Bent u voorstander van de zo-egalitair-als-mogelijke samenleving?

[eno2]

Ik ben bv in staat 90% van d e mensen die ik tegenkom, met de hand dood te slaan. Als ik daar nu voor koos, dan zou dat een rechtvaardige ongelijkheid zijn, want die mogelijkheid is - mits enige supplementaire dagdagelijkse training, mij hoofdzakelijk door de natuur meegegeven.

Volgens de tweede variant van het egalitarisme, het omstandighedenegalitarisme, zou dat ook volkomen rechtvaardig zijn, als ik daarvoor koos - ik zeg het nog eens, ten overvloede.

[maddox]

Dus U komt nu vertellen dat Uw voorgestelde politiek waanbeeld het recht van de sterkste probeerd te negeren?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Dus U komt nu vertellen dat Uw voorgestelde politiek waanbeeld het recht van de sterkste probeerd te negeren?

Ik ben nog aan het nadenken over de praktische implicaties van het gevoerde
theoretische betoog.

Als ik iemand doodsla uit vrij keus, is dat een gerechtvaardigde ongelijkheid die volgt uit de vrijwillige keuze voor de uitoefening van het recht van de sterkste.
Maar aangezien mijn mannelijke viriliteit het gevolg is van een aangeboren factor, is het een onrechtvaardig voordeel tegenover de medemens.

Vanuit de optie van het omstandigheden-egalitarisme, is mijn doodslaan van mensen zodus evenzeer rechtvaardig als onrechtvaardig.

[eno2]

Waarom geld het Atheense egalitaire avontuur dan als de basis voor al onze democratieën. We zijn er ver van afgedwaald, dat wel.

Awel, als het erin gebakken zit, dan moet het er ook uitgebakken kunnen worden. Of iets anders erin gebakken.

Ja, er zijn er veel die alles nu willen, direct.

[maddox]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik ben nog aan het nadenken over de praktische implicaties van het gevoerde theoretische betoog.

Dat mensen mensen blijven en er een paar zullen zijn die het systeem kunnen en zullen misbruiken.

Als ik iemand doodsla uit vrij keus, is dat een gerechtvaardigde ongelijkheid die volgt uit de vrijwillige keuze voor de uitoefening van het recht van de sterkste.

Het risico is altijd dat de andere partij sterker is, misschien door lichamskracht of aangeleerde technieken, maar doordat de andere partij met meer personen is, of technologische hulpmiddelen heeft.

Maar aangezien mijn mannelijke viriliteit het gevolg is van een aangeboren factor, is het een onrechtvaardig voordeel tegenover de medemens.

Onrechtvaardig, maar wel puur natuur. Ga jij Moeder natuur dicteren om dat niet meer te doen?

Vanuit de optie van het omstandigheden-egalitarisme, is mijn doodslaan van mensen zodus evenzeer rechtvaardig als onrechtvaardig.

Noem het dan individueel anarchisme.

[eno2]

Het risico is altijd dat de andere partij sterker is, misschien door lichamskracht of aangeleerde technieken, maar doordat de andere partij met meer personen is, of technologische hulpmiddelen heeft.

Dat is inderdaad een risico, maar voor het uitleven van je idealen, in dit geval het
omstandigheden-egalitarisme,

moet je iets over hebben.

Maar in feite is dat MIJN ideaal niet.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik ben bv in staat 90% van d e mensen die ik tegenkom, met de hand dood te slaan. Als ik daar nu voor koos, dan zou dat een rechtvaardige ongelijkheid zijn, want die mogelijkheid is - mits enige supplementaire dagdagelijkse training, mij hoofdzakelijk door de natuur meegegeven.

Volgens de tweede variant van het egalitarisme, het omstandighedenegalitarisme, zou dat ook volkomen rechtvaardig zijn, als ik daarvoor koos - ik zeg het nog eens, ten overvloede.

Wat hebben spellingsfouten of grammaticale fouten met de essentie van dit debat te maken ?

[eno2]

Onrechtvaardig, maar wel puur natuur. Ga jij Moeder natuur dicteren om dat niet meer te doen?

Ik niet nee, maar we doen niets anders dan d e natuur onderwerpen, waarom dan de van nature oersterke mensen niet onderwerpen?

Ik noteer dat je het ook onrechtvaardig vindt.

Dus ben je het eens met h et omstandigheden-egalitarisme.

[420yeahbaby]

Maar is onze democratie nog wel een democratie?
Ik begin het hoe langer hoe meer als dekmantel te zien.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door 420yeahbaby

Maar is onze democratie nog wel een democratie?
Ik begin het hoe langer hoe meer als dekmantel te zien.

Geen slecht inzicht.
Inzicht maar verder.

[eno2]

essay:
De
overheid moet respect hebben voor de keuzen die mensen maken en de gevolgen ervan zoveel mogelijk
[color="DarkGreen"]ongemoeid laten; aan de andere kant moet ze zorg dragen voor mensen die buiten hun schuld om in
problematische situaties zitten[/COLOR]. Deze benadering is vooral geïnitieerd door het werk van Ronald

't Is altijd hetzelfde: er moet een inkwisitiecomité komen dat bepaalt wie een eigen dikke bult heeft.

Aangezien mensen in wezen over een zekere vrijheidsgraad beschikken, valt hun wel altijd iets van eigen schuld aan te wrijven aangaande hun eigen probleemsituaties..

[eno2]

Het egalitarisme is de normatieve politieke theorie van verdelende rechtvaardigheid.

Het primaire doel is dat alle burgers in de samenleving met gelijke zorg en gelijk respect worden behandeld.

Voor de overheid impliceert dit dat de baten en de lasten van het samenleven in de politieke gemeenschap rechtvaardig over burgers moeten worden verdeeld.

Gelijkheid betekent niets meer of minder dan dat gelijke
gevallen gelijk worden behandeld – wie kan daar tegen zijn? Echter, de vraag is welke gevallen gelijk
zijn in moreel relevante zin, en wat gelijke behandeling precies inhoudt. Sommige ongelijkheden zijn
triviaal, andere zelfs wenselijk, en weer andere onvermijdbaar. Het nastreven van gelijkheid in het ene
domein zal ongelijkheden in het andere genereren. Wat precies moet gelijk verdeeld worden, en hoe
bereiken we deze gelijke verdeling in dynamische en plurale samenlevingen?

Over deze vragen is er sinds de verschijning van John Rawls’ Theory of Justice (1971) een intensief
filosofisch debat gaande. Dit debat wordt gedomineerd door twee stromingen. In de eerste benadering,
het burgerschapegalitarisme, ligt de nadruk op het egaliseren van voorwaarden die het mogelijk maken
voor burgers om als sociale gelijken in de democratische samenleving te participeren. Ongelijkheid
wordt gezien als een systemische uitkomst van de manier waarop de basisstructuur van de samenleving
is ingericht. Het doel van deze theorie is om de sociale instituties in deze basisstructuur in
overeenstemming te brengen met principes van rechtvaardigheid, zodat sociale ongelijkheden zoveel
mogelijk worden tegengegaan. Deze benadering is vooral geënt op het werk van Rawls. In de tweede
benadering, het omstandighedenegalitarisme, ligt de nadruk op gelijkheid als uitgangspunt van
interpersoonlijke vergelijking. Het basisidee is dat ongelijkheden tussen burgers rechtvaardig zijn als
ze voortkomen uit de keuzen die mensen maken, maar onrechtvaardig als ze voortkomen uit ongekozen
omstandigheden, bijvoorbeeld aangeboren handicaps of sociale omstandigheden zoals ras, etniciteit,
gender, etcetera. Voor een omstandighedenegalitarist is het onrechtvaardig als mensen geheel buiten
hun keuze om met serieuze beperkingen te maken hebben terwijl anderen het geluk hebben dat ze in
hun persoonlijke leven nooit geconfronteerd worden met dit soort tegenspoed. Aan de andere kant
moeten mensen verantwoordelijk worden gehouden voor zaken waar ze zelf voor gekozen hebben. De
overheid moet respect hebben voor de keuzen die mensen maken en de gevolgen ervan zoveel mogelijk
ongemoeid laten; aan de andere kant moet ze zorg dragen voor mensen die buiten hun schuld om in
problematische situaties zitten. Deze benadering is vooral geïnitieerd door het werk van Ronald
Dworkin

Het burgerschapegalitarisme en omstandighedenegalitarisme hebben complementaire sterke en
zwakke punten. In recente debatten worden ze vaak als alternatieve egalitaire benaderingen tegenover
elkaar gezet. Het doel van deze draad is om het egalitarisme te beschrijven aan de hand van het debat
tussen aanhangers van deze twee stromingen en een synthese te presenteren waarin de sterke kanten
van beide benaderingen worden verenigd.

[plakker]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Het egalitarisme is de normatieve politieke theorie van verdelende rechtvaardigheid.

Het primaire doel is dat alle burgers in de samenleving met gelijke zorg en gelijk respect worden behandeld.

Voor de overheid impliceert dit dat de baten en de lasten van het samenleven in de politieke gemeenschap rechtvaardig over burgers moeten worden verdeeld.

Gelijkheid betekent niets meer of minder dan dat gelijke
gevallen gelijk worden behandeld – wie kan daar tegen zijn? Echter, de vraag is welke gevallen gelijk
zijn in moreel relevante zin, en wat gelijke behandeling precies inhoudt. Sommige ongelijkheden zijn
triviaal, andere zelfs wenselijk, en weer andere onvermijdbaar. Het nastreven van gelijkheid in het ene
domein zal ongelijkheden in het andere genereren. Wat precies moet gelijk verdeeld worden, en hoe
bereiken we deze gelijke verdeling in dynamische en plurale samenlevingen?

Over deze vragen is er sinds de verschijning van John Rawls’ Theory of Justice (1971) een intensief
filosofisch debat gaande. Dit debat wordt gedomineerd door twee stromingen. In de eerste benadering,
het burgerschapegalitarisme, ligt de nadruk op het egaliseren van voorwaarden die het mogelijk maken
voor burgers om als sociale gelijken in de democratische samenleving te participeren. Ongelijkheid
wordt gezien als een systemische uitkomst van de manier waarop de basisstructuur van de samenleving
is ingericht. Het doel van deze theorie is om de sociale instituties in deze basisstructuur in
overeenstemming te brengen met principes van rechtvaardigheid, zodat sociale ongelijkheden zoveel
mogelijk worden tegengegaan. Deze benadering is vooral geënt op het werk van Rawls. In de tweede
benadering, het omstandighedenegalitarisme, ligt de nadruk op gelijkheid als uitgangspunt van
interpersoonlijke vergelijking. Het basisidee is dat ongelijkheden tussen burgers rechtvaardig zijn als
ze voortkomen uit de keuzen die mensen maken, maar onrechtvaardig als ze voortkomen uit ongekozen
omstandigheden, bijvoorbeeld aangeboren handicaps of sociale omstandigheden zoals ras, etniciteit,
gender, etcetera. Voor een omstandighedenegalitarist is het onrechtvaardig als mensen geheel buiten
hun keuze om met serieuze beperkingen te maken hebben terwijl anderen het geluk hebben dat ze in
hun persoonlijke leven nooit geconfronteerd worden met dit soort tegenspoed. Aan de andere kant
moeten mensen verantwoordelijk worden gehouden voor zaken waar ze zelf voor gekozen hebben. De
overheid moet respect hebben voor de keuzen die mensen maken en de gevolgen ervan zoveel mogelijk
ongemoeid laten; aan de andere kant moet ze zorg dragen voor mensen die buiten hun schuld om in
problematische situaties zitten. Deze benadering is vooral geïnitieerd door het werk van Ronald
Dworkin

Het burgerschapegalitarisme en omstandighedenegalitarisme hebben complementaire sterke en
zwakke punten. In recente debatten worden ze vaak als alternatieve egalitaire benaderingen tegenover
elkaar gezet. Het doel van deze draad is om het egalitarisme te beschrijven aan de hand van het debat
tussen aanhangers van deze twee stromingen en een synthese te presenteren waarin de sterke kanten
van beide benaderingen worden verenigd.

Watte?
Van waar heb je dat geknipt en geplakt?
Ik denk dat 't beter is als ik de context wat kan zien

[Fien Fluytenzuyger]

[quote=eno2;5033415]

Jawek ik lees veel over de periode 500-100
Voor Christus wel te verstaan.

The rise and fall van de prille democratieën.

En hun vernietiging. Door Koningschappen, plutocratieën en Generaals.
Sindsdien zijn de democratieën nooit meer van hetzelde gehalte geworden.

maar je hoeft geen Machiavelli gelezen te hebben, om te weten dat veel van die koningen, plutocraten en generaals gemaakt werden door die prille democratieën.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door plakker

Watte?
Van waar heb je dat geknipt en geplakt?
Ik denk dat 't beter is als ik de context wat kan zien

Wie is hier de plakker?

Ik ga dit opsturen naar een tijdschrift filosofie.

[eno2]

[quote=Fien Fluytenzuyger;5051421]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

maar je hoeft geen Machiavelli gelezen te hebben, om te weten dat veel van die koningen, plutocraten en generaals gemaakt werden door die prille democratieën.

?

Daar kan je wel naar fluiten, al zuig j e er nog zo hard op.

Die Koningen, plutocraten en generaals hebben zich enkel kunnen consolideren na massale uitroeiing van de prille democraten.

Waar is de democratie gebleven, van, laat ons zeggen 200 voor Xus, tot de Franse Revolutie?

[Fien Fluytenzuyger]

Ik alludeerde hierbij op Plato's Politeia, waarin hij stelt dat een democratie door gebrek aan autoriteit onherroepelijk leidt tot een tirannie.

Machiavelli maakte de val van de Florentijnse Republiek van dichtbij mee. Gevestigd na de val van Savonarola, veertien jaar heeft ze geduurd, het was een prille democratie waar zeer weinig corruptie heerste, tot de Medici's er met de steun van paus Julius II de macht overnamen.

Het bleef nog 21 jaar republiek in naam, dan werd het na een enkele benoeming het hertogdom der Medici's, tot grote, albeit impotente woede van het volk. Sic transit gloria mundi.

[Bebob]

Oorspronkelijk geplaatst door Fien Fluytenzuyger

maar je hoeft geen Machiavelli gelezen te hebben, om te weten dat veel van die koningen, plutocraten en generaals gemaakt werden door die prille democratieën.

Niet erg verbazend. Democratie en tirannie gaan uit van hetzelfde basisprincipe, nl. dat de ene mens (of groepen mensen) het recht heeft andere mensen te overheersen. Het enige verschil tussen democratie en tirannie is dat bij een democratie, de overheersende groep de grootste moet zijn. Maar eens je overheersing goedkeurt, is dat nu niet zo een grote stap om te nemen.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Bebob

Niet erg verbazend. Democratie en tirannie gaan uit van hetzelfde basisprincipe, nl. dat de ene mens (of groepen mensen) het recht heeft andere mensen te overheersen. Het enige verschil tussen democratie en tirannie is dat bij een democratie, de overheersende groep de grootste moet zijn. Maar eens je overheersing goedkeurt, is dat nu niet zo een grote stap om te nemen.

In een volwassen democratie worden de essentiële rechten van minderheden effectief beschermd, zelfs die van de plutocraten en de would-be dictatoren.

[eno2]

[quote]

Oorspronkelijk geplaatst door Fien Fluytenzuyger

Ik alludeerde hierbij op Plato's Politeia, waarin hij stelt dat een democratie door gebrek aan autoriteit onherroepelijk leidt tot een tirannie.

Plato was een elitair tirannenvriendje. Zie zijn omgang met Dionysus 1 en twee.

De meest bloedige dictator van Athene, Critias, hoofd van de honderd, was zijn volle oom.

Ik zet Plato altijd ondersteboven in mijn bibliotheek. Op zijn kop. Voor zijn straf.