nederland kleurt rood: monsterzege voor SP! - Pagina 7

La Chunga · 23 november 2006, 13:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

Mooie post, maar u hecht iets te veel waarde aan de partijen zelf. Binnen de partijen zijn er ook verschuivingen van Links naar rechts en van Rechts naar links geweest.
CU is bv duidelijk naar links opgeschoven, het CDA naar rechts.

En men kan zich ook afvragen of de classificaties "links en rechts" een goed beeld geven.

U hebt gelijk natuurlijk dat er binnen de partijen verschuivingen plaatsvonden. De SP werd bijvoorbeeld op sommige punten iets gematigder en schoof ietsje op naar het centrum.
Maar met bovenstaande post wil ik enkel aantonen dat er een soort evenwicht optreedt tussen links en rechts.

De classificatie 'links' en 'rechts' is inderdaad een zeer - hoe zou ik zeggen - mistig gegeven. Als we bijvoorbeeld de standpunten rond 'europeanisering' beschouwen, stellen we zowel ter extreem-linker als ter extreem-rechter zijde gelijkenissen vast.
Daarom ben ik in bovenstaande benadering gewoon uitgegaan van de algemeen aanvaarde oriëntering zonder hierbij specifieke nuances in acht te nemen. Indien dit zou gebeuren moet links en rechts verder onderverdeeld worden in een economische, nationalistische en sociale benadering.

Brandaan · 23 november 2006, 13:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Als ik het goed begrijp zegt het Wilders programma helemaal niet wat ze bedoelen, maar zeggen alle andere partijen wèl wat ze bedoelen.

Ik zeg ook niet dat Wilders ze wil wegsturen, ik zeg dat hij het mooi zou vinden als zelf weg zouden gaan. Zoiets staat uiteraard niet in een partijprogramma.
Net zoals de SP niet meer in zijn programma heeft staan dat het koningshuis weg moet, terwijl het overduidelijk is dat als ze de kans krijgen Beatrix er zo snel mogelijk uitvliegt.

circe · 23 november 2006, 13:24

Citaat:

En men kan zich ook afvragen of de classificaties "links en rechts" een goed beeld geven.

Ik houd het liever bij volgende conclusies:

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Peter Louter

http://www.dutch.faithfreedom.org/fo...?p=42312#42312

De kiezer heeft de Partij van de Arbeid als Partij van de Allochtonen afgewezen. De onheldere flirt met immigranten was niet wat de kiezers wilden.

In dat opzicht is de SP veel betrouwbaarder. Geen geflirt, heldere taal, niet multi-cultureel en toch fatsoenlijk.

Het gedachtegoed van Fortuyn is mijns inziens nog springlevend onder de kiezers. Die wenst geen rammelende partijtjes, die wenst geen strapatsen zolang de belangrijkste zaak: de integratie van immigranten niet overtuigend is geregeld.

De aanpak van Verdonk is afgewezen, de kiezer wil geen botte bijl. Ook de zachte aanpak van de PvdA is afgewezen.
De kiezer wil assimilatie.

Dat het CDA zich min of meer heeft kunnen handhaven, is voor een deel te verklaren door het feit dat de orthodoxe islam ook weer een stroom naar de christelijke partijen op gang brengt. Ook de CU won ondanks graatjes als homohuwelijk en abortus.

Het gedachtegoed van Fortuyn is terechtgekomen bij de SP en bij Wilders, maar vooral bij de SP.

Jammer dat GroenLinks haar milieubewustheid niet heeft kunnen verzilveren. Kennelijk heeft de kiezer andere proriteiten.

Brandaan · 23 november 2006, 13:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Ik houd het liever bij volgende conclusies:

Mooie conclusie, alleen de de volgende zin raakt kant noch wal:

Citaat:

Het gedachtegoed van Fortuyn is terechtgekomen bij de SP en bij Wilders, maar vooral bij de SP.

Het integratiestandpunt van de SP is geen erfenis van Fortuyn, dit was al zo'n 15 jaar voor Fortuyn een SP-standpunt.

circe · 23 november 2006, 13:37

Citaat:

Het integratiestandpunt van de SP is geen erfenis van Fortuyn, dit was al zo'n 15 jaar voor Fortuyn een SP-standpunt.

Dat wil ik best van je aannemen (ik volg de Nederlandse politiek nog niet zo lang).

Maar ik denk evenmin dat 15 jaar geleden de SP de Fortuynstemmers achter hen had staan: blijft dat de Fortuynstemmers gewoon op zoek zijn gegaan naar een voor hen aanvaardbaar alternatief.

Brandaan · 23 november 2006, 13:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Dat wil ik best van je aannemen (ik volg de Nederlandse politiek nog niet zo lang).

Maar ik denk evenmin dat 15 jaar geleden de SP de Fortuynstemmers achter hen had staan: blijft dat de Fortuynstemmers gewoon op zoek zijn gegaan naar een voor hen aanvaardbaar alternatief.

Idd, maar gedachtegoed is wat anders dan stemmers

circe · 23 november 2006, 13:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

Idd, maar gedachtegoed is wat anders dan stemmers

juist, maar die vlieger gaat niet altijd op.

Uiteindelijk is de vroegere V-U de bakermat van het vlaamsnationalistische gedachtengoed, en is VB en Spirit daar een afsplitsing van!

Nu even wachten tot Eric Feremans is doorverslikt!

Tantist · 23 november 2006, 14:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

27,0% (-01,6) 41 (-03) CDA
21,5% (-05,8) 32 (-10) PvdA

41+32=73

Sorry heee, op basis van de toen bekende resultaten kon het wel...

Jan van den Berghe · 23 november 2006, 15:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Er zit een adder onder het gras: Cu is die rechts?

Op ethisch vlak is de CU weldegelijk rechts te noemen (huwelijk alleen voor de man-vrouwrelatie, geen abortus, bordeelverbod, . Ook economisch trouwens, daar die partij de nadruk legt op het terugdringen van de bureaucratische inmenging van de overheid.

Wat het immigratieprobleem betreft, heeft de CU een eerder gematigd programma. Wel heeft het een aantal punten die ook bij het Vlaams Belang aangetroffen worden: afschaffing dubbele nationaliteit, beperking van uiterlijke religieuze tekenen...

Hertog van Gelre · 23 november 2006, 15:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Op ethisch vlak is de CU weldegelijk rechts te noemen (huwelijk alleen voor de man-vrouwrelatie, geen abortus, bordeelverbod, . Ook economisch trouwens, daar die partij de nadruk legt op het terugdringen van de bureaucratische inmenging van de overheid.

Wat het immigratieprobleem betreft, heeft de CU een eerder gematigd programma. Wel heeft het een aantal punten die ook bij het Vlaams Belang aangetroffen worden: afschaffing dubbele nationaliteit, beperking van uiterlijke religieuze tekenen...

Als ik het goed heb onthouden heeft u CU 'gestemd'. Gefeliciteerd met de verdubbeling!

Mitgard · 23 november 2006, 17:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

I repeat: nationale voorkeur, geen multiculturele maatschappij, aanpassen => stem SP.

precies een kleuter die een paasei gevonden heeft.

maar goed, excuusallochtonen op lijsten, daar ben ik ook tegen.
ge ziet, ik ben de slechtste nog niet.

Tantist · 23 november 2006, 18:07

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

precies een kleuter die een paasei gevonden heeft.

Dat lijkt me de perfecte omschrijving van uw blijdschap omtrent de overwinning van de SP...

baarle · 23 november 2006, 18:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Citeren, gast!

http://forum.politics.be/showpost.ph...6&postcount=82
http://forum.politics.be/showpost.ph...5&postcount=88

baarle · 23 november 2006, 18:41

Uit De Morgen van 21 nov. 2006:

Jan Marijnissen (r.) op campagne in Utrecht.

Morgen kiest Nederland een nieuw parlement, en ineens maakt het debat er een scherpe draai naar links. De hamvraag lijkt niet meer of Balkenende verder wil met de liberale VVD of kiest voor Wouter Bos en diens socialistische PvdA. De vraag is ineens of er geen linkse coalitie kan komen in de plaats van een centrumkabinet. En dat omdat in de invloedrijke peilingen van Maurice de Hond de kleinlinkse SP van Jan Marijnissen bijna zo groot is als de PvdA. Goed, het zijn 'maar' peilingen, en De Hond vergiste zich al eerder. Maar de merkwaardige klim van de SP is wel een feit.

Door Walter Pauli

Eigenlijk had Femke Halsema, de politiek leider van GroenLinks, haar collega's van de PvdA (Wouter Bos) en de SP (Jan Marijnissen) op een etentje willen uitnodigen, "op mijn kosten", om alvast voor de verkiezingen over een linkse meerderheid te praten. Maar omdat de heren daarvoor geen tijd en/of zin hebben, zeker niet in de laatste rechte lijn voor de stembusgang, bleef het bij een kopje koffie, gisterochtend in een café in Amsterdam.
Wat Halsema zo verlangde ("ik voel het: er hangt een linkse meerderheid in de lucht") kwam er niet. Bos hield de boot af. Tactisch hoogst begrijpelijk, want hij mikt op de middenkiezer om "een nieuw kabinet te voorkomen van Balkenende en Verdonk" (Verdonk is de voor allochtonen en asielzoekers keiharde VVD-minister, die Ayaan Hirsi Ali zelfs even haar Nederlandse identiteit afnam).
Natuurlijk had ook Marijnissen zijn agenda: hij wilde Bos horen zeggen "of hij echt bereid was tot linkse samenwerking" - dat zou zijn profilering als elder statesman goed uitkomen en Bos in de problemen brengen op zijn rechterflank. Klassieke partijen, of het nu liberalen, sociaal- of christendemocraten zijn, winnen of verliezen kiezers bij de middengroepen van de samenleving. Specifieke partijen, zoals de SP, hebben een ander electoraat. Jan Marijnissen profileert zich al een aantal jaar als "contra de consensus". Hij doet dat in Nederland, in het land van het poldermodel, van de ingebakken overlegcultuur. Die houding is afwijkend en krijgt afkeuring in ruime kring, vooral bij gestelde lichamen en landelijke elites, zowel van links als rechts. Maar het werkt ook prikkelend. Maar tegelijk heeft het iets subversiefs, of op zijn minst 'prikkelend'. Men noemt Marijnissen en de SP wel eens 'links anti-establishment' - ooit waren dat synoniemen, maar sinds Pim Fortuyn is links dat monopolie kwijt.
En het rendeert dus. Nederlandse kranten kopten gisteren dat "SP (30) nek aan nek met PvdA (32)" ligt. (Het gaat hier niet om percentages, zoals in België. Nederlanders rekenen enkel in zetels voor de Tweede Kamer.) In andere peilingen is het verschil tussen PvdA en SP ruimer, tot zes zetels. Volgens de peiling van RTL steekt de SP de PvdA zelfs voorbij in zetels. De constante is: Wouter Bos verliest zetels, de SP maakt een quantumsprong vooruit en neemt plaats tussen de grote partijen. Volgens de peilingen, en dus met voorbehoud, heb je straks de 'grote drie' (CDA, PvdA en, jawel, SP), dan de middelgrote VVD, en dan de kleintjes: GroenLinks, D66, Christen-Unie, Staatkundig Gereformeerde Partij, Partij-Wilders en, ja, de Partij voor de Dieren.
Natuurlijk, zelfs op de ernstigste peiling zit ruis. Vaak valt het voorspelde verlies nog mee en is de vooropgestelde winst kleiner. Maar het is bijna onmogelijk dat niet zou gebeuren wat dat De Hond en consorten voorspellen: de SP groeit, en niet weinig. Wat altijd kan, is dat Marijnissens achterban te hard gelooft in een waanzinnig succes, en vervolgens morgenavond ontgoocheld reageert: zelfs als de winst groter zou zijn dan ooit, is hij kleiner dan gedroomd.
Maar forse winst is hoe dan ook merkwaardig. Als de SP vergeleken kan worden met één Belgische partij, dan - zij het met de nodige voorzichtigheid - met de PVDA+ (de Nederlandse PvdA is, zoals geweten, de zusterpartij van de sp.a).
Ooit was het politieke parcours van Jan Marijnissen, de alomtegenwoordige leider van de SP, zelfs vergelijkbaar met de leiders van kleinlinks in dit land, namelijk even marxistisch-leninistisch, met een snuifje Mao. Dat verleden doet de Nederlandse rechterzijde trouwens nog altijd huiveren. Maar als bladen als Elsevier weer eens waarschuwen voor de donkerrode Marijnissen, is dat niet uit afschuw voor zijn verleden, maar uit angst voor wat hij vandaag al is, en de macht die hij morgen mogelijk bezit.
Want die Marijnissen is een fenomeen. Sinds hij in 1975 in de gemeenteraad van het Noord-Brabantse plaatsje Oss verkozen werd, op zijn 23ste (het jongste raadslid in Nederland), leeft de man al dertig jaar voor de politiek. Hij wordt partijvoorzitter, fractieleider en lijsttrekker van de SP. Er is niet één partij die meer samenvalt met één man dan de SP met Jan Marijnissen. En toch. Volgens peilers ligt het grote succes van de SP er precies in dat de Nederlandse kiezers erg goed het onderscheid maken tussen de persoon Marijnissen en het partijprogramma van de SP. Vooral dat laatste kennen ze. (Marijnissen zal er dus wellicht ooit op afgerekend worden. Voor hem ten goede of ten kwade, maar dat is een kwestie voor later.)
Maar het toont vooral dat Jan Marijnissen niet voor één gat te vangen is. Zo is er veel aan de nu moderne Marijnissen dat herinnert aan oud links. Niet het minst zijn verleden, en dat van zijn partij. Begin jaren zeventig is Marijnissen gebeten door het linkse virus: geen diploma middelbaar onderwijs op zak, hier en daar wat beroepen - lasser, worstendraaier - maar van jongs af een relschopper eerste klas, en dus zijn interimkantoren die belhamel liever kwijt dan rijk. Marijnissen ontdekt het communisme, in die tijd juist dat extreem links in Nederland fractioneerde in tientallen splinterpartijtjes, groupuscules en afsplitsingen. In hun publicaties pretendeerden allen dé arbeidersklasse te vertegenwoordigen, helaas bleek dat nooit aan de stembus. Zo sloot Marijnissen aan bij een afsplitsing die de koers van de 'officiële' Communistische Partij van Nederland te tam vond: de KEN/ml, wat staat voor Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland / Marxistisch-Leninistisch (de toevoeging na het schuine streepje is minstens zo belangrijk als de hoofdnaam, ter onderscheid van andere, zij het absoluut foute dissidenties). KEN/ml werd al gauw, in de stijl van die tijd, veranderd in Socialistiese Partij.
In Den Haag is Jan Marijnissen niet de enige ex-communist. De latere leider van GroenLinks Paul Rosenmöller kwam uit een andere afsplitsing, de Groep-Marxisten-Leninisten. Hij is wel de enige die zijn verleden niet afzweert. En toch weer wel. Tot halfweg de jaren zeventig had Tribune, het partijblad van de SP, maandelijks de koppen van Marx, Engels, Lenin en Mao op de voorpagina. Marijnissen ontkent het niet: zo was toen de tijd, ik ga dat eigen verleden niet afzweren of opkuisen. Maar dezelfde Marijnissen schrapte de maoïstische beginselen uit het partijprogramma, en moderniseert ook de schrijfwijze van zijn partij in Socialistische Partij. Men kan dat pragmatisme noemen.
Marijnissen blijft dus een links politicus, zelfs van de niet makkelijk buigbare soort. De markt blijft de vijand, samen met spitsbroeder kapitaal. Een harde kerel, ook voor partijleden die te weinig resultaten behalen - Marijnissen schold ooit afdeling Amsterdam uit omdat ze twintig leden verloor: "En nu van deur tot deur aanbellen. Volgende week wil ik er twintig nieuwe." Hij is even nijdig voor journalisten die hem niet liggen, ofwel omdat ze hem te vijandig benaderen ("jullie rijden voor de PvdA"), ofwel omdat ze niet goed zijn.
Maar dat is een beoordeling die bekend in de inner circle van politiek Nederland. De Nederlandse kiezer kent hardliner Marijnissen vooral als een 'menselijk mens', vooral door zijn radio- en tv-optredens: een man met cultuur, zelfs met zin voor religiositeit.
Lees op zijn eigen website de rubriek 'Favorieten'. Boek: De Graanrepubliek van Frank Westerman - dat is heus geen pro-communistische lectuur. Beeld: de Piëta van Michelangelo. Muziek: de 'Passies' van Bach, het 'Requiem' van Mozart, de 'Mariavespers' van Monteverdi, Joshua Tree van U2, Exile on Mainstreet van de Stones en alle liveregistraties van Slash.
En hoe ideologisch geschoold Marijnissen ook is, hoe klassiek-communistisch zijn verleden, als hij het de PvdA vandaag knap lastig maakt, dan niet om ideologische woordenkramerij. Verre van. Marijnissen is de man van het pragmatische alternatief, waarbij 'pragmatisch' niet staat voor toegeeflijk, maar wel voor concreet. Geen theoretisch gelul over gelijke kansen, maar concrete en verstaanbare eisen over gezondheidszorg en het stoppen van de 'jacht' op steuntrekkers. Dát doet de PvdA pijn, meer dan het idealisme van GroenLinks - een andere linkse partij die 'redelijke' voorstellen uit de hoed tovert, zij het radicaler maar best duidelijker dan die van de PvdA zelf.
Om het plaatje nog diffuser te maken: de man die ooit naam maakte met het motto 'Tegen' - dat vatte het programma van zijn partij goed samen - is vandaag kandidaat om mee in een Nederlandse regering te stappen. Of ook: de politicus die zich het felst en het hardst kant tegen de Nederlandse militaire aanwezigheid in Afghanistan, is de man die sinds jaar en dag pleit voor een bijzonder flink en duidelijk beleid tegen migranten. Zo is Jan Marijnissen uitdrukkelijk voorstander van een spreidingsbeleid voor allochtonen over Nederland. "Autochtoon en allochtoon zijn met ons van mening dat gemengde wijken met gemengde scholen beter zijn", zo verdedigt Marijnissen die stelling. "Maar we hebben nooit voor dwang gepleit op huurders of ouders. We willen wél dwang op woningcorporaties en schoolbesturen."
Marijnissen zet nauwelijks allochtonen op zijn lijst. Bij de verkiesbare plaatsen stelt de SP welgeteld één allochtoon op. Op de modellijst stonden er twee, maar het SP-congres stemde nummer twee weg. Wellicht speelde de affaire-Ali Lazrak nog mee, een ex-PvdA'er van Marokkaanse origine die in 2003 op de SP-lijst verkozen werd maar na meningsverschillen opstapte. In een interview met de Volkskrant revancheert Marijnissen zich: "De kortstondige affaire met meneer Lazrak is ons slecht bekomen. Dat gebeurt er als je mensen niet op kwaliteit selecteert maar op hun allochtoon zijn." En neen, hij wil niet koste wat het kost meer allochtonen op zijn lijst: "Ik weet ook niet of wij voldoende ijscomannen, homo's en gehandicapten in de SP hebben. Wat wil je nog meer voor smaken? Ik hou ook van een verantwoordelijkheid van mensen zelf om lid te worden van een partij. Ik hou niet van pappen en nathouden, dat softe gedoe."
Die houding is niet nieuw. Al in 1982 zette de SP het migrantenthema hoog op de agenda, in de nota 'Gastarbeid en Kapitaal'. (Let op de datum: het Vlaams Blok was toen amper gesticht, en Karel Dillen was nog altijd meer in de weer met Vlaamse, post-Egmonteisen dan met het migrantenthema.) Maar niet zoals van een extreem linkse partij te verwachten valt. Hij pleitte voor forse geldelijke steun (75.000 gulden, tóén) aan allochtonen die terug wilden keren naar hun eigen land, en wilde dat alle allochtonen Nederlands zouden spreken.
Die wetenschap, verdedigt hij tot vandaag, heeft hij altijd bij de gewone Nederlanders gehaald. Nog altijd staat het SP-partijhoofdkwartier in de arbeiderswijken van Rotterdam. "Ik zal niet alles oprakelen wat er toen is gebeurd, maar toen ik pleitte voor het leren van de Nederlandse taal, werd ik door de PvdA bejegend met de opmerking: 'Wat is er mis met Turks.' Wij hebben onvoorwaardelijk gekozen voor integratie. Toen al. De tragiek is dat die is mislukt."
Of ook: "We probeerden een oprecht links antwoord te geven op de Centrumpartij, maar dat was haaks op de tijdgeest. Er groeiden vragen in bepaalde volkswijken, maar heel links Nederland liep daar omheen, zei dat het om 'latente racisten' ging. Vijftien jaar lang is het taboe geweest om erover te praten en dan krijgt Bolkestein de credits dat hij het onderwerp op de politieke agenda heeft gezet."
Het hoge woord is eruit, de vermaledijde naam: Bolkestein. Volgens niet weinig waarnemers dankt Marijnissen zijn politieke opgang deels aan zichzelf - het hierboven geschetste 'linkse populisme', in de zin dat hij zijn programma niet opstelt om applaus te krijgen in Den Haag of de Grachtengordel, maar om stemmen te halen in Oss of Rotterdam. Maar deels ook aan Bolkestein: de keiharde, in eigen kring als absoluut charismatisch ervaren leider van liberaal en ondernemend Nederland. Die maakte hem groot door hem als 'on-Nederlands' af te braden. Op de achterflap van Marijnissens bestseller Tegenstemmen prijkt trots dat treffende citaat van Bolkestein: "Iedereen behalve Jan Marijnissen van de SP denkt tegenwoordig liberaal." Eerst dacht Marijnissen er nog aan om zijn boek De Bende van Bolkestein te heten. Uiteindelijk koos hij voor Tegenstemmen. Een rood alternatief voor paars. De eerste titel zou inslaan bij de pers en de andere politici, de tweede bij het publiek.
Het is een overweging die bewijst dat Marijnissen een raspoliticus is die het vooral niet lijkt te zijn. Toen hij in de Tweede Kamer zetelde, zei hij al dat zijn grootste vijand erin bestaat "denken dat Den Haag de wereld is". Noem het een variant op de Stevaertquote dat "een ijverig parlementslid nog geen goede volksvertegenwoordiger is". Vandaar ook dat Marijnissen blijft hameren op de eenvoudige verloning: SP-parlementsleden staan hun volledige loon af aan de partij, en ontvangen een vergoeding van een kleine 1.500 euro per maand. Op die manier kreeg de politicus van de kleine man de steun van schoon volk, Bekende Nederlanders voorop. Op Barend & van Dorp zei Jan Mulder Marijnissen ooit rechtstreeks zijn steun toe. Later deden dat ook Mies Bouhuys, Huub Oosterhuis, Freek de Jonge, zelfs bisschop Muskens. Jan Marijnissen als een halve voorganger van Patrick Janssens.
Misschien heeft zelfs Steve Stevaert meer gemeen met Jan Marijnissen dan met goede vriend Wouter Bos. Ook al zijn er verschillen (Stevaert was nooit lid van een maoïstische club), beiden hebben geen diploma, de ervaring van de praktijk, het oor van de kleine man, de gave van de oneliner, het aangeboren talent vooral van het politieke buikgevoel. En vandaar: neus voor realisme ook, afkeer van niet-lonende progressiviteit (Marijnissen is niet meer tegen de monarchie: "Willem-Alexander en Máxima doen het steeds beter, en 90 procent van de Nederlanders steunt hen. Waarom zou ik tegen zijn?") Is dat populisme? Is dat opportunisme? Wellicht, want zo kennen we beiden ook.
Maar het heeft ook te maken met wat Marijnissen zelf 'authenticiteit' noemt: je verdedigt waarin je gelooft. Misschien is het dat wat hem althans vandaag een geheide opponent van Wouter Bos maakt. Hoe zinvol diens standpunten ook zijn, hoe terecht zijn kritiek op Balkenende ook is, hij komt op zijn minst minder doorleefd over, minder begeesterd ook. Na vier jaar dreigt zelfs de meest vrijpostige Nederlander uitgekeken te raken op dat ooit zo geroemde kontje. Het zou wel eens kunnen dat een stoute bek langer boeit.
Al is morgen het woord niet meer aan de peilers maar aan de kiezers.
De Nederlandse kiezer kent hardliner Marijnissen vooral als een 'menselijk mens', een man met cultuur, zelfs met zin voor religiositeitMarijnissen is de man van het pragmatische alternatief, waarbij 'pragmatisch' niet staat voor toegeeflijk maar voor concreet.

ericferemans · 23 november 2006, 20:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

http://forum.politics.be/showpost.ph...6&postcount=82
http://forum.politics.be/showpost.ph...5&postcount=88

Ha citaten van het Vlaams Belang!
Dit is waar ik op zat te wachten om te aan te tonen waar de Sp voor staat.
Ongelofelijk!
Nu ben ik overtuigd!
Jongens toch

De Sp is al jaren bezig met integratie, en stelde vroeger dan wie dan ook voor om die fors aan te pakken. Dit is geen racisme: het is een realistische kijk op de inburgering. Hier gaan stellen dat de man tegen multicul is is grappig.
Lees eerder de programmaunten van de partij: er is geen sprankeltje racisme te bespeuren en grootste punt is het verlenen van een "generaal pardon" aan alle asielzoekers...
De Ps rekenen tot de racisten is grappig, maar niet serieus.

baarle · 23 november 2006, 20:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Ha citaten van het Vlaams Belang!

... recht uit De Morgen, zoals ondertussen aangetoond.

Citaat:

De Ps rekenen tot de racisten is grappig, maar niet serieus.

Waarom wil u de SP per sé tot de racisten rekenen? Ik zou zo ver niet gaan hoor, ze zijn alleen maar voor de nationale voorkeur.

Brandaan · 23 november 2006, 21:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

De Sp is al jaren bezig met integratie, en stelde vroeger dan wie dan ook voor om die fors aan te pakken. Dit is geen racisme: het is een realistische kijk op de inburgering. Hier gaan stellen dat de man tegen multicul is is grappig.
Lees eerder de programmaunten van de partij: er is geen sprankeltje racisme te bespeuren en grootste punt is het verlenen van een "generaal pardon" aan alle asielzoekers...
De Ps rekenen tot de racisten is grappig, maar niet serieus.

De SP is idd niet tegen de multiculturele samenleving, maar ziet deze ook niet als iets wat pertinent behouden moet blijven.

ericferemans · 23 november 2006, 21:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door baarle

... recht uit De Morgen, zoals ondertussen aangetoond.

Waarom wil u de SP per sé tot de racisten rekenen? Ik zou zo ver niet gaan hoor, ze zijn alleen maar voor de nationale voorkeur.

citaten van het SP zelf aub: niet van één of andere journalist en uit zijn verband gerukt: zoek het op in het partijprogramma, in de publiciteit die ze maken en zet hier de bron.

solidarnosc · 23 november 2006, 21:07

Waarmee voor de zoveelste maal is aangetoond dat De Morgen helemaal geen linkse krant is. Waarom ondergraven de tegenstanders van de "linkse media en "linkse" partijen toch steeds hun eigen positie door steeds argumenten van het tegendeel aan te geven.

Typerend ook hoe de systeemkrant De Morgen en broodschrijver van dienst Pauli proberen om de SP.a de electorale opmars van de SP te laten meeprofiteren. De SP.a die al 18 jaar in de regering zit en dieper in de reet van het establishment zit dan wie ook in Vlaanderen. Janssens en Stevaert dan met iemand als Marijnissen vergelijken is dan ook een flinke belediging voor iemand die al heel zijn loopbaan campagne voert tegen een vergelijkbaar beleid als dat van de SP.a. Er is niets authentieks aan Janssens of Stevaert. Janssens werd tot partijvoorzitter gebombardeerd vooraleer iemand van de man had gehoord. En de gewone "man" Stevaert is wel eigenaar van verschillende horecazaken en geen voormalig worstendraaier of lasser. Marijnissen is misschien een populist maar geen hypocriet die zijn asociaal beleid probeert te verbergen met een populistische saus. Geen barbecue ter wereld zal mensen doen vergeten hoe ze de afgelopen 18 jaar werden genaaid door de SP.a.

Jazeker · 23 november 2006, 21:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

De SP is idd niet tegen de multiculturele samenleving, maar ziet deze ook niet als iets wat pertinent behouden moet blijven.

Dat kunnen ze ook niet. Ze mogen het zelf wel willen, maar hun kiezers zijn de autochtone kiezers die van de PVDA zijn weggelopen omdat die het enkel nog over de allochtoon had. Hetzelfde zal hier in Vlaanderen gebeuren als het initiatief SP.a-rood een echte partij wordt.

23 november 2006, 18:41	#134
baarle Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 17 april 2006 Locatie: waar mijn stella staat Berichten: 8.427	Uit De Morgen van 21 nov. 2006: Jan Marijnissen (r.) op campagne in Utrecht. Morgen kiest Nederland een nieuw parlement, en ineens maakt het debat er een scherpe draai naar links. De hamvraag lijkt niet meer of Balkenende verder wil met de liberale VVD of kiest voor Wouter Bos en diens socialistische PvdA. De vraag is ineens of er geen linkse coalitie kan komen in de plaats van een centrumkabinet. En dat omdat in de invloedrijke peilingen van Maurice de Hond de kleinlinkse SP van Jan Marijnissen bijna zo groot is als de PvdA. Goed, het zijn 'maar' peilingen, en De Hond vergiste zich al eerder. Maar de merkwaardige klim van de SP is wel een feit. Door Walter Pauli Eigenlijk had Femke Halsema, de politiek leider van GroenLinks, haar collega's van de PvdA (Wouter Bos) en de SP (Jan Marijnissen) op een etentje willen uitnodigen, "op mijn kosten", om alvast voor de verkiezingen over een linkse meerderheid te praten. Maar omdat de heren daarvoor geen tijd en/of zin hebben, zeker niet in de laatste rechte lijn voor de stembusgang, bleef het bij een kopje koffie, gisterochtend in een café in Amsterdam. Wat Halsema zo verlangde ("ik voel het: er hangt een linkse meerderheid in de lucht") kwam er niet. Bos hield de boot af. Tactisch hoogst begrijpelijk, want hij mikt op de middenkiezer om "een nieuw kabinet te voorkomen van Balkenende en Verdonk" (Verdonk is de voor allochtonen en asielzoekers keiharde VVD-minister, die Ayaan Hirsi Ali zelfs even haar Nederlandse identiteit afnam). Natuurlijk had ook Marijnissen zijn agenda: hij wilde Bos horen zeggen "of hij echt bereid was tot linkse samenwerking" - dat zou zijn profilering als elder statesman goed uitkomen en Bos in de problemen brengen op zijn rechterflank. Klassieke partijen, of het nu liberalen, sociaal- of christendemocraten zijn, winnen of verliezen kiezers bij de middengroepen van de samenleving. Specifieke partijen, zoals de SP, hebben een ander electoraat. Jan Marijnissen profileert zich al een aantal jaar als "contra de consensus". Hij doet dat in Nederland, in het land van het poldermodel, van de ingebakken overlegcultuur. Die houding is afwijkend en krijgt afkeuring in ruime kring, vooral bij gestelde lichamen en landelijke elites, zowel van links als rechts. Maar het werkt ook prikkelend. Maar tegelijk heeft het iets subversiefs, of op zijn minst 'prikkelend'. Men noemt Marijnissen en de SP wel eens 'links anti-establishment' - ooit waren dat synoniemen, maar sinds Pim Fortuyn is links dat monopolie kwijt. En het rendeert dus. Nederlandse kranten kopten gisteren dat "SP (30) nek aan nek met PvdA (32)" ligt. (Het gaat hier niet om percentages, zoals in België. Nederlanders rekenen enkel in zetels voor de Tweede Kamer.) In andere peilingen is het verschil tussen PvdA en SP ruimer, tot zes zetels. Volgens de peiling van RTL steekt de SP de PvdA zelfs voorbij in zetels. De constante is: Wouter Bos verliest zetels, de SP maakt een quantumsprong vooruit en neemt plaats tussen de grote partijen. Volgens de peilingen, en dus met voorbehoud, heb je straks de 'grote drie' (CDA, PvdA en, jawel, SP), dan de middelgrote VVD, en dan de kleintjes: GroenLinks, D66, Christen-Unie, Staatkundig Gereformeerde Partij, Partij-Wilders en, ja, de Partij voor de Dieren. Natuurlijk, zelfs op de ernstigste peiling zit ruis. Vaak valt het voorspelde verlies nog mee en is de vooropgestelde winst kleiner. Maar het is bijna onmogelijk dat niet zou gebeuren wat dat De Hond en consorten voorspellen: de SP groeit, en niet weinig. Wat altijd kan, is dat Marijnissens achterban te hard gelooft in een waanzinnig succes, en vervolgens morgenavond ontgoocheld reageert: zelfs als de winst groter zou zijn dan ooit, is hij kleiner dan gedroomd. Maar forse winst is hoe dan ook merkwaardig. Als de SP vergeleken kan worden met één Belgische partij, dan - zij het met de nodige voorzichtigheid - met de PVDA+ (de Nederlandse PvdA is, zoals geweten, de zusterpartij van de sp.a). Ooit was het politieke parcours van Jan Marijnissen, de alomtegenwoordige leider van de SP, zelfs vergelijkbaar met de leiders van kleinlinks in dit land, namelijk even marxistisch-leninistisch, met een snuifje Mao. Dat verleden doet de Nederlandse rechterzijde trouwens nog altijd huiveren. Maar als bladen als Elsevier weer eens waarschuwen voor de donkerrode Marijnissen, is dat niet uit afschuw voor zijn verleden, maar uit angst voor wat hij vandaag al is, en de macht die hij morgen mogelijk bezit. Want die Marijnissen is een fenomeen. Sinds hij in 1975 in de gemeenteraad van het Noord-Brabantse plaatsje Oss verkozen werd, op zijn 23ste (het jongste raadslid in Nederland), leeft de man al dertig jaar voor de politiek. Hij wordt partijvoorzitter, fractieleider en lijsttrekker van de SP. Er is niet één partij die meer samenvalt met één man dan de SP met Jan Marijnissen. En toch. Volgens peilers ligt het grote succes van de SP er precies in dat de Nederlandse kiezers erg goed het onderscheid maken tussen de persoon Marijnissen en het partijprogramma van de SP. Vooral dat laatste kennen ze. (Marijnissen zal er dus wellicht ooit op afgerekend worden. Voor hem ten goede of ten kwade, maar dat is een kwestie voor later.) Maar het toont vooral dat Jan Marijnissen niet voor één gat te vangen is. Zo is er veel aan de nu moderne Marijnissen dat herinnert aan oud links. Niet het minst zijn verleden, en dat van zijn partij. Begin jaren zeventig is Marijnissen gebeten door het linkse virus: geen diploma middelbaar onderwijs op zak, hier en daar wat beroepen - lasser, worstendraaier - maar van jongs af een relschopper eerste klas, en dus zijn interimkantoren die belhamel liever kwijt dan rijk. Marijnissen ontdekt het communisme, in die tijd juist dat extreem links in Nederland fractioneerde in tientallen splinterpartijtjes, groupuscules en afsplitsingen. In hun publicaties pretendeerden allen dé arbeidersklasse te vertegenwoordigen, helaas bleek dat nooit aan de stembus. Zo sloot Marijnissen aan bij een afsplitsing die de koers van de 'officiële' Communistische Partij van Nederland te tam vond: de KEN/ml, wat staat voor Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland / Marxistisch-Leninistisch (de toevoeging na het schuine streepje is minstens zo belangrijk als de hoofdnaam, ter onderscheid van andere, zij het absoluut foute dissidenties). KEN/ml werd al gauw, in de stijl van die tijd, veranderd in Socialistiese Partij. In Den Haag is Jan Marijnissen niet de enige ex-communist. De latere leider van GroenLinks Paul Rosenmöller kwam uit een andere afsplitsing, de Groep-Marxisten-Leninisten. Hij is wel de enige die zijn verleden niet afzweert. En toch weer wel. Tot halfweg de jaren zeventig had Tribune, het partijblad van de SP, maandelijks de koppen van Marx, Engels, Lenin en Mao op de voorpagina. Marijnissen ontkent het niet: zo was toen de tijd, ik ga dat eigen verleden niet afzweren of opkuisen. Maar dezelfde Marijnissen schrapte de maoïstische beginselen uit het partijprogramma, en moderniseert ook de schrijfwijze van zijn partij in Socialistische Partij. Men kan dat pragmatisme noemen. Marijnissen blijft dus een links politicus, zelfs van de niet makkelijk buigbare soort. De markt blijft de vijand, samen met spitsbroeder kapitaal. Een harde kerel, ook voor partijleden die te weinig resultaten behalen - Marijnissen schold ooit afdeling Amsterdam uit omdat ze twintig leden verloor: "En nu van deur tot deur aanbellen. Volgende week wil ik er twintig nieuwe." Hij is even nijdig voor journalisten die hem niet liggen, ofwel omdat ze hem te vijandig benaderen ("jullie rijden voor de PvdA"), ofwel omdat ze niet goed zijn. Maar dat is een beoordeling die bekend in de inner circle van politiek Nederland. De Nederlandse kiezer kent hardliner Marijnissen vooral als een 'menselijk mens', vooral door zijn radio- en tv-optredens: een man met cultuur, zelfs met zin voor religiositeit. Lees op zijn eigen website de rubriek 'Favorieten'. Boek: De Graanrepubliek van Frank Westerman - dat is heus geen pro-communistische lectuur. Beeld: de Piëta van Michelangelo. Muziek: de 'Passies' van Bach, het 'Requiem' van Mozart, de 'Mariavespers' van Monteverdi, Joshua Tree van U2, Exile on Mainstreet van de Stones en alle liveregistraties van Slash. En hoe ideologisch geschoold Marijnissen ook is, hoe klassiek-communistisch zijn verleden, als hij het de PvdA vandaag knap lastig maakt, dan niet om ideologische woordenkramerij. Verre van. Marijnissen is de man van het pragmatische alternatief, waarbij 'pragmatisch' niet staat voor toegeeflijk, maar wel voor concreet. Geen theoretisch gelul over gelijke kansen, maar concrete en verstaanbare eisen over gezondheidszorg en het stoppen van de 'jacht' op steuntrekkers. Dát doet de PvdA pijn, meer dan het idealisme van GroenLinks - een andere linkse partij die 'redelijke' voorstellen uit de hoed tovert, zij het radicaler maar best duidelijker dan die van de PvdA zelf. Om het plaatje nog diffuser te maken: de man die ooit naam maakte met het motto 'Tegen' - dat vatte het programma van zijn partij goed samen - is vandaag kandidaat om mee in een Nederlandse regering te stappen. Of ook: de politicus die zich het felst en het hardst kant tegen de Nederlandse militaire aanwezigheid in Afghanistan, is de man die sinds jaar en dag pleit voor een bijzonder flink en duidelijk beleid tegen migranten. Zo is Jan Marijnissen uitdrukkelijk voorstander van een spreidingsbeleid voor allochtonen over Nederland. "Autochtoon en allochtoon zijn met ons van mening dat gemengde wijken met gemengde scholen beter zijn", zo verdedigt Marijnissen die stelling. "Maar we hebben nooit voor dwang gepleit op huurders of ouders. We willen wél dwang op woningcorporaties en schoolbesturen." Marijnissen zet nauwelijks allochtonen op zijn lijst. Bij de verkiesbare plaatsen stelt de SP welgeteld één allochtoon op. Op de modellijst stonden er twee, maar het SP-congres stemde nummer twee weg. Wellicht speelde de affaire-Ali Lazrak nog mee, een ex-PvdA'er van Marokkaanse origine die in 2003 op de SP-lijst verkozen werd maar na meningsverschillen opstapte. In een interview met de Volkskrant revancheert Marijnissen zich: "De kortstondige affaire met meneer Lazrak is ons slecht bekomen. Dat gebeurt er als je mensen niet op kwaliteit selecteert maar op hun allochtoon zijn." En neen, hij wil niet koste wat het kost meer allochtonen op zijn lijst: "Ik weet ook niet of wij voldoende ijscomannen, homo's en gehandicapten in de SP hebben. Wat wil je nog meer voor smaken? Ik hou ook van een verantwoordelijkheid van mensen zelf om lid te worden van een partij. Ik hou niet van pappen en nathouden, dat softe gedoe." Die houding is niet nieuw. Al in 1982 zette de SP het migrantenthema hoog op de agenda, in de nota 'Gastarbeid en Kapitaal'. (Let op de datum: het Vlaams Blok was toen amper gesticht, en Karel Dillen was nog altijd meer in de weer met Vlaamse, post-Egmonteisen dan met het migrantenthema.) Maar niet zoals van een extreem linkse partij te verwachten valt. Hij pleitte voor forse geldelijke steun (75.000 gulden, tóén) aan allochtonen die terug wilden keren naar hun eigen land, en wilde dat alle allochtonen Nederlands zouden spreken. Die wetenschap, verdedigt hij tot vandaag, heeft hij altijd bij de gewone Nederlanders gehaald. Nog altijd staat het SP-partijhoofdkwartier in de arbeiderswijken van Rotterdam. "Ik zal niet alles oprakelen wat er toen is gebeurd, maar toen ik pleitte voor het leren van de Nederlandse taal, werd ik door de PvdA bejegend met de opmerking: 'Wat is er mis met Turks.' Wij hebben onvoorwaardelijk gekozen voor integratie. Toen al. De tragiek is dat die is mislukt." Of ook: "We probeerden een oprecht links antwoord te geven op de Centrumpartij, maar dat was haaks op de tijdgeest. Er groeiden vragen in bepaalde volkswijken, maar heel links Nederland liep daar omheen, zei dat het om 'latente racisten' ging. Vijftien jaar lang is het taboe geweest om erover te praten en dan krijgt Bolkestein de credits dat hij het onderwerp op de politieke agenda heeft gezet." Het hoge woord is eruit, de vermaledijde naam: Bolkestein. Volgens niet weinig waarnemers dankt Marijnissen zijn politieke opgang deels aan zichzelf - het hierboven geschetste 'linkse populisme', in de zin dat hij zijn programma niet opstelt om applaus te krijgen in Den Haag of de Grachtengordel, maar om stemmen te halen in Oss of Rotterdam. Maar deels ook aan Bolkestein: de keiharde, in eigen kring als absoluut charismatisch ervaren leider van liberaal en ondernemend Nederland. Die maakte hem groot door hem als 'on-Nederlands' af te braden. Op de achterflap van Marijnissens bestseller Tegenstemmen prijkt trots dat treffende citaat van Bolkestein: "Iedereen behalve Jan Marijnissen van de SP denkt tegenwoordig liberaal." Eerst dacht Marijnissen er nog aan om zijn boek De Bende van Bolkestein te heten. Uiteindelijk koos hij voor Tegenstemmen. Een rood alternatief voor paars. De eerste titel zou inslaan bij de pers en de andere politici, de tweede bij het publiek. Het is een overweging die bewijst dat Marijnissen een raspoliticus is die het vooral niet lijkt te zijn. Toen hij in de Tweede Kamer zetelde, zei hij al dat zijn grootste vijand erin bestaat "denken dat Den Haag de wereld is". Noem het een variant op de Stevaertquote dat "een ijverig parlementslid nog geen goede volksvertegenwoordiger is". Vandaar ook dat Marijnissen blijft hameren op de eenvoudige verloning: SP-parlementsleden staan hun volledige loon af aan de partij, en ontvangen een vergoeding van een kleine 1.500 euro per maand. Op die manier kreeg de politicus van de kleine man de steun van schoon volk, Bekende Nederlanders voorop. Op Barend & van Dorp zei Jan Mulder Marijnissen ooit rechtstreeks zijn steun toe. Later deden dat ook Mies Bouhuys, Huub Oosterhuis, Freek de Jonge, zelfs bisschop Muskens. Jan Marijnissen als een halve voorganger van Patrick Janssens. Misschien heeft zelfs Steve Stevaert meer gemeen met Jan Marijnissen dan met goede vriend Wouter Bos. Ook al zijn er verschillen (Stevaert was nooit lid van een maoïstische club), beiden hebben geen diploma, de ervaring van de praktijk, het oor van de kleine man, de gave van de oneliner, het aangeboren talent vooral van het politieke buikgevoel. En vandaar: neus voor realisme ook, afkeer van niet-lonende progressiviteit (Marijnissen is niet meer tegen de monarchie: "Willem-Alexander en Máxima doen het steeds beter, en 90 procent van de Nederlanders steunt hen. Waarom zou ik tegen zijn?") Is dat populisme? Is dat opportunisme? Wellicht, want zo kennen we beiden ook. Maar het heeft ook te maken met wat Marijnissen zelf 'authenticiteit' noemt: je verdedigt waarin je gelooft. Misschien is het dat wat hem althans vandaag een geheide opponent van Wouter Bos maakt. Hoe zinvol diens standpunten ook zijn, hoe terecht zijn kritiek op Balkenende ook is, hij komt op zijn minst minder doorleefd over, minder begeesterd ook. Na vier jaar dreigt zelfs de meest vrijpostige Nederlander uitgekeken te raken op dat ooit zo geroemde kontje. Het zou wel eens kunnen dat een stoute bek langer boeit. Al is morgen het woord niet meer aan de peilers maar aan de kiezers. De Nederlandse kiezer kent hardliner Marijnissen vooral als een 'menselijk mens', een man met cultuur, zelfs met zin voor religiositeitMarijnissen is de man van het pragmatische alternatief, waarbij 'pragmatisch' niet staat voor toegeeflijk maar voor concreet. __________________ Laatst gewijzigd door baarle : 23 november 2006 om 18:45.

23 november 2006, 21:07	#139
solidarnosc Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 9 november 2002 Berichten: 20.910	Waarmee voor de zoveelste maal is aangetoond dat De Morgen helemaal geen linkse krant is. Waarom ondergraven de tegenstanders van de "linkse media en "linkse" partijen toch steeds hun eigen positie door steeds argumenten van het tegendeel aan te geven. Typerend ook hoe de systeemkrant De Morgen en broodschrijver van dienst Pauli proberen om de SP.a de electorale opmars van de SP te laten meeprofiteren. De SP.a die al 18 jaar in de regering zit en dieper in de reet van het establishment zit dan wie ook in Vlaanderen. Janssens en Stevaert dan met iemand als Marijnissen vergelijken is dan ook een flinke belediging voor iemand die al heel zijn loopbaan campagne voert tegen een vergelijkbaar beleid als dat van de SP.a. Er is niets authentieks aan Janssens of Stevaert. Janssens werd tot partijvoorzitter gebombardeerd vooraleer iemand van de man had gehoord. En de gewone "man" Stevaert is wel eigenaar van verschillende horecazaken en geen voormalig worstendraaier of lasser. Marijnissen is misschien een populist maar geen hypocriet die zijn asociaal beleid probeert te verbergen met een populistische saus. Geen barbecue ter wereld zal mensen doen vergeten hoe ze de afgelopen 18 jaar werden genaaid door de SP.a. Laatst gewijzigd door solidarnosc : 23 november 2006 om 21:12.