Over kranzinnigheid, alomtegenwoordig

[tandem]

Dan horen we het eens van een ander

Machinerie

"Machines vervingen in rap tempo menselijke arbeid en stelden ons een enorme stijging van de productiviteit in het vooruitzicht voor slechts een fractie van de menselijke inspanningen", schrijft Skidelsky. Daarom zouden mensen in de 21ste eeuw volgens Keynes nog maar vijftien uur in de week hoeven te werken. In die uren zouden wij alles kunnen produceren wat we nodig hadden, met dank aan de machines. En jazeker, vergeleken met honderd jaar geleden werken we minder, hebben we langere vakanties, leveren we minder fysieke arbeid en leven we langer. Maar in breder verband is de profetie van Keynes niet vervuld, stelt Skidelsky vast. De afgelopen decennia nam de vrije tijd nauwelijks toe. Als deze al toenam was dat onvrijwillig vanwege het verlies van een baan. We zijn, kortom, niet in staat gebleken onze technologische vooruitgang om te zetten in meer vrije tijd. Voornaamste reden is "dat het leeuwendeel van de productiviteitswinsten van de afgelopen dertig jaar terecht zijn gekomen bij de beter bedeelden."

Krankzinnigheid

Dat was vooral het geval in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië waar de rijken veel rijker zijn geworden en het inkomen van de gewone man stagneerde. "De meeste mensen zijn dus niet vier of vijf keer beter af dan zij in 1930 zouden zijn geweest", stelt Skidelsky vast. Maar volgens de Britse emeritus hoogleraar speelt er nog iets anders. Het huidige kapitalisme gedijt bij almaar meer consumeren. "Aristoteles kende onverzadigbaarheid alleen als een persoonlijk gebrek", doceert Skidelsky. "Hij had geen flauw idee van de collectieve, politiek geregisseerde onverzadigbaarheid die we economische groei noemen. De beschaving van 'altijd meer' zou op hem zijn overgekomen als morele en politieke krankzinnigheid." En op een bepaalde manier ook economische krankzinnigheid, voegt Skidelsky daar aan toe. Niet alleen omdat we binnenkort tegen de natuurlijke grenzen van onze groei aanlopen, maar ook omdat we niet eindeloos kunnen snijden in arbeid. "Die weg leidt tot een splitsing van de samenleving in een minderheid van producenten, professionals, toezichthouders en financiële speculanten aan de ene kant en een meerderheid van knechten en werklozen aan de andere kant."

Klassiek dilemma

Zo'n tweedeling leidt tot een klassiek dilemma, stelt Skidelsky. Want hoe zijn stagnerende inkomens te rijmen met een economie die draait op meer en meer consumeren? Het antwoord van de afgelopen jaren was lenen. Maar lenen, dat heeft geleid tot de huidige schuldencrisis. Willen we voortgaan met een succesvolle automatisering van onze productie, dan moeten we onze houding tegenover consumeren, werk, vrije tijd en inkomensverdeling heroverwegen, stelt Skidelsky. Blijft die heroverweging uit, dan "zal herstel van de crisis slechts een voorbode zijn van nieuwe verpletterende calamiteiten".

http://www.trouw.nl/tr/nl/4504/Econo...n-Keynes.dhtml

[Karel Martel B]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Over kranzinnigheid, alomtegenwoordig

In de woorden van Malcolm Reynolds:

You have no idea how true that is.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Karel Martel B

In de woorden van Malcolm Reynolds:

En iedereen weet het wel maar doet het volgende, vluchten

Drie vluchtwegen

(1) Autoritarisme

Het eerste is autoritarisme of de neiging om de onafhankelijkheid van het eigen zelf op te geven en dat te doen samensmelten met iemand of iets buiten de eigen persoon teneinde zich de kracht te verschaffen die men zelf mist. De mens wordt de indruk gegeven dat hij alleen geluk zal kennen als hij zich onderwerpt aan deze krachten. In feite beschrijven we hier het conservatisme als een tegenpool van het liberalisme. Waar liberalen de mens willen zien ontwikkelen tot een zelfstandige persoonlijkheid die zijn eigen weg opgaat, willen conservatieven dat juist niet. Moeller van den Bruck, een van de ideologische vaders van het nationaal-socialisme legde dit ook psychologisch uit: "De conservatief gelooft liever in de catastrofe, in de menselijke machteloosheid om haar te vermijden, in haar noodzakelijkheid, en in de vreselijke teleurstelling van de misleide optimist."

(2) Destructivisme

Een tweede vluchtweg is het destructivisme of het gevoel van de eigen machteloosheid tegenover de wereld buiten zichzelf door deze te verwoesten. Deze drift zou voortvloeien uit de individuele en sociale omstandigheden die het leven onderdrukken.

(3) Automatisch conformisme

Tenslotte is er de meest voorkomende vluchtweg, nl. het automatisch conformisme. Daarbij houdt het individu op zichzelf te zijn. Hij neemt volledig de persoonlijkheidsvorm aan die hem door zijn culturele omgeving wordt aangeboden en waardoor hij gaat gelijken op datgene wat anderen van hem verwachten. In elk van de drie vluchtwegen doet de mens afstand van het recht op handhaving van een eigen mening, eigen belangen en eigen geluk.

http://www.liberales.be/boeken/frommvrijheid

[Bert de wafel]

Bedankt !

De link in je introductie deed het hier niet.
Deze wel:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4504/Econo...n-Keynes.dhtml

De afgelopen decennia nam de vrije tijd nauwelijks toe. Als deze al toenam was dat onvrijwillig vanwege het verlies van een baan.

.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Dan horen we het eens van een ander

Geweldig interessant.

Een vraag hieromtrent: hoe zit het eigenlijk met de evolutie van de spaarquote op lange termijn?

Zijn consumenten relatief steeds meer gaan uitgeven? Of valt dat nog mee? Dat hun effectieve koopkracht sinds de jaren 70 (vooral in de VS) niet vooruitgegaan is, en dat meer dan 80% van de welvaart naar de 1% rijksten is gegaan, dat wisten we al. En da's niet zo erg.

Hoe zit het met de gewone man -- u en ik -- de losers van de kapitalistische ratrace? Sparen we meer of minder dan vroeger?

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Geweldig interessant. Een vraag hieromtrent: hoe zit het eigenlijk met de evolutie van de spaarquote op lange termijn? Zijn consumenten relatief steeds meer gaan uitgeven? Of valt dat nog mee? Dat hun effectieve koopkracht sinds de jaren 70 (vooral in de VS) niet vooruitgegaan is, en dat meer dan 80% van de welvaart naar de 1% rijksten is gegaan, dat wisten we al. En da's niet zo erg. Hoe zit het met de gewone man -- u en ik -- de losers van de kapitalistische ratrace? Sparen we meer of minder dan vroeger?

Vanuit het kader van de 'ratrace' ligt dat totaal anders dan wanneer het gezond economische verstand terug aan waardering wint. Spaarquota's zijn dan irrelevant.

Na correcte integratie openen zich steeds meer perspectieven om onze economie te herstellen. In dit artikel gaan we dieper in op de zogeheten koopkrachtpariteit. Om niet verstrikt te raken in een gigantisch kluwen beperken we ons tot de naakte eenvoud. Het kwalitatieve idee primeert immers op de praktische uitwerking, hiervoor kunnen we beroep doen op de expertise van velen.

https://biflatie.nl/artikelen/econom...-mac-adjusted/

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

het gezond economische verstand

Leninisme? Stalinisme?

Wat bedoelt ge eigenlijk met zo'n gevaarlijke term als "het gezond economisch verstand"?

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Leninisme? Stalinisme? Wat bedoelt ge eigenlijk met zo'n gevaarlijke term als "het gezond economisch verstand"?

Verankering aan een traumatisch verleden zal ons niet helpen, op die manier wordt elke goedbedoelde progressie als een nachtmerrie onthaald en afgewezen. Waarom zou die term gevaarlijk zijn, vandaag is de wereld op drift en dat noemen we gezond?

[Jay-P.]

Gezond verstand en politieke beleidvoering is niet des mensen.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Jay-P.

Gezond verstand en politieke beleidvoering is niet des mensen.

Tenzij

Beperkte rationaliteit of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon formuleerde een aantal axioma's ter beschrijving van besluitvormingstheorie. Deze axioma's of proposities zijn:

1.de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen;
2.de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken. Hij doorloopt eerst een sequentieel zoekproces, waardoor hij de alternatieven een voor een beschouwt en vergelijkt;
3.als gevolg van de eerste twee axioma's zal de mens niet het optimale alternatief kiezen (zoals door rationaliteit beweerd wordt). Hij zal daarentegen het eerste voldoening gevende alternatief kiezen;
4.de mens beschikt over een set routineacties, die hij oproept zodra een herkenbaar probleem zich voordoet;
5.deze routineacties bestaan alle los van elkaar (Simon noemt dit axioma het loosly-coupled-axioma);
6.elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en de bestaande middelen beschouwd;
7.als gevolg van axioma's 4 en 5 zal het sequentieel zoekproces uit axioma 2 pas in werking treden als de routineacties niet meer volstaan.

Deze beschrijving van de mens staat in contrast met het rationaliteit, dat de mens als homo oeconomicus beschouwt. Beperkte rationaliteit beschouwt de mens daarentegen als homo administrativus. In tegenstelling tot bij volledige rationaliteit speelt de volgorde waarin alternatieven worden overwogen bij beperkte rationaliteit wel van belang. Bij volledige rationaliteit worden alle alternatieven overwogen en kan zo tot een optimale keuze gekomen worden. Bij beperkte rationaliteit zal het zoekproces gestaakt worden bij de eerste bevredigende optie (beschikbaarheidsheuristiek). Het nadeel van beperkte rationaliteit is daarmee dat niet noodzakelijk de meest optimale keuze wordt gemaakt en dat een besluit in sommige gevallen zelfs averechts kan uitwerken. Het probleem van te weinig of juist te veel informatie wordt opgelost door de vorming van een vereenvoudigd model van de werkelijkheid. Nieuwe informatie wordt op basis van dit model verwerkt en binnen die context kan een onjuiste beslissing juist lijken. Beperkte rationaliteit heeft echter ook voordelen. Doordat niet alle alternatieven worden overwogen, wordt voorkomen dat de besluitvorming verlamt. In een omgeving waar ruimte bestaat voor onjuiste beslissingen, wegen de voordelen dan ook op tegen de nadelen. Beperkte rationaliteit wordt vaak in verband gebracht met het logisch incrementalisme van Charles Lindblom en James Quinn.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Beperkte_rationaliteit

[Loki]

Oorspronkelijk geplaatst door Jay-P.

Gezond verstand en politieke beleidvoering is niet des mensen.

Onderlinge afhankelijkheid zorgt voor sociale cohesie. Alles wat die onderlinge afhankelijkheid ondermijnd is een aanslag op een gezonde samenleving. Extreme rijkdom of macht is daarom steeds problematisch. Een evenwichtige samenleving ontstaat niet vanuit een ideologie, maar creëert zichzelf als er de noodzaak voor is.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Loki

Onderlinge afhankelijkheid zorgt voor sociale cohesie. Alles wat die onderlinge afhankelijkheid ondermijnd is een aanslag op een gezonde samenleving. Extreme rijkdom of macht is daarom steeds problematisch. Een evenwichtige samenleving ontstaat niet vanuit een ideologie, maar creëert zichzelf als er de noodzaak voor is.

Spiegelneuronen vervullen een belangrijke functie.

MIRROR NEURONS and imitation learning as the driving force behind "the great leap forward" in human evolution
_{By V.S. Ramachandran}

I predict that mirror neurons will do for psychology what DNA did for biology:
they will provide a unifying framework and help explain a host of mental abilities
that have hitherto remained mysterious and inaccessible to experiments.
(...)

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Loki

Onderlinge afhankelijkheid zorgt voor sociale cohesie. Alles wat die onderlinge afhankelijkheid ondermijnd is een aanslag op een gezonde samenleving. Extreme rijkdom of macht is daarom steeds problematisch. Een evenwichtige samenleving ontstaat niet vanuit een ideologie, maar creëert zichzelf als er de noodzaak voor is.

We kunnen ook doen alsof er niets aan de hand is, op deze manier wordt het zelfs mogelijk om schizofrenie te ontkennen, de krankzinnigheid wordt alsmaar groter. Ter getuigenis:

Schizofrene turbulentie

De berichtgeving laat niets aan het toeval over, we hoeven maar te denken aan het idee dat de Russen en de Chinezen het niet zo goed kunnen vinden met de fiscale politiek van de VS. Dit scenario cultiveren zou heel de situatie nog absurder maken en dat alsof het leven een tragikomedie betreft, het is als zeggen dat onderwijs voor allen toch niet zo een best idee was. Een dergelijke stelling gaat natuurlijk een brug te ver, het is net andersom. De schizofrene turbulentie van het hedendaagse tijdsgewricht laat ons twijfelen, het IMF ziet in een wereldmunt een middel om ons te behoeden voor dat wat niemand wenst, langs de andere kant zien we – schijnbaar in voorbereiding op dat wat het IMF nu net vermijden wil – postkoetsen voorbij rijden met klompjes goud. Een muisklik verder lezen we dat we niet eens in staat blijken om arbeid correct te waarderen in economische statistieken. Wonderwel blijkt dat geen probleem, voeg simpelweg prostitutie en drugshandel toe aan de statistiek en de economie veert op, ook met een klik te vinden.

Het geeft te denken, condooms worden fiscaal aftrekbaar om de economie te stimuleren en subsidies voor de drugshandelaar om kapitaal aan te trekken, de niet economisch gewaardeerde vrijwilligers in het opvangcentrum vinden we vooral toffe mensen, dat ook. We klikken verder, er wordt gepleit voor een post-autistische economie om het herstel in te luiden, misschien brengt het licht in de duisternis maar dat voor later. Eerst gaan we met z’n allen langer werken, de pc blijkt kapot en dan moet je al dat mailverkeer zelf ronddragen, duurt wel even. Alle gekheid op een stokje, er blijkt wel wat aan de hand, regressie en progressie manifesteren zich simultaan en de wereld lijkt te lijden aan een schizofrene persoonlijkheidsstoornis. Laat ons een keertje lachen, met ironie komen we al een heel eind, het is kunstig weglachen van dat waar we onmachtig tegenaan kijken. Hoe lang houden we zoiets vol vooraleer het lachen ons vergaat? Nee, dit zijn werkelijk geen prettige gedachten, mensen zijn rekbaar maar niet oneindig, laat ons eerlijk blijven en dat vooral niet op de spits drijven. Niet zomaar spreken insiders over een ‘tragische absurditeit’, dit is geen stelling om zomaar te slikken maar een welgemeende uitnodiging om ze tegen het ‘licht der waarheid’ te houden.