'Rek leven niet nodeloos'

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Ok, wat ik vergeten te vertellen heb is dat de veertiger een crimineel is met meerdere moorden op zijn geweten die gevangen zit en de vijftiger is een oncoloog die bij overleving nog meerdere levens kan redden.

Moet de veertiger nog altijd het hart krijgen?

Ga je randvoorwaarden blijven uitvinden zolang ik je geen antwoord geef dat je niet aanstaat?

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door geertvdb

Dat kan niet, dimensies beginnen vanaf 1.

Kijk, nu ga je je ook al op wiskundig vlak wagen, waar je klaarblijkelijk even weinig kaas van gegeten hebt.

Dat doe ik vanaf het begin. Wat niet gemakkelijk is omdat ge soms onbegrijpelijke zinnen en redeneringen maakt.

Mijn probleem niet dat jij niet begrijpend kan lezen; of dat je het niet wil, kies maar welk van beiden je verkiest.

Dat is altijd het probleem bij extremistische maatschappijvisies. De aanhangers ervan kunnen nooit consequent volgens die visie leven.

Stip gerust aan waar in niet consequent ben. Kunnen we nog eens lachen.

Nogmaals, wie zegt dat ik ertegen ben? Ik wijs u opnieuw op de consequentie van uw overtuiging. Ik stel het helemaal niet karikaturaal voor.

Tuurlijk, je megt mensen woorden in de mond, je bouwt stropoppen, je claims consequentie terwijl je niet weet waar je het over hebt, maar verder stel je het niet karikaturaal voor

Dat dacht ik wel. Ultra libertairen zijn consequent voor anderen, maar 'een pak minder voor zichzelf'.

Kijk, wil je een voorbeeld van je karikaturaal gezwets, hier heb je er een prachtvoorbeeld van

Dit is emo gezever, dat ik in mijn antwoord post dan ook belachelijk heb gemaakt.

Als je posts belachelijk wil maken, dan ga je toch echt wel beter je best moeten doen

Ik geloof in niets, ik ben een atheist. Dit heb ik toch al eens verteld? Ik ben er gewoon zeker van dat uw visie op verspilling 1 dimensionaal is. Zoals een boekhouder. Alleen met cijfertjes te berekenen.

Je gelooft niets, je weet niets en je begrijpt niets. In de States zou je wellicht zo een Trump-stemmer kunnen zijn .

Mijn visie is correct.
De medische wetenschap is geen wiskunde. Het is mensenwerk, en dus niet feilloos.

Dus ik stel u opnieuw de vraag die u ontwijkt: Ge gaat mij toch niet vertellen dat gij de % die dokters u vertellen, zomaar gelooft?

Vertel eens, wie ben jij dat ik jouw oordeel eerder zou moeten geloven dan het oordeel van de medische wetenschap? Of beter nog, vertel waar je zulk een achterlijke visie op de medische wetenschap vandaag hebt gehaald.

In tegendeel, twijfel is de motor van wetenschappelijke vooruitgang.

Tuurlijk, alleen vergeet jij de essentiële stap die daarna volgt, om tot kennis te komen

Het feit dat er groepsverzekeringen voor ski groepen bestaan, is dat al geen bewijs genoeg? Waarom zouden die anders bestaan, als er geen vraag naar is?
Hebt u een auto verzekering? Verwacht u niet dat anderen dat ook hebben voor u op de baan gaat? Zou u op de baan gaan indien u wist dat geen enkele andere bestuurder een verzekering heeft? En u in geval van een accident alles zelf moet betalen, zelfs indien u in uw recht bent?

Zoals steeds ontwijkt u mijn voorbeelden, en dat zal u ook met dit voorbeeld doen.

Als je in de eerste plaats niet antwoord op de vraag die je gesteld wordt, dan valt er zelfs niets te ontwijken .
Dus opnieuw: toon me aan dat ze niet meer op skiverlof gaan.

Nee, ik ben het volkomen met u oneens,.

Tuurlijk, jij bent voor verspilling

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Niet alleen niet feilloos maar tevens vatbaar voor manipulatie. En zelfs indien we het percentage overlevingskansen exact zouden kunnen bepalen, is dit dan inderdaad de enige parameter die moet gelden?

Geef gerust aan welke parameters er nog moeten gelden

Buiten een panisch "oh nee, jij vindt niet dat ieder het absolute recht moet hebben om zoveel mogelijk rek op zijn/haar leven te zetten"-gejank, is er bitter weinig te horen over hoe het dan wel moet.

Of je moet de "het maakt niet uit hoeveel het kost, iemand zal wel betalen"-claims als serieus beschouwen uiteraard .

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Ga je randvoorwaarden blijven uitvinden zolang ik je geen antwoord geef dat je niet aanstaat?

Tja, je moet alles vanuit verschillende perspectieven bekijken. Je heb een standpunt ingenomen zonder de situatie volledig te kennen en je hebt er ook niet naar gevraagd, vandaar.

Ik zou nog verder kunnen gaan maar ik hoop dat je begrijpt dat dergelijke beslissingen extreem moeilijk liggen.

Door een systeem van wachtlijsten op te stellen creëer je een objectief criterium. Een criterium dat door iedereen kan gedragen worden want organen worden binnen Europe uitgewisseld en dan moet het system van prioriteit algemeen zijn en op het moment dat er een orgaan is dient iedereen snel te weten wie aan de beurt is.

En ja, ben je een vijftiger met een theoretisch lagere kans maar je staat eerst op de lijst, dan ga je het hart krijgen en ik vind dit correct.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Geef gerust aan welke parameters er nog moeten gelden

Buiten een panisch "oh nee, jij vindt niet dat ieder het absolute recht moet hebben om zoveel mogelijk rek op zijn/haar leven te zetten"-gejank, is er bitter weinig te horen over hoe het dan wel moet.

Of je moet de "het maakt niet uit hoeveel het kost, iemand zal wel betalen"-claims als serieus beschouwen uiteraard .

Persoonlijk vind ik natuurlijk dat er ook paal en park moet gesteld worden aan deze praktijk maar het is een zeer moeilijk thema en ik heb niet onmiddellijk een antwoord klaar.

Ik heb al mensen zien overleven waar ik de hoop van zou opgegeven hebben indien het mijn familie zou zijn. Wie ben ik om iemand zijn of haar vader of moeder te ontnemen uit een kosten overweging? Hoe zullen die mensen reageren en zullen ze het de maatschappij niet verwijten?

Simpel is het in elk geval niet.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Tja, je moet alles vanuit verschillende perspectieven bekijken. Je heb een standpunt ingenomen zonder de situatie volledig te kennen en je hebt er ook niet naar gevraagd, vandaar.

Omdat het ook niet relevant was. Je stelt wel dat je alles vanuit verschillende perspectieven moet bekijken, maar dat is niet noodzakelijk zo. Als alles vanuit verschillende perspectieven bekijken een excuus wordt om toch maar één benadering te vinden die verspilling kan goedpraten, dan is dat bijvoorbeeld verre van een noodzakelijk iets.

Ik zou nog verder kunnen gaan maar ik hoop dat je begrijpt dat dergelijke beslissingen extreem moeilijk liggen.

Moeilijk is die beslissing dan nog steeds niet hoor. Alleen ga je dan twee visies met elkaar gaan vermengen (in deze wat is de waarde van het leven van een misdadiger), waardoor je enkel en alleen meer mist spuit in een discussie als deze, dan dat je duidelijkheid brengt.

En alle gezever met een trol als geertvdb ten spijt, is dat laatste niet bepaald de bedoeling in een discussie als deze .

Door een systeem van wachtlijsten op te stellen creëer je een objectief criterium. Een criterium dat door iedereen kan gedragen worden want organen worden binnen Europe uitgewisseld en dan moet het system van prioriteit algemeen zijn en op het moment dat er een orgaan is dient iedereen snel te weten wie aan de beurt is.

De systematiek van prioriteiten is niet mutually exclusive met snelheid; dat hangt enkel en alleen af van welke ondersteunende processen je daarachter opzet, om die systematiek te handhaven.
Met een degelijk systeem, heb je met één druk op de knop een overzicht van de noden op dat moment. En dat is uiteraard een dynamisch overzicht, maar dat is inherent aan de materie waar je mee werkt lijkt me dan.

En ja, ben je een vijftiger met een theoretisch lagere kans maar je staat eerst op de lijst, dan ga je het hart krijgen en ik vind dit correct.

Dat mag je gerust vinden uiteraard . Zolang je besef dat kiezen sowieso delen betekent.
In het geval van de orgaantransplantatie betekent dat hart dat door die vijftiger "opgeëist" wordt, wellicht de dood van pakweg een tiener/twintiger die datzelfde hart ook kon gebruiken.

Op grotere schaal (en dat is waar het artikel in aanzet van die topic eigenlijk om draaide), is elke € die je aan het ene uitgeeft, een € minder die je aan iets anders kan uitgeven.
Elke € die je uitgeeft aan het rekken van het levenseinde bij bejaarden (en daar gaat het gros van het geld naartoe), is een € die je minder kan besteden bij de bestrijding van pakweg kinderkanker. Of, in de stijl van het artikel zelf: elke € die je uitgeeft aan het rekken van het levenseinde bij bejaarden, is een € minder die je kan besteden om die extra laatste jaren voor die bejaarde leefbaar te maken en/of te houden.

En dat, dat vereist sowieso dat je prioriteiten en afwegingen gaat maken, waarbij "heilige huisjes" moeten kunnen sneuvelen. Wellicht is de opdeling die ik maak niet zaligmakend, maar dat hoeft ook niet. De eerste mentaliteit-switch die moet gebeuren is er eentje weg van het "je moet iedereen redden"-denken, weg van het "het is een basisrecht om te kiezen voor leven ten koste van welke behandeling dan ook"-denken, weg van het acuut behandelen tot aan de dood. En dat laatste hangt veel meer af van de nabestaanden dan van de patiënt zelf typisch.

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Persoonlijk vind ik natuurlijk dat er ook paal en park moet gesteld worden aan deze praktijk maar het is een zeer moeilijk thema en ik heb niet onmiddellijk een antwoord klaar.

Moeilijke thema's zijn de leukste om te behandelen

Ik heb al mensen zien overleven waar ik de hoop van zou opgegeven hebben indien het mijn familie zou zijn. Wie ben ik om iemand zijn of haar vader of moeder te ontnemen uit een kosten overweging? Hoe zullen die mensen reageren en zullen ze het de maatschappij niet verwijten?

Is dat an sich wel relevant? Moet een maatschappij, uit vrees voor verwijten, ervoor kiezen iemand te behandelen, daarmee zijn/of haar leven te rekken voor misschien 5 of zelfs 10 jaar, terwijl ze met datzelfde geld 10 andere mensen hadden kunnen behandelen en redden?

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Omdat het ook niet relevant was. Je stelt wel dat je alles vanuit verschillende perspectieven moet bekijken, maar dat is niet noodzakelijk zo. Als alles vanuit verschillende perspectieven bekijken een excuus wordt om toch maar één benadering te vinden die verspilling kan goedpraten, dan is dat bijvoorbeeld verre van een noodzakelijk iets.



Moeilijk is die beslissing dan nog steeds niet hoor. Alleen ga je dan twee visies met elkaar gaan vermengen (in deze wat is de waarde van het leven van een misdadiger), waardoor je enkel en alleen meer mist spuit in een discussie als deze, dan dat je duidelijkheid brengt.

En alle gezever met een trol als geertvdb ten spijt, is dat laatste niet bepaald de bedoeling in een discussie als deze .



De systematiek van prioriteiten is niet mutually exclusive met snelheid; dat hangt enkel en alleen af van welke ondersteunende processen je daarachter opzet, om die systematiek te handhaven.
Met een degelijk systeem, heb je met één druk op de knop een overzicht van de noden op dat moment. En dat is uiteraard een dynamisch overzicht, maar dat is inherent aan de materie waar je mee werkt lijkt me dan.



Dat mag je gerust vinden uiteraard . Zolang je besef dat kiezen sowieso delen betekent.
In het geval van de orgaantransplantatie betekent dat hart dat door die vijftiger "opgeëist" wordt, wellicht de dood van pakweg een tiener/twintiger die datzelfde hart ook kon gebruiken.

Op grotere schaal (en dat is waar het artikel in aanzet van die topic eigenlijk om draaide), is elke € die je aan het ene uitgeeft, een € minder die je aan iets anders kan uitgeven.
Elke € die je uitgeeft aan het rekken van het levenseinde bij bejaarden (en daar gaat het gros van het geld naartoe), is een € die je minder kan besteden bij de bestrijding van pakweg kinderkanker. Of, in de stijl van het artikel zelf: elke € die je uitgeeft aan het rekken van het levenseinde bij bejaarden, is een € minder die je kan besteden om die extra laatste jaren voor die bejaarde leefbaar te maken en/of te houden.

En dat, dat vereist sowieso dat je prioriteiten en afwegingen gaat maken, waarbij "heilige huisjes" moeten kunnen sneuvelen. Wellicht is de opdeling die ik maak niet zaligmakend, maar dat hoeft ook niet. De eerste mentaliteit-switch die moet gebeuren is er eentje weg van het "je moet iedereen redden"-denken, weg van het "het is een basisrecht om te kiezen voor leven ten koste van welke behandeling dan ook"-denken, weg van het acuut behandelen tot aan de dood. En dat laatste hangt veel meer af van de nabestaanden dan van de patiënt zelf typisch.



Moeilijke thema's zijn de leukste om te behandelen



Is dat an sich wel relevant? Moet een maatschappij, uit vrees voor verwijten, ervoor kiezen iemand te behandelen, daarmee zijn/of haar leven te rekken voor misschien 5 of zelfs 10 jaar, terwijl ze met datzelfde geld 10 andere mensen hadden kunnen behandelen en redden?

Ik heb specifiek de vraag gesteld voor een beschikbaar donorhart omdat daarbij een keuze moet gemaakt worden. Over het algemeen is dit wel niet zo. Het is niet omdat we een behandeling bij een oudere stilzetten dat dit betekent dat we 10 jongere mensen gaan kunnen redden.

Het tegendeel zou wel eens waar kunnen zijn. De ervaringen die opgebouwd zijn bij de bestrijding van kanker bij ouderen kunnen ons ook helpen om deze bij jongeren te bestrijden. De research die uitgevoerd wordt baat iedereen. De incrementele kost van een scan is niet zo groot. Het is een zeer dure investering en indien men minders scans zou uitvoeren zou de kost per scan de hoogte in moeten.

Kost dit geld? Ja, maar als we over geld en het gebruik van maatschappelijke middelen gaan praten dan zou ik eerst op enkele andere posten besparen dan mensen te vroeg op te geven. Dit gezegd zijnde, inefficiëntie moet natuurlijk altijd bestreden worden.

Ik ben natuurlijk wel akkoord dat er een gulden middenweg is en ik ben zelf geen vragende partij om langer te leven indien ik teveel aan kwaliteit moet inboeten maar dit is een keuze die ik voor mezelf maak en waarvan ik niet wil dat anderen die voor mij maken dus moet ik dit zelf ook niet voor anderen doen.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Ik heb specifiek de vraag gesteld voor een beschikbaar donorhart omdat daarbij een keuze moet gemaakt worden. Over het algemeen is dit wel niet zo. Het is niet omdat we een behandeling bij een oudere stilzetten dat dit betekent dat we 10 jongere mensen gaan kunnen redden.

Over het algemeen blijft dat net zo; een € die je aan het ene uitgeeft, kan je niet meer aan het andere uitgeven. Iets anders stellen is in het beste geval naïef en goedgelovig

Het tegendeel zou wel eens waar kunnen zijn. De ervaringen die opgebouwd zijn bij de bestrijding van kanker bij ouderen kunnen ons ook helpen om deze bij jongeren te bestrijden. De research die uitgevoerd wordt baat iedereen. De incrementele kost van een scan is niet zo groot. Het is een zeer dure investering en indien men minders scans zou uitvoeren zou de kost per scan de hoogte in moeten.

De kost bij een kanker-behandeling zit niet in de scan, maar in de behandeling zelf.
En tenzij je het over experimentele behandelingen hebt, leert de medische wetenschap niets bij, wanneer ze 100 bejaarde kanker-patienten een verder een behandeling geven. Ze bevestigen er voor zichzelf hoogstens mee dat je die mensen enkele jaren extra kan geven.

De argumentatie dat de kost van een scan anders de hoogte in moet, raakt kant noch wal trouwens, en bestendigt enkel het verspillingsgehalte (we moeten scannen want we moeten de kost per scan laag houden). Als je met een scanner een miljoen scans kan maken, dan maakt dat die scanner zelf letterlijk geen fluit uit of dat nu een oudere of een jongere is.

Kost dit geld? Ja, maar als we over geld en het gebruik van maatschappelijke middelen gaan praten dan zou ik eerst op enkele andere posten besparen dan mensen te vroeg op te geven. Dit gezegd zijnde, inefficiëntie moet natuurlijk altijd bestreden worden.

Waarom zou je in termen van heilige huisjes moeten spreken? Wat denk je daarmee te bereiken?
Is het dan echt zoveel humaner en menselijker om oma nog maar eens een kanker-behandeling te geven, waardoor ze hopelijk enkele extra jaren kan hebben maar waarvoor ze wel doorheen alle ontberingen moet die met zo'n behandeling gepaard gaan, ipv ze "slechts" een jaartje te geven via palliatieve zorg?
Of net zozeer, is het echt zoveel humaner en menselijker om bejaarden te rekken in hun levensduur, om ze dan toch maar op te gaan sluiten in bejaardenhuizen waar ze, vastgebonden in/op hun bed/stoel liggen weg te rotten in hun eigen uitwerpselen?

Wie doe je een plezier als je het leven van iemand aan het einde van zijn leven, nog wat extra rekt, ipv hem comfortabel die laatste momenten te laten beleven? De patient zelf, of de familie?

Ik ben natuurlijk wel akkoord dat er een gulden middenweg is en ik ben zelf geen vragende partij om langer te leven indien ik teveel aan kwaliteit moet inboeten maar dit is een keuze die ik voor mezelf maak en waarvan ik niet wil dat anderen die voor mij maken dus moet ik dit zelf ook niet voor anderen doen.

Dat is geen keuze die je 100% zelf kan maken, als je de kost van die keuze afwentelt op de maatschappij. Een maatschappij moet op zo'n moment de keuze hebben om je te zeggen dat die keuze x en y zal kosten van je eigen rekening, omdat ze de gemeenschapsgelden prioritizeren naar andere, meer belangrijke zaken.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Over het algemeen blijft dat net zo; een € die je aan het ene uitgeeft, kan je niet meer aan het andere uitgeven. Iets anders stellen is in het beste geval naïef en goedgelovig



De kost bij een kanker-behandeling zit niet in de scan, maar in de behandeling zelf.
En tenzij je het over experimentele behandelingen hebt, leert de medische wetenschap niets bij, wanneer ze 100 bejaarde kanker-patienten een verder een behandeling geven. Ze bevestigen er voor zichzelf hoogstens mee dat je die mensen enkele jaren extra kan geven.

De argumentatie dat de kost van een scan anders de hoogte in moet, raakt kant noch wal trouwens, en bestendigt enkel het verspillingsgehalte (we moeten scannen want we moeten de kost per scan laag houden). Als je met een scanner een miljoen scans kan maken, dan maakt dat die scanner zelf letterlijk geen fluit uit of dat nu een oudere of een jongere is.



Waarom zou je in termen van heilige huisjes moeten spreken? Wat denk je daarmee te bereiken?
Is het dan echt zoveel humaner en menselijker om oma nog maar eens een kanker-behandeling te geven, waardoor ze hopelijk enkele extra jaren kan hebben maar waarvoor ze wel doorheen alle ontberingen moet die met zo'n behandeling gepaard gaan, ipv ze "slechts" een jaartje te geven via palliatieve zorg?
Of net zozeer, is het echt zoveel humaner en menselijker om bejaarden te rekken in hun levensduur, om ze dan toch maar op te gaan sluiten in bejaardenhuizen waar ze, vastgebonden in/op hun bed/stoel liggen weg te rotten in hun eigen uitwerpselen?

Wie doe je een plezier als je het leven van iemand aan het einde van zijn leven, nog wat extra rekt, ipv hem comfortabel die laatste momenten te laten beleven? De patient zelf, of de familie?



Dat is geen keuze die je 100% zelf kan maken, als je de kost van die keuze afwentelt op de maatschappij. Een maatschappij moet op zo'n moment de keuze hebben om je te zeggen dat die keuze x en y zal kosten van je eigen rekening, omdat ze de gemeenschapsgelden prioritizeren naar andere, meer belangrijke zaken.

Ik denk dat je helemaal fout bent. Als men kanker niet overleeft is dit omdat men de behandeling stopzet vanwege het feit dat genezing niet mogelijk is en dit op eender welke leeftijd. Ik heb nog nooit gehoord van een geval waarbij men de behandeling stopzette vanwege een te beperkt aantal middelen.

En de extra jaren die ouderen krijgen hoeven niet onmenselijk te zijn. Ik ken er genoeg die nog goed profiteren van het leven na een kankerbehandeling zelfs als die opgestart is na hun 80ste.

Een kankerbehandeling hoeft niet altijd zo extreem duur te zijn. Een paar chemo sessies of een paar radiotherapeutische sessies kunnen veel kankers tegenhouden. Dure en complexe kankerbehandelingen zal men meestal nu reeds niet meer uitvoeren na een bepaalde leeftijd.

En voor mij zijn er geen heilige huisjes. Ik ben een erg grote voorstander van euthanasie en ik vind dat de huidige wet gerust mag uitgebreid worden naar euthanasie bij dementie bijvoorbeeld. Maar dit is een keuze die het individu zelf moet nemen en niemand anders.

Men mag enkel een behandeling stopzetten zonder dat de patient daarom vraagt indien de behandeling uitzichtloos is en geloof me gerust dit gebeurt meer dan je denkt.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Ik denk dat je helemaal fout bent. Als men kanker niet overleeft is dit omdat men de behandeling stopzet vanwege het feit dat genezing niet mogelijk is en dit op eender welke leeftijd. Ik heb nog nooit gehoord van een geval waarbij men de behandeling stopzette vanwege een te beperkt aantal middelen.

Tuurlijk niet; de stelregel in de Belgische ziekteverzekering vertrekt vandaag net vanuit "blijven behandelen"-principe, waarover het hier gaat.

En de extra jaren die ouderen krijgen hoeven niet onmenselijk te zijn. Ik ken er genoeg die nog goed profiteren van het leven na een kankerbehandeling zelfs als die opgestart is na hun 80ste.

Goed mogelijk, maar dat neemt niet weg dat je nog steeds de vraag kan, mag en moet stellen of het geld überhaupt daar had aan uitgegeven moeten worden.

Een kankerbehandeling hoeft niet altijd zo extreem duur te zijn. Een paar chemo sessies of een paar radiotherapeutische sessies kunnen veel kankers tegenhouden. Dure en complexe kankerbehandelingen zal men meestal nu reeds niet meer uitvoeren na een bepaalde leeftijd.

Zo goedkoop zijn die sessies niet, en qua invasief karakter op het lichaam kunnen ze tellen. Dus ook daar blijft dezelfde vraag als hierboven.

En voor mij zijn er geen heilige huisjes. Ik ben een erg grote voorstander van euthanasie en ik vind dat de huidige wet gerust mag uitgebreid worden naar euthanasie bij dementie bijvoorbeeld. Maar dit is een keuze die het individu zelf moet nemen en niemand anders.

Dat zei je eerder al en daar heb ik je eerder ook al op geantwoord: als je die keuze op kosten van een maatschappij neemt, is het niet meer dan logisch dat die keuze niet voor de volle 100% van jezelf afhangt. There's no free lunch.

Men mag enkel een behandeling stopzetten zonder dat de patient daarom vraagt indien de behandeling uitzichtloos is en geloof me gerust dit gebeurt meer dan je denkt.

Dan zouden experten ter zake in de eerste plaats al geen oproepen doen in de krant, als in het begin van dit topic.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Dan zouden experten ter zake in de eerste plaats al geen oproepen doen in de krant, als in het begin van dit topic.

Het artikel ja:

'Kankerpatiënten die sterven boven de 70 jaar, krijgen in hun laatste jaren 70 tot 80 procent van de totale gezondheidszorg van hun leven. Nutteloos, want je weet toch dat ze gaan sterven.

Dan kunnen we de behandeling van iedereen stopzetten want iedereen sterft toch. Een beetje kort door de bocht denk ik. Als men het leven van iemand van 80 nog 5 jaar kwalitatief kan verlengen vind ik dit hoegenaamd niet zinloos.

Verder pleit men voor een shift van dure medische behandeling naar een meer menselijke palliatieve begeleiding. Men stelt nergens dat het geld ten goede zou komen van de jongere generatie. Eigenlijk willen de zogenaamde specialisten gewoon het geld naar zich toetrekken, whats the difference?

Ik sta wel deels achter het artikel want ik heb ook zaken gezien die erover waren en ik besef ook dat sommige specialisten de zaken te technisch bekijken in plaats van te kijken naar de mens achter de behandeling. Het is gewoon niet zwart-wit, het is grijs.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Het artikel ja:

'Kankerpatiënten die sterven boven de 70 jaar, krijgen in hun laatste jaren 70 tot 80 procent van de totale gezondheidszorg van hun leven. Nutteloos, want je weet toch dat ze gaan sterven.

Dan kunnen we de behandeling van iedereen stopzetten want iedereen sterft toch. Een beetje kort door de bocht denk ik. Als men het leven van iemand van 80 nog 5 jaar kwalitatief kan verlengen vind ik dit hoegenaamd niet zinloos.

As also already said: jij mag dat gerust vinden, maar wat je als individu wil/niet wil, doet er weinig concreet toe. Waar men anders de mond vol heeft van "de maatschappij", is die nu plots veraf . Maar nee, ook in dat geval zal de maatschappij de keuze maken. En ja, die keuze kan heus betekenen dat er zo geen uitgebreide behandelingen meer gegeven worden aan 80+jarigen.

70-80% van de onkosten op hun hele leven besteden in die laatste jaren, om enkele jaren respijt te krijgen, is pure verspilling. Je mag als maatschappij heus ervoor kiezen om die verspilling te blijven gedogen en dragen, maar dat zal ook willen zeggen dat je voor die verspilling gaat betalen als maatschappij. Simple as a choice.

Verder pleit men voor een shift van dure medische behandeling naar een meer menselijke palliatieve begeleiding. Men stelt nergens dat het geld ten goede zou komen van de jongere generatie. Eigenlijk willen de zogenaamde specialisten gewoon het geld naar zich toetrekken, whats the difference?

Beetje begrijpend lezen en weten wat er staat zou je sieren, ipv Trumpiaanse, populistische nonsense als "de specialisten willen het geld naar zich toetrekken" te poneren. Als specialisten in jouw ogen toch maar geldwolven zijn, dan kan je ze ook even goed afschaffen, niet?

En jazeker, men pleit in dit geval voor een shift van acute naar chronische behandeling. Van behandelingen die geld verspillen in het leven rekken, naar behandelingen die erop gefocust zijn de laatste jaren leefbaar te maken.

Dat dat geld inderdaad niet naar jongeren gaat gaan, doet er in deze niet toe, tenzij je wil illustreren dat je niet goed begrijpt waar deze discussie over gaat. Ze ondersteunen net de stelling dat geld verspild wordt aan overbodige behandelingen, ipv het te investeren daar waar het er het meeste toe doet.

Ik sta wel deels achter het artikel want ik heb ook zaken gezien die erover waren en ik besef ook dat sommige specialisten de zaken te technisch bekijken in plaats van te kijken naar de mens achter de behandeling. Het is gewoon niet zwart-wit, het is grijs.

Nope, het is wel degelijk zwart-wit. Het is enkel grijs als je geen keuze durft maken en alles bij het oude wil laten, geld wil blijven verspillen in overbodige behandelingen en geen geld wil overhouden voor een leefbaar levenseinde.

Of je moet het effectief menen dat de maatschappij nog meer geld moet ophoesten om beiden te realiseren. Die 50% overheidsbeslag kan heus wel nog hoger?

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

En jazeker, men pleit in dit geval voor een shift van acute naar chronische behandeling. Van behandelingen die geld verspillen in het leven rekken, naar behandelingen die erop gefocust zijn de laatste jaren leefbaar te maken.

Ok, maar m.i. kan chemo- en radiotherapie beschouwd worden als een chronische behandeling.