Jonge volwassenen zonder inkomsten

[mams]

Oorspronkelijk geplaatst door mams

Daar ben ik ook naar op zoek,hij kan uren aan de computer zitten,dat is eigenlijk het enige dat hij doet,zo een spelletje,daar leeft hij meer in dan in de echte wereld.Maar zou ik hem kunnen verplichten om zich te laten helpen,want als iemand vind dat er niets aan de hand is,moeten ze zelf willen hulp krijgen.Het gaat net als bij een alchoholverslaafde die het probleem niet zelf ziet.

Ik ga uw raad opvolgen en eens zo een lijn bellen.Die kunnen waarschijnlijk wel helpen met me de juiste weg te laten vinden.Dank u voor uw goede raad!

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door mams

Hij is ingeschreven in de interim

Informeer eens naar zijn toekomstbeeld?

Is het zijn droom om voor altijd onder mama's vleugels te leven? Waarschijnlijk niet?

Ik denk dat je zoon op de één of andere manier met zichzelf in de knoop ligt.
Misschien kan je toch beter op zoek naar psychologische hulpverlening? Misschien eens gaan praten met een maatschappelijk werker? Bellen naar tele-onthaal? Of contact opnemen met het Centrum algemeen welzijnswerk of het geestelijke gezondheidszorgcentrum in je buurt.
Er zijn desnoods ook gezinstherapeuten die aan huis komen, daarvoor hoeft je zoon dus niet het huis uit te gaan. (Heeft hij een sociale fobie misschien?)
Hij hoeft hiervoor het niet zelf een probleem te vinden, dat een ander het een probleem vindt, is genoeg.

In ieder geval niet wanhopen. Ik ken een jongen die zo gestopt is met school en jaren in de kelder heeft geleefd van zijn ouders, zich enkel bezighoudend met computerspelletjes en internet ... Het is nogal een hekel onderwerp wat we natuurlijk proberen te mijden dus ik weet niet hoe hij er terug bovenop is geraakt, maar hij is er terug bovenop geraakt. Hij gaat nu opnieuw naar een middelbare school om zijn diploma secundair alsnog te halen enzo, ook al is hij een vijftal jaar ouder dan zijn studiegenoten.
Er is dus zeker nog hoop.

[MaGNiFiCaT]

Ik zou niet de harde manieren gebruiken, want dit zal idd slechter uitvallen dan goed.

Ik zou hem duidelijk maken dat die situatie niet langer kan, zowel voor hem als voor jou. Ik zou hem proberen te overtuigen dat jullie beiden uiteindelijk in de goot kunnen belanden enz.

Ik zou hem ook confronteren met het feit dat hij de mooiste tijd van zn leven aan het vergooien is: men is maar éénmaal jong, hoe ouder men wordt, hoe minder optie's er zijn......


Als ik je antwoorden lees, dan denk ik dat zijn grote probleem is: EEN SERIEUS MINDERWAARDIGHEIDSCOMPLEX, zó erg dat hij gewoon niet onder de mensen durft te komen.

-waarom stopte hij zo abrupt met zn studie's, terwijl hij toch redelijk intelligent zou zijn?

-waarom komt hij nooit onder de mensen, waarom heeft hij geen vrienden, zoekt hij ze niet op gaat, hij niet uit feesten?

-waarom gaat hij nooit in op interimjobs? Hij kan toch proberen, heeft niks te verliezen? Integendeel, kan er iets uit leren en hij verdient geld.


Dus een soort minderwaardigheidscomplex, gepaard met een depressie die daaruit voorkomt.

Het feit dat niks meer uit zn handen komt, hij is compleet passief, doet me toch aan depressie denken.



Ik denk dat je hem moet er proberen van overtuigen hulp te zoeken bij een degelijke psycholoog/psychiater. Het probleem zit hem in zn hoofd.

[mams]

Oorspronkelijk geplaatst door manta

Eigenlijk besef je dus zelf maar al te goed dat je geen klein kind meer in huis hebt maar een jonge volwassene die perfect in staat is om voor zichzelf te zorgen ...
't lijkt me dat je enkel de stap van het "loslaten" moet leren zetten , 't is blijkbaar wel de hoogste tijd dat hij onder moeders vleugels uitkomt hé ...
Mss eens kijken ogf er nergens een studio leegstaat in de buurt waar hij "begeleid door moeder" kan alleen wonen ... En ja , een jobke zal hij toch moeten hebben...

Hij is zeker volwassen genoeg om zelfstandig te wonen,en zoals je zegt,dan heeft hij een jobke nodig.Ik laat hem gerust los,maar hij blijft letterlijk plakken!Ik hou hem niet tegen hoor.Maar ik kan het wel niet voor hem betalen een eigen stekje.Hij wordt zelfs te oud om steeds hier te zitten,daarom dat ik het niet meer normaal vind.Financieel kan ik hem daarmee niet helpen.Moest ik dat wel kunnen,had ik al lang daarvoor gezorgd.Ik raad hem dat zelfs aan,om op zichzelf gaan te wonen.Zodat hij kan leven als hij zelf wil.Het is altijd hetzelfde probleem,dat als hij niets doet,hij geen geld heeft.Hij beweerd zelf dat hij nooit iets zal hebben in het leven,dat lijkt me niet de juiste houding.Hij lijkt te weten nu al dat hij nooit iets gaat doen dan?

Soms weet ik het ook niet meer hoor.Hij kan in het leven zelf kiezen ,hoeveel ouders dwingen hun kinderen niet tot allerlei dingen,hij kan gaan en staan waar hij wil en werk doen wat hij wil,en hij leeft eigenlijk helemaal niet....heb ik de indruk.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Ik zou niet de harde manieren gebruiken, want dit zal idd slechter uitvallen dan goed.

Ik zou hem duidelijk maken dat die situatie niet langer kan, zowel voor hem als voor jou. Ik zou hem proberen te overtuigen dat jullie beiden uiteindelijk in de goot kunnen belanden enz.

Ik zou hem ook confronteren met het feit dat hij de mooiste tijd van zn leven aan het vergooien is: men is maar éénmaal jong, hoe ouder men wordt, hoe minder optie's er zijn......

Ik denk dat hij dat allemaal wel weet. Er valt niets aan uit te leggen.
Een vogel moet soms ook haar kleine jongeren uit het nest dúwen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Het feit dat niks meer uit zn handen komt, hij is compleet passief, doet me toch aan depressie denken.



Ik denk dat je hem moet er proberen van overtuigen hulp te zoeken bij een degelijke psycholoog/psychiater. Het probleem zit hem in zn hoofd.

²

Het lijkt alsof het hem allemaal niet kan schelen en niets hem nog interesseert, en dat is typerend voor een depressie. Maar dat weet je natuurlijk niet zeker. Er kan ook (nog) iets anders aan de hand zijn.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door mams

Hij beweerd zelf dat hij nooit iets zal hebben in het leven,dat lijkt me niet de juiste houding.Hij lijkt te weten nu al dat hij nooit iets gaat doen dan?

Als hij daarvan uitgaat en daar ook naar handelt, zal hij nog gelijk krijgen ook.
Dat moet je hem proberen duidelijk te maken.
Als hij zal aanpakken en beginnen op zoek te gaan naar een job, zal hij wel 'iets hebben'.

En wat heeft hij die drie weken in Spanje gedaan? En waarom lukte het toen allemaal wel? En waarom zou dat thuis niet lukken?

Enfin, zoiets privé moet je hier natuurlijk niet op het forum gooien. Maar het zijn dingen die je met hem misschien kan bespreken. Als wat jij zegt niet volstaat, eventueel met een therapeut erbij.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Ik denk dat hij dat allemaal wel weet. Er valt niets aan uit te leggen.
Een vogel moet soms ook haar kleine jongeren uit het nest dúwen.

Idd, hij is een vogel die uit het nest moet geduwd worden.
Daarmee wil ik zeggen dat hij geen gedacht heeft van zn eigen mogelijkheden omtrent alles in het leven en in de wereld.

[mams]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Ik zou niet de harde manieren gebruiken, want dit zal idd slechter uitvallen dan goed.

Ik zou hem duidelijk maken dat die situatie niet langer kan, zowel voor hem als voor jou. Ik zou hem proberen te overtuigen dat jullie beiden uiteindelijk in de goot kunnen belanden enz.

Ik zou hem ook confronteren met het feit dat hij de mooiste tijd van zn leven aan het vergooien is: men is maar éénmaal jong, hoe ouder men wordt, hoe minder optie's er zijn......


Als ik je antwoorden lees, dan denk ik dat zijn grote probleem is: EEN SERIEUS MINDERWAARDIGHEIDSCOMPLEX, zó erg dat hij gewoon niet onder de mensen durft te komen.

-waarom stopte hij zo abrupt met zn studie's, terwijl hij toch redelijk intelligent zou zijn?

-waarom komt hij nooit onder de mensen, waarom heeft hij geen vrienden, zoekt hij ze niet op gaat, hij niet uit feesten?

-waarom gaat hij nooit in op interimjobs? Hij kan toch proberen, heeft niks te verliezen? Integendeel, kan er iets uit leren en hij verdient geld.


Dus een soort minderwaardigheidscomplex, gepaard met een depressie die daaruit voorkomt.

Het feit dat niks meer uit zn handen komt, hij is compleet passief, doet me toch aan depressie denken.



Ik denk dat je hem moet er proberen van overtuigen hulp te zoeken bij een degelijke psycholoog/psychiater. Het probleem zit hem in zn hoofd.

Dank u,dat is iets wat ik zelf haast niet durfde te schrijven,maar volgens mij,ik die hem dagelijks zie ,voel echt aan dat het iets moet zijn dat hem tegenhoud.psychologisch bedoel ik. Het is al een tijdje mijn vermoeden,maar daar wringt het schoentje dus ook.Hij moet zelf willen naar iemand gaan die een diagnose kan stellen.Vanaf iemand meerderjarig is,kan je hem als ouder niet meer verplichten.En daar sta ik dus met mijn rug tegen de muur.Heeft u enig idee hoe ik kan zorgen dat hij hiervoor hulp zoekt?Ik praat veel met hem ,en heb dit al besproken met hem.Hij is zeker niet dom,eerder slim.Maar gaat dus geen hulp zoeken.Met boos worden heb ik echt het omgekeerde bereikt,dat weet ik dus heel goed ,u heeft goed gelezen wat ik schreef.Meestal hoor je iedereen zeggen geef hem dit,doe dat,maar u bemerkt echt dat het veel dieper zit.

Ik ben echt geen moeder die niets heeft geprobeerd.Dit is ondertussen al jaren bezig en dan probeer je wel degelijk dingen uit.Het doet me goed iemand even te horen die hetzelfde denkt dan ik.Nu hem nog ergens naartoe krijgen,hoe ik dat moet doen,met praten lukt het tot nu toe niet.

Ik heb het al gedaan en besproken zoals u schreef,zonder resultaten.Hij zegt dan daarop dat hij wel werk zal zoeken en dat er niets mis is.Maar dan ben ik terug bij af.Want dat gebeurd dan toch niet.

Een psychiater kan eventueel dit wel vinden ,of zien wat er aan de hand is.Maar ik krijg hem er verdorie niet naartoe.Bij jongeren kan je dat verplichten,vanaf 18 jaar niet meer.

[Pantoffeldiertje]

Waarom komt hij niet uit zijn bed? Omdat hij er vreemde uren op nahoudt of omdat hij geen zin heeft? Het laatste kan wijzen op een depressie.

[mams]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Idd, hij is een vogel die uit het nest moet geduwd worden.
Daarmee wil ik zeggen dat hij geen gedacht heeft van zn eigen mogelijkheden omtrent alles in het leven en in de wereld.

Zo zie ik het als moeder ook eigenlijk een beetje,maar ik kan hem pas echt duwen als ik zekerheid heb,dat hij in orde is,want met gebroken vleugels,kan hij niet vliegen he.Hij weet ook inderdaad niet wat hij kan en welke mogelijkheden er zijn.Die vertel ik hem zelfs steeds opnieuw,je kan alles bereiken in het leven als je maar zelf wil ,zeg ik hem.Maar hij geloofd daar niet in.Ik blijf hem zeggen dat hij zelf kan bepalen wat hij doet en hoe hij het doet.Hij heeft kansen ,en moet het gewoon doen.Dat is het voordeel van jong zijn,alles kan nog dan.

[mams]

Oorspronkelijk geplaatst door Pantoffeldiertje

Waarom komt hij niet uit zijn bed? Omdat hij er vreemde uren op nahoudt of omdat hij geen zin heeft? Het laatste kan wijzen op een depressie.

Som spelletje op het internet,dat hij snachts doet,hij kan het in de dag ook doen,maar dan zijn er natuurlijk veel niet aanwezig.Dus ook internet verslaving denk ik erbij.Hij gaat het huis niet uit,dus kan hij al niets anders aan het doen zijn ,zoals drugs of zo,dat is onmogelijk.Gelukkig maar.

[Pantoffeldiertje]

Oorspronkelijk geplaatst door mams

Zo zie ik het als moeder ook eigenlijk een beetje,maar ik kan hem pas echt duwen als ik zekerheid heb,dat hij in orde is,want met gebroken vleugels,kan hij niet vliegen he.Hij weet ook inderdaad niet wat hij kan en welke mogelijkheden er zijn.Die vertel ik hem zelfs steeds opnieuw,je kan alles bereiken in het leven als je maar zelf wil ,zeg ik hem.Maar hij geloofd daar niet in.Ik blijf hem zeggen dat hij zelf kan bepalen wat hij doet en hoe hij het doet.Hij heeft kansen ,en moet het gewoon doen.Dat is het voordeel van jong zijn,alles kan nog dan.

Veel vogels denken dat ze niet kunnen vliegen, maar achteraf beschouwd zien ze wel in dat het natuurlijk instinct is. Misschien moet je wel eens een risico wagen en zien of hij op zijn bek gaat.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door mams

Zo zie ik het als moeder ook eigenlijk een beetje,maar ik kan hem pas echt duwen als ik zekerheid heb,dat hij in orde is,want met gebroken vleugels,kan hij niet vliegen he.

De kans bestaat altijd dat hij uit het nest wordt geduwd, en dat hij tegen de grond smakt 20m lager. Die kans lijkt mij echter gring.
Maar als je hem niet uit het nest duwt, dan weet je met 100% zekerheid dat je zijn leven aan het kapotmaken bent.

[mams]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Ik denk dat hij dat allemaal wel weet. Er valt niets aan uit te leggen.
Een vogel moet soms ook haar kleine jongeren uit het nest dúwen.

Ja hij weet het wel degelijk allemaal,zelfs beter dan mams.

[mams]

Oorspronkelijk geplaatst door Pantoffeldiertje

Veel vogels denken dat ze niet kunnen vliegen, maar achteraf beschouwd zien ze wel in dat het natuurlijk instinct is. Misschien moet je wel eens een risico wagen en zien of hij op zijn bek gaat.

En hoe doe je dat?Als ik een tijdje geleden het probeerde en hem zei ,je moet buiten ,neem je koffers en vertrek,ging hij naar boven en kwam na enkele uren terug binnen en ging naar de keuken en vroeg,wat wil je eten mama,kip of liever vis en is beginnen koken!!!!!Ik dacht toen bij mezelf,hoe kan dat nu?

[MaGNiFiCaT]

Dus hij zou een serieuse drempelvrees kunnen hebben om nieuwe mensen te ontmoeten, vreemde situatie's leren kennen.

Hij moet in staat zijn om iemand zn innerlijke gevoelsleven toe te vertrouwen. En dit lijkt me in zijn geval idd helemaal niet evident.

Missch meermaals hem te overtuigen: -dat hij de wereld helemaal niet kent, héél eenzijdig kent, -dat hij uitdagingen (en in zijn geval is dit dan heel ruim, zowat alles in het leven) zou moeten aangaan, -dat hij zich achteraf zou kunnen realiseren dat dit alles veel minder inhoudt (qua te overwinnen drempels) dan hij had gedacht, -dat hij zich ferm zou kunnen beklagen waarom hij dit niet eerder had gedaan, -maar dat hij heel blij is dat hij eindelijk is begonnen met het leven te leven dan gewoon in leven te blijven, enz.

Missch een site opzoeken die over angst en depressie's gaat en de link bij hem achterlaten?
Missch dat hijzelf eens zal proberen. Want uitzichzelf naar een psych-vreemde, face to face te gaan lijkt me voor hem niet evident.


Jij kunt hem enkel aanporren, hem overtuigen dat hij het lot van zn leven in zn eigen handen heeft.


Alvast véél succes gewenst!

[manta]

Oorspronkelijk geplaatst door mams

En hoe doe je dat?Als ik een tijdje geleden het probeerde en hem zei ,je moet buiten ,neem je koffers en vertrek,ging hij naar boven en kwam na enkele uren terug binnen en ging naar de keuken en vroeg,wat wil je eten mama,kip of liever vis en is beginnen koken!!!!!Ik dacht toen bij mezelf,hoe kan dat nu?

Eigenlijk had je op die moment moeten doorbijten en hem NIET laten koken , hoe lastig dat ook is ...
Dat internet zou ik zowiso al afsluiten op de "abnormale" uren ... Maak hem duidelijk dat hij geen i-net kan hebben als hij er niet mee voor betaald ...

[Pantoffeldiertje]

Uit interesse, welk spel is dat?

Toch niet World of Warcraft?

[manta]

Oorspronkelijk geplaatst door Pantoffeldiertje

Uit interesse, welk spel is dat?

Toch niet World of Warcraft?

Waarom ? Heb je nog WoW goud over ???