Trap eens iemand in coma - Pagina 8

Turkje · 8 mei 2007, 11:11

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Wordt Van San echt nog gebruikt in discussies?
Je kan die haar onderzoek gebruiken in een opleiding methodologie van het wetenschappelijk onderzoek als toonbeeld van hoe het niet moet.

Van San wordt inderdaad nog gebruikt, vooral in de opleiding pol&soc waar zij geboekstaafd staat als toonbeeld van hoe iemand te nekken die boodschappen spuit waar je als regeringspartij geen weg mee weet.

AdrianHealey · 8 mei 2007, 11:15

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turkje

Van San wordt inderdaad nog gebruikt, vooral in de opleiding pol&soc waar zij geboekstaafd staat als toonbeeld van hoe iemand te nekken die boodschappen spuit waar je als regeringspartij geen weg mee weet.

Da's raar, ik ben die nog niet tegengekomen. Niet dat ik pol en soc echt doe, maar ik leer die cursussen wel in vrije tijd. Welk vak aan welke universiteit?

Verder zijn het 'regeringspartijen'. En verder heeft ze gewoon een foute methodologie gebruikt. Tenzij je ses-klasse irrelevant vindt. Dan heeft ze haar onderzoek heel goed uitgevoerd.

Turkje · 8 mei 2007, 13:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Da's raar, ik ben die nog niet tegengekomen. Niet dat ik pol en soc echt doe, maar ik leer die cursussen wel in vrije tijd. Welk vak aan welke universiteit?

De cursus was getiteld: "Sarcasme, en hoe het te herkennen".

Citaat:

En verder heeft ze gewoon een foute methodologie gebruikt. Tenzij je ses-klasse irrelevant vindt. Dan heeft ze haar onderzoek heel goed uitgevoerd.

Sta me toe u te corrigeren:

1. haar onderzoek kwam er op vraag van Verwilghen, minister van justitie, die een onderzoek bestelde naar de relatie tussen ethniciteit en criminaliteit.

2. in Van Sans onderzoeksvoorstel stonden drie delen beschreven, met het derde deel een uitgebreide daderstudie. Door boycot uit de regering en door de regering royaal gesponsorde "intelligentsia" (De Ruyver) is ze echter moeten ophouden na deel 1, een opsomming van de cijfers.

U kunt dit voldoende uitgebreid nalezen in de talloze interviews die Van San hierover reeds heeft gepleegd in de media.

djimi · 8 mei 2007, 14:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door frituur oswald

dan moet u wel de moed opbrengen om A) uw koptelefoon waar K3 door schalt af te leggen ; B) accepteren dat empirisch verworven kennis niet noodzakelijk naar politiek correcte conclusies leidt.

A) Ik luister niet naar K3, zelfs niet als mijn leerlingen daar om vragen. Ik luister wèl, samen met mijn leerlingen, naar Boudewijn De Groot, Laïs, Raymond van het Groenewoud, Moordgasten, Johan Verminnen, De Kreuners, Doe Maar, Wim Sonneveld, Jan De Wilde, ... Een beetje kwaliteit mag, zèlfs tijdens de lessen Nederlands, toch?

B) Daar heb ik geen enkel probleem mee, en ik hoop dat dat ook voor u geldt.

Anna List · 8 mei 2007, 14:15

Citaat:

...De Kreuners, ..., ... Een beetje kwaliteit mag,

djimi · 8 mei 2007, 14:52

[quote=Online;2648840][quote=djimi;2648822]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Online

Ja, heel interessant. Vooral het gedeelte over de volgmigratie nadat de mijnen gesloten waren en de linkse kerk vers kiesvee nodig had.
Een kosten-baten analyse vindt je niet in België : dat is zoals met de studie van Van San : als de boodschap niet politiek correct is, vliegt ze in de onderste lade.
In Nederland heeft men minder schroom. Daar is al lang duidelijk dat de migratie bakken meer kost dan ze ooit bijgedragen heeft aan de maatschappij. Tegenwoordig kan je dat zelfs als blinde al met het blote oog vaststellen.

Jij kan misschien eens uitgebreid verslag maken van al die verrijkingen waar de linkse kerk het immer over heeft. Laat de culinaire verrijkingen maar achterwege. Die kennen we al en die verantwoorden al lang geen migranteninvasie meer.

Ik wilde natuurlijk heel terloops ook het culinaire aspect vermelden, maar aangezien u daar geen behoefte aan heeft, laat ik dat maar achterwege.

Als het gaat over de 'verrijking' die de multiculturele samenleving met zich meebrengt/meebracht, moet ik zeker twee niveau's onderscheiden :

Er is ten eerste mijn eigen leventje. Wat dat betreft wil ik niet te veel in detail treden, maar ik kan u alvast het volgende vertellen :

de 'rijkdom' die ik aan de multiculturele samenleving en de immigratie te danken heb is niet van materiële aard.
Dat wil zeggen : veel poen heb ik er nog niet aan overgehouden. Zo erg is dat nu ook weer niet. Ik kan toch onmogelijk alles bezitten wat ik ooit eventueel zou kunnen verlangen, dus probeer ik zo weinig mogelijk te verlangen (dat geeft minder kopzorgen, wat alleszins een voordeel is).
En het is precies die desinteresse die ik geleerd heb van persoonlijke contacten met 'vreemdelingen', mensen die ofwèl een andere levensinstelling hebben (veel minder materialistisch) ofwèl zo beduidend armer waren/zijn dan mij dat ik me langzamerhand begon te schamen voor mijn hebberigheid, waaraan ik spijtig genoeg een tijdlang leed.
Ik heb aan die contacten trouwens ook een paar zeer diepgaande vriendschappen overgehouden met mensen die mij nu nog steeds helpen mijn eigen samenleving ook eens van 'een andere kant' te bekijken. Wat ik nu heb leren zien strookt niet altijd met de visie die ik had toen ik nog veilig en wel uitsluitend met 'ons soort mensen' optrok.

Dat zijn voor mij alvast twee heel belangrijke 'rijkdommen' geworden : vriendschap, en een groter (zelf)bewustzijn.

Wat de multiculturele samenleving mij ook bijbracht, is een beter begrip van mijn eigen cultuur, van de waardevolle elementen daarin, van alles wat de moeite van het verdedigen loont (en dat is echt wel heel wat). Ik denk niet dat het mogelijk ware geweest datzelfde begrip op een andere manier te verkrijgen, maar ik kan me natuurlijk altijd vergissen.

Anderzijds zie ik nu ook beter bepaalde 'mankementen', en ik kan uit verschillende andere culturen putten om daar iets aan te verhelpen. Ik, of wij, heb(ben) niet de héle waarheid in pacht!

De confrontatie met verschillende opvattingen heeft mijn eigen visie niet alleen bijgestuurd en gewijzigd, maar daarna ook sterker gemaakt, precies omdat ik gedwongen werd er over na te denken en er argumenten pro voor te vinden. En dat is een werk dat nooit af is.

Daarnaast is er de vele kennis die ik onmogelijk uit boeken had kunnen halen: kennis over levenswijzen en gewoonten, muziek, schrijvers, dorpen in landen waarvan we als toerist enkel een façade te zien krijgen, ...

Zelfs uit 'negatieve' ervaringen heb ik veel bijgeleerd: ik heb geleerd van mij af te bijten met een felheid die ik voordien voor onmogelijk had gehouden, ik heb mijzelf leren waarderen op een manier die ik voordien niet kende, ...

Wat het tweede niveau betreft: dat is een zaak van de samenleving ALS GEHEEL. Er zijn mensen voor wie de 'multicultuur' gelijkstaat met 'niks dan problemen', er zijn echter ook heel veel mensen voor wie de 'monocultuur' een gruwel betekent. Ik kan onmogelijk in naam van iedereen spreken, maar ik zou wel vriendelijk kunnen vragen dat 'we' tenminste een poging doen ons niet blind te staren op het onmiddellijke profijt (de kosten-baten-analyse zonder meer), en ons misschien wat minder krampachtig opstellen tegenover 'de allochtonen', die ons - of we dat nu leuk vinden of niet - sowieso heel veel over onszelf te leren hebben. Zij houden ons hoedanook een spiegel voor, en wat daarin te zien valt is wellicht niet altijd even prettig, en stemt zeker niet altijd overeen met wat wij dènken dat er in te zien valt.

Moeten we de ogen sluiten voor diegenen met wie het moeilijker gaat of zelfs faliekant 'verkeerd' dreigt af te lopen? Neen, dat vraagt geen enkel zinnig mens. Moeten we �*l de anderen waar we - om het maar eens plattekes te zeggen - wèl wat aan hebben dan maar tegelijk mee afschrijven? Ik dacht het niet.

En zal 'de multicultuur' ons ooit 'iets opleveren'? Wees maar gerust, dat zal het, en wat dat dan precies gaat worden, hebben we voor een groot deel zelf in de hand.

"you reap what you sow"

djimi · 8 mei 2007, 14:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

"Ik wou altijd al nummer één zijn,
maar er aan denken alleen al deed zo'n pijn,
maar nu, nu is er de chip en word ik nummer één,
dankzij de chip word ik nummer één!

Chip, maak me vrij, chip maak me blij, ah-ah

..."

frituur oswald · 8 mei 2007, 15:21

[quote=AdrianHealey;2649361]Da's raar, ik ben die nog niet tegengekomen. Niet dat ik pol en soc echt doe, maar ik leer die cursussen wel in vrije tijd. Welk vak aan welke universiteit?[/quote]

Berufsverbot aan het organiseren, Adrian?

frituur oswald · 8 mei 2007, 15:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

A) Ik luister niet naar K3, zelfs niet als mijn leerlingen daar om vragen. Ik luister wèl, samen met mijn leerlingen, naar Boudewijn De Groot, Laïs, Raymond van het Groenewoud, Moordgasten, Johan Verminnen, De Kreuners, Doe Maar, Wim Sonneveld, Jan De Wilde, ... Een beetje kwaliteit mag, zèlfs tijdens de lessen Nederlands, toch?

B) Daar heb ik geen enkel probleem mee, en ik hoop dat dat ook voor u geldt.

Djimi, zelf als met je kloten gerammeld wordt dat het niet fraai meer is (toegegeven, ik schaam mij en beetje voor de grofheid van mijn vorige bijdrage), dan nog voel je geen nattigheid, inplaats van van je af te bijten stel je je zelf te kijk met het schlemieligste slijmzakkerijlijstje ooit aan een forum toevertrouwd.
Niet doen, Djimi, je niet zwak tonen als je in het onderwijs staat.

djimi · 8 mei 2007, 16:06

En tot (voorlopig, sans doute) slot: 2 kleine anecdotes:

- Met mijn broer en een vriend waren we een hele dag en een hele nacht doorgefietst richting Ste.-Marie-de-la-Mer, een afstand van zo'n 320 kilometer, van St.-Dizier tot in Beaune. Toen we ons 's morgens doodvermoeid op een paar bankjes voor een kerkje te rusten wilden leggen, werden we benaderd door een oudere man, een Algerijn, die de motor van z'n kleine, met meubels volgestouwde camionette niet meer aan de praat kreeg. Hij vroeg ons in gebrekkig Duits en wat Frans 'met haar op' of we hem alstublieft wilden helpen. Wij waren de enigen die op dat vroege uur in dat kleine stadje te zien waren. De camionette stond op een parking iets verderop. We hadden gerust iets kunnen mompelen van 'comprend pas' of erger, maar we besloten die man toch te helpen. Na twee keer proberen startte de camionette. Die oudere man was erg dankbaar en vroeg ons of hij iets voor ons kon doen. We vroegen hem waar hij heen moest, en toen hij antwoordde 'Marseille' zeiden we voor de grap dat hij ons eventueel tot Avignon kon meenemen. Tot onze grote verbazing vond hij dat geen probleem. Na wat geduw en getrek hadden onze drie fietsen (!) mèt bagage een plaatsje gevonden tussen de meubels, en konden wij met z'n drieën vooraan en dus naast hem plaats nemen. Comfortabel was wel anders, maar zo'n goede vijf uur later stonden we met z'n drieën inderdaad in Avignon, een hele week vroeger dan oorspronkelijk gepland. Het feit dat een tafelblad lichtjes beschadigd was geraakt doordat één van de fietsen er een beetje te ruw was overheen geschoven, deerde hem niet. In Lyon hield onze chauffeur een korte koffiepauze en trakteerde ons mee. Tijdens de hele rit bleef die man vertellen, in zijn gebrekkig Frans-Duits mengtaaltje, over hoe blij hij wel was dat hij nu toch nog op tijd zijn boot naar Algiers zou halen, over zijn familie en zijn dorpsgenoten die hij al twee jaar niet meer had gezien, over de sympathieke Europeanen die hij op z'n werk in Duitsland en elders had leren kennen, over de jonge mensen die alle hen geboden kansen met beide handen moesten grijpen, ... maar ook over de 'donkere kantjes' van zijn bestaan als gastarbeider. Een hele wereld is daar voor ons opengegaan.
Toen wij tenslotte afscheid namen (de boot wachtte niet) had hij tranen in de ogen, en stelde ons zelfs voor mee naar Algiers te komen, zodat wij d�*�*r onze vakantie konden doorbrengen. Wij waren heel graag op dat aanbod ingegaan, maar onze ouders hadden afgesproken ons een week later in Avignon te komen opzoeken, zodat het zaakje niet doorging. Spijtig, eigenlijk.

- Met een vriend moest ik ooit, in Duitsland, met de auto van Düsseldorf, via Frankfurt, naar München, voor een optreden, en we hadden in Düsseldorf al heel wat tijd verloren. We waren dus vrij gehaast, eigenlijk. Ter hoogte van Köln was het beginnen regenen, en hoe verder zuidwaarts we reden, hoe erger het werd. Een goede tien kilometer voor we Stuttgart zouden voorbijrijden, kregen we motorpech. Wat we ook probeerden, de auto wilde niet meer starten. Er zat niets anders op dan hulp te zoeken. GSM hadden we niet, en de dichtstbijzijnde 'Raststätte' (we gebruikten de 'Autobahn') lag even voorbij Stuttgart. In de gietende regen gingen we dan maar wat met de armen staan zwaaien, in de hoop dat één van de voorbijrazende auto's zou stoppen en iemand - het deed er al gauw niet meer toe wie precies - ons zou helpen. Na een dik half uur waren we echt doorweekt en waren reeds honderden auto's ons voorbijgereden. We begonnen langzamerhand alle hoop op te geven en overlegden of we er niet beter aan deden te voet naar Stuttgart te trekken. We hadden nog geen besluit genomen toen plots een vrij versleten 'rammelbak' vertraagde, ons voorbijreed en dan zo'n honderd meter achterwaarts op ons kwam afgetuft. Uit de wagen sprong een jonge Turk, die duidelijk op weg was naar een of ander feest (later vernamen we dat het om het huwelijksfeest van een neef ging).

'Problem?' 'Ja, dat zal nogal es nie!' ...

Nog geen twee minuten later zaten we in een lekker warme aftandse kar, waarin zich ook nog een jonge vrouw en twee kleine meisjes (zijn vrouw en dochtertjes) en een bejaarde vrouw (zijn moeder) bevonden. Dat we bijna onmiddellijk voor een flinke natte plek op de achterbank hadden gezorgd, was 'nix Problem, nix Problem'. De familie liet ons in Stuttgart bij een soort automechanieker uitstappen, een vage bekende van de vrouw van de chauffeur. Een kleine twee uur later konden we uiteindelijk, met onze eigen inderhaast nagekeken en herstelde auto verder, richting München. Het ging om een gebroken kabel, maar aangezien noch mijn vriend noch ikzelf grote lichten waren als het op auto's aankwam zouden wij de oorzaak van ons probleem wellicht nu nog aan het zoeken zijn. Toen wij onze portefeuille bovenhaalden om te betalen keek de automechanieker ons ontzet en lichtjes beledigd aan.

'Nein, nein, nix zahlen, ist frei, ist frei' en dan 'Freund'.

Mijn vriend, zelf een Duitser, vertelde mij later, toen we reeds - en net op tijd - München binnenreden, dat hij zich diep schaamde wanneer hij terugdacht aan de dagen waarin hij zich mee vrolijk maakte over 'die Scheisstürken' ofte 'die Kanakken'.

Het werd een prachtoptreden in München.

djimi · 8 mei 2007, 16:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door frituur oswald

Djimi, zelf als met je kloten gerammeld wordt dat het niet fraai meer is (toegegeven, ik schaam mij en beetje voor de grofheid van mijn vorige bijdrage), dan nog voel je geen nattigheid, inplaats van van je af te bijten stel je je zelf te kijk met het schlemieligste slijmzakkerijlijstje ooit aan een forum toevertrouwd.
Niet doen, Djimi, je niet zwak tonen als je in het onderwijs staat.

Tja, als u graag met kloten rammelt, ...

Wat voor jou 'schemielige slijmzakkerij' is, is dat niet noodzakelijk voor een ander. Smaken kunnen en mogen verschillen, heb ik mij ooit laten wijsmaken. 'Wij leven namelijk in een hoogstaande - zelfs superieure cultuur', of was dat dan toch gewoon praat voor de vaak?

Heeft u eigenlijk ooit teksten van de Nederlandstalige artiesten die ik hier opsom gelezen? Bent u bang te moeten toegeven dat die voor jonge anderstalige studenten best wel - gruwel gruwel - leerrijk, leerzaam of interessant zouden kunnen zijn? Denkt u ècht dat dit geen bruikbare toegangspoortjes tot 'de cultuur van de Nederlandstalige gewesten' zouden kunnen worden?

En, misschien een nog betere vraag, wat stelt u dan in de plaats voor?

Osdorp Posse? Belgian Asociality? Boerenzonen Op Speed? Katastroof?

AdrianHealey · 8 mei 2007, 17:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turkje

De cursus was getiteld: "Sarcasme, en hoe het te herkennen".

Het gevoel is wederzijds, hoor.

Citaat:

Sta me toe u te corrigeren:

1. haar onderzoek kwam er op vraag van Verwilghen, minister van justitie, die een onderzoek bestelde naar de relatie tussen ethniciteit en criminaliteit.

2. in Van Sans onderzoeksvoorstel stonden drie delen beschreven, met het derde deel een uitgebreide daderstudie. Door boycot uit de regering en door de regering royaal gesponsorde "intelligentsia" (De Ruyver) is ze echter moeten ophouden na deel 1, een opsomming van de cijfers.

U kunt dit voldoende uitgebreid nalezen in de talloze interviews die Van San hierover reeds heeft gepleegd in de media.

1. Dat weet ik. Maar het onderzoek was onbruikbaar.
2. De vraag is dan. Waarom heeft niemand anders het dan overgenomen...
Juist ja. Omdat het op zich niets zegt. En het was verre van geschikt voor beleid.

AdrianHealey · 8 mei 2007, 17:21

[quote=frituur oswald;2649822]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Da's raar, ik ben die nog niet tegengekomen. Niet dat ik pol en soc echt doe, maar ik leer die cursussen wel in vrije tijd. Welk vak aan welke universiteit?[/quote]

Berufsverbot aan het organiseren, Adrian?

Hoe bedoel je?

Turkje · 9 mei 2007, 07:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

2. De vraag is dan. Waarom heeft niemand anders het dan overgenomen...
Juist ja. Omdat het op zich niets zegt. En het was verre van geschikt voor beleid.

Sta me toe daar een lichtelijk minder naïeve visie op na te houden.

Riksken · 9 mei 2007, 15:56

http://www.vtm.be/asx/index.php?/agi...0070505_hnlaat

hier kan je het nog eens "rustig" bekijken

circe · 9 mei 2007, 18:16

En volgens Edina zijn dat dus autochtone rijkeluiskinderen?

Boadicea · 9 mei 2007, 20:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door circe

En volgens Edina zijn dat dus autochtone rijkeluiskinderen?

Tja, die doorgaans ook rotverwend en gepamperd.

An Arkos · 9 mei 2007, 22:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door circe

En volgens Edina zijn dat dus autochtone rijkeluiskinderen?

Waarom neem je aan dat dat niet het geval is?
Ik ben ook al eens aangevallen door een hele bende gastjes die er ongeveer zo uitzagen en ik kan je verzekeren dat er geeneen daarvan een bruin smoeltje had, integendeel, ik weet van minstens een van die gastjes dat hij in een chique, villa in een blanke wijk woont.

Jantje · 9 mei 2007, 23:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door An Arkos

Waarom neem je aan dat dat niet het geval is?
Ik ben ook al eens aangevallen door een hele bende gastjes die er ongeveer zo uitzagen en ik kan je verzekeren dat er geeneen daarvan een bruin smoeltje had, integendeel, ik weet van minstens een van die gastjes dat hij in een chique, villa in een blanke wijk woont.

ik kan echt niet vatten dat jullie niet begrjpen dat er tussen elk koren kaf zit, maar dat het vroeger aan de hoogte boom werd opgeknopt en nu door de wet word beschermt.

En ras, stand of wat dan ook heeft er niets mee te maken.
Criminelen hebben tegenwoordig gewoon meer rechten en zijn beter beschermd, dan hun slachtoffers.
Zelfs zo erg, dat je als slachtoffer goed moet oppassen of jij bent de crimineel en het krapul het slachoffer.

AdrianHealey · 9 mei 2007, 23:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Turkje

Sta me toe daar een lichtelijk minder naïeve visie op na te houden.

En toch stiekem zeggen dat ik de naïeveling ben, hé. ^^

Het was een onderzoek dat niet bruikbaar was. Waarom denk je dat het VB - bijvoorbeeld - het onderzoek niet hebben laten afmaken?

Ach, mij hoef je niet te geloven. Maar ik heb VB-vrienden die het Van San rapport niet gebruiken. En dat is niet omdat ze de linkse praat geloven.

8 mei 2007, 16:06	#150
djimi Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 3 januari 2006 Locatie: Brussels Hoofdstedelijk Gewest Berichten: 34.305	En tot (voorlopig, sans doute) slot: 2 kleine anecdotes: - Met mijn broer en een vriend waren we een hele dag en een hele nacht doorgefietst richting Ste.-Marie-de-la-Mer, een afstand van zo'n 320 kilometer, van St.-Dizier tot in Beaune. Toen we ons 's morgens doodvermoeid op een paar bankjes voor een kerkje te rusten wilden leggen, werden we benaderd door een oudere man, een Algerijn, die de motor van z'n kleine, met meubels volgestouwde camionette niet meer aan de praat kreeg. Hij vroeg ons in gebrekkig Duits en wat Frans 'met haar op' of we hem alstublieft wilden helpen. Wij waren de enigen die op dat vroege uur in dat kleine stadje te zien waren. De camionette stond op een parking iets verderop. We hadden gerust iets kunnen mompelen van 'comprend pas' of erger, maar we besloten die man toch te helpen. Na twee keer proberen startte de camionette. Die oudere man was erg dankbaar en vroeg ons of hij iets voor ons kon doen. We vroegen hem waar hij heen moest, en toen hij antwoordde 'Marseille' zeiden we voor de grap dat hij ons eventueel tot Avignon kon meenemen. Tot onze grote verbazing vond hij dat geen probleem. Na wat geduw en getrek hadden onze drie fietsen (!) mèt bagage een plaatsje gevonden tussen de meubels, en konden wij met z'n drieën vooraan en dus naast hem plaats nemen. Comfortabel was wel anders, maar zo'n goede vijf uur later stonden we met z'n drieën inderdaad in Avignon, een hele week vroeger dan oorspronkelijk gepland. Het feit dat een tafelblad lichtjes beschadigd was geraakt doordat één van de fietsen er een beetje te ruw was overheen geschoven, deerde hem niet. In Lyon hield onze chauffeur een korte koffiepauze en trakteerde ons mee. Tijdens de hele rit bleef die man vertellen, in zijn gebrekkig Frans-Duits mengtaaltje, over hoe blij hij wel was dat hij nu toch nog op tijd zijn boot naar Algiers zou halen, over zijn familie en zijn dorpsgenoten die hij al twee jaar niet meer had gezien, over de sympathieke Europeanen die hij op z'n werk in Duitsland en elders had leren kennen, over de jonge mensen die alle hen geboden kansen met beide handen moesten grijpen, ... maar ook over de 'donkere kantjes' van zijn bestaan als gastarbeider. Een hele wereld is daar voor ons opengegaan. Toen wij tenslotte afscheid namen (de boot wachtte niet) had hij tranen in de ogen, en stelde ons zelfs voor mee naar Algiers te komen, zodat wij d��r onze vakantie konden doorbrengen. Wij waren heel graag op dat aanbod ingegaan, maar onze ouders hadden afgesproken ons een week later in Avignon te komen opzoeken, zodat het zaakje niet doorging. Spijtig, eigenlijk. - Met een vriend moest ik ooit, in Duitsland, met de auto van Düsseldorf, via Frankfurt, naar München, voor een optreden, en we hadden in Düsseldorf al heel wat tijd verloren. We waren dus vrij gehaast, eigenlijk. Ter hoogte van Köln was het beginnen regenen, en hoe verder zuidwaarts we reden, hoe erger het werd. Een goede tien kilometer voor we Stuttgart zouden voorbijrijden, kregen we motorpech. Wat we ook probeerden, de auto wilde niet meer starten. Er zat niets anders op dan hulp te zoeken. GSM hadden we niet, en de dichtstbijzijnde 'Raststätte' (we gebruikten de 'Autobahn') lag even voorbij Stuttgart. In de gietende regen gingen we dan maar wat met de armen staan zwaaien, in de hoop dat één van de voorbijrazende auto's zou stoppen en iemand - het deed er al gauw niet meer toe wie precies - ons zou helpen. Na een dik half uur waren we echt doorweekt en waren reeds honderden auto's ons voorbijgereden. We begonnen langzamerhand alle hoop op te geven en overlegden of we er niet beter aan deden te voet naar Stuttgart te trekken. We hadden nog geen besluit genomen toen plots een vrij versleten 'rammelbak' vertraagde, ons voorbijreed en dan zo'n honderd meter achterwaarts op ons kwam afgetuft. Uit de wagen sprong een jonge Turk, die duidelijk op weg was naar een of ander feest (later vernamen we dat het om het huwelijksfeest van een neef ging). 'Problem?' 'Ja, dat zal nogal es nie!' ... Nog geen twee minuten later zaten we in een lekker warme aftandse kar, waarin zich ook nog een jonge vrouw en twee kleine meisjes (zijn vrouw en dochtertjes) en een bejaarde vrouw (zijn moeder) bevonden. Dat we bijna onmiddellijk voor een flinke natte plek op de achterbank hadden gezorgd, was 'nix Problem, nix Problem'. De familie liet ons in Stuttgart bij een soort automechanieker uitstappen, een vage bekende van de vrouw van de chauffeur. Een kleine twee uur later konden we uiteindelijk, met onze eigen inderhaast nagekeken en herstelde auto verder, richting München. Het ging om een gebroken kabel, maar aangezien noch mijn vriend noch ikzelf grote lichten waren als het op auto's aankwam zouden wij de oorzaak van ons probleem wellicht nu nog aan het zoeken zijn. Toen wij onze portefeuille bovenhaalden om te betalen keek de automechanieker ons ontzet en lichtjes beledigd aan. 'Nein, nein, nix zahlen, ist frei, ist frei' en dan 'Freund'. Mijn vriend, zelf een Duitser, vertelde mij later, toen we reeds - en net op tijd - München binnenreden, dat hij zich diep schaamde wanneer hij terugdacht aan de dagen waarin hij zich mee vrolijk maakte over 'die Scheisstürken' ofte 'die Kanakken'. Het werd een prachtoptreden in München. Laatst gewijzigd door djimi : 8 mei 2007 om 16:16.

9 mei 2007, 15:56	#155
Riksken Parlementslid Geregistreerd: 11 november 2002 Berichten: 1.910	http://www.vtm.be/asx/index.php?/agi...0070505_hnlaat hier kan je het nog eens "rustig" bekijken __________________ Victory or Valhalla. Met Voorpost in't offensief

9 mei 2007, 18:16	#156
circe Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 22 december 2002 Locatie: Antwerpen Berichten: 49.144	En volgens Edina zijn dat dus autochtone rijkeluiskinderen? __________________ Waarom islam"fobie"? Betaalt U ook mee de religieuze halal taks die het terrorisme financiert? Kijk hoeveel er verdiend wordt met halal certificatie van dingen die totaal niet hoeven gecertificeerd te worden. https://www.youtube.com/watch?v=YVPngzSE94o

8 mei 2007, 15:21	#148
frituur oswald Partijlid Geregistreerd: 27 november 2006 Berichten: 225	[quote=AdrianHealey;2649361]Da's raar, ik ben die nog niet tegengekomen. Niet dat ik pol en soc echt doe, maar ik leer die cursussen wel in vrije tijd. Welk vak aan welke universiteit?[/quote] Berufsverbot aan het organiseren, Adrian?