Gezinsbond : “Lawaaioverlast van spelende kinderen”

Politics.be · 20 juli 2011, 13:00

Wettelijke bepalingen en/of mentaliteitswijziging? Standpunt van de Gezinsbond 1. Spelen is een recht!? IVRK De Gezinsbond beschouwt spelen als een recht, opgenomen in het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind (IVRK) In art. 311 lezen we immers dat ieder kind recht heeft op ‘rust en vrije tijd, op deelneming aan spel en recreatieve bezigheden…’ Verder dat er dat de overheid de taak heeft om ‘culturele, artistieke en creatieve bezigheden en vrijetijdsbesteding’ te stimuleren. Spelen valt absoluut onder vrijetijdsbesteding en moet dus gestimuleerd in plaats van beperkt worden. Spel en ontspanning zijn immers noodzakelijk voor een gezonde ontwikkeling van kinderen, en zijn niet aan plaats of tijd gebonden. 2. Geen garantie op dit kinderrecht in onze wetgeving

Vandaag is het mogelijk voor gemeenten om in het algemeen politiereglement (ARP)
een bepaling op te nemen die het lawaai van kinderen niet als overlast beschouwt. Een
aantal gemeenten namen deze bepaling al op, maar zolang niet alle gemeenten die
bepaling opnemen, blijft de bescherming van spelende kinderen een lokale aangelegenheid.
In het kader van de rechtsgelijkheid zijn dergelijke maatregelen, hoe waardevol ook,
daarom niet de meest aangewezen weg om voor alle kinderen het recht op spelen te laten
gelden.
Een aantal klagers gebruiken het VLAREM-decreet om overlast aan te klagen2. De VLAREM
heeft het over geluid voortgebracht door transport, laad- en losverrichtingen, verkeer, het
opwarmen en laten draaien van motoren op het terrein van de inrichting, evenals het
lawaai van het in- en uitgaande verkeer. Het geluid van spelende kinderen valt hier
absoluut niet onder en het is nooit de bedoeling geweest om met deze wet het spelen van
kinderen aan banden te leggen. Het zou een oplossing kunnen zijn om dit dan ook expliciet
in de wetgeving te vermelden. Hiertoe werd in het Vlaams parlement, naar Nederlands
model, een voorstel gelanceerd tot aanpassing van het VLAREM-decreet. In Nederland
werden de ‘Algemene regels voor inrichtingen milieubeheer’(cf. ons VLAREM-decreet) als
volgt aangepast: “Bij het bepalen van de geluidsbelasting mag geen rekening meer worden
gehouden met het geluid van spelende kinderen op schoolpleinen en terreinen bij kinderdagverblijven.
Deze aanpassing geldt voor omsloten en andere buitenterreinen. Bij basisonderwijs
wordt een uitzondering gemaakt voor de periode een uur voor aanvang van het
onderwijs tot een uur na de beëindiging ervan. Bij kinderdagverblijven geldt de uitzondering
tijdens de openingstijden.”
1 Artikel 31 IVRK:
1) De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op rust en vrije tijd, op deelneming aan spel en
recreatieve bezigheden passend bij de leeftijd van het kind, en op vrije deelneming aan het culturele en artistieke
leven.
2) De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind volledig deel te nemen aan het culturele en artistieke
leven, bevorderen de verwezenlijking van dit recht, en stimuleren het bieden van passende en voor ieder gelijke
kansen op culturele, artistieke en creatieve bezigheden en vrijetijdsbesteding.
2 Bron: ‘Goegespeeld’.
Standpunt Lawaaioverlast van spelende kinderen, Gezinsbond - 2
Minister Schauvliege is de teneur van het voorstel genegen maar stelt dat regelgeving voor
scholen en kinderdagverblijven niet onder het VLAREM-decreet vallen omdat ze geen
milieuvergunnings- of meldingsplichtige bedrijven zijn.
Ook de wetgeving op de ruimtelijke ordening wordt aangewend om ‘overlast’ van
spelende kinderen aan te klagen. Bij het eerste vonnis met betrekking tot de sluiting van
het speelplein in Lauwe baseerde de rechter zich op de ruimtelijke ordening. Volgens de
rechter hoorde het speelplein niet thuis in een woongebied. Wat een woongebied precies is,
staat nergens in detail beschreven, maar uit een omzendbrief van 8 juli 1997 kan afgeleid
worden dat naast de woonfunctie ook de functies die complementair zijn met of inherent
verbonden zijn aan het wonen van mensen, in een woongebied passen. De rechter in
beroep beklemtoonde dat spelen en wonen samengaan. Hij erkende daarmee het recht op
spelen en alles wat daar onlosmakelijk mee is verbonden. De Vlaamse overheid heeft in de
toelichting inmiddels verduidelijkt dat bij 'wonen' onder meer het volgende hoort: ‘Socioculturele
voorzieningen: cultureel centrum, gemeenschapscentrum, voorzieningen voor
jeugdwerking, zwembad, eredienstgebouw, bibliotheek, volkstuintjes... Recreatieve voorzieningen:
speelpleinen, sportvelden, sport- en fitnesscentra... Jeugdwerk hoort dus ook bij
de woonfunctie.
Een aantal uitspraken m.b.t. tot overlast van spelende kinderen vallen vandaag onder
‘burenhinder’. De uitspraken zijn sterk afhankelijk van de concrete feiten, gebruikte
argumentaties en oordeel van de rechter. Richtlijn in de rechtspraak zijn dat ‘de maat van
het gewone ongemak moet overtroffen zijn’. Daarnaast is er weliswaar geen absoluut recht
op ‘eerst in gebruikneming’, maar oudere belangen (wie was er eerst, de omwonenden of
het speelplein) kunnen mee spelen in de beslissing. De gemaakte overwegingen zijn vaak
een kwestie van interpretatie en maken dat uitspraken over gelijkaardige zaken erg uit
elkaar kunnen lopen. Precedenten zijn hierin belangrijk, dus hoe vaker kinderen en hun
spel als vanzelfsprekend worden beschouwd, hoe minder klachten en meer ‘kindvriendelijke’
uitspraken’. Een mooi voorbeeld van dergelijke uitspraak is deze van de Rechtbank
Dendermonde (30.10.2003) ‘De rechtbank is van oordeel dat kindergeroep en –gejoel bij
plezier, het wenen bij pijn en verdriet niet als ondraagbare, abnormale burenhinder kan
beschouwd worden. Dit dagverblijf en de ermee gepaard gaande ‘geluidslasten’ dienen beschouwd
te worden als een normale burenhinder in een woonzone, net zoals dit het geval
zou zijn indien een gezin met vele kinderen…in het aanpalende huis zou komen vestigen’
3. Naar een standpunt van de Gezinsbond
Fundamentele vraag: Is wetgeving die bepaalt dat ‘spelen van kinderen niet
hinderlijk is’, wel wenselijk?
Moet kinderspel met andere woorden gereglementeerd worden? De meningen over deze
vraag zijn verdeeld. Tegenstanders vrezen dat het expliciet toevoegen van bepalingen die
kinderspel als niet hinderlijk beschouwen, gelijk staat met een soort van toegeven dat het
spelen van kinderen storend is voor de samenleving. Het komt neer op een ‘gedoogbeleid’
voor overlast die kinderen nu eenmaal met zich meebrengen in de samenleving. In het
verlengde daarvan zouden dan nog bepalingen kunnen volgen die het mogelijk moeten
maken dat een petanque-baan voor ouderen, of een theehuis voor allochtone vrouwen niet
beschouwd mag worden als overlast. Spelen, lachen, praten, ontmoeten is inherent aan het
samenkomen en leven van alle mensen, ongeacht leeftijd, geslacht of afkomst en kan
moeilijk gereglementeerd worden.
Voor de Gezinsbond is het een en-én verhaal. Wetgeving kan een zekere bescherming
bieden voor alle kinderen en jongeren die nu beknot worden in hun recht op spel en
ontspanning. Elke reglementering of toelichting die het spelen van kinderen in al zijn
vormen mogelijk maakt, draagt bij tot een grotere rechtsbescherming. Het is niet alleen
belangrijk te zorgen voor bepalingen die een zekere bescherming bieden voor spelende
kinderen en jongeren, maar ook erover te waken dat in andere wetgeving kinderen en
jongeren niet geviseerd worden (zie hieronder Gemeentelijke Administratieve Sancties).
We moeten er ons wel van bewust zijn dat wettelijke bescherming nooit sluitend is (bv.
inroepen van burenhinder). Er is in de eerste plaats nood aan een samenleving die letterlijk
en figuurlijk ruimte geeft aan kinderen.
Standpunt Lawaaioverlast van spelende kinderen, Gezinsbond - 3
Afschaffen van wettelijke bepalingen die kinderen en jongeren viseren
Wettelijke bepalingen kunnen het leven van kinderen en jongeren zuur maken. Zo is de
Gezinsbond verbolgen over de gemeentelijke administratieve sancties (GAS), die al vanaf
16 jaar kunnen worden toegepast. Er circuleren zelfs voorstellen om deze leeftijd nog te
verlagen. De Gezinsbond heeft meerdere bezwaren tegen de GAS. Zo is de invulling van de
overtredingen (wat valt onder overlast?) niet vast omschreven. Ook de toepassing van de
sancties is niet strikt geregeld. Welke straf er staat tegenover welke overtreding, wordt
volledig overgelaten aan de lokale overheid. Dit leidt tot rechtsonzekerheid en willekeur.
Bovendien wordt er bij het verhoor van jongeren in het kader van de GAS, vaak geen
rekening gehouden met de geplogendheden over verhoor van minderjarigen.
Rondhangen, skaten en sneeuwballen gooien kunnen bijvoorbeeld aanleiding geven tot een
sanctie. Het is duidelijk dat met de voorstellen tot leeftijdsverlaging vooral jongeren
geviseerd worden, terwijl het merendeel van overlast klachten vooral gaan over 'last'
veroorzaakt door volwassenen (hondenpoep, sluikstorten, sluikverbranden...).
Kiezen voor een samenleving met ruimte voor kinderen
Het volstaat dus niet om alleen om via wettelijke bepalingen spelende kinderen te
beschermen, er blijven altijd mogelijkheden (‘bijvoorbeeld ‘burenhinder’) om het spel van
kinderen aan banden te leggen. Er is in de eerste plaat nood aan een samenleving die
kinderen ruimte geeft.
De Gezinsbond wil kinderen letterlijk en figuurlijk meer ruimte geven om te spelen. We
hielden in juni 2010 samen met Goegespeeld! en Steunpunt Jeugd een warm pleidooi voor
‘goespelen’ met vuile kleren! Voor ons gaat deze actie veel ruimer dan vuile kleren. We
willen kinderen en jongeren weer een plaats geven in de openbare ruimte. Zolang straten
en pleinen er meestal doods bij liggen, zal 'lawaai' van spelende kinderen des te meer
opvallen en aanleiding geven tot irritaties.
Uit onze bevraging van ouders blijkt dat ze enerzijds betreuren dat kinderen niet meer op
straat kunnen spelen, maar anderzijds durven ouders hun eigen kinderen niet meer ‘vrij
spel’ geven (gevaarlijk verkeer, te weinig tijd, onveiligheidsgevoelens, of uit schrik voor
reacties van anderen, want een goede ouder houdt zijn kinderen altijd in het oog...).
De Gezinsbond is van mening dat niet alleen kinderen, maar ook ouders snakken naar
meer ruimte. De 'stolp' die we plaatsen over kinderen en verstikkend werkt, moet
plaatsmaken voor meer zuurstof. De Gezinsbond wil in dat verband ‘ruimte voor kinderen’
als onderdeel van de uitwerking van ‘kindernorm’ stimuleren.
Positieve beeldvorming
In de media wordt veel aandacht geschonken aan conflicten rond deze problematiek.
Voorbeelden waar dankzij een goede dialoog oplossingen worden gezocht en gevonden
tussen de betrokkenen krijgen veel minder persaandacht. Daarom vindt de Gezinsbond het
belangrijk om voorbeelden waar verschillende generaties wel goed 'samenleven' in de
kijker te stellen. Kindvriendelijke musea en restaurants, kinderdagverblijven verbonden
aan rustoorden, kangoeroewonen... bieden een noodzakelijk evenwicht tegen trends als
'kindervrije' hotels of… geluidsmuren tegen spelende kinderen. Het initiatief van een buurtorganisatie
in Rotselaar kan inspirerend zijn. Het comité ontwierp samen met een kunstenaar
een verkeersbord waarop een hart met spelende kinderen wordt afgebeeld. Het beeld
maakt duidelijk dat spelende kinderen er thuis zijn en dus niet als overlast worden beschouwd.
Hiermee wordt enerzijds de gemeente opgeroepen om kindvriendelijk te zijn in
hun eigen bevoegdheidsdomein (GAS, APR) en worden ook alle inwoners - dus ook potentiële
klagers - gevraagd om een gro(o)t(er) hart voor kinderen.

Bron: politics.be

cookie monster · 21 juli 2011, 06:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Politics.be

Het geluid van spelende kinderen valt hier
absoluut niet onder en het is nooit de bedoeling geweest om met deze wet het spelen van
kinderen aan banden te leggen.

....

Moet kinderspel met andere woorden gereglementeerd worden? De meningen over deze
vraag zijn verdeeld. Tegenstanders vrezen dat het expliciet toevoegen van bepalingen die
kinderspel als niet hinderlijk beschouwen, gelijk staat met een soort van toegeven dat het
spelen van kinderen storend is voor de samenleving. Het komt neer op een ‘gedoogbeleid’
voor overlast die kinderen nu eenmaal met zich meebrengen in de samenleving.
Bron: politics.be

Volwassse wordenbegint bij de gebooorte !!

Mag eeenkind nogiets ??

http://www.youtube.com/watch?v=zUnhfvGdmmw

kameleon · 21 juli 2011, 07:32

Als het de kinderen niet zijn, dan is het de kraaiende haan of de blaffende hond in de straat. Dat dit overgestresseerd volk dat niets meer verdraagt, eens een psychiater opzoekt.

Libro · 21 juli 2011, 11:41

Niemand mag nog iets, er is zelfs geen respect voor kinderspel, de overheid wil u langs alle kanten gaan bespioneren,... maar aan echte overlast zoals boomcars in het midden van de nacht wordt niks gedaan.

giserke · 21 juli 2011, 11:47

Lijkt met toch een vervalsing van het debat.

Er is toch een verschil tussen een paar kindjes die spelen, en 60-100 kinderen die op dezelfde plaats kabaal.
Niemand betwist dat kinderen overal mogen spelen, alleen is de hoeveelheid kinderen wel een probleem.

Een kinderopvang met 60 kinderen inplanten in een woonwijk is om problemen vragen.

Steve_M · 21 juli 2011, 19:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door kameleon

Als het de kinderen niet zijn, dan is het de kraaiende haan of de blaffende hond in de straat. Dat dit overgestresseerd volk dat niets meer verdraagt, eens een psychiater opzoekt.

Tot jij op pensioen bent en er honderd spelende kinderen elke dag van acht uur 's ochtends tot zes uur 's avonds een kleine honderd dB in je tuin blazen, dan is het kot te klein.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Libro

Niemand mag nog iets, er is zelfs geen respect voor kinderspel, de overheid wil u langs alle kanten gaan bespioneren,... maar aan echte overlast zoals boomcars in het midden van de nacht wordt niks gedaan.

Overlast is overlast. Of dat lawaai veroorzaakt wordt door spelende, roepende en/of krijsende kinderen of dreunende bassen uit een autoradio is compleet irrelevant.

Cynara Cardunculus · 21 juli 2011, 19:43

Spelende kinderen is niks. Jengelende jong is enerverend. Krijsende etters is om de muren van op te lopen. Er zijn weldegelijk gradaties.

Mijn buren hadden een jong zoontje. Tijdens de mooie weekenden zat iedereen buiten en het kind krijste constant, terwijl ik me afvroeg of mijn kinderen dat ook gedaan hadden, want ik herinnerde me daar niks van. Later bleek dat het een bezoekend kind was dat van 's morgens tot 's avonds riep en weende, en als het stil was brulde zijn vader er terug tegen en begon het kind opnieuw. We zijn nu vijf jaar later en hetzelfde brulkind blijft brullen: om gek van te worden.

er zijn gradaties.

Demper · 22 juli 2011, 01:00

Ik weet maar al te goed wat lawaaioverlast met een mens doet.
Onderschat dit niet!!!

Scherven A. Mok · 23 juli 2011, 10:18

Slechte ruimtelijke ordening. Weeral.

20 juli 2011, 13:00	#1
Politics.be Redactie Geregistreerd: 27 november 2004 Berichten: 28.704	Gezinsbond : “Lawaaioverlast van spelende kinderen” Wettelijke bepalingen en/of mentaliteitswijziging? Standpunt van de Gezinsbond 1. Spelen is een recht!? IVRK De Gezinsbond beschouwt spelen als een recht, opgenomen in het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind (IVRK) In art. 311 lezen we immers dat ieder kind recht heeft op ‘rust en vrije tijd, op deelneming aan spel en recreatieve bezigheden…’ Verder dat er dat de overheid de taak heeft om ‘culturele, artistieke en creatieve bezigheden en vrijetijdsbesteding’ te stimuleren. Spelen valt absoluut onder vrijetijdsbesteding en moet dus gestimuleerd in plaats van beperkt worden. Spel en ontspanning zijn immers noodzakelijk voor een gezonde ontwikkeling van kinderen, en zijn niet aan plaats of tijd gebonden. 2. Geen garantie op dit kinderrecht in onze wetgeving Vandaag is het mogelijk voor gemeenten om in het algemeen politiereglement (ARP) een bepaling op te nemen die het lawaai van kinderen niet als overlast beschouwt. Een aantal gemeenten namen deze bepaling al op, maar zolang niet alle gemeenten die bepaling opnemen, blijft de bescherming van spelende kinderen een lokale aangelegenheid. In het kader van de rechtsgelijkheid zijn dergelijke maatregelen, hoe waardevol ook, daarom niet de meest aangewezen weg om voor alle kinderen het recht op spelen te laten gelden. Een aantal klagers gebruiken het VLAREM-decreet om overlast aan te klagen2. De VLAREM heeft het over geluid voortgebracht door transport, laad- en losverrichtingen, verkeer, het opwarmen en laten draaien van motoren op het terrein van de inrichting, evenals het lawaai van het in- en uitgaande verkeer. Het geluid van spelende kinderen valt hier absoluut niet onder en het is nooit de bedoeling geweest om met deze wet het spelen van kinderen aan banden te leggen. Het zou een oplossing kunnen zijn om dit dan ook expliciet in de wetgeving te vermelden. Hiertoe werd in het Vlaams parlement, naar Nederlands model, een voorstel gelanceerd tot aanpassing van het VLAREM-decreet. In Nederland werden de ‘Algemene regels voor inrichtingen milieubeheer’(cf. ons VLAREM-decreet) als volgt aangepast: “Bij het bepalen van de geluidsbelasting mag geen rekening meer worden gehouden met het geluid van spelende kinderen op schoolpleinen en terreinen bij kinderdagverblijven. Deze aanpassing geldt voor omsloten en andere buitenterreinen. Bij basisonderwijs wordt een uitzondering gemaakt voor de periode een uur voor aanvang van het onderwijs tot een uur na de beëindiging ervan. Bij kinderdagverblijven geldt de uitzondering tijdens de openingstijden.” 1 Artikel 31 IVRK: 1) De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op rust en vrije tijd, op deelneming aan spel en recreatieve bezigheden passend bij de leeftijd van het kind, en op vrije deelneming aan het culturele en artistieke leven. 2) De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind volledig deel te nemen aan het culturele en artistieke leven, bevorderen de verwezenlijking van dit recht, en stimuleren het bieden van passende en voor ieder gelijke kansen op culturele, artistieke en creatieve bezigheden en vrijetijdsbesteding. 2 Bron: ‘Goegespeeld’. Standpunt Lawaaioverlast van spelende kinderen, Gezinsbond - 2 Minister Schauvliege is de teneur van het voorstel genegen maar stelt dat regelgeving voor scholen en kinderdagverblijven niet onder het VLAREM-decreet vallen omdat ze geen milieuvergunnings- of meldingsplichtige bedrijven zijn. Ook de wetgeving op de ruimtelijke ordening wordt aangewend om ‘overlast’ van spelende kinderen aan te klagen. Bij het eerste vonnis met betrekking tot de sluiting van het speelplein in Lauwe baseerde de rechter zich op de ruimtelijke ordening. Volgens de rechter hoorde het speelplein niet thuis in een woongebied. Wat een woongebied precies is, staat nergens in detail beschreven, maar uit een omzendbrief van 8 juli 1997 kan afgeleid worden dat naast de woonfunctie ook de functies die complementair zijn met of inherent verbonden zijn aan het wonen van mensen, in een woongebied passen. De rechter in beroep beklemtoonde dat spelen en wonen samengaan. Hij erkende daarmee het recht op spelen en alles wat daar onlosmakelijk mee is verbonden. De Vlaamse overheid heeft in de toelichting inmiddels verduidelijkt dat bij 'wonen' onder meer het volgende hoort: ‘Socioculturele voorzieningen: cultureel centrum, gemeenschapscentrum, voorzieningen voor jeugdwerking, zwembad, eredienstgebouw, bibliotheek, volkstuintjes... Recreatieve voorzieningen: speelpleinen, sportvelden, sport- en fitnesscentra... Jeugdwerk hoort dus ook bij de woonfunctie. Een aantal uitspraken m.b.t. tot overlast van spelende kinderen vallen vandaag onder ‘burenhinder’. De uitspraken zijn sterk afhankelijk van de concrete feiten, gebruikte argumentaties en oordeel van de rechter. Richtlijn in de rechtspraak zijn dat ‘de maat van het gewone ongemak moet overtroffen zijn’. Daarnaast is er weliswaar geen absoluut recht op ‘eerst in gebruikneming’, maar oudere belangen (wie was er eerst, de omwonenden of het speelplein) kunnen mee spelen in de beslissing. De gemaakte overwegingen zijn vaak een kwestie van interpretatie en maken dat uitspraken over gelijkaardige zaken erg uit elkaar kunnen lopen. Precedenten zijn hierin belangrijk, dus hoe vaker kinderen en hun spel als vanzelfsprekend worden beschouwd, hoe minder klachten en meer ‘kindvriendelijke’ uitspraken’. Een mooi voorbeeld van dergelijke uitspraak is deze van de Rechtbank Dendermonde (30.10.2003) ‘De rechtbank is van oordeel dat kindergeroep en –gejoel bij plezier, het wenen bij pijn en verdriet niet als ondraagbare, abnormale burenhinder kan beschouwd worden. Dit dagverblijf en de ermee gepaard gaande ‘geluidslasten’ dienen beschouwd te worden als een normale burenhinder in een woonzone, net zoals dit het geval zou zijn indien een gezin met vele kinderen…in het aanpalende huis zou komen vestigen’ 3. Naar een standpunt van de Gezinsbond Fundamentele vraag: Is wetgeving die bepaalt dat ‘spelen van kinderen niet hinderlijk is’, wel wenselijk? Moet kinderspel met andere woorden gereglementeerd worden? De meningen over deze vraag zijn verdeeld. Tegenstanders vrezen dat het expliciet toevoegen van bepalingen die kinderspel als niet hinderlijk beschouwen, gelijk staat met een soort van toegeven dat het spelen van kinderen storend is voor de samenleving. Het komt neer op een ‘gedoogbeleid’ voor overlast die kinderen nu eenmaal met zich meebrengen in de samenleving. In het verlengde daarvan zouden dan nog bepalingen kunnen volgen die het mogelijk moeten maken dat een petanque-baan voor ouderen, of een theehuis voor allochtone vrouwen niet beschouwd mag worden als overlast. Spelen, lachen, praten, ontmoeten is inherent aan het samenkomen en leven van alle mensen, ongeacht leeftijd, geslacht of afkomst en kan moeilijk gereglementeerd worden. Voor de Gezinsbond is het een en-én verhaal. Wetgeving kan een zekere bescherming bieden voor alle kinderen en jongeren die nu beknot worden in hun recht op spel en ontspanning. Elke reglementering of toelichting die het spelen van kinderen in al zijn vormen mogelijk maakt, draagt bij tot een grotere rechtsbescherming. Het is niet alleen belangrijk te zorgen voor bepalingen die een zekere bescherming bieden voor spelende kinderen en jongeren, maar ook erover te waken dat in andere wetgeving kinderen en jongeren niet geviseerd worden (zie hieronder Gemeentelijke Administratieve Sancties). We moeten er ons wel van bewust zijn dat wettelijke bescherming nooit sluitend is (bv. inroepen van burenhinder). Er is in de eerste plaats nood aan een samenleving die letterlijk en figuurlijk ruimte geeft aan kinderen. Standpunt Lawaaioverlast van spelende kinderen, Gezinsbond - 3 Afschaffen van wettelijke bepalingen die kinderen en jongeren viseren Wettelijke bepalingen kunnen het leven van kinderen en jongeren zuur maken. Zo is de Gezinsbond verbolgen over de gemeentelijke administratieve sancties (GAS), die al vanaf 16 jaar kunnen worden toegepast. Er circuleren zelfs voorstellen om deze leeftijd nog te verlagen. De Gezinsbond heeft meerdere bezwaren tegen de GAS. Zo is de invulling van de overtredingen (wat valt onder overlast?) niet vast omschreven. Ook de toepassing van de sancties is niet strikt geregeld. Welke straf er staat tegenover welke overtreding, wordt volledig overgelaten aan de lokale overheid. Dit leidt tot rechtsonzekerheid en willekeur. Bovendien wordt er bij het verhoor van jongeren in het kader van de GAS, vaak geen rekening gehouden met de geplogendheden over verhoor van minderjarigen. Rondhangen, skaten en sneeuwballen gooien kunnen bijvoorbeeld aanleiding geven tot een sanctie. Het is duidelijk dat met de voorstellen tot leeftijdsverlaging vooral jongeren geviseerd worden, terwijl het merendeel van overlast klachten vooral gaan over 'last' veroorzaakt door volwassenen (hondenpoep, sluikstorten, sluikverbranden...). Kiezen voor een samenleving met ruimte voor kinderen Het volstaat dus niet om alleen om via wettelijke bepalingen spelende kinderen te beschermen, er blijven altijd mogelijkheden (‘bijvoorbeeld ‘burenhinder’) om het spel van kinderen aan banden te leggen. Er is in de eerste plaat nood aan een samenleving die kinderen ruimte geeft. De Gezinsbond wil kinderen letterlijk en figuurlijk meer ruimte geven om te spelen. We hielden in juni 2010 samen met Goegespeeld! en Steunpunt Jeugd een warm pleidooi voor ‘goespelen’ met vuile kleren! Voor ons gaat deze actie veel ruimer dan vuile kleren. We willen kinderen en jongeren weer een plaats geven in de openbare ruimte. Zolang straten en pleinen er meestal doods bij liggen, zal 'lawaai' van spelende kinderen des te meer opvallen en aanleiding geven tot irritaties. Uit onze bevraging van ouders blijkt dat ze enerzijds betreuren dat kinderen niet meer op straat kunnen spelen, maar anderzijds durven ouders hun eigen kinderen niet meer ‘vrij spel’ geven (gevaarlijk verkeer, te weinig tijd, onveiligheidsgevoelens, of uit schrik voor reacties van anderen, want een goede ouder houdt zijn kinderen altijd in het oog...). De Gezinsbond is van mening dat niet alleen kinderen, maar ook ouders snakken naar meer ruimte. De 'stolp' die we plaatsen over kinderen en verstikkend werkt, moet plaatsmaken voor meer zuurstof. De Gezinsbond wil in dat verband ‘ruimte voor kinderen’ als onderdeel van de uitwerking van ‘kindernorm’ stimuleren. Positieve beeldvorming In de media wordt veel aandacht geschonken aan conflicten rond deze problematiek. Voorbeelden waar dankzij een goede dialoog oplossingen worden gezocht en gevonden tussen de betrokkenen krijgen veel minder persaandacht. Daarom vindt de Gezinsbond het belangrijk om voorbeelden waar verschillende generaties wel goed 'samenleven' in de kijker te stellen. Kindvriendelijke musea en restaurants, kinderdagverblijven verbonden aan rustoorden, kangoeroewonen... bieden een noodzakelijk evenwicht tegen trends als 'kindervrije' hotels of… geluidsmuren tegen spelende kinderen. Het initiatief van een buurtorganisatie in Rotselaar kan inspirerend zijn. Het comité ontwierp samen met een kunstenaar een verkeersbord waarop een hart met spelende kinderen wordt afgebeeld. Het beeld maakt duidelijk dat spelende kinderen er thuis zijn en dus niet als overlast worden beschouwd. Hiermee wordt enerzijds de gemeente opgeroepen om kindvriendelijk te zijn in hun eigen bevoegdheidsdomein (GAS, APR) en worden ook alle inwoners - dus ook potentiële klagers - gevraagd om een gro(o)t(er) hart voor kinderen. Bron: politics.be __________________ Politics.be - Jouw politieke portaalsite

21 juli 2011, 11:41	#4
Libro Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 19 mei 2007 Berichten: 46.734	Niemand mag nog iets, er is zelfs geen respect voor kinderspel, de overheid wil u langs alle kanten gaan bespioneren,... maar aan echte overlast zoals boomcars in het midden van de nacht wordt niks gedaan. __________________ Het volk begrijpen plaveit de weg naar leiderschap begrijpen (oude stelregel van het geslacht Atreides) Disce Quasi Semper Victurus, Vive Quasi Cras Moriturus I saw that I could put an end to your outrages by pronouncing a single word in my mind. I pronounced it. The word was ‘No.’ Support the country you live in or live in the country you support.

21 juli 2011, 11:47	#5
giserke Banneling Geregistreerd: 28 augustus 2003 Berichten: 24.730	Lijkt met toch een vervalsing van het debat. Er is toch een verschil tussen een paar kindjes die spelen, en 60-100 kinderen die op dezelfde plaats kabaal. Niemand betwist dat kinderen overal mogen spelen, alleen is de hoeveelheid kinderen wel een probleem. Een kinderopvang met 60 kinderen inplanten in een woonwijk is om problemen vragen. Laatst gewijzigd door giserke : 21 juli 2011 om 11:47.

21 juli 2011, 07:32	#3
kameleon Minister Geregistreerd: 12 oktober 2008 Berichten: 3.351	Als het de kinderen niet zijn, dan is het de kraaiende haan of de blaffende hond in de straat. Dat dit overgestresseerd volk dat niets meer verdraagt, eens een psychiater opzoekt.

21 juli 2011, 19:43	#7
Cynara Cardunculus Banneling Geregistreerd: 8 februari 2011 Locatie: Marrakech aan 't Scheldt Berichten: 9.999	Spelende kinderen is niks. Jengelende jong is enerverend. Krijsende etters is om de muren van op te lopen. Er zijn weldegelijk gradaties. Mijn buren hadden een jong zoontje. Tijdens de mooie weekenden zat iedereen buiten en het kind krijste constant, terwijl ik me afvroeg of mijn kinderen dat ook gedaan hadden, want ik herinnerde me daar niks van. Later bleek dat het een bezoekend kind was dat van 's morgens tot 's avonds riep en weende, en als het stil was brulde zijn vader er terug tegen en begon het kind opnieuw. We zijn nu vijf jaar later en hetzelfde brulkind blijft brullen: om gek van te worden. er zijn gradaties.

23 juli 2011, 10:18	#9
Scherven A. Mok Banneling Geregistreerd: 21 april 2008 Berichten: 12.832	Slechte ruimtelijke ordening. Weeral.