De Oostfronter is niet meer... - Pagina 36

CLAESSENS Joris · 13 mei 2011, 21:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Geef die dan. Dan kunnen we eens checken.

Ik heb niet de gewoonte geschonken vertrouwen te schenden...
Voor Duitsers is het tot op vandaag echt niet raadzaam zich als NAZI te profileren.
Daar hebben mensen zoals u voor gezorgd... in naam van de vrije meningsuiting en de democratie...

Steve_M · 13 mei 2011, 22:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Ik heb niet de gewoonte geschonken vertrouwen te schenden...
Voor Duitsers is het tot op vandaag echt niet raadzaam zich als NAZI te profileren.
Daar hebben mensen zoals u voor gezorgd... in naam van de vrije meningsuiting en de democratie...

Erg geloofwaardig allemaal: je hebt geen enkele geschreven bron voor je beweringen (terwijl er hopen geschreven bronnen en opnames bestaan van nazi's die het marxisme vervloeken), maar alleen personen, waarvan je de identiteit angstvallig geheim houdt. Ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat die marxistische nazi's alleen bestaan in je hoofd.

Another Jack · 13 mei 2011, 22:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Ik denk niet dat ik de NSDAP ergens verdedig.
Ik durf wel zeggen dat niet alles slecht was in NAZI-duitsland.
Snelwegen, sociale wetten, economisch beleid...
Dat maakt mij niet tot aanhanger of bewonderaar van de NSDAP.

Het Oostfrontergebeuren staat voor mij los van Nazi-Duitsland.
Moest dat anders zijn geweest zouden ze niet alleen tegen Stalin gestreden hebben.
En tegen Stalin kampen was, is en zal volgens mij nooit een schande...

Was u het die hier ooit beweerde dat hongerige Oostfronters in Duitsland in kampen door "den draad" chocoladerepen van Jacques kregen van joodse voorbijgangers?

CLAESSENS Joris · 13 mei 2011, 22:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Was u het die hier ooit beweerde dat hongerige Oostfronters in Duitsland in kampen door "den draad" chocoladerepen van Jacques kregen van joodse voorbijgangers?

Nee, ik kan mij niet herinneren dat al ooit gehoord te hebben.
Waar komt dat verhaal vandaan?

system · 13 mei 2011, 22:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Ik heb niet de gewoonte geschonken vertrouwen te schenden...
Voor Duitsers is het tot op vandaag echt niet raadzaam zich als NAZI te profileren.
Daar hebben mensen zoals u voor gezorgd... in naam van de vrije meningsuiting en de democratie...

Maw, u geeft dus geen bronnen. Hetgeen ik al vermoedde.

CLAESSENS Joris · 13 mei 2011, 22:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Erg geloofwaardig allemaal: je hebt geen enkele geschreven bron voor je beweringen (terwijl er hopen geschreven bronnen en opnames bestaan van nazi's die het marxisme vervloeken), maar alleen personen, waarvan je de identiteit angstvallig geheim houdt. Ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat die marxistische nazi's alleen bestaan in je hoofd.

Niet alle SPA'ers en groenen zijn voor het cordon sanitaire.
Dat maakt hen nog niet tot belangers...
De keuze voor de NAZI's was onder de Duitsers niet altijd zo vrijwillig.
En toch volgden al die mensen volgens u in volle overtuiging de volledige partijlijn?
Voor zo een trouwe leden kan men de NSDAP dan enkel maar benijden...

En zelfs gesteld dat alle NAZI's zo partijlijnzuiver waren (het is eens iets anders dan raszuiver nietwaar) Dan waren het nog altijd socialisten hoor.
Zoals Strasser bijvoorbeeld...

Steve_M · 13 mei 2011, 22:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Niet alle SPA'ers en groenen zijn voor het cordon sanitaire.
Dat maakt hen nog niet tot belangers...
De keuze voor de NAZI's was onder de Duitsers niet altijd zo vrijwillig.
En toch volgden al die mensen volgens u in volle overtuiging de volledige partijlijn?
Voor zo een trouwe leden kan men de NSDAP dan enkel maar benijden...

En zelfs gesteld dat alle NAZI's zo partijlijnzuiver waren (het is eens iets anders dan raszuiver nietwaar) Dan waren het nog altijd socialisten hoor.
Zoals Strasser bijvoorbeeld...

Die een minderheidspositie vertegenwoordigde binnen de NSDAP. Nu kunt u nog 1000 keer herhalen dat het toch allemaal socialisten waren, maar dat maakt het niet tot waarheid. Ook niet als uw denkbeeldige Duitse nazi's u dat vertellen.

Another Jack · 13 mei 2011, 22:14

Verzet en collaboratie in Limburg

«Mijn leven begon op mijn dertigste»

Een gewezen Oostfronter vertelt: waarom, hoe en wat nadien?

Krosny-Borr 22/3/43-28/3/43, een plek en twee data op een ijzeren sigarettendoosje. Het zijn de laatste, ongewilde, berichten van de 20-jarige H.D. Iets later sneuvelt de Genkenaar aan het Oostfront, verpletterd door een tank. Het nieuws van zijn dood komt drie, misschien vier, dagen later thuis aan. «Maar moeder had het gevoeld in de kerk,» zegt M., 81 vandaag en de oudere broer van H. «Plots begon ze te wenen. Er is iets met onze zoon gebeurd.» Meer heeft M. niet nodig om zelf te vertrekken. Voor z'n broer, voor God, voor Vlaanderen.

Vorige zondag, vaderdag, kreeg M.D. fijn nieuws: hij wordt voor de 26ste keer grootvader. «Eigenlijk is mijn leven pas op m'n dertigste begonnen,» zegt hij later in het gesprek. Dat was toen hij uit de gevangenis in Sint-Gillis werd vrijgelaten, begin '51, na vijf jaar hechtenis. Een week na zijn anonieme getuigenis stuurt hij nog een e-mail. «Ze moeten het zelf ondervinden na het lezen van mijn dagboek 'Barbarossa, of het leven van twee broers' dat ze na mijn overlijden zullen erven,» schrijft hij. «Inmiddels ben ik trouw gebleven aan 'De Psalm van Rodenbach', die eindigt met: God, onze Heer,/Wil 't jong geslacht aanhoren:/Red Vlaanderen uit zijn diepe val; zegen de eed door allen trouw gezworen:/Vlaanderen, Vlaanderen boven al!»

- Zowel u als uw broer trokken naar het Oostfront. Was dat logisch, gezien het milieu waar u uit kwam?

«Mijn vader was een Vlaamse oud-strijder van '14-'18, mijn moeder was van Siciliaanse afkomst. Haar vader was een garibaldist, als kind werd ik in het Italiaans-Frans opgevoed. Pas toen ik naar school ging in Genk, leerde ik Nederlands. Op het college viel ik in een groep van professoren met Vlaamse sympathieën. Jef Olaerts (de latere Genkse oorlogsburgemeester, nvdr.) zat daar ook. Ik was één van de jongste leden van het AKVS, het Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond. Dat kwam door familiale banden. Het eerste boek dat ik van mijn vader kreeg, was 'De Leeuw van Vlaanderen', in 1930. Maar ik was a-politiek, was geen lid van het VNV, ben ook nadien nooit lid van de Volksunie geweest en nog minder van het Vlaams Blok. Die partij heeft trouwens niks met de Oostfronters te maken. En bij verkiezingen onthoud ik me nog altijd.»

- Maar de motivatie om naar het Oostfront te trekken, vanwaar kwam die dan?

«Bij de paters-dominicanen in Genk had je een groep, de anti-copac, tegen de communisten. De tegenstelling Rome-Moskou. Toen de strijd tegen Rusland begon, werd daar toch op gezinspeeld. Wij, katholieke jongens en Vlaamsgezind, moesten ons steentje bijdragen aan die strijd. Pater Morlion leidde die groep.»
«Op 6 augustus 1941 vertrok mijn broer met een hele kliek uit Genk, de meesten waren lid van de Diestse Muziekkapel. Twee zijn er teruggekeerd, de rest is gesneuveld. Ze zaten heel noordelijk, mijn broer is tot 50 km ten oosten van Leningrad (vandaag opnieuw Sint-Petersburg, nvdr.) geraakt. Op zijn sigarettendoosje hield hij dag na dag bij waar ze zaten.»
«Eigenlijk moet je de geschiedenis van Vlaanderen goed bekijken om het te begrijpen. Tijdens de ongelukkige oorlog van '14-'18 waren de Vlaamse activisten ook niet voor Duitsland hoor. Maar er was wel de stuitende achteruitstelling van de Nederlandstaligen. Begin jaren '30 is het VNV opgericht, weliswaar meteen in strijd met de DeVlag. De activistenstrijd was in die tijd Duitsminded, maar voor WO II was iederéén Duitsvriendelijk. Dat werd er ingepompt met toelating van de Belgische staat. Pas toen de oorlog begon, veranderde dat. Bruno De Wever zegt dat het een minderheid was die opgestookt werd, maar dat klopt niet.»
«In augustus '41 is het Vlaams Legioen dan ontstaan en daar kwamen direct problemen met de Waffen-SS van. Veel Vlamingen wilden de eed aan de Führer niet afleggen, waardoor we de PU-stempel kregen: politisch unfähig. Dat was de Rebellenclub. Wij vochten niet voor Duitsland, maar voor Vlaanderen. Achteraf is dat weggemoffeld in de geschiedenisboeken, maar daar ligt wel het verschil tussen Vlaams-nationalisten en Vlaams Blokkers.»

- U bent zelf vertrokken toen u hoorde dat uw broer gesneuveld was.

«U kan zich voorstellen hoe erg dat voor mijn ouders was. Ze hadden maar twee kinderen en die trokken allebei naar het Oostfront. Maar ik vond dat ik moest. Ik was net bezig met mijn eindexamens in Luik, meteen nadien ben ik naar Antwerpen vertrokken. Zonder hen op de hoogte te brengen. Vandaar zijn we naar Sennheim gegaan en dan, in beestenwagons, naar Knowitz en Breslau (vandaag de Poolse stad Wroclaw, nvdr.). In augustus '43 was dat.»
«Tot december '43 heb ik daar gezeten. Als je daar nu aan denkt... De opleiding was verschrikkelijk zwaar. Nu hoor ik dat alle verplicht tewerkgestelden in Duitsland een vergoeding krijgen. Terwijl daar ook veel vrijwilligers bij zaten. Ik herinner me de spreuk: Mijn vrouw lacht, haar man werkt in Duitsland. Wij hebben op hetzelfde moment aan het Oostfront Duitse mensen vervangen die niét gesneuveld zijn. Het was echt een verschrikking, ja. Maandenlang hebben we vastgezeten in de sneeuw. De sneeuw was ons bed. Wie naar het toilet moest, werd beschoten. Wassen kon niet en er was amper eten. Om iets te hebben, gingen we stukgesneden rapen bij de koeien stelen. De noedels die we soms kregen als middagmaal, waren bevroren. Die moesten we met onze bajonet kapot steken. Echt, als het gras in Breslau aan de Oder groen is, dan komt dat door het zweet en het braaksel dat we daar gelaten hebben.»
«Over de verschrikkingen aan het front wil ik bewust niet praten. Dat kan ik niet. Maar het allerergste dat ik meemaakte, waren niet de bombardementen, de branden, de lijf-aan-lijfgevechten, de duizenden kilometers die we te voet aflegden. Het ergste wat ik zag was een vrouw die, uit Oost-Pruisen en op de vlucht voor de Russen, uit angst en totaal wanhopig, zichzelf en haar twee kinderen in een kanaal langs de weg verdronk.»

- Maar drong het ginds nog niet door waar jullie mee bezig waren en hoe de strijd evolueerde?

«We wisten niks, we hoorden niks. Er waren geen radio's, alleen communiqués. Eén keer kwam ik in contact met iemand met een gele ster. Dat was in '44 in Marlborg (Lauenberg), het oosten van Polen. Daar was een opleidingskamp voor onderofficieren. Door de prikkeldraad heb ik met mensen gepraat, in het Frans, Belgische joden uit Antwerpen. Ze hebben me nog een reep Jacques-chocolade gegeven. Van de concentratiekampen heb ik pas een maand na de bevrijding gehoord. Büchenwald, Bergen-Belsen, Dachau... ik vind het verschrikkelijk, maar we wisten het niet.»
«Mijn broer heb ik nooit teruggevonden. Hij moet door een tank verpletterd zijn. H. was nog geen 20. Zijn naam staat nu op het graf van mijn ouders. Zijn dood, en die van veel kameraden, dat is achteraf gezien het allerzwaarste geweest.»

- U overleefde het wel en keerde terug naar België.

«Ik moet aan het front in Stargard een granaat op mij gekregen hebben, mijn hele lijf zat trouwens vol met granaatschilfertjes. Ze dachten dat ik dood was, ik lag in een put van drie meter diep. Maar zelf herinner ik me niks meer. Wat er gebeurd is, hoe ik daar uit Stettin ontzet ben, hoe ik in een hospitaal in Parchim ben geraakt... daar weet ik allemaal niks meer van. Maar toen de Russen later de fronten aan de Oder doorbraken, ben ik naar Kriwitz gevlucht, waar ik door een Amerikaanse kleurling krijgsgevangen ben gemaakt. Later, aan de grens bij Rheine, stond het Rode Kruis met de ontluizingsspuit. Zij zagen aan de tatoeage onder mijn linkerarm waar ik vandaan kwam, ik ben meteen opgepakt en naar de cel in de Antwerpse Begijnenstraat gebracht. Via Hemiksem, Tongeren en Merksplas ben ik dan in Hasselt gevangen gezet, in een cel met 11. Dezelfde avond brachten ze Gust Cruyts binnen, de leider van de Bende van de Dameskous. Die was zo zwaar gehavend dat we de repen vel en vlees van zijn rug moesten pellen om hem te verzorgen.»

- Hoe zwaar bent u gestraft?

«Op het proces in Luik is me verweten dat ik jeugd- en studentenleider was, wat niet klopte. Ik heb een zin van Shakespeare geciteerd: The quality of mercy, is not strain'd/(...) It blesseth him that gives, and him that takes. Maar het is de overwinnaar die de geschiedenis bepaalt. Zwijg, zei de rechter. Er is 15 jaar cel geëist, ik ben veroordeeld tot negen jaar. Waarvan ik er vijf heb uitgezeten. In Leopoldsburg was dat, het ICC of het concentratiekamp van Beverlo. Om 10 uur werden we gelucht, in de soep deden de bewakers hun behoefte. Die waren bijzonder onvriendelijk, net als de aalmoezeniers trouwens. Toen we met Pinksteren wilden biechten en de communie vroegen, zeiden ze: gij zijt verdoemd, vergeet het maar. De laatste drie maanden heb ik uiteindelijk in Sint-Gillis gezeten, bij de grosses legumes. Raymond Braine, de voetballer, zat daar ook. Op 11 juli 1951 ben ik vrijgekomen, ik vergeet het nooit.»

- Ik kan me voorstellen dat uw ouders ook last gehad hebben.

«Veel van mijn brieven en boeken hebben ze vernietigd om niet in de problemen te komen, maar mijn vader is toch opgepakt omdat hij foto's had van zijn zonen in SS-uniform. En mijn moeder werd aangehouden omdat ze met mevrouw Borms bloemen op het graf van August had gelegd. Nu nog zijn er zeker mensen die achter mijn rug zeggen dat ik een zwarte was, ze hebben me dat ook vaak laten voelen. Gust Cruyts heeft trouwens ooit verteld dat hij de opdracht had om mij neer te schieten. Wel, ik heb hem toch verzorgd. (glimlacht) En ik ben met een witte getrouwd.»

- Hoe kijkt u nu vandaag terug? Historicus Bruno De Wever zegt dat het zinloos is om individuen te stigmatiseren.

«Dat klopt. Maar ik geef toe dat we fout geweest zijn. We zijn door de Vlaamse leiders gefopt geweest en door de Duitsers misbruikt. We hebben ons jonge leven opgeofferd voor een ideaal dat geen mensenleven waard was. En dat historisch pardon waar professor Verdoodt op de IJzerbedevaart voor opriep... Tja, nog eens, we zijn fout geweest, maar toch vind ik dat dat onnatuurlijk België verkeerd is, dat dat moet barsten. Die kunstmatige Belgische geest moet kapot. Men zegt nog altijd: de Nazi's, dat zijn de Vlamingen. Maar in Wallonië zijn er zeker 15 verenigingen die extremistischer waren. Alleen wordt daar nooit over gesproken. Ik heb hele goeie vrienden bij de Walen, maar ik heb moeite met de terechtwijzingen van vrijmetselaars en anti-christenen. Daarom blijf ik vinden dat België moet afgebouwd worden.»

Om nog maar eens aan te tonen dat de Vlamingen aan het Oostfront geen bloeddorstige sadisten waren die zich in geschreven hadden om zoveel mogelijk mensen te doden
__________________

Nijntje heeft dat hier ooit gepost. Ik zet de passage in het vet.

Supe®Staaf · 13 mei 2011, 22:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Ik durf wel zeggen dat niet alles slecht was in NAZI-duitsland.
Snelwegen, sociale wetten, economisch beleid...

Bedankt nazi's, vooral voor de snelwegen. Maak ze volgende keer wat breder aub.

CLAESSENS Joris · 13 mei 2011, 22:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Maw, u geeft dus geen bronnen. Hetgeen ik al vermoedde.

Begin dan al eens met deze...
http://www.stephenhicks.org/tag/josef-goebbels/page/2/

Goebbels kan je bezwaarlijk een kleine vis noemen en zijn aanhang was niet bepaald klein.

system · 13 mei 2011, 22:21

[quote]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Niet alle SPA'ers en groenen zijn voor het cordon sanitaire.
Dat maakt hen nog niet tot belangers...
De keuze voor de NAZI's was onder de Duitsers niet altijd zo vrijwillig.
En toch volgden al die mensen volgens u in volle overtuiging de volledige partijlijn?
Voor zo een trouwe leden kan men de NSDAP dan enkel maar benijden...

En zelfs gesteld dat alle NAZI's zo partijlijnzuiver waren (het is eens iets anders dan raszuiver nietwaar) Dan waren het nog altijd socialisten hoor.
Zoals Strasser bijvoorbeeld...Voorbeeld

Ja maar Gregor Strasser was geen marxist. En daarover ging het.

Volk
"Gregor Strasser gaat ervan uit dat een natie bestaat uit personen die door het lot een samenleving hebben gevormd. Het land en de grondstoffen behoren aan alle mensen van de natie. Hierin ligt volgens Strasser het onderscheid van zijn socialisme met dat van de Marxisten. Volgens hem willen aanhangers van het linkse socialisme dat het land en de grondstoffen in handen komt van de werkende klasse. In Strassers' socialisme is de natie eigenaar van land en alle grondstoffen. "Wij nationaal-socialisten geloven dat er een lot en causaal verband is tussen de nationale vrijheid van onze mensen en de economische participatie van de Duitse arbeiders. We zien dat het huidige kapitalistische systeem vervangen moet worden door een nieuw en rechtvaardig economisch systeem, ook wel Duits-Socialisme genoemd. Ons basisidee van socialisme stamt af van de oude Teutoonse stam die als geheel, als natie, eigenaar was van de complete productie en van het land." Onder het motto 'Du bist nichts, Dein Volk ist alles' geven de beide Strassers invulling aan het begrip Duits-socialisme."

En dat is heel wat anders dan wat u oreert.

CLAESSENS Joris · 13 mei 2011, 22:24

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Niet waar ?

quote van Goebbels himself:
What does Christianity mean today? National Socialism is a religion. All we lack is a religious genius capable of uprooting outmoded religious practices and putting new ones in their place. We lack traditions and ritual. One day soon National Socialism will be the religion of all Germans. My Party is my church, and I believe I serve the Lord best if I do his will, and liberate my oppressed people from the fetters of slavery. That is my gospel.

te vinden op webpagina http://en.wikiquote.org/wiki/Joseph_Goebbels

system · 13 mei 2011, 22:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

quote van Goebbels himself:
What does Christianity mean today? National Socialism is a religion. All we lack is a religious genius capable of uprooting outmoded religious practices and putting new ones in their place. We lack traditions and ritual. One day soon National Socialism will be the religion of all Germans. My Party is my church, and I believe I serve the Lord best if I do his will, and liberate my oppressed people from the fetters of slavery. That is my gospel.

te vinden op webpagina http://en.wikiquote.org/wiki/Joseph_Goebbels

Goebbels? U gelooft die man toch niet zeker. U weet toch wat Goebbels wilde doen op een gegeven ogenblik? En toen was hij op het toppunt van zijn macht, maar werd zijn (zoveelste, blijkbaar meer ernstige) buitenechtelijke relatie niet geduld door Hitler.

CLAESSENS Joris · 13 mei 2011, 22:28

[quote=system;5456512]

Citaat:

Ja maar Gregor Strasser was geen marxist. En daarover ging het.

En dat is heel wat anders dan wat u oreert.

Daarjuist waren alle NSDAP'ers volgens u antimarxist.
Strasser heb ik niet aangebracht. Ik heb er wel op gereageerd.
Strasser werd hier opgevoerd als 'politiek slachtoffer' van Hitler terwijl hij eigenlijk een overtreffende trap is van Hitlers politiek ten aanzien van de Joden.

Wie ik als voorbeeld aanbracht is Goebbels.
Marxist in hart en nieren.

Steve_M · 13 mei 2011, 22:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Daarjuist waren alle NSDAP'ers volgens u antimarxist.
Strasser heb ik niet aangebracht. Ik heb er wel op gereageerd.
Strasser werd hier opgevoerd als 'politiek slachtoffer' van Hitler terwijl hij eigenlijk een overtreffende trap is van Hitlers politiek ten aanzien van de Joden.

Wie ik als voorbeeld aanbracht is Goebbels.
Marxist in hart en nieren.

Goebbels, de Marxist, aan het woord:

Der Kampf, den wir heute ausfechten bis zum Sieg oder bis zum bitteren Ende, ist im tiefsten Sinne ein Kampf zwischen Christus und Marx.
Christus: das Prinzip der Liebe.
Marx: das Prinzip des Hasses.

Verteile Dein Gut an die Armen: Christus.
Eigentum ist Diebstahl – solange es nicht mir gehört: Marx.

system · 13 mei 2011, 22:34

[quote=CLAESSENS Joris;5456523]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

[color="Blue"]
Daarjuist waren alle NSDAP'ers volgens u antimarxist.[/COLOR]Strasser heb ik niet aangebracht. Ik heb er wel op gereageerd.
Strasser werd hier opgevoerd als 'politiek slachtoffer' van Hitler terwijl hij eigenlijk een overtreffende trap is van Hitlers politiek ten aanzien van de Joden.

Wie ik als voorbeeld aanbracht is Geobbels.
Marxist in hart en nieren.

Neen, dat heb ik niet gezegd. Maar u stelde dat het gros van de Nazi's marxisten waren. En dat is zeker niet juist. De stoottroepen van de Nazi's, zeker in het begin, was de SA. Dat was op een gegeven ogenblik de macht van de NSDAP. En dat waren vaak werklozen, arbeiders, mensen die van geen hout meer pijlen wisten te maken, dus ook lager aan wal geraakte kleine middenstand (vergeet niet: Duitsland zat permanent in een economische crisis in die dagen) en wat ik zou noemen 'desperado's'. Kortom , mensen vaak aan de onderkant van de maatschappij. Met hier en daar een uitzondering. En dat waren zeker geen marxisten. Die zaten bij de communisten en bij de sociaal-democraten.

system · 13 mei 2011, 22:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Goebbels, de Marxist, aan het woord:

Der Kampf, den wir heute ausfechten bis zum Sieg oder bis zum bitteren Ende, ist im tiefsten Sinne ein Kampf zwischen Christus und Marx.
Christus: das Prinzip der Liebe.
Marx: das Prinzip des Hasses.

Verteile Dein Gut an die Armen: Christus.
Eigentum ist Diebstahl – solange es nicht mir gehört: Marx.

Ik denk dat dit zeer duidelijk is. Alleen zouden we moeten weten, wanneer Goebbels dit heeft gezegd. Immers, dit is van belang. Want Göbbels keerde wel zijn kar.

system · 13 mei 2011, 22:43

[quote=CLAESSENS Joris;5456523]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Daarjuist waren alle NSDAP'ers volgens u antimarxist.Strasser heb ik niet aangebracht. Ik heb er wel op gereageerd.
Strasser werd hier opgevoerd als 'politiek slachtoffer' van Hitler terwijl hij eigenlijk een overtreffende trap is van Hitlers politiek ten aanzien van de Joden.

Wie ik als voorbeeld aanbracht is Goebbels.
Marxist in hart en nieren.

De NSDAP evolueerde zeer duidelijk en tot een antimarxistische en antikapitalistische ideologie. Dat lijkt me toch een feit in ieder geval.

Steve_M · 13 mei 2011, 22:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik denk dat dit zeer duidelijk is. Alleen zouden we moeten weten, wanneer Goebbels dit heeft gezegd. Immers, dit is van belang. Want Göbbels keerde wel zijn kar.

Gepubliceerd in 1926 in Michael: ein Deutsches Schicksal in Tagebuchblattern.

EDIT: correctie: 1929.

CLAESSENS Joris · 13 mei 2011, 22:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Goebbels? U gelooft die man toch niet zeker. U weet toch wat Goebbels wilde doen op een gegeven ogenblik? En toen was hij op het toppunt van zijn macht, maar werd zijn (zoveelste, blijkbaar meer ernstige) buitenechtelijke relatie niet geduld door Hitler.

Tja, als het niet in je kraam past is het maar ongeloofwaardig nietwaar.
En zelfs al propageert de NSDAP het antimarxisme.
Overeenkomsten met het Marxisme in het originele programma kan je moeilijk ontkennen.
Toegegeven, gaandeweg worden die verder en verder opzij geschoven.

13 mei 2011, 22:14	#708
Another Jack Banneling Geregistreerd: 8 augustus 2007 Berichten: 66.515	Verzet en collaboratie in Limburg «Mijn leven begon op mijn dertigste» Een gewezen Oostfronter vertelt: waarom, hoe en wat nadien? Krosny-Borr 22/3/43-28/3/43, een plek en twee data op een ijzeren sigarettendoosje. Het zijn de laatste, ongewilde, berichten van de 20-jarige H.D. Iets later sneuvelt de Genkenaar aan het Oostfront, verpletterd door een tank. Het nieuws van zijn dood komt drie, misschien vier, dagen later thuis aan. «Maar moeder had het gevoeld in de kerk,» zegt M., 81 vandaag en de oudere broer van H. «Plots begon ze te wenen. Er is iets met onze zoon gebeurd.» Meer heeft M. niet nodig om zelf te vertrekken. Voor z'n broer, voor God, voor Vlaanderen. Vorige zondag, vaderdag, kreeg M.D. fijn nieuws: hij wordt voor de 26ste keer grootvader. «Eigenlijk is mijn leven pas op m'n dertigste begonnen,» zegt hij later in het gesprek. Dat was toen hij uit de gevangenis in Sint-Gillis werd vrijgelaten, begin '51, na vijf jaar hechtenis. Een week na zijn anonieme getuigenis stuurt hij nog een e-mail. «Ze moeten het zelf ondervinden na het lezen van mijn dagboek 'Barbarossa, of het leven van twee broers' dat ze na mijn overlijden zullen erven,» schrijft hij. «Inmiddels ben ik trouw gebleven aan 'De Psalm van Rodenbach', die eindigt met: God, onze Heer,/Wil 't jong geslacht aanhoren:/Red Vlaanderen uit zijn diepe val; zegen de eed door allen trouw gezworen:/Vlaanderen, Vlaanderen boven al!» - Zowel u als uw broer trokken naar het Oostfront. Was dat logisch, gezien het milieu waar u uit kwam? «Mijn vader was een Vlaamse oud-strijder van '14-'18, mijn moeder was van Siciliaanse afkomst. Haar vader was een garibaldist, als kind werd ik in het Italiaans-Frans opgevoed. Pas toen ik naar school ging in Genk, leerde ik Nederlands. Op het college viel ik in een groep van professoren met Vlaamse sympathieën. Jef Olaerts (de latere Genkse oorlogsburgemeester, nvdr.) zat daar ook. Ik was één van de jongste leden van het AKVS, het Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond. Dat kwam door familiale banden. Het eerste boek dat ik van mijn vader kreeg, was 'De Leeuw van Vlaanderen', in 1930. Maar ik was a-politiek, was geen lid van het VNV, ben ook nadien nooit lid van de Volksunie geweest en nog minder van het Vlaams Blok. Die partij heeft trouwens niks met de Oostfronters te maken. En bij verkiezingen onthoud ik me nog altijd.» - Maar de motivatie om naar het Oostfront te trekken, vanwaar kwam die dan? «Bij de paters-dominicanen in Genk had je een groep, de anti-copac, tegen de communisten. De tegenstelling Rome-Moskou. Toen de strijd tegen Rusland begon, werd daar toch op gezinspeeld. Wij, katholieke jongens en Vlaamsgezind, moesten ons steentje bijdragen aan die strijd. Pater Morlion leidde die groep.» «Op 6 augustus 1941 vertrok mijn broer met een hele kliek uit Genk, de meesten waren lid van de Diestse Muziekkapel. Twee zijn er teruggekeerd, de rest is gesneuveld. Ze zaten heel noordelijk, mijn broer is tot 50 km ten oosten van Leningrad (vandaag opnieuw Sint-Petersburg, nvdr.) geraakt. Op zijn sigarettendoosje hield hij dag na dag bij waar ze zaten.» «Eigenlijk moet je de geschiedenis van Vlaanderen goed bekijken om het te begrijpen. Tijdens de ongelukkige oorlog van '14-'18 waren de Vlaamse activisten ook niet voor Duitsland hoor. Maar er was wel de stuitende achteruitstelling van de Nederlandstaligen. Begin jaren '30 is het VNV opgericht, weliswaar meteen in strijd met de DeVlag. De activistenstrijd was in die tijd Duitsminded, maar voor WO II was iederéén Duitsvriendelijk. Dat werd er ingepompt met toelating van de Belgische staat. Pas toen de oorlog begon, veranderde dat. Bruno De Wever zegt dat het een minderheid was die opgestookt werd, maar dat klopt niet.» «In augustus '41 is het Vlaams Legioen dan ontstaan en daar kwamen direct problemen met de Waffen-SS van. Veel Vlamingen wilden de eed aan de Führer niet afleggen, waardoor we de PU-stempel kregen: politisch unfähig. Dat was de Rebellenclub. Wij vochten niet voor Duitsland, maar voor Vlaanderen. Achteraf is dat weggemoffeld in de geschiedenisboeken, maar daar ligt wel het verschil tussen Vlaams-nationalisten en Vlaams Blokkers.» - U bent zelf vertrokken toen u hoorde dat uw broer gesneuveld was. «U kan zich voorstellen hoe erg dat voor mijn ouders was. Ze hadden maar twee kinderen en die trokken allebei naar het Oostfront. Maar ik vond dat ik moest. Ik was net bezig met mijn eindexamens in Luik, meteen nadien ben ik naar Antwerpen vertrokken. Zonder hen op de hoogte te brengen. Vandaar zijn we naar Sennheim gegaan en dan, in beestenwagons, naar Knowitz en Breslau (vandaag de Poolse stad Wroclaw, nvdr.). In augustus '43 was dat.» «Tot december '43 heb ik daar gezeten. Als je daar nu aan denkt... De opleiding was verschrikkelijk zwaar. Nu hoor ik dat alle verplicht tewerkgestelden in Duitsland een vergoeding krijgen. Terwijl daar ook veel vrijwilligers bij zaten. Ik herinner me de spreuk: Mijn vrouw lacht, haar man werkt in Duitsland. Wij hebben op hetzelfde moment aan het Oostfront Duitse mensen vervangen die niét gesneuveld zijn. Het was echt een verschrikking, ja. Maandenlang hebben we vastgezeten in de sneeuw. De sneeuw was ons bed. Wie naar het toilet moest, werd beschoten. Wassen kon niet en er was amper eten. Om iets te hebben, gingen we stukgesneden rapen bij de koeien stelen. De noedels die we soms kregen als middagmaal, waren bevroren. Die moesten we met onze bajonet kapot steken. Echt, als het gras in Breslau aan de Oder groen is, dan komt dat door het zweet en het braaksel dat we daar gelaten hebben.» «Over de verschrikkingen aan het front wil ik bewust niet praten. Dat kan ik niet. Maar het allerergste dat ik meemaakte, waren niet de bombardementen, de branden, de lijf-aan-lijfgevechten, de duizenden kilometers die we te voet aflegden. Het ergste wat ik zag was een vrouw die, uit Oost-Pruisen en op de vlucht voor de Russen, uit angst en totaal wanhopig, zichzelf en haar twee kinderen in een kanaal langs de weg verdronk.» - Maar drong het ginds nog niet door waar jullie mee bezig waren en hoe de strijd evolueerde? «We wisten niks, we hoorden niks. Er waren geen radio's, alleen communiqués. Eén keer kwam ik in contact met iemand met een gele ster. Dat was in '44 in Marlborg (Lauenberg), het oosten van Polen. Daar was een opleidingskamp voor onderofficieren. Door de prikkeldraad heb ik met mensen gepraat, in het Frans, Belgische joden uit Antwerpen. Ze hebben me nog een reep Jacques-chocolade gegeven. Van de concentratiekampen heb ik pas een maand na de bevrijding gehoord. Büchenwald, Bergen-Belsen, Dachau... ik vind het verschrikkelijk, maar we wisten het niet.» «Mijn broer heb ik nooit teruggevonden. Hij moet door een tank verpletterd zijn. H. was nog geen 20. Zijn naam staat nu op het graf van mijn ouders. Zijn dood, en die van veel kameraden, dat is achteraf gezien het allerzwaarste geweest.» - U overleefde het wel en keerde terug naar België. «Ik moet aan het front in Stargard een granaat op mij gekregen hebben, mijn hele lijf zat trouwens vol met granaatschilfertjes. Ze dachten dat ik dood was, ik lag in een put van drie meter diep. Maar zelf herinner ik me niks meer. Wat er gebeurd is, hoe ik daar uit Stettin ontzet ben, hoe ik in een hospitaal in Parchim ben geraakt... daar weet ik allemaal niks meer van. Maar toen de Russen later de fronten aan de Oder doorbraken, ben ik naar Kriwitz gevlucht, waar ik door een Amerikaanse kleurling krijgsgevangen ben gemaakt. Later, aan de grens bij Rheine, stond het Rode Kruis met de ontluizingsspuit. Zij zagen aan de tatoeage onder mijn linkerarm waar ik vandaan kwam, ik ben meteen opgepakt en naar de cel in de Antwerpse Begijnenstraat gebracht. Via Hemiksem, Tongeren en Merksplas ben ik dan in Hasselt gevangen gezet, in een cel met 11. Dezelfde avond brachten ze Gust Cruyts binnen, de leider van de Bende van de Dameskous. Die was zo zwaar gehavend dat we de repen vel en vlees van zijn rug moesten pellen om hem te verzorgen.» - Hoe zwaar bent u gestraft? «Op het proces in Luik is me verweten dat ik jeugd- en studentenleider was, wat niet klopte. Ik heb een zin van Shakespeare geciteerd: The quality of mercy, is not strain'd/(...) It blesseth him that gives, and him that takes. Maar het is de overwinnaar die de geschiedenis bepaalt. Zwijg, zei de rechter. Er is 15 jaar cel geëist, ik ben veroordeeld tot negen jaar. Waarvan ik er vijf heb uitgezeten. In Leopoldsburg was dat, het ICC of het concentratiekamp van Beverlo. Om 10 uur werden we gelucht, in de soep deden de bewakers hun behoefte. Die waren bijzonder onvriendelijk, net als de aalmoezeniers trouwens. Toen we met Pinksteren wilden biechten en de communie vroegen, zeiden ze: gij zijt verdoemd, vergeet het maar. De laatste drie maanden heb ik uiteindelijk in Sint-Gillis gezeten, bij de grosses legumes. Raymond Braine, de voetballer, zat daar ook. Op 11 juli 1951 ben ik vrijgekomen, ik vergeet het nooit.» - Ik kan me voorstellen dat uw ouders ook last gehad hebben. «Veel van mijn brieven en boeken hebben ze vernietigd om niet in de problemen te komen, maar mijn vader is toch opgepakt omdat hij foto's had van zijn zonen in SS-uniform. En mijn moeder werd aangehouden omdat ze met mevrouw Borms bloemen op het graf van August had gelegd. Nu nog zijn er zeker mensen die achter mijn rug zeggen dat ik een zwarte was, ze hebben me dat ook vaak laten voelen. Gust Cruyts heeft trouwens ooit verteld dat hij de opdracht had om mij neer te schieten. Wel, ik heb hem toch verzorgd. (glimlacht) En ik ben met een witte getrouwd.» - Hoe kijkt u nu vandaag terug? Historicus Bruno De Wever zegt dat het zinloos is om individuen te stigmatiseren. «Dat klopt. Maar ik geef toe dat we fout geweest zijn. We zijn door de Vlaamse leiders gefopt geweest en door de Duitsers misbruikt. We hebben ons jonge leven opgeofferd voor een ideaal dat geen mensenleven waard was. En dat historisch pardon waar professor Verdoodt op de IJzerbedevaart voor opriep... Tja, nog eens, we zijn fout geweest, maar toch vind ik dat dat onnatuurlijk België verkeerd is, dat dat moet barsten. Die kunstmatige Belgische geest moet kapot. Men zegt nog altijd: de Nazi's, dat zijn de Vlamingen. Maar in Wallonië zijn er zeker 15 verenigingen die extremistischer waren. Alleen wordt daar nooit over gesproken. Ik heb hele goeie vrienden bij de Walen, maar ik heb moeite met de terechtwijzingen van vrijmetselaars en anti-christenen. Daarom blijf ik vinden dat België moet afgebouwd worden.» Om nog maar eens aan te tonen dat de Vlamingen aan het Oostfront geen bloeddorstige sadisten waren die zich in geschreven hadden om zoveel mogelijk mensen te doden __________________ Nijntje heeft dat hier ooit gepost. Ik zet de passage in het vet.