Brussel, kweekvijver van moslimextremisten

[Neptunus]

«De gevaarlijkste plekken in Brussel zijn de talloze 'achterafschooltjes' en 'achterafmoskeetjes'. Daar wordt haat gepredikt. Veel meer dan in de officiële moskeeën, die doorgaans nog bevolkt worden door min of meer keurige mensen. In de onopvallende, kille zaaltjes worden bekeringen gedaan van Belgische vrouwen die met een moslim willen trouwen, van ex-criminelen die hun leven willen beteren en van labiele en verloren gelopen broeders en zusters die weer het licht willen zien. Voor de buitenwereld verkondigen bebaarde mannen de islam van de liefde en de vrede. Als ze onder elkaar zijn, gaan ze fel tekeer tegen het Westen, de joden en de boeddhisten. Ze kanten zich tegen de moderne wetenschap, vrije democratische politiek en nog het meest tegen de zeden. In Brussel vind je vreselijke boekhandels, zoals in de Lemonnierlaan en de Brabantstraat, vol antisemitische lectuur en opruiende boekjes met 'agitprop' (propaganda die tot agi tatie leidt, red.). Die geschriften zijn racistisch en bij wet verboden. Ik heb dagen in die boekhandels rondgehangen, maar heb er nooit politie gezien.»


OOk in Antwerpen zijn er garagemoskeeën en achterkamers waar onverdraagzaamheid en haat worden gepredikt tegen niet-moslims en tegen de westerse samenleving. Moslimjongeren worden er aangezet tot potentieel geweld tégen de 'Belgen', het is wij tégen de Belgen hoor je zo'n opgeruide jongeren zeggen en ballen hierbij de vuisten. Dit opruien en oproepen tot onverdraagzaamheid en haat gebeurt ook in organisties en vzw's waarvan sommige subsidies krijgen van de overheid, zoals vzw ayat en vzw al manar, al minara, de koepel, VOEM.... De fascistische organisatie jongeren voor islam wil een islamitische staat, daarin gesteund door andere organisaties.

Racistische, ultra-extreemrechtse en opruiende boekjes en literatuur die aanzetten tot haat en geweld, kan je eveneens kopen in sommige Antwerpse winkels, vzw's en moskeeën. Deze fascistische literauur, gedrukt door uitgeverijen zoals El Tawheed en Noer in Nederland, worden hier overal verspreid en gelezen door moslimjongeren. Ook in Brussel zijn al enkele racistische islamofascistische uitgeverijen. Het ultra-extreemrechtse islamofascisme groeit en bloeit en de overheid laat begaan, kijkt toe en geeft zelfs subsidies...
Tot het eens te laat zal zijn en het geweld zal uitbreken en dan zullen onze politici zeuren: "We wisten het niet!"...........

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door Neptunus

Ook in antwerpen zijn er garagemoskeeën en achterkamers waar onverdraagzaamheid en haat worden gepredikt tegen niet-moslims en tegen de westerse samenleving. Moslimjongeren worden er aangezet tot potentieel geweld tégen de 'Belgen', het is wij tégen de Belgen hoor je zo'n opgeruide jongeren zeggen en ballen hierbij de vuisten.

Laat me raden, dit heb je "van horen zeggen"?

[circe]

Tot het eens te laat zal zijn en het geweld zal uitbreken en dan zullen onze politici zeuren: "We wisten het niet!"...........

ze weten het maar al te goed en ontslaan zelfs goedbedoelende medewerkers die deze kwalijke ontwikkelingen willen melden.

De rest van de medewerkers hebben de boodschap begrepen en kijken nu vol enthousiasme de andere kant op.

[Neptunus]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Laat me raden, dit heb je "van horen zeggen"?

Nee, niet van horen zeggen, maar via 'kennismaking' met het 'milieu'.

[circe]

"We wisten het niet!"...........

tja, net zoals het Antwerpse stadsbestuur nadien bijna zeventig jaar nodig had om zich te verontschuldigen voor hun medewerking aan de joodse deportatie, zullen ze er nu ook wel meer dan een halve eeuw over doen zeker?

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

tja, net zoals het Antwerpse stadsbestuur nadien bijna zeventig jaar nodig had om zich te verontschuldigen voor hun medewerking aan de joodse deportatie, zullen ze er nu ook wel meer dan een halve eeuw over doen zeker?

Ja, dat mag nooit vergeten worden, de socialisten zijn - volgens hun eigen woorden, mee verantwoordelijk voor de holocaust.

[circe]

Het waren National SOCIALISTEN voor iets hé!

[SirGalahad_]

Typisch poco gedrag

[Conquistador]

Als ik jullie zo bezig hoor kan je maar best verhuizen naar Marokko want daar worden terroristen wel aangehouden en zorgt men ervoor dat onruststokers zoals berbers het land worden uitgejaagd.

Ik zal straks alvast 'het verdriet van België' nog eens beginnen lezen . . .

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door Stratcat

De Belgische Staatsveiligheid beschikt idd over betrouwbare informanten:

http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Bin...iligheid.dhtml

Wow, die van de Staatsveiligheid zijn nog erger dan de terroristen.

[Neptunus]

Brussel: Eurabia - Arthur Van Amerongen

‘Brussel is een wonderlijk amalgaam van peepshows, peeskamers, frituren, kebabzaken, slijterijen, staminees met zatte hoerenlopers, islamitische boekhandels en illegale moskeeën. De islam woekert en gedijt hier, als een roos op een mestvaalt.’

Deze en nog andere omstreden citaten komen uit het boek Brussel: Eurabia van de Nederlandse journalist Arthur Van Amerongen. Hij leefde een tijd ‘undercover’ in de Brusselse islamgemeenschap en schreef zijn indrukken neer. Van Amerongen verdiende eerder zijn sporen als correspondent in Sarajevo en het Midden-Oosten. In 2006 won hij samen met een andere journaliste de Prijs voor de Nederlandse Dagbladjournalistiek met de serie ‘Kasba Amsterdam’, over Marokkanen in Amsterdam na de moord op Theo van Gogh. Als telg uit een streng calvinistisch nest van de Nederlandse Veluwe, studeerde hij Semitische talen, zoals Hebreeuws en Arabisch, behaalde een doctoraat met een verhandeling over de heilige oorlog in Algerije. Hij publiceerde in Vrij Nederland, De Groene Amsterdammer en werkte mee aan een bekroond radioprogramma over inburgering.

Op zoek naar Muriel Degauque
Daarna, van maart 2006 tot de zomer van 2007 trok hij zich terug in de islamwereld in Brussel. Van Amerongen: “Ik wilde weten in hoeverre de moslims een bedreiging voor onze samenleving vormden. Ik wilde weten wat moslims bewoog om zelfmoordaanslagen te plegen, een fenomeen dat ik al die jaren tevergeefs had proberen te begrijpen.” Aanleiding was de zelfmoordaanslag van de Belgische Muriel Degauque die zich in Bagdad opblies. In de omgeving van de explosie vonden Amerikaanse veiligheidstroepen een Belgisch paspoort. Ook bleek dat ze met haar echtgenoot Issam Goris per auto via Turkije en Syrië naar Irak was gereden. Haar graf bevindt zich ergens in Irak.

In het eerste deel neemt Van Amerongen de lezer mee naar het Midden-Oosten waar hij als journalist werkte. Hij maakte er enkele reportages over de Hezbollah, maar geraakt ook aan drugs en drank ‘door chronische geldproblemen, een moordende eenzaamheid, verstikkende angstaanvallen en het gemis aan mijn vriendin.’ Nadien trekt hij nog naar Israël en Afghanistan. De dood van Theo van Gogh zou alles veranderen. Van Amerongen was het extreme geweld in het Midden-Oosten ontvlucht maar stelde nu vast dat het extremisme naar hem toe was gekomen. Alvorens hij naar Brussel trekt, reist hij naar Charleroi op zoek naar het leven van de zelfmoordterroriste Degauque. Na een turbulent leven, zoals dat van Van Amerongen, wordt Degauque een moslima. Ze leert de moslim Issam Goris kennen. ‘Hij eiste dat zijn schoonvader geen bier meer dronk en dat de mannen en vrouwen voortaan gescheiden aten wat in het ouderlijk huis van Degauque voor de nodige spanningen zorgde’, schrijft Van Amerongen.

Moslim in de Marollen
In het voorjaar van 2006 begint de auteur dan aan zijn Brussels avontuur. Hij logeert in een bovenwoning in de Marollen en stelt al meteen vast hoe negatief de moslims over de Belgen denken en hoe groot de kloof is tussen de bevolkingsgroepen: ‘Bij mijn halalslagerij in de Hoogstraat kon ik zonder enige remmingen mijn beklag doen over de ontaarde Belgen.’ Van Amerongen beschrijft de volkswijk als één van de meest mistroostige en vuile wijken van de Europese hoofdstad: ‘Ik had niet bevroed dat het zo droevig was gesteld met de hoofdstad van Europa. Wie in godsnaam was ooit op het idee gekomen om dit veelkoppige monster die status te geven?’
In de lente van 2006 meldt hij zich bij de Grote Moskee van Brussel. ‘Het Islamitisch en Cultureel Centrum in het Jubelpark had alles weg van een willekeurig Arabisch overheidsgebouw. Het was er donker en in de toiletten, met de wasbakken voor de rituele reiniging, hing een oriëntaalse pislucht die me aan Egypte deed denken’, schrijft Van Amerongen. Na ruim dertig jaar moest hij opnieuw buigen en bidden tot God. Hij verdiepte zich in de achtergrond van het radicale verbod op alcohol in de islam. De lust tot masturberen (zijn laatste verzetje!) verging hem tot hij in de zomer van 2006 vernam wat de schadelijke effecten van die handelingen voor een moslim wel konden zijn. Van Amerongen begint gelijkenissen te herkennen tussen de islam en het calvinisme. ‘De zedenpreken deden me sterk denken aan de klassieke katholieke opvoeding’ en ‘seksuele voorlichting bestond bij ons thuis niet, net als in het gemiddelde moslimgezin’.

De ‘undercover’-moslim woont vele lezingen bij en begeeft zich dagelijks naar de Al Khaira-academie in Anderlecht waar hij samen met bebaarde Maghrebijnse jongens en gesluierde meisjes lessen volgt in de islamitische theologie. Hij volgt het vak ‘islam’ aan de Erasmushogeschool. Verder vult hij zijn dagen met diepgravende studie van de Koran, lange wandelingen in de Brusselse moslimwijken, bezoeken aan gebedshuizen. Hij komt rond met zes euro per dag. Tussen meisjes en jongens was er nauwelijks contact tijdens de lessen, vertelt Van Amerongen. Een discussie over Mohammed was uitgesloten. Colleges eindigden vaak in grote tirades tegen België, het hele Westen en alle Arabische leiders. Aan de Erasmushogeschool zaten de islamstudenten in de kantine in een eigen hoekje. Van de elf meisjes waren er tien gesluierd. Ook de Belgische pers moet het geregeld ontgelden: waarom schildert zij de moslims altijd zo negatief af?

Verbittering en afkeer
Naarmate Van Amerongen zich meer en meer in de islam verdiept, geraakt hij verbitterd en wordt hij pijnlijk geconfronteerd met het eigen verdrongen calvinistisch verleden. “De boekhandels in Brussel lagen vol met opruiende pamfletten tegen christenen, joden en boeddhisten… De kerkgemeenschap waarin ik opgroeide, predikte diezelfde intolerantie en superioriteit”. Dit alles leidt tot het boek Brussel: Eurabia. Eurabia is het begrip dat aangeeft hoe Europa politiek en cultureel zal ingelijfd worden in de islamwereld.

Van Amerongen gaat uit van een totale mislukking van de multiculturele samenleving waarin de auteur aanvankelijk sterk geloofde. Aan het eind van zijn verblijf in Brussel is hij er overtuigd van dat de islam een splijtzwam is. “In Brussel zag ik enkel getto’s vol moslims met middeleeuwse opvattingen die op geen enkele manier in contact staan met de Belgische samenleving. Sterker nog, ze verachten die samenleving.” De jongeren die hij ontmoet doen hem terugdenken aan de moordenaar van Theo van Gogh: volstrekt humorloos, nooit gewerkt; ‘hoewel ze de Belgische staat niet erkenden, accepteerden ze gretig de uitkering.’ Het dieptepunt voor Van Amerongen: in de Hoogstraat wordt hij door een groepje Marokkanen zwaar toegetakeld in het bijzin van zijn vriendin. Het enige wat volgens hem Brussel heeft opgeleverd is een afkeer van Marokkanen.

Arthur Van Amerongen, Brussel: Eurabia, Uitgeverij Atlas, 2008, 176 blz., 18 euro.

Recensie door Bert Cornelis

Links
mailto:[email protected]

[forumspook]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

Hier meer:
Ik zag het interview niet maar Van Amerongen ging er grof tegenaan, er werd klacht neergelegd:
Hij had gedronken, volgens Jan De Troyer:
http://www.bafweb.com/2007/12/10/cen...van-amerongen/

http://www.lesoir.be/culture/medias/...4-561050.shtml

Begijpelijk dat deze Van Amerongen u niet bevalt , filosoof: het is een even intelligente als eerlijke man...

[maarte]

Schijnbaar is er iets serieus mis aan het lopen in onze hoofdstad.
Ik hoorde vorige week het volgende verhaal van een kameraad (stagair leerkracht) die les moest geven aan kinderen van 8-9 jaar in molenbeek in klassen met vooral allochtone moslims. Men gaf deze kinderen een uurtje tekenles waarbij ze vrij een onderwerp mochten tekenen. Blijkbaar waren daar kinderen bij die vliegtuigen tekenden die naar en in torens vlogen. Mijn kameraad was zo ontdaan van deze tekeningen dat hij de vaste leerkrachten daar vroeg of dat normaal was.
Men gaf als antwoord dat men daar helemaal niet meer van opzag en dat hij aan deze kinderen maar eens moest vragen of deze wisten wie de premier van dit land was, wie vice premier, wie president van de USA?

Onstelt door deze reactie hoorde hij deze kinderen uit op deze onderwerpen en ja hoor de namen van Verhofstadt, Bush, Reynders vielen al snel, zij waren evenwel alleen door de moslimkinderen gekend.
Verbaasd vroeg hij vanwaar en waarom deze kinderen deze namen zogoed kenden?
Blijkbaar krijgen deze kinderen s'woendagsnamiddags lessen waar zij tot goede moslims worden omgetoverd en waar men hen al heel vroeg de namen van de 'vijand' aanleerd.

[Zwartengeel]

Oorspronkelijk geplaatst door maarte

Onstelt door deze reactie hoorde hij deze kinderen uit op deze onderwerpen en ja hoor de namen van Verhofstadt, Bush, Reynders vielen al snel, zij waren evenwel alleen door de moslimkinderen gekend.
Verbaasd vroeg hij vanwaar en waarom deze kinderen deze namen zogoed kenden?
Blijkbaar krijgen deze kinderen s'woendagsnamiddags lessen waar zij tot goede moslims worden omgetoverd en waar men hen al heel vroeg de namen van de 'vijand' aanleerd.

Onze grote pleitbezorger van de multiculturele samenleving krijgt loon naar werken...