, de vurigste kampioen van het pontificaat sinds Thomas van Aquino, in zijn boek Controverses opperde dat de paus slechts indirecte zeggenschap over wereldse vorsten bezat, besloot Sixtus hem te censureren. Hij kon, om welke reden ook en wanneer het hem maar behaagde, iederéén benoemen of afzetten, keizers incluis. Voorts was hij gebeten op de theoloog Vittorio, die het had gewaagd te schrijven dat het geoorloofd was onjuiste opdrachten van een paus in de wind te slaan. Hij, paus Sixtus, zou de boeken van deze beide afvalligen verbieden.
De kardinaals van de Congregatie van de Index waren veel te angstig om Zijne Heiligheid erop te wijzen dat de uitspraken in de werken van deze voortreffelijke auteurs op die van talloze heiligen en geleerden berustten. Graaf Olivares, de Spaanse ambassadeur in Rome, schreef aan zijn gebieder Filips II dat de kardinaals er het zwijgen toe deden, uit angst dat Sixtus 'hen zou laten kennismaken met zijn opvliegende temperament door wellicht zelfs de heiligen zelf op de Index te plaatsen'.
Vooral tegenover Bellarmine heeft Sixtus V zich lomp gedragen. De jezuïet had ijverig met hem samenge-werkt aan het redigeren van de werken van de H. Ambrosius. Dat kan geen gemakkelijke taak zijn geweest, want bij ieder geschilpunt had Sixtus V zijn eigen oordeel het zwaarst laten wegen. Toen de tekst gereed was, verordonneerde de paus dat zijn versie voortaan de standaardtekst zou zijn. Het was en blijft de onbetrouw-baarste versie van Ambrosius' werken die er ooit heeft bestaan.
Diezelfde aanmatigende benadering volgde Sixtus V met betrekking tot de bijbel. De gevolgen waren vernietigend.
De Latijnse versie van de bijbel, de Vulgaat, was het werk van de H. Hiëronymus uit de 4e eeuw. Tegen de Middeleeuwen had deze versie van de bijbel algemeen gezag verworven. Intussen waren er al heel wat onjuist-heden ingeslopen, door toedoen van slaperige kopiisten. Toen de boekdrukkunst was uitgevonden, werden al deze onjuistheden vermenigvuldigd en kwamen er nog veel meer edities vol fouten. Na de Reformatie hadden de protestanten hun eigen bijbelvertalingen; het was een gebiedende eis dat katholieken overeen betrouwbare tekst van de Vulgaat konden beschikken, om in alle disputen zo sterk mogelijk te staan.
Het Concilie van Trente (1546) had de Vulgaat 'de authentieke bijbelversie van de Kerk' genoemd. Alleen deze tekst mocht in verhandelingen, disputen en preken worden gebruikt. 'Authentiek' betekende dat rooms-katho-lieken er zeker van konden zijn dat deze bijbeltekst vrij was van leerstellige en morele fouten en in hoge mate overeenstemde met de oorspronkelijke Aramese tekst. Maar toen de concilievaders van Trente opdracht gaven tot het opnieuw redigeren van de Vulgaat, hadden zij geen flauw benul van de omvang van die taak. Elf pausen regeerden en stierven, maar er gebeurde niets. Tot dat Sixtus V paus werd.
Drie jaar na zijn kroning, eind 1588, legden de geleerden die hij opdracht had gegeven de Vulgaat te redigeren hem hun definitieve concept voor. Die tekst was hem veel te geleerd naar zijn smaak, en bovendien hadden zij in hun commentaren te veel alternatieve interpretaties naast elkaar gezet. Hij bulderde de voorzitter van de bijbe1commissie, kardinaal Caraffa, toe dat hij moest maken dat hij wegkwam, bulderend dat hij het in zijn eentje veel beter kon. Daarna zette hij zich aan de taak deze verbazende bewering waar te maken. In 300 woorden verklaarde hij in een pauselijke bul dat hij, de paus, de enige instantie was die kon bepalen welke bijbel authentiek was voor de Kerk.
Uur na uur zwoegde hij aan de tekst. Hij werkte zelfs hele nachten door, want hij had bijna geen slaap nodig. Hij had slechts één full-time secretaris, en hij dreef die arme man bijna het graf in. Sixtus hield zich in grote lijnen aan de Leuvense bijbelvertaling, waarmee hij vertrouwd was, ook al blonk deze niet bepaald uit volgens scholastieke maatstaven. Als de tekst ergens onduidelijk was, zag hij er geen been in er zinsdelen of zelfs hele zinnen aan toe te voegen om de zaak te verhelderen. Vaak vertaalde hij zoals het hém uitkwam. Een van zijn eigenaardigheden was het veranderen van verwijzingen. In 1555 had Roberto Stefanus een systeem voor de indeling van de bijbeltekst in hoofdstukken en verzen uitgewerkt. Het was weliswaar niet volmaakt, maar het was handig en werd dan ook algemeen gebruikt. Sixtus zette het overboord en verving het door zijn eigen systeem. Alle bestaande bijbels waren in één klap verouderd; alle schoolboeken, doorspekt als ze waren met bijbe1citaten en verwijzingen, moesten worden herdrukt. Niet alleen veranderde hij de titels van de psalmen, hoewel die volgens velen geïnspireerd waren, maar bovendien liet hij, misschien door slordigheid, hele verzen weg.
Na slechts achttien maanden was het werk gereed. In 1590 verschenen de eerste bijbelfolianten met Sixtus' tekst. 'Schitterend,' prevelde hij, genietend van het prachtige bindwerk, totdat hij bij één blik op de tekst talloze drukfouten ontdekte. En nog meer, en nóg meer. Ook van de drukkers had hij geëist dat ze dag en nacht doorwerkten, naar het voorbeeld van de Wervelwind zelf.
Om geen tijd te verliezen begon Sixtus V eigenhandig de fouten te corrigeren. Hij schreef in inkt correcties op stukjes papier - vierkantjes, rechthoeken, driehoeken - en plakte die over de drukfouten. Hij had er zes maanden voor nodig en leverde veel knoeiwerk. De publikatie werd voortdurend vertraagd en de nachtmerrie van de paus duurde voort. Zijn bul, Aeternus Me, was allang gereed. Nooit heeft een paus een document laten afkondigen waaruit meer autoriteit spreekt:

In de volheid van Onze Apostolische Macht, decreteren en verklaren Wij dat deze uitgave, goedgekeurd op grond van het gezag dat Ons door de Here werd geschonken, in alle openbare en besloten discussies, literatuur, preken en verklaringen moet worden ontvangen en beoordeeld als waarachtig, wettig, authentiek en onomstotelijk juist.

Geen enkele drukker, redacteur of boekverkoper moest het wagen ook maar één titel of jota van deze definitieve en authentieke versie van de Latijnse bijbel af te wijken. Iedereen die in strijd met de bul handelde, moest worden geëxcommuniceerd en alleen de paus kon hem absolutie verlenen.
Half april werden er eindelijk exemplaren bij de kardinalen en ambassadeurs afgeleverd. Hun ogen puilden uit van verbazing, toen ze de nieuwe bijbel opensloegen. Vier maanden later, op 27 augustus, kondigden de klok-ken van het Capitool aan dat de paus dood was. Die nacht stak er een storm op die zo hevig was dat het leek alsof Sixtus' vertrekkende geest de elementen tot razernij had opgezweept. Rome was uitzinnig van blijdschap, maar niemand was zo opgelucht als de vijanden van de paus in het H. Officie.

De volgende paus stierf na een pontificaat van slechts twaalf dagen. Toen stond Gregorius XIV (1590-1591) voor de taak de schade zoveel mogelijk te beperken. Maar hoe? Er was de Kerk een nieuwe bijbel opgedrongen, 'in de volheid van de apostolische macht', compleet met een gebod tot excommunicatie dat geldig was voor de hele Kerk; alleen wemelde het in de nieuwe bijbel van fouten en dwalingen. De academische wereld verkeerde in heftige beroering; protestanten lachten in hun vuistje en amuseerden zich kostelijk over het grote dilemma waarin de Rooms-Katholieke Kerk verkeerde.
Op 11 november 1590 keerde Bellarmine van een buitenlandse missie terug in Rome. Hoewel hij persoonlijk opgelucht was dat Sixtus, die hem op de Index had willen plaatsen, dood was, vreesde hij voor het prestige van het pontificaat. Hij stelde de nieuwe paus een manier voor om uit dit dilemma te komen. In zijn Autobiografie zou hij het allemaal uit de doeken doen.

Sommige mannen, wier mening van groot gewicht was, waren van mening dat de [Sixtus-versie] moest worden verboden. Ik vond van niet en liet de Heilige Vader zien dat het, in plaats van de desbetreffende bijbeluitgave te verbieden, beter zou zijn om haar zodanig te corrigeren dat zij kon worden gepubliceerd zonder dat dit de eer van paus Sixtus zou bezoedelen. Dit kon worden bereikt door de niet raadzame veranderingen zo spoedig mogelijk te verwijderen en vervolgens het boek onder Sixtus' naam te publiceren, voorzien van een voorwoord waarin werd verklaard dat er ten gevolge van haast wat fouten in de eerste editie waren geslopen, veroorzaakt door de drukkers en andere personen.

Kortom,' Bellarmine adviseerde de paus te liegen dat hij zwart zag. Sommigen van zijn bewonderaars hebben dit betwist. De taak van het vinden van overtuigende argumenten daarvoor is ontzagwekkend.
De alternatieven waren duidelijk: ófwel openlijk toegeven dat een paus inzake een kritieke zaak als de bijbel had gedwaald, óf een doofpotactie op touw zetten waarvan de uitslag onvoorspelbaar was. Robert Bellarmine had voor de tweede mogelijkheid gepleit.
Misschien was hij in de verleiding gekomen die oplossing te kiezen omdat het een onzelfzuchtige daad was: hij verdedigde zo de eer van een man die de zijne had bezoedeld. Misschien dacht hij ook aan de persoon van Sixtus, in die vage verwijzing naar wat fouten in de eerste editie, 'veroorzaakt door de drukkers en andere personen'. Had echter ook maar één lezer kunnen raden dat de paus tot deze' andere personen' had behoord? Trouwens, de enige fouten die schadelijk waren, waren die van de paus, niet het werk van de drukker.
Hiermee was het bedrog niet voltooid.
Een grondige revisie van Sixtus' bijbel zou jaren in beslag nemen. Zoveel tijd was er niet. Een kleine groep bijbelgeleerden, waartoe ook Bellarmine zelf behoorde, ging aan de slag in een landhuis op een helling in de Sabijnse Heuvels, 30 km van Rome. Ze verrichtten een opmerkelijke prestatie en voltooiden hun 'revisie' half juni 1591. Nu moest er nog één probleem worden opgelost: hoe de nieuwe bijbel aan de wereld moest worden gepresenteerd. Op verzoek van een nieuwe paus broedde Bellarmine een hecht doortimmerd plan uit.
De nieuwe versie moest ogenblikkelijk worden gedrukt. Het kon niet uitblijven dat Sixtus' versie in handen van ketters zou vallen. Die zouden op de talloze veranderingen, omissies en verkeerde vertalingen wijzen en zeggen: 'Zie je wel, de pausen zelf zien er zelfs geen been in om de bijbeltekst te verdraaien zoals het hun uitkomt.' De nieuwe versie moest vergezeld gaan van een voorwoord waarin werd beweerd dat Sixtus opdracht had gegeven tot een revisie van de eerste editie, nadat hij had ontdekt dat er ten gevolge van onbetamelijke haast vele fouten waren ingeslopen. Dit was voor eerste edities niet ongewoon. Om die reden had Sixtus besloten dat het werk helemaal opnieuw moest worden gedaan. Na zijn dood waren zijn opvolgers erop gebrand zijn wensen alsnog uit te voeren. Vandaar deze nieuwe, herziene uitgave.
Dit was ver bezijden de waarheid. De enige werkelijk storende fouten in de eerste editie waren die waarvan Sixtus zich niet eens bewust was geweest: die van hemzelf. Hij had nooit de bedoeling gehad zijn eigen werk te herzien, alleen dat van de drukkers. Het besluit om zijn editie te herzien en opnieuw uit te geven, werd na zijn dood genomen.
Volgens Bellarmine was het voornaamste dit: een paus mocht niet worden betrapt op het veroordelen van een plechtig decreet van een van zijn voorgangers. Dat zou het gezag van het pontificaat in een kwaad daglicht stellen. Aan de andere kant was de Kerk ook respect verschuldigd aan de bijbel, die, evenals het pontificaat, niet kon dwalen. De doofpotactie werd geboren uit de noodzaak het onverzoenlijke te verzoenen.
Bellarmine opperde ook dat de nieuwe bijbelversie niet de enig toegestane moest zijn. De tekst was in ijltempo geredigeerd en na verloop van tijd zouden er ongetwijfeld fouten aan het licht komen. Daar komt nog bij, voeg-de hij eraan toe, 'dat de paus ons weliswaar de opdracht tot redigeren heeft gegeven, maar hij kon ons niet de hulp van de Heilige Geest toezeggen, die zijn exclusieve voorrecht is'. Bellarmine, toch een grote, verfijnde geest, had een welhaast kinderlijk trekje waar het zijn houding tegenover het pontificaat betrof. Hij gaf geen verklaring voor de aard van de assistentie die de Heilige Geest paus Sixtus V had verleend toen deze aan zijn versie van de Vulgaat werkte.
Eind 1592 was de bijbel gereed voor publicatie. Clemens VIII vond goed dat de nieuwe versie geheel onder Sixtus' naam zou worden uitgegeven. In The Church and the Papacy (1944) zegt Jalland bijna triomfantelijk dat deze affaire
unieke en tastbare bewijzen levert voor de mogelijkheid dat zelfs de Heilige Stoel van gedachten kan veranderen. Hoewel dit feit later zorgvuldig werd verdonkeremaand, want toen de nieuwe uitgave in 1592 verscheen, werd zij stoutmoedig en niet volledig in overeenstemming met de waarheid aan de wereld gepresenteerd als de 'Sixtijnse Bijbel'. Ofschoon later ook Clemens' naam in de uitgave werd vermeld, biedt dat nauwelijks compensatie voor dit merkwaardige staaltje van literair bedrog, noch kon het de waarheid verdoezelen dat de Heilige Stoel was gezwicht voor luide protesten, door een vroegere beslissing terug te draaien.
Na alle leugens resteerde er nog één probleem: hoe moesten de reeds uitgegeven exemplaren van de echte Sixtijnse Bijbel worden teruggehaald? Bellarmine gaf de paus de dringende raad ze terug te kopen, tegen iedere prijs, die vermoedelijk hoog zou zijn. Niet alleen was de uitgave schitterend verzorgd, maar bovendien zou zelfs een halvegare de curiositeitswaarde ervan beseffen.
Aan de Inquisitie in Venetië en aan het hoofdkwartier van de jezuïeten werd opdracht gegeven alle in aanmerking komende drukkerijen en particuliere woningen, vooral in Duitsland, grondig te doorzoeken, teneinde de eer van het pontificaat te redden. Deze speurtocht had alle elementen van een farce. In een tijd waarin de protestanten hun eigen bijbelvertalingen vrijuit distribueerden, deed de Rooms-Katholieke Kerk wanhopige pogingen een paar bijbels terug te kopen.
Hoeveel exemplaren er konden worden teruggehaald is niet bekend, maar het kunnen er op zijn hoogst tien zijn geweest. Een exemplaar vond zijn weg naar de Bodleian Library in Oxford. De eerste bibliothecaris, dr. Thomas James, beschouwde de foliant als hemels manna. In 1611 schreef hij een boek waarin de 'Sixtijnse versie' en de 'Sixtus-Clemensbijbel' met elkaar werden vergeleken. Hij had geconstateerd dat 'de beide pausen het in opzien-barende mate met elkaar oneens waren, niet alleen met betrekking tot het aantal (bijbel)verzen (in de herziene uitgave was men teruggekeerd tot de indeling van Roberto Stefanus), maar zelfs in de tekst zelf, en ook in het voorwoord en de pauselijke bullen'.
Dr. James verklaarde dat hij een opmerkelijk feit had ontdekt: twee pausen die regelrecht met elkaar in strijd waren. 'In deze strijd is hun hoofd zo bezoedeld en hun Kerk zo dodelijk verwond dat alle balsem in Gilead haar niet zal kunnen genezen: Wij hebben hier de ene paus tegenover de andere, Sixtus tegenover Clemens, Clemens tegenover Sixtus, die het met elkaar hevig aan de stok hebben over de bijbel van Hiëronymus.' De bijbel, aldus dr. James, was voor de rooms-katholieken niet meer dan een wassen neus die door pausen in de vorm kon worden gemodelleerd die hun het beste paste. 'Als de paus zei dat wit zwart was en zwart wit, zou geen katholiek het wagen het met hem oneens te zijn.'
Het was polemiek volgens de regelen van die kunst, en Sixtus had het meer dan verdiend. Toch heeft zelfs dr. James niet meer dan één of twee fundamentele verschillen tussen beide pausen kunnen aantonen, noch een serieuze poging om de lezer om de tuin te leiden. Er waren onvoorstelbare blunders gemaakt, maar er was geen sprake van kwade opzet tot vervalsing.
Wat deze affaire aantoonde, was iets heel anders. In iedere andere institutie zouden blunders als die van Sixtus niet meer dan een tijdelijke en beschamende ontsporing zijn geweest, waarom achteraf kon worden gelachen, waarna het in vergetelheid zou zijn geraakt. Alleen in de Rooms-Katholieke Kerk kon het de stoot geven tot wat naar de mening van Bellarmine de grootste crisis van de Reformatie was. Reagerend op deze crisis voelde zelfs een integer man als Bellarmine zich gedrongen zijn toevlucht te nemen tot leugens en halve waarheden die door meer dan één paus opgelucht zijn geslikt. Echter, als zelfs een hoogstaand man als Bellarmine bereid was om terwille van het pontificaat te liegen, waartoe zouden anderen dan wel niet bereid zijn geweest of zullen anderen nog bereid zijn? De onzelfzuchtige, in armoede levende Bellarmine komt naar voren als een triest slachtoffer van het pontificaat, aan de verdediging waarvan hij zijn leven had gewijd. Voor hem waren het prestige en de onfeilbaarheid van de paus zo belangrijk, dat de sneer van dr. James letterlijk op hem van toepassing is: hij had inderdaad, om de paus te gerieven, gezegd dat zwart wit was, en wit zwart, en wel op het gevaarlijkste gebied van allemaal: de ethiek. In zijn boek over de roomse paus verklaart hij dat alles wat de paus opdraagt, hoe slecht of bespottelijk ook, evenzeer moet worden gehoorzaamd als de zuivere deugd. Alles wat de paus doet, zelfs indien hij om de meest triviale reden een keizer afzet, moet de roomskatholiek accepteren en hij dient vanaf dat moment alleen nog de paus en niet de keizer te gehoorzamen.
De affaire van de paus die de bijbel herschreef, bewijst eens te meer dat de leer dat de paus niet kan dwalen tot het ontstaan van een eigen versie van de geschiedenis leidt en zelfs hoogstaande mensen ertoe brengt het ponti-ficaat met leugens te verdedigen. De naam Bellarmine wordt tegenwoordig echter niet vooral geassocieerd met een poging de blunders van een paus te verdoezelen, maar met het feit dat hij ertoe bijdroeg de loopbaan van een leek, een van de beroemdste geleerden aller tijden, te ruïneren.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door puud

Om van je gezaag af te zijn heb ik het hoofdstuk dan maar ingescand. Het is je volste recht dat artikel te beschouwen als stront, het toont enkel aan dat je in je grootheidswaanzin denkt dat jij de enige bent die de waarheid in pacht hebt.

Hoofdstuk van welk artikel? Schrijver? Wel interessant de referentie te weten. Daarna gaan we eens de zaak van naderbij bekijken.

[puud]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Hoofdstuk van welk artikel? Schrijver? Wel interessant de referentie te weten. Daarna gaan we eens de zaak van naderbij bekijken.

Ik heb gezegd dat ik niet meer discusseer met jou over dat punt. Het artikel is duidelijk genoeg voor mij en voor de meeste anderen. Ge hebt gegevens genoeg om het van naderbij te bejijken. Dat jij het afdoet als leugen interesseert mij niet.

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door puud

Ik heb gezegd dat ik niet meer discusseer met jou over dat punt. Het artikel is duidelijk genoeg voor mij en voor de meeste anderen. Ge hebt gegevens genoeg om het van naderbij te bejijken. Dat jij het afdoet als leugen interesseert mij niet.

Toch lijkt de vraag naar een bronvermelding niet onredelijk. Zoveel werk is het niet om even te vermelden waar u dat artikel vandaan heeft.

Los daarvan wil ik wel zeggen dat u gelijk hebt als u zegt dat Sixtus V een herwerkte versie van het Vulgaat had gemaakt.

Uit het artikel over St. Robert Bellarmine uit de Catholic Encyclopedia:

"Likewise at this time he sat on the final commission for the revision of the Vulgate text. This revision had been desired by the Council of Trent, and subsequent popes had laboured over the task and had almost brought it to completion. But Sixtus V, though unskilled in this branch of criticism, had introduced alterations of his own, all for the worse. He had even gone so far as to have an impression of this vitiated edition printed and partially distributed, together with the proposed Bull enforcing its use. He died, however, before the actual promulgation, and his immediate successors at once proceeded to remove the blunders and call in the defective impression."

Maar dat wil niet zeggen dat paus Sixtus V de bijbel wilde vervalsen. Of zou u bvb. de nieuwe bijbelvertaling ook een vervalsing noemen van de willibrordvertaling of de statenvertaling?

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door puud

Ik heb gezegd dat ik niet meer discusseer met jou over dat punt. Het artikel is duidelijk genoeg voor mij en voor de meeste anderen. Ge hebt gegevens genoeg om het van naderbij te bejijken. Dat jij het afdoet als leugen interesseert mij niet.

Ik bemoei me doorgaans niet met dergelijke discussies, maar het artikel is van laag en zeer verdacht allooi. Voor zover ik dat kan beoordelen werd het geschreven door een humaniorastudentje.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Los daarvan wil ik wel zeggen dat u gelijk hebt als u zegt dat Sixtus V een herwerkte versie van het Vulgaat had gemaakt.

Correctie: ons heerschap dat niet meer wil discussiëren, beweert niet dat die paus een getoetste versie van de Vulgaat bracht dan wel een herschreven. Hij beweert niet meer en niet minder dat een paus de bijbel op eigen houtje herschreven zou hebben. Dat is natuurlijk larie. Zoals al eerder gezegd, ging het om een toetsing van de bestaande manuscripten die door het overschrijven hier en daar van elkaar afwijken. Dus stelde de vraag zich naar de juiste, oorspronkelijke tekst. Dat dit niet op een twee drie voor elkaar te krijgen viel, is voor die tijd wel heel begrijpelijk. Er was geen internet, telefoon, fax of andere gemakkelijke communicatiemiddelen. Soms duurde het een tijdje voor een bepaald manuscript in te zien viel of men kennis kreeg van het bestaan van een bepaald handschrift.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Basy Lys

Ik bemoei me doorgaans niet met dergelijke discussies, maar het artikel is van laag en zeer verdacht allooi. Voor zover ik dat kan beoordelen werd het geschreven door een humaniorastudentje.

Daarom ook mijn terechte vraag naar de bron.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door puud

Ik heb gezegd dat ik niet meer discusseer met jou over dat punt. Het artikel is duidelijk genoeg voor mij en voor de meeste anderen. Ge hebt gegevens genoeg om het van naderbij te bejijken. Dat jij het afdoet als leugen interesseert mij niet.

Ik vind het boven geciteerde lange stuk echt wel leuk om lezen. Goed geschreven, een beetje ironisch en met een zweempje humor.

Maar inhoudelijk staat er eigenlijk dit:

Toch heeft zelfs dr. James niet meer dan één of twee fundamentele verschillen tussen beide pausen kunnen aantonen, noch een serieuze poging om de lezer om de tuin te leiden. Er waren onvoorstelbare blunders gemaakt, maar er was geen sprake van kwade opzet tot vervalsing.

Ik denk dat het een waar verhaal is. Dat die paus Sixtus V zijn eigen een beetje had overschat misschien, en dat hij probeerde om een fatsoenlijke bijbelversie te maken, maar daar uiteraard niet in geslaagd was omdat hij zelf ook een aantal foutjes gemaakt zal hebben.

wat is er volgens sommigen hier dan zo fout aan die tekst hierboven ?

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Correctie: ons heerschap dat niet meer wil discussiëren, beweert niet dat die paus een getoetste versie van de Vulgaat bracht dan wel een herschreven. Hij beweert niet meer en niet minder dat een paus de bijbel op eigen houtje herschreven zou hebben. Dat is natuurlijk larie. Zoals al eerder gezegd, ging het om een toetsing van de bestaande manuscripten die door het overschrijven hier en daar van elkaar afwijken. Dus stelde de vraag zich naar de juiste, oorspronkelijke tekst. Dat dit niet op een twee drie voor elkaar te krijgen viel, is voor die tijd wel heel begrijpelijk. Er was geen internet, telefoon, fax of andere gemakkelijke communicatiemiddelen. Soms duurde het een tijdje voor een bepaald manuscript in te zien viel of men kennis kreeg van het bestaan van een bepaald handschrift.

Ah, ok, ik snap het al. Er staat toch nergens in die tekst dat die paus een hele bijbel op eigen houtje geschreven zou hebben ? Het gaat er toch om de tekst te 'redigeren' ? Natuurlijk moet het in de 16de eeuw niet voor de hand gelegen hebben om dat zomaar eventjes rap te doen. Ik denk dat er zelfs nu nog discussie zou kunnen ontstaan, is het niet over de vertaling van sommige passages, dan wel over de eigenlijke betekenis ervan.

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Men is daar niet mee gestopt. Maar als u een opsomming kunt maken van allerlei zaken uit de recente geschiedenis van de rooms-katholieke kerk

De phrase "recente geschiedenis" is in deze context heel belangrijk. De recente geschiedenis is tevens het mediatijdperk.

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

... is dat meteen een teken dat men die zaken niet probeert verborgen te houden voor de buitenwereld..

Zelfs al mocht de RKK bepaalde zaken verborgen willen houden, het is heden ten dage niet meer mogelijk. Er zijn meer dan voldoende andere bronnen om te raadplegen in dit opzicht. Het is dus niet enkel 'dankzij' de RKK dat we op de hoogte zijn van de door mij eerder aangehaalde zaken.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

De phrase "recente geschiedenis" is in deze context heel belangrijk. De recente geschiedenis is tevens het mediatijdperk.

Zelfs al mocht de RKK bepaalde zaken verborgen willen houden, het is heden ten dage niet meer mogelijk. Er zijn meer dan voldoende andere bronnen om te raadplegen in dit opzicht. Het is dus niet enkel 'dankzij' de RKK dat we op de hoogte zijn van de door mij eerder aangehaalde zaken.

Waarover ging het precies ? Als ik vragen mag ? En wat wil de Kerk zo graag verborgen houden volgens jou, Esperanza ? Of was je opmerking meer in het algemeen bedoeld, en ging ze over niks in het bijzonder ?

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Waarover ging het precies ? Als ik vragen mag ? En wat wil de Kerk zo graag verborgen houden volgens jou, Esperanza ? Of was je opmerking meer in het algemeen bedoeld, en ging ze over niks in het bijzonder ?

Ik vind het vrij opvallend dat bepaalde forummers tamelijk gretig de kruistochten en de inquisitie naar voren schuiven als ultiem bewijs dat de RKK wel degelijk haar archieven heeft opengesteld voor wetenschappelijk onderzoek. Tevens wordt ook melding gemaakt van het privé-leven van pausen en/of andere hoogwaardigheidsbekleders. Dit terwijl ik er niet eens aan twijfel dat deze zaken inderdaad vrij kunnen worden onderzocht.

Mocht de RKK bepaalde zaken willen achterhouden, heeft het mijn inziens maar weinig zin om bovenvermelde zaken niet vrij te geven. Het is inderdaad allemaal al lang geleden en er schuilt dan ook geen 'gevaar' meer in.

Wat mij meer interesseert is de recente geschiedenis van de RKK - de combinatie politiek en godsdienst door de staat Vaticaan. Ik heb reeds een paar zaken vermeld - http://forum.politics.be/showpost.ph...3&postcount=50 - Ik ben de eerste om toe te geven dat dit inderdaad een flinke boterham is om te onderzoeken en ik geef ook eerlijk toe dat dit op het randje is inzake off-topic.

Ik heb evenwel al meerdere malen de vraag gesteld tot welke publicaties ik mij dien te wenden om hierover iets meer te weten te komen. Bepaalde forummers laten uitschijnen veel beter op de hoogte te zijn van deze problematiek, dus zou het toch maar een kleine moeite zijn om mij even door te verwijzen en aldus terzelfdertijd in één ruk hun gelijk te staven. Tot op heden heb ik nog geen duidelijk antwoord gekregen. Sta mij dan ook toe dat ik nog steeds mijn twijfels heb inzake het 'vrij onderzoek' van de Vaticaan archieven.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

Ik vind het vrij opvallend dat bepaalde forummers tamelijk gretig de kruistochten en de inquisitie naar voren schuiven als ultiem bewijs dat de RKK wel degelijk haar archieven heeft opengesteld voor wetenschappelijk onderzoek. Tevens wordt ook melding gemaakt van het privé-leven van pausen en/of andere hoogwaardigheidsbekleders. Dit terwijl ik er niet eens aan twijfel dat deze zaken inderdaad vrij kunnen worden onderzocht.

Mocht de RKK bepaalde zaken willen achterhouden, heeft het mijn inziens maar weinig zin om bovenvermelde zaken niet vrij te geven. Het is inderdaad allemaal al lang geleden en er schuilt dan ook geen 'gevaar' meer in.

Wat mij meer interesseert is de recente geschiedenis van de RKK - de combinatie politiek en godsdienst door de staat Vaticaan. Ik heb reeds een paar zaken vermeld - http://forum.politics.be/showpost.ph...3&postcount=50 - Ik ben de eerste om toe te geven dat dit inderdaad een flinke boterham is om te onderzoeken en ik geef ook eerlijk toe dat dit op het randje is inzake off-topic.

Ik heb evenwel al meerdere malen de vraag gesteld tot welke publicaties ik mij dien te wenden om hierover iets meer te weten te komen. Bepaalde forummers laten uitschijnen veel beter op de hoogte te zijn van deze problematiek, dus zou het toch maar een kleine moeite zijn om mij even door te verwijzen en aldus terzelfdertijd in één ruk hun gelijk te staven. Tot op heden heb ik nog geen duidelijk antwoord gekregen. Sta mij dan ook toe dat ik nog steeds mijn twijfels heb inzake het 'vrij onderzoek' van de Vaticaan archieven.

De academische wereld heeft al jarenlang toegang tot de Vaticaanse archieven.

Trouwens, zijn ze veplicht om alles tentoon te stellen?

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

De academische wereld heeft al jarenlang toegang tot de Vaticaanse archieven.

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

Ik heb evenwel al meerdere malen de vraag gesteld tot welke publicaties ik mij dien te wenden om hierover iets meer te weten te komen. Bepaalde forummers laten uitschijnen veel beter op de hoogte te zijn van deze problematiek, dus zou het toch maar een kleine moeite zijn om mij even door te verwijzen en aldus terzelfdertijd in één ruk hun gelijk te staven. Tot op heden heb ik nog geen duidelijk antwoord gekregen. Sta mij dan ook toe dat ik nog steeds mijn twijfels heb inzake het 'vrij onderzoek' van de Vaticaan archieven.

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Trouwens, zijn ze veplicht om alles tentoon te stellen?

Er staat mij iets bij dat bepaalde archieven van een staatkundig orgaan (het land) niet kunnen worden geraadpleegd inzake mogelijks gevaar voor de staatsveiligheid (of toch iets dergelijks). Ik neem aan dat dit ook mogelijk is voor het Vaticaan indien men deze bekijkt als een zuiver staatkundig orgaan.