06/06 Franse staat en spoorwegen veroordeeld wegens deportatie van joden

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Je begint met het bekende voorbeeld dat Coase geeft over de uitzendfrequenties van radio's. Media hebben de man altijd geïntrigeerd, zo heeft hij een heel leuke analyse gemaakt over de zin en onzin van staatsomroepen (toen de BBC geloof ik). Als je z'n redenering volgt, dan blijkt inderdaad dat overheidsinterventie absoluut overbodig is in het toewijzen van exclusieve rechten. MITS ER GEEN TRANSACTIEKOSTEN ZOUDEN BESTAAN. Maar, en dit is het échte sluitstuk van z'n theorie, die kosten bestaan er weldegelijk en zo toont hij aan dat een initiële verdeling van de "property rights" (opnieuw: veel ruimer te bekijken dan louter "eigendom") zeer zeker relevant is.

Als ik het goed had heeft hij die correctie pas later gemaakt, en het doet weinig af aan het feit dat hij geen (prinicipiëel) verschil maakt tussen de VRT en Al Qaeda-TV. Er zijn immers nog andere opmerkingen op zijn theorie (zie link boven). Op basis van die theorie, hoe zou je de VRT boven een fudamentalistische zender verkiezen? Je denkt toch niet dat die zich gaan laten "wegkopen"? Wat ontbreekt is de "intrinsieke waarde".

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Je geeft dus de helft van het verhaal weer, maar vergeet de clou aan te geven. En weet je, nét op d�*t punt waar Coase begint met z'n analyse van "social products". D�*�*r is de man ongemeen innoverend geweest en dat is ook één van de "trouvailles" waarvoor hij die Nobelprijs dubbel en dik heeft verdiend. In de economische analyse toont hij heel duidelijk aan dat bvb. vervuiling moet gezien worden als een productiefactor en dat men deze ook binnen het kader van de property rights moet behandelen. In de mate er geen transactiekosten zouden bestaan, komen alle betrokken partijen spontaan tot een efficiënte uitkomst, in het andere geval blijkt de initiële verdeling van die rechten door de overheid essentieel. Een conclusie die de fameuze "social products" waarmee je nu al een hele tijd zit te zwaaien ook effectief verwerkt in de law & economics. Weze het op een rationele, methodologisch zuivere en strikt afgebakende manier eerder dan "met de natte vinger". Op het eerste gezicht moet elke vervuiler "belast" worden om zo de externe kosten te internaliseren en hem (hopelijk) aan te zetten minder te vervuilen... D�*t is de approach die ik menige groene knaap heb zien verdedigen. "De vervuiler betaalt" Maar Coase toont aan dat het omgekeerde ook geldt en even efficiënt kan werken: hij die schone lucht wil, betaalt aan de vervuiler om minder te vervuilen. Een op het eerste gezicht van de pot gerukt idee, maar in sommige gevallen misschien het meest efficiënte. (hangt allemaal af van de marktstructuur en de modellering) Kwestie van te voorkomen dat de inplanting van een containerpark met inkomgeld en betuttelende reglementering niet integendeel leidt tot méér sluikstorten. En het geeft ook een prima inzicht in het feit dat niet "de mentaliteit van de mensen" het probleem is, maar dat het vaak de overheid is die er niet in slaagt om de juiste hefbomen te hanteren.

Dwz dat burgers zouden moeten opdraaien opdat een bedrijf zou stoppen met vervuilen. Weeral "opdat".

Ik zie dan meer in mijn voorstel van "nadien en omdat": als een bedrijf duurzame maatregelen neemt, dan en alleen dan en daarna krijgt het lastenverlaging, fiscale aftrek,... . In combinatie met belasting voor vervuilers, geeft dit duurzame bedrijven een concurrentievoordeel of op zijn minst geen concurentienadeel, zodat het kan kiezen voor duurzaamheid. Kiezen voor duurzaamheid is echter een keuze op basis van een intrinsieke waarde, die in bovenstaande theorie niet vervat is.

Merk op dat het aspect "betalen omwille het stoppen met vervuilen", in mijn voorstel ook vervat zit, door de overheid, maar het is niet strijdig met lasten op vervuiling en met objectiverende moraal.

[eno2]

06/06 Franse staat en spoorwegen veroordeeld wegens deportatie van joden

Ze zouden moeten veroordeeld worden om even veel Joden te importeren, als ze gedeporteerd hebben, met de demografische aanwas erbij gerekend, natuurlijk.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ze zouden moeten veroordeeld worden om even veel Joden te importeren, als ze gedeporteerd hebben, met de demografische aanwas erbij gerekend, natuurlijk.

Moet ik dat nu grappig vinden?

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Als ik het goed had heeft hij die correctie pas later gemaakt, en het doet weinig af aan het feit dat hij geen (prinicipiëel) verschil maakt tussen de VRT en Al Qaeda-TV. Er zijn immers nog andere opmerkingen op zijn theorie (zie link boven). Op basis van die theorie, hoe zou je de VRT boven een fudamentalistische zender verkiezen? Je denkt toch niet dat die zich gaan laten "wegkopen"? Wat ontbreekt is de "intrinsieke waarde".

Je hebt het niet goed... Coase ontwikkelde z'n theorema geleidelijkaan, dat klopt... Maar niet zo dat hij plots zou ontdekt hebben dat hij rekening diende te houden met "transactiekosten". Voor het overige spreekt Coase zich niet uit over "intrinsieke waarden"; dit soort van waarderingen groeit immers vanuit de samenleving en zelfs de overheid heeft zich in dat debat niet te mengen. Maar wat je aanhaalt is juist die problematiek van "transactiekosten" vanuit de onmogelijkheid die één of andere partij kan ondervinden om tot een genegotieerd akkoord te komen. Als één van de partijen manifest elke vorm van onderhandeling weigert (en in dit geval zou dit wel eens van beide kanten kunnen komen), dan moet de overheid inderdaad ingrijpen en rechten toewijzen.

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Dwz dat burgers zouden moeten opdraaien opdat een bedrijf zou stoppen met vervuilen. Weeral "opdat".

Ik zie dan meer in mijn voorstel van "nadien en omdat": als een bedrijf duurzame maatregelen neemt, dan en alleen dan en daarna krijgt het lastenverlaging, fiscale aftrek,... . In combinatie met belasting voor vervuilers, geeft dit duurzame bedrijven een concurrentievoordeel of op zijn minst geen concurentienadeel, zodat het kan kiezen voor duurzaamheid. Kiezen voor duurzaamheid is echter een keuze op basis van een intrinsieke waarde, die in bovenstaande theorie niet vervat is.

Merk op dat het aspect "betalen omwille het stoppen met vervuilen", in mijn voorstel ook vervat zit, door de overheid, maar het is niet strijdig met lasten op vervuiling en met objectiverende moraal.

Het probleem met je stelling is het uitgangspunt. Hoe hoog ga je de initiële belastingen leggen? Hoe bereken je dat? Veronderstelt jouw visie dat heel de wereld volgens dat systeempje gaat werken? Of kan je het ook toepassen hier en nu binnen een globale economie met bijzonder veel diversiteit. Hoe voorkom je dat het ondernemerschap in jouw staat compleet op z'n gat valt en er niks dan massale werkloosheid en armoede overblijft? Ga je de oefening omdraaien en werken volgens het principe dat alles onderworpen is aan een verschroeiende belasting, tenzij de overheid daar anders over beslist? Welke incentive hebben mensen dan nog om risico te nemen, om productief te zijn, om buiten en boven de door de staat opgelegde "solidariteit" (nouja) zich nog van hun "menselijke" kant te tonen?

Een niet onbelangrijk hiaat, dacht ik zo...

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Je hebt het niet goed... Coase ontwikkelde z'n theorema geleidelijkaan, dat klopt... Maar niet zo dat hij plots zou ontdekt hebben dat hij rekening diende te houden met "transactiekosten". Voor het overige spreekt Coase zich niet uit over "intrinsieke waarden"; dit soort van waarderingen groeit immers vanuit de samenleving en zelfs de overheid heeft zich in dat debat niet te mengen. Maar wat je aanhaalt is juist die problematiek van "transactiekosten" vanuit de onmogelijkheid die één of andere partij kan ondervinden om tot een genegotieerd akkoord te komen. Als één van de partijen manifest elke vorm van onderhandeling weigert (en in dit geval zou dit wel eens van beide kanten kunnen komen), dan moet de overheid inderdaad ingrijpen en rechten toewijzen.

Je kan toch niemand verplichten tot verkoop? Dat is onteigening en daar zijn libertariërs tegen. Als Al Qaeda nu zegt: onze frequentie is niet te koop. (punt).! En als de overheid dan "moet" ingrijpen, op basis van welk principe (uit de theorie)?

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Het probleem met je stelling is het uitgangspunt. Hoe hoog ga je de initiële belastingen leggen? Hoe bereken je dat? Veronderstelt jouw visie dat heel de wereld volgens dat systeempje gaat werken? Of kan je het ook toepassen hier en nu binnen een globale economie met bijzonder veel diversiteit. Hoe voorkom je dat het ondernemerschap in jouw staat compleet op z'n gat valt en er niks dan massale werkloosheid en armoede overblijft? Ga je de oefening omdraaien en werken volgens het principe dat alles onderworpen is aan een verschroeiende belasting, tenzij de overheid daar anders over beslist? Welke incentive hebben mensen dan nog om risico te nemen, om productief te zijn, om buiten en boven de door de staat opgelegde "solidariteit" (nouja) zich nog van hun "menselijke" kant te tonen?

Een niet onbelangrijk hiaat, dacht ik zo...

Je vraagt weerom precieze normen, maar die zijn altijd context gebonden. maar toch:

Janssens "gaat duurzaam", en krijgt: fiscale afrek v/d gemaakte onkosten, lastenverlaging, goedkope herfinanciering van een aangegane lening,...

Peeters vervuilt/stelt niet te werk,... en krijgt een principiële boete ifv de omzet van het bedrijf en de kost om de vervuiling op te ruimen.

De subsidies voor de enen worden betaald met de boeten op de andere en bovendien mogen we ervan uitgaat dat duurzaamheid kostenbesparend is: zonder asbest, geen asbestose (zo heet het toch?), dus minder kosten voor de sociale zekerheid.

Het belangrijkste is dat de impuls tot duurzaamheid dan van de ondernemer zelf uitgaat, maar daarvoor moet die overtuigd zijn van de intrinsieke waarde "duurzaamheid". In de theorie van Coase gaat het initiatief uit van de slachtoffers, waarbij de vraag rijst: is er al geen onherstelbare schade aangericht?

De bedoeling is dat duurzaamheid niet langer een concurrentienadeel zou zijn.

Een beetje protectionisme tegen oneerlijke buitenlandse concurrentie, kan ook geen kwaad (cfr Aziatische schoenen)

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Een beetje protectionisme tegen oneerlijke buitenlandse concurrentie, kan ook geen kwaad (cfr Aziatische schoenen)

Jawel dus. Dat is trouwens één van de verklaringen van de armoede in de derde wereld: een gebrek aan kapitalisme daar, en hier.

Ga alle regelingen omtrent import en export van de EU maar eens lezen: een protectionistisch bolwerk.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Jawel dus. Dat is trouwens één van de verklaringen van de armoede in de derde wereld: een gebrek aan kapitalisme daar, en hier.

Ga alle regelingen omtrent import en export van de EU maar eens lezen: een protectionistisch bolwerk.

Als dat voorwaardelijk protectionisme is niet. Als de Aziaten hun arbeiders voldoende betalen, schrappen we de maatregeel, hun schoenen zijn dan ook even duur, maar hun mensen beter betaald.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Moet ik dat nu grappig vinden?

Ik zou het niet weten, het grappigheidsgehalte van mijn Jodenmoppen is mij volledig onbekend.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Als dat voorwaardelijk protectionisme is niet. Als de Aziaten hun arbeiders voldoende betalen, schrappen we de maatregeel, hun schoenen zijn dan ook even duur, maar hun mensen beter betaald.

Daar gaat het niet om. In Afrika verdient men ook niet zoveel - toch zijn vele economen het er over eens dat indien de EU bijvoorbeeld haar protectionistische maatregelen (op suiker, melk, ...) zou laten vallen en ophoudt met de waanzinnige landbouwsubsidies, de derde wereld daar zeer door geholpen zou zijn.

Gehoord van de melkzee en de boterberg? Van die koe in het VK die twintigduizend euro subsidie per jaar krijgt? Dat is pure waanzin.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Daar gaat het niet om. In Afrika verdient men ook niet zoveel - toch zijn vele economen het er over eens dat indien de EU bijvoorbeeld haar protectionistische maatregelen (op suiker, melk, ...) zou laten vallen en ophoudt met de waanzinnige landbouwsubsidies, de derde wereld daar zeer door geholpen zou zijn.

Gehoord van de melkzee en de boterberg? Van die koe in het VK die twintigduizend euro subsidie per jaar krijgt? Dat is pure waanzin.

Omdat er zoveel internationale bedrijven zijn, zijn die economen tegen protectionisme.

Voorwaardelijk protectionisme kan een middel zijn om andere landen te stimuleren tot betere werkomstandigheden. Waarom zou Afrika melk moeten uitvoeren als ze zo veel ondervoeden hebben. Dat ze eerst de hongerigen voeden , voor ze uitvoeren.

Gericht protectionisme beschermt zowel onze arbeiders als de arbeiders uit de groeilanden.

Maar dan heb je een begrip van intrinsieke waarde van arbeid nodig, niet alleen marktwaarde.

[Pieke]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Voorwaardelijk protectionisme kan een middel zijn om andere landen te stimuleren tot betere werkomstandigheden. Waarom zou Afrika melk moeten uitvoeren als ze zo veel ondervoeden hebben. Dat ze eerst de hongerigen voeden , voor ze uitvoeren.

Afrikaanse boeren voeren niks uit. Ze geraken hun melk aan de straatstenen niet kwijt omdat Europa hun melkoverschotten dumpen op hun markt, ver onder de marktprijs. De afrikaanse boer kan niks verkopen, verdient dus geen geld om andere, levensnoodzakelijke dingen te kopen (een mens kan nl niet overleven op melk alleen), leeft in armoede en leidt honger.
Misschien eerst eens eventjes informeren alvorens simplistisch wild om je heen te schoppen?

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Omdat er zoveel internationale bedrijven zijn, zijn die economen tegen protectionisme.

Insinueer je nu dat economen tegen protectionisme zijn omdat ze aanleunen bij de belangen van multinationals? Economen zijn tegen protectionisme omdat het belemmeren van vrijhandel leidt tot een daling van de welvaart voor beide partijen.

Voorwaardelijk protectionisme kan een middel zijn om andere landen te stimuleren tot betere werkomstandigheden. Waarom zou Afrika melk moeten uitvoeren als ze zo veel ondervoeden hebben. Dat ze eerst de hongerigen voeden , voor ze uitvoeren.

Omdat er zoiets bestaat als comparatieve voordelen. Nu ja, dat zijn zaken die jij uiteraard weet want jij kent het ras der economen zo goed dat je zelfs weet waaróm ze tegen protectionisme zijn, ik vermoed dan ook dat ik je niet hoef uit te leggen dat pakweg China een absoluut voordeel heeft in weefgetouwen én textiel, maar niettemin weefgetouwen importeert uit Europa en textiel exporteert naar ons, omdat wij een comparatief voordeel hebben in de productie van weefgetouwen en China een comparatief voordeel in de productie van textiel zodat Europa én China gebaat zijn bij internationale handel, aangezien zij dan hun consumptiemogelijkheden kunnen uitbreiden.

Daarom dus.

Gericht protectionisme beschermt zowel onze arbeiders als de arbeiders uit de groeilanden.

Dat doet het niet. Het zorgt ervoor dat de economieën uit de groeilanden onredelijk zware eisen opgelegd krijgen, waardoor KMO's zich ginds niet kunnen ontwikkelen. Wie kan zich permitteren om hogere lonen uit te betalen, en betere werkomstandigheden aan te bieden? De multinationals. Dat is ook de reden waarom miljoenen mensen in derdewereldlanden het platteland verlaten om "uitgebuit te worden door het westers kapitalisme": omdat het hun levensstandaard verhoogt. Als je minimumlonen gaat opleggen, zullen alle lokale ondernemingen (die geen schaalvoordelen hebben; die geen voordelige contracten kunnen afsluiten; die geen grote kredietwaardigheid hebben en dus hogere rente betalen op leningen) genekt worden.

Waarna uiteraard iemand zal klagen dat de derde wereld gedomineerd wordt door de Westerse multinationals.

Maar dan heb je een begrip van intrinsieke waarde van arbeid nodig, niet alleen marktwaarde.

Een intrinsieke waarde van arbeid?

Momentje, ik ga mezelf een drankje inschenken en ik zal me er eens voor zetten terwijl jij hier het begrip van intrinsieke waarde van arbeid uitlegt.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Pieke

Afrikaanse boeren voeren niks uit. Ze geraken hun melk aan de straatstenen niet kwijt omdat Europa hun melkoverschotten dumpen op hun markt, ver onder de marktprijs. De afrikaanse boer kan niks verkopen, verdient dus geen geld om andere, levensnoodzakelijke dingen te kopen (een mens kan nl niet overleven op melk alleen), leeft in armoede en leidt honger.
Misschien eerst eens eventjes informeren alvorens simplistisch wild om je heen te schoppen?

Jamaar neen Pieke, je snapt het duidelijk niet: dat die Afrikaanse boeren niets kunnen exporteren is goéd voor de Afrikaanse arbeiders én de onze, want de onze moeten meer betalen voor hun melk terwijl Afrikaanse arbeiders arm blijven, je ziet toch meteen dat zulk voorwaardelijk protectionisme goed is voor iedereen.

[lombas]

Ik kan het niet laten

Oorspronkelijk geplaatst door Frédéric Bastiat

A PETITION From the Manufacturers of Candles, Tapers, Lanterns, sticks, Street Lamps, Snuffers, and Extinguishers, and from Producers of Tallow, Oil, Resin, Alcohol, and Generally of Everything Connected with Lighting.

To the Honourable Members of the Chamber of Deputies.

Gentlemen:

You are on the right track. You reject abstract theories and little regard for abundance and low prices. You concern yourselves mainly with the fate of the producer. You wish to free him from foreign competition, that is, to reserve the domestic market for domestic industry.

We come to offer you a wonderful opportunity for your -- what shall we call it? Your theory? No, nothing is more deceptive than theory. Your doctrine? Your system? Your principle? But you dislike doctrines, you have a horror of systems, as for principles, you deny that there are any in political economy; therefore we shall call it your practice -- your practice without theory and without principle.

We are suffering from the ruinous competition of a rival who apparently works under conditions so far superior to our own for the production of light that he is flooding the domestic market with it at an incredibly low price; for the moment he appears, our sales cease, all the consumers turn to him, and a branch of French industry whose ramifications are innumerable is all at once reduced to complete stagnation. This rival, which is none other than the sun, is waging war on us so mercilessly we suspect he is being stirred up against us by perfidious Albion (excellent diplomacy nowadays!), particularly because he has for that haughty island a respect that he does not show for us [1].

We ask you to be so good as to pass a law requiring the closing of all windows, dormers, skylights, inside and outside shutters, curtains, casements, bull's-eyes, deadlights, and blinds -- in short, all openings, holes, chinks, and fissures through which the light of the sun is wont to enter houses, to the detriment of the fair industries with which, we are proud to say, we have endowed the country, a country that cannot, without betraying ingratitude, abandon us today to so unequal a combat.

Be good enough, honourable deputies, to take our request seriously, and do not reject it without at least hearing the reasons that we have to advance in its support.

First, if you shut off as much as possible all access to natural light, and thereby create a need for artificial light, what industry in France will not ultimately be encouraged?

If France consumes more tallow, there will have to be more cattle and sheep, and, consequently, we shall see an increase in cleared fields, meat, wool, leather, and especially manure, the basis of all agricultural wealth.

If France consumes more oil, we shall see an expansion in the cultivation of the poppy, the olive, and rapeseed. These rich yet soil-exhausting plants will come at just the right time to enable us to put to profitable use the increased fertility that the breeding of cattle will impart to the land.

Our moors will be covered with resinous trees. Numerous swarms of bees will gather from our mountains the perfumed treasures that today waste their fragrance, like the flowers from which they emanate. Thus, there is not one branch of agriculture that would not undergo a great expansion.

The same holds true of shipping. Thousands of vessels will engage in whaling, and in a short time we shall have a fleet capable of upholding the honour of France and of gratifying the patriotic aspirations of the undersigned petitioners, chandlers, etc.

But what shall we say of the specialities of Parisian manufacture? Henceforth you will behold gilding, bronze, and crystal in candlesticks, in lamps, in chandeliers, in candelabra sparkling in spacious emporia compared with which those of today are but stalls.

There is no needy resin-collector on the heights of his sand dunes, no poor miner in the depths of his black pit, who will not receive higher wages and enjoy increased prosperity.

It needs but a little reflection, gentlemen, to be convinced that there is perhaps not one Frenchman, from the wealthy stockholder of the Anzin Company to the humblest vendor of matches, whose condition would not be improved by the success of our petition.

We anticipate your objections, gentlemen; but there is not a single one of them that you have not picked up from the musty old books of the advocates of free trade. We defy you to utter a word against us that will not instantly rebound against yourselves and the principle behind all your policy.

Will you tell us that, though we may gain by this protection, France will not gain at all, because the consumer will bear the expense?

We have our answer ready:

You no longer have the right to invoke the interests of the consumer. You have sacrificed him whenever you have found his interests opposed to those of the producer. You have done so in order to encourage industry and to increase employment. For the same reason you ought to do so this time too.

Indeed, you yourselves have anticipated this objection. When told that the consumer has a stake in the free entry of iron, coal, sesame, wheat, and textiles, ``Yes,'' you reply, ``but the producer has a stake in their exclusion.'' Very well, surely if consumers have a stake in the admission of natural light, producers have a stake in its interdiction.

``But,'' you may still say, ``the producer and the consumer are one and the same person. If the manufacturer profits by protection, he will make the farmer prosperous. Contrariwise, if agriculture is prosperous, it will open markets for manufactured goods.'' Very well, If you grant us a monopoly over the production of lighting during the day, first of all we shall buy large amounts of tallow, charcoal, oil, resin, wax, alcohol, silver, iron, bronze, and crystal, to supply our industry; and, moreover, we and our numerous suppliers, having become rich, will consume a great deal and spread prosperity into all areas of domestic industry.

Will you say that the light of the sun is a gratuitous gift of Nature, and that to reject such gifts would be to reject wealth itself under the pretext of encouraging the means of acquiring it?

But if you take this position, you strike a mortal blow at your own policy; remember that up to now you have always excluded foreign goods because and in proportion as they approximate gratuitous gifts. You have only half as good a reason for complying with the demands of other monopolists as you have for granting our petition, which is in complete accord with your established policy; and to reject our demands precisely because they are better founded than anyone else's would be tantamount to accepting the equation: + x + = -; in other words, it would be to heap absurdity upon absurdity.

Labour and Nature collaborate in varying proportions, depending upon the country and the climate, in the production of a commodity. The part that Nature contributes is always free of charge; it is the part contributed by human labour that constitutes value and is paid for.

If an orange from Lisbon sells for half the price of an orange from Paris, it is because the natural heat of the sun, which is, of course, free of charge, does for the former what the latter owes to artificial heating, which necessarily has to be paid for in the market.

Thus, when an orange reaches us from Portugal, one can say that it is given to us half free of charge, or, in other words, at half price as compared with those from Paris.

Now, it is precisely on the basis of its being semigratuitous (pardon the word) that you maintain it should be barred. You ask: ``How can French labour withstand the competition of foreign labour when the former has to do all the work, whereas the latter has to do only half, the sun taking care of the rest?'' But if the fact that a product is half free of charge leads you to exclude it from competition, how can its being totally free of charge induce you to admit it into competition? Either you are not consistent, or you should, after excluding what is half free of charge as harmful to our domestic industry, exclude what is totally gratuitous with all the more reason and with twice the zeal.

To take another example: When a product -- coal, iron, wheat, or textiles -- comes to us from abroad, and when we can acquire it for less labour than if we produced it ourselves, the difference is a gratuitous gift that is conferred up on us. The size of this gift is proportionate to the extent of this difference. It is a quarter, a half, or three-quarters of the value of the product if the foreigner asks of us only three-quarters, one-half, or one-quarter as high a price. It is as complete as it can be when the donor, like the sun in providing us with light, asks nothing from us. The question, and we pose it formally, is whether what you desire for France is the benefit of consumption free of charge or the alleged advantages of onerous production. Make your choice, but be logical; for as long as you ban, as you do, foreign coal, iron, wheat, and textiles, in proportion as their price approaches zero, how inconsistent it would be to admit the light of the sun, whose price is zero all day long!

Een snoepje, die Bastiat

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Je kan toch niemand verplichten tot verkoop? Dat is onteigening en daar zijn libertariërs tegen. Als Al Qaeda nu zegt: onze frequentie is niet te koop. (punt).! En als de overheid dan "moet" ingrijpen, op basis van welk principe (uit de theorie)?

Onteigening is weer een heel ander topic. Maar om het bij de zendfrequenties te houden... de staat kan de omvang en de voorwaarden daarvoor wél vastleggen. In het voorbeeld dat Coase gaf, werd exact die vraag gesteld: je hebt een beperkt aantal zendfrequenties, moet de staat rechten afbakenen of iedere gegadigde gewoon z'n ding laten doen en de markt laten spelen? Coase toonde aan dat bij afwezigheid van transactiekosten, het niet uitmaakt of de staat een initiële toewijzing doet.

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Je vraagt weerom precieze normen, maar die zijn altijd context gebonden. maar toch:

Janssens "gaat duurzaam", en krijgt: fiscale afrek v/d gemaakte onkosten, lastenverlaging, goedkope herfinanciering van een aangegane lening,...

Peeters vervuilt/stelt niet te werk,... en krijgt een principiële boete ifv de omzet van het bedrijf en de kost om de vervuiling op te ruimen.

De subsidies voor de enen worden betaald met de boeten op de andere en bovendien mogen we ervan uitgaat dat duurzaamheid kostenbesparend is: zonder asbest, geen asbestose (zo heet het toch?), dus minder kosten voor de sociale zekerheid.

Het belangrijkste is dat de impuls tot duurzaamheid dan van de ondernemer zelf uitgaat, maar daarvoor moet die overtuigd zijn van de intrinsieke waarde "duurzaamheid". In de theorie van Coase gaat het initiatief uit van de slachtoffers, waarbij de vraag rijst: is er al geen onherstelbare schade aangericht?

De bedoeling is dat duurzaamheid niet langer een concurrentienadeel zou zijn.

Een beetje protectionisme tegen oneerlijke buitenlandse concurrentie, kan ook geen kwaad (cfr Aziatische schoenen)

Precieze normen zijn belangrijk omdat je anders geen rechtszekerheid hebt en geen ondernemer zal dat risico willen nemen. Bovendien is het scheppen van rechtszekerheid zowat dé belangrijkste bestaansreden van de staat. Voor je het weet heb je een revolutie op je handen, Cat.

Ik kan je hele verhaal wel volgen, maar je geeft geen antwoord op m'n vraag. Hoe groot moet de initiële belastingdruk dan wel zijn? Want je bent van plan om daarmee te spelen: incentives & disincentives te geven. Dan moet je toch ergens een idee hebben hoeveel je de spelers gaat belasten? Of doe je dat �* la tête du client ?

Duurzaamheid is geen concurrentienadeel MITS de overheid er geen van maakt... Kleine illustratie: vorige maand was ik in Rome en de lader van m'n GPS liet het afweten. Ik naar de winkel om een nieuwe te kopen. Maar ze hadden daar m'n merk niet. De winkelier stelde echter voor om eens te kijken of hij het ding niet kon repareren. Resultaat: 5 € voor de reparatie; nieuwe lader zou me 30 € gekost hebben. Bijkomend: 5 € voor 10 min. werk in de zak van de winkelier tegen 3 € winst op die verkochte lader. Probleem is wel dat als die ondernemende knaap iemand in dienst zou moeten nemen om dat soort reparaties te doen, hij nooit uit de kosten zou komen. (lasten, lasten en nog eens lasten...) Ik heb in die zin nog een heel leuk gesprekje gehad met de fietsenmaker hier om de hoek. De man stikt in het werk, maar kan niemand aanwerven wegens véél te duur.

En dat protectionisme... Lijkt alleen maar een logisch antwoord te zijn, maar binnen de bredere context is het juist een zuivere verliessituatie zowel voor onze economie als voor de economieën die je wil aanmoedigen om het in jouw ogen "beter" te doen. Ik verwijs naar de reacties hierboven. [de EU subsidies zijn ondertussen wel al over een heel andere boeg gegooid en ik ben -in tegenstelling tot de die hard libertariërs- niet zo overtuigd dat het verstandig is om bepaalde strategische belangen op te offeren in een markt die zowiezo al volslagen vertekend is]

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Insinueer je nu dat economen tegen protectionisme zijn omdat ze aanleunen bij de belangen van multinationals?

Dat is inderdaad mijn steliing, behalve dan dat "economen", te vervangen door: sommige economen, nl de vrijhandel economen.

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Economen zijn tegen protectionisme omdat het belemmeren van vrijhandel leidt tot een daling van de welvaart voor beide partijen.
Omdat er zoiets bestaat als comparatieve voordelen. Nu ja, dat zijn zaken die jij uiteraard weet want jij kent het ras der economen zo goed dat je zelfs weet waaróm ze tegen protectionisme zijn, ik vermoed dan ook dat ik je niet hoef uit te leggen dat pakweg China een absoluut voordeel heeft in weefgetouwen én textiel, maar niettemin weefgetouwen importeert uit Europa en textiel exporteert naar ons, omdat wij een comparatief voordeel hebben in de productie van weefgetouwen en China een comparatief voordeel in de productie van textiel zodat Europa én China gebaat zijn bij internationale handel, aangezien zij dan hun consumptiemogelijkheden kunnen uitbreiden.

De fout in die redenering zit in de veralgemeningen "China" en "Europa": de concurrentie doelt op verlaging van de loonlasten en verhoging van de winsten, zodat de zogezegde win/win situatie er alleen een is voor de eigenaars van de bedrijven, niet voor de burgers. Een ander feit is dat China vol buitenlandse investeerders zit en, België bv, buitenlandse, dus ook Chinese, investeerders wil aantrekken. Het gaat dus om een kapitalisten-onderonsje.

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Daarom dus. Dat doet het niet. Het zorgt ervoor dat de economieën uit de groeilanden onredelijk zware eisen opgelegd krijgen, waardoor KMO's zich ginds niet kunnen ontwikkelen. Wie kan zich permitteren om hogere lonen uit te betalen, en betere werkomstandigheden aan te bieden? De multinationals. Dat is ook de reden waarom miljoenen mensen in derdewereldlanden het platteland verlaten om "uitgebuit te worden door het westers kapitalisme": omdat het hun levensstandaard verhoogt. Als je minimumlonen gaat opleggen, zullen alle lokale ondernemingen (die geen schaalvoordelen hebben; die geen voordelige contracten kunnen afsluiten; die geen grote kredietwaardigheid hebben en dus hogere rente betalen op leningen) genekt worden.

Waarna uiteraard iemand zal klagen dat de derde wereld gedomineerd wordt door de Westerse multinationals.

De plattelandsvlucht wordt niet veroorzakt door de aantrekkingskracht en weldaden van het kapitalisme, dat was niet zo in Rome, dat was niet zo hier in het begin van de 19 de eeuw, en dat is evenmin zo nu in China. De vlucht uit het platteland is er omdat de groot-grondbezitters de gewone boeren kapot concurreren, tot ze uiteindelijk berooid gelukzoekers worden in de stad: het kapitalisme ruïneert hen eerst, om hen daarna onderbetaald werk aan te bieden.

Het afschaffen van het minilmumloon staat uitsluitend in dienst van loonverlaging en winstgeneratie, in functie van uitbuiting dus.

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Een intrinsieke waarde van arbeid?

Momentje, ik ga mezelf een drankje inschenken en ik zal me er eens voor zetten terwijl jij hier het begrip van intrinsieke waarde van arbeid uitlegt.

Leuke opmerking, omdat je zo de libertarische stelling bijtreedt dat er niet zoiets bestaat als "intrinsieke waarde", dat is het beruchte libertarische nihilisme. Het libertarisme gaat ervan uit dat omdat een rots of een ijsberg in de mist moeilijk te zien is, er helemaal geen rots of ijsberg is of bestaat. Op het ogenblik dat je schip daartegen botst, denk je daar wel anders over.

Vaagheid is dus geen argument van niet-bestaan.

Idem met intrinsieke waarde, in casu van arbeid. Ze bestaat, ook al is niet tot op de centiem te defiëren, en ook al bestaat ze uit meer dan financiële tegenwaarde alleen.

Net zoals de omtrekken in de mist van die rots, is dus de vraag wat de indicatoren zijn van die intrinsieke waarde. Ik denk daarbij aan:

- de energie die die arbeid vraagt * arbeidsduur
- de relevantie van het produkt ifv (basis)-behoeftenbevrediging
- de schaarste van het produkt
- de winstgeneratie (arbeid mag dan al vaag zijn, arbeids/produktiekost is dit niet) waarvan en rechtvaardig deel in de verloning moet zitten
enz.
- de vergelijking volgens gelijk loon voor gelijk werk
- of de totaal-verloning de arbeider in staat stelt een behoeften-bevredigend leven te leiden, in de veronderstelling dat er winst is.

Uitgaande van het feit dat er een intrinsiekle waarde arbeid bestaat, zij het vaag te kennen, kunnen we gaan inschatten of bepaalde verloning op de arbeidsmarkt boven of onder die intrinsieke waarde ligt, zodat een stelling "overbetaald" of "onderbetaald" kan ingenomen worden.

Mogelijke "onberekenbaarheid" daarvan is geen tegenargument, ook in de fysica is onzekerheid een vast gegeven geworden, en het maakt die fysica niet minder wetenschappelijk. Het komt erop aan te beseffen dat de marktwaarde en de intrinsieke waarde twee samenhangende benaderingen zijn de arbeidsmarkt.

Zonder het begrip intrinsieke waarde van arbeid", zijn de begrippen "onderbetaald" en "overbetaald" onbestaande, want de markt wordt verondersteld rationeel te zijn, wat echter niet het geval is, de markt is irrationeel. Maar een verantwoording voor onethische en irrationele superwinsten , dat zal wel de bedoeling zijn zeker van de libertarische "economie"?

[lombas]

De armen zijn niet het probleem maar de oplossing - Hernando de Soto

Door Dirk Verhofstadt

Hernando de Soto

De Peruaanse econoom Hernando de Soto is de oprichter en voorzitter van het Instituut voor Vrijheid en Democratie (ILD) met hoofdzetel in Lima, Peru. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste denkers op het vlak van ontwikkeling en schreef het boek Het mysterie van het kapitaal: waarom het kapitalisme zo'n succes kent in het Westen maar faalt in de rest van de wereld. Zijn belangrijkste vaststelling is dat de situatie van de armen in de ontwikkelingslanden en de vroegere communistische landen grotendeels het gevolg is van hun onvermogen om voordeel te halen uit de positieve effecten die formele eigendommen met zich meebrengen. Zonder wettelijke eigendomsrechten kunnen de armen niet echt gebruik maken van hun bezittingen. Die landen moeten niet zozeer meer produceren of meer geld krijgen, maar de armen vlotter toegang verschaffen tot eigendomsrechten. In de voorbije jaren ontving Hernando de Soto verschillende prijzen: The Fisher Prize in Groot-Brittannië, The Adam Smith Award in de Verenigde Staten en The CARE Award for Outstanding Development Thinking in Canada. “De Soto’s ideeën over het versterken van de positie van de armen in de wereld is een van de belangrijkste economische inzichten van onze tijd”, aldus de voormalige Amerikaanse president Bill Clinton.

Samen met de ILD ontwikkelt en implementeert Hernando de Soto programma’s om de positie van de armen in Latijns Amerika, Azië en het Midden Oosten te versterken. Liberales-kernlid Dirk Verhofstadt had een exclusief interview met Hernando de Soto in zijn woonplaats in Lima.

The Economist noemt het Instituut voor Vrijheid en Democratie (ILD) een van de belangrijkste denktanks in de wereld. Hoe ging het van start?

Hernando de Soto: Op het einde van de linkse dictatuur in Peru in 1979 wilden we nieuwe politieke, sociale en economische ideeën in het publieke debat brengen. Tot dan kenden we alleen de klassieke linkse standpunten, waarvan ik sommige wel bijzonder interessant vind, maar ze hadden niets te maken met de vrije markt en de meer liberale visie op de democratie. Zo begonnen we met het verspreiden van de ideeën van Friedrich Hayek, Jean-François Revel, Milton Friedman en zelfs oorspronkelijke marxistische ideeën. We bestudeerden ondermeer de relatie tussen marginaliteit – van mensen die buiten het systeem leven – en de wet. Ik zag toen in dat de wet de belangrijkste oorzaak was van uitsluiting. Tal van regeringen in Latijns Amerika hebben liberale ideeën toegepast maar toch lukte het niet om de armoede uit te schakelen. De belangrijkste reden was evenwel omdat die ideeën nooit rekening hielden met de uitgesloten mensen. Dat probleem was moeilijker dan het lijkt. We stelden vast dat de meeste ideeën over vrijheid en productiviteit wel bekend waren bij denktanks maar dat ze niet waren doorgedrongen tot de politieke beslissingnemers en de gewone mensen. Het Instituut voor Vrijheid en Democratie richt zich vooral op de extra legale sector. En dan vooral op eigendomsrechten en de vrijheid van onderneming omdat die de basis vormen voor al de rest.

Begrijpen politici wel hoe belangrijk eigendomsrechten zijn?

Hernando de Soto: Als je arm bent, zoals de meeste mensen in Latijns Amerika, de Derde Wereld en de vroegere Sovjet-Unie, beschik je maar over twee zaken om te overleven. Een plaats om te leven en iets om mee te werken. Arme mensen droppen hun schamele bezittingen op een vrij stukje grond op het platteland of in de sloppenwijken rond de grote steden in het Zuiden. Als niemand dat stukje grond opeist volgt een soort dak. Met de tijd zullen de buren de eigendom van de nieuwkomer erkennen waarna een soort vaste woning ontstaat. Nog later zullen niet alleen de buren maar ook informele organisaties nota nemen van dit eigenaarschap – niet officieel natuurlijk. De bewoners besteden intussen hun tijd om hun bezittingen te beschermen tegen indringers en natuurlijk ook tegen de overheid. Uiteindelijk weet niemand meer waar het eigendom oorspronkelijk vandaan komt. Dan is het beter om alles te erkennen zoals het bestaat. Zoiets is aanvaardbaar voor alle politieke strekkingen. De helft van de regeringen waarvoor wij werken zijn duidelijk links maar zien wel in dat de armen geen eigendomsrechten hebben en vinden dat ze die wel zouden moeten hebben. En dat kan via de wet waarbij iedereen zich akkoord verklaart over van wie een eigendom is. Eigendomsrechten worden zelfs op wereldschaal erkend in de punten 9 en 10 van de zogenaamde Washington-consensus, maar het zijn de enige doelstellingen die nooit werden toegepast. Het doel van deze punten is vrijheid van onderneming en eigendom. Het is een blinde vlek die moet opgevuld worden. Dat is de taak van de ILD.

In uw boek ‘Het Mysterie van het Kapitaal’ schrijf je dat kapitalisme als een privéclub is. Alleen open voor enkele gepriviligeerden maar onbereikbaar voor de vele miljarden die er alleen kunnen naar kijken. Kan je dit uitleggen?

Hernando de Soto: Bijna 5 miljard van de 6 miljard mensen op de wereld leeft ofwel in ontwikkelingslanden ofwel in vroegere communistische landen waar de economie meestal extralegaal is. Kapitalisme werkt niet in die landen omdat men er niet in slaagt kapitaal te produceren. Nochtans is kapitaal het middel om de arbeidsproductiviteit op te voeren en welvaart te creëren. Het lijkt erop dat arme landen geen kapitaal kunnen opbrengen voor zichzelf hoe hard hun mensen zich ook inzetten voor zaken die typisch zijn voor een kapitalistische economie. In feite hebben de arme inwoners van minder ontwikkelde landen bezittingen, maar ze missen de methode om duidelijk te maken dat het hun eigendom is en om kapitaal te creëren. Ze hebben huizen maar geen papieren; oogsten maar geen documenten; winkels maar geen bedrijfsstatuten. Met andere woorden: hun eigendom is niet geregistreerd, niet formeel gewettigd. Dit laatste is cruciaal omdat men alleen via eigendomsrechten krediet kan bekomen. Eigendom omgezet in kapitaal biedt de mogelijkheid om te creëren, te produceren en te groeien. Het bezit van grond kan alleen omgewisseld worden voor een lening als dat bezit geregistreerd is. Onze belangrijkste doelstelling is dan ook het uitwerken van wetten die bezittingen omzetten van ‘dood’ naar ‘levend’ kapitaal.

Een van de besluiten in uw boek ‘De mysterie van het kapitaal’ is dat arme mensen niet het probleem zijn, maar de oplossing.

Hernando de Soto: Dat zijn ze inderdaad en daar zijn enkele goede redenen voor. Zo zien we dat de armen overal beschikken over de meerderheid van de spaargelden, wat betekent dat ze het meeste werk hebben gedaan. Neem bijvoorbeeld de situatie in Egypte. Daar hebben mensen in de extralegale sector met hun winkels en huizen een bedrag van 248 miljard dollar aan bezittingen vergaard. Dat is 40 maal meer dan alle leningen die het land kreeg van de Wereldbank. Of 55 maal groter dan alle directe investeringen. Of 35 keer zoveel dan de waarde van de gehele effectenbeurs van Caïro. De totale waarde aan bezittingen die de armen in de Derde Wereld en de vroegere communistische landen hebben, maar niet wettelijk verkregen, bedraagt op zijn minst 9.300 miljard dollar. De armen zijn dus duidelijk de oplossing. De geschiedenis in tal van landen heeft aangetoond dat het de armen zijn die de welvaart van vandaag hebben opgebouwd. De armen zijn een belangrijke groep ondernemers, maar het is een groep zonder macht. Dat is de situatie in alle ontwikkelingslanden die we onderzocht hebben en in de vroegere communistische landen. Armen hebben geen gebrek aan ondernemingszin. Ze willen huizen bouwen en gronden bewerken. Maar er bestaat gewoon geen wettelijk systeem om hun goederen om te zetten in een bruikbaar vermogen zoals in het Westen. Internationale financiële instellingen houden geen rekening met deze activa. Armen worden altijd beschouwd als mensen die we geld moeten geven. We moeten deze houding veranderen. Wat we aan de armen ook geven, het zal altijd ‘peanuts’ zijn in vergelijking met wat ze zelf kunnen doen. We moeten de armen echte macht geven door ervoor te zorgen dat hun bezittingen legaal worden zodat ze die te gelde kunnen maken.

Om het probleem van de armen op te lossen moeten we de informele wereld dus formeel maken.

Hernando de Soto: Ja, dat is het, maar ik heb het dan niet over de klassieke formele wereld. We moeten denken aan een nieuwe formele wereld. De klassieke formele wereld hebben we reeds voorgesteld aan de armen maar die hebben ze verworpen. Het gaat hem over een nieuwe wetgeving. Vergeet niet dat er al informele systemen van eigendomsrechten bestaan, maar dan meestal buiten het legale rechtssysteem in een land. Ik ben nu lid van een nieuw agentschap voor ontwikkelingshulp. Koffi Anan, de Secretaris Generaal voor de Verenigde Naties en Mark Malloch Brown, bestuurder van de UNDP (United Nations Development Programme) hebben een commissie opgericht die zich richt op de ontwikkeling van de privésector. Daarvoor werd nooit aandacht besteed aan de privésector, ondanks het feit dat daar een belangrijk deel van de oplossing ligt. Het evolueert dus in de goede richting.

Wat zijn dan de praktische problemen om eigendomsrechten te verwerven?

Hernando de Soto: De wetgeving en de administratieve regels om kapitaal tot ‘leven’ te brengen bestaan vaak niet of zijn ingewikkeld, tijdrovend en duur. Met behulp van advocaten, accountants en juridische adviseurs slagen rijke mensen erin om hun belangen te verdedigen in het bureaucratische doolhof. Als een landbezetter of kraker een officiële eigendomstitel wil dan duurt dat minstens 13 jaar in de Filippijnen, meer dan 11 jaar in Haïti en 6 jaar of meer in Egypte. Met een advocaat duurt het 549 dagen om een officiële toelating te krijgen om een bakkerij te mogen uitbaten in Egypte. Zonder advocaat duurt dat zelfs ongeveer 650 dagen. Om in Honduras een onderneming wettelijk aan te geven, te laten registreren en op te starten moet men 3.765 dollar betalen en 270 dagen wachten. Om een hypotheek af te sluiten in Mexico heb je twee jaar tijd nodig. Het verkrijgen van een eigendomsrecht op een huis in Egypte duurt 17 jaar, in Peru 21 jaar en in de Filippijnen 24 jaar. Het zijn maar een paar voorbeelden van de ingewikkelde wetgeving om een eigendom te verwerven. Dit verplicht arme mensen om alles in de illegaliteit te doen via informele onderhandelingen. De procedures om een officiële bouwtoelating te krijgen zijn zo ingewikkeld dat mensen ervoor kiezen om te bouwen zonder toelating. Wat ze nodig hebben zijn eenvoudige, transparante wetten en minder bureaucratie.

Maar is het grootste probleem niet dat wetgevers vasthouden aan hun bestaande wetten?

Hernando de Soto: Dat klopt. Een van de redenen waarom wetten zo ingewikkeld en inefficiënt zijn, is dat wetgevers in ontwikkelingslanden de westerse regels willen overnemen maar blind blijven voor de informele realiteit. In feite zouden ze hun studiekamers moeten verlaten en de informele sector bestuderen want daar zouden ze alle nodige informatie vinden om een logisch wettelijk systeem te maken. Door de ‘wetten van het volk’ te onderzoeken kunnen wetgevers een beter legaal systeem opstellen. De meeste juristen in de ontwikkelingslanden zijn opgeleid om de bestaande wetten te verdedigen, niet om ze aan te passen of uit te breiden. Ze reageren dan ook intuïtief op informeel gedrag. Nochtans bestaat de wet om mensen te dienen en niet omgekeerd.

Uw Instituut werkte in verschillende ontwikkelingslanden en gaf advies aan hun staatshoofden. Hoe ging u tewerk?

Hernando de Soto: Het belangrijkste deel van ons werk is de fase van de ‘diagnose’. Dan vormen we een team van zo’n zeven mensen van onze kant en een honderdtal van het land waar we voor werken. Dan gaan we na welke zaken, activiteiten en handelingen binnen de wet vallen en welke erbuiten. In het geval van Egypte stelden we vast dat 92% van alle gebouwen en gronden buiten het wettelijk systeem bestonden en 88% van alle ondernemingen. Dit betekent dat de grote meerderheid van het eigenaarschap niet geregistreerd was en bijgevolg niet gekend bij de bestuurders, stadsplanners, investeerders, banken, posterijen, waterbedrijven, leveranciers van elektriciteit en andere organisaties. Het geeft de politici een duidelijk beeld dat er iets fundamenteel fout zit. Dit onderzoek wijst ook op een klassenprobleem, een marxistisch gegeven dat altijd ontbrak, ook in het liberalisme. Want mensen behoren tot een bepaalde klasse. En mensen in armoede zijn niet alleen uitgesloten, ze zijn desondanks ook de grootste ondernemers ter wereld. Er zijn meer ondernemers in gelijk welk Derde Wereldland dan in de rijke landen.

De voorbije 15 jaar werkte uw Instituut in Peru, Egypte, El Salvador, de Filippijnen, Honduras en Haïti. In welk land zijn jullie nu actief?

Hernando de Soto: Momenteel werken we voor de Mexicaanse regering. We stelden reeds de diagnose: 78 miljoen Mexicanen – dat is zowat 80% van de totale bevolking – leeft of werkt in de informele wereld. Ze produceren ongeveer 35% van het BNP. Ongeveer 137 miljoen hectaren grond, 11 miljoen huizen en 6 miljoen bedrijven zijn niet geregistreerd. Dat zijn bezittingen die alleen kunnen gebruikt worden als middel om zich letterlijk te beschermen. Maar niet als onderpand voor een lening, niet om investeringen te genereren of niet om een meerwaarde te creëren. De totale waarde van dit ‘dood’ kapitaal bedraagt 315 miljard dollar. Dat is zeven maal zoveel als de waarde van alle (gekende) oliereserves in het land en 31 maal de waarde van alle directe buitenlandse investeringen. Daarom adviseerden we president Fox om dit het systeem zo te hervormen dat de uitgesloten burgers worden geïntegreerd. Een efficiënt middel daartoe is de ontwikkeling van een wettelijke structuur om eigendommen en ondernemingen om te zetten in verhandelbare bezittingen. Door het beperken van de kosten en het vergroten van de voordelen door legaal te werken kunnen ook de belastingsinkomsten toenemen.

Bestaat er een verband tussen het gebrek aan eigendomsrechten en corruptie?

Hernando de Soto: Ja, natuurlijk. Want de oorzaak van heel wat corruptie is essentieel het verwerven van een vorm van wettelijkheid. Je betaalt iemand om opzij te kijken of om de wet op een bepaalde manier te interpreteren. Toen ik in het Midden Oosten werkte, leerde ik een ondernemer zo goed kennen dat ik hem vragen kon stellen over corruptie en steekpenningen. Hij gebruikte het plaatselijke begrip ‘baksheesh’. Hij vertelde me het volgende: “Ik verkies ‘baksheesh’ omdat het mij zekerheid geeft.” Wetten worden immers voortdurend gewijzigd. We hebben berekend dat de regering ongeveer 30.000 nieuwe regels per jaar uitbrengt. Geen enkele ervan werd op een transparante manier of na raadpleging van het publiek genomen. Het gevolg is dat de wet totaal onvoorspelbaar is en alleen de machtigen en de geïnformeerden dient. Vanuit dit gezichtspunt geeft ‘baksheesh’ zekerheid. Het enige dat hij moest doen was het betalen van steekpenningen aan vijf politiemensen bij zijn werkplaats of waar hij zijn transacties deed. En hij was zeker van het resultaat. Normaal moet de wet zekerheid bieden. Maar als de wet slecht is dan is corruptie de enige manier om zekerheid te bekomen. Maar zodra er eigendomsrechten bestaan – zoals het recht om een onderneming te runnen of om transacties te doen – zullen mensen zich afkeren van corruptie.

Sommige mensen zeggen dat er verschil bestaat in cultuur tussen mensen van de Derde Wereld en mensen van de Eerste Wereld. Bent u het daarmee eens?

Hernando de Soto: Dat is een mythe. Ik geloof niet dat cultuur veel te maken heeft met het feit dat sommige mensen vreselijk arm zijn en anderen rijk. Het is een vals argument en het laat mensen toe om foute zaken te doen. Het heeft zelfs een racistische ondertoon. Neen, in plaats van te kijken naar culturele aspecten, moeten we de beperkingen wegnemen waar arme mensen mee te maken hebben. Wij zijn er zerker van dat dit zal helpen want mensen zijn overal ter wereld ondernemend. Landen die minder ‘westers’ waren dan Latijns- Amerikaanse landen als Japan, Taiwan en Zuid-Korea waren amper 50 jaar geleden armer dan wij. Zij veranderden hun wetten en zijn nu gemiddeld 10 keer rijker dan wij. De meeste mensen die beweren dat er ‘culturele’ handicaps bestaan, hebben hier geen bewijzen voor. We kunnen arme landen niet helpen door ze geld toe te stoppen maar door een radicale verandering van hun wetgeving. Dat is in de eerste plaats geen verantwoordelijkheid van het IMF of de Wereldbank, maar wel van de lokale besturen.

Ondanks privatiseringen en dereguleringen blijft de Russische economie het slecht doen. Heeft dat ook te maken met het probleem van de eigendomsrechten?

Hernando de Soto: Er is maar één manier om dat te weten, namelijk door de zwarte economie te bestuderen. En dat is juist wat wij doen. Het is zoals in de geneeskunde: de dokter moet de patiënt zien. Je kan de beste wetten in de wereld maken, maar als ze niet werken zijn ze gewoon maar inkt op papier. Ik zou dus niet verbaasd zijn dat in Rusland de wetten op papier goed zijn, maar dat ze in de realiteit niet werken. Daarom is het juist zo belangrijk om contact te hebben met de bevolking om wetten te maken die gebaseerd zijn op een algemene consensus die de mensen vertrouwen. Je kan geen theoretisch model maken zoals bureaucraten of de oude klassen dat deden. Ik denk dat je de straat moet opgaan.

Hoe komt het toch dat deze liberale ideeën nooit populair waren in Latijns-Amerika?

Hernando de Soto: Sinds de bevrijding van Spanje in 1820 hebben we regelmatig geprobeerd om een liberale revolutie te ontketenen in Latijns-Amerika. We hebben lang geprobeerd om het model van de Verenigde Staten of het Westen toe te passen. We hebben spoorwegen geprivatiseerd en we hebben onze landen opgesteld voor buitenlandse investeringen. En bijna elke keer is het mislukt. Het bleek een goede zaak voor een kleine groep mensen aan de top maar voor de meeste werkte het niet. Het probleem was dat mensen wel geïnspireerd waren door liberale ideeën maar dat ze in feite weinig belangstelling hadden voor de positie van de armen. Ik zou zeggen dat die mensen die beweerden liberaal op te treden, geen liberalen waren maar conservatieven. En door de armen opzij te laten gaven ze populisten en communisten de kans om op een of andere manier terug te komen.

Mogen we dan zeggen dat het kapitalisme in een crisis zit?

Hernando de Soto: Natuurlijk zit het kapitalisme in een crisis, al is het maar omdat het maar goed is voor 20 of 10 procent van de mensen van Latijns-Amerika. Goed voor rijke mensen die erin slaagden om hun eigendomsrechten te laten erkennen zodat ze kunnen deelnemen aan de internationale markt. Maar voor de meeste mensen werkt het niet. Ik beklemtoon nog eens dat kapitalisme niet werkt zonder universeel verkrijgbare eigendomsrechten. Het kapitalisme heeft het communisme niet overwonnen, het communisme is in elkaar gestort. De belangrijkste ideeën en bekommernissen van de communisten en socialisten blijven nog steeds bestaan.

Ga je akkoord met de libertariërs die pleiten voor een minimale staat? Hoe sta je tegenover het libertarisme en het liberalisme?

Hernando de Soto: Ik denk dat sommige van de meest vruchtbare ideeën komen van de libertariërs. Zij vormen een soort ‘avant garde’ omdat ze ondermeer wijzen op het grote gevaar voor machtsconcentratie. Maar er bestaat wel een verschil tussen hun theorieën en de realiteit. Ze onderschatten het belang van de overheid om vrijheid en democratie te versterken. Dat komt misschien omdat zij, net als sommigen onder ons in de Derde Wereld, niet beseffen wat het betekent om zonder een overheid te leven. Een sterke overheid is nodig om de bepalingen van de wet te laten functioneren en af te dwingen.

Ik zou mijzelf eerder een klassieke liberaal noemen, overeenkomstig de liberale ideeën van de 18de en 19de eeuw, die sterk gekant waren tegen machtsconcentratie en tegen armoede. De reden waarom ik de 18de en 19de eeuw van Europa en Noord-Amerika bestudeer is niet omdat ik zo van het verleden hou, maar omdat ze me het heden leren begrijpen met betrekking tot ontwikkelingslanden. Laat me een voorbeeld geven. Sinds de Renaissance kennen we een evolutie naar meer individualisme. Daarvoor beschouwden mensen zich steeds als een deel uit van een geheel. Dat fenomeen is nu pas begonnen in Latijns-Amerika. In Mexico bijvoorbeeld, waar we nu actief zijn, hebben we zo de ejido, een soort inheems collectief eigendomssysteem bestudeerd. We stelden vast dat de gemiddelde leeftijd van de arbeiders in de Mexicaanse landbouwgemeenschap 65 jaar was. Zowat alle jonge mensen waren weggetrokken naar de steden en werden individuen. Met andere woorden, we zijn nu in het stadium van de individualisering dat jullie in Europa al een paar eeuwen kennen. Het intellectuele debat in het Europa van de 18de en 19de eeuw is bijzonder relevant voor de ontwikkelingslanden en de vroegere Sovjet Unie in de 21ste eeuw.

de Soto :hart:

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Onteigening is weer een heel ander topic. Maar om het bij de zendfrequenties te houden... de staat kan de omvang en de voorwaarden daarvoor wél vastleggen. In het voorbeeld dat Coase gaf, werd exact die vraag gesteld: je hebt een beperkt aantal zendfrequenties, moet de staat rechten afbakenen of iedere gegadigde gewoon z'n ding laten doen en de markt laten spelen? Coase toonde aan dat bij afwezigheid van transactiekosten, het niet uitmaakt of de staat een initiële toewijzing doet.

En Al Qaeda zit nog steeds in de ether: die laat zich voor geld wegkopen.

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Precieze normen zijn belangrijk omdat je anders geen rechtszekerheid hebt en geen ondernemer zal dat risico willen nemen. Bovendien is het scheppen van rechtszekerheid zowat dé belangrijkste bestaansreden van de staat. Voor je het weet heb je een revolutie op je handen, Cat.

Vaagheid is het wezen van het menselijk bestaan. Wat "precies" is, zijn gedachtenconstructies. Vervelend misschien, maar dat is de "condition humaine". Maar dat wil niet zeggen dat er achter die vaagheid geen wereld zit.

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Ik kan je hele verhaal wel volgen, maar je geeft geen antwoord op m'n vraag. Hoe groot moet de initiële belastingdruk dan wel zijn? Want je bent van plan om daarmee te spelen: incentives & disincentives te geven. Dan moet je toch ergens een idee hebben hoeveel je de spelers gaat belasten? Of doe je dat �* la tête du client ?

Ik had al twee elementen aangegeven:
- een boete in functie van de grote van het bedrijf
- de kost om de vervuiling te herstellen.

De uiteindelijke kost wordt vastgelegd in een democratisch debat. Die kan verschillend zijn van bedrijf tot bedrijf, zonder daarom willekeurig te zijn: als hij verrekend volgens gelijke principes.

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Duurzaamheid is geen concurrentienadeel MITS de overheid er geen van maakt... Kleine illustratie: vorige maand was ik in Rome en de lader van m'n GPS liet het afweten. Ik naar de winkel om een nieuwe te kopen. Maar ze hadden daar m'n merk niet. De winkelier stelde echter voor om eens te kijken of hij het ding niet kon repareren. Resultaat: 5 € voor de reparatie; nieuwe lader zou me 30 € gekost hebben. Bijkomend: 5 € voor 10 min. werk in de zak van de winkelier tegen 3 € winst op die verkochte lader. Probleem is wel dat als die ondernemende knaap iemand in dienst zou moeten nemen om dat soort reparaties te doen, hij nooit uit de kosten zou komen. (lasten, lasten en nog eens lasten...) Ik heb in die zin nog een heel leuk gesprekje gehad met de fietsenmaker hier om de hoek. De man stikt in het werk, maar kan niemand aanwerven wegens véél te duur.

Flauw voorbeeld: het gaat alleen over afvalverwerking. De realiteit is op dit ogenblik dat een bedrijf dat ethisch onderneemt beschouwd wordt als niet-concurrentieel wegens te veel kosten.

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

En dat protectionisme... Lijkt alleen maar een logisch antwoord te zijn, maar binnen de bredere context is het juist een zuivere verliessituatie zowel voor onze economie als voor de economieën die je wil aanmoedigen om het in jouw ogen "beter" te doen. Ik verwijs naar de reacties hierboven. [de EU subsidies zijn ondertussen wel al over een heel andere boeg gegooid en ik ben -in tegenstelling tot de die hard libertariërs- niet zo overtuigd dat het verstandig is om bepaalde strategische belangen op te offeren in een markt die zowiezo al volslagen vertekend is]

Vorig jaar heeft men taks geheven op schoenen wegens slechte en onderbetaalde werkomstandigheden in Zuid-Oost Azië. Ik vind dat een goede maatregel. Daarom spreek ik ook van "gericht protectionisme", blinde invoertaksen omwille van de invoertaksen, vind ik dom. Van alle velden golfterreinen maken even zeer: een land heeft landbouw nodig.

[Black Cat]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

de Soto :hart:

Bedankt voor de artikels, maar kan je zelf een redenering ontwikkelen ook?

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Bedankt voor de artikels, maar kan je zelf een redenering ontwikkelen ook?

Zelf redeneringen ontwikkelen is niet zo eenvoudig. Ik merk het voortdurend bij jou. Hoe zat dat nu weer? Libertarisme is nihilistisch omdat het enkel eigendom als waarde erkent omdat het conservatieve waarden omhelst omdat het geen enkele waarde erkent omdat het de werkelijkheid niet aanvaardt zoals ze is omdat ze enkel eigendom als waarde erkent omdat ze het respect voor respect niet respecteert en zo?