Bestaat "de Ziel"?

[MIS]

Het wordt me niet duidelijker zo; wat wil jij verstaan onder "jezelf bewijzen" en indien al, met welk nut?

Als het bewijs voor de ziel onbewijsbaar is, dan moet het bewijs wat een mens is wel kunnen, niet dan? Dus wat is een mens? Begrijp niet zo goed wat hier zo onduidelijk aan zou zijn. Ik zou bvb kunnen zeggen ‘een organisme opgebouwd uit allerhande deeltjes die op wonderbaarlijke manier reageren zoals ze doen’. Zoiets, weet niet hoe je dat zelf zou omschrijven, vandaar de vraag.

In zichzelf praten vat ik meest op als een symptoom van vermoeidheid, denken vertraagd tot spreeksnelheid.

Interessante stelling, ik denk dat veel mensen in zichzelf praten. Bedoel je dan dat ze allen vermoeid zijn?

[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Als het bewijs voor de ziel onbewijsbaar is, dan moet het bewijs wat een mens is wel kunnen, niet dan? Dus wat is een mens? Begrijp niet zo goed wat hier zo onduidelijk aan zou zijn. Ik zou bvb kunnen zeggen ‘een organisme opgebouwd uit allerhande deeltjes die op wonderbaarlijke manier reageren zoals ze doen’. Zoiets, weet niet hoe je dat zelf zou omschrijven, vandaar de vraag.Interessante stelling, ik denk dat veel mensen in zichzelf praten. Bedoel je dan dat ze allen vermoeid zijn?

Dat "jezelf / de mens .... bewijzen" spreekt mij niet aan, ervaar ik als een zinloze bespiegeling.

Iets meer houd ik mij bezig met dingen die ik zelf meen te kunnen waarnemen.

In zichzelf spreken, als het mij overkomt, vat ik op als een waarschuwingssignaal, denk-vertraging meest veroorzaakt door vermoeidheid of geëmotioneerdheid, dus extra waakzaamheid en/of rust nemen geboden omdat ik dan verwacht dat mijn reactievermogen eveneens terugloopt. Ik heb er geen flauw idee van of dat voor anderen ook zo werkt cq door hen vergelijkbaar wordt waargenomen/ingepast. Voor mijzelf neem ik in bezigheden geen genoegen met gereduceerde denk-snelheid.

[MIS]

Dat "jezelf / de mens .... bewijzen" spreekt mij niet aan, ervaar ik als een zinloze bespiegeling.

Begrijp je niet zo goed, waarom zou je dat een ‘zinloze’ bespiegeling noemen?

Iets meer houd ik mij bezig met dingen die ik zelf meen te kunnen waarnemen.

Vreemd, het is net daarom dat ik de vraag stelde. Of bedoel je dat je toch naar een bewijs zoekt voor de ziel die je zou kunnen (wel of niet) waarnemen?

In zichzelf spreken, als het mij overkomt, vat ik op als een waarschuwingssignaal, denk-vertraging meest veroorzaakt door vermoeidheid of geëmotioneerdheid, dus extra waakzaamheid en/of rust nemen geboden omdat ik dan verwacht dat mijn reactievermogen eveneens terugloopt. Ik heb er geen flauw idee van of dat voor anderen ook zo werkt cq door hen vergelijkbaar wordt waargenomen/ingepast. Voor mijzelf neem ik in bezigheden geen genoegen met gereduceerde denk-snelheid.

Weet ik niet, ik weet wel dat wanneer ik niet geplaagd wordt door problemen van alledag, dat ik dan zie dat de problemen die we hebben redelijk absurd zijn. Vergeef me de term maar kan er geen andere bedenken tenzij hetzelfde in een intellectuele verpakking, de inhoud zou uiteindelijk toch hetzelfde blijven. Dat bvb een oeverloze discussie over BHV kan vermoeien, daar ben ik het mee eens. Net omwille van deze vermoeiende bezigheid ga ik dan eens bij mezelf te rade en net daar (waar dat ook moge zijn) kom ik tot de vaststelling dat het redelijk absurd is. Je term ‘waarschuwingssignaal’ kan ik wel bijtreden maar weet niet of we hierover dezelfde interpretatie hebben.

[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Begrijp je niet zo goed, waarom zou je dat een ‘zinloze’ bespiegeling noemen?

"Jezelf bewijzen" is een term die mij nooit heeft aangesproken, ik hoor die alleen maar steeds van anderen. Ik noem dat niet zinloos maar ervaar dat voor mij als zinloos en wat het voor anderen betekent kan ik onvoldoende peilen; sommige mensen die met die uitdrukking vaak schermden waren voor mij niet prettig om mee op te trekken maar meestal redelijk gemakkelijk te ontwijken.

Vreemd, het is net daarom dat ik de vraag stelde. Of bedoel je dat je toch naar een bewijs zoekt voor de ziel die je zou kunnen (wel of niet) waarnemen?

..................

Ik zoek geen zulk bewijs, ben wel af en toe een beetje nieuwsgierig naar wat anderen bezighoudt.

[MIS]

"Jezelf bewijzen" is een term die mij nooit heeft aangesproken, ik hoor die alleen maar steeds van anderen. Ik noem dat niet zinloos maar ervaar dat voor mij als zinloos en wat het voor anderen betekent kan ik onvoldoende peilen; sommige mensen die met die uitdrukking vaak schermden waren voor mij niet prettig om mee op te trekken maar meestal redelijk gemakkelijk te ontwijken.

Dank voor duiding, geen probleem daarmee. Het hangt er denkelijk vanaf wat de intentie is, net zoals we de vraag kunnen stellen waarom er überhuapt dialoog bestaat. Uiteraard is dialoog enerzijds van praktisch nut, wanneer het echter over de zin of onzin van het leven gaat, wordt het een intersubjectieve of interactionele oefening. Wat ik steeds een (voor mezelf dan) mooie uitspraak heb gevonden kwam uit de humanistische psychologie … ‘als ik mezelf toelaat om anderen te begrijpen, zou het kunnen zijn dat ik ook mezelf ga begrijpen en dat kan me wat angst inboezemen’. Mits diepgaander onderzoek zit hier naar mijn mening wel waarheid in maar dat is dan mijn perceptie wellicht.

Ik zoek geen zulk bewijs, ben wel af en toe een beetje nieuwsgierig naar wat anderen bezighoudt.

Leuk, ik ben zelfs benieuwd hoe lang het gaat duren vooraleer men tot de bewustwording komt dat bvb de monetaire crisis ‘slechts’ een attractor is in het transformatieproces dat we thans meemaken. Trachten te bewijzen dat de ziel bestaat lijkt, en al moge het eens leuk zijn om te filosoferen, soms op een vlucht van de realiteit. Temidden van al die verlichte zielen blijft de bootvluchteling toch maar dood aanspoelen op het strand van Tenerife. Hoe dit alles kan, en hoe schrijnend het ook mag zijn, is op zich wonderbaarlijk te noemen. Men zegt dat het leven een tragische grap is, het lijkt wel enige waarheid in zich te herbergen.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door willem1940NLD

In zichzelf spreken, als het mij overkomt, vat ik op als een waarschuwingssignaal, denk-vertraging meest veroorzaakt door vermoeidheid of geëmotioneerdheid, dus extra waakzaamheid en/of rust nemen geboden omdat ik dan verwacht dat mijn reactievermogen eveneens terugloopt. Ik heb er geen flauw idee van of dat voor anderen ook zo werkt cq door hen vergelijkbaar wordt waargenomen/ingepast. Voor mijzelf neem ik in bezigheden geen genoegen met gereduceerde denk-snelheid.

Het is blijkbaar ook iets meer, dan slechts wat vermoeidheid, Willem:

"Inner Talk

Een mens kan, in tegenstelling tot een dier, met zichzelf een conversatie voeren, een gedachtegang opbouwen, zichzelf abstraheren en als voorwerp zien.

Dit is niet zomaar een in of tegen zichzelf spreken, maar een tussenstap tussen de omstandigheid waarin we ons als persoon bevinden, en het gedrag dat we stellen. Gedrag mogen we dus niet reduceren tot de situatie en omstandigheden, maar is ook de wijze waarop de toestand wordt waargenomen en gedefinieerd.

De zin die wij en anderen, de 'actoren' in de sociale werkelijkheid, geven aan wat er met en rondom ons gebeurt, bepaalt (mede) hoe de werkelijkheid gevormd wordt. Dit is een voortdurend proces. We zoeken voortdurend naar nieuwe zin en betekenis.

De 'Inner Talk' is het voortdurend zin geven aan wat er omgaat. Dit gebeurt in de psyche (in ons Zelf), maar is tegelijk sociaal van aard (bepaald door en met de anderen). Symbolen die via het socialisatieproces zijn aangeleerd bepalen die 'inner talk'."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Symbolisch_interactionisme

Trouwens, iedereen innertalkt, net zoals iedereen al 's ongegeneerd in z'n neus peutert, al dan niet bij ontstentenis van anderen.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Leuk, ik ben zelfs benieuwd hoe lang het gaat duren vooraleer men tot de bewustwording komt dat bvb de monetaire crisis ‘slechts’ een attractor is in het transformatieproces dat we thans meemaken. Trachten te bewijzen dat de ziel bestaat lijkt, en al moge het eens leuk zijn om te filosoferen, soms op een vlucht van de realiteit. Temidden van al die verlichte zielen blijft de bootvluchteling toch maar dood aanspoelen op het strand van Tenerife. Hoe dit alles kan, en hoe schrijnend het ook mag zijn, is op zich wonderbaarlijk te noemen. Men zegt dat het leven een tragische grap is, het lijkt wel enige waarheid in zich te herbergen.

Het had een (gedeeltelijk) antwoord kunnen worden op de maatschappelijke problemen van vandaag, helaas heeft het niet mogen duren, maar het had mi de noodzakelijke maatschappelijke (r-) evolutie toch een duwtje in de goede richting kunnen geven:
http://www.natuurwetpartij.nl/download/programma98.pdf

[MIS]

Het had een (gedeeltelijk) antwoord kunnen worden op de maatschappelijke problemen van vandaag, helaas heeft het niet mogen duren, maar het had mi de noodzakelijke maatschappelijke (r-) evolutie toch een duwtje in de goede richting kunnen geven: http://www.natuurwetpartij.nl/download/programma98.pdf

Een eigen initiatief? Vergeef me dat ik het nog niet helemaal heb gelezen maar kan gezien je replieken wel ongeveer inschatten dat het een bijzondere intrinsieke waarde heeft. Nu, gezien al deze werken die we allen kunnen nalezen wordt de huidige beleidsvoering steeds schrijnender. Maar misschien is deze bewustwording dan ook noodzakelijk om het verder te dragen, al lijkt het soms op roepen in de woestijn waar zandkorrels vechten om een stukje strand. Er zit blijkbaar een stukje papier in de weg, als je begrijpt wat ik bedoel. Er zijn voldoende alternatieven, dat is echt het probleem niet.

[kamiel spieces]

En hebben de zielzoekers hier de ziel (bewustzijn) al kunnen vinden met het 'rationeel denken'?

[MIS]

En hebben de zielzoekers hier de ziel (bewustzijn) al kunnen vinden met het 'rationeel denken'?

Jij wel?

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Jij wel?

Zou het probleem van niet vinden, misschien niet liggen in het zoeken zelf?

[MIS]

Zou het probleem van niet vinden, misschien niet liggen in het zoeken zelf?

Als de zoeker het gezochte is, is het inderdaad vrij penibel om erachter te zoeken, mee eens. What’s next ?

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Als de zoeker het gezochte is, is het inderdaad vrij penibel om erachter te zoeken, mee eens

Hoe weet u zeker dat de zoeker zelf het gezochte is? Zolang u dat niet zeker weet blijft u misschien wel zoeken?

What’s next ?

Bestaat er wel een next?
Vraag u dit eens af zonder uzelf te identificeren met het denken.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Nu, gezien al deze werken die we allen kunnen nalezen wordt de huidige beleidsvoering steeds schrijnender.

In de meegegeven link gaat het daar ook over: "Omdat het bewustzijn van de meeste politici zich beperkt tot een tamelijk oppervlakkige werkelijkheid en zich hoofdzakelijk in horizontale zin beweegt, is hun bestuur op dat smalle aspect gericht en bestaat de neiging om bevoegdheden aan zich te trekken die op lagere niveaus van bestuur thuishoren, of die gewoon een zaak van het individu zijn. Kwestie van de indruk te hebben dat men iets bestuurt."

Maar misschien is deze bewustwording dan ook noodzakelijk om het verder te dragen, al lijkt het soms op roepen in de woestijn waar zandkorrels vechten om een stukje strand. Er zit blijkbaar een stukje papier in de weg, als je begrijpt wat ik bedoel. Er zijn voldoende alternatieven, dat is echt het probleem niet.

En verder: "Geld heeft geen waarde.De gewoonte om aan geld waarde toe te kennenschept de illusie van een eigen waarde van geld. Als dit geloof eenmaal wortel geschoten heeft, bevestigt het zichzelf (en dat kan in een maatschappelijke context knap lastig zijn)."

Uiteraard hoort de nakende chaos bij de cumulatie van de te verwachten bewustzijnsverschuiving, want volgens traditie ligt de (enige) uitgang van de hel in 't midden ervan, daar waar het steeds 't heetst aan toe gaat.
Zijdeuren, afkortingen of sluipwegen zijn er onbestaande en dit gegeven is dan ook de ultieme kans, om de bestaande alternatieven te testen op hun kwalitatieve degelijkheid en verhoopte hittebestendigheid.

Die kans echter, zal pas levensvatbaar zijn, als de overheid hierbij eveneens de educatieve kans grijpt, om de aard en de werking van ons bewustzijn beter te begrijpen, gezien dit (minstens) levenslang onlosmakelijk deel uitmaakt van al onze ervaringen.
Echter, gezien de politiek de onderwijstouwtjes in handen heeft, vermoed ik dat het nog wel een tijdje verder zal crisissen, vooraleer die noodzakelijke doorbraak plaats zal vinden.
Geen enkele politicus staat nl te springen, om z'n bij de neus genomen kiesvee (hoger) bewust te maken van de raddraaiarij en de gecorrumpeerdheid, waaraan hij en z'n collega-clans zich overgeven, mandaat na mandaat, eventuele goedmenenden niet te na gesproken.
En zolang die tweedimensionalen en hun machtige broodheren het financieel-maatschappelijk beleid bepalen...

Enfin, we zitten hoe dan ook op een cruciaal scharnierpunt in de menselijke geschiedenis, die de deur schraagt die uitgang geeft naar een bewustere en betere wereld.
Hopelijk zijn de draaispillen niet al te vastgeroest.

Boeiende tijden, in elk geval.

[peace.police]

die scharnierpunten mogen wel eens gesmeerd worden...
en ik ben zeker dat ieder van ons een sleutel heeft van de deur die leidt naar een bewustere en betere wereld...
we moeten alleen genoeg moed en lef hebben om ze te gebruiken...
voor mij is de ziel een bewustzijn; een herinnering hoe we geleefd hebben of nog leven...
bij sommige is de ziel een eeuwige vlam; bvb die van boedha, jezus of mohammed...
bij andere een steekvlam; zoals hitler, bush, de paus...

[MIS]

Hoe weet u zeker dat de zoeker zelf het gezochte is? Zolang u dat niet zeker weet blijft u misschien wel zoeken?

In het leven zijn weinig zekerheden, twijfel is daar één van. Twijfelen dat twijfel bestaat kan tot gekte leiden, letterlijk. Het hangt er maar vanaf wat er gezocht wordt, als een gevoel van honger opwelt, zal ik spontaan voedsel zoeken. Ik kan vervolgens de meest wonderbaarlijke intellectuele constructies bedenken om aan te tonen dat ik ook het voedsel zelf ben, zolang ik het niet vind blijf ik honger hebben. De vraag wie of wat het fenomeen ‘honger’ bedacht heeft, een heel andere kwestie. Veel misleiding mogelijk wanneer relatieve waarheden als absoluut gepercipieerd worden, maar dat is dan het spel dat we leven willen noemen.

Bestaat er wel een next? Vraag u dit eens af zonder uzelf te identificeren met het denken.

Tenzij je tijd en ruimte wil elimineren is er altijd een ‘next’, gelukkig maar. Je spreekt over identificatie met het denken, bedoel je hiermee dat we een bepaald soort denken dienen los te laten of het denken in z’n totaliteit? Ik heb in deze context persoonlijk geen probleem met het simpele feit dat gedachten en vormen opkomen, hoe ik ze bekijk en wat ik ermee doe is een andere zaak. Nu, wat zou je willen bereiken met het loslaten van het denken waar je naar verwijst? In relatie tot je vraag, waarom zou je mensen vragen om het denken te doorzien en je dan de vraag stellen ‘what’s next’ ? Hoe leg je het verband en waartoe zou het moeten leiden?

[MIS]

In de meegegeven link gaat het daar ook over: "Omdat het bewustzijn van de meeste politici zich beperkt tot een tamelijk oppervlakkige werkelijkheid en zich hoofdzakelijk in horizontale zin beweegt, is hun bestuur op dat smalle aspect gericht en bestaat de neiging om bevoegdheden aan zich te trekken die op lagere niveaus van bestuur thuishoren, of die gewoon een zaak van het individu zijn. Kwestie van de indruk te hebben dat men iets bestuurt."

Mooi gezegd, als deelgehelen die we allen zijn is er mi steeds een onderhoudende drijfveer en een groeiende impuls. Een elektron heeft geen weet van een atoom, een atoom weet niet wat een molecule is, een mens stelt zich vragen over het leven. Als een mens de eigen bouwstenen veronachtzaamd zal het z’n eigen organisme vernietigen, ontbinding treedt op, het atoom blijft bestaan. Anders gezegd, als het verworvene bedreigd wordt heeft politiek de neiging zich te beperken in het denken en hierdoor wordt het geheel vergeten. Al wil men het wel verkondigen vanuit het idealisme dat hen drijft, het verwordt tot doorgaans holle retoriek, leegte gevuld met woorden zonder daden. Het nobele streven naar een rechtvaardige wereld ontpopt zich tot het puberale spel dat los van de evolutie zelf als regressief gezien kan worden. Zoals steeds kunnen we een positieve boodschap vinden in het negatieve, regressieve beleidsbeslissingen kunnen ons dan ook bewust hiervan maken, of het zich ook zal uiten in vreedzame acties van protest, een vraagteken. Hoe dan ook, een reactie op een regressief beleid zal niet uitblijven zoals we dan ook dagelijks mogen ervaren. Het alternatief ligt op de tafel, wellicht bedolven onder de problemen waartoe het een oplossing wil zijn.

En verder: "Geld heeft geen waarde.De gewoonte om aan geld waarde toe te kennenschept de illusie van een eigen waarde van geld. Als dit geloof eenmaal wortel geschoten heeft, bevestigt het zichzelf (en dat kan in een maatschappelijke context knap lastig zijn)."

Wie zei het ook alweer ? ‘Geld is geluk in abstractie, vervolgens hechten en spiegelen we ons aan dit illusoire geluk’. Wie dat in deze tijden nog steeds niet begrijpt zal wellicht het citaat bekrachtigen, onbewust zich hechtend en spiegelend aan dit stukje papier. Bizar.

Uiteraard hoort de nakende chaos bij de cumulatie van de te verwachten bewustzijnsverschuiving, want volgens traditie ligt de (enige) uitgang van de hel in 't midden ervan, daar waar het steeds 't heetst aan toe gaat. Zijdeuren, afkortingen of sluipwegen zijn er onbestaande en dit gegeven is dan ook de ultieme kans, om de bestaande alternatieven te testen op hun kwalitatieve degelijkheid en verhoopte hittebestendigheid.

We bereiden ons voor, een Europees wapenschild in aanbouw.

Die kans echter, zal pas levensvatbaar zijn, als de overheid hierbij eveneens de educatieve kans grijpt, om de aard en de werking van ons bewustzijn beter te begrijpen, gezien dit (minstens) levenslang onlosmakelijk deel uitmaakt van al onze ervaringen. Echter, gezien de politiek de onderwijstouwtjes in handen heeft, vermoed ik dat het nog wel een tijdje verder zal crisissen, vooraleer die noodzakelijke doorbraak plaats zal vinden. Geen enkele politicus staat nl te springen, om z'n bij de neus genomen kiesvee (hoger) bewust te maken van de raddraaiarij en de gecorrumpeerdheid, waaraan hij en z'n collega-clans zich overgeven, mandaat na mandaat, eventuele goedmenenden niet te na gesproken. En zolang die tweedimensionalen en hun machtige broodheren het financieel-maatschappelijk beleid bepalen...

We denken eraan het Big Brother huis te openen voor politiek, op deze manier kan iedereen volgen wat er daadwerkelijk gebeurt. Men graaft meer en meer het eigen graf en misschien net daarom dat dierlijke impulsen worden aangewakkerd, hoe zou je zelf zijn?

Enfin, we zitten hoe dan ook op een cruciaal scharnierpunt in de menselijke geschiedenis, die de deur schraagt die uitgang geeft naar een bewustere en betere wereld. Hopelijk zijn de draaispillen niet al te vastgeroest. Boeiende tijden, in elk geval.

Boeiend kan zowel ‘gebonden’ betekenen als ‘interessant’. Misschien moet dan toch eerst BHV gesplitst worden om de broodnodige energie te vinden tot een waarlijk progressief beleid. In elk geval boeiend, mee eens. Maar gelukkig bestaat er de nodige lectuur en studiewerk die het ons in enkele bladzijden toelichten, als het nu ook nog eens aandacht zou krijgen, misschien ijdele hoop. Als de hoop maar bestaat.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door kamiel spieces

En hebben de zielzoekers hier de ziel (bewustzijn) al kunnen vinden met het 'rationeel denken'?

Ziel is niet hetzelfde als zelfbewustzijn.
Rationaliteit is geen wondermiddel, irrationaliteit echter nog veel minder...

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Rationaliteit is geen wondermiddel, irrationaliteit echter nog veel minder...

Gedeeltelijk akkoord!
Rationaliteit kan men gebruiken om bepaalde dingen te begrijpen binnen de dimensie van tijd en ruimte, maar als men de ziel wil kennen, dan zal men dit nooit kunnen door het rationeel denken. Het zou wel kunnen helpen eventueel om in meer of mindere mate met woorden 'enig idee' te krijgen wat de ziel is. Maar woorden zijn maar woorden en men stuit onvermijdelijk vroeg of laat op een grens waar zelfs de taal geen anwoorden meer op heeft.

Ziel is niet hetzelfde als zelfbewustzijn.

Wat verstaat u onder ziel en dit om enige misverstanden te verkomen?

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

In het leven zijn weinig zekerheden, twijfel is daar één van. Twijfelen dat twijfel bestaat kan tot gekte leiden, letterlijk.

Dat is zeker waar!
Men kan nochtans ook beweren dat waarover getwijfeld kan worden de absolute waarheid niet kan zijn. Men kan idd alles betwijfelen maar men kan niet betwijfelen dat men twijfelt. Men kan dan ook tot de vaststelling komen als men altijd denkt, dat dit boven alle twijfel verheven is en men het denken gelijk gaat stellen met het Zijn. Dat is juist de grootste fout die we in het verleden gemaakt hebben want het is juist door denken gelijk te stellen met Zijn dat de egoidentiteit is ontstaan.

Je spreekt over identificatie met het denken, bedoel je hiermee dat we een bepaald soort denken dienen los te laten of het denken in z’n totaliteit? Ik heb in deze context persoonlijk geen probleem met het simpele feit dat gedachten en vormen opkomen, hoe ik ze bekijk en wat ik ermee doe is een andere zaak. Nu, wat zou je willen bereiken met het loslaten van het denken waar je naar verwijst? In relatie tot je vraag, waarom zou je mensen vragen om het denken te doorzien en je dan de vraag stellen ‘what’s next’ ? Hoe leg je het verband en waartoe zou het moeten leiden?

Met het niet meer identificeren met het verstand bedoel ik mee, dat men zich er zelf niet meer in zoekt 'wie men is,' want dan wordt het verstand ikzuchtig en neemt het je in zijn greep. Het verstand op zich werkt niet verkeerd en 't is zelfs een prachtig instrument dat onmisbaar is, maar zoals ik al zei kan het ook een storende werking hebben, als men zich er volledig mee gaat identificeren. Het verstand is een instrument, een hulpmiddel dat men voor een bepaalde taak kan gebruiken en na gebruik berg je het gewoon weer op. Maar in de praktijk is het zo, dat, laten we zeggen, tachtig tot negentig procent van wat de meeste mensen denken niet alleen zichzelf steeds herhaalt en nutteloos is, maar dat door het disfunctionerende en vaak negatieve karakter veel ervan ook schadelijk is. Als men zijn denken observeert, dan ontdekt men dat dit zo is. Er gaat veel levensenergie aan verloren. Als men kijkt naar het wereldtoneel dan ziet men duidelijk de stoornis van dit egoïstisch menselijk denken, waar zo goed als iedereen zich mee identificeert. Als deze stoornis wordt doorprikt dan zal dit zeer veel problemen oplossen. Het is dan te hopen dat de huidige crisis die we vandaag meemaken onze ogen zullen openen en zal leiden naar een minder egoïstische wereld.