Is er een grens op solidariteit met mensen die in de miserie zitten?

[styllo_ben]

Allicht wel. Iedereen is wel solidair, maar tot op een zekere hoogte. Maar vanaf het moment dat je het echt niet meer aankan, kan het solidariteitsgevoel wel snel verdwijnen... Je moet toch ook aan je eigen denken, nietwaar?

Niet dus!

Hoe minder je zelf hebt, hoe solidair je ook wordt. Dat zou alvast moeten blijken uit de onderstaande artikel in demorgen.be

Eerlijk gezegd, ik denk niet dat dit de volledige verklaring is. De uitspraak "hoe minder jijzelf hebt, hoe meer solidair je bent met anderen die het nog minder hebben" kan wel een kern van waarheid bevatten, maar is toch niet de volledige verklaring.

Lees eerst het artikel, onderaan zal ik verdergaan met mijn betoog. Ik ga proberen een vergelijking te maken tussen de "barmhartige" arabieren en de "zure" vlamingen.

Libanon kan het niet aan: miljoen extra mensen in piepklein land

Het piepkleine Libanon wordt overspoeld: er zijn meer dan een miljoen vluchtelingen geregistreerd, terwijl het land zelf iets meer dan vier miljoen inwoners telt. "Zoveel extra mensen, dat levert natuurlijk spanningen op", zegt Johanna Mitscherlich van de hulporganisatie CARE International over de telefoon vanuit Jordanië. Ze is net terug uit Libanon.




De vluchtelingen zitten overal. In kleine, volgepropte kamertjes in de grote steden, in vervallen boerderijen of in zelfgemaakte tentjes op een braakliggend landje. Het spaargeld is snel op, het vinden van een baantje is moeilijk. "Syrië was geen ontwikkelingsland", vertelt Mitscherlich, "mensen leefden in relatieve economische welvaart. Ze hebben hun studie afgebroken, zijn een goede baan kwijtgeraakt of moesten een bedrijfje achterlaten. Nu zitten ze ergens met hun gezin in de modder."

De stroom vluchtelingen neemt steeds sterker toe. In april 2012, een jaar na het begin van de opstand tegen de Syrische president Bashar al-Assad, waren er 18.000 Syrische vluchtelingen in het land geregistreerd. Een jaar later waren dat er 356.000 en nu is het aantal opgelopen tot 1 miljoen.

En dat zijn alleen nog de geregistreerde vluchtelingen. Mitscherlich vertelt dat naar schatting 300.000 Syriërs zich niet eens durven te melden: mensen zijn bang dat ze nooit meer naar huis kunnen als ze eenmaal op zo'n lijst staan.

Een kwart meer mensen in het land
De Libanese overheid kan het nauwelijks bijbenen: in korte tijd is er een kwart meer mensen in het land die allemaal behoefte hebben aan stroom, water en medische voorzieningen. "En het is is al geen rijk land", weet Mitscherlich.

Ook de honderdduizenden Syrische kinderen die leerplichtig zijn, leggen zwaar beslag op het land. "De reguliere scholen zitten vol", vertelt de CARE-medewerkster. Daarnaast is het systeem in Libanon anders. Er wordt ook les gegeven in het Engels en Frans, wat de Syrische kinderen meestal niet kunnen bijbenen. Bovendien hebben ze vaak al twee, drie jaar school gemist door de oorlog thuis. "En dus gaan ze nu ook maar niet meer. Ze hangen rond op straat. Bedelen. Of zijn aan het werk en brengen elke week weer een paar euro mee naar huis."

"Het is bijna verbazingwekkend hoeveel steun er nog van de plaatselijke bevolking komt", vertelt Mitscherlich. "Ze hebben zelf ook niet veel, maar als er dan een gezin in zo"n bouwval zit, met kinderen die op blote voeten door de kou lopen, worden er toch schoenen en dekens verzameld. Niet alleen in het begin, bij de eerste vluchtelingen. Dat doen de Libanezen nu al drie jaar lang."

Het eerste wat bij me opkwam toen ik dit las, was: kijk eens hoe barmhartig en solidair die mensen ginds zijn, ook al hebben ze zelf niet veel, en hoe verfoeilijk zijn de Vlamingen toch niet, met al hun zurigheid, gierigheid en onvrijgevigheid.

Een land van 4 miljoen mensen doet moeite om nog eens een extra miljoen op te vangen. Ik heb het uiteraard over de mensen in de straat die dingen doen volgens hun eigen beperkte mogelijkheden, ik heb het niet over de staat (die in mijn ogen niet iets te weinig kan doen).

En dan hier bij ons, de Vlamingen... in al hun weelde en rijkdom en comfort... Ze voelen zich al bedreigd in hun levensonderhoud en sociale zekerheid als hun gemeente ergens in een uithoek een asielcentrum wilt opzetten voor, ik zeg maar, 100 vluchtelingen. En o wee als ze zo drie van die arme drommels in hun straat zien rondtrekken. Ze spreken al van een invasie. En als 2 van zulke gezinnen in hun straat komen wonen, beginnen de Vlamingen er al aan te denken hun eigen huis te verkopen en te vertrekken naar "betere" oorden.

Ik zie de Vlamingen echt niet jarenlang miljoenen mensen te hulp schieten, ondanks al hun mogelijkheden en overvloed. Of alleszins grotere mogelijkheden dan die van Libanezen.

Je zou nog beginnen geloven dat het dan toch waar is: hoe meer iemand heeft, hoe hebberiger hij wordt, en omgekeerd ook. Hoe minder hij heeft, hoe meer solidair hij kan zijn met minderbedeelden.

Zoals ik zei, ik denk wel dat er een kern van waarheid in zit. Immers, iemand die veel heeft, en dus ook veel te verliezen heeft, zal wel van nature uit het reflex vertonen om dat niet te verliezen, bv. om nadien niet te moeten inboeten op gemak en comfort. En iemand die niet veel heeft, beseft niet wat hij "mist" en bijgevolg kent hij er ook geen waarde aan. Delen is voor hem dan gemakkelijker.

Klinkt logisch, maar is dat helemaal niet. Als we het een beetje mathematisch bekijken, zou het net andersom moeten zijn: diegenen die meer hebben, zouden net minder bekommerd moeten zijn om hun eigen, en mensen die minder hebben, zouden logischerwijs vaker ikke-eerst-gedrag moeten vertonen. Zo zou het moeten zijn als je vertrekt van de biologische 'overlevingswetten'.

Ik vroeg me dus af waarom dat niet zo is. Ik wil het antwoord ook niet gaan zoeken in dingen zoals "geweten" of "menselijkheid" of "gemeenschapsgevoel". Immers, hoe definieer je zoiets, en hoe ga je dat objectief meten?

Ik denk dat het te maken heeft met de "waarde" dat we toekennen aan onze goederen en bezittingen, los van of we er veel of weinig van bezitten. Dat "waarde" moet je niet begrijpen als iets dat kan uitgedrukt worden in geld-eenheid, maar het is eerder een soort verhouding, een relatief.

Een voorbeeld: een zakje snoep kan je snel laten rondgaan onder je vrienden opdat iedereen eruit kan nemen. Maar hetzelfde ga je niet doen met bv. je pennezak waaruit iedereen een pen uit zou mogen nemen. Nochtans kost een (simpel) pen echt niet meer dan enkele bollekes snoep, en iedereen heeft wel genoeg pennen thuis liggen. Datzelfde pen geef je wel veel gemakkelijker weg (bv. in de trein als iemand erom vraagt omdat die zijn treinkaart wilt invullen) dan bv. je GSM uitlenen aan een wildvreemde aan het station die dringend iemand moet bereiken en die nu zonder krediet komt te zitten. Maar diezelfde GSM, dat je nog niet eens voor 15 seconden wou uitlenen aan iemand, laat je wel voorgoed achteloos achter in de schuif als je je een ander GSM aanschaft. Je maalt er niet eens om als moeke dat pakt en begint te gebruiken. Maar met dezelfde moeke ga je wel fikse ruzie maken als je, net voordat je naar de avondles wou vertrekken, merkt dat zij jou zakje snoep opgegeten heeft. En als je op de avondles toekomt en merkt dat je pennezak ook niet in de tas steekt... (waarschijnlijk zit moeke er weer voor iets tussen) ontplof je als het ware.

Dat is dus de verhouding snoep-pen-gsm-pen-snoep. De waarde van al deze dingen is dus niet "op zich" maar moet eerder gezien worden in een context, of "ten op zichte van".

Dezelfde snoep, dat je achteloos uitdeelt aan je vrienden, kan wel de reden zijn waarom je je moeke wilt "killen"...

Om een lang verhaal kort te maken, ik denk dus dat de onbegrensde solidariteit van de mensen ginds te maken heeft met het feit dat zij een ander waarde-oordeel hebben over bezittingen dan de zure en hebberige Vlamingen. Dat kan cultureel gebonden zijn, of economisch. Een oordeel is natuurlijk niet iets dat vanuit je genen komt. Het wordt je aangeleerd (of opgelegd, afhankelijk hoe je het bekijkt en al dan niet bewust).

Vanwaar komt die andere waarde-oordeel dan?

Bv. hier in het westen spenderen wij 10% van ons inkomen aan eten. In minder ontwikkelde landen loopt dat snel op tot zelfs 50%. (de cijfers zullen niet exact juist zijn omdat ik het niet opgezocht heb, maar ik wil dan ook slechts een indicatief richtlijn geven). Op basis hiervan kunnen we misschien afleiden dat eten ginds een belangrijker plaats of een grotere ruimte inneemt in het dagelijks leven, dan bij ons. Bij ons is het misschien zelfs iets triviaals geworden. Net zoals bij eten, zal dat ook wel waar zijn bij andere aspecten van het leven, zoals kleding, vrijetijdsbesteding... Over zulke dingen wordt ginds anders ge-oordeeld dan bij ons.

Kan dat al een deel van het antwoord zijn op de vraag dat ik mijn eigen gesteld heb?

[Manus]

Opgelegde solidariteit vs vrijwillige solidariteit.
Wanneer de overheid al gauw 60% van zijn inkomsten naar zich toe trekt om bepaalde diensten te verlenen, gaat de burger zelf zich minder van deze diensten aantrekken.

Misschien zit hierin een deel van het antwoord dat u zoekt.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

Allicht wel. Iedereen is wel solidair, maar tot op een zekere hoogte. Maar vanaf het moment dat je het echt niet meer aankan, kan het solidariteitsgevoel wel snel verdwijnen... Je moet toch ook aan je eigen denken, nietwaar?

Niet dus!

Hoe minder je zelf hebt, hoe solidair je ook wordt. Dat zou alvast moeten blijken uit de onderstaande artikel in demorgen.be

Eerlijk gezegd, ik denk niet dat dit de volledige verklaring is. De uitspraak "hoe minder jijzelf hebt, hoe meer solidair je bent met anderen die het nog minder hebben" kan wel een kern van waarheid bevatten, maar is toch niet de volledige verklaring.

Lees eerst het artikel, onderaan zal ik verdergaan met mijn betoog. Ik ga proberen een vergelijking te maken tussen de "barmhartige" arabieren en de "zure" vlamingen.



Het eerste wat bij me opkwam toen ik dit las, was: kijk eens hoe barmhartig en solidair die mensen ginds zijn, ook al hebben ze zelf niet veel, en hoe verfoeilijk zijn de Vlamingen toch niet, met al hun zurigheid, gierigheid en onvrijgevigheid.

Een land van 4 miljoen mensen doet moeite om nog eens een extra miljoen op te vangen. Ik heb het uiteraard over de mensen in de straat die dingen doen volgens hun eigen beperkte mogelijkheden, ik heb het niet over de staat (die in mijn ogen niet iets te weinig kan doen).

En dan hier bij ons, de Vlamingen... in al hun weelde en rijkdom en comfort... Ze voelen zich al bedreigd in hun levensonderhoud en sociale zekerheid als hun gemeente ergens in een uithoek een asielcentrum wilt opzetten voor, ik zeg maar, 100 vluchtelingen. En o wee als ze zo drie van die arme drommels in hun straat zien rondtrekken. Ze spreken al van een invasie. En als 2 van zulke gezinnen in hun straat komen wonen, beginnen de Vlamingen er al aan te denken hun eigen huis te verkopen en te vertrekken naar "betere" oorden.

Ik zie de Vlamingen echt niet jarenlang miljoenen mensen te hulp schieten, ondanks al hun mogelijkheden en overvloed. Of alleszins grotere mogelijkheden dan die van Libanezen.

Je zou nog beginnen geloven dat het dan toch waar is: hoe meer iemand heeft, hoe hebberiger hij wordt, en omgekeerd ook. Hoe minder hij heeft, hoe meer solidair hij kan zijn met minderbedeelden.

Zoals ik zei, ik denk wel dat er een kern van waarheid in zit. Immers, iemand die veel heeft, en dus ook veel te verliezen heeft, zal wel van nature uit het reflex vertonen om dat niet te verliezen, bv. om nadien niet te moeten inboeten op gemak en comfort. En iemand die niet veel heeft, beseft niet wat hij "mist" en bijgevolg kent hij er ook geen waarde aan. Delen is voor hem dan gemakkelijker.

Klinkt logisch, maar is dat helemaal niet. Als we het een beetje mathematisch bekijken, zou het net andersom moeten zijn: diegenen die meer hebben, zouden net minder bekommerd moeten zijn om hun eigen, en mensen die minder hebben, zouden logischerwijs vaker ikke-eerst-gedrag moeten vertonen. Zo zou het moeten zijn als je vertrekt van de biologische 'overlevingswetten'.

Ik vroeg me dus af waarom dat niet zo is. Ik wil het antwoord ook niet gaan zoeken in dingen zoals "geweten" of "menselijkheid" of "gemeenschapsgevoel". Immers, hoe definieer je zoiets, en hoe ga je dat objectief meten?

Ik denk dat het te maken heeft met de "waarde" dat we toekennen aan onze goederen en bezittingen, los van of we er veel of weinig van bezitten. Dat "waarde" moet je niet begrijpen als iets dat kan uitgedrukt worden in geld-eenheid, maar het is eerder een soort verhouding, een relatief.

Een voorbeeld: een zakje snoep kan je snel laten rondgaan onder je vrienden opdat iedereen eruit kan nemen. Maar hetzelfde ga je niet doen met bv. je pennezak waaruit iedereen een pen uit zou mogen nemen. Nochtans kost een (simpel) pen echt niet meer dan enkele bollekes snoep, en iedereen heeft wel genoeg pennen thuis liggen. Datzelfde pen geef je wel veel gemakkelijker weg (bv. in de trein als iemand erom vraagt omdat die zijn treinkaart wilt invullen) dan bv. je GSM uitlenen aan een wildvreemde aan het station die dringend iemand moet bereiken en die nu zonder krediet komt te zitten. Maar diezelfde GSM, dat je nog niet eens voor 15 seconden wou uitlenen aan iemand, laat je wel voorgoed achteloos achter in de schuif als je je een ander GSM aanschaft. Je maalt er niet eens om als moeke dat pakt en begint te gebruiken. Maar met dezelfde moeke ga je wel fikse ruzie maken als je, net voordat je naar de avondles wou vertrekken, merkt dat zij jou zakje snoep opgegeten heeft. En als je op de avondles toekomt en merkt dat je pennezak ook niet in de tas steekt... (waarschijnlijk zit moeke er weer voor iets tussen) ontplof je als het ware.

Dat is dus de verhouding snoep-pen-gsm-pen-snoep. De waarde van al deze dingen is dus niet "op zich" maar moet eerder gezien worden in een context, of "ten op zichte van".

Dezelfde snoep, dat je achteloos uitdeelt aan je vrienden, kan wel de reden zijn waarom je je moeke wilt "killen"...

Om een lang verhaal kort te maken, ik denk dus dat de onbegrensde solidariteit van de mensen ginds te maken heeft met het feit dat zij een ander waarde-oordeel hebben over bezittingen dan de zure en hebberige Vlamingen. Dat kan cultureel gebonden zijn, of economisch. Een oordeel is natuurlijk niet iets dat vanuit je genen komt. Het wordt je aangeleerd (of opgelegd, afhankelijk hoe je het bekijkt en al dan niet bewust).

Vanwaar komt die andere waarde-oordeel dan?

Bv. hier in het westen spenderen wij 10% van ons inkomen aan eten. In minder ontwikkelde landen loopt dat snel op tot zelfs 50%. (de cijfers zullen niet exact juist zijn omdat ik het niet opgezocht heb, maar ik wil dan ook slechts een indicatief richtlijn geven). Op basis hiervan kunnen we misschien afleiden dat eten ginds een belangrijker plaats of een grotere ruimte inneemt in het dagelijks leven, dan bij ons. Bij ons is het misschien zelfs iets triviaals geworden. Net zoals bij eten, zal dat ook wel waar zijn bij andere aspecten van het leven, zoals kleding, vrijetijdsbesteding... Over zulke dingen wordt ginds anders ge-oordeeld dan bij ons.

Kan dat al een deel van het antwoord zijn op de vraag dat ik mijn eigen gesteld heb?

Huh..nee....want in het land waarover u het heeft, gaat het over basisnoden die gegeven worden zoals kleding en schoenen, basisnoden hier gewoon garandeerd zijn door de sociale zekerheid waar werkende mensen voor betalen. Dus ookal delen we niet zelf uit, van ons geld wordt wel uitgedeeld en aan iedereen die het nodig heeft. Daarom zie je bij ons geen tenten, rondhangende kinderen die een paar euro moeten verdienen, omdat wij die situaties voorkomen via een uitgebreide sociale zekerheid die voor alle duidelijkheid door de werkende bevolking betaald wordt.
Dus wat uw vergelijkingen betreft, die raken kant noch wal.

Doei dus met uw kritiek....uw sneer aan Vlamingen die de sociale zekerheid in het verleden hebben opgebouwd spreekt alweer boekdelen!

[Avsjo Roger]

Wat doen jullie zelf ?

[Dutch_Strawberry]

Fuck solidariteit. De overheid zal later al 50% van mijn loon afpakken. En wat krijg ik daarvoor terug? Bussen die nooit op tijd komen. Een inefficiënt en inflexibel treinsysteem waar constant gestaakt wordt en de treinen te laat vertrekken. Sociale dienstverleningen die zich wel sociaal voordoen, maar die weigerden een taxi naar het ziekenhuis te regelen toen mijn moeder een oogoperatie had gehad en dus zelf niet kon rijden. En een deel van mijn geld dat in de graaipollekes van armoezaaiers wordt gestoken, natuurlijk. En dan moet van mij verwacht worden dat ik solidair ben? Fuck that, bitches. Gewoon weggegooid geld.

[Maori]

Wat is de solidariteit waard als je op termijn je eigen dood aan het bewerkstelligen bent door diezelfde solidariteit?

Barmhartige arabieren...lees ik dat goed??

[Ondernemerke]

Libanon tekent zijn eigen dood door die vluchtelingen toe te laten. Grenzen sluiten hadden ze moeten doen. Laat ze in hun eigen land maar creperen. En wat bereik je met solidariteit? Dat je misschien zelf mee de diepte in gaat? Solidair zijn is voor zwakkelingen. En met zwak te zijn zal je nooit in je leven iets bereiken of betekenen. En waarvoor leef je? Om anderen te helpen of er voor te zorgen dat je zelf een goed leven hebt. Dus zoals in vorige posts : fuck solidariteit!!!

[Maori]

Oorspronkelijk geplaatst door Ondernemerke

Libanon tekent zijn eigen dood door die vluchtelingen toe te laten. Grenzen sluiten hadden ze moeten doen. Laat ze in hun eigen land maar creperen. En wat bereik je met solidariteit? Dat je misschien zelf mee de diepte in gaat? Solidair zijn is voor zwakkelingen. En met zwak te zijn zal je nooit in je leven iets bereiken of betekenen. En waarvoor leef je? Om anderen te helpen of er voor te zorgen dat je zelf een goed leven hebt. Dus zoals in vorige posts : fuck solidariteit!!!

Ik vergelijk solidariteit graag met (zwem)redders: je kan als redder één of twee verzuipende mensen redden, drie wordt al erg moeilijk. Als er aan één redder 25 mensen gaan hangen om te voorkomen dat ze gaan verdrinken, verdrinken ze alle 26.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Maori

Ik vergelijk solidariteit graag met (zwem)redders: je kan als redder één of twee verzuipende mensen redden, drie wordt al erg moeilijk. Als er aan één redder 25 mensen gaan hangen om te voorkomen dat ze gaan verdrinken, verdrinken ze alle 26.

Dat is geen probleem hoor.
Die gasten die de mond vol hebben over solidariteit willen dat anderen solidair zijn.
Zij blijven mooi aan de kant staan, en gaan het water niet in, m.a.w.: zij delen niet uit van hun centen, ze delen uit van andermans centen.

[Lukkas]

En dan te bedenken dat de meeste miserie uit moslimlanden komt of landen waar de islam in opmars is. Moslims beschouwen ons als ongedierte en die zouden wij moeten gaan helpen? Uiteindelijk is al hun miserie toch de wil van Allah? Dat moet een goede moslim toch begrijpen?

[Conscience]

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

Ik zie de Vlamingen echt niet jarenlang miljoenen mensen te hulp schieten, ondanks al hun mogelijkheden en overvloed. Of alleszins grotere mogelijkheden dan die van Libanezen.

Zoals ik zei, ik denk wel dat er een kern van waarheid in zit. Immers, iemand die veel heeft, en dus ook veel te verliezen heeft, zal wel van nature uit het reflex vertonen om dat niet te verliezen, bv. om nadien niet te moeten inboeten op gemak en comfort. En iemand die niet veel heeft, beseft niet wat hij "mist" en bijgevolg kent hij er ook geen waarde aan. Delen is voor hem dan gemakkelijker.


Ik vroeg me dus af waarom dat niet zo is. Ik wil het antwoord ook niet gaan zoeken in dingen zoals "geweten" of "menselijkheid" of "gemeenschapsgevoel". Immers, hoe definieer je zoiets, en hoe ga je dat objectief meten?

Ik denk dat het te maken heeft met de "waarde" dat we toekennen aan onze goederen en bezittingen, los van of we er veel of weinig van bezitten. Dat "waarde" moet je niet begrijpen als iets dat kan uitgedrukt worden in geld-eenheid, maar het is eerder een soort verhouding, een relatief.


Om een lang verhaal kort te maken, ik denk dus dat de onbegrensde solidariteit van de mensen ginds te maken heeft met het feit dat zij een ander waarde-oordeel hebben over bezittingen dan de zure en hebberige Vlamingen. Dat kan cultureel gebonden zijn, of economisch. Een oordeel is natuurlijk niet iets dat vanuit je genen komt. Het wordt je aangeleerd (of opgelegd, afhankelijk hoe je het bekijkt en al dan niet bewust).

Vanwaar komt die andere waarde-oordeel dan?

Kan dat al een deel van het antwoord zijn op de vraag dat ik mijn eigen gesteld heb?

Ik heb heel hard gelachen.

Deze post bewijst dat de grootste nul de grootste nonsens schrijft.

Vorig jaar las ik een boek over de Jodenvervolging in Nazi-Duitsland in de jaren '30. Aanvankelijk lieten de nazi's joden vertrekken, en werd aan landen gevraagd joden op te nemen.

Zo zijn een aantal joden zowat overal ter wereld gehervestigd, tot zelfs in Singapore.

Eén uitzondering: geen enkel moslimland heeft ook maar één jood toegelaten. Nul (0).

Als ik daaraan denk en ik lees deze posting, tja dan kan ik zelfs niet één zinnig woord vinden. Het lijkt wel haatpropaganda te zijn. Tegen Vlamingen, in Belgie het land waar het grootste aantal joden is gered van alle door de nazi's bezette landen.

Je moet een echte schoft zijn om dit soort postings uit te braken.

Maar misschien waren de moslims toen stinkend rijk.

Of zijn het de olielanden die 1000 miljard dollar per jaar verdienen?
En zijn het de Belgen die evenveel schulden hebben als spaargeld?

[Groentje-18]

Misschien eens buitenkomen.
Dagelijks - als ik terugkom van het werk (als ik er naartoe ga, slaapt iedereen er nog - fiets ik door wijken die me diep ontroeren:
alle mogelijke kleuren van mensen, uit alle mogelijke denkbare uithoeken van de wereld, met alle mogelijke types en stijlen alsook kleuren van kledij, juwelen, haartooi, gewaden, hoofdbedekkingen, ...
kom ik hier tegen. In een wijk waar pakweg laatst 1000den huizen gerenoveerd zijn.
Allemaal om deze mensen die de pech hadden om op een minder wenselijke plek geboren te worden, een nieuwe start en een nieuwe thuis te gunnen, waar ze zichzelf mogen zijn en van alle comfort en mogelijkheden mogen gebruik maken, net als de hier geboren en getogen inwoners die hier bijdroegen dat mogen doen.

Dat is toch ontroerend?

Dit is één wijk, in één stad. Maar hier liggen drie wijken met overheidswoningen ("sociale woonwijken") en er zijn er nog veel meer in aanbouw. En er zijn nog veel meer steden in Vlaanderen en Wallonië.

Landen als het V.K., Nederland, Frankrijk, Duitsland, (zeker) Denemarken, Noorwegen, Finland, (zeker) Zwitserland, Luxemburg, Oostenrijk, laten we niet spreken over Australië, Canada, Nieuw-Zeeland, Japan, Thailand, de Filipijnen, verschillende Afrikaanse landen, Turkije, Marokko, de V.S. ... stellen véééééél strengere eisen om te mogen migreren en bovendien zal je er zelfs na jaaaaren niet dezelfde rechten hebben als burgers die van dit land afkomstig zijn.
Bovendien zal men in de meeste van die landen nooit toelaten dat je gebruik maakt van overheidsgelden voor je dagelijkse leven en zelf niet actief bijdraagt aan de samenleving (dmv tewerkstelling).

Ik denk dat je je vergist en de solidariteit in weinig landen - tegenover ieder volk ter wereld, tegenover iedere religie (zelfs tegenover relegiëën of volkeren die eigenlijk van ons walgen ) groter is dan in dit kleine landje, met overigens één van de hoogste bevolkingsdichtheden ter wereld. Maar we bouwen met plezier in de hoogte, breedte, en volgens mij als het moet ook nog in de diepte bij, om aan de vraag te kunnen voldoen voor al wie meent hier een beter leven te kunnen opbouwen (wat in de meeste gevallen overigens correct zal zijn).

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Dutch_Strawberry

Fuck solidariteit. De overheid zal later al 50% van mijn loon afpakken. En wat krijg ik daarvoor terug? Bussen die nooit op tijd komen. Een inefficiënt en inflexibel treinsysteem waar constant gestaakt wordt en de treinen te laat vertrekken. Sociale dienstverleningen die zich wel sociaal voordoen, maar die weigerden een taxi naar het ziekenhuis te regelen toen mijn moeder een oogoperatie had gehad en dus zelf niet kon rijden. En een deel van mijn geld dat in de graaipollekes van armoezaaiers wordt gestoken, natuurlijk. En dan moet van mij verwacht worden dat ik solidair ben? Fuck that, bitches. Gewoon weggegooid geld.

U kunt misschien eens verhuizen naar die apenlanden. Eens zien of je nog zo gaat kankeren.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Dutch_Strawberry

Fuck solidariteit. De overheid zal later al 50% van mijn loon afpakken. En wat krijg ik daarvoor terug? Bussen die nooit op tijd komen. Een inefficiënt en inflexibel treinsysteem waar constant gestaakt wordt en de treinen te laat vertrekken. Sociale dienstverleningen die zich wel sociaal voordoen, maar die weigerden een taxi naar het ziekenhuis te regelen toen mijn moeder een oogoperatie had gehad en dus zelf niet kon rijden. En een deel van mijn geld dat in de graaipollekes van armoezaaiers wordt gestoken, natuurlijk. En dan moet van mij verwacht worden dat ik solidair ben? Fuck that, bitches. Gewoon weggegooid geld.

U kunt misschien eens verhuizen naar die apenlanden. Eens zien of je nog zo gaat kankeren.

[vlaams realist]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

U kunt misschien eens verhuizen naar die apenlanden. Eens zien of je nog zo gaat kankeren.

Neen hoor , veel beter om hier te blijven en streng onze regels te handhaven.
Zoals binnenkort gaat gebeuren.En als jij dat niet leuk vind , ik hou je niet tegen.

[Dutch_Strawberry]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

U kunt misschien eens verhuizen naar die apenlanden. Eens zien of je nog zo gaat kankeren.

Waarom zou ik naar zo'n apenland willen verhuizen? Is het mijn schuld soms dat er mensen geboren worden in landen die het minder goed hebben? Lul niet zo.

[Dutch_Strawberry]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Misschien eens buitenkomen.
Dagelijks - als ik terugkom van het werk (als ik er naartoe ga, slaapt iedereen er nog - fiets ik door wijken die me diep ontroeren:
alle mogelijke kleuren van mensen, uit alle mogelijke denkbare uithoeken van de wereld, met alle mogelijke types en stijlen alsook kleuren van kledij, juwelen, haartooi, gewaden, hoofdbedekkingen, ...
kom ik hier tegen. In een wijk waar pakweg laatst 1000den huizen gerenoveerd zijn.
Allemaal om deze mensen die de pech hadden om op een minder wenselijke plek geboren te worden, een nieuwe start en een nieuwe thuis te gunnen, waar ze zichzelf mogen zijn en van alle comfort en mogelijkheden mogen gebruik maken, net als de hier geboren en getogen inwoners die hier bijdroegen dat mogen doen.

Dat is toch ontroerend?

Dit is één wijk, in één stad. Maar hier liggen drie wijken met overheidswoningen ("sociale woonwijken") en er zijn er nog veel meer in aanbouw. En er zijn nog veel meer steden in Vlaanderen en Wallonië.

Landen als het V.K., Nederland, Frankrijk, Duitsland, (zeker) Denemarken, Noorwegen, Finland, (zeker) Zwitserland, Luxemburg, Oostenrijk, laten we niet spreken over Australië, Canada, Nieuw-Zeeland, Japan, Thailand, de Filipijnen, verschillende Afrikaanse landen, Turkije, Marokko, de V.S. ... stellen véééééél strengere eisen om te mogen migreren en bovendien zal je er zelfs na jaaaaren niet dezelfde rechten hebben als burgers die van dit land afkomstig zijn.
Bovendien zal men in de meeste van die landen nooit toelaten dat je gebruik maakt van overheidsgelden voor je dagelijkse leven en zelf niet actief bijdraagt aan de samenleving (dmv tewerkstelling).

Ik denk dat je je vergist en de solidariteit in weinig landen - tegenover ieder volk ter wereld, tegenover iedere religie (zelfs tegenover relegiëën of volkeren die eigenlijk van ons walgen ) groter is dan in dit kleine landje, met overigens één van de hoogste bevolkingsdichtheden ter wereld. Maar we bouwen met plezier in de hoogte, breedte, en volgens mij als het moet ook nog in de diepte bij, om aan de vraag te kunnen voldoen voor al wie meent hier een beter leven te kunnen opbouwen (wat in de meeste gevallen overigens correct zal zijn).

Wauw, welke pillen heb JIJ genomen? Zoveel rooskleurigheid en wolligheid dat ik er niet goed van word. Achter heel die boutade van gelach, geknuffel en vrolijke vogeltjesdansen zit wel een heel sociaal zekerheidssysteem dat voluit uitgebuit en misbruikt wordt. Man toch, zet die oogkleppen af. Of beter, gooi je hele fortuin in de armen van wat Marrokanen in plaats van te sparen voor je nageslacht. Je kinderen zullen er wel zuur mee kunnen lachen.

[cookie monster]

Oorspronkelijk geplaatst door Maori

Ik vergelijk solidariteit graag met (zwem)redders: je kan als redder één of twee verzuipende mensen redden, drie wordt al erg moeilijk. Als er aan één redder 25 mensen gaan hangen om te voorkomen dat ze gaan verdrinken, verdrinken ze alle 26.

mmmm , Ik moet je daarin wel gelijk geven !!
o.a. Politiekers zijn zo'n figuren !!

Ik , als mindervalide , krijg hulp van de overheid , maar ....
als ik toch iemand kan helpen , zal ik dit doen , bv:
via praten of zelfs spullen uitlenen , of weggeven , echter ....
je inderdaad niet iedereen helpen , da's zelfs onmogelijk !!
Ik stort zelfs graag aan bv de brailleliga , die helpen mensen !!
En ja , ik ben er zelf ook bij aangesloten & hulp van gekregen !!


Mijn GSM leen ik niet zomaar uit , voor je het weet , zijn ze ribbedebie !!
Die heb ik als mndervalide zelf nodig !!
Het vertrouwen is in deze maatschappij foetsie !! Hoe zou dat komen ??

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

U kunt misschien eens verhuizen naar die apenlanden. Eens zien of je nog zo gaat kankeren.

Als binnen afzienbare tijd de uitkeringen zullen vervallen, het onderwijs zal terug geschroefd zijn, de gezondheidszorg tot het minimum zal gekomen zijn...etc...zitten we in zulks apenland waar we liever uit weg willen dan er in te blijven.

En wreed lang zal dat niet meer duren.
Maar..het is de wil van het volk en dat moet gerespecteerd worden naar het schijnt.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Misschien eens buitenkomen.
Dagelijks - als ik terugkom van het werk (als ik er naartoe ga, slaapt iedereen er nog - fiets ik door wijken die me diep ontroeren:
alle mogelijke kleuren van mensen, uit alle mogelijke denkbare uithoeken van de wereld, met alle mogelijke types en stijlen alsook kleuren van kledij, juwelen, haartooi, gewaden, hoofdbedekkingen, ...
kom ik hier tegen. In een wijk waar pakweg laatst 1000den huizen gerenoveerd zijn.
Allemaal om deze mensen die de pech hadden om op een minder wenselijke plek geboren te worden, een nieuwe start en een nieuwe thuis te gunnen, waar ze zichzelf mogen zijn en van alle comfort en mogelijkheden mogen gebruik maken, net als de hier geboren en getogen inwoners die hier bijdroegen dat mogen doen.

Dat is toch ontroerend?

Dit is één wijk, in één stad. Maar hier liggen drie wijken met overheidswoningen ("sociale woonwijken") en er zijn er nog veel meer in aanbouw. En er zijn nog veel meer steden in Vlaanderen en Wallonië.

Landen als het V.K., Nederland, Frankrijk, Duitsland, (zeker) Denemarken, Noorwegen, Finland, (zeker) Zwitserland, Luxemburg, Oostenrijk, laten we niet spreken over Australië, Canada, Nieuw-Zeeland, Japan, Thailand, de Filipijnen, verschillende Afrikaanse landen, Turkije, Marokko, de V.S. ... stellen véééééél strengere eisen om te mogen migreren en bovendien zal je er zelfs na jaaaaren niet dezelfde rechten hebben als burgers die van dit land afkomstig zijn.
Bovendien zal men in de meeste van die landen nooit toelaten dat je gebruik maakt van overheidsgelden voor je dagelijkse leven en zelf niet actief bijdraagt aan de samenleving (dmv tewerkstelling).

Ik denk dat je je vergist en de solidariteit in weinig landen - tegenover ieder volk ter wereld, tegenover iedere religie (zelfs tegenover relegiëën of volkeren die eigenlijk van ons walgen ) groter is dan in dit kleine landje, met overigens één van de hoogste bevolkingsdichtheden ter wereld. Maar we bouwen met plezier in de hoogte, breedte, en volgens mij als het moet ook nog in de diepte bij, om aan de vraag te kunnen voldoen voor al wie meent hier een beter leven te kunnen opbouwen (wat in de meeste gevallen overigens correct zal zijn).

t' is echt ontroerend dat jij naar je werk gaat en dat al de rest ligt te slapen.

Zou het niet beter omgekeerd zijn?