Israel en Palestina, de Torah vertelt het U

[Ciccio]

Aan wie werd het Beloofde Land gegeven?
Wie is nu de rechtmatige eigenaar van het Land van Melk en Honing?
Dit is de vraag die de wereld zich al eeuwenlang tevergeefs schijnt te stellen en die – zeker in de laatste 60 jaar – bron was van veel leed, verlies aan mensenlevens en diplomatieke accrobatie.

Hoewel het probleem in eerste instantie van politieke aard is, zou het nooit zo hardnekkig te bestrijden zijn geweest, zonder het religieuze “carte blanche”, die beide partijen zich blijkbaar hebben eigen gemaakt. De voorbije jaren is alles al geprobeerd. Elk mogelijke oplossing is op tafel gelegd en bediscussieerd. Maar telkens met het welbekende resultaat …
Het internationale recht lijkt maar niet opgewassen te zijn tegen het godsdienstige “license to kill”. Daarom moet men terug naar de kern. Men moet terug naar het begin, want het enige werkende antwoord, is een religieus antwoord!

De illusie dat het Heilige Land louter en alleen van de joden zou zijn, is een globaal aangenomen misopvatting en grove fout. Het wordt herhaaldelijk en expliciet gecounterd in alle heilige boeken. Of het nu de Torah, het Evangelie of de Koran is.

Israel werd inderdaad niet gegeven aan zij die - uit pure chance – uit de juiste ouders geboren werden of een welbepaalde taal spraken. Neen, Israel was er voor hen die met een toegewijd en nederig hart tot God gekomen waren. Het was voor Mozes en zijn volgelingen, die besloten hadden de rechte weg van hun Heer te volgen. Ze waren ervoor beproefd en hadden het verdiend. Israel, de beloning voor de gelovigen!

En ik kan mijn statement niet beter staven dan het naar voren brengen van de Heilige Torah.

In de hiervolgende gevallen wordt er klaar en duidelijk uitgelegd dat het privilege om in Palestina te mogen leven, helemaal niet zomaar automatisch geschonken wordt door afstamming of erving. En dat het al dan niet behoren tot God’s volk veeleer een zaak is van persoonlijke devotie dan van vader’s naam :

• De eerste en tweede verbanning van het Joodse volk (door God) naar Babylon, was inderdaad niets anders dan een straf – opgelegd aan de joden – voor hun ongehoorzaamheid en grote ondankbaarheid jegens God en diende als waarschuwing om nooit meer in dergelijk laag gedrag te hervallen. Hun zonden waren van zodanige zware aard, dat God hen – op dat moment – de Heilige Grond verbood en hen het recht op Israel ontzegde.

• Ook de grote groepen opstandelingen en ongelovigen, die deel uitmaakten van Mozes’ volk in de exodus uit Egypte, tonen eens te meer aan dat God ongeloof, onrechtvaardig gedrag en ongeduld niet apprecieert. Ze hadden God vele malen de rug toegewend en verloochend, hadden het gouden kalf tijdens Mozes’ verblijf op de Sinai berg aanbeden, waren hard en en vijandig tegenover Mozes en stelden hem telkens weer in vraag, volgden de 10 geboden niet, betoonden niets dan ondankbaarheid tegenover God (ook al voedde Hij hen in de kale woestijn) en gingen telkens weer in de fout. Dit alles, nadat God hen op mirakuleuze wijze had gered uit de kwade handen van de Farao, hen voordien verheven had boven alle volkeren en hen terug leidde naar hun land. Daarom stierven ze in groten getale. En bereikten ze het Heilige Land niet!

• Ook het volk van Sodom en Gommorah (of het volk van Lot) behoorde tot hun partij. Het was het eerste volk ter wereld die homosexuele praktijken uitvoerde en haalden zo God’s toorn over zich. Lot bekommerde zich om zijn volk en hun toestand raakte hem. Daarom probeerde hij hen – met een onvermoeibare drift – te veranderen en hen zo terug op het rechte pad te brengen. Maar ondanks al deze verwoede pogingen volhardden ze in grote zonde en daarom vernietigde God hen. Bij dageraad zondt Hij een regen van klei en stenen over hen, en ze lagen uitgestrekt in hun huizen. Als straf voor de zondaren, en als teken voor alle volkeren.

• Een ander voorbeeld dat uitlegt dat geloof niets te maken heeft met afstamming of erving, is de grote groep ongelovige familieleden van God’s belangrijke profeten. Hoewel ze een zeer naast familielid waren van God’s verkozen dienaren, behoorden ze niet tot Zijn partij en trokken zo aan het kortste eind. Telkens werd verderf hun deel en stierven daardoor in de vergetelheid. Denk maar aan: Noach’s zoon (die de ark letterlijk miste), of de vrouw van Lot (die achterbleef in de verschrikkelijke regen), of de vader van Abraham (die zijn zoon verbannen had, wegens diens liefde voor God), …

• Een ander sprekend voorbeeld – dat wegens zijn ontroerende karakter en het betuigen van een bijna bovenmenselijk vertrouwen in God nog eens herhaald wordt in de Koran – is dat van de vrouw van de Farao. Haar verhaal staat model voor alle gelovigen. Toen Mozes, na de ontmoeting met zijn Heer, naar de Farao terugkeerde en hem vroeg alleen God te aanbidden, en zijn volk vrij te laten, was Farao’s vrouw één van de eersten die Mozes volgde. Ze was op dat moment één van de machtigste vrouwen van de wereld, was steenrijk en kon niet meer bezittingen vergaren dan dat ze zich kon inbeelden. Ze was immers de vrouw van de Farao, in die tijd aanzien als een god. Met Mozes te volgen wist ze dat ze niet alleen alles in één klap kwijt zou zijn en dat er haar een tijd van ontbering en beproeving te wachten stond, maar besefte ze ook maar al te goed dat haar leven op het spel stond (ontrouw werd bestraft met de marteldood). Toch was dit alles niet opgewassen tegen haar ontzachelijke drang naar God en daarom ontfermde Hij zich over haar. Zij was inderdaad in geen enkel opzicht, noch etnisch of cultureel, deel van het joodse volk, en toch was ze God’s partij. Daarom was het Beloofde Land er ook voor haar!

• Als laatste, het verhaal van Abraham (of voorbeeld bij uitstek). Ook hij was oorspronkelijk niet afkomstig uit de Palestijnse gebieden, maar was Mesopotamier (actueel uitgedrukt: hij was een Irakees). God verkoos hem niet voor zijn nobele familie of edelmoedige volk (want ze aanbaden vele idolen en waren uitermate onrechtvaardig), doch was Abraham’s vertrouwen, geduld, toewijding en opoffering voor de Almachtige van een nooit gezien kaliber. Zijn volk had hem (toen nog een jongeling) wegens kapotslaan en afbreken van afgodsbeelden ter dood veroordeeld en wou hem op de brandstapel. Daarom redde God hem uit hun midden en leidde hem op Zijn paden. Hij leidde hem via de Perzische Golf door het Arabisch schiereiland, langs Mekka, waar hij met zijn zoon de Kaaba bouwde. Dan noordwaarts, richting Palestina, om er zijn neef Lot te ontmoeten en er uiteindelijk zijn laatste rustplaats te vinden (in Hebron, als ik me niet vergis). En zo werd ook voor hem, het Beloofde Land zijn deel! God verhief hem tot Zijn vriend en hij werd de stamvader van alle gelovigen.

Deze 6 aangehaalde voorbeelden is maar een handgreep uit de zovele voorbeelden die de Torah, het Evangelie en de Koran rijk zijn. Alles staat er herhaaldelijk piekfijn in uitgelegd.
Je moet het gewoon maar willen lezen …


Leve het geloof,
En weet dat Uw God, één God is!

[Judokus]

I hope you're joking...

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door Ciccio

Aan wie werd het Beloofde Land gegeven?...

Veel citaten uit de koran vind ik in de tekst niet, ook al wordt in dat boek twee maal door Mohammed bevestigt dat Allah Israäl onwederroepelijk aan de joden gegeven heeft.

[Ciccio]

Oorspronkelijk geplaatst door Basy Lys

Veel citaten uit de koran vind ik in de tekst niet, ook al wordt in dat boek twee maal door Mohammed bevestigt dat Allah Israäl onwederroepelijk aan de joden gegeven heeft.

Vandaar de titel : "de Torah vertelt het U."

Voorbeelden uit de Koran zouden voor de joden (en christenen) in dit geval niet relevant zijn.

De point die ik trachtte te maken was, dat het volk van God, helemaal niet iets genealogisch is, maar juist wel spiritueel/relatie tot God.
* de ongelovige joden (onder Mozes's zijn exodus groep), die het Land niet bereikten, geloofden niet meer, en waren per definitie geen joden meer. Al waren ze biologisch van dezelfde stam als Mozes.
* Maar ook omgekeerd: de vrouw van de Farao, die haar onderscheidde door haar bijna bovenmenselijk vertrouwen in de Almachtige, behoorde tot Mozes' partij. Al was ze biologisch gezien geen deel van zijn stam.

Dit was in kort de "claim" van mijn post.
Niet meer, maar ook niet minder.

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door Ciccio

Aan wie werd het Beloofde Land gegeven?
Wie is nu de rechtmatige eigenaar van het Land van Melk en Honing?
Dit is de vraag die de wereld zich al eeuwenlang tevergeefs schijnt te stellen en die – zeker in de laatste 60 jaar – bron was van veel leed, verlies aan mensenlevens en diplomatieke accrobatie.

Hoewel het probleem in eerste instantie van politieke aard is, zou het nooit zo hardnekkig te bestrijden zijn geweest, zonder het religieuze “carte blanche”, die beide partijen zich blijkbaar hebben eigen gemaakt. De voorbije jaren is alles al geprobeerd. Elk mogelijke oplossing is op tafel gelegd en bediscussieerd. Maar telkens met het welbekende resultaat …

Het internationale recht lijkt maar niet opgewassen te zijn tegen het godsdienstige “license to kill”. Daarom moet men terug naar de kern. Men moet terug naar het begin, want het enige werkende antwoord, is een religieus antwoord!

De illusie dat het Heilige Land louter en alleen van de joden zou zijn, is een globaal aangenomen misopvatting en grove fout. Het wordt herhaaldelijk en expliciet gecounterd in alle heilige boeken. Of het nu de Torah, het Evangelie of de Koran is...

Met bovenstaande zinnetjes wordt getracht de joden enig recht op dat lapje grond te ontzeggen.

Nochtans staat in de koran overduidelijk dat het land aan de joden toekomt:

Pharoah sought to scare them [the Israelites] out of the land [of Israel]: but We [Allah] drowned him [Pharoah] together with all who were with him. Then We [Allah] said to the Israelites: 'Dwell in this land [the Land of Israel]. When the promise of the hereafter [End of Days] comes to be fulfilled, We [Allah] shall assemble you [the Israelites] all together [in the Land of Israel].

en

And [remember] when Moses said to his people: 'O my people, call in remembrance the favour of God unto you, when he produced prophets among you, made you kings, and gave to you what He had not given to any other among the peoples. O my people, enter the Holy Land which God has assigned unto you, and turn not back ignominiously, for then will ye be overthrown, to your own ruin.'

en

And thereafter We [Allah] said to the Children of Israel: 'Dwell securely in the Promised Land. And when the last warning will come to pass, we will gather you together in a mingled crowd.'

Er zit dus niet anders op voor de volgelingen van Mohammed dan zich onverwijld uit dat gebied terug te trekken.

[Ciccio]

Oorspronkelijk geplaatst door Basy Lys

Met bovenstaande zinnetjes wordt getracht de joden enig recht op dat lapje grond te ontzeggen.

Nochtans staat in de koran overduidelijk dat het land aan de joden toekomt:

Pharoah sought to scare them [the Israelites] out of the land [of Israel]: but We [Allah] drowned him [Pharoah] together with all who were with him. Then We [Allah] said to the Israelites: 'Dwell in this land [the Land of Israel]. When the promise of the hereafter [End of Days] comes to be fulfilled, We [Allah] shall assemble you [the Israelites] all together [in the Land of Israel].

en

And [remember] when Moses said to his people: 'O my people, call in remembrance the favour of God unto you, when he produced prophets among you, made you kings, and gave to you what He had not given to any other among the peoples. O my people, enter the Holy Land which God has assigned unto you, and turn not back ignominiously, for then will ye be overthrown, to your own ruin.'

en

And thereafter We [Allah] said to the Children of Israel: 'Dwell securely in the Promised Land. And when the last warning will come to pass, we will gather you together in a mingled crowd.'

Er zit dus niet anders op voor de volgelingen van Mohammed dan zich onverwijld uit dat gebied terug te trekken.

Het is inderdaad zo dat God de nakomelingen van Abraham, Isaak en Jacob boven alle volkeren had verkozen.

Hij had met hen een verbond gesloten.

Zolang ze Hem indachtig waren, zou Hij met hen zijn. En beloonde Hij hen met het Beloofde Land.
Maar indien ze versmaadden Hem te aanbidden, was de reden waarom Hij hen verkoos er niet meer, en was het "unieke" verbond over.

Dus vergis U hierin niet.
Wat een jood een jood maakt, is zijn geloof.
Een ongelovige jood, bestaat per definitie niet.

Het woordje volk staat dus niet voor stamboom,
maar voor zij die het verbond (met God) onderhouden.


In de Koran laat God er in alle geval geen twijfel over bestaan, wie nu in feite Zijn Volk is...

Koran: 21.48 - 21.92
En Wij schonken Mozes en Aäron het Onderscheid, tot een licht en een gedachtenis voor de godvrezenden.
En voorheen schonken Wij aan Abraham zijn rechtschapenheid en Wij kenden hem goed.
En Wij redden hem en Lot en voerden hen naar het land dat Wij zegenden voor alle volkeren.
En Wij schonken hem Izaäk en Jacob als kleinzoon en Wij maakten hen allen rechtvaardig.
En Wij maakten hen tot leiders die de mensen leidden op Ons bevel en Wij zonden een Openbaring tot hen, die aanspoorde, goede werken te doen, het gebed te onderhouden en aalmoezen te geven. En zij aanbaden Ons alleen.
En aan Lot schonken Wij wijsheid en kennis. En Wij bevrijdden hem uit de stad die gruwelijk handelde. Zij waren inderdaad een boos en opstandig volk.
En Wij namen hem in Onze barmhartigheid op, want hij was een der rechtvaardigen.
En toen Noach voordien riep, verhoorden Wij zijn gebed en redden hem en zijn gezin uit de grote ramp.
En Wij stonden hem bij tegen degenen die Onze tekenen verloochenden. Zij waren voorzeker een slecht volk; derhalve verdronken Wij hen allen.
En toen David en Salomo rechtspraken betreffende het veld waar de geiten van zekere mensen bij nacht graasden, waren Wij Getuige van hun oordeel.
En (gedenk) Job toen hij tot zijn Heer riep, zeggende: "Kwelling heeft mij terneer geworpen en Gij zijt de Genadigste der genadigen." Wij verhoorden daarom zijn gebed en bevrijdden hem van moeilijkheden en gaven hem de zijnen en het gelijke er van daarnevens, als een bewijs Onzer barmhartigheid en als een herinnering voor de vromen.
En Ismaël en Idries en Zol-Kifl; allen behoorden tot de standvastigen. En Wij namen hen op in Onze genade want zij behoorden tot de rechtvaardigen.
En Zonnoen (Jonas) toen hij in toorn heenging en dacht dat Wij geen macht over hem hadden en in de duisternis uitriep, zeggende: "Er is geen God dan Gij. Heilig zijt Gij. Ik behoorde inderdaad tot de onrechtvaardigen."
Wij verhoorden toen zijn gebed en namen zijn droefenis van hem weg. En aldus verlossen Wij de gelovigen.
En Zacharia, toen hij tot zijn Heer riep, zeggende: "Mijn Heer, laat mij niet alleen en Gij zijt de Beste der erfgenamen." Toen verhoorden Wij zijn gebed en beloofden hem Johannes en Wij maakten zijn vrouw geschikt (een kind te krijgen). Zij plachten met elkander te wedijveren in goede werken en zij riepen Ons in hoop en vrees aan en waren nederig voor Ons.
En (gedenk) haar, die haar kuisheid bewaarde (Maria); Wij bliezen haar Onze geest in en Wij maakten haar en haar zoon tot een teken voor alle volkeren.
Voorwaar, dit is uw gemeenschap: één gemeenschap; en Ik ben uw Heer, aanbidt Mij derhalve.

[colargo]

Grand Mufti Haj Amin Al Husseini (nonkel van yasser arafat)

http://www.youtube.com/watch?v=3m2OzEvyrsw

Anwar al sadat :

it is very simpel, Germany is the enemy of our enemy.

So the enemy of our enemy is our friend.

[duncan]

In dit land leven we ook NAAST elkaar maar met beetje minder geweld en veel opgeborelde zinloze agressie .



Was't beloofde land niet een VREDE VOL land alez ik zen moh ne stoemen werkenden belg zenne mor ik dacht dat bijbeltjes dat ook weer gaven " het vredevolle beloofde land " .

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Ciccio

Aan wie werd het Beloofde Land gegeven?
Wie is nu de rechtmatige eigenaar van het Land van Melk en Honing?
Dit is de vraag die de wereld zich al eeuwenlang tevergeefs schijnt te stellen en die – zeker in de laatste 60 jaar – bron was van veel leed, verlies aan mensenlevens en diplomatieke accrobatie.

Hoewel het probleem in eerste instantie van politieke aard is, zou het nooit zo hardnekkig te bestrijden zijn geweest, zonder het religieuze “carte blanche”, die beide partijen zich blijkbaar hebben eigen gemaakt. De voorbije jaren is alles al geprobeerd. Elk mogelijke oplossing is op tafel gelegd en bediscussieerd. Maar telkens met het welbekende resultaat …
Het internationale recht lijkt maar niet opgewassen te zijn tegen het godsdienstige “license to kill”. Daarom moet men terug naar de kern. Men moet terug naar het begin, want het enige werkende antwoord, is een religieus antwoord!

De illusie dat het Heilige Land louter en alleen van de joden zou zijn, is een globaal aangenomen misopvatting en grove fout. Het wordt herhaaldelijk en expliciet gecounterd in alle heilige boeken. Of het nu de Torah, het Evangelie of de Koran is.

Israel werd inderdaad niet gegeven aan zij die - uit pure chance – uit de juiste ouders geboren werden of een welbepaalde taal spraken. Neen, Israel was er voor hen die met een toegewijd en nederig hart tot God gekomen waren. Het was voor Mozes en zijn volgelingen, die besloten hadden de rechte weg van hun Heer te volgen. Ze waren ervoor beproefd en hadden het verdiend. Israel, de beloning voor de gelovigen!

En ik kan mijn statement niet beter staven dan het naar voren brengen van de Heilige Torah.

In de hiervolgende gevallen wordt er klaar en duidelijk uitgelegd dat het privilege om in Palestina te mogen leven, helemaal niet zomaar automatisch geschonken wordt door afstamming of erving. En dat het al dan niet behoren tot God’s volk veeleer een zaak is van persoonlijke devotie dan van vader’s naam :

• De eerste en tweede verbanning van het Joodse volk (door God) naar Babylon, was inderdaad niets anders dan een straf – opgelegd aan de joden – voor hun ongehoorzaamheid en grote ondankbaarheid jegens God en diende als waarschuwing om nooit meer in dergelijk laag gedrag te hervallen. Hun zonden waren van zodanige zware aard, dat God hen – op dat moment – de Heilige Grond verbood en hen het recht op Israel ontzegde.

• Ook de grote groepen opstandelingen en ongelovigen, die deel uitmaakten van Mozes’ volk in de exodus uit Egypte, tonen eens te meer aan dat God ongeloof, onrechtvaardig gedrag en ongeduld niet apprecieert. Ze hadden God vele malen de rug toegewend en verloochend, hadden het gouden kalf tijdens Mozes’ verblijf op de Sinai berg aanbeden, waren hard en en vijandig tegenover Mozes en stelden hem telkens weer in vraag, volgden de 10 geboden niet, betoonden niets dan ondankbaarheid tegenover God (ook al voedde Hij hen in de kale woestijn) en gingen telkens weer in de fout. Dit alles, nadat God hen op mirakuleuze wijze had gered uit de kwade handen van de Farao, hen voordien verheven had boven alle volkeren en hen terug leidde naar hun land. Daarom stierven ze in groten getale. En bereikten ze het Heilige Land niet!

• Ook het volk van Sodom en Gommorah (of het volk van Lot) behoorde tot hun partij. Het was het eerste volk ter wereld die homosexuele praktijken uitvoerde en haalden zo God’s toorn over zich. Lot bekommerde zich om zijn volk en hun toestand raakte hem. Daarom probeerde hij hen – met een onvermoeibare drift – te veranderen en hen zo terug op het rechte pad te brengen. Maar ondanks al deze verwoede pogingen volhardden ze in grote zonde en daarom vernietigde God hen. Bij dageraad zondt Hij een regen van klei en stenen over hen, en ze lagen uitgestrekt in hun huizen. Als straf voor de zondaren, en als teken voor alle volkeren.

• Een ander voorbeeld dat uitlegt dat geloof niets te maken heeft met afstamming of erving, is de grote groep ongelovige familieleden van God’s belangrijke profeten. Hoewel ze een zeer naast familielid waren van God’s verkozen dienaren, behoorden ze niet tot Zijn partij en trokken zo aan het kortste eind. Telkens werd verderf hun deel en stierven daardoor in de vergetelheid. Denk maar aan: Noach’s zoon (die de ark letterlijk miste), of de vrouw van Lot (die achterbleef in de verschrikkelijke regen), of de vader van Abraham (die zijn zoon verbannen had, wegens diens liefde voor God), …

• Een ander sprekend voorbeeld – dat wegens zijn ontroerende karakter en het betuigen van een bijna bovenmenselijk vertrouwen in God nog eens herhaald wordt in de Koran – is dat van de vrouw van de Farao. Haar verhaal staat model voor alle gelovigen. Toen Mozes, na de ontmoeting met zijn Heer, naar de Farao terugkeerde en hem vroeg alleen God te aanbidden, en zijn volk vrij te laten, was Farao’s vrouw één van de eersten die Mozes volgde. Ze was op dat moment één van de machtigste vrouwen van de wereld, was steenrijk en kon niet meer bezittingen vergaren dan dat ze zich kon inbeelden. Ze was immers de vrouw van de Farao, in die tijd aanzien als een god. Met Mozes te volgen wist ze dat ze niet alleen alles in één klap kwijt zou zijn en dat er haar een tijd van ontbering en beproeving te wachten stond, maar besefte ze ook maar al te goed dat haar leven op het spel stond (ontrouw werd bestraft met de marteldood). Toch was dit alles niet opgewassen tegen haar ontzachelijke drang naar God en daarom ontfermde Hij zich over haar. Zij was inderdaad in geen enkel opzicht, noch etnisch of cultureel, deel van het joodse volk, en toch was ze God’s partij. Daarom was het Beloofde Land er ook voor haar!

• Als laatste, het verhaal van Abraham (of voorbeeld bij uitstek). Ook hij was oorspronkelijk niet afkomstig uit de Palestijnse gebieden, maar was Mesopotamier (actueel uitgedrukt: hij was een Irakees). God verkoos hem niet voor zijn nobele familie of edelmoedige volk (want ze aanbaden vele idolen en waren uitermate onrechtvaardig), doch was Abraham’s vertrouwen, geduld, toewijding en opoffering voor de Almachtige van een nooit gezien kaliber. Zijn volk had hem (toen nog een jongeling) wegens kapotslaan en afbreken van afgodsbeelden ter dood veroordeeld en wou hem op de brandstapel. Daarom redde God hem uit hun midden en leidde hem op Zijn paden. Hij leidde hem via de Perzische Golf door het Arabisch schiereiland, langs Mekka, waar hij met zijn zoon de Kaaba bouwde. Dan noordwaarts, richting Palestina, om er zijn neef Lot te ontmoeten en er uiteindelijk zijn laatste rustplaats te vinden (in Hebron, als ik me niet vergis). En zo werd ook voor hem, het Beloofde Land zijn deel! God verhief hem tot Zijn vriend en hij werd de stamvader van alle gelovigen.

Deze 6 aangehaalde voorbeelden is maar een handgreep uit de zovele voorbeelden die de Torah, het Evangelie en de Koran rijk zijn. Alles staat er herhaaldelijk piekfijn in uitgelegd.
Je moet het gewoon maar willen lezen …


Leve het geloof,
En weet dat Uw God, één God is!

Lezen kan men die boeken allemaal. En soms zijn ze interessant, maar lang niet altijd. Vraag is te weten of het allemaal waar is wat men er leest. Eigenlijk staat er niet veel piekfijn uitgelegd. Een hoop indianenverhalen met vermoedelijk wel een kleine kern historische waarheid en een hele hoop stichtelijke teksten. Dat is het eigenlijk in een notendop gezegd.

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

I hope you're joking...

Ik help je het te hopen. Of we zijn weer vertrokken voor een rondje elkaar de kop inslaan. Niet dat het veel verschil zal uitmaken gezien de huidige toestand aldaar.

[system]

[quote]

Oorspronkelijk geplaatst door Ciccio

Het is inderdaad zo dat God de nakomelingen van Abraham, Isaak en Jacob boven alle volkeren had verkozen.

Hij had met hen een verbond gesloten.

Zolang ze Hem indachtig waren, zou Hij met hen zijn. En beloonde Hij hen met het Beloofde Land.
Maar indien ze versmaadden Hem te aanbidden, was de reden waarom Hij hen verkoos er niet meer, en was het "unieke" verbond over.

Maar men moet zich toch eens bezinnen in dit verband. Waarom zou God een verbond sluiten met mensen. God die almachtig is gaat zich hier toch allemaal niet mee bezighouden. Volgens sommigen op dit forum zijn het 'de schrijvers van dienst' die zeggen dat God een zogezegd een verbond heeft gesloten en dit om bijvoorbeeld te kunnen verrechtvaardigen dat de joden later iemand anders land mogen afpakken en de inheemse bevolking uit te moorden tot de laatste man en/of over de kling te jagen. Om het zogenaamde 'Beloofde Land' in te kunnen palmen, zogezegd met de zegen van Jaweh.

[Lincoln]

Oorspronkelijk geplaatst door Basy Lys

Met bovenstaande zinnetjes wordt getracht de joden enig recht op dat lapje grond te ontzeggen.

Nochtans staat in de koran overduidelijk dat het land aan de joden toekomt:

Pharoah sought to scare them [the Israelites] out of the land [of Israel]: but We [Allah] drowned him [Pharoah] together with all who were with him. Then We [Allah] said to the Israelites: 'Dwell in this land [the Land of Israel]. When the promise of the hereafter [End of Days] comes to be fulfilled, We [Allah] shall assemble you [the Israelites] all together [in the Land of Israel].

en

And [remember] when Moses said to his people: 'O my people, call in remembrance the favour of God unto you, when he produced prophets among you, made you kings, and gave to you what He had not given to any other among the peoples. O my people, enter the Holy Land which God has assigned unto you, and turn not back ignominiously, for then will ye be overthrown, to your own ruin.'

en

And thereafter We [Allah] said to the Children of Israel: 'Dwell securely in the Promised Land. And when the last warning will come to pass, we will gather you together in a mingled crowd.'

Er zit dus niet anders op voor de volgelingen van Mohammed dan zich onverwijld uit dat gebied terug te trekken.

Lees wat er achter komt na die versen !

[Uh-Huh]

Het zionisme heeft dan ook niet veel met het jodendom te maken.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Ciccio

Aan wie werd het Beloofde Land gegeven?
Wie is nu de rechtmatige eigenaar van het Land van Melk en Honing?
Dit is de vraag die de wereld zich al eeuwenlang tevergeefs schijnt te stellen en die – zeker in de laatste 60 jaar – bron was van veel leed, verlies aan mensenlevens en diplomatieke accrobatie.

Hoewel het probleem in eerste instantie van politieke aard is, zou het nooit zo hardnekkig te bestrijden zijn geweest, zonder het religieuze “carte blanche”, die beide partijen zich blijkbaar hebben eigen gemaakt. De voorbije jaren is alles al geprobeerd. Elk mogelijke oplossing is op tafel gelegd en bediscussieerd. Maar telkens met het welbekende resultaat …
Het internationale recht lijkt maar niet opgewassen te zijn tegen het godsdienstige “license to kill”. Daarom moet men terug naar de kern. Men moet terug naar het begin, want het enige werkende antwoord, is een religieus antwoord!

De illusie dat het Heilige Land louter en alleen van de joden zou zijn, is een globaal aangenomen misopvatting en grove fout. Het wordt herhaaldelijk en expliciet gecounterd in alle heilige boeken. Of het nu de Torah, het Evangelie of de Koran is.

Israel werd inderdaad niet gegeven aan zij die - uit pure chance – uit de juiste ouders geboren werden of een welbepaalde taal spraken. Neen, Israel was er voor hen die met een toegewijd en nederig hart tot God gekomen waren. Het was voor Mozes en zijn volgelingen, die besloten hadden de rechte weg van hun Heer te volgen. Ze waren ervoor beproefd en hadden het verdiend. Israel, de beloning voor de gelovigen!

En ik kan mijn statement niet beter staven dan het naar voren brengen van de Heilige Torah.

In de hiervolgende gevallen wordt er klaar en duidelijk uitgelegd dat het privilege om in Palestina te mogen leven, helemaal niet zomaar automatisch geschonken wordt door afstamming of erving. En dat het al dan niet behoren tot God’s volk veeleer een zaak is van persoonlijke devotie dan van vader’s naam :

• De eerste en tweede verbanning van het Joodse volk (door God) naar Babylon, was inderdaad niets anders dan een straf – opgelegd aan de joden – voor hun ongehoorzaamheid en grote ondankbaarheid jegens God en diende als waarschuwing om nooit meer in dergelijk laag gedrag te hervallen. Hun zonden waren van zodanige zware aard, dat God hen – op dat moment – de Heilige Grond verbood en hen het recht op Israel ontzegde.

• Ook de grote groepen opstandelingen en ongelovigen, die deel uitmaakten van Mozes’ volk in de exodus uit Egypte, tonen eens te meer aan dat God ongeloof, onrechtvaardig gedrag en ongeduld niet apprecieert. Ze hadden God vele malen de rug toegewend en verloochend, hadden het gouden kalf tijdens Mozes’ verblijf op de Sinai berg aanbeden, waren hard en en vijandig tegenover Mozes en stelden hem telkens weer in vraag, volgden de 10 geboden niet, betoonden niets dan ondankbaarheid tegenover God (ook al voedde Hij hen in de kale woestijn) en gingen telkens weer in de fout. Dit alles, nadat God hen op mirakuleuze wijze had gered uit de kwade handen van de Farao, hen voordien verheven had boven alle volkeren en hen terug leidde naar hun land. Daarom stierven ze in groten getale. En bereikten ze het Heilige Land niet!

• Ook het volk van Sodom en Gommorah (of het volk van Lot) behoorde tot hun partij. Het was het eerste volk ter wereld die homosexuele praktijken uitvoerde en haalden zo God’s toorn over zich. Lot bekommerde zich om zijn volk en hun toestand raakte hem. Daarom probeerde hij hen – met een onvermoeibare drift – te veranderen en hen zo terug op het rechte pad te brengen. Maar ondanks al deze verwoede pogingen volhardden ze in grote zonde en daarom vernietigde God hen. Bij dageraad zondt Hij een regen van klei en stenen over hen, en ze lagen uitgestrekt in hun huizen. Als straf voor de zondaren, en als teken voor alle volkeren.

• Een ander voorbeeld dat uitlegt dat geloof niets te maken heeft met afstamming of erving, is de grote groep ongelovige familieleden van God’s belangrijke profeten. Hoewel ze een zeer naast familielid waren van God’s verkozen dienaren, behoorden ze niet tot Zijn partij en trokken zo aan het kortste eind. Telkens werd verderf hun deel en stierven daardoor in de vergetelheid. Denk maar aan: Noach’s zoon (die de ark letterlijk miste), of de vrouw van Lot (die achterbleef in de verschrikkelijke regen), of de vader van Abraham (die zijn zoon verbannen had, wegens diens liefde voor God), …

• Een ander sprekend voorbeeld – dat wegens zijn ontroerende karakter en het betuigen van een bijna bovenmenselijk vertrouwen in God nog eens herhaald wordt in de Koran – is dat van de vrouw van de Farao. Haar verhaal staat model voor alle gelovigen. Toen Mozes, na de ontmoeting met zijn Heer, naar de Farao terugkeerde en hem vroeg alleen God te aanbidden, en zijn volk vrij te laten, was Farao’s vrouw één van de eersten die Mozes volgde. Ze was op dat moment één van de machtigste vrouwen van de wereld, was steenrijk en kon niet meer bezittingen vergaren dan dat ze zich kon inbeelden. Ze was immers de vrouw van de Farao, in die tijd aanzien als een god. Met Mozes te volgen wist ze dat ze niet alleen alles in één klap kwijt zou zijn en dat er haar een tijd van ontbering en beproeving te wachten stond, maar besefte ze ook maar al te goed dat haar leven op het spel stond (ontrouw werd bestraft met de marteldood). Toch was dit alles niet opgewassen tegen haar ontzachelijke drang naar God en daarom ontfermde Hij zich over haar. Zij was inderdaad in geen enkel opzicht, noch etnisch of cultureel, deel van het joodse volk, en toch was ze God’s partij. Daarom was het Beloofde Land er ook voor haar!

• Als laatste, het verhaal van Abraham (of voorbeeld bij uitstek). Ook hij was oorspronkelijk niet afkomstig uit de Palestijnse gebieden, maar was Mesopotamier (actueel uitgedrukt: hij was een Irakees). God verkoos hem niet voor zijn nobele familie of edelmoedige volk (want ze aanbaden vele idolen en waren uitermate onrechtvaardig), doch was Abraham’s vertrouwen, geduld, toewijding en opoffering voor de Almachtige van een nooit gezien kaliber. Zijn volk had hem (toen nog een jongeling) wegens kapotslaan en afbreken van afgodsbeelden ter dood veroordeeld en wou hem op de brandstapel. Daarom redde God hem uit hun midden en leidde hem op Zijn paden. Hij leidde hem via de Perzische Golf door het Arabisch schiereiland, langs Mekka, waar hij met zijn zoon de Kaaba bouwde. Dan noordwaarts, richting Palestina, om er zijn neef Lot te ontmoeten en er uiteindelijk zijn laatste rustplaats te vinden (in Hebron, als ik me niet vergis). En zo werd ook voor hem, het Beloofde Land zijn deel! God verhief hem tot Zijn vriend en hij werd de stamvader van alle gelovigen.

Deze 6 aangehaalde voorbeelden is maar een handgreep uit de zovele voorbeelden die de Torah, het Evangelie en de Koran rijk zijn. Alles staat er herhaaldelijk piekfijn in uitgelegd.
Je moet het gewoon maar willen lezen …


Leve het geloof,
En weet dat Uw God, één God is!

We leven in 2007 ...... het beloofde land werd aan de universele mens gegeven.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door duncan

In dit land leven we ook NAAST elkaar maar met beetje minder geweld en veel opgeborelde zinloze agressie .

Ja, een Christelijke Vlaming is geen Christelijke Waal. Je hebt het Vlaamse Christendom ( de beste, met opperpriester Yves Leterme ), het Brusselse Christendom ( ergens middenin, een niemandsland ), het Waalse Christendom ( de slechte met opperpriester Di Rupo )....... en natuurlijk het Jodendom, de Islam .........

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

I hope you're joking...

Why ?

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Ciccio

Vandaar de titel : "de Torah vertelt het U."

Voorbeelden uit de Koran zouden voor de joden (en christenen) in dit geval niet relevant zijn.

De point die ik trachtte te maken was, dat het volk van God, helemaal niet iets genealogisch is, maar juist wel spiritueel/relatie tot God.
* de ongelovige joden (onder Mozes's zijn exodus groep), die het Land niet bereikten, geloofden niet meer, en waren per definitie geen joden meer. Al waren ze biologisch van dezelfde stam als Mozes.
* Maar ook omgekeerd: de vrouw van de Farao, die haar onderscheidde door haar bijna bovenmenselijk vertrouwen in de Almachtige, behoorde tot Mozes' partij. Al was ze biologisch gezien geen deel van zijn stam.

Dit was in kort de "claim" van mijn post.
Niet meer, maar ook niet minder.

Juist, de liefde van God en ook zijn toorn kent geen grenzen, geen nationaliteit. Hij beloont en straft niet volgens afstammeling maar volgens daden. In onze huidige maatschappij en moderne denkwereld zouden we dat kunnen vertalen naar...... wij oogsten wat we zaaien.
Zaaien wij iets goeds dan hebben we recht om het beloofde land met anderen te delen.

[jurgen79]

Eén of twee A-bommen en het zaakje is voor een paar jaar bekoeld.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Ja, een Christelijke Vlaming is geen Christelijke Waal.

Een christelijke Waal is vaak gelovig 'uit zijn hart', gevoelsmatig. Of is dat een vooroordeel.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door jurgen79

Eén of twee A-bommen en het zaakje is voor een paar jaar bekoeld.

U zaait ongeluk ...... wat denkt u te oogsten ?