Wat verdient u?

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Mensen die de capaciteiten hebben om leidinggevend te zijn/worden, moeten die kansen en mogelijkheden krijgen.

Mensen die die capaciteiten niet hebben, moeten ook uitdaging en beloning in hun werk kunnen krijgen en vinden. Dat afblocken via constructies allerhande of vanuit een "'t syndicaat weet het beter"-filosofie, is niet alleen nefast voor een goed draaiend bedrijf, 't is compleet deprimerend voor de betrokken mensen zelf ook. Wil je mensen zien open bloeien? Geef ze uitdagingen die boven hun dagdagelijkse kunnen gaan, begeleid ze daarin en beloon hun daar ook in bij succes. Been there, done that, van blue collars tot executives, je kan in al die gevallen mooie dingen bereiken. Bevestig hen in hun "niet nadenken en enkel dit en dat doen"-routines, en je zit met een zuivere afgestompte bende.

Your choice wat je zelf het liefste nastreeft.

Mijn ervaring is dat in KMO's je vooral goed moet liggen bij de eigenaar, of je anders gewoon buiten de index kunt fluiten naar je opslag. En als je ontslag neemt (en de andere baan al hebt aanvaard) het kot opeens te klein is want dan gaat de hele afdeling stilvallen, etc, etc...

Ik spreek uit eigen ervaring. Ik ga niet bedelen voor opslag. Ik verwacht ieder jaar een verhoging a ratio mijn toenemende verantwoordelijkheid en ervaring. Doet hij dat niet, dan bol ik het af.

Baremas en procedures geven werknemers ten minste enige zekerheid van opslag en vermijden dit soort toestanden.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

ik werk een kleine 25 jaar ... ik heb nog nooit opslag gevraagd.
zou bij mij ook niet goe komen(/gekomen zijn) mocht een van mn werkgevers daarop wachten(/gewacht hebben).

Ik heb ook geen opslag gevraagd maar gelijke verloning.

Een subtiel verschil, meen ik.

Het was dan ook op twee weken geregeld. Ongezien in mijn bedrijf, waar normaal een raad van bestuur over verschillende keren zulke dossiers moet goedkeuren met zware frons en diepe zucht en tien buigingen van de directeur HR*.





* Persiflage over een fictief bedrijf.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

bwa, ben mss wat streng maar ik schreef het al

de econoom in mij ... zou, denk ik, mezelf ontslaan. ... ok, je hebt die 25 jaar ervaring wel, maar eerlijk, stel dat je een toppertje wegkaapt van de pas afgestudeerden ... dat duurt toch geen 3 jaar eer die al zijn achterstand op mij heeft ingehaald ? ...

dat bedoelde ik eignelijk met de vraag 'wie is eigenlijk echt zijn geld echt waard?' ...

Je hebt een punt. In mijn specifieke sector is echter belangrijk:

- het netwerk dat je hebt (en niet van forumleden);
- het "gewicht" dat je daardoor in de schaal kunt leggen: die relaties duren jaren om op te bouwen tot je in een tweerichtingsverkeer zit (de eerste jaren moet jij vooral de sokkel van anderen beklimmen);
- de beschikbaarheid en de reactiesnelheid die je aan de dag legt, waar vertrouwen voor nodig is (ze moeten op je kunnen rekenen, en als je halfdronken om twee uur in je bed ligt te stinken en wordt opgeroepen, moet je dat kunnen verdoezelen en niet de teenagecomediant uithangen);
- je moet situaties herkennen, vooral crisissituaties (en vermits er niet elke dag - gelukkig - een crisis is, kan daar lange tijd over gaan);
- je moet verschillende bedrijfsaspecten hebben ontdekt om de vorige vier punten aan de dag te kunnen leggen.

Mijn bescheiden mening, dat zal vast niet overal zo zijn.

Komt daar nog eens bij dat de jaren 25-30 en 35-40 volgens mij jaren van mindere beschikbaarheid zijn als ik even rondkijk. Veel problemen of buitenprofessionele situaties: kinderen, scheidingen, &c. Je productiviteit heeft de neiging dan niet zoveel toe te nemen. Mensen nemen dan ook vaker een carrièreswitch - wat soms gecompenseerd wordt door minder loon (omdat ze dichter bij huis willen, of een andere sector, of gedownsized worden, ...).

Soit, er valt veel voor te zeggen - net zoals er veel tegen te zeggen valt dat anciënniteit erg zwaar doorweegt.

In mijn sector lopen mensen rond "met" en "zonder" streepje. In een boek van een notoire ex-CEO wordt dat mooi uit de doeken gedaan.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Mijn ervaring is dat in KMO's je vooral goed moet liggen bij de eigenaar, of je anders gewoon buiten de index kunt fluiten naar je opslag. En als je ontslag neemt (en de andere baan al hebt aanvaard) het kot opeens te klein is want dan gaat de hele afdeling stilvallen, etc, etc...

Wellicht moeten meer mensen dat dan maar eens durven doen, opstappen als ze niet tevreden zijn, ipv klagen en zagen in de hoop dat een ander het voor hen oplost?

Ik spreek uit eigen ervaring. Ik ga niet bedelen voor opslag. Ik verwacht ieder jaar een verhoging a ratio mijn toenemende verantwoordelijkheid en ervaring. Doet hij dat niet, dan bol ik het af.

Lijkt me een verwachting die niet 100% correct is, tenzij ik hetgeen je schrijft mis-interpreteer.
Mensen die opslag verwachten omdat ze een jaar lang hetzelfde gedaan hebben, die zijn bij mij aan het verkeerde adres. Daarvoor hebben ze een loon gekregen. Mensen die meer verantwoordelijkheid hebben gekregen, hebben genomen, die dingen hebben verbeterd en die dingen willen verbeteren, die verdienen een opslag. Opslag op basis van anciënniteit, is contra-productief. Zolang je niks met die anciënniteit doet, is dat waardeloos.

Baremas en procedures geven werknemers ten minste enige zekerheid van opslag en vermijden dit soort toestanden.

Wat ik hierboven zei dus. Opslag hoort geen gegeven te zijn; opslag hoort het gevolg te zijn van iets, van een realisatie. De filosofie dat iedereen opslag moet krijgen, fnuikt gewoon initiatieven van individuele personen om dingens anders en beter te doen.

[PORSCHE]

Oorspronkelijk geplaatst door PORSCHE

1) de functie die u doet (en het statuut)
Al meer dan 20 jaar Zaakvoeder van meerdere vennootschappen. Sommige zeer winstgevend, sommige verlieslatend en sommige niet meer dan een lege doos of een vennootschap op papier.

2) uw leeftijd en ervaring
Vandaag voel ik mij 70 jaar maar dat is te wijten aan het nachtje doorzakken (en die bimbo in mijn bed die mij wakker heeft gehouden). Ervaring? Met vallen en opstaan de "stiel" geleerd

3) uw brutoloon
Het is voor iedereen crisis dus ik keer al geruime tijd mij een loon van 1000 euro/maand uit. Nog wel de RSZ en belastingen op verrekenen en zo verschiet ik er steeds van dat ik nog niet verhongerd ben

4) uw extralegale voordelen (niet-legale mogen ook vermeld worden )
Woning, firmawagen(s) met tankaart, elektriciteit, verwarming, internet, gsm, infrastructuur, mijn koffie (heel belangrijk) ... En nog wat extraatjes onder tafel

Vandaag eens een koffiekoek gaan kopen. Of neen nog tot eind mei wachten. Brief van belastingen gekregen en eind mei mogen ze een heel mooi bedrag op mijn rekening storten. Daar kan ik een snoepreisje naar een exotisch eiland van gaan maken (dank u aan de mensen die zoveel moeten afdragen en bijbetalen)

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Wellicht moeten meer mensen dat dan maar eens durven doen, opstappen als ze niet tevreden zijn, ipv klagen en zagen in de hoop dat een ander het voor hen oplost?



Lijkt me een verwachting die niet 100% correct is, tenzij ik hetgeen je schrijft mis-interpreteer.
Mensen die opslag verwachten omdat ze een jaar lang hetzelfde gedaan hebben, die zijn bij mij aan het verkeerde adres. Daarvoor hebben ze een loon gekregen. Mensen die meer verantwoordelijkheid hebben gekregen, hebben genomen, die dingen hebben verbeterd en die dingen willen verbeteren, die verdienen een opslag. Opslag op basis van anciënniteit, is contra-productief. Zolang je niks met die anciënniteit doet, is dat waardeloos.



Wat ik hierboven zei dus. Opslag hoort geen gegeven te zijn; opslag hoort het gevolg te zijn van iets, van een realisatie. De filosofie dat iedereen opslag moet krijgen, fnuikt gewoon initiatieven van individuele personen om dingens anders en beter te doen.

Ik verwacht geen jaarlijkse salarisverhoging omdat ik op een bepaalde stoel zit. Ik verwacht een jaarlijkse salarisverhoging als ik opeens x-aantal personeelsleden onder mij bij krijg, mijn verantwoordelijkheden buiten mijn functieomschrijving worden uitgebreid, en ik ook presteer. Voor een KMO ettelijke honderdduizende euros binnenhalen aan subsidies is nogal wat, dat betekent een paar jaar 0 euro loonkost voor een hele R&D afdeling. Zo van die dingen, daar verwacht ik wel een salarisverhoging voor (een functieverzwaring). Dat kwam dus niet.

In een fatsoenlijke organisatie heb je dan evaluatiesystemen met, indien een goede evaluatie, een loonsverhoging of zelfs een baremaverhoging. Daar kan men dit niet negeren.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door PORSCHE

Vandaag eens een koffiekoek gaan kopen. Of neen nog tot eind mei wachten. Brief van belastingen gekregen en eind mei mogen ze een heel mooi bedrag op mijn rekening storten. Daar kan ik een snoepreisje naar een exotisch eiland van gaan maken (dank u aan de mensen die zoveel moeten afdragen en bijbetalen)

U leent dus graag renteloos geld uit aan de staat.

Bedankt. U doet ons allen een dienst.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Ik verwacht geen jaarlijkse salarisverhoging omdat ik op een bepaalde stoel zit. Ik verwacht een jaarlijkse salarisverhoging als ik opeens x-aantal personeelsleden onder mij bij krijg, mijn verantwoordelijkheden buiten mijn functieomschrijving worden uitgebreid, en ik ook presteer. Voor een KMO ettelijke honderdduizende euros binnenhalen aan subsidies is nogal wat, dat betekent een paar jaar 0 euro loonkost voor een hele R&D afdeling. Zo van die dingen, daar verwacht ik wel een salarisverhoging voor (een functieverzwaring). Dat kwam dus niet.

In een fatsoenlijke organisatie heb je dan evaluatiesystemen met, indien een goede evaluatie, een loonsverhoging of zelfs een baremaverhoging. Daar kan men dit niet negeren.

je rekent nogal snel het bestaan van en binnenhalen van subsidies tot je eigen verdiensten ipv die van de maatschappij, maar soit ...

vind je echt dat die meeropbrengsten een loonsverhoging waard zijn ?

waarom vind je dat al die taken niet gewoon standaard zijn voor je job of zo uitzonderlijk zijn dat ze niet gewoon van je verlangd mogen worden in je functie ?

wanneer is gewoon uw job zo goed mogelijk proberen doen, (en ja, dat houdt ook jaar na jaar (jezelf) verbeteren in) zo compleet verdwenen als verwachting of vanzelfsprekendheid ?

mensen zijn tegenwoordig zo hebzuchtig, materialistisch ingesteld ...


ik vrees dat ze zichzelf bovendien nog eens ongelukkig maken zo ook.

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Mijn ervaring is dat in KMO's je vooral goed moet liggen bij de eigenaar, of je anders gewoon buiten de index kunt fluiten naar je opslag. En als je ontslag neemt (en de andere baan al hebt aanvaard) het kot opeens te klein is want dan gaat de hele afdeling stilvallen, etc, etc...

Ik spreek uit eigen ervaring. Ik ga niet bedelen voor opslag. Ik verwacht ieder jaar een verhoging a ratio mijn toenemende verantwoordelijkheid en ervaring. Doet hij dat niet, dan bol ik het af.

Perfect mijn ervaring. Toen mijn collega indertijd ontslag naam, moest ik gedurende maanden (want ze maakten echt geen haast bij het zoeken naar een nieuwe ingenieur) zijn werk ook doen, zonder enige vorm van compensatie. Dan spreken we niet meer over werkdagen van 10 uur, maar stukken meer uiteraard.

Toen na 6 maanden ik daar iets van zei was het kot te klein.

3 maanden later gaf ik mijn ontslag en toen was het kot plots nog veel kleiner.

Werken voor idioten : lastig.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Je hebt een punt. In mijn specifieke sector is echter belangrijk:

- het netwerk dat je hebt (en niet van forumleden);
- het "gewicht" dat je daardoor in de schaal kunt leggen: die relaties duren jaren om op te bouwen tot je in een tweerichtingsverkeer zit (de eerste jaren moet jij vooral de sokkel van anderen beklimmen);
- de beschikbaarheid en de reactiesnelheid die je aan de dag legt, waar vertrouwen voor nodig is (ze moeten op je kunnen rekenen, en als je halfdronken om twee uur in je bed ligt te stinken en wordt opgeroepen, moet je dat kunnen verdoezelen en niet de teenagecomediant uithangen);
- je moet situaties herkennen, vooral crisissituaties (en vermits er niet elke dag - gelukkig - een crisis is, kan daar lange tijd over gaan);
- je moet verschillende bedrijfsaspecten hebben ontdekt om de vorige vier punten aan de dag te kunnen leggen.

Mijn bescheiden mening, dat zal vast niet overal zo zijn.

Komt daar nog eens bij dat de jaren 25-30 en 35-40 volgens mij jaren van mindere beschikbaarheid zijn als ik even rondkijk. Veel problemen of buitenprofessionele situaties: kinderen, scheidingen, &c. Je productiviteit heeft de neiging dan niet zoveel toe te nemen. Mensen nemen dan ook vaker een carrièreswitch - wat soms gecompenseerd wordt door minder loon (omdat ze dichter bij huis willen, of een andere sector, of gedownsized worden, ...).

Soit, er valt veel voor te zeggen - net zoals er veel tegen te zeggen valt dat anciënniteit erg zwaar doorweegt.

In mijn sector lopen mensen rond "met" en "zonder" streepje. In een boek van een notoire ex-CEO wordt dat mooi uit de doeken gedaan.

mss ben ik idd te streng

ik vind die 'het mag een beetje meer zijn' wsl te vanzelfsprekend.


mismeesterd in mijn opvoeding...

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Mijn ervaring is dat in KMO's je vooral goed moet liggen bij de eigenaar, of je anders gewoon buiten de index kunt fluiten naar je opslag. En als je ontslag neemt (en de andere baan al hebt aanvaard) het kot opeens te klein is want dan gaat de hele afdeling stilvallen, etc, etc...

Ik spreek uit eigen ervaring. Ik ga niet bedelen voor opslag. Ik verwacht ieder jaar een verhoging a ratio mijn toenemende verantwoordelijkheid en ervaring. Doet hij dat niet, dan bol ik het af.

Baremas en procedures geven werknemers ten minste enige zekerheid van opslag en vermijden dit soort toestanden.

heb dat de eerste 10 jaar van mijn carrière ook gedaan, tot ik inzag dat dit de gemakkelijkheidsoplossing was.

communiceren en die structurele fout binnen je bedrijf oplossen is de volgende stap, waardoor je dat bedrijf ook echt verbetert.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

je rekent nogal snel het bestaan van en binnenhalen van subsidies tot je eigen verdiensten ipv die van de maatschappij, maar soit ...

Omdat iemand dat dossier moet opstellen, het consortium bijeen krijgen, het dossier moet verdedigen bij partners en overheid, en dan uiteindelijk ook goed ten einde brengen.

vind je echt dat die meeropbrengsten een loonsverhoging waard zijn ?

waarom vind je dat al die taken niet gewoon standaard zijn voor je job of zo uitzonderlijk zijn dat ze niet gewoon van je verlangd mogen worden in je functie ?

wanneer is gewoon uw job zo goed mogelijk proberen doen, (en ja, dat houdt ook jaar na jaar (jezelf) verbeteren in) zo compleet verdwenen als verwachting of vanzelfsprekendheid ?

mensen zijn tegenwoordig zo hebzuchtig, materialistisch ingesteld ...


ik vrees dat ze zichzelf bovendien nog eens ongelukkig maken zo ook.

Ik heb toen bij mijn aantreden een heel duidelijke functieomschrijving gekregen (6 paginas lang). Ik ben flexibel hierin, maar als je van een projectmanager opeens een leidinggevende gaat maken met personeel onder zich, verwacht ik dat je daar voor vergoed wordt. Ik zat opeens iedere maand mensen aan te werven....ik heb toen gemeld dat ik 1000 euro bruto loonsverhoging verwacht voor deze functieverandering (van projectleider naar afdelingsmanager). Niet dus.

En toen was het tijd: hij begreep het niet waarom ik de afdeling die ik zelf had opgebouwd wou verlaten, etc etc.....en nu alles in de steek liet. Die man dacht dat hij een goedkope manager op de kop had getikt, maar dat was buiten de concurrentie gerekend. Ik heb mijn opslag gehad...bij een andere werkgever. Buiten de pure prive sector.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

heb dat de eerste 10 jaar van mijn carrière ook gedaan, tot ik inzag dat dit de gemakkelijkheidsoplossing was.

communiceren en die structurele fout binnen je bedrijf oplossen is de volgende stap, waardoor je dat bedrijf ook echt verbetert.

Je moet beseffen dat vanaf het moment je gefrustreerd raakt over je loon en werkomstandigheden, het eigenlijk al te laat is. Je bedrijf kan je dan weinig nog boeien en je gaat gewoon op zoek naar iets anders.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Ik verwacht geen jaarlijkse salarisverhoging omdat ik op een bepaalde stoel zit.

Vandaar ook dat ik aangaf dat het even goed kon zijn dat ik hetgeen jij zei verkeerd aan het interpreteren was .

Ik verwacht een jaarlijkse salarisverhoging als ik opeens x-aantal personeelsleden onder mij bij krijg, mijn verantwoordelijkheden buiten mijn functieomschrijving worden uitgebreid, en ik ook presteer. Voor een KMO ettelijke honderdduizende euros binnenhalen aan subsidies is nogal wat, dat betekent een paar jaar 0 euro loonkost voor een hele R&D afdeling. Zo van die dingen, daar verwacht ik wel een salarisverhoging voor (een functieverzwaring). Dat kwam dus niet.

'k Denk ook niet dat de salarisverhoging er per definitie moet komen omdat de functie zwaarder wordt. Toch niet als die verzwaring er komt als uitdaging/groeimaatregel. Blijkt dat je die verzwaring aankan, dan is die verhoging niet meer dan logisch. Blijkt dat je die verzwaring niet aan kan, dan zit je voor je het weet "buiten categorie" qua verloning versus je eigen kunnen.
Maar als de verhoging wel relevant is, en die komt er niet, dan is het inderdaad niet meer dan logisch dat je je conclusies trekt. Dat is evident zelfs, zou 'k zo zeggen.

In een fatsoenlijke organisatie heb je dan evaluatiesystemen met, indien een goede evaluatie, een loonsverhoging of zelfs een baremaverhoging. Daar kan men dit niet negeren.

In een fatsoenlijke organisatie plaatst men dat in het totale plaatje, en gaat men je navenant verlonen. Dat kan gaan van bonussen tot loonsverhogingen tot pakweg mogelijkheden voor bijkomende vorming of noem maar op. Je blind staren op loonsverhogingen en barema's, zet je vast in de nadelen van die systemen die ik eerder al aanhaalde. Niet interessant voor werkgever noch werknemer.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Je moet beseffen dat vanaf het moment je gefrustreerd raakt over je loon en werkomstandigheden, het eigenlijk al te laat is. Je bedrijf kan je dan weinig nog boeien en je gaat gewoon op zoek naar iets anders.

dat bedoel ik dus, dat dacht ik de eerste 10 jaar, pas op, dat legde me uiteraard geen windeieren...achteraf bekeken vond ik dat de gemakkelijkheidsoplossing van mezelf. nu zou ik dat (bedrijfs)probleem aanpakken en veranderen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Even zelf doen, misschien trekt het dat wat op gang...

Enkele jaren later...

Adviseur

Dat dekt ergens nog steeds de lading.

23 jaar, 2 masters

31, 2 masters en een biercursus.

€3100

€5.500 bruto

- 1ste klasse treinvrijkaart
- maaltijdcheques
- vakantiegeld
- premies
- 33 verlofdagen

Wegens omstandigheden nog steeds een treinvrijkaart, maaltijdcheques, en te veel verlof.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

heb dat de eerste 10 jaar van mijn carrière ook gedaan, tot ik inzag dat dit de gemakkelijkheidsoplossing was.

communiceren en die structurele fout binnen je bedrijf oplossen is de volgende stap, waardoor je dat bedrijf ook echt verbetert.

En, nog altijd geslaagd?

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

mss ben ik idd te streng

ik vind die 'het mag een beetje meer zijn' wsl te vanzelfsprekend.


mismeesterd in mijn opvoeding...

Aim high.

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Enkele jaren later...



Dat dekt ergens nog steeds de lading.



31, 2 masters en een biercursus.



€5.500 bruto

Wegens omstandigheden nog steeds een treinvrijkaart, maaltijdcheques, en te veel verlof.

Niet slecht maar voor iemand met 2 masters, toch wel aan de underachiever kant. Mijn vader, met 1 master, zat aan een veelvoud er van, zelfs als beginner, yep

[Eduard Khil]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

Niet slecht maar voor iemand met 2 masters, toch wel aan de underachiever kant. Mijn vader, met 1 master, zat aan een veelvoud er van, zelfs als beginner, yep

Ik zie dat jij je uiterste best doet om dat te compenseren