Wie ben ik...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Oké Harrie, laten we hier niet een wellens-nietens spelletje van maken.

wat is het verstand? Van waar komt het?

Het verstand is de Geest van het denken en die komt voort uit de eigen Logica, die gevonden is door Hegel.
Overigens maakt hij wel een onderscheid tussen het wetenschappelijke en analyserende verstand en de eenheid begrijpende Rede (filosofisch denken of wijsbegeerte) die veel dieper gaat.

Vertrekkende van bij de dieren die wij geen verstand toeschrijven, waarom?

Het dier leeft uit instinct en gevoel en is aan het denken nog niet toe.

Op een zeker ogenblik (zou het kunnen zijn omdat wij rechtop zijn gaan lopen en onze voorpoten als handen zijn gaan gebruiken waardoor we minder beroep zijn gaan doen op onze muil en de sterke muilspieren, die doorliepen tot in onze nek aan belang inleverden en in vollume verminderden waardoor er plaats vrijkwam onder onze hersenpan dat opgevuld werd door het vergroten van ons hersenvolume?)

Dat zou iets van de uiterlijke oorzaken kunnen zijn, maar de werkelijke rede is dat het leven doelgericht is om zichzelf te begrijpen.
Dus tot denken te komen, wat zich dan geopenbaard heeft in de mens.

Wat is het eerste gevolg van dat vergroot hersenvolume? Waarschijnlijk dat de vasthoudtijd van ons geheugen groter werd; ons geheugen nam steeds grotere proporties aan, er werden steeds meer beelden, situaties in onze hersenpan opgestapeld en in plaats van dat wij onmiddellijk op situaties reageerde (het instinct) zoals de dieren doen (dat denken wij ten minste) gingen wij situaties tegen elkaar afwegen en op de duur zelfs voorzien en voorkomen en/of zelfs leiden...
Naast de kwestie hier, we hielden meer en meer op met alleen in het 'nu' te leven, maar we verloren ook de directe werking van ons instinct die ons ervoor onberispelijk zei (zelfs als het later verkeerd bleekt te zijn) wat we moesten doen... We verloren ons zekerheids- en daarmee ons natuurlijk veiligheidsgevoel...

Kom dadelijk terug.

Oké.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

vervolg:

Wat is het verstand, vooral in het begin, dus anders dan een vergroot geheugenopslagruimte waarbinnen we een schikking, een ordening gaan doorvoeren en verbanden gaan leggen tussen afzonderlijke situaties...

Het geheugen openbaart zich in beelden en is nog geen denken.

Ik denk dat het verstand zich pas kan openbaren door middel van het WOORD, waardoor het zelf metafysisch wordt.

Zo hebben we door de eeuwen heen een hele kennis opgebouwd en die kennis is steeds minder rechtstreeks het gevolg van geleefde situaties en/of herhinneringen; die kennis is als het ware op zichzelf een leven gaan leiden, maar waarbij het geheugen nog altijd een enorme reserveruimte uitmaakt, want wie veel kan onthouden kan ook veel vergelijken en gevolgen en oorzaken vinden en trekken en de slimste hebben hele systemen (wellicht onbewust) opgebouwd om de juiste elementen uit het geheugen op het juiste ogenblik te activeren.

Ook het denken zelf heeft een geheugen.
Dat is het vele weten.
Toch is de veelheid niet essentieel, maar het WOORD waardoor het denken zich openbaart.
Dat denken is eerst nog gewoon alledaags en dan komt daarna het denken dat dieper gaat en het leven wil verklaren.
Juist omdat het denken zelf daarvan de oplossing in zich draagt en dat is het denken als begrijpen.
Maar omdat dat nog te moeilijk is komt eerst het geloof, dat is het denken als voorstelling, als Idee.
Die ideeën kunnen juist zijn, maar nog niet logisch worden verklaard.

En nu het gevoelsleven; een bepaalde geur, een bepaald beeld, een bepaald geluid bereikt ons bewustzijn en in ons actief verstand verschijnen ineens honderden beelden, hele films die aan bepaalde situaties, vroeger be- en/of geleefd herhinneren. Indien je die film in woorden, zinnen, verhalen (en dus zuiver verstandelijke uitlatingen) zou moeten weergeven zou je hele bladzijden en nog meer vele tientallen minuten, soms tot dagen nodig hebben. Kun je je inbeelden dat indien je je gevoel, maar dan het gezuiverd en voortdurend gecontroleerd gevoel, zou gebruiken als geheugencapaciteit jouw verstandelijke capaciteit exponentiëel met meerdere cijfers zou uitgebreid worden.

Oké, het beeld is meer dan het enkele woord.
De woorden zijn abstracties, abstracties van de concrete zintuiglijke waargenomen werkelijkheid.

Men heeft geleerden die heel wijs zijn en die heel veel weten en andere geleerden die ook heel veel weten maar die daar boven op uitvindingen doen.
Voor mij zijn dat de geleerde die hun gevoel evenzeer als hun verstand ingeschakeld hebben en al op voorhand 'voelen' waar het antwoord ligt en het daarna nog verstandelijk moeten uitwerken.

Het gevoel is dan de onbewuste voorraadbron, waarin al het wetenschappelijke denken is verborgen.
Dus eerst komt het gevoel en dan het denken.

Het is daarom dat ik zeg om niet het gevoel als verstandscapaciteit te ontkennen en dat ik zelf beweerd dat de capaciteit van het gevoel en de invloed van het gevoel wel eens bepalend zou kunnen zijn.

Het gevoel als de onbewuste grondslag van het denken, dat zal er altijd zijn.
Geen probleem.

Maar dat is dan de natuurlijke visie.

In wezen is het andersom dat het denken zelf de grondslag is van het gevoel.
Het heeft zijn eigen logica, zijn eigen verklaring en is zelfstandig en het gevoelsleven is daarbij bijzaak op de tweede plaats.
Dat is namelijk de vorm van het onbewuste, de nacht, de duisternis.
En niet de nacht en de duisternis zijn de waarheid, maar de dag en het licht.

En het ontbreekt de mensheid niet aan gevoel, maar aan goed denken, zoals geopenbaard in Hegel en mijn atoomtheorie.
En het gevoelsleven heeft er volgens mij nog steeds weinig van gemaakt.
Tenzij het een geestelijk gevoel is uit het denken.
Het denken zelf baart het gevoel.
Dan is dan de andere kant van jouw visie.
Kunst is om ook die kant te begrijpen, voor jou dan: te voelen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Men heeft geleerden die heel wijs zijn en die heel veel weten en andere geleerden die ook heel veel weten maar die daar boven op uitvindingen doen.
Voor mij zijn dat de geleerde die hun gevoel evenzeer als hun verstand ingeschakeld hebben en al op voorhand 'voelen' waar het antwoord ligt en het daarna nog verstandelijk moeten uitwerken.

Toch is het het denken zelf dat de grootste rol speelt, want voor er kan sprake kan zijn van enig gevoel moet er heel veel gestudeerd worden, denken dus.
En uit dat denken ontwikkelt zich door het denken zelf weer nieuw denken, waarbij dan in de tweede plaats de zintuiglijke waarneming een grote rol speelt, met name bij de natuurwetenschappen.
Dit dan om nieuwe ontdekkingen te doen.
En pas in de derde plaats komt het gevoel om de hoek kijken als intuïtie, dat is het midden tussen het onbewuste gevoel en het denken.
Maar dan is er al heel veel aan vooraf gegaan.
Het is dan een hulpmiddel om van een denkprobleem de oplossing te vinden.
Maar de ware oplossing van een nieuwe vinding ligt in de logica van het denken zelf, waarin het wordt bewezen waar te zijn.
Dan ook in de waarneming: het proefondervindelijk bewijs.
Maar het gevoel bewijst helemaal niks, hoe spijtig dat ook is.

Wel speelt het gevoel een grote rol in de kunst, want of je iets mooi vindt of niet, dat is een kwestie van gevoel.
Ook wordt in de kunst veel nagedacht, maar dan komt op de tweede plaats en is ondergeschikt.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Interessante stelling. Noem eens een aantal van die "echte mogelijkheden van de mensen" waar we niets van weten.

Ik geef je een ander voorbeeld.

Een migratievogel die zonder compas, zonder uitwendige begeleidingsnota honderden km ver vliegt.
Laten we (hypothetisch en hilarisch) bij hem een verstandelijk gen inplanten zodat die vogel zogezegd wijs is geworden.
Wat denk je dat er gebeurt?
Ik heb het ook aan mijn man gevraagd en mijn man, die heel erg terre �* terre is; wat zei hij? Hewel die vogel gaat geen migraties meer uitvoeren van honderden km, hij gaat zich aanpassen aan de veranderende omstandigheden op de ene of andere plaats en hij zal zo overleven en goed gedijen...
Maar die vogel gaat ook de mogelijkheid verliezen om honderden km ver te vliegen zonder kompas en een paar eeuwen later gaat hij alleen al het idee dat dat zou kunnen als zuiver hekserij van de hand wijzen...

Duidelijk antwoord op je vraag?

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

In wezen is het andersom dat het denken zelf de grondslag is van het gevoel.
Het heeft zijn eigen logica, zijn eigen verklaring en is zelfstandig en het gevoelsleven is daarbij bijzaak op de tweede plaats.
Dat is namelijk de vorm van het onbewuste, de nacht, de duisternis.
En niet de nacht en de duisternis zijn de waarheid, maar de dag en het licht.

Evenmin als de nacht en de duisternis waarheid zijn, is de dag en het licht de waarheid maar is de eenheid van de twee is de waarheid, want geen licht zonder duisternis en omgekeerd.

En het ontbreekt de mensheid niet aan gevoel, maar aan goed denken, zoals geopenbaard in Hegel en mijn atoomtheorie.
En het gevoelsleven heeft er volgens mij nog steeds weinig van gemaakt.
Tenzij het een geestelijk gevoel is uit het denken.
Het denken zelf baart het gevoel.
Dan is dan de andere kant van jouw visie.
Kunst is om ook die kant te begrijpen, voor jou dan: te voelen.

Het verstandelijke ontleden en aftasten van mijn gevoel, dat zich met elke verstandelijke ontdekking meer en meer verdiept en steeds verder en verder en dieper en nauwkeuriger weet dan ikzelf en in de geheimen van het leven is doorgedrongen; inderdaad dat is de weg die ik ga.

Een voortdurende uitwisseling van intellect en gevoel.
ik hou niet van jouw interpretatie dat het denken het gevoel baart; voor mij was het weten van het gevoel en dus het gevoel zelf er altijd, maar moet ik mij, ook geestelijk meer en meer ontplooien om erbij te kunnen...

Zo zie ik het en voor mij zijn het geen windeieren...

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik geef je een ander voorbeeld.

Een migratievogel die zonder compas, zonder uitwendige begeleidingsnota honderden km ver vliegt. ...

Duidelijk antwoord op je vraag?

Nee, natuurlijk niet. Je kan een contradictio in i terminis over mensen niet aannemelijk maken met een speculatie over een genetische aanpassing trekvogels met een onbestaand gen en de mening van je man over de effecten die dat op termijn 'ongetwijfeld' zal hebben op de zintuigen en eigenschappen van het nageslacht van die trekvogels.

Bovendien beweerde je iets over onbekende vermogens waarover de mens alreeds moet beschikken en niet over bekende vermogens die de mens heeft verloren. Dus al zou je redenering over trekvogels bewezen kunnen worden dan bewijst dat het verlies van vermogens en niet het verwerven van vermogens. Je verhaaltje slaat de plank dus totaal mis.

Je bent een onverbeterlijke positivist met een grenzeloze fantasie. Als er een gen van logica bestaat dan is het bij jou niet actief geworden.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Nee, natuurlijk niet. Je kan een contradictio in i terminis over mensen niet aannemelijk maken met een speculatie over een genetische aanpassing trekvogels met een onbestaand gen en de mening van je man over de effecten die dat op termijn 'ongetwijfeld' zal hebben op de zintuigen en eigenschappen van het nageslacht van die trekvogels.

Bovendien beweerde je iets over onbekende vermogens waarover de mens alreeds moet beschikken en niet over bekende vermogens die de mens heeft verloren. Dus al zou je redenering over trekvogels bewezen kunnen worden dan bewijst dat het verlies van vermogens en niet het verwerven van vermogens. Je verhaaltje slaat de plank dus totaal mis.

Je bent een onverbeterlijke positivist met een grenzeloze fantasie. Als er een gen van logica bestaat dan is het bij jou niet actief geworden.

Het is helemaal geen speculatie, het is zuivere logica en de mensen hebben hetzelfde gedaan. Zij hebben altijd en overal hun gemak gezocht en/of andere mensen doen werken voor hun gemak en zo hebben ze, op evolutieniveau veel meer verloren dan dat ze gewonnen hebben; want onze huidige beschaving waarbij we zelfs de mensheid en de hele wereld verschillende malen om zeep kunnen helpen is niet meer dan een laagje vernis...
Enfin, ik zal mijn eigen weg wel gaan en ik kan alleen maar zeggen dat hij tot nu niet onvruchtbaar is en/of was...
Alles hangt natuurlijk af vanuit welk referentiekader je je leven beschouwd...

[Peche]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ook de stof is uit God.
Daarom zijt Gij uit God en tot God zult Gij weder keren.
En de microwezentjes zullen je een nieuw "stoffelijk" lichaam geven.
En wat de mens "stof" noemt is de uiterlijke verschijning waar niks mis mee is.
Deze behoort bij de Geest evenals het gevoel, wat de ziel is.
Dus je hebt al aan de rand van de dood gelopen?
Om het leven in al zijn oneindige veelheid en diepzinnigheid aan inhoud te kunnen ervaren en te begrijpen.
Maar de prijs die wij daarvoor moeten betalen is het lijden, dat er ook moet zijn om daaruit het geluk te doen geboren worden.
Uit de duisternis komt het licht voort.
Want alles bestaat slechts dank zij zijn eigen tegendeel.

Kan je goed Engels?
https://www.youtube.com/watch?v=TQjU5rWkShk

I just gotta beat this clock, fuck this clock I'mma let them eat this watch!

[Peche]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zeer positief, maar ook weer met een schaduwkant die er ook is.
Alles hangt immers samen met zijn eigen tegendeel.
Wees jezelf, dat is het belangrijkste.
Dat is toch mooi: op zoek naar jezelf.
Je zit in een diep zwart gat heb ik zo de indruk.
Dat is toch mooi dat we niet alles weten en er ook nog het geheimenis is.

Goh samenhangen.... Ze duwen op elkaar en in die kracht ontstaat er nog een "neutrale" kracht in het midden.
Wees jezelf, je zegt daar iets....
Weet jij hoe hard ik vecht tegen mijn genen en er nog dagelijks mee geconfronteerd word?
Is het mogelijk tegen je genetica te vechten?
Ik kan acties ondernemen die ik voorheen niet mogelijk achtte, en me later berouwen dat ik dat niet wil zijn. Maar toch knaagt die bal in mij tot op een punt dat mijn rem wegvalt en dingen eruit geflapt worden die ik niet zo bedoel.... is it geneticly?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Evenmin als de nacht en de duisternis waarheid zijn, is de dag en het licht de waarheid maar is de eenheid van de twee is de waarheid, want geen licht zonder duisternis en omgekeerd.

Toch is in het onderscheid van beiden het licht de waarheid, en de duisternis de leugen, want in de duisternis kan je niks zien.

Johannes 1:5 En het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet begrepen.

Wat ook wel daaruit blijkt dat ik jouw visie gemakkelijk kan begrijpen en ook erken, maar jij die van mij blijkbaar niet.

Het verstandelijke ontleden en aftasten van mijn gevoel, dat zich met elke verstandelijke ontdekking meer en meer verdiept en steeds verder en verder en dieper en nauwkeuriger weet dan ikzelf en in de geheimen van het leven is doorgedrongen; inderdaad dat is de weg die ik ga.

Zoals je wilt, maar nu begin je toch al je verstand te erkennen dat je gevoel ontleedt.

Een voortdurende uitwisseling van intellect en gevoel.
ik hou niet van jouw interpretatie dat het denken het gevoel baart;

Dan mis je toch een bepaalde hogere visie.
Juist de uitwisseling van denken en gevoel impliceert dan niet alleen het gevoel het denken baart maar ook omgekeerd het denken het gevoel (niet baart, maar schept).

voor mij was het weten van het gevoel en dus het gevoel zelf er altijd, maar moet ik mij, ook geestelijk meer en meer ontplooien om erbij te kunnen...

Inderdaad zijn het gevoel en het denken allebei eeuwig.
Maar het gevoel heeft zijn ware en hogere grondslag in het denken die het gevoel verklaart, dat daaruit tevoorschijn treedt.
Dus wil je je ook geestelijk ontplooien dan zou het goed zijn speciaal dit te kunnen begrijpen.

Zo zie ik het en voor mij zijn het geen windeieren...

Volgens mij heeft jouw gevoel nog niks bijzonders opgeleverd.

Maar mijn denken wel en dat is mijn atoomtheorie.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Kan je goed Engels?
https://www.youtube.com/watch?v=TQjU5rWkShk

I just gotta beat this clock, fuck this clock I'mma let them eat this watch!

Ik ben niet zo'n taalgenie en Engels lezen, daar heb ik een hekel aan.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Goh samenhangen.... Ze duwen op elkaar en in die kracht ontstaat er nog een "neutrale" kracht in het midden.
Wees jezelf, je zegt daar iets....
Weet jij hoe hard ik vecht tegen mijn genen en er nog dagelijks mee geconfronteerd word?
Is het mogelijk tegen je genetica te vechten?

Dat wordt een zeer moeilijke kunst of de ene gen moet het tegen de andere op willen nemen en blijken de sterkste te zijn.

Ik kan acties ondernemen die ik voorheen niet mogelijk achtte, en me later berouwen dat ik dat niet wil zijn. Maar toch knaagt die bal in mij tot op een punt dat mijn rem wegvalt en dingen eruit geflapt worden die ik niet zo bedoel.... is it geneticly?

Ik denk eerder dat het psychologisch is.
Als de ziel onder spanning staat kunnen er neigingen tevoorschijn komen die de bezitter daarvan verbaasd kunnen doen staan.
Aldus worden er geheimen geopenbaard, die niet altijd zo leuk behoeven te zijn.
Maar ze zitten er wel.
Oppassen dus.
Voor je een moord begaat.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Toch is in het onderscheid van beiden het licht de waarheid, en de duisternis de leugen, want in de duisternis kan je niks zien.

Johannes 1:5 En het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet begrepen.

Wat ook wel daaruit blijkt dat ik jouw visie gemakkelijk kan begrijpen en ook erken, maar jij die van mij blijkbaar niet.

De duisternis in dit geval is het volk, de mensheid, het geschapene en in Johannes tijd hadden die het inderdaad nog niet begrepen...
Geen schepper zonder schepping en zij kunnen geen één van de twee zonder elkaar. Je kunt zeggen dat de schepper vooraf ging, als er, met het oog op de eeuwigheid al iets vooraf kan gaan...
Maar de schepper heeft zijn schepping nodig om zichzelf te zien en zichzelf te begrijpen. Dus geen licht zonder duisternis.

Zoals je wilt, maar nu begin je toch al je verstand te erkennen dat je gevoel ontleedt.

Alsof ik ooit mijn verstand ontkend heb???
Wat ik ontken is de heersende gedachte dat het verstand boven het gevoel uitsteekt en er baas over is; dat is hetzelfde als het licht prioritair te zien boven de duisternis..., terwijl beide een éénheid vormen met volstrekte evenwaardigheid van zijn delen.

Juist de uitwisseling van denken en gevoel impliceert dat niet alleen het gevoel het denken baart maar ook omgekeerd het denken het gevoel (niet baart, maar schept).
Inderdaad zijn het gevoel en het denken allebei eeuwig.
Maar het gevoel heeft zijn ware en hogere grondslag in het denken die het gevoel verklaart, dat daaruit tevoorschijn treedt.
Dus wil je je ook geestelijk ontplooien dan zou het goed zijn speciaal dit te kunnen begrijpen.

Weer belicht je maar één zijde van de waarheid; zoals het gevoel zijn ware en hogere grondslag heeft in het denken dat het gevoel verklaart, zo heeft het denken een ware en hogere grondslag in het gevoel dat hij moet uitklaren. Zonder het gevoel is het denken steriel en zit het opgesloten in zichzelf en draait rondjes rond zijn eigen kruis...

Volgens mij heeft jouw gevoel nog niks bijzonders opgeleverd.

Dat kun jij duidelijk niet weten... Ik denk 'verstandelijk' het tegendeel.

Maar mijn denken wel en dat is mijn atoomtheorie.

Is jouw innerlijk leven door die atoomtheorie veranderd???

[Peche]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik ben niet zo'n taalgenie en Engels lezen, daar heb ik een hekel aan.

Ik kon het niet beter verwoorden
Enfin relaten

[Peche]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dat wordt een zeer moeilijke kunst of de ene gen moet het tegen de andere op willen nemen en blijken de sterkste te zijn.
Ik denk eerder dat het psychologisch is.
Als de ziel onder spanning staat kunnen er neigingen tevoorschijn komen die de bezitter daarvan verbaasd kunnen doen staan.
Aldus worden er geheimen geopenbaard, die niet altijd zo leuk behoeven te zijn.
Maar ze zitten er wel.
Oppassen dus.
Voor je een moord begaat.

Ik dood niemand. Zit niet in mijn aard.
Maar mijn ego neemt de overhand en ik spring niet meer in een de-neutralizer. Tot grote spijt van velen. Maar het is groter dan mezelf geworden.
En al dat kwade in mij hou ik niet meer op. Ik laat letterlijk alles los.
Ik kan niet op tegen dit met die combinatie van genen.
Alles wat verteert is kak ik eruit en voedt het metgeen rotzooi meer.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Ik dood niemand. Zit niet in mijn aard.
Maar mijn ego neemt de overhand en ik spring niet meer in een de-neutralizer. Tot grote spijt van velen. Maar het is groter dan mezelf geworden.
En al dat kwade in mij hou ik niet meer op. Ik laat letterlijk alles los.
Ik kan niet op tegen dit met die combinatie van genen.
Alles wat verteert is kak ik eruit en voedt het metgeen rotzooi meer.

Mooi

[Peche]

Ik vind het nochtans behoorlijk walgelijk
Maar we groeien maar naar het licht dat we kunnen zien he ...

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Het is helemaal geen speculatie, het is zuivere logica ...

Nee, Marie, een contradictio in terminis kan niet worden opgelost zelfs niet met zuivere logica. Mijn verzoek om je bewering te staven blijft dus staan:

"Noem eens een aantal van die 'echte mogelijkheden van de mensen waar we niets van weten'.

Of geef toe dat je maar wat zit te zwetsen.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Nee, Marie, een contradictio in terminis kan niet worden opgelost zelfs niet met zuivere logica. Mijn verzoek om je bewering te staven blijft dus staan:

"Noem eens een aantal van die 'echte mogelijkheden van de mensen waar we niets van weten'.

Of geef toe dat je maar wat zit te zwetsen.

Het eufemisme van het jaar 2015, als je het mijn vraagt...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Nee, Marie, een contradictio in terminis kan niet worden opgelost zelfs niet met zuivere logica. Mijn verzoek om je bewering te staven blijft dus staan:

"Noem eens een aantal van die 'echte mogelijkheden van de mensen waar we niets van weten'.

Of geef toe dat je maar wat zit te zwetsen.

Overal duiken meer en meer boeken op over alternatieve geneeswijze, alternatieve zienswijze van de problemen waar de mens mee worstelen, de wetenschap (fysica) zelf davert in zijn grenzen...
Het is allemaal alternatief en ik ben geen adept ervan, en volg het zeker niet op de voet en ga mijn eigen weg, maar steeds weer vang ik berichten op die bevestigen wat mijn eigen weg mij leert.
Er is veel meer mogelijk dan wat de officiële wetenschappen denken of uitgeven voor wat de enige realiteit zou zijn; wij moeten alleen maar durven onze innerlijke krachten te ontdekken en eens gevonden te versterken...
Wat ik in mijn eigen leven, zonder ophefmakende feiten, maar met diep ingrijpende kleine veranderingen doe.
En alles kan verklaard worden, er is niets abnormaals mee gemoeid, maar het verandert blijvend wel heel wat...