Het brein is gewoon totaal bizar

[Groentje-18]

Hoi C2C, lang geleden. Hoe is het met de vrouw en de pasgeborene?


Ik heb nooit hetzelfde meegemaakt. Maar maak jammergenoeg wel met enige regelmaat iets gelijkaardigs mee. Het komt voor in allerlei varianten maar het komt er iig op neer dat ik last heb van slaapparalyse. Volgens mij ben ik dan klaarwakker, doch mijn lichaam slaapt nog. Ik kan mijn spieren dan niet aansturen en zelfs mijn ogen niet openen. Ik kan dan mezelf gewoon 'laten gaan' of ertegen vechten. Als ik het laat kom ik blijkbaar in een soort andere realiteit terecht die schokkend veel lijkt op de mijne en die me een soort ilussie geeft van echtheid waardoor ik blijf slapen, zonder dat ik het besef...
Bijvoorbeeld: mijn moeder riep me om op te staan, met heel veel moeite kwam ik uit bed en stond ik op. We zaten aan tafel, ik at mijn ontbijt, enzoverder. Er gebeurden wel een paar enge dingen, maar ik deed alles normaal ... Tot ik plots wakkerschoot omdat mijn moeder een tweede keer riep... Ik was blijkbaar niet opgestaan...
Dat was best eng. Vooral gezien ik meestal het tegenovergestelde heb nl. dromen en tegelijkertijd beseffen dat het een droom is (en soms mezelf zo wakkermaken uit die droom of nachtmerrie omdat ik wil dat het stopt).

[Nelle]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Hoi C2C, lang geleden. Hoe is het met de vrouw en de pasgeborene?


Ik heb nooit hetzelfde meegemaakt. Maar maak jammergenoeg wel met enige regelmaat iets gelijkaardigs mee. Het komt voor in allerlei varianten maar het komt er iig op neer dat ik last heb van slaapparalyse. Volgens mij ben ik dan klaarwakker, doch mijn lichaam slaapt nog. Ik kan mijn spieren dan niet aansturen en zelfs mijn ogen niet openen. Ik kan dan mezelf gewoon 'laten gaan' of ertegen vechten. Als ik het laat kom ik blijkbaar in een soort andere realiteit terecht die schokkend veel lijkt op de mijne en die me een soort ilussie geeft van echtheid waardoor ik blijf slapen, zonder dat ik het besef...
Bijvoorbeeld: mijn moeder riep me om op te staan, met heel veel moeite kwam ik uit bed en stond ik op. We zaten aan tafel, ik at mijn ontbijt, enzoverder. Er gebeurden wel een paar enge dingen, maar ik deed alles normaal ... Tot ik plots wakkerschoot omdat mijn moeder een tweede keer riep... Ik was blijkbaar niet opgestaan...
Dat was best eng. Vooral gezien ik meestal het tegenovergestelde heb nl. dromen en tegelijkertijd beseffen dat het een droom is (en soms mezelf zo wakkermaken uit die droom of nachtmerrie omdat ik wil dat het stopt).

hé, maar dat heb ik ook wel vaak...

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Wel, ik ben het liedje beginnen horen in mijn slaap denk ik (nu, ik droom wel vaker in termen van muziek). Maar het bizarre is dat ik het ben blijven horen en zingen toen ik al opgestaan was en dus wakker was.

Geen wekker, ik heb gewoon alle handelingen die ik normaal uitvoer gedaan, en terwijl heel die tijd door het liedje gezongen.

Ik weet dus ook niet of ik het echt luidop heb gezongen (dan had mijn eega het waarschijnlijk gehoord, en ik heb haar al gebeld: ze heeft van het hele gebeuren niks gemerkt).


Hoe zou de rest te verklaren zijn? Het feit dat ik de hele tijd door dacht dat het een stralende dag was, met een felle zon en een blauwe lucht (terwijl het in werkelijkheid donker was).

Volgens mij voerden de verwachtingen gecreëerd in de droom (zonnige dag, etc.) zo'n sterke druk uit op je brein zodat deze deels 'voorrang' verkreeg op de invloed vanuit de visuele cortex. Normaalgezien lijkt mij dit niet het geval, want dan is de invloed vanuit de visuele cortex met serieuze voorsprong de hoofdverantwoordelijk voor je visuele waarneming.

Dat komt ook goed overeen met m'n eigen ervaringen. Zo ben ik al een tijdje bezig met mediteren, oa met een soort slaapmasker dat wel nog toelaat om de ogen te openen (maar het is dan pikdonker, zodoende wordt de invloed van de visuele cortex zwaar afgevlakt) en daar heb ik ook vaak dat ik plots dingen die gebeurd zijn of die ik verwacht dat gaan gebeuren zeer sterk en levendig visualiseer.

Nu, ik weet helemaal niet zo veel af van neurowetenschappen of psychologie, dus ik kan ook compleet fout zitten.

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door das pop

The things you learned in Germany

Aha, dat is de clue

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Lol, ik ben overdag zo droog en rationeel als wat.

Maar blijkbaar schuilt er een vreemde tweede in mij.

Sta me toe om een citaat uit m'n quote-doos te voorschijn te halen:

Our true religion is a monotheism of consciousness, a possession by it, coupled with a fanatical denial of the existence of fragmentary autonomous systems.

Jung, C.G. Alchemical Studies. Collected Works, Vol. 13. Princeton, NJ, 1983.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Duupje

Ja, ik veronderstel dat het zoiets geweest moet zijn. Niettemin, ik stond nogal te kijken van mezelf, temeer omdat ik wel degelijk 25 km gereden heb zonder mij echt bewust te zijn van tijd of eender wat. Eigenlijk best akelig als je daar achteraf over nadenkt. Komt maar iets tegen, en je weet van niets.

Ja, maar met jouw transportmiddel, leg je dan ook 25km af in een wip en een flip.

[Duupje]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Ja, maar met jouw transportmiddel, leg je dan ook 25km af in een wip en een flip.

Twas toen nog met den Jeep, twas te koud om te vliegen.

[Scherven A. Mok]

Gisteren stond ik aan het zwembad waar ik niet in mocht omdat topsporters meer rechten blijken te hebben. Was nochtans onderweg terug naar huis gekeerd om na te kijken of het wel open was. Stond ik daar voor gesloten deuren, bleek dat het niet zaterdag was zoals ik dacht maar reeds zondag. Ik had nochtans mijn zondagse pistolleetjes al binnen en had dus beter moeten weten.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Ik lig in mijn bed, blijkbaar nogal stevig te dromen.

Ik kijk door een imaginair dakraam naar de lucht buiten, en ik zie ideale wolkjes in een ideale blauwe hemel voorbij schuiven rond de ideale zon.

Ik zeg tegen mijzelf, nog altijd diep slapend: "dju ik heb mij overslapen, het is al veel te licht en de zon staat pal boven mij! Ik moet vertrekken."

Ineens begin ik, zeer pittig en duidelijk, het springlevende liedje "Underground" van Das Pop te horen. Ik zing mee: http://www.youtube.com/watch?v=S8czatebUZU

Okee.

Ik spring opgewekt uit mijn bed, kijk naar mijn eega en zeg liefelijk: gij luierik, gij blijft maar soezen.

Ik kleed mij aan, neem iets uit de koelkast om te eten, en ga naar buiten om naar het werk te gaan.

Buiten aangekomen is alles donker. Ik kijk op mijn horloge. Het is 4.00u 's nachts.


Half op 't straat hoor ik mijzelf duidelijk roepen: "what the fuck?"


Ik ben terug gaan slapen, en heb me uiteindelijk overslapen.



Is er iets aan de hand met mij? Of is het menselijk brein gewoon totaal bizar? Ik heb geen geschiedenis van slaapwandelen.

Ik heb gelijkaardige ervaringen. Opstaan omdat ik iets gehoord heb of omdat ik bijv. het uur op mijn wekker helder en duidelijk zie aangeven dat het tijd is om op te op te staan, alles normaal doen, en dan plots tot het besef komen dat er toch iets niet klopt.

Zo ben ik eens in volle overtuiging dat het tijd was om naar school te gaan, opgestaan, en naar beneden gegaan. Vriendelijk hallo gezegd tegen m'n moeder die mijn bokes smeerde, naar het toilet gaan, melkje opwarmen, om dan pas te zien dat mijn ouders liggen te slapen in de zetel voor TV. Het was 2u 's nachts. boem. Raar, want ik had écht mijn moeder bokes zien smeren, of liever: dat kwam zeer levensecht op me over.

Ik noem dat slaapwandelen, met hallucinaties.

Ik heb zo ook eens midden in de nacht naar TV zitten kijken toen mijn moeder me opmerkte dat er helemaal geen TV speelde. "Oh ja".

Brein doet rare dingen met een mens.

Denk je dat die dingen gelijkaardig zijn aan jouw ervaring?

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Ik denk dat de juiste term voor zulks Paracusia is. Ik heb daar eens over gelezen in Musicophilia: Tales of Music and the Brain van Oliver Sacks.

Zo zijn er mensen die de hele tijd liedjes zeer duidelijk in hun hoofd horen en dat niet of slechts met de grootste moeite kunnen onderdrukken of uitzetten. Er zijn ook een heleboel meer mensen die slechts spontaan 'last' hebben van Paracusia. Meestal dan nog als ze op hun rug liggen.

Slaap jij op je rug?

ZO noemt dat. Dank je. Dat heb ik dus ook soms, bij het naar bed gaan. Vreselijk. Dat gaat soms zooo luid dat ik het echt niet aankan, er bijna van doordraai. En hoofdpijn krijg, keihard. En niets dat het stopt, soms duurt het uren voor het weg is.

[Dronkoers]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik heb gelijkaardige ervaringen. Opstaan omdat ik iets gehoord heb of omdat ik bijv. het uur op mijn wekker helder en duidelijk zie aangeven dat het tijd is om op te op te staan, alles normaal doen, en dan plots tot het besef komen dat er toch iets niet klopt.

Zo ben ik eens in volle overtuiging dat het tijd was om naar school te gaan, opgestaan, en naar beneden gegaan. Vriendelijk hallo gezegd tegen m'n moeder die mijn bokes smeerde, naar het toilet gaan, melkje opwarmen, om dan pas te zien dat mijn ouders liggen te slapen in de zetel voor TV. Het was 2u 's nachts. boem. Raar, want ik had écht mijn moeder bokes zien smeren, of liever: dat kwam zeer levensecht op me over.

Ik noem dat slaapwandelen, met hallucinaties.

Ik heb zo ook eens midden in de nacht naar TV zitten kijken toen mijn moeder me opmerkte dat er helemaal geen TV speelde. "Oh ja".

Brein doet rare dingen met een mens.

Denk je dat die dingen gelijkaardig zijn aan jouw ervaring?

Is dat zoiets als uw wekker afzetten, opstaan, de nodige ochtendrituelen uitvoeren (aan balzak krabben enzo ) effe forummen, boel afsluiten, schoenen aan, naar beneden gaan, auto instappen, rijden naar het werk en dan.... wakker worden Vloekend omdat ge net het hele ritueel precies al gedaan hebt en terug over moet doen...
maw, na de wekker terug ingedommeld (alarm stond af, dus...) en gedroomd dat ik verder deed

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Hoi C2C, lang geleden. Hoe is het met de vrouw en de pasgeborene?


Ik heb nooit hetzelfde meegemaakt. Maar maak jammergenoeg wel met enige regelmaat iets gelijkaardigs mee. Het komt voor in allerlei varianten maar het komt er iig op neer dat ik last heb van slaapparalyse. Volgens mij ben ik dan klaarwakker, doch mijn lichaam slaapt nog. Ik kan mijn spieren dan niet aansturen en zelfs mijn ogen niet openen. Ik kan dan mezelf gewoon 'laten gaan' of ertegen vechten. Als ik het laat kom ik blijkbaar in een soort andere realiteit terecht die schokkend veel lijkt op de mijne en die me een soort ilussie geeft van echtheid waardoor ik blijf slapen, zonder dat ik het besef...
Bijvoorbeeld: mijn moeder riep me om op te staan, met heel veel moeite kwam ik uit bed en stond ik op. We zaten aan tafel, ik at mijn ontbijt, enzoverder. Er gebeurden wel een paar enge dingen, maar ik deed alles normaal ... Tot ik plots wakkerschoot omdat mijn moeder een tweede keer riep... Ik was blijkbaar niet opgestaan...
Dat was best eng. Vooral gezien ik meestal het tegenovergestelde heb nl. dromen en tegelijkertijd beseffen dat het een droom is (en soms mezelf zo wakkermaken uit die droom of nachtmerrie omdat ik wil dat het stopt).

Dat laatste is geen slaapparalyse. Bij slaapparalyse ben je je bewust van je omgeving, jij bent je op dat moment niet bewust van je omgeving aangezien je gewoon weer ligt te slapen en droomt dat je wel bent opgestaan.
Ik droom ook heel vaak dat ik al opgestaan ben, maar dat lijkt me te classificeren onder 'luiheid'.

De beschrijving van dat eerste kan wijzen op slaapparalyse.

Ik heb regelmatig last van slaapparalyse en raak na een aanval maar zéér moeilijk weer in slaap. Vaak duurt het ruim een uur vooraleer ik opnieuw normaal kan ademen, en moet ik eerst een kwartiertje overgeven. Meestal ben ik ook zodanig onder de indruk van die ervaring dat ik daar toch wel een uur niet goed (lees: ontzettend angstig) van ben. Enge hallucinaties, bekomen van de immense druk op mijn lijf, soms het bekende 'buis'-gevoel, objecten die mijn luchtpijp of slokdarm lijken te blokkeren, keiharde geluiden. 't zijn trouwens vaak die geluiden die me uit de paralyse halen. De voorlaatste paralyse (2 weken geleden of zo, de laatste was dit weekend) kreeg ik precies zo'n harde dreun tegen m'n hoofd dat ik met m'n kop tegen de bedhoofding ben gevlogen. En toen viel de verlamming weg. M'n nek deed toen wel pijn

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Dronkoers

Is dat zoiets als uw wekker afzetten, opstaan, de nodige ochtendrituelen uitvoeren (aan balzak krabben enzo ) effe forummen, boel afsluiten, schoenen aan, naar beneden gaan, auto instappen, rijden naar het werk en dan.... wakker worden Vloekend omdat ge net het hele ritueel precies al gedaan hebt en terug over moet doen...
maw, na de wekker terug ingedommeld (alarm stond af, dus...) en gedroomd dat ik verder deed

dutske. dat heb ik ook vaak, maar da's gewoon slapen *knuffel*
wel frustrerend eh.

in de voorbeelden die ik schetste liep ik rond in huis en deed ik dingen.

Samengevat:
- ik deed dingen die ik niet moest doen
- jij deed dingen niet die je wel moest doen

Jij bent alvast het meest energie-efficient.

[Dronkoers]

Oorspronkelijk geplaatst door Nelle

Dat heb ik ook nog gehad maar toen wist ik ook niet meer hoe ik thuis geraakt was

Dat heb ik ook zo eens wekelijks

[Dronkoers]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

dutske. dat heb ik ook vaak, maar da's gewoon slapen *knuffel*
wel frustrerend eh.

in de voorbeelden die ik schetste liep ik rond in huis en deed ik dingen.

Samengevat:
- ik deed dingen die ik niet moest doen
- jij deed dingen niet die je wel moest doen

Jij bent alvast het meest energie-efficient.

Niet echt eh, ik heb alles 2 keer gedaan

Hoewel, als ik me zeer doe in mijnen droom, voel ik da nog als ik wakker wordt

Eigenlijk wel leuk eh, zo raar zijn

[Metternich]

Wat ik wel raar vind, is dat ik de neiging heb om een 2/3 minuten wakker te worden voor het uur waarop ik mijn wekker gezet heb. Zet ik mijn wekker om 12u, dan gebeurt het zeer vaak dat ik wakker word om 11:58 of 11:57.

[Dronkoers]

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Wat ik wel raar vind, is dat ik de neiging heb om een 2/3 minuten wakker te worden voor het uur waarop ik mijn wekker gezet heb. Zet ik mijn wekker om 12u, dan gebeurt het zeer vaak dat ik wakker word om 11:58 of 11:57.

Bij mij is't andersom: Zet ik mijn wekker, vervloek ik da ding.
Zet ik em nie, ben ik wakker (al was het maar effe) om 6 uur

[exodus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik heb regelmatig last van slaapparalyse en raak na een aanval maar zéér moeilijk weer in slaap. Vaak duurt het ruim een uur vooraleer ik opnieuw normaal kan ademen, en moet ik eerst een kwartiertje overgeven. Meestal ben ik ook zodanig onder de indruk van die ervaring dat ik daar toch wel een uur niet goed (lees: ontzettend angstig) van ben. Enge hallucinaties, bekomen van de immense druk op mijn lijf, soms het bekende 'buis'-gevoel, objecten die mijn luchtpijp of slokdarm lijken te blokkeren, keiharde geluiden. 't zijn trouwens vaak die geluiden die me uit de paralyse halen. De voorlaatste paralyse (2 weken geleden of zo, de laatste was dit weekend) kreeg ik precies zo'n harde dreun tegen m'n hoofd dat ik met m'n kop tegen de bedhoofding ben gevlogen. En toen viel de verlamming weg. M'n nek deed toen wel pijn

Slaapparalyse wordt in stand gehouden door negatieve astrale entiteiten die zich voeden op je angst. Ze drukken op je astraal lichaam. Als je je angst gaat loslaten dan zal het niet zoveel meer gebeuren en zullen ze niet meer geïnteresseerd zijn. Je moet je angst overwinnen. Er kan je niets gebeuren.

Ik heb het ook eens gehad en had ook het gevoel van iemand die op mijn rug drukte en in mijn ooghoeken zag ik en zwarte schim. Blijkbaar was hij alleen maar geïnteresseerd in zoveel mogelijk angst te generen, ik had dit precies door. Toen ik tijdens het drukken zei tegen mezelf van laat je angst vallen was het zo snel als maar kon weg.

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door exodus

Slaapparalyse wordt in stand gehouden door negatieve astrale entiteiten die zich voeden op je angst. Ze drukken op je astraal lichaam. Als je je angst gaat loslaten dan zal het niet zoveel meer gebeuren en zullen ze niet meer geïnteresseerd zijn. Je moet je angst overwinnen. Er kan je niets gebeuren.

Ik heb het ook eens gehad en had ook het gevoel van iemand die op mijn rug drukte en in mijn ooghoeken zag ik en zwarte schim. Blijkbaar was hij alleen maar geïnteresseerd in zoveel mogelijk angst te generen, ik had dit precies door. Toen ik tijdens het drukken zei tegen mezelf van laat je angst vallen was het zo snel als maar kon weg.

Ik denk dat er logischer verklaringen zijn dan die, euhm, paranormale, maar angstaanvallen en de idee dat er iemand op of naast je zit, maken beide inderdaad deel uit van slaapparalyse. Zelf heb ik het ook met regelmatig in periodes waarin ik of slecht slaap, of onder druk sta, en dat schijnt inderdaad een trigger te zijn voor dat soort ervaringen. Ondertussen weet ik echter wat me overkomt, dus de paniek die ik vroeger wel eens had, is er niet meer. (Dat, en het feit dat ik nu achteraf dicht tegen mijn lustig doorronkend vriendinnetje aan kan kruipen). In oude volksverhalen wordt deze ervaring overigens gelinkt aan duivels of heksen, die je kwellen of proberen te doden door je te verstikken. 'Van de maar bereden' zijn, is daar dan vaak de gebruikte uitdrukking.

Wat me vaker overkomt zonder dat er een lijn op te trekken valt, is het zogenaamde 'luciede dromen': dat zijn momenten waarop je 'bewust' slaapt en droomt, en dus ook bewust in je dromen kan ingrijpen. Dat gaat bij mij van een soort voice over bij mijn droom ('Pas op, achter u!') tot echt consistente gedachten over het werk (enfin, dat denk ik op dat moment toch). Vervelend is het enkel wanneer je denkt of droomt dat je niet kan slapen: 's morgens ben je dan fysiek uitgeslapen, maar heb je de idee dat je doodmoe bent.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door exodus

Slaapparalyse wordt in stand gehouden door negatieve astrale entiteiten die zich voeden op je angst. Ze drukken op je astraal lichaam.

Shit seg, geloof jij zulke dingen echt??