Hoe uit de crisis te geraken?

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Inderdaad geweld is absoluut geen oplossing . wat ik niet begrijp is dat er arme mensen zijn die oorlog voeren , terwijl ze al bijna niets hebben maken ze alle materiele bezit nog kapot ook . vergeten dat het opnieuw zal moeten worden opgebouwd Voor ze weer even ver staan. Ik ben ervan overtuigd dat binnen een beschaving en binnen Europa nog heel veel mogelijkheden zijn om een mooie samenleving uit te bouwen , maar met tegendraadse politiekers die zich laten leiden door enkelingen en vriendjes met enkel winst en macht streven. Veel te weinig politiekers streven voor een maatschappelijk belang en voor een toekomst, en voor beschaving, en bruto nationaal geluk .

Ik vrees dat je gelijk hebt, men lijkt geen oog te hebben voor evolutionaire tendensen waardoor men de bevolking zelf tegen krijgt, tegengesteld aan hun verantwoordelijkheid. Misschien zit men vast in hun eigen logica en worden ze daar zelf mee geconfronteerd. Er zijn beslist mooie alternatieven, die lijkt men liever dood te zwijgen.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Vermogens belasting is drie dubbel Killer .

1 de grote vermogens kunnen zich makkelijk verplaatsen of hebben dat al gedaan .
2 Meer Kapitaals vlucht is het slechtste wat je nu kan organiseren we steven nu al af naar een globale verarming .
3 Het kapitaal dat er nog rest , bij de kleine werkende mensen , IS GEEN GESTOLEN GELD !!!! Het is geld dat zij verdiend hebben of netto over gehouden hebben na te werken en belastingen op dat werk en die winst te hebben betaald .

DUS tref je opnieuw de werkende mens .
Je treft diegene die zijn bijdrage al meermaals geleverd heeft .
Je demotiveerd mensen en jaagt je kapitaal en je werkkrachten weg.

Mee eens, het zou een simplistische oplossing zijn, met zeer nare gevolgen.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Ik denk dat België eigenlijk wat te klein is om als export land in een degelijk positie te kunnen komen , Ok wat je kan exporteren moet je meenemen , maar het mag geen doel zijn op zich . .......... Money is just like a wild anymal . how faster you runing to chats it , how more afraid it wil be - how faster it run away. België is mooi en klein , het maakecht een enorme kans wanneer het zich profileerd op beter zijn , opvlak van huisvesting en naar een ZERO import energie zou gaan , niet enkel door minder comfort te hebben maar door zuiniger technieken en wonen toe te passen . iedereen aan het werk zetten om een beter waterhuishouding en isolatie uit te bouwen. VB de riveertjes in plankendaal is een schandelijke open riool , een schande met zoveel werklozen , maar ook ons riolering is zo slecht. Wanneer je dat kan uitbouwen en in je eigen energie kan voorzien , zal de staatschuld verdwijnen als sneeuw voor de zon . Maar daar zijn maatregelen voor nodig en werken aan een project ipv sociaal profitariaat. Eens je dat bereikt hebt en dat naar buiten toe kan presenteren aan de 27 andere EU landen wordt Europa het sterkste continent van de hele planeet. alleen met visi , moed en inzicht. Ik begrijp niet waarom Belgie geen beleggersclub heeft opgericht om te investeren in eigen industrie , waarom Belgie nog geen eigen elektrisch auto merk heeft. Waarom Belgie altijd alles wil aankopen en zelf niets onderneemt.

België kan wel, net omwille van z'n creativiteit, energie recycleren op een doordachte manier. In dit geval zal het het eerste land zijn waar geen werkloosheid meer is, arbeid wordt dan ook zinvol ingezet om de import van geld te realiseren.

[fantoom]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

België kan wel, net omwille van z'n creativiteit, energie recycleren op een doordachte manier. In dit geval zal het het eerste land zijn waar geen werkloosheid meer is, arbeid wordt dan ook zinvol ingezet om de import van geld te realiseren.

Ja en de vakbonden zullen de partners zijn...

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door fantoom

Ja en de vakbonden zullen de partners zijn...

Vakbonden hebben recent hystorische fouten gemaakt .

Dat Vakbonden mensen hebben beschermt tegen een beter loon , beter arbeidsvoorwaarden , beter gezondheidsomstandigheden en vroegere slavernij is een goede zaak , maar dat was 100 jaar geleden .

In de jaren 50 hebben ze alles wat snel genoek kon rennen ( van het echte werk weg ) om op een bureaustoel te gaan zitten , ook gepampert dat men van zijn warm bureauke en zijn koffie en koel drankje een verworven recht begon te maken , en de arbeiders konden verder in het stof in het lawaai en in alle weer .

Als de diensten en bureel jobkes niet ingedijkkt worden is het westen redderlos verloren . Er zijn in België minder dan 15 % mensen die nog een vuile broek aan trekken , en ze worden dan nog scheef bekeken en slechts betaald en dat is onhoudbaar .

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Robinus, wat zou je ervan denken dat er ook een bovengrens aan het loon wordt gesteld ? Deze bovengrens mag zeer ruim zijn, anders dreigen we weer in de traditionele polemiek te vervallen. Laat ons bvb een factor 200 nemen, zou dat genoeg zijn ?

Ik weet het niet. Een voorstel over een maximaal netto inkomen was het eerste waarmee ik naar dit forum kwam, zeg maar mijn eerste sociaal-economische idee ooit. Op zich vind ik het nog steeds een goed idee. Zowat niemand gaat minder produceren omdat die nog maar 200 keer zoveel als een ander kan verdienen, lijkt me nog steeds.

Maar wie ben ik om te bepalen wat een ander met zijn geld doet? Zolang vermogens niet leiden tot 'niet meer hoeven te werken en toch nog gigantisch veel verdienen', dus zolang het niet leidt tot een arbeidende en een parasitaire klasse, dan zie ik er geen probleem in dat iemand desnoods een miljard keer meer verdient dan een ander.

Nog steeds met het doel armoede uit de wereld te bannen, mijn focus is verschoven. Kapitalistische wantoestanden voorkom je waarschijnlijk nog veel beter wanneer vermogenswinst heel sterk belast wordt en arbeid zo weinig mogelijk.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Nog steeds met het doel armoede uit de wereld te bannen, mijn focus is verschoven. Kapitalistische wantoestanden voorkom je waarschijnlijk nog veel beter wanneer vermogenswinst heel sterk belast wordt en arbeid zo weinig mogelijk.

Kan je mij veel voorbeelden geven van kapitalistische wantoestanden waar de staatsmacht niet ergens mee gemoeid is ? (en dan is het bij definitie niet "kapitalistisch" meer he)

Want mij ontgaat het een beetje hoe je door mensen dingen af te pakken tot minder armoede kan komen. Maar soit, daar zal je wel een reden voor hebben neem ik aan.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door fantoom

Ja, en de vakbonden zullen de partners zijn

Inderdaad, ook zij kunnen hier een positieve bijdrage aan leveren, dat is nu eenmaal wat ze doen. Dit proces zou dus sneller kunnen verlopen dan we denken, het biedt ook terug wat hoop voor werklozen die zich nu uitgesloten voelen.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Ik weet het niet. Een voorstel over een maximaal netto inkomen was het eerste waarmee ik naar dit forum kwam, zeg maar mijn eerste sociaal-economische idee ooit. Op zich vind ik het nog steeds een goed idee. Zowat niemand gaat minder produceren omdat die nog maar 200 keer zoveel als een ander kan verdienen, lijkt me nog steeds. Maar wie ben ik om te bepalen wat een ander met zijn geld doet? Zolang vermogens niet leiden tot 'niet meer hoeven te werken en toch nog gigantisch veel verdienen', dus zolang het niet leidt tot een arbeidende en een parasitaire klasse, dan zie ik er geen probleem in dat iemand desnoods een miljard keer meer verdient dan een ander. Nog steeds met het doel armoede uit de wereld te bannen, mijn focus is verschoven. Kapitalistische wantoestanden voorkom je waarschijnlijk nog veel beter wanneer vermogenswinst heel sterk belast wordt en arbeid zo weinig mogelijk.

Gezien de culturele conditionering denk ik niet dat het extra belasten van vermogens enig soelaas zal bieden, enkel het uitspreken van het woord 'belasting' laat mensen steigeren en leidt tot een gigantisch verzet, van elke partij overigens. In onze strijd tegen armoede denk ik dat we beter kunnen samenwerken en bvb het nobele idee van Bill Gates wat meer belichten. Dat idee is gebaseerd op menselijke waarden en normen, dat wat je denkelijk ambieert.

[MIS]

Kan je mij veel voorbeelden geven van kapitalistische wantoestanden waar de staatsmacht niet ergens mee gemoeid is ? (en dan is het bij definitie niet "kapitalistisch" meer he)

Het ene induceert automatisch het andere, wanneer echter het ene verwisselt wordt met het andere dan krijg je een onoverzichtelijk geheel waarbij niemand nog goed weet waar het echt over gaat. Je komt dan steeds tot een polemiek waarbij de pathologie verward wordt met dat wat gezond is, impasse en conflict stagneren dan progressie.

Want mij ontgaat het een beetje hoe je door mensen dingen af te pakken tot minder armoede kan komen. Maar soit, daar zal je wel een reden voor hebben neem ik aan.

Het gaat hier slechts over het gunnen van een respectabel leven voor de meerderheid van de bevolking, niet het afpakken op zich.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Vakbonden hebben recent hystorische fouten gemaakt. Dat Vakbonden mensen hebben beschermt tegen een beter loon , beter arbeidsvoorwaarden , beter gezondheidsomstandigheden en vroegere slavernij is een goede zaak , maar dat was 100 jaar geleden. In de jaren 50 hebben ze alles wat snel genoek kon rennen ( van het echte werk weg ) om op een bureaustoel te gaan zitten , ook gepampert dat men van zijn warm bureauke en zijn koffie en koel drankje een verworven recht begon te maken , en de arbeiders konden verder in het stof in het lawaai en in alle weer. Als de diensten en bureel jobkes niet ingedijkkt worden is het westen redderlos verloren. Er zijn in België minder dan 15 % mensen die nog een vuile broek aan trekken , en ze worden dan nog scheef bekeken en slechts betaald en dat is onhoudbaar.

Zit wel iets in. Nu, het nieuwe voorstel zal hen een mooie stimulans geven om orde op zaken te zetten, het geeft ook hen terug wat meer hoop om mensen te helpen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Gezien de culturele conditionering denk ik niet dat het extra belasten van vermogens enig soelaas zal bieden, enkel het uitspreken van het woord 'belasting' laat mensen steigeren en leidt tot een gigantisch verzet, van elke partij overigens. In onze strijd tegen armoede denk ik dat we beter kunnen samenwerken en bvb het nobele idee van Bill Gates wat meer belichten. Dat idee is gebaseerd op menselijke waarden en normen, dat wat je denkelijk ambieert.

Ik denk dat "in den beginne" niemand problemen had met wat belastingen te betalen. Maar wanneer men U uiteindelijk 70% of meer afpietst (in verschillende laagjes) van uw productiviteit, dan wordt dat een beetje van het goede teveel, niewaar ?

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ik denk dat "in den beginne" niemand problemen had met wat belastingen te betalen. Maar wanneer men U uiteindelijk 70% of meer afpietst (in verschillende laagjes) van uw productiviteit, dan wordt dat een beetje van het goede teveel, niewaar ?

Dat zal zeker zo zijn, in zuiver economische zin is dat ook niet nodig. Het is dan ook uiterst zorgwekkend dat men dat gewoon over het hoofd ziet, van waaruit de term 'kortzichtigheid' dan ook geen gerommel in de marge is maar letterlijk mag genomen worden.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Het gaat hier slechts over het gunnen van een respectabel leven voor de meerderheid van de bevolking, niet het afpakken op zich.

Het punt is dat als je zoiets met afpakken en heruitdelen wil doen, het altijd verkeerd afloopt. Vooral als er bij dat afpakken en heruitdelen, nogal wat aan de kleverige vingers blijft hangen.

En de reden is simpel. Als het zo is dat *wat er ook gebeurt, men ervoor zal zorgen dat je een respectabel leven zal krijgen*, wel, dan is de motivering om wat dan ook te doen, al een stuk kleiner he. Tenslotte is angst voor honger en armoede een stevige stimulans, en als je dat wegneemt, valt een deel van de bevolking al in zijn hangmat, want dat volstaat.
En het tweede effect dat je krijgt, is dat om die hangmatters van hun "respectabel leven" te voorzien, je dus stevig zal moeten gaan afpakken van zij die toch nog iets willen produceren om het beter te hebben.

Vanaf een zeker punt krijg je dus een "runaway" effect: om "iets meer dan een basis respectabel leven" te bekomen, moet je harder en harder je kas afdraaien, en het wordt je meer en meer afgepakt, om al die anderen hun "basis respectabel leven" in de schoot te werpen. Dat maakt dat het verschil tussen "in mijn hangmat gaan liggen" en "werken en produceren om het beter te hebben" hoe langer hoe kleiner wordt, voor hoe langer hoe meer moeite.
Hierdoor gaan er nog meer mensen in hun hangmat kruipen, wegens teveel moeten werken voor te weinig verschil, en gaat men op een nog kleinere basis van productieven, nog meer mensen moeten laten steunen.

En begrijp onder "hangmatters" niet alleen zij die uitkeringen trekken, maar ook alle niet- of weinig productieve jobkes op staatsgeld, he. Maw, mensen die netto meer waarde ontvangen van "de gemeenschap" dan ze productief bijdragen.

Op het ogenblik dat iemand, die eigenlijk graag, zeg maar, loodgieter had geworden, zijn rekening maakt, en dan maar een jobke bij de staat neemt, zijn we het point of no return eigenlijk voorbij he.

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Ik weet het niet. Een voorstel over een maximaal netto inkomen was het eerste waarmee ik naar dit forum kwam, zeg maar mijn eerste sociaal-economische idee ooit. Op zich vind ik het nog steeds een goed idee. Zowat niemand gaat minder produceren omdat die nog maar 200 keer zoveel als een ander kan verdienen, lijkt me nog steeds.

Maar wie ben ik om te bepalen wat een ander met zijn geld doet? Zolang vermogens niet leiden tot 'niet meer hoeven te werken en toch nog gigantisch veel verdienen', dus zolang het niet leidt tot een arbeidende en een parasitaire klasse, dan zie ik er geen probleem in dat iemand desnoods een miljard keer meer verdient dan een ander.

Nog steeds met het doel armoede uit de wereld te bannen, mijn focus is verschoven. Kapitalistische wantoestanden voorkom je waarschijnlijk nog veel beter wanneer vermogenswinst heel sterk belast wordt en arbeid zo weinig mogelijk.

En wat haalt dat uit ? het vermogen zit meestal in een Vennootschap , denk je dat je eraan kunt ?

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het punt is dat als je zoiets met afpakken en heruitdelen wil doen, het altijd verkeerd afloopt. Vooral als er bij dat afpakken en heruitdelen, nogal wat aan de kleverige vingers blijft hangen. En de reden is simpel. Als het zo is dat *wat er ook gebeurt, men ervoor zal zorgen dat je een respectabel leven zal krijgen*, wel, dan is de motivering om wat dan ook te doen, al een stuk kleiner he. Tenslotte is angst voor honger en armoede een stevige stimulans, en als je dat wegneemt, valt een deel van de bevolking al in zijn hangmat, want dat volstaat. En het tweede effect dat je krijgt, is dat om die hangmatters van hun "respectabel leven" te voorzien, je dus stevig zal moeten gaan afpakken van zij die toch nog iets willen produceren om het beter te hebben. Vanaf een zeker punt krijg je dus een "runaway" effect: om "iets meer dan een basis respectabel leven" te bekomen, moet je harder en harder je kas afdraaien, en het wordt je meer en meer afgepakt, om al die anderen hun "basis respectabel leven" in de schoot te werpen. Dat maakt dat het verschil tussen "in mijn hangmat gaan liggen" en "werken en produceren om het beter te hebben" hoe langer hoe kleiner wordt, voor hoe langer hoe meer moeite. Hierdoor gaan er nog meer mensen in hun hangmat kruipen, wegens teveel moeten werken voor te weinig verschil, en gaat men op een nog kleinere basis van productieven, nog meer mensen moeten laten steunen. En begrijp onder "hangmatters" niet alleen zij die uitkeringen trekken, maar ook alle niet- of weinig productieve jobkes op staatsgeld, he. Maw, mensen die netto meer waarde ontvangen van "de gemeenschap" dan ze productief bijdragen. Op het ogenblik dat iemand, die eigenlijk graag, zeg maar, loodgieter had geworden, zijn rekening maakt, en dan maar een jobke bij de staat neemt, zijn we het point of no return eigenlijk voorbij he.

Patrick, je geeft hier een mooie beschrijving van hoe het er nu aan toe gaat, en dan ook tot de situatie leidt waarin we nu genesteld zitten, zelfs hopeloos gevangen zitten. Om deze reden vraagt politiek dan ook om een mentaliteitswijziging, het is dus een cultureel probleem waarbij het conflict niet opgelost raakt zonder die mentaliteitswijziging zelf. Het ene mengen met het andere is dus niet mogelijk want dat leidt tot nog meer chaos, het 'afpakken' van de ene om het aan de andere te geven, zal dan inderdaad niet de juiste weg zijn, zoals je ook zeer terecht stelt.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het punt is dat als je zoiets met afpakken en heruitdelen wil doen, het altijd verkeerd afloopt. Vooral als er bij dat afpakken en heruitdelen, nogal wat aan de kleverige vingers blijft hangen. En de reden is simpel. Als het zo is dat *wat er ook gebeurt, men ervoor zal zorgen dat je een respectabel leven zal krijgen*, wel, dan is de motivering om wat dan ook te doen, al een stuk kleiner he. Tenslotte is angst voor honger en armoede een stevige stimulans, en als je dat wegneemt, valt een deel van de bevolking al in zijn hangmat, want dat volstaat. En het tweede effect dat je krijgt, is dat om die hangmatters van hun "respectabel leven" te voorzien, je dus stevig zal moeten gaan afpakken van zij die toch nog iets willen produceren om het beter te hebben. Vanaf een zeker punt krijg je dus een "runaway" effect: om "iets meer dan een basis respectabel leven" te bekomen, moet je harder en harder je kas afdraaien, en het wordt je meer en meer afgepakt, om al die anderen hun "basis respectabel leven" in de schoot te werpen. Dat maakt dat het verschil tussen "in mijn hangmat gaan liggen" en "werken en produceren om het beter te hebben" hoe langer hoe kleiner wordt, voor hoe langer hoe meer moeite. Hierdoor gaan er nog meer mensen in hun hangmat kruipen, wegens teveel moeten werken voor te weinig verschil, en gaat men op een nog kleinere basis van productieven, nog meer mensen moeten laten steunen. En begrijp onder "hangmatters" niet alleen zij die uitkeringen trekken, maar ook alle niet- of weinig productieve jobkes op staatsgeld, he. Maw, mensen die netto meer waarde ontvangen van "de gemeenschap" dan ze productief bijdragen. Op het ogenblik dat iemand, die eigenlijk graag, zeg maar, loodgieter had geworden, zijn rekening maakt, en dan maar een jobke bij de staat neemt, zijn we het point of no return eigenlijk voorbij he.

En misschien produceren we nu veel teveel in verhouding tot wat primair en secundair gezond kan geacht worden, mensen willen dan gewoon in een hangmat gaan hangen omdat ze verschrikkelijk moe zijn en al die bijkomende productie zinloos vinden. Deze moeheid en bijhorende verkwisting induceert dan op zich weer andere debatten waardoor het stilaan op bezigheidstherapie gaat lijken. Dat we dan bezig zijn zal niemand willen ontkennen, alleen lijkt de therapie niet te werken, ook weer vermoeiend natuurlijk.

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het punt is dat als je zoiets met afpakken en heruitdelen wil doen, het altijd verkeerd afloopt. Vooral als er bij dat afpakken en heruitdelen, nogal wat aan de kleverige vingers blijft hangen.

En de reden is simpel. Als het zo is dat *wat er ook gebeurt, men ervoor zal zorgen dat je een respectabel leven zal krijgen*, wel, dan is de motivering om wat dan ook te doen, al een stuk kleiner he. Tenslotte is angst voor honger en armoede een stevige stimulans, en als je dat wegneemt, valt een deel van de bevolking al in zijn hangmat, want dat volstaat.
En het tweede effect dat je krijgt, is dat om die hangmatters van hun "respectabel leven" te voorzien, je dus stevig zal moeten gaan afpakken van zij die toch nog iets willen produceren om het beter te hebben.

Vanaf een zeker punt krijg je dus een "runaway" effect: om "iets meer dan een basis respectabel leven" te bekomen, moet je harder en harder je kas afdraaien, en het wordt je meer en meer afgepakt, om al die anderen hun "basis respectabel leven" in de schoot te werpen. Dat maakt dat het verschil tussen "in mijn hangmat gaan liggen" en "werken en produceren om het beter te hebben" hoe langer hoe kleiner wordt, voor hoe langer hoe meer moeite.
Hierdoor gaan er nog meer mensen in hun hangmat kruipen, wegens teveel moeten werken voor te weinig verschil, en gaat men op een nog kleinere basis van productieven, nog meer mensen moeten laten steunen.

En begrijp onder "hangmatters" niet alleen zij die uitkeringen trekken, maar ook alle niet- of weinig productieve jobkes op staatsgeld, he. Maw, mensen die netto meer waarde ontvangen van "de gemeenschap" dan ze productief bijdragen.

Op het ogenblik dat iemand, die eigenlijk graag, zeg maar, loodgieter had geworden, zijn rekening maakt, en dan maar een jobke bij de staat neemt, zijn we het point of no return eigenlijk voorbij he.

Dat heb jij heel goed gezien , en he is volkomen juist .

Nu graag uw reacie to the point .

Als je belasting op arbeid afschaft , en vervangt door belasting op consumptie .( geen btw ) dan zit er in een product zo'n 120 % BOC

Iemand die dan een uitkering krijgt , zal die volledig nodig hebben om te consumeren , en er vloeit door de BOC 120 % terug naar de overheid , met andere woorden zijn uitkering wordt een stuk draaglijker voor de overheid .

En ik denk dat er nog altijd heel wat mensen zijn die wel willen werken als het loond , dus het feit dat je belasting op arbeid nagenoeg afschaft , (al is het maat lonen onder de 2000 € bv) zullen mensen het wel de moeite vinden om te gaan werken

En ja het soort dat nu voor 3 dagen achter zijn PC kruipt met een fles cola en een zak chips zonder een klop te doen , die zullen dan ook een heel saai leven lijden .

Het mag gerust zo zijn , hoe meer je in de maatschappij investeert ,bijdraagt , hoe meer je er zou kunnen uithalen .

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

En misschien produceren we nu veel teveel in verhouding tot wat primair en secundair gezond kan geacht worden, mensen willen dan gewoon in een hangmat gaan hangen omdat ze verschrikkelijk moe zijn en al die bijkomende productie zinloos vinden. Deze moeheid en bijhorende verkwisting induceert dan op zich weer andere debatten waardoor het stilaan op bezigheidstherapie gaat lijken. Dat we dan bezig zijn zal niemand willen ontkennen, alleen lijkt de therapie niet te werken, ook weer vermoeiend natuurlijk.

Juist , Maar er is inderdaad een overproductie aan niet levensrelevante producten , maar er is zelfs in Europa nog een heel groot tekort aan Milieu gerelateerd comfort , ten minste voor wat een streefdoel zou kunnen zijn ,
een moderne beschaving in gans Europa . maar daar heb je zoals je zegt , natuurlijk een project voor nodig die mensen motiveerd en een doel geeft .

De mentaliteit van een varken dat eten krijgt en dan maar in zijn eigen nest schijt moet er uit .

We moeten onze schouders zetten achter een nieuwe beschaving .

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Juist , Maar er is inderdaad een overproductie aan niet levensrelevante producten , maar er is zelfs in Europa nog een heel groot tekort aan Milieu gerelateerd comfort , ten minste voor wat een streefdoel zou kunnen zijn, een moderne beschaving in gans Europa . maar daar heb je zoals je zegt , natuurlijk een project voor nodig die mensen motiveerd en een doel geeft. De mentaliteit van een varken dat eten krijgt en dan maar in zijn eigen nest schijt moet er uit. We moeten onze schouders zetten achter een nieuwe beschaving.

Ben ik het grosso modo mee eens maar ons beperken tot Europa enkel lijkt me iets te kortzichtig. Europa zou dit kunnen overwegen maar het is dan niet zeker of het ook doordringt tot het algemeen collectieve bewustzijn. Op deze manier zou je een mooi huis gaan bouwen en van buitenaf zal men het bombarderen, om dit te vermijden hebben we een verruiming van visie nodig. Wetend dat er nog bij zijn die niet verder geraken dan BHV, wordt de vrees op mislukking steeds groter natuurlijk. De verankering in een dergelijke angst zal ons natuurlijk nog minder baten, toch lijken steeds meer mensen hiervoor te kiezen, tegengesteld aan de noodzakelijke verruiming of die mentaliteitswijziging waar politiek ons steeds om vraagt.