Productiviteit stijgt en toch langer werken??

[patrickve]

Om even terug te komen op wat ik van het Marxisme versta, en de vergelijking:

waarde = prijs = arbeid (in mijn termen)

nutswaarde = ruilwaarde = intrinsieke waarde of sociaal nuttige arbeid (in Marxistische termen)

daarmee wil ik niet zeggen dat die 3 concepten hetzelfde zijn, maar wel dat Marx vindt dat in een eerlijk systeem ze gelijk zouden MOETEN zijn.

Hij valt het kapitalisme aan omdat hij vaststelt dat ze NIET hetzelfde zijn en noemt het verschil "uitbuiting".

Ergens is het nogal wiedes dat ze niet hetzelfde zijn, omdat er andere productiefactoren zijn, he. Marx denkt dat er maar 2 andere productiefactoren zijn, grond en kapitaal. Over grond kunnen we natuurlijk discussieren, er zijn billijke argumenten dat grond "van iedereen" is. Waar Marx over struikelt, dat is het kapitaal.
Marx vergeet echter een heel belangrijke 4de productiefactor: dat is ondernemerschap (initiatief en risiconame). Het feit dat hij die vergeten is, verklaart eigenlijk een groot deel van zijn vergissing.

Het wordt ook geillustreerd door de nutteloze arbeid als je een put graaft en die weer opvult. En het is de reden waarom hij de sjoemelfactor "sociaal nuttige" arbeid moet invoeren.

Marx had graag een soort "wet van behoud van waarde" ingevoerd: de bron van alle waarde zo "arbeid" zijn, en die arbeid vloeit doorheen de ganse menselijke economische activiteit en geeft dingen waarde (zijn intrinsieke waarde). In al die processen zou er "behoud van waarde" zijn.

Een beetje zoals de wet van behoud van massa of zo. Je kan een zekere massa opdelen, van toestand veranderen, van dichtheid veranderen en al wat je wil, maar in al die processen blijft de totale massa behouden.

Maar die wet wordt dus al direct tegengesproken in negatieve zin door onze putgraver: arbeid is "verdwenen". Er was nochtans een bron, en hup, op 't einde is er geen waarde. Daarom dat Marx zijn 'sociaal nuttige' moet invoeren.

Arbeid kan dus teniet gedaan worden, en wat er overblijft is de "sociaal nuttige" arbeid, die die niet dom weggegooid was.

Maar Marx wil dus niet horen van andere processen dan arbeid die waarde zouden creeren. Hij ontneemt de andere productiefactoren dus hun waardecreerende mogelijkheden.

Voor kapitaal denkt hij de uitleg te hebben: hij denkt dat de waardetoevoeging van kapitaal niks anders is dan de "opgeslagen arbeidswaarde" in die kapitaalsgoederen. Als dat kapitaal "eerlijk" zou betaald geweest zijn, kon je met kapitaal dus geen extra waarde creeren.

Maar het is daar dat hij mis is.

Ondernemerschap is de risiconame om verschillende productiefactoren in een zeker productieplan bij elkaar te brengen en een product te maken, en erop te wedden dat het waarde zal creeren.

Als dusdanig wordt een kapitaalsgoed dus eigenlijk pas een kapitaalsgoed in de handen van een ondernemer.

Een hamer is niet intrinsiek een kapitaalsgoed. Je kan een hamer als versiering aan je muur hangen in je woonkamer. Je kan met een hamer een heleboel lawaai maken om je te amuseren. Als je een hamer gebruikt om ruiten in te slaan, is het zeker geen kapitaalsgoed.

Een hamer wordt een kapitaalsgoed in het kader van een plan om goederen mee te maken. Een hamer is een kapitaalsgoed in de handen van een schrijnwerker die een idee heeft om een kast te maken. Maw, het is het ondernemerschap die van een goed, een kapitaalsgoed maakt.

Nu zijn er natuurlijk goederen zoals hamers die MEESTAL wel zullen eindigen als kapitaalsgoed. Maar voor computers is dat bijvoorbeeld niet duidelijk. Een computer in de handen van een tiener is een consumptiegoed. Een computer in de handen van een ingenieur die er zijn ontwerpsprogramma op draait is een kapitaalsgoed.

De "kapitaalswaarde" van een kapitaalsgoed, ttz, de bijdrage tot de waarde van de uiteindelijke productie, komt dus van het plan van de ondernemer.

Een goed wordt een kapitaalsgoed, en heeft VOOR DE ONDERNEMER dus een waarde, die afhangt van zijn plan.

En we zijn onmiddellijk beland bij iets dat Marx niet wilde beschouwen: waardecreatie en risiconame.

Het idee hebben om bepaalde goederen als kapitaalsgoederen te gebruiken in een zeker plan om goederen te maken, en het risico nemen om dat idee uit te voeren, is waar de waardecreatie hem zit. Nou ja, de ondernemer WEET NIET of er waardecreatie zal zijn (of men de gebruikswaarde hoger zal inschatten dan de gebruikswaarde van het geheel van geconsumeerde middelen). Hij wedt erop. Hij neemt een risico. Lukt het, dan is de uiteindelijke waardecreatie groter dan alles wat erin ging --> winst. Lukt het niet, dan heeft hij een put gegraven en die weer gevuld.

Eens je waardecreatie door risiconame en ondernemerschap beschouwt, valt gans Marx zijn theorie in 't water.

Risiconame en ondernemerschap zijn het omgekeerde voorbeeld van de arbeid die niet in waarde wordt omgezet door de putgraver. Hier wordt arbeid in MEER waarde omgezet.

Ik zal een gek voorbeeldje geven.

Stel dat ik een parasolfabriek heb. Ik ben een Marxist, en ik beschouw dat de waarde van de verkochte parasols die is van de arbeid die in mijn kapitaalsgoederen is gegaan en die van de arbeid van de arbeiders in mijn fabriek. Ik verkoop mijn parasols aan de eerlijke prijs van 15 Euro.
Mijn parasols zijn wit geverfd.

En nu kom ik op het idee dat zwarte parasols misschien meer waarde hebben voor de gebruiker, omdat ze betere schaduw geven.

ALLES blijft hetzelfde in mijn fabriek, behalve dat we nu zwarte verf in plaats van witte verf gebruiken. Alle "waardefluxen" zouden dus hetzelfde moeten zijn volgens Marx. (we nemen aan dat zwarte verf en witte verf op quasi identieke manieren gemaakt worden met evenveel arbeid en kapitaal)

Welnu het kan zijn dat ik mijn zwarte parasols niet aan de straatstenen kwijt kan, omdat iedereen die lelijk vindt. Ik heb gewoon als ondernemer een risico genomen, en mijn productieplan zo aangepast, dat ik gedaan heb als de putgraver: waarde vernietigd.

Of het kan zijn dat iedereen vindt dat mijn idee geniaal is, en men stort zich nu op die zwarte parasols, ik kan ze verkopen aan 25 Euro 't stuk.

Hoe kan dat nu volgens Marx ?

Als ik ze verkoop aan 25 Euro 't stuk ben ik een uitbuiter geworden van mijn arbeiders voor wie eigenlijk strikt niks veranderd is. Ik ben duidelijk geen uitbuiter van mijn klanten die nog altijd bij de concurrentie witte parasols voor 15 Euro kunnen kopen maar die spontaan mijn nieuwe zwarte parasols verkiezen.

Ik heb gewoon waarde gecreeerd als ondernemer en heb daarvoor een risico genomen.

[Marxmannetje]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

De aanbodscurve is de "omgekeerde" gebruikswaarde curve voor mij, namelijk voor hoeveel ik het wil AFSTAAN. Ik zal daarbij rekening houden met hoeveel het mij gekost heeft natuurlijk. Ik heb geen zin om mijn broek te scheuren en wil het natuurlijk enkel maar afstaan als ik winst kan maken, ttz, als ik meer waarde (gebruikswaarde) kan bekomen dan dat het mij gekost heeft. Maar zeker ben ik er niet van. Ik neem dus een RISICO. Ik wil dat risico enkel maar nemen als daar genoeg potentieel verwachte winst bij staat.

In een kapitalistische samenleving wordt er voor de markt geproduceerd. Gebruikswaarde is irrelevant voor de kapitalist.

Wat doe je met de arbeid die eerst een grote put gegraven heeft, en die dan gevuld heeft ? Arbeid is in het niet vergaan.

Dat heet aarde omwoelen.

waarde = prijs = arbeid (in mijn termen)
nutswaarde = ruilwaarde = intrinsieke waarde of sociaal nuttige arbeid (in Marxistische termen)

Dit is allebei incorrect. Het beginsel van Marxisme is dat nutswaarde, ruilwaarde en prijs NIET gelijk zijn aan elkaar.

daarmee wil ik niet zeggen dat die 3 concepten hetzelfde zijn, maar wel dat Marx vindt dat in een eerlijk systeem ze gelijk zouden MOETEN zijn.

Incorrect.

Wat doe je met de arbeid van iemand die een marathon gelopen heeft ?

Die tel je op en dan neem je daar het kwadraat van, vervolgens +5 en je hebt het antwoord.

Marx vergeet echter een heel belangrijke 4de productiefactor: dat is ondernemerschap (initiatief en risiconame). Het feit dat hij die vergeten is, verklaart eigenlijk een groot deel van zijn vergissing.

Ik heb Marx zelf inderdaad nooit gelezen.

Moet je een keer doen, is leuk.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

In een kapitalistische samenleving wordt er voor de markt geproduceerd. Gebruikswaarde is irrelevant voor de kapitalist.

Dat is natuurlijk niet waar. In elke samenleving waar er specialisatie en ruil is, gaat men dingen maken waarvan de bedoeling niet is om ze zelf te consumeren maar om ze te ruilen. Dat fenomeen laat een "markt" verschijnen. Zelfs met 1 ruil is er een "markt" als je wil. Kapitalisme laat gewoon toe om vrij te kiezen in die markt. Om zelf mogen te beslissen of je al dan niet ruilt.

Als je gaat produceren om te ruilen (wat dus het geval zal zijn van zodra je de minste vorm van arbeidsspecialisatie hebt he, als je niet helemaal alleen auctartisch je plan trekt voor alles op je eiland), ben je natuurlijk geinteresseerd in de ruilwaarde, maar vergeet niet dat de ruilwaarde (de prijs) een samenspel is van alle gebruikswaardes van de klanten, en de "omgekeerde gebruikswaardes" van de andere producenten ("is het de moeite om dat te produceren aan die kost").

Maw, in elke een beetje ontwikkelde economie ga je productie voor ruilwaarde doen, maar die ruilwaarde is een resultante van een hoop gebruikswaarden.

Dit is allebei incorrect. Het beginsel van Marxisme is dat nutswaarde, ruilwaarde en prijs NIET gelijk zijn aan elkaar.

Dan moet hij ook niet komen zeveren over de uitbuiting van de arbeider he. Ik neem wel aan dat Marx niet zo taart is om te denken dat in een kapitalistisch systeem de 3 gelijk aan elkaar zouden zijn, maar hij gaat er toch maar van uit dat de arbeider bedrogen, uitgebuit wordt omdat de "intrinsieke waarde" van zijn arbeid niet gelijk is aan zijn loon (prijs van zijn arbeid).

Je kan die 3 aan elkaar gelijk stellen door totaal de vrije keuze van handelen weg te nemen in een markt. Als je mensen oplegt welke ruilen ze MOETEN aangaan, dan kan je prijs gelijk stellen aan wat je wil. De ganse economische analyse gaat nog steeds op. Wat je nu eigenlijk zinloos concept hebt gemaakt, is "gebruikswaarde" waarop de economische agenten hun KEUZES baseren, want ze hebben geen keuzes meer. Zelfs al vinden ze dat ze iets met hoge gebruikswaarde moeten ruilen voor iets met lage gebruikswaarde, wat ze uit eigen beweging nooit zouden doen, ze worden ertoe gedwongen (met geweldsdreiging). Die gebruikswaarde heeft dus geen betekenis meer.

Aangezien je in zo een geval de prijs kan gelijkstellen aan wat je wil, kan je die aan gelijk welke definitie van objectieve waarde gelijkstellen, en dus bijvoorbeeld aan de "intrinsieke waarde" gebaseerd op arbeid, of aan CO2 uitstoot of zo.

In dat geval zullen arbeiders inderdaad betaald worden zoals Marx het voorzien had.

Als er geen vrije keuze meer is, dan is een groot deel van het risico bij ondernemerschap onbestaande. Het enige risico dat nog overblijft is een vergissing in het productieplan ; maar het succes op de markt, de grootste risicofactor, is nu verdwenen. In de mate dat je zelfs niet-werkende produkten kan opdringen aan mensen is het risico helemaal weg, want je kan de niet-werkende producten op het einde van een slecht productieplan nog altijd "aan de man brengen".

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door voicelesscharlie

De overheidsuitgaven stegen nog veel sneller.Vandaar.

nogal logisch, door de productiviteitstijging meer werklozen
en niet vergeten, hierdoor ook grotere winsten die nauwelijks belast worden

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door Scherven A. Mok

Er hebben nog nooit zoveel mensen gewerkt in ons land. (Niet vergeten dat de meerderheid van de vrouwen nu ook buitenshuis werkt)

Correctie, er zijn nog nooit zoveel mensen die zich op de arbeidsmarkt hebben aangeboden, of ze werk vinden is een andere zaak
betekend wel iets, dat de armoede stijgt?

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door stropke1000

de wet van het verdoezelen van de waarheid

Ik ken niet de wet van say
Maar het is wel leuk als gedachtengang, en daar vind ik dus het nut van say: om die fouten te maken, om erover kunnen na te denken.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door stropke1000

Ik ken niet de wet van say
Maar het is wel leuk als gedachtengang, en daar vind ik dus het nut van say: om die fouten te maken, om erover kunnen na te denken.

Fantastisch. Ik weet niet waarover ik praat, maar ik kan er wel vanalle commentaar over geven

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Fantastisch. Ik weet niet waarover ik praat, maar ik kan er wel vanalle commentaar over geven

ik nam een tekst over van iemand anders, ik had liever dat je reageerde op mijn vorige post

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Firma direct sluiten !

Landen worden onderuit gehaald, met behulp van internet, hoe gemakkelijk is het dan om een bedrijf onderuit te halen?hoelang zal het nog duren voordat de bevolking beseft wel wapen ze in handen hebben, betogingen en stakingen zijn dan niet meer nodig, een boycot van een paar weken is al genoeg, en vergeet niet; internet is internationaal , vluchten kan niet meer.

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door stropke1000

Correctie, er zijn nog nooit zoveel mensen die zich op de arbeidsmarkt hebben aangeboden, of ze werk vinden is een andere zaak
betekend wel iets, dat de armoede stijgt?

De econoom zal zeggen , ik ben maar een econoom ik weet niet beter

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ah, de onnozele theorie van de wet van behoud van arbeid.

Er is een vaste koek arbeid, en die moet verdeeld worden. Maw, de economische creatie is onmogelijk, een nieuw initiatief nemen is ondenkbaar. Als er 5 mensen bijkomen, dan kunnen die onder elkaar niks nuttigs doen want dat zou betekenen dat die plots "meer arbeid" maken en dat kan niet, volgens de onnozele wet van behoud van arbeid.

leg uit, buiten onnozel heb ik nog niets nuttigs gehoord

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

NU, je stelling is vrij kortzichtig.

Het is namelijk onmogelijk om alles te laten doen door machines of robots.
Je zal steeds mensen nodig hebben die problemen oplossen.
Immers in de technologie is het onmogelijk elk probleem te voorzien en met een eenvoudige beweging op te lossen.

Een robot bouwen die onder elke omstandigheid een kabel kan trekken of een bout kan losmaken is namelijk niet betaalbaar.
Je kan het ook stellen dat computers veel zaken kunnen overnemen, maar geen enkele zaak zelf kan uitvoeren, zonder dat de mens er een programma voor geschreven heeft.

Zo kan je een auto bouwen die volledig zelfstandig kan rijden, maar onder het rijden moet de computer van de auto beslissingen kunnen nemen.
Neem nu maar eenvoudig dat er plots een vogel in duikvlucht voor de auto komt. De censor zal aangeven dat de auto moet stoppen of uitwijken, terwijl de juist keuze gewoon doorrijden is, omdat de brute beweging het voertuig in een slip kan brengen en zo een gevaar gaat vormen voor andere voertuigen.

Je kan dus een deel arbeid laten uitvoeren door robots, maar niet alles.

De stelling was; je kan onmogelijk 80jaar worden en maar 35 jaar werken,
Ik kan met redelijke zekerheid voorspellen dat de tewerkstellingsgraad die nu ongeveer 58% bedraagt binnen 30-40 jaar zal terugvallen naar 25-30% of minder

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Kijk, als dat al ooit het geval zou zijn, is dat zo iets als "de singulariteit" he. Dan heeft een hogere intelligentie (de robotten) de aarde eigenlijk van de mens overgenomen, en dan zijn wij op zijn beste geval een soort huisdier. Zoals je zegt is dat voorlopig het geval nog niet. En als het al het geval is, zal het niet meer aan ons zijn om te beslissen hoe de wereld in elkaar zal zitten (we zullen dan zelfs helemaal niks meer beslissen, niet meer dan dat mijn kat iets beslist in huis).

Want wat je vergeet te stellen is dat het bovenstaande alleen maar het geval zou zijn in 3 mogelijke situaties:
- een statische economie waar niks meer verandert. Geen nieuwe initiatieven meer, vaste productiemiddelen en een vaste flux van socissen.
- een nog steeds evoluerende economie, maar waar de initiatieven door een heel klein groepje "bezitters" worden genomen
- een volautomatische economie, waar de initiatieven ook geautomatiseerd zijn, en nergens nog een mens echt creatief tussenkomt. Dat is dat singulariteitsdinges.

Het eerste en het laatste zijn de beschouwing niet waard: er zal nooit een "stop" aan de inventiviteit komen, he, dus een statische economie is niet denkbaar (enkel maar een gedankenexperiment als referentie voor veranderingen) ; en in 't laatste geval is het toch gedaan met de mens als beslisser.

We zitten dus met de situatie van een heel klein groepje mensen (de "fabrieksdirecteurs") die zogezegd de wereldwijde geautomatiseerde productie in handen hebben en ook nog eens alle initiatieven nemen om nieuwe socissen en andere fabrieken te bouwen.

Welnu, zoiets is moeilijk denkbaar. Want wat gaan die met hun miljarden socissen doen ? Waarom zouden die ueberhaupt miljarden socissen produceren ? Waarom zouden ze socissen tegen iets anders willen ruilen ? Wat heeft de rest van de mensheid hen te bieden ? Als ze socissen verkopen aan iemand, is het omdat ze denken dat ze van die iemand iets gaan kunnen bekomen. Geld als intermediair ruilmiddel misschien, maar dat geld dient enkel maar om ander spul van die iemand te bekomen, he. Arbeid blijkbaar niet. Grond ? Dat lijkt me wel plausibel. Het is mogelijk dat die selecte groep inderdaad ongeveer alle grond op aarde zou willen bezitten, en geld als intermediair ruilmiddel gebruikt om worsten tegen grond te ruilen. Maar om wat mee te doen ? Gebouwen te plaatsen om mensen in te laten wonen ? Maar waarom ? Welk economisch nut brengt hen dat ? Als je een select clubje hebt van mensen die alles kunnen produceren, dan volstaat het gewoon dat zij onder elkaar produceren wat ze zelf wensen, he. Er is geen enkele reden dat ze wat dan ook "ruilen" met anderen, want die anderen hebben hen niks te bieden.

Maw, het heeft totaal geen economische zin om een volautomatische fabriek van worsten, ferrari's, i-phones, airbus-A380's, luxejachten, champagne, kaviaar en weet ik veel te bouwen voor de ganse wereld als die wereld je niks te bieden heeft. Je bouwt dan je fabriek zodat je genoeg worsten, ferrari's, A-380's en dergelijke voor jezelf bouwt en that's it.

Als je gratis worsten wil uitdelen, omdat je dat plezant vindt, is dat je goeie recht. Maar het heeft geen economische zin.

Ofwel zal dat selecte clubje dus totaal op zichzelf zichzelf van allerlei luxe voorzien op volautomatische wijze, ofwel zullen ze worsten voor U produceren omdat ze ook iets van U verwachten (arbeid bvb). Maar als ze niks van U verwachten, zullen ze ook niks voor U produceren, he.




Aangezien de door jou aangegeven situatie niet kan voorkomen, moet er ook geen remedie tegen gevonden worden. Maar ik zou het bijzonder erg vinden dat we de meest noodzakelijke sector van de economie in de handen laten van de meest corrupte, minst productieve en minst betrouwbare economische agent (namelijk de staat).

Deze producent zal dus zijn robotten vernietigen en arbeiders aannemen met een loon opdat ze zijn producten kunnen kopen?
Een dilemma is het niet?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door stropke1000

De stelling was; je kan onmogelijk 80jaar worden en maar 35 jaar werken,
Ik kan met redelijke zekerheid voorspellen dat de tewerkstellingsgraad die nu ongeveer 58% bedraagt binnen 30-40 jaar zal terugvallen naar 25-30% of minder

Natuurlijk KAN je 35 jaar werken als iedereen 80 jaar wordt, he. Maar de tering zal dan wel naar de nering moeten gezet worden, en de vraag is of die werkenden BEREID ZIJN om hun kas af te draaien voor al die niet-werkenden.

Zoals Adrian al zegde, het Luddisme is al een paar eeuwen oud nu. Die voorspelling is al een paar eeuwen gemaakt.
Ze is nooit uitgekomen.

Wat misschien wel zal verdwijnen, is het statuut van werknemer, dat nog niet zo heel lang bestaat. Iedereen ondernemer, en netwerken van ondernemers, dat zou een veel flexibeler geheel zijn. Onderaan vind je dan "dagarbeiders". Bovenaan "vrije beroepen". Maar dat is eigenlijk hetzelfde.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door stropke1000

leg uit, buiten onnozel heb ik nog niets nuttigs gehoord

De tweede paragraaf IS de uitleg van "onnozel".

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door stropke1000

Deze producent zal dus zijn robotten vernietigen en arbeiders aannemen met een loon opdat ze zijn producten kunnen kopen?
Een dilemma is het niet?

Hij kan ZELF al zijn producten kopen, natuurlijk.
Hij moet eerst al dat geld niet uitdelen aan anderen.

Natuurlijk is de productie niet geschikt voor HEMZELF, en hij zal dus dingen maken die hij ZELF plezant vindt, en niet voor een ander.

Nog altijd de wet van Say niet begrepen ?

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Uiteraard. We wensen ook niet meer te leven zoals 46 jaar geleden, he.

Tussen haakjes, ik vraag mij af hoe ze aan zulke getallen komen. Hoe kan je nu betrouwbaar de productiviteitsstijging meten terwijl de mandjes producten veranderen, en de schaarste aan grondstoffen wijzigt ?

Kruip in uw mandje

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

De vraag ligt ietsjes anders.
Vroeger werkte er 1 op 5 voor de overheid en kreeg 1 op 4 een inkomen uit belastingen. En een werkweek van 60 uren was de normaalste zaak van de wereld
Ook deden we het met slechts 1/4 van de huidige betaalde politici.
Maar ook, men werkte 45 jaar geleden tot zijn 65ste terwijl men begon op zijn 14de. De meest mensen hadden dus een loopbaan van 50 jaar achter de rug voor ze op pensioen gingen.
Vandaag werkt 1 op 2 voor de overheid en komt het inkomen van 2 op 3 uit belastingen.
Plus dat men tot zijn 21ste naar school blijft gaan en reeds op zijn 56ste op pensioen gaat, gemiddeld komt men dus slechts aan een loopbaan van 35 jaar, terwijl men vaak niet eens meer de 38uren per week werkt.


Het is dus geen kwestie van langer werken, maar van te kort en te weinig bijdragen aan de maatschappij en van te veel die leven op kosten van de maatschappij.

Ik koop een wasmachine , vaatwasser, droogkast, om meer vrije tijd te hebben, dus minder werken,
De industrie koopt deze robotten voor meer winst, ziedaar de tweestrijd tussen winst en vrijetijd
Wie in godsnaam heeft gezegd dat ik ontdanks alle robotten even hard en even lang zou moeten werken,

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Hij kan ZELF al zijn producten kopen, natuurlijk.
Hij moet eerst al dat geld niet uitdelen aan anderen.

Natuurlijk is de productie niet geschikt voor HEMZELF, en hij zal dus dingen maken die hij ZELF plezant vindt, en niet voor een ander.

Nog altijd de wet van Say niet begrepen ?

wet van say, vraag en aanbod
is als een bijbel van de fundamentalisten

[stropke1000]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Hij kan ZELF al zijn producten kopen, natuurlijk.
Hij moet eerst al dat geld niet uitdelen aan anderen.

Natuurlijk is de productie niet geschikt voor HEMZELF, en hij zal dus dingen maken die hij ZELF plezant vindt, en niet voor een ander.

Nog altijd de wet van Say niet begrepen ?

Je bent een idioot, maar beseft het niet, maar maak je geen zorgen , we zijn het gewoon