Cuba... Kapitalisme toch beter(!?)...

[louis1949]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Na het vliegvissen met de moto komt de illusie meer pensioen?
Wat vrouw en kinderen graag doen is niet relevant.

wat uw vrouw en kinderen willen daar moet jij voor zorgen ,ik heb geen vrouw meer ,jammer genoeg

[tomm]

Zwitser

Landen als Indië en China bewijzen juist dat meer economische vrijheid meer welvaart brengt. De Armoede in Indië is bijvoorbeeld pas vanaf einde jaren 80 structureel beginnen afnemen, juist toen men de economie er veel vrijer gemaakt heeft.

Mis, de armoede in Indië is vooral structureel beginnen afnemen vanaf de "groene revolutie" in de jaren 70, vooral een overheidsmaatregel om het platteland te moderniseren. Overigens nam de armoede in Indië sterker af dan in Pakistan, een economisch vrijer land. En veel sneller dan in talloze kapitalistische landen, bvb. in Afrika of Latijns-Amerika.
Maar wel minder snel dan in China, OOK toen China nog bestuurd werd door Mao. In de jaren 70 konden de meerderheid van de Chinezen al lezen en schrijven, en hadden ze toegang tot medische zorg, in Indië, Pakistan etc. is dat nu nog altijd niet het geval... In China werden er dammen aangelegd, wegen, geïndustrialiseerd, etc. ook onder Mao. En niet te vergeten de herverdeling van de landbouwgrond, landheren die hun bevolking uitzuigen bestaan al sinds de jaren 50 niet meer in China, in de meeste derde wereldlanden (zelfs Brazilië) wel nog.


Overigens klopt uw theorie niet. Ik heb nog bewijzen gegeven, weet je nog? Bvb. Bulgarije en Turkije stonden begin jaren 50 ongeveer op hetzelfde niveau. In de jaren 80 had Bulgarije een veel hogere levensstandaard dan Turkije, en zo zijn er talloze voorbeelden.

Hetzelfde zie je in China, waar daar waar het regime met de vrije markt experimenteerd de hoogste welvaartstoenames te zien zijn.

De "socialistische markteconomie" heeft inderdaad goede resultaten geboekt, maar enkel omdat de fundamenten (onderwijs, infrastructuur, medische zorg, landhervorming, industrialisatie, etc.) reeds gelegd waren. China's economie wordt trouwens nog steeds tot de minst vrije ter wereld gerekend volgens uw lijstje, maar boekt veel betere resultaten dan de "vrije" economieën.

Echter elke verdediger van de vrije markt zal toegeven dat economische vrijheid weliswaar nodig is voor welvaart, maar daarom nog niet voldoende. Wat ook nodig is, is rechtszekerheid, een goede bescherming van privé eigendom, en infrastructuur. Dat sommige landen die nominaal enigermate kapitalistisch zijn het niet zo goed doen ligt vaak aan een inefficiente en corrupte overheid.

Maar ook landen die niet bijzonder corrupt zijn doen het niet zo goed als China of Vietnam, zoals bvb. Ghana, Jordanië, etc.
Overigens gaan corruptie en vrije markt meestal hand in hand in derde wereld landen (maar zelfs in landen als de VS). De economische elite koopt de politieke om, zo gaat dat meestal in die landen. Geld betekent macht, zo simpel is het. zie je overduidelijk in landen als de Filippijnen.

Het probleem bij het vergelijken van Cuba met landen als Guatemala of de Phillipijnen is dat deze landen lange tijd ook getekend zijn door ondemocratische regimes en een door en door corrupte, behoorlijk onvrije economie.

Guatemala is nu een democratie, maar doet het nog altijd bijzonder slecht. Ook de Filippijnen zijn een democratie, met grote persvrijheid en vrij eerlijke verkiezingen, maar de economische vooruitgang, laat staan vooruitgang van de levensstandaard, is bijna onbestaande.

[quote]

Vergelijk Cuba met landen in de regio die wel een lange democratische en kapitalistische traditie hebben (zoals bijvoorbeeld Costa Rica) en Cuba komt er een stuk slechter uit.
Costa RicaT is wat Cuba had kunnen zijn had Castro zijn belofte gehouden...

Ter eerste werd Cuba ook voor Castro niet door een democratisch regime bestuurd, ten tweede stond het land al op een hoger niveau voor de Cubaanse revolutie. Ten derde, en het moet gezegd, bestaat de bevolking van Costa Rica grotendeels uit blanken, in Cuba officieel ook maar in werkelijkheid klopt dat natuurlijk niet, ongeveer 2 derde van de bevolking is zwart of mulat. Landen met een overwegend blanke bevolking (Argentinië, Chile, Brazilië grotendeels) doen het meestal beter in Latijns Amerika. (dat heeft vele redenen, voor je me van racisme gaat beschuldigen)
Overigens de grotendeels blanke streken van Cuba, zoals Santa Clara, zijn ook veruit de welvarendste van Cuba, daar waan je je soms echt in Spanje.

[freelancer]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Zwitser

Landen met een overwegend blanke bevolking (Argentinië, Chile, Brazilië grotendeels) doen het meestal beter in Latijns Amerika. (dat heeft vele redenen, voor je me van racisme gaat beschuldigen)
Overigens de grotendeels blanke streken van Cuba, zoals Santa Clara, zijn ook veruit de welvarendste van Cuba, daar waan je je soms echt in Spanje.

En wat zijn dan volgens U de redenen waarom blanken het meestal beter doen?
En waarom is uw opmerking niet racistisch?

[freelancer]

Waarschijnlijk 'toert' hij momenteel met een luxe helikopter boven een maagdelijk Cubaans eilandje...
Of zit hij aan de lobster... Natuurlijk met een goed wijntje... terwijl het varken aan het spit zich aan het opwarmen is...:

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Mis, de armoede in Indië is vooral structureel beginnen afnemen vanaf de "groene revolutie" in de jaren 70, vooral een overheidsmaatregel om het platteland te moderniseren. Overigens nam de armoede in Indië sterker af dan in Pakistan, een economisch vrijer land. En veel sneller dan in talloze kapitalistische landen, bvb. in Afrika of Latijns-Amerika.

Ik herhaal dan ook nog maar eens dat economische vrijheid niet alles is. Echter de armoede is in India sneller gaan afnemen naarmate men er de economie vrijer gemaakt heeft.

Maar wel minder snel dan in China, OOK toen China nog bestuurd werd door Mao. In de jaren 70 konden de meerderheid van de Chinezen al lezen en schrijven, en hadden ze toegang tot medische zorg, in Indië, Pakistan etc. is dat nu nog altijd niet het geval... In China werden er dammen aangelegd, wegen, geïndustrialiseerd, etc. ook onder Mao.

Onder Mao is er ook massaal honger geleden in China. En er werden massaal mensen omgebracht. Het is maar welke feiten je als belangrijk vindt.
Feit is nu wel dat China een land is van "twee systemen", en dat het juist het "kapitalistische" deel is dat nu massaal Chinesen aantrekt.

Dat is uiteindelijk het belangrijkste criterium waarmee je landen en systemen kan vergelijken. Als je twee landen hebt, A en B, en mensen die kunnen kiezen tussne A en B kiezen in meerheid voor B, dan kan je gerust stellen dat het in B beter toeven is. Zelfs al scoort A beter op sommige statistieken dan B.

En niet te vergeten de herverdeling van de landbouwgrond, landheren die hun bevolking uitzuigen bestaan al sinds de jaren 50 niet meer in China, in de meeste derde wereldlanden (zelfs Brazilië) wel nog.

Het herverdelen van landbouwgrond is ook de basis van het economisch success van Zuid Korea en Taiwan. In communistische landen wordt er in de regel juist niet aan herverdeling van landbouwgrond gedaan. De grond blijft in eh bezit van een centrale authoriteit, enkel de aard van die authoriteit verandert.
Landheren bestaan er in China nog steeds, alleen heten ze nu anders. De Chinese boer bezit het land dat hij bewerkt niet, en dat is een belangrijk oorzaak van de blijvende armoede op het Chinese platteland.

Overigens klopt uw theorie niet. Ik heb nog bewijzen gegeven, weet je nog? Bvb. Bulgarije en Turkije stonden begin jaren 50 ongeveer op hetzelfde niveau. In de jaren 80 had Bulgarije een veel hogere levensstandaard dan Turkije, en zo zijn er talloze voorbeelden.

Ik kan je ook omgekeerde voorbeelden geven. België en Tsjechoslovakijke bijvoorbeeld.
Maar anecdotes maken nog geen data. Als ik de "economische vrijheids index" neem, en die correleer met een hoop welvaartsindicatoren, dan zie ik dat er toch vrijwel voor elke indicator die ik kan verzinnen een positieve correlatie tussen beiden bestaat.

Een van de belangrijkste welvaartsindicator is overigens volgens mij "mag je je land verlaten zonder toestemming van de overheid".
Landen waar je niet zonder toestemming van de overheid het land uit mag, daar is iets fundamenteel mis mee, want landen waar het goed is om te leven hoeven hun burgers niet te dwingen om te blijven.

De "socialistische markteconomie" heeft inderdaad goede resultaten geboekt, maar enkel omdat de fundamenten (onderwijs, infrastructuur, medische zorg, landhervorming, industrialisatie, etc.) reeds gelegd waren. China's economie wordt trouwens nog steeds tot de minst vrije ter wereld gerekend volgens uw lijstje, maar boekt veel betere resultaten dan de "vrije" economieën.

China als geheel is inderdaad geen vrije economie. Maar delen van China (Honkong bijvoorbeeld) zijn wel behoorlijk vrij.
Hong Kong staat zelfs op nummer een in de economische vrijheids index.

Maar ook landen die niet bijzonder corrupt zijn doen het niet zo goed als China of Vietnam, zoals bvb. Ghana, Jordanië, etc.

Overigens gaan corruptie en vrije markt meestal hand in hand in derde wereld landen (maar zelfs in landen als de VS). De economische elite koopt de politieke om, zo gaat dat meestal in die landen. Geld betekent macht, zo simpel is het. zie je overduidelijk in landen als de Filippijnen.

Corruptie heeft weinig te maken met vrije markt. Corruptie is het gevolg van een overheid die ecnomische gunsten te verdelen heeft, waar allerhande actoren dan op gaan bieden. De oplossing is om de overheid geen economische gunsten te laten uitdelen.

Wat je vaak hebt in derde wereld landen is een torenhoge bureaucratie. Het is niet erg bevorderlijk voor economische groei als een ondernemer in spe letterlijk maanden in de rij moet gaan staan om de nodige vergunningen te verzamelen.

Ter eerste werd Cuba ook voor Castro niet door een democratisch regime bestuurd, ten tweede stond het land al op een hoger niveau voor de Cubaanse revolutie.

Gek dat wanneer ik het hoge ontwikkelingsniveau van Cuba als argument gebruik je dat telkens weer mist.
Cuba was inderdaad al een vrij hoog ontwikkeld land voor Castro. Een van de redenen waarom Batista zo populair was bij de arbeiders was dat hij voor goede sociale voorzieningen zorgde. Hij was eigenlijk een soort van autoritaire populist, een beetje zoals Chavez.
Maar Cuba heeft ook democratische periodes gekent. Castro zelf heeft beloofd (voor hij de macht overnam) dat hij enkel de grondwet in ere wilde herstellen, en van Cuba weer een democratie maken. Maar hij heeft dus zijn belofte niet nagekomen.
Dit in tegenstelling tot José Figueres Ferrer in Costa Rica...

Ten derde, en het moet gezegd, bestaat de bevolking van Costa Rica grotendeels uit blanken, in Cuba officieel ook maar in werkelijkheid klopt dat natuurlijk niet, ongeveer 2 derde van de bevolking is zwart of mulat. Landen met een overwegend blanke bevolking (Argentinië, Chile, Brazilië grotendeels) doen het meestal beter in Latijns Amerika. (dat heeft vele redenen, voor je me van racisme gaat beschuldigen)
Overigens de grotendeels blanke streken van Cuba, zoals Santa Clara, zijn ook veruit de welvarendste van Cuba, daar waan je je soms echt in Spanje.

Ik beschuldig je niet van racisme. Hoogstens zal ik je er van "beschuldigen" dat je blijkbaar nu ook zelf ontdekt dat cultuur een belangrlijke factor is in het succes van een samenleving. En dat je dus moet opletten met het onderling vergelijken van landen.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door freelancer

En wat zijn dan volgens U de redenen waarom blanken het meestal beter doen?
En waarom is uw opmerking niet racistisch?

De redenen?
Blanken zijn de erfgenamen van de vroegere kolonisatoren, die de huidige maatschappelijke orde gevestigd hebben, zwarten daarentegen zijn de erfgenamen van de slaven, die dus een ondergeschikte maatschappelijke positie hadden en geen eigen verantwoordelijkheid. De oorpsronkelijke bevolking werd overal in Latijns-Amerika gemarginaliseerd en tot de onderste lagen van de maatschappelijke piramide veroordeeld. (meestal net boven de zwarten).

Aan de top van bijna alle Latijns-Amerikaanse landen staan nog steeds blanken, hoewel die in realiteit slechts een fractie van de bevolking uitmaken in veel van die landen. (Guatemala, Mexico, Peru, Colombia, Ecuador, Brazilië, Cuba, Dominikaanse, Paraguay, enzovoort). Uitzonderingen zijn sinds kort Bolivië en Venezuela, waar de blanken uit de bestuurszetel gelicht zijn.
De mulatten/mestiezen vormen meestal de middenklasse in laden met grote zwarte/indiaanse bevolkingen, in landen waar de meeste mensen gemengd zijn vormen deze de onderklasse en zijn de echte blanken de baas.

Cuba heeft sinds de revolutie veel gedaan om deze rassen- en klassentegenstellingen uit te roeien maar daar zijn ze niet volledig in geslaagd, hoewel zwarten, mulatten en blanken wel dezelfde kansen krijgen. De reden is onder andere dat oude maatschappelijke gewoonten moeilijk uit te roeien vallen, zo zie je dat blanken (en sommige mulatten) nog steeds ondernemender zijn, harder studeren, meer moeite doen om hun huis en omgeving te onderhouden, meer moeite doen in het bedrijfsleven, enzovoort. Hoewel je de Cubaanse zwarten niet kunt vergelijken met Afrikanen (ze zijn bijna allemaal vermengd) en de blanken niet met Europeanen (veel Cubanen die zich blank noemen zouden in België of de VS "zwart" genoemd worden) zijn er toch bepaalde eigenschappen blijven voortleven. Zo bvb. het waanzinnig populaire voodoo, ook onder blanken maar toch vooral onder zwarten. De meeste Cubaanse zwarten vertonen ook weinig initiatief, gevolg van hun Afrikaanse afkomst en de vele eeuwen als slaven. Castro zei ooit dat de partij vol blanken zit en de gevangenissen vol zwarten, niet met trots maar hij zag het als een mislukking van de revolutie.
Aan de positieve kant kun je zeggen dat als de huidige evolutie zich doorzet er binnen enkele generaties geen zwarten en blanken meer zullen zijn, alleen nog mulatten.

[freelancer]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

De redenen?
Blanken zijn de erfgenamen van de vroegere kolonisatoren, die de huidige maatschappelijke orde gevestigd hebben, zwarten daarentegen zijn de erfgenamen van de slaven, die dus een ondergeschikte maatschappelijke positie hadden en geen eigen verantwoordelijkheid. De oorpsronkelijke bevolking werd overal in Latijns-Amerika gemarginaliseerd en tot de onderste lagen van de maatschappelijke piramide veroordeeld. (meestal net boven de zwarten).

Aan de top van bijna alle Latijns-Amerikaanse landen staan nog steeds blanken, hoewel die in realiteit slechts een fractie van de bevolking uitmaken in veel van die landen. (Guatemala, Mexico, Peru, Colombia, Ecuador, Brazilië, Cuba, Dominikaanse, Paraguay, enzovoort). Uitzonderingen zijn sinds kort Bolivië en Venezuela, waar de blanken uit de bestuurszetel gelicht zijn.
De mulatten/mestiezen vormen meestal de middenklasse in laden met grote zwarte/indiaanse bevolkingen, in landen waar de meeste mensen gemengd zijn vormen deze de onderklasse en zijn de echte blanken de baas.

Cuba heeft sinds de revolutie veel gedaan om deze rassen- en klassentegenstellingen uit te roeien maar daar zijn ze niet volledig in geslaagd, hoewel zwarten, mulatten en blanken wel dezelfde kansen krijgen. De reden is onder andere dat oude maatschappelijke gewoonten moeilijk uit te roeien vallen, zo zie je dat blanken (en sommige mulatten) nog steeds ondernemender zijn, harder studeren, meer moeite doen om hun huis en omgeving te onderhouden, meer moeite doen in het bedrijfsleven, enzovoort. Hoewel je de Cubaanse zwarten niet kunt vergelijken met Afrikanen (ze zijn bijna allemaal vermengd) en de blanken niet met Europeanen (veel Cubanen die zich blank noemen zouden in België of de VS "zwart" genoemd worden) zijn er toch bepaalde eigenschappen blijven voortleven. Zo bvb. het waanzinnig populaire voodoo, ook onder blanken maar toch vooral onder zwarten. De meeste Cubaanse zwarten vertonen ook weinig initiatief, gevolg van hun Afrikaanse afkomst en de vele eeuwen als slaven. Castro zei ooit dat de partij vol blanken zit en de gevangenissen vol zwarten, niet met trots maar hij zag het als een mislukking van de revolutie.
Aan de positieve kant kun je zeggen dat als de huidige evolutie zich doorzet er binnen enkele generaties geen zwarten en blanken meer zullen zijn, alleen nog mulatten.

Zeer degelijke uitleg...



Toch een grote mislukking van het Castro systeem (en niet alleen op dit punt).
Hoe zou het komen dat men bvb hier de oude maatschappelijke gewoonten wel heeft - grotendeels - kunnen overwinnen...
Als men hoort/leest hoe arm ons landje nog was in de jaren zestig (dus being van het communisme in Cuba)...
Vraag het eens naar de 'achtergronden' van aan uw hoogopgeleide vrienden...

[tomm]

Zwitser

]Ik herhaal dan ook nog maar eens dat economische vrijheid niet alles is. Echter de armoede is in India sneller gaan afnemen naarmate men er de economie vrijer gemaakt heeft.

Daar ben ik nog niet zo zeker van, overigens is de armoede op het Indiase platteland nog steeds hemeltergend. De vruchten van de economische successen blijven beperkt tot een kleine middenklasse in de steden.

Onder Mao is er ook massaal honger geleden in China. En er werden massaal mensen omgebracht.

We hebben het nu zuiver over de economie. In China waren er elk jaar vreselijke hongersnoden, in het archief heb ik nog pamfletten gevonden van de broeders van Scheut dacht ik "red de Chinese kindjes van de honger", of zoiets, met een foto van enkele levende skeletten erbij, dateert van eind jaren 30 dacht ik. De laatste ernstige hongersnood die zich in China voordeed was in de jaren 50...
Ik denk dus dat het communisme veel meer mensen gered heeft dan er gedood werden... alleen al de verbeterde gezondheidszorg op het platteland ("blote voeten dokters" werden naar alle uithoeken van China gestuurd) redde vele miljoenen mensenlevens.

Het is maar welke feiten je als belangrijk vindt.
Feit is nu wel dat China een land is van "twee systemen", en dat het juist het "kapitalistische" deel is dat nu massaal Chinesen aantrekt.

Het succes zit hem net in de mix.
De basis die reeds bestond en door Mao gecreëerd werd was een noodzakelijke voorwaarde. Daarnaast houdt de staat een strikte controle over de meestebedrijven, de meeste banken zijn staatsbanken, etc. de koers wordt bepaald door de staat, strikte controle en voorwaarden op buitenlandse investeringen en import, allemaal elementen die meespeelden in het economische succes van China (als een van de redenen waarom China bijna geen last had van de mondiale crisis)

Dat is uiteindelijk het belangrijkste criterium waarmee je landen en systemen kan vergelijken. Als je twee landen hebt, A en B, en mensen die kunnen kiezen tussne A en B kiezen in meerheid voor B, dan kan je gerust stellen dat het in B beter toeven is. Zelfs al scoort A beter op sommige statistieken dan B.

Wie zegt dat de meeste mensen voor B kiezen?

Het herverdelen van landbouwgrond is ook de basis van het economisch success van Zuid Korea en Taiwan. In communistische landen wordt er in de regel juist niet aan herverdeling van landbouwgrond gedaan. De grond blijft in eh bezit van een centrale authoriteit, enkel de aard van die authoriteit verandert.

Toch nietaltijd, bvb. kolchozen waren geen staatsbedrijven maar cooperatieven, in Vietnam boeren voor zichzelf, etc.

Landheren bestaan er in China nog steeds, alleen heten ze nu anders. De Chinese boer bezit het land dat hij bewerkt niet, en dat is een belangrijk oorzaak van de blijvende armoede op het Chinese platteland.

Sinds de jaren 70 werden de communes ontmanteld en de boeren werken nu voor zichzelf. Voor materiaal, hulp bij het ploegen, zaden, etc. kunnen ze nog steeds rekenen op hulp van de overheid.

Ik kan je ook omgekeerde voorbeelden geven. België en Tsjechoslovakijke bijvoorbeeld.

Tsjechoslovakije heeft bijna altijd op een lager niveau dan België gestaan volgens uw statistieken, toch zeker in de 20ste eeuw.

Maar anecdotes maken nog geen data. Als ik de "economische vrijheids index" neem, en die correleer met een hoop welvaartsindicatoren, dan zie ik dat er toch vrijwel voor elke indicator die ik kan verzinnen een positieve correlatie tussen beiden bestaat.

Je moet appelen met appelen vergelijken, stadsstaatjes en de rijkste landen ter wereld kun je niet vergelijken met derde wereld landen. Je moet landen vergelijken die (vroeger of nu) min of meer op hetzelfde niveau van ontwikkeling staan of stonden.

Een van de belangrijkste welvaartsindicator is overigens volgens mij "mag je je land verlaten zonder toestemming van de overheid".

Ah ja? In Afrika, of Centraal Amerika, mag iedereen het land verlaten, of ze elders toegelaten worden is een ander verhaal maar ze mogen hun land verlaten.

Landen waar je niet zonder toestemming van de overheid het land uit mag, daar is iets fundamenteel mis mee, want landen waar het goed is om te leven hoeven hun burgers niet te dwingen om te blijven.

Het is ingewikkelder dan dat. Bvb. Cuba heeft goed opgeleide dokters, ingenieurs, etc. die veel meer kunnen verdienen in het Westen dan in hun eigen land. De staat heeft veel geld geïnvesteerd in de opleiding van deze mensen. Dan bestaat het risico op braindrain als je iedereen toelaat het land te verlaten zonder voorwaarden. Dat maakt de economie kapot in talloze derde wereldlanden volgens de wereldbank.

China als geheel is inderdaad geen vrije economie. Maar delen van China (Honkong bijvoorbeeld) zijn wel behoorlijk vrij.
Hong Kong staat zelfs op nummer een in de economische vrijheids index.

Hong Kong is een stadsstaat en een economische draaischijf voor de wereldhandel, net als Singapore. Dat kun je niet vergelijken met een land dat meer dan een miljard mensen telt.

Corruptie heeft weinig te maken met vrije markt. Corruptie is het gevolg van een overheid die ecnomische gunsten te verdelen heeft, waar allerhande actoren dan op gaan bieden. De oplossing is om de overheid geen economische gunsten te laten uitdelen.

De overheid zal ALTIJD de voorwaarden creëren, de spelregels bepalen waar economische actoren zich aan moeten houden, dat is overal zo en zelfs de meeste liberalen zijn het daarmee eens. Het alternatief is anarchie. Het probleem is dat de economische actoren, de bezittende klasse, in kapitalistische derde wereldlanden de "spelmakers" beïnvloeden om de spelregels in hun belang, niet dat van de bevolking, te veranderen. Dat zie je trouwens ook, op beperktere schaal, in het Westen (vooral de VS).

Wat je vaak hebt in derde wereld landen is een torenhoge bureaucratie. Het is niet erg bevorderlijk voor economische groei als een ondernemer in spe letterlijk maanden in de rij moet gaan staan om de nodige vergunningen te verzamelen.

In de meeste derde wereldlanden die ik ken is er net minder bureaucratie dan in België, België is echt een bureaucratische nachtmerrie. Als je in Kenya een zaakje wil beginnen neem je gewoon een advocaat ter hand, geef hem een paar 100 euro's, en binnen een week of zo kun je beginnen. Op de Filippijnen is het ook erg gemakkelijk, ik ken iemand die er een hotel begonnen is zonder toelating, nadien heeft hij het in orde gebracht door een registratienummer aan te vragen. In België komt daar een hele waslijst aan andere zaken bij kijken.

Gek dat wanneer ik het hoge ontwikkelingsniveau van Cuba als argument gebruik je dat telkens weer mist.
Cuba was inderdaad al een vrij hoog ontwikkeld land voor Castro. Een van de redenen waarom Batista zo populair was bij de arbeiders was dat hij voor goede sociale voorzieningen zorgde. Hij was eigenlijk een soort van autoritaire populist, een beetje zoals Chavez.

Cuba behoorde niet tot de armste minst ontwikkelde latijns amerikaanse landen, maar ook niet tot de betere, het behoorde tot de middenmaat, volgens uw cijfers, nog steeds. (behalve op indicatoren zoals gezondheidszorg en onderwijs, daar behoort Cuba nu tot de top van latijns-Amerika). Toch niet slecht voor een land dat al 50 jaar onder een streng embargo leeft. (want hoe je het ook draait of keert, natuurlijk heeft dat de economische ontwikkeling van Cuba ofgeremd)

Maar Cuba heeft ook democratische periodes gekent. Castro zelf heeft beloofd (voor hij de macht overnam) dat hij enkel de grondwet in ere wilde herstellen, en van Cuba weer een democratie maken. Maar hij heeft dus zijn belofte niet nagekomen.

Hij werd door de VS zelf in handen van de Sovjet Unie gedreven. De VS in die tijd waren niet tuk op democratische of hervormingsgezinde landen, ze hebben tal van democratische initiatieven in de kiem gesmoord, onder andere in Guatemala, Chile, enzovoort.

Ik beschuldig je niet van racisme. Hoogstens zal ik je er van "beschuldigen" dat je blijkbaar nu ook zelf ontdekt dat cultuur een belangrlijke factor is in het succes van een samenleving.

Dat wist ik al, maar door veel te reizen ben ik het belang daarvan nog meer gaan beseffen, dat klopt. Je begint ook te beseffen dat het westerse model niet voor alle landen en culturen geschikt is, elk land moet z'n eigen weg vinden.

En dat je dus moet opletten met het onderling vergelijken van landen.

inderdaad, je kunt enkel landen vergelijken die op hetzelfde niveau staan, en liefst ook met dezelfde cultuur en maatschappelijke ordening indien mogelijk. Cuba met België of de VS vergelijken, zoals veel Cuba kritikasters doen, is dus onzin. Cuba met Afrika, zoals veel linksen doen, vergelijken evenzeer.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Castro zei ooit dat de partij vol blanken zit en de gevangenissen vol zwarten, niet met trots maar hij zag het als een mislukking van de revolutie.

Overigens was Castro's voorganger Batista een mulat. Castro zelf is blank...

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door freelancer

Zeer degelijke uitleg...



Toch een grote mislukking van het Castro systeem (en niet alleen op dit punt).
Hoe zou het komen dat men bvb hier de oude maatschappelijke gewoonten wel heeft - grotendeels - kunnen overwinnen...
Als men hoort/leest hoe arm ons landje nog was in de jaren zestig (dus being van het communisme in Cuba)...
Vraag het eens naar de 'achtergronden' van aan uw hoogopgeleide vrienden...

Vraag het eens naar de 'achtergronden' van aan uw hoogopgeleide vrienden, ik dacht dat jij dat was????????

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Zwitser



Daar ben ik nog niet zo zeker van, overigens is de armoede op het Indiase platteland nog steeds hemeltergend. De vruchten van de economische successen blijven beperkt tot een kleine middenklasse in de steden.



We hebben het nu zuiver over de economie. In China waren er elk jaar vreselijke hongersnoden, in het archief heb ik nog pamfletten gevonden van de broeders van Scheut dacht ik "red de Chinese kindjes van de honger", of zoiets, met een foto van enkele levende skeletten erbij, dateert van eind jaren 30 dacht ik. De laatste ernstige hongersnood die zich in China voordeed was in de jaren 50...
Ik denk dus dat het communisme veel meer mensen gered heeft dan er gedood werden... alleen al de verbeterde gezondheidszorg op het platteland ("blote voeten dokters" werden naar alle uithoeken van China gestuurd) redde vele miljoenen mensenlevens.












Het succes zit hem net in de mix.
De basis die reeds bestond en door Mao gecreëerd werd was een noodzakelijke voorwaarde. Daarnaast houdt de staat een strikte controle over de meestebedrijven, de meeste banken zijn staatsbanken, etc. de koers wordt bepaald door de staat, strikte controle en voorwaarden op buitenlandse investeringen en import, allemaal elementen die meespeelden in het economische succes van China (als een van de redenen waarom China bijna geen last had van de mondiale crisis)





Wie zegt dat de meeste mensen voor B kiezen?





Toch nietaltijd, bvb. kolchozen waren geen staatsbedrijven maar cooperatieven, in Vietnam boeren voor zichzelf, etc.




Sinds de jaren 70 werden de communes ontmanteld en de boeren werken nu voor zichzelf. Voor materiaal, hulp bij het ploegen, zaden, etc. kunnen ze nog steeds rekenen op hulp van de overheid.




Tsjechoslovakije heeft bijna altijd op een lager niveau dan België gestaan volgens uw statistieken, toch zeker in de 20ste eeuw.



Je moet appelen met appelen vergelijken, stadsstaatjes en de rijkste landen ter wereld kun je niet vergelijken met derde wereld landen. Je moet landen vergelijken die (vroeger of nu) min of meer op hetzelfde niveau van ontwikkeling staan of stonden.







Ah ja? In Afrika, of Centraal Amerika, mag iedereen het land verlaten, of ze elders toegelaten worden is een ander verhaal maar ze mogen hun land verlaten.





Het is ingewikkelder dan dat. Bvb. Cuba heeft goed opgeleide dokters, ingenieurs, etc. die veel meer kunnen verdienen in het Westen dan in hun eigen land. De staat heeft veel geld geïnvesteerd in de opleiding van deze mensen. Dan bestaat het risico op braindrain als je iedereen toelaat het land te verlaten zonder voorwaarden. Dat maakt de economie kapot in talloze derde wereldlanden volgens de wereldbank.





Hong Kong is een stadsstaat en een economische draaischijf voor de wereldhandel, net als Singapore. Dat kun je niet vergelijken met een land dat meer dan een miljard mensen telt.



De overheid zal ALTIJD de voorwaarden creëren, de spelregels bepalen waar economische actoren zich aan moeten houden, dat is overal zo en zelfs de meeste liberalen zijn het daarmee eens. Het alternatief is anarchie. Het probleem is dat de economische actoren, de bezittende klasse, in kapitalistische derde wereldlanden de "spelmakers" beïnvloeden om de spelregels in hun belang, niet dat van de bevolking, te veranderen. Dat zie je trouwens ook, op beperktere schaal, in het Westen (vooral de VS).






In de meeste derde wereldlanden die ik ken is er net minder bureaucratie dan in België, België is echt een bureaucratische nachtmerrie. Als je in Kenya een zaakje wil beginnen neem je gewoon een advocaat ter hand, geef hem een paar 100 euro's, en binnen een week of zo kun je beginnen. Op de Filippijnen is het ook erg gemakkelijk, ik ken iemand die er een hotel begonnen is zonder toelating, nadien heeft hij het in orde gebracht door een registratienummer aan te vragen. In België komt daar een hele waslijst aan andere zaken bij kijken.







Cuba behoorde niet tot de armste minst ontwikkelde latijns amerikaanse landen, maar ook niet tot de betere, het behoorde tot de middenmaat, volgens uw cijfers, nog steeds. (behalve op indicatoren zoals gezondheidszorg en onderwijs, daar behoort Cuba nu tot de top van latijns-Amerika). Toch niet slecht voor een land dat al 50 jaar onder een streng embargo leeft. (want hoe je het ook draait of keert, natuurlijk heeft dat de economische ontwikkeling van Cuba ofgeremd)




Hij werd door de VS zelf in handen van de Sovjet Unie gedreven. De VS in die tijd waren niet tuk op democratische of hervormingsgezinde landen, ze hebben tal van democratische initiatieven in de kiem gesmoord, onder andere in Guatemala, Chile, enzovoort.





Dat wist ik al, maar door veel te reizen ben ik het belang daarvan nog meer gaan beseffen, dat klopt. Je begint ook te beseffen dat het westerse model niet voor alle landen en culturen geschikt is, elk land moet z'n eigen weg vinden.




inderdaad, je kunt enkel landen vergelijken die op hetzelfde niveau staan, en liefst ook met dezelfde cultuur en maatschappelijke ordening indien mogelijk. Cuba met België of de VS vergelijken, zoals veel Cuba kritikasters doen, is dus onzin. Cuba met Afrika, zoals veel linksen doen, vergelijken evenzeer.

http://www.cubadebate.cu/reflexiones...uemar-a-todos/

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Daar ben ik nog niet zo zeker van, overigens is de armoede op het Indiase platteland nog steeds hemeltergend. De vruchten van de economische successen blijven beperkt tot een kleine middenklasse in de steden.

De middenklasse in India is op dit moment sterk aan het groeien.

Het succes zit hem net in de mix.
De basis die reeds bestond en door Mao gecreëerd werd was een noodzakelijke voorwaarde. Daarnaast houdt de staat een strikte controle over de meestebedrijven, de meeste banken zijn staatsbanken, etc. de koers wordt bepaald door de staat, strikte controle en voorwaarden op buitenlandse investeringen en import, allemaal elementen die meespeelden in het economische succes van China (als een van de redenen waarom China bijna geen last had van de mondiale crisis)

Andere landen in de regio hebben het anders een stuk beter gedaan, zonder de "door Mao gelegde basis". Denk maar aan Taiwan of Zuid Korea.

Wie zegt dat de meeste mensen voor B kiezen?

Ik zeg dat als je kan _waarnemen_ dat de meesten voor B kiezen dat toch een belangrijk feit is. Ik zie dat zelfs Castro bij voorkeur buiten Cuba geneeskundige zorg zoekt...

Toch nietaltijd, bvb. kolchozen waren geen staatsbedrijven maar cooperatieven, in Vietnam boeren voor zichzelf, etc.

Het belangrijke punt is of een boer eigendomstitel heeft op zijn grond. Heeft hij dat, dan bezit hij het belangrijkste productiemiddel.
Heeft hij geen officiële titel dan is hij afhankelijk. En het maakt daarbij niet uit of de authoriteit waar hij afhankelijk van is in een haciënda of een partijkantoor zit.

Sinds de jaren 70 werden de communes ontmanteld en de boeren werken nu voor zichzelf. Voor materiaal, hulp bij het ploegen, zaden, etc. kunnen ze nog steeds rekenen op hulp van de overheid.

Maar de boer bezit dus de grond niet. Dat betekend dat een boer niet bijvoorbeeld zijn grond kan verkopen aan iemand die liever boer is, en met het zo verkregen geld een bedrijfje kan starten.

Dat is nu precies wat er in Zuid Korea gebeurd is. Daar heeft men er werkelijk voor gezorgd (onder impuls van de Amerikanen) dat pachters eigenaar van hun grond konden worden. Zo werdt een hoop kapitaal gemobiliseerd.
Wat er dan gebeurde is dat boeren die liever wat anders deden hun land verkochten. Het land kwam dus zo bij de meest productieve boeren terecht, en de rest van de bevolking startte bedrijfjes op. De rest is geschiedenis. In 2 generaties evolueerde Zuid Korea van een van de armste landen ter wereld naar een rijk land met een hoge levenstandaard.

Het is ingewikkelder dan dat. Bvb. Cuba heeft goed opgeleide dokters, ingenieurs, etc. die veel meer kunnen verdienen in het Westen dan in hun eigen land. De staat heeft veel geld geïnvesteerd in de opleiding van deze mensen. Dan bestaat het risico op braindrain als je iedereen toelaat het land te verlaten zonder voorwaarden. Dat maakt de economie kapot in talloze derde wereldlanden volgens de wereldbank.

Cuba leent in grote getale dokters uit aan andere landen, dus een tekort hebben ze toch niet. Waarom dan zo bang zijn van een braindrain?

Hong Kong is een stadsstaat en een economische draaischijf voor de wereldhandel, net als Singapore. Dat kun je niet vergelijken met een land dat meer dan een miljard mensen telt.

Hong Kong is wel gewoon deel van China hoor. En China past het Hong Kong model nu ook op andere steden toe.

Singapore is ook een interessant geval. Toen het zich onafhankelijk maakte van Maleisia was de mening in de wereld dat Singapore als stadstaat geen toekomst had, en in armoede en irrelevantie zou wegzinken. Zie echter wat er werkelijk gebeurt is...

De overheid zal ALTIJD de voorwaarden creëren, de spelregels bepalen waar economische actoren zich aan moeten houden, dat is overal zo en zelfs de meeste liberalen zijn het daarmee eens. Het alternatief is anarchie. Het probleem is dat de economische actoren, de bezittende klasse, in kapitalistische derde wereldlanden de "spelmakers" beïnvloeden om de spelregels in hun belang, niet dat van de bevolking, te veranderen. Dat zie je trouwens ook, op beperktere schaal, in het Westen (vooral de VS).

Vandaar het belang van een degelijke grondwet die de macht van de overheid beperkt.
Onderschat verder ook niet de macht van de consument als economische actor.

In de meeste derde wereldlanden die ik ken is er net minder bureaucratie dan in België, België is echt een bureaucratische nachtmerrie. Als je in Kenya een zaakje wil beginnen neem je gewoon een advocaat ter hand, geef hem een paar 100 euro's,

Een paar honderd euros is voor de meeste Kenyanen meer dan een jaarinkomen. Dat lijkt me een behoorlijk hoge drempel op ondernemenschap.

Op de Filippijnen is het ook erg gemakkelijk, ik ken iemand die er een hotel begonnen is zonder toelating, nadien heeft hij het in orde gebracht door een registratienummer aan te vragen. In België komt daar een hele waslijst aan andere zaken bij kijken.

Je kan in derde wereldlanden inderdaad heel erg makkelijk in het informele deel van de economie blijven, maar dan heb je geen toegang tot vreemd kapitaal. En dat maakt het veel moeilijker om te ondernemen.
De peruaanse Econoom Hernando de Soto heeft hier onderzoek naar laten doen. Hij kwam er achter dat als je echt in de normale, reguliere economie aan de slag wil je echt maanden in de rij kan gaan staan.
Een ander probleem dat de Soto identificieerd is dat grondbezit vaak slecht geregeld is. Ga je in derde wereldlanden in de slums rondkijken dan zie je dat de huizen er van binnen vaak beter uit zien dan van buiten, dat de bewoners vaak goed gekleed zijn, en consumptiegoederen als TVs, koelkasten en modible telefoons.
Maar omdat ze geen eigendomspapieren voor hun huis hebben (het zijn immers squatters) zullen ze niet veel in hun huis zelf investeren. Want als ergens op het stadhuis men opeens op het idee komt dat het toch wel tijd wordt om weer eens een paar slums te ontruimen ben je je huis kwijt.
Slumbewoners investeren dus in dingen die je in dat geval kan meenemen.
De Soto zegt dan ook dat wat men in vele derde wereldlanden nodig heeft is dat men de informele eigendom formaliseert. Men moet landmeters het pad op sturen, en mensen die al jaren op een bepaald stukje land wonen of aan landbouw doen gewoon een officiëel eigendomsdocument geven. Dan kan iemand bijvoorbeeld een hypotheek nemen om zijn huis te verbeteren, of een bedrijf te starten. Dan kan je al het kapitaal dat al die "armen" al hebben eindelijk productief maken.

Cuba behoorde niet tot de armste minst ontwikkelde latijns amerikaanse landen, maar ook niet tot de betere, het behoorde tot de middenmaat, volgens uw cijfers, nog steeds. (behalve op indicatoren zoals gezondheidszorg en onderwijs, daar behoort Cuba nu tot de top van latijns-Amerika). Toch niet slecht voor een land dat al 50 jaar onder een streng embargo leeft. (want hoe je het ook draait of keert, natuurlijk heeft dat de economische ontwikkeling van Cuba ofgeremd)

Kwa onderwijs en gezondheidszorg behoorde Cuba in de jaren 50 ook al tot de top hoor. En wat het strenge embargo betreft, vergeet ook niet dat Cuba veel economische steun gekregen heeft, en volgens de cijfers van de Cubaanse overheid zelf is de economische waarde van de sovietsteun vele malen de economsiche schade van het embargo geweest.
En ten tweede: Cuba heeft het embargo aan zichzelf te danken.

Hij werd door de VS zelf in handen van de Sovjet Unie gedreven. De VS in die tijd waren niet tuk op democratische of hervormingsgezinde landen, ze hebben tal van democratische initiatieven in de kiem gesmoord, onder andere in Guatemala, Chile, enzovoort.

Je kent je geschiedenis slecht. De VS waren na de machtsovername door Castro bij de eersten om het nieuwe regime in Cuba te erkennen, en reageerden met het opheffen van de sankties die ze tegen Batista hadden uitgevaardigt. Castro reisde zelfs naar de VS om met President Eisenhower te praten. Eisenhower besloot Castro niet te ontvangen toen Ché in een paar weken meer mensen had laten terechtstellen dan Batista in zijn hele carrière. Het is van dan dat in een soort van escalatie van wederzijdse vergeldingsmaatregelen dat de relaties op korte tijd verzuurden.

Je kan de VS niet aanwrijven dat ze de democratie in Cuba in de kiem gesmoord hebben. Dat heeft Castro geheel zonder VS hulp gedaan.

Overigens, wat je de de VS verwijt, ingrijpen in andere landen, daar heeft Cuba zich zelf ook aan beschuldigt...

[corse]

Gini-coëfficiënt in Cuba: (verschil tussen minimum (1) en maximum (4) netto inkomen)

Dit betekent:

· De inkomensongelijkheid tussen de minst verdienende en de meest verdienende is in Cuba (4)
· De meest verdienende kan maximum 4 keer meer verdienen dan de minst verdienende.
· Door automatisering kan het verschil kleiner worden, wat voor de mensenrechten ideaal is!

De democratisering van de inkomensongelijkheid:

Definitie van de Gini-coëfficiënt:

1. De Gini-coëfficiënt wordt meestal gebruikt om de inkomensongelijkheid te meten.
2. Het gebruik hiervan vereist dat niemand een ‘negatieve netto welvaart’ heeft.
3. De Gini-coëfficiënt wordt tevens gebruikt voor een welvaart compensatiebeleid van inkomstenbelasting, een uitgebreide sociale zekerheid en de maatschappelijke voordelen in natura en de filosofie daarachter.

[corse]

De maatschappelijke voordelen in natura:

De prachtige sociale economie van Cuba: (Cuba is een economisch experimenteel laboratorium)

· Lage lonen, maar vele andere voordelen die dit compenseren.
· Cuba kent een inkomensverhouding van maximum 1 op 4. (Europa 1 op 3.000)
· Cuba is op democratisch en menselijk vlak onze beschaving ver vooruit.
· Er zijn ruim 1 miljoen gediplomeerde universitaire, 1 op 10 inwoners.
· Cuba is het enige land op het totale Amerikaanse continent zonder ondervoede kinderen.
· Cuba: 10 miljoen inwoners, 76.000 dokters, de beste gezondheidszorg ter wereld, per inwoner.
· België: 10 miljoen inwoners, 25.000 dokters.
· Cuba heeft een biotechnologie die zijn gelijke niet kent op onze planeet.
· Bijna 22% van Cuba is natuurreservaat Nationale parken.
· Het uitbuiten van mens door mens is verboden in Cuba.

Gratis: (de beste dingen des levens zijn gratis, de deze ook.)
§
§ Huishuur
§ Water
§ Elektriciteit
§ Onderwijs
§ Gezondheidszorg
§ Medicamenten.
§ Bouw renoveren.
§ Kinderopvang.
§ Cultuur
§ Sport
§ Kapper en manicuur.

Gesubsidieerd:

§ Bouwmaterialen voor persoonlijk gebruik.
§ Goedkope levensmiddelen en kledij.

Werkvoorwaarden:

§ Eén tot twee maanden betaalt jaarlijks verlof.
§ Eén jaar: betaald zwangerschapsverlof.
§ Pensioen: na 30 jaar werken, twee jaar terug was het slechts 25 jaar.
§ Gratis warm middagmaal tijdens werkdagen.
§ Gratis vervoer naar het werk.
§ Geen stress op de werkvloer, menselijke en evenwichtige omstandigheden.

Bonus:

1 tot 4 weken per jaar verblijf in een wellness of kuurcenter.

[freelancer]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Gini-coëfficiënt in Cuba: (verschil tussen minimum (1) en maximum (4) netto inkomen)

Dit betekent:

· De inkomensongelijkheid tussen de minst verdienende en de meest verdienende is in Cuba (4)
· De meest verdienende kan maximum 4 keer meer verdienen dan de minst verdienende.
· Door automatisering kan het verschil kleiner worden, wat voor de mensenrechten ideaal is!

De democratisering van de inkomensongelijkheid:

Definitie van de Gini-coëfficiënt:

1. De Gini-coëfficiënt wordt meestal gebruikt om de inkomensongelijkheid te meten.
2. Het gebruik hiervan vereist dat niemand een ‘negatieve netto welvaart’ heeft.
3. De Gini-coëfficiënt wordt tevens gebruikt voor een welvaart compensatiebeleid van inkomstenbelasting, een uitgebreide sociale zekerheid en de maatschappelijke voordelen in natura en de filosofie daarachter.

Als in het Cuba van Castro - die de 7de rijkste heerser ter wereld schijnt te zijn - de meest verdienende slechts 4x het inkomen van de minst verdienenden mag hebben, dan moeten die laatsten wel enorm rijk zijn...

Niet te verwonderen dat dagdromers Cuba hoog inschatten... en dat de lobsters er aan de bomen groeien... En de gegrilde varkens er in uw mond vliegen...

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door freelancer

Als in het Cuba van Castro - die de 7de rijkste heerser ter wereld schijnt te zijn - de meest verdienende slechts 4x het inkomen van de minst verdienenden mag hebben, dan moeten die laatsten wel enorm rijk zijn...

Niet te verwonderen dat dagdromers Cuba hoog inschatten... en dat de lobsters er aan de bomen groeien... En de gegrilde varkens er in uw mond vliegen...

Analyse monarchie:

De monarchie is een instelling waarbij privilegies en voorrechten erfelijk worden overgedragen en is daardoor ondemocratisch.
Het bestaan van een monarchieën moet kunnen indien ze zelfbedruipend zijn, maar vaste uitkeringen zijn ondemocratisch.
Er worden pensioenen en uitkeringen gegeven die alle verbeelding tarten en het zou een begin zijn als we die konden saneren.

Jaarlijks rechtstreeks inkomen van de adel: (voor de Civiele Lijst en dotaties wordt een totaalbedrag van 13.853.000 Euro voorzien)
http://www.loonwijzer.org/belgie/mai...on-koningshuis

Koning Albert: 10 miljoen € jaarlijks.
Prins Filip 1 miljoen Euro, Prinses Astrid ……, Prins Laurent…….,
Fabiola: 1,6 miljoen € jaarlijks.

Onrechtstreeks inkomen van de adel:

De koninklijke familie krijgt “drie keer meer middelen” van de overheid dan de jaarlijkse dotatie, zo heeft kamerlid Jan Jambon (N-VA) gezegd.
In de begroting staat alleen die dotatie ingeschreven, verduidelijkt Jambon. (de jaarlijkse dotatie 13,8 miljoen euro, waarvan 10 miljoen voor de koning)
In andere departementen zitten vaak nog kosten verscholen, in totaal voor meer dan 18 miljoen euro, het is zeker nodig de dotatie transparant te maken.

Nb. Het inhuren van personeel? de samenleving moet het gelag niet betalen, burgers moeten dit ook zelf betalen!

De koning en zijn mogelijke opvolgers hebben constant 243 leden van de federale politie ter beschikking voor hun beveiliging.
Ze bewaken ook het Koninklijk Paleis en de verschillende residenties van hunne majesteiten...........
De 243 man kostten vorig jaar zo'n 13.479.870 euro (539 miljoen frank), waarvan 13.195.759 euro alleen al besteed werd aan werkuren. 91.191 euro ging naar voertuigen, 18.198 euro naar verbruiksgoederen (inkt, papier, batterijen), 4.219 euro naar onderhoud en 170.502 euro naar allerlei investeringen.
De kosten worden niet afgetrokken van de koninklijk dotaties, maar van de begroting van de federale politie (Binnenlandse Zaken dus).
Een totaal van 12.542.000 euro per jaar, plus de kosten van de 234 man politieleden = een totaal van 25.737.759 euro, gratis vliegtuigreizen enz.
Totaal 36 miljoen Euro per jaar. (1,5 miljard bef.)

Andere:

Daar moeten we dan nog bijtellen gronden en villa’s en paleizen die de Koninklijke Schenking ter beschikking van de troonopvolgers moet zetten.
Volgens Euro Business moet het fortuin opgedeeld worden in:
*kunstcollecties: 48miljard *Belgische eigendommen: 32 miljard *cash en investeringen: 8 miljard *juwelen: 400 miljoen *andere bezittingen: 1,8 miljard.
En de talloze vzw die onze prinsen en prinsessen gebruiken.
U kent ondertussen de vzw van Laurent al vzw Kint dat nog eens 178.000 euro van de overheid krijgt.
Het persoonlijke fortuin van de koninklijke familie wordt geschat op een slordige 90 miljard (oude Belgische franken) in 2001 en maakt hun tot de rijkste familie van het land, maw het is niet dat ze deze dotaties echt nodig hebben.
Als je dat bijzonder conservatief gaat beleggen (en daar mogen we van uitgaan in dit geval), dan levert zo'n fortuin jaarlijks tussen de 800 en 900 miljoen op.
Rechtstreeks + onrechtstreeks inkomen + beleggingen totaal: 2,4 miljard bef, op het koningshuis kan een hoop geld bespaard worden.

Ons vorstenhuis is ook het duurste per capita van heel Europa, dubbel zo duur als Nederland en Zweden, en 4 maal zo duur als Groot-Brittannië.

[freelancer]

Prins Woef zal het graag lezen...

[corse]

Informatie Cuba:

http://www.infotalia.com/nld/reizen/...fo.asp?land=28

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Informatie Cuba:

http://www.infotalia.com/nld/reizen/...fo.asp?land=28

Nog wat informatie over Cuba:

http://www.hrw.org/legacy/english/do.../cuba12207.htm

Om te toerist te gaan spelen is het er vast super. Voor de gewone Cubaan is het zo'n paradijs dat ongeveer een miljoen Cubanen het land ontvluchtten in gammele bootjes, waarvan er tussen de 30 en de 40000 verzopen zijn.

[freelancer]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Nog wat informatie over Cuba:

http://www.hrw.org/legacy/english/do.../cuba12207.htm

Om te toerist te gaan spelen is het er vast super. Voor de gewone Cubaan is het zo'n paradijs dat ongeveer een miljoen Cubanen het land ontvluchtten in gammele bootjes, waarvan er tussen de 30 en de 40000 verzopen zijn.

Het schijnt dat er velen gevlucht zijn op versleten camionbanden... en het meestal uiteraard niet haalden.
Bij gebrek aan versleten camionbanden worden dergelijke pogingen momenteel niet meer ondernomen...

In de boot…!
Niet iedereen in Cuba is blij met Fidels Revolutie. Tientallen jaren na de landing met de GranMa stapten veel Cubanen opnieuw in bootjes, deze keer in een poging om van het eiland af te komen. Met zelfbouwvehikels (tot en met autobanden, zie foto) probeerden Cubanen de 100 km lange zeestraat tussen Cuba en Florida over te steken. Met gevaar voor eigen leven, op naar het beloofde land Amerika.