Sommige vrouwen zijn geen echte vrouwen!

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

ik heb dat ook.

wil dit nu zeggen dat we allemaal Asperger hebben? Want dan heb ik een halve familie met Asperger: het is genetisch volgens ons.

Stuur mij, mijn broer, mijn dochter, mijn vader, mijn vaders broer en diens zuster ergens naar toe, en we rijden GEGARANDEERD met z'n allen verloren.

GPS is niet echt aangewezen bij ons, want daar willen we niet echt naar luisteren (ik zal voor mezelf spreken) en dan weet ik helemaal niks meer. Kaartlezen daar ben ik dan weer héél goed in.

----------------

maar ging deze topic nu niet over de clitoris van Nicole Kidman?

Dat niet willen luisteren naar GPS terwijl je gegarandeerd verloren rijdt, is dat dan uit zuivere moedwilligheid?

Ik weet niet hoe ik het "ik rijd gegarandeerd verloren maar weiger naar GPS te luisteren" anders moet interpreteren?

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Dat niet willen luisteren naar GPS terwijl je gegarandeerd verloren rijdt, is dat dan uit zuivere moedwilligheid?

Ik weet niet hoe ik het "ik rijd gegarandeerd verloren maar weiger naar GPS te luisteren" anders moet interpreteren?

nee, maar als mijn GPS geen werkzaamheden herkent, en ik zie dat ik niet rechtdoor kan, dan ga ik dat dus niet doen hé.
(en ja het is gewoonlijk in zo'n geval dat we dan ruzie krijgen, en ook ergens in de buurt van Deinze, waar "ze" me dan steeds wil duidelijk maken dat ik al thuis ben, dan hebben we ook ruzie, want ik woon in het Antwerpse).

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Altijd weten waar je precies bent is saai, zelfs als ik wel aan het opletten en aan het navigeren ben laat ik het nog weleens aankomen op "teveel kleine straatjes hier. Ik heb geen zin om kaart te lezen/op te letten, maar als ik die kant op loop/fiets kom ik bij die straat uit." Verder ben ik bijzonder goed in een route niet kennen als ik hem al meerdere malen gereden heb bij iemand anders in de auto. Maar als ik zelf uitzoek waar ik heen moet en de route een keer zelf navigeer (bij gebrek aan een goedkoper woord dat betekent dat ik oplet omdat niemand anders het doet) dan kan ik hem daarna vaak wel gewoon uit mijn hoofd volgen.

Als ik wil opletten weet ik dus meestal juist aardig de buurt te vinden bij een tweede keer zelf aan het stuur.
Let wel: ik ben daar niet ongelukkig om

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

nee, maar als mijn GPS geen werkzaamheden herkent, en ik zie dat ik niet rechtdoor kan, dan ga ik dat dus niet doen hé.
(en ja het is gewoonlijk in zo'n geval dat we dan ruzie krijgen, en ook ergens in de buurt van Deinze, waar "ze" me dan steeds wil duidelijk maken dat ik al thuis ben, dan hebben we ook ruzie, want ik woon in het Antwerpse).

Welja, alleszins, verlopen rijden is het probleem niet echt goed uitgedrukt, het omvat iets meer.

Als ik thuis wil vertrekken, bijvoorbeeld naar Gent, ik zeg maar iets. Dan moet ik al serieus beginnen denken,
1. waar is de oprit van de autostrade naar Gent?
2. Hoe geraak ik daar?

En dat is maar het begin. Ik herinner me toen ik in de bouw werkte, op een keer moest ik in een appartementsgebouw iets gaan doen in zo'n appartement. Ik moest om te beginnen een keer of vijftig op en neer met de lift om het materiaal naar boven brengen. Als je dan uit die lift stapt, dan heb je links en rechts een appartement dat er hetzelfde uitziet in die gang. Iedere keer opnieuw wist ik niet welk appartement hetgene was waar ik binnen moest gaan, elke keer opnieuw moest ik op de bel kijken voor de naam. Uiteindelijk plakte ik dan een stukje plakband op de deur zodat ik het opzicht kon herkennen.

Het probleem is dus iets breder dan "verloren lopen/rijden." Ik weet nooit waar ik ben, ik loop verloren in gebouwen. Ik heb geweten dat ik in het Middelheim op zoek was naar een bepaalde afdeling en dat ik ergens de weg vroeg en uitgelegd kreeg, tien minuten later passeerde ik dan bij diezelfde mensen die dan van "armoei" meegingen om me daar te brengen, ik draai een hoek om en ik weet niet meer van welke kant ik gekomen ben.

Zo'n parking zoals op Zaventem bijvoorbeeld, daar moet ik een serieus plan van tekenen als ik parkeer of ik ben urenlang op zoek naar mijn wagen voor ik hem terug vind.

[Steben]

amaai das echt klote he. En parkeren in torens / ondergrondse?
zoontje heeft cocktail van ASS ADHD en DCD. Maar gelukkig is hij intelligent, zeer goed in wiskunde van nature en krijgt hij goede begeleiding.
Maar sommige dingen zijn onmogelijk.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

amaai das echt klote he. En parkeren in torens / ondergrondse?
zoontje heeft cocktail van ASS ADHD en DCD. Maar gelukkig is hij intelligent, zeer goed in wiskunde van nature en krijgt hij goede begeleiding.
Maar sommige dingen zijn onmogelijk.

Welja, het zijn die dingen dat ik bedoel. ik pikte die van ons op die aankwam op Zaventem, wij met de bagage naar de parking.
Aan dat parkeergebouw gekomen ik zo: hm... waar staat die auto?
Die van ons, welke nummer had die parking?
Ik zo, welke nummer? Hm...
Die van ons, op welke verdieping sta je?
Ik zo, welke verdieping? Hm... Ik had geen enkel idee.
Die kreeg bijna iets aan haar hart...

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Welja, alleszins, verlopen rijden is het probleem niet echt goed uitgedrukt, het omvat iets meer.

Als ik thuis wil vertrekken, bijvoorbeeld naar Gent, ik zeg maar iets. Dan moet ik al serieus beginnen denken,
1. waar is de oprit van de autostrade naar Gent?
2. Hoe geraak ik daar?

En dat is maar het begin. Ik herinner me toen ik in de bouw werkte, op een keer moest ik in een appartementsgebouw iets gaan doen in zo'n appartement. Ik moest om te beginnen een keer of vijftig op en neer met de lift om het materiaal naar boven brengen. Als je dan uit die lift stapt, dan heb je links en rechts een appartement dat er hetzelfde uitziet in die gang. Iedere keer opnieuw wist ik niet welk appartement hetgene was waar ik binnen moest gaan, elke keer opnieuw moest ik op de bel kijken voor de naam. Uiteindelijk plakte ik dan een stukje plakband op de deur zodat ik het opzicht kon herkennen.

Het probleem is dus iets breder dan "verloren lopen/rijden." Ik weet nooit waar ik ben, ik loop verloren in gebouwen. Ik heb geweten dat ik in het Middelheim op zoek was naar een bepaalde afdeling en dat ik ergens de weg vroeg en uitgelegd kreeg, tien minuten later passeerde ik dan bij diezelfde mensen die dan van "armoei" meegingen om me daar te brengen, ik draai een hoek om en ik weet niet meer van welke kant ik gekomen ben.

Zo'n parking zoals op Zaventem bijvoorbeeld, daar moet ik een serieus plan van tekenen als ik parkeer of ik ben urenlang op zoek naar mijn wagen voor ik hem terug vind.

Lieve deugd, dan ben ik ook een Asperge, hoor!
Ik heb niks oriëntatievermogen. Maandelijks ga ik blaadjes rondbrengen bij enkele mensen van mijn gemeente, een gemeente waarin ik al meer dan 60 jaar woon. Ik heb dan een briefje bij : in A-straat de 3de links, dat is B-straat, dan de 1ste rechts C-straat nr 25, dan terug en vijfde rechts enzovoort enzovoort.
Toen ik interims deed in de jaren '70 en '90 en dus regelmatig naar mij onbekende adressen moest, zat ik de dag voor ik begon met het plannetje van Antwerpen te zoeken en te zoeken, zelf plannetjes te tekenen, de dag zelf de buschauffeur te ergeren met mijn voortdurende gevraag waar halte X was, wanneer ik moest bellen en of hij dan wist hoe ik op punt Y kwam.
Maar ... het merkwaardige is dat ik nooit in mijn leven te laat ben gekomen, integendeel op de moeilijkst te vinden plekken stond ik nog altijd een half uur te vroeg (ik meen het, een half uur!), behalve één keer toen er een bommelding was in de tunnel. Toen was ik in paniek! Niet om de bommelding maar om het feit dat ik zou kunnen te laat zijn.
Ik vertoon ook obsessief gedrag (heb bijvoorbeeld grote moeite met zebrapaden, als mijn éne voet op een witte streep stapt moet de andere dat ook doen - erg lastig met mijn korte beentjes). Maar iedereen mankeert toch wel eens iets, of heeft rare tics.
Als we voor iedere tic een geleerde naam moeten vinden ...

[Marie van de koster]

'k Heb de test toch ook eens gedaan
28, dus mag ik mezelf redelijk normaal noemen.
Toch volgens deze test ...
En wat is normaal?

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Lieve deugd, dan ben ik ook een Asperge, hoor!
Ik heb niks oriëntatievermogen. Maandelijks ga ik blaadjes rondbrengen bij enkele mensen van mijn gemeente, een gemeente waarin ik al meer dan 60 jaar woon. Ik heb dan een briefje bij : in A-straat de 3de links, dat is B-straat, dan de 1ste rechts C-straat nr 25, dan terug en vijfde rechts enzovoort enzovoort.
Toen ik interims deed in de jaren '70 en '90 en dus regelmatig naar mij onbekende adressen moest, zat ik de dag voor ik begon met het plannetje van Antwerpen te zoeken en te zoeken, zelf plannetjes te tekenen, de dag zelf de buschauffeur te ergeren met mijn voortdurende gevraag waar halte X was, wanneer ik moest bellen en of hij dan wist hoe ik op punt Y kwam.
Maar ... het merkwaardige is dat ik nooit in mijn leven te laat ben gekomen, integendeel op de moeilijkst te vinden plekken stond ik nog altijd een half uur te vroeg (ik meen het, een half uur!), behalve één keer toen er een bommelding was in de tunnel. Toen was ik in paniek! Niet om de bommelding maar om het feit dat ik zou kunnen te laat zijn.
Ik vertoon ook obsessief gedrag (heb bijvoorbeeld grote moeite met zebrapaden, als mijn éne voet op een witte streep stapt moet de andere dat ook doen - erg lastig met mijn korte beentjes). Maar iedereen mankeert toch wel eens iets, of heeft rare tics.
Als we voor iedere tic een geleerde naam moeten vinden ...

Die "ik heb dat ook dus dat is normaal gedrag" boodschap iedere keer...

Alleszins, je vindt hier dus niets verkeerds aan, het is volgens u normaal gedrag dat iedereen vertoond?

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon
Welja, alleszins, verlopen rijden is het probleem niet echt goed uitgedrukt, het omvat iets meer.

Als ik thuis wil vertrekken, bijvoorbeeld naar Gent, ik zeg maar iets. Dan moet ik al serieus beginnen denken,
1. waar is de oprit van de autostrade naar Gent?
2. Hoe geraak ik daar?

En dat is maar het begin. Ik herinner me toen ik in de bouw werkte, op een keer moest ik in een appartementsgebouw iets gaan doen in zo'n appartement. Ik moest om te beginnen een keer of vijftig op en neer met de lift om het materiaal naar boven brengen. Als je dan uit die lift stapt, dan heb je links en rechts een appartement dat er hetzelfde uitziet in die gang. Iedere keer opnieuw wist ik niet welk appartement hetgene was waar ik binnen moest gaan, elke keer opnieuw moest ik op de bel kijken voor de naam. Uiteindelijk plakte ik dan een stukje plakband op de deur zodat ik het opzicht kon herkennen.

Het probleem is dus iets breder dan "verloren lopen/rijden." Ik weet nooit waar ik ben, ik loop verloren in gebouwen. Ik heb geweten dat ik in het Middelheim op zoek was naar een bepaalde afdeling en dat ik ergens de weg vroeg en uitgelegd kreeg, tien minuten later passeerde ik dan bij diezelfde mensen die dan van "armoei" meegingen om me daar te brengen, ik draai een hoek om en ik weet niet meer van welke kant ik gekomen ben.

Zo'n parking zoals op Zaventem bijvoorbeeld, daar moet ik een serieus plan van tekenen als ik parkeer of ik ben urenlang op zoek naar mijn wagen voor ik hem terug vind.

Je bent aan het zwanzen hè?

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Die "ik heb dat ook dus dat is normaal gedrag" boodschap iedere keer...

Alleszins, je vindt hier dus niets verkeerds aan, het is volgens u normaal gedrag dat iedereen vertoond?



Je bent aan het zwanzen hè?

Die adressen waarover ik het had, daar kijk ik ook altijd naar de bel of ik wel echt aan het juiste huis/appartement aan bel, en ik kom al zo'n 2 jaren regelmatig aan die zelfde huizen.
Zwanzen?
Het viel me op dat bij die test voornamelijk over cijfers gepraat werd.
Mijn grootste obsessie zijn letters. Dat is begonnen toen ik leerde typen lang geleden toen we nog blindelings een kwartier lang jfjfjf moesten typen en dan dkdkdk. Toen begon ik woorden te verdelen in linkse en rechtse letters. Terwijl ik typ, denk, hoor, lees, voortdurend doe ik het. Als ik het woord verdeeld heb (soms een hele zin) moeten de dubbele eruit. Van de overblijvende letters probeer ik woordjes te maken. "Voortdurend" wordt dus "vet" en "nu". Zwanzen? Als ik mezelf ernstig neem, maak ik ruzie met mezelf!

[Mam]

Wat is de bedoeling van dit topic? Sommige mannen zijn ook geen echte mannen, bv. XXY.

Op de lekkere aspergetest scoor ik trouwens 13.

[Mam]

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

amaai das echt klote he. En parkeren in torens / ondergrondse?
zoontje heeft cocktail van ASS ADHD en DCD. Maar gelukkig is hij intelligent, zeer goed in wiskunde van nature en krijgt hij goede begeleiding.
Maar sommige dingen zijn onmogelijk.

In mijnen tijd waren kinderen gewoon kinderen en konden ze zichzelf zijn. Tegenwoordig hebben ze allemaal een aandoening wat hun zgn "onder-prestaties" op één of ander gebied moet verklaren. Zeg eens eerlijk, kick je als ouder daarop ofzo?

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Mam

Wat is de bedoeling van dit topic? Sommige mannen zijn ook geen echte mannen, bv. XXY.

Op de lekkere aspergetest scoor ik trouwens 13.

Je bent dan een heel gemiddelde persoon, is het daarom dat je zo hatelijk doet?

Oorspronkelijk geplaatst door Mam

In mijnen tijd waren kinderen gewoon kinderen en konden ze zichzelf zijn. Tegenwoordig hebben ze allemaal een aandoening wat hun zgn "onder-prestaties" op één of ander gebied moet verklaren. Zeg eens eerlijk, kick je als ouder daarop ofzo?

[Mam]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Je bent dan een heel gemiddelde persoon, is het daarom dat je zo hatelijk doet?

Ah, jij ook of wat?

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door Mam

In mijnen tijd waren kinderen gewoon kinderen en konden ze zichzelf zijn. Tegenwoordig hebben ze allemaal een aandoening wat hun zgn "onder-prestaties" op één of ander gebied moet verklaren.

In uwen tijd was het simpel, het leven. Er waren regels en duidelijk structuren. vaste jobs en vaste patronen. Autisten hebben het nu moeilijker.
Psychoten ook bv zijn plots meer beginnen ontdekt worden met de "bevrijding" van de mensen via religieuze en seksuele emancipatie. Norm weg, religie weg, houvast weg. declancheren. Maar mensen als jij kunnen nu wel in alle vrijheid grof doen over wie anders blijkt te zijn.

Zeg eens eerlijk, kick je als ouder daarop ofzo?

Ik kick op mensen die van sommige dingen niets kennen maar er graag grof over willen doen, niet op mijn kinderen.
kicken is schoppen in het engels. Ik kan een gevaarlijke vader zijn. Met manieren, maar gevaarlijk. Internet is een droom voor mensen zoals jij. Lekker anoniem. In uwen tijd had je geen kans.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Mam

In mijnen tijd waren kinderen gewoon kinderen en konden ze zichzelf zijn. Tegenwoordig hebben ze allemaal een aandoening wat hun zgn "onder-prestaties" op één of ander gebied moet verklaren. Zeg eens eerlijk, kick je als ouder daarop ofzo?

Goed gezien, Mam
Ze vinden van alles uit. Hoeveel ouders zeggen bv niet dat hun kind ADHD heeft en lopen ermee naar alle specialisten tot ze er één vinden die hen gelijk geeft.
Eigenlijk lijden die ouders aan de aandoening ADTK (aandachttekort )

[Steben]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Goed gezien, Mam
Ze vinden van alles uit. Hoeveel ouders zeggen bv niet dat hun kind ADHD heeft en lopen ermee naar alle specialisten tot ze er één vinden die hen gelijk geeft.
Eigenlijk lijden die ouders aan de aandoening ADTK (aandachttekort )

zuurtemeter slaat weer tilt
onkundemeter ook.

Mensen kwetsen is een verslaving. "MKS"

Vroeger hadden ze er geen naam voor. En nogmaals: het leven was simpel. Een moeilijk kind eindigde in de sloot, criminaliteit of vond alsnog een job. En mama was vaak thuis als vaste haven binnen een gezinsstructuur. Als je dat ok vindt, mag je van mij de labels afschaffen.

[Egmond Codfried]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

Ga naar gelijk welke site over éénof andere eigenschap of aandoening, doe hun test en Oh wonder je hoort tot hun doelpubliek.

Lieve filosoof, ik maakte mij zorgen om de mannen die met XY vrouwen zijn getrouwd of daarmee seks hebben gehad, want zij hebben het dus met een man gedaan en zijn virtueel, homoseksuelen. Wat het cijfer van homofiele mannen tenminste virtueel doet stijgen, want wij zullen nooit precies weten hoeveel het er zijn en of ze ook al tot de post van premier van Nederland zijn doorgedrongen.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Lieve filosoof, ik maakte mij zorgen om de mannen die met XY vrouwen zijn getrouwd of daarmee seks hebben gehad, want zij hebben het dus met een man gedaan en zijn virtueel, homoseksuelen. Wat het cijfer van homofiele mannen tenminste virtueel doet stijgen, want wij zullen nooit precies weten hoeveel het er zijn en of ze ook al tot de post van premier van Nederland zijn doorgedrongen.

En dan?

[Egmond Codfried]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

Dan had ge misschien wat meer moeten buitenkomen hé
of course... 'Ze weigerde make-up te dragen, met de pers mee te werken of iets anders dan een broek te dragen'

Er vanuit gaande dat dit verschijnsel echt bestaat, dan zullen deze vrouwen niet alleen fysieke verschillen tonen, maar ook verschillen in gedrag. Dus zaken die voor andere vrouwen heel normaal zijn gewoon weigeren. Maar het kan natuurlijk ook dat de genaamde vrouwen gewoon feministisch waren en geen boodschap hadden aan de gebruikelijke froufrou die in onze cultuur voor vrouwelijk moet doorgaan.