Het meest gevaarlijke (bij)geloof.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Geef eens een voorbeeld uit je dagelijkse leven in die zin dat het niet onder wetenschap valt waar een verklaring te vinden valt?

Welke persoonlijke ervaring heeft je overtuigd dat je een entiteit bent, die wisselt van gedaante? Ik bedoel, fijn dat je hier uitgebreid je overtuiging verkondigd maar wordt eens wat concreet, anders blijven we bezig?

Oké, een klein geval, maar het is al jaren geleden...
Eens werd ik aangevallen door een 'gevaarlijke' hond... die van op korte afstand regelrecht op mij afvloog...
Ik dacht dat ik eraan was...
En ik heb toen een alles verbindende, alles overstijgende liefde gevoeld, zelfs voor de hond... Hij is langs mij door gesprongen...

Vorig jaar werd bij mij kanker vastgesteld en toen had ik de totale zekerheid dat sterven totaal niet erg was, gewoon het leven zelf...
Dus sterven is niet het einde van het leven, alleen maar een voortzetting...

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Oké, een klein geval, maar het is al jaren geleden...
Eens werd ik aangevallen door een 'gevaarlijke' hond... die van op korte afstand regelrecht op mij afvloog...
Ik dacht dat ik eraan was...
En ik heb toen een alles verbindende, alles overstijgende liefde gevoeld, zelfs voor de hond... Hij is langs mij door gesprongen...

Vorig jaar werd bij mij kanker vastgesteld en toen had ik de totale zekerheid dat sterven totaal niet erg was, gewoon het leven zelf...
Dus sterven is niet het einde van het leven, alleen maar een voortzetting...

Marie , bedankt om dit te delen, maar dat is toch totaal niet in verband met je overtuigingen?
Het is niet omdat je op het moment dat je denkt aangevallen te worden door een hond en liefde voelt, of omdat je wanneer je hoort dat je kanker hebt, en niet bang bent om te sterven, dat dit dan een basis vormt om te denken dat je een entiteit bent, met een eeuwig leven.

En in welke zin zou" wetenschap dit niet kunnen verklaren"? Het gaat louter om persoonlijke emoties, wat verwacht jij op dat vlak dan van wetenschap?

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Marie , bedankt om dit te delen, maar dat is toch totaal niet in verband met je overtuigingen?
Het is niet omdat je op het moment dat je denkt aangevallen te worden door een hond en liefde voelt, of omdat je wanneer je hoort dat je kanker hebt, en niet bang bent om te sterven, dat dit dan een basis vormt om te denken dat je een entiteit bent, met een eeuwig leven.

En in welke zin zou" wetenschap dit niet kunnen verklaren"? Het gaat louter om persoonlijke emoties, wat verwacht jij op dat vlak dan van wetenschap?

Oh wetenschap zal je juist wel een verklaring geven... Het is een bijna dood ervaring en dan komen ze af met dat de hersenen een stof afscheiden die de mensen in een euforische toestand zou brengen...

Enfin dat geldt toch in het eerste geval...

Het tweede geval overkwam mij voor de tweede keer. De eerste keer was toen mijn moeder, waar ik een goede band mee had op sterven lag..., toen wist ik ook dat dat niet erg was. Maar hoe kan ik voor mijn moeder beslissen dat haar overlijden niet erg zou zijn...?
Wat ik wel wist van het verzorgingspersoneel was dat mijn aanwezigheid haar heel dierbaar was en dat dus mijn zekerheid haar kracht gaf...
En dus, toen het om mijn eigen leven ging, was ik ergens gerust gesteld dat ik diezelfde zekerheid voelde...

Waarom is het niet erg om te sterven??? Hewel omdat sterven gewoon een vorm van leven is, punt...

Er zijn andere gevallen, en voor ieder van hen kun je wel een brave wetenschappelijke uitleg geven; maar bij het geheel is het die brave wetenschappelijke uitleg die plaats moet ruimen voor de realiteit, waar je voelt dat je meer en meer in leeft...

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Oh wetenschap zal je juist wel een verklaring geven... Het is een bijna dood ervaring en dan komen ze af met dat de hersenen een stof afscheiden die de mensen in een euforische toestand zou brengen...

Enfin dat geldt toch in het eerste geval...

Het tweede geval overkwam mij voor de tweede keer. De eerste keer was toen mijn moeder, waar ik een goede band mee had op sterven lag..., toen wist ik ook dat dat niet erg was. Maar hoe kan ik voor mijn moeder beslissen dat haar overlijden niet erg zou zijn...?
Wat ik wel wist van het verzorgingspersoneel was dat mijn aanwezigheid haar heel dierbaar was en dat dus mijn zekerheid haar kracht gaf...
En dus, toen het om mijn eigen leven ging, was ik ergens gerust gesteld dat ik diezelfde zekerheid voelde...

Waarom is het niet erg om te sterven??? Hewel omdat sterven gewoon een vorm van leven is, punt...

Er zijn andere gevallen, en voor ieder van hen kun je wel een brave wetenschappelijke uitleg geven; maar bij het geheel is het die brave wetenschappelijke uitleg die plaats moet ruimen voor de realiteit, waar je voelt dat je meer en meer in leeft...

Nee, niet bang zijn wanneer ( je denkt dat) een hond je aanvalt lijkt me geen bijna dood ervaring, dat omschrijft immers een ervaring wanneer je niet bij bewustzijn bent?


Goed voor jou dat je niet bang bent voor de dood, maar dat maakt wat je er over denkt nog niet tot realiteit wat leven voor of na de dood betreft.

Aanvoelen is geen wetenschap, Marie. Het is geen bewijs, of zelfs maar indicatie voor je standpunt. Maar het lijkt je te helpen, prima toch?

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Oh wetenschap zal je juist wel een verklaring geven... Het is een bijna dood ervaring en dan komen ze af met dat de hersenen een stof afscheiden die de mensen in een euforische toestand zou brengen...

Enfin dat geldt toch in het eerste geval...

Het tweede geval overkwam mij voor de tweede keer. De eerste keer was toen mijn moeder, waar ik een goede band mee had op sterven lag..., toen wist ik ook dat dat niet erg was. Maar hoe kan ik voor mijn moeder beslissen dat haar overlijden niet erg zou zijn...?
Wat ik wel wist van het verzorgingspersoneel was dat mijn aanwezigheid haar heel dierbaar was en dat dus mijn zekerheid haar kracht gaf...
En dus, toen het om mijn eigen leven ging, was ik ergens gerust gesteld dat ik diezelfde zekerheid voelde...

Waarom is het niet erg om te sterven??? Hewel omdat sterven gewoon een vorm van leven is, punt...

Er zijn andere gevallen, en voor ieder van hen kun je wel een brave wetenschappelijke uitleg geven; maar bij het geheel is het die brave wetenschappelijke uitleg die plaats moet ruimen voor de realiteit, waar je voelt dat je meer en meer in leeft...

Kama heeft ook eens een doodservaring gehad.

Hij was in het donker en zag allemaal lichtjes op zich afkomen. Nadien zag hij opeens blauwe pinkende lichten.

Het bleek ... de politie. Ze stopten hem omdat hij aan het spookrijden was. De politie zei: 'Je mag blij zijn, je was bijna dood!'.

Voila, een bijna doodservaring bestaat zeker en vast.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Kama heeft ook eens een doodservaring gehad.

Hij was in het donker en zag allemaal lichtjes op zich afkomen. Nadien zag hij opeens blauwe pinkende lichten.

Het bleek ... de politie. Ze stopten hem omdat hij aan het spookrijden was. De politie zei: 'Je mag blij zijn, je was bijna dood!'.

Voila, een bijna doodservaring bestaat zeker en vast.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik heb je al gezegd dat voor mij jouw atoomtheorie te complex is en ik denk nu zelfs een beetje te aards...

Niet alleen aards, want in die ruimteschepen wonen de hogere microwezentjes met een veel hogere geest aan denken.
En ook de hogere hemel is daar.

Voor mij zit de wijsheid in de allersimpelste dingen waarover wij heen kijken...

Neen, in de simpele dingen zit slechts simpele wijsheid voor simpele mensen.
Daar heb je niet veel aan.
En bovendien zijn juist de dingen aards, en het eeuwige leven is niet zo simpel en zeker geen ding.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Nee, niet bang zijn wanneer ( je denkt dat) een hond je aanvalt lijkt me geen bijna dood ervaring, dat omschrijft immers een ervaring wanneer je niet bij bewustzijn bent?


Goed voor jou dat je niet bang bent voor de dood, maar dat maakt wat je er over denkt nog niet tot realiteit wat leven voor of na de dood betreft.

Aanvoelen is geen wetenschap, Marie. Het is geen bewijs, of zelfs maar indicatie voor je standpunt. Maar het lijkt je te helpen, prima toch?

Alice kun jij vandaag die entiteit die alle levende wezens bezield zien???
Neen, en waarom zou die entiteit dan met het aardse lichaam mee verdwijnen???

En wat dat voorbeeld met die hond betreft, later is gebleken dat ik de situatie inderdaad verkeerd had ingeschat, maar mijn ervaring, en dat was in een flits en dus alles behalve beredeneerd, heb ik... Jullie kunnen er allemaal mee lachen, wat ik weet dat ging gebeuren, omdat zulke zaken niet echt gedeeld kunnen worden of alleen met mensen die zo ook iets meegemaakt hebben...
Wat ik wel dwaas vind is jullie vaststaande overtuiging dat jullie beter weten... Het eerste teken van een begin van verdwazing voor mij...

Het niet geloven is heel normaal, maar het uitlachen, terwijl jullie niet weten en waarschijnlijk zelfs niet kunnen weten wat er gebeurd is...
Denken jullie nu echt dat er tussen hemel en aarde alleen dat maar is dat jullie zelf hebben meegemaakt of dat de wetenschappen jullie wijsmaken???
Moest ik alleen dat hebben meegemaakt... oké, maar heel mijn leven is een aaneenschakeling van zulke normale toestanden waar de anderen gewoon overkijken of ze zelfs nog niet eens merken omdat ze halstarrig vasthouden aan wat hen als normaal werd voorgeschoteld...

En weet dat ik ook maar niet alles zo maar geloof en dat ik steeds weer en opnieuw verstandelijk controleer of er waarheid zit in wat ik meemaak of niet, maar die controle geeft mij steeds weer opnieuw gelijk...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Kama heeft ook eens een doodservaring gehad.

Hij was in het donker en zag allemaal lichtjes op zich afkomen. Nadien zag hij opeens blauwe pinkende lichten.

Het bleek ... de politie. Ze stopten hem omdat hij aan het spookrijden was. De politie zei: 'Je mag blij zijn, je was bijna dood!'.

Voila, een bijna doodservaring bestaat zeker en vast.

Kietel mij eens dat ik kan meelachen...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Niet alleen aards, want in die ruimteschepen wonen de hogere microwezentjes met een veel hogere geest aan denken.
En ook de hogere hemel is daar.
Neen, in de simpele dingen zit slechts simpele wijsheid voor simpele mensen.
Daar heb je niet veel aan.
En bovendien zijn juist de dingen aards, en het eeuwige leven is niet zo simpel en zeker geen ding.

Gewoon al die term ruimteschepen...
Ik geloof dat ik dan nog liever echt dood zou gaan en volledig verdwijnen...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Gewoon al die term ruimteschepen...
Ik geloof dat ik dan nog liever echt dood zou gaan en volledig verdwijnen...

Maar je computer, daar ben je toch wel blij mee.
Kortom: je weet zelf niet wat je zegt.
We leven niet meer in de Middeleeuwen.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Maar je computer, daar ben je toch wel blij mee.
Kortom: je weet zelf niet wat je zegt.
We leven niet meer in de Middeleeuwen.

Harrie, ik heb niets tegen ruimteschepen ; maar het leven na dit leven zien als een verlenging, zelfs gesofistikeerd van het aardse leven...
Neen bedankt...

Het is het aardse leven dat, via de uitbreiding van het bewustzijn, moet opgaan in het hemelse leven en zeker niet het hemelse leven dat door vernauwing zich moet inpassen in het aardse leven...

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Gewoon al die term ruimteschepen...
Ik geloof dat ik dan nog liever echt dood zou gaan en volledig verdwijnen...

Eigenlijk denk ik dat men echt dood gaat en volledig verdwijnt. En ik vind dit nog maar goed.

Want wat zou het leven na de dood zijn? Je weet het niet echt. En eeuwig leven, heb je daar al eens bij stil gestaan hoe lang eeuwig is? Dit is heeeel erg lang. Zo lang dat je zou wensen dat er een einde aan komt, maar aan eeuwig komt geen einde, het gaat maar door en door en door.

Neen, voor mij geen eeuwig leven, bedankt.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Nee, niet bang zijn wanneer ( je denkt dat) een hond je aanvalt lijkt me geen bijna dood ervaring, dat omschrijft immers een ervaring wanneer je niet bij bewustzijn bent?


Goed voor jou dat je niet bang bent voor de dood, maar dat maakt wat je er over denkt nog niet tot realiteit wat leven voor of na de dood betreft.

Aanvoelen is geen wetenschap, Marie. Het is geen bewijs, of zelfs maar indicatie voor je standpunt. Maar het lijkt je te helpen, prima toch?

Dus gevoelens bestaan niet? Je bent een aanhanger van het empirische denken. Geen creativiteit in het denken.

Je mag de formule kennen achter iets, maar niet het principe.

Dus stel dat ik je een boks zou geven moet ik daar allerlei formules op loslaten om zo de maximumimpact te berekenen. Het principe achter al die formules mag ik niet weten. Of waarom ik je een boks zou geven, ik geef je gewoon een boks omdat het kan....

Werkt het zo alice?

Lul je hier maar eens uit...

[TV-verslaafde]

Dat is empirisch denken, ik geef je een boks omdat ik het kan. Er is geen principe, er zijn willekeurige handelingen...

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Dus gevoelens bestaan niet? Je bent een aanhanger van het empirische denken. Geen creativiteit in het denken.

Je mag de formule kennen achter iets, maar niet het principe.

Dus stel dat ik je een boks zou geven moet ik daar allerlei formules op loslaten om zo de maximumimpact te berekenen. Het principe achter al die formules mag ik niet weten. Of waarom ik je een boks zou geven, ik geef je gewoon een boks omdat het kan....

Werkt het zo alice?

Lul je hier maar eens uit...

U legt Alice woorden in de mond. Ik lees nergens dat ze ontkent dat gevoelens bestaan of dat alleen empirische ervaring telt. Ze stelt alleen dat kennis die gebaseerd is op "gevoelens" onbetrouwbaar is. Bovendien begint Alice niet over gevoelens, dat doet Marie D. Het woord gevoelen is een vaag begrip. Men kan sympathie, haat en liefde gevoelens noemen. Maar pijn als gevolg van een boks op je neus is iets anders. Woede over een boks op je neus is weer wel een gevoelen. Maar kennis van de natuur, hoe pijn te verzachten, een ziekte te genezen, over leven en dood, is iets totaal anders. Die kennis kan men niet voelen of aanvoelen.

Christenen hebben er een handje van om met deze begrippen te knoeien. Zo zegt het NT dat geloof, hoop en liefde belangrijke deugden zijn. Ziet u de verschillen niet tussen hoop en geloof (op redding, eeuwig leven, in God) en liefde? Zulke rijtjes brengen mensen in verwarring.

Geloof in Allah en zijn paradijs, in Nazistisch Duitaland, liefde voor kamaraden en heiligen is heel gevaarlijk gebleken. Die geloven en gevoelens worden gestimuleerd door gevoelens van afkeer van andersdenkenden en van de eigen superioriteit. Probeer er eens evenwichtig naar te kijken.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Eigenlijk denk ik dat men echt dood gaat en volledig verdwijnt. En ik vind dit nog maar goed.

Want wat zou het leven na de dood zijn? Je weet het niet echt. En eeuwig leven, heb je daar al eens bij stil gestaan hoe lang eeuwig is? Dit is heeeel erg lang. Zo lang dat je zou wensen dat er een einde aan komt, maar aan eeuwig komt geen einde, het gaat maar door en door en door.

Neen, voor mij geen eeuwig leven, bedankt.

Dat is een gedachte die telkens bij mij opkomt als de mensen opspelen dat ze moeten sterven... Kan jij je een aardse maatschappij voorstellen waar er niemand meer zou overlijden??? Hewel, zoals je zegt de hel op aarde...
Dood is eerder een geschenk dan een marteling aan de mensen gegeven...
Oké, de dood komt voor velen misschien altijd wel te vroeg... maar het geheel bekeken ben ik het met u eens...

Wat het eeuwig leven betreft, denk ik, dat je dat niet moet zien als eeuwig Marie Daenen of eeuwig JimmyB, zelfs niet als eeuwig mens zijn... maar als een opeenvolging van transformaties, die waarschijnlijk op een ogenblik, wanneer jouw transformerende identiteit er klaar voor is, ook ophouden te transformeren waarbij jij terug één wordt met het geheel waar je op een zeker moment uit voortgekomen bent...
Zo zie ik het...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

U legt Alice woorden in de mond. Ik lees nergens dat ze ontkent dat gevoelens bestaan of dat alleen empirische ervaring telt. Ze stelt alleen dat kennis die gebaseerd is op "gevoelens" onbetrouwbaar is. Bovendien begint Alice niet over gevoelens, dat doet Marie D. Het woord gevoelen is een vaag begrip. Men kan sympathie, haat en liefde gevoelens noemen. Maar pijn als gevolg van een boks op je neus is iets anders. Woede over een boks op je neus is weer wel een gevoelen. Maar kennis van de natuur, hoe pijn te verzachten, een ziekte te genezen, over leven en dood, is iets totaal anders. Die kennis kan men niet voelen of aanvoelen.

Christenen hebben er een handje van om met deze begrippen te knoeien. Zo zegt het NT dat geloof, hoop en liefde belangrijke deugden zijn. Ziet u de verschillen niet tussen hoop en geloof (op redding, eeuwig leven, in God) en liefde? Zulke rijtjes brengen mensen in verwarring.

Geloof in Allah en zijn paradijs, in Nazistisch Duitaland, liefde voor kamaraden en heiligen is heel gevaarlijk gebleken. Die geloven en gevoelens worden gestimuleerd door gevoelens van afkeer van andersdenkenden en van de eigen superioriteit. Probeer er eens evenwichtig naar te kijken.

In feiten zag ik vroeger dat het verstand enkel de gedachten corrumpeerde, maar sinds een tijdje zie ik dat het veel erger is en dat het niet alleen de gedachten zijn die door het verstand gecorrumpeerd worden maar ook en vooral de gevoelens; want door gevoelsmatig op de mensen in te werken is hun actieterrein veel groter en veel intensiever en gevaarlijker geworden...

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Eigenlijk denk ik dat men echt dood gaat en volledig verdwijnt. En ik vind dit nog maar goed.

Want wat zou het leven na de dood zijn? Je weet het niet echt. En eeuwig leven, heb je daar al eens bij stil gestaan hoe lang eeuwig is? Dit is heeeel erg lang. Zo lang dat je zou wensen dat er een einde aan komt, maar aan eeuwig komt geen einde, het gaat maar door en door en door.

Neen, voor mij geen eeuwig leven, bedankt.

Maak je geen zorgen daarover. Genesis 3: 19 In het zweet zult ge werken voor uw brood, tot gij terugkeert naar de grond, waaruit gij zijt genomen: gij zijt stof, en tot stof keert gij terug.'?*Alleen als je kinderen hebt gemaakt dan wordt jouw leven voortgezet in hen. Mocht je dat belangrijk vinden? Doe je best! Wees vruchtbaar en vul de aarde met je nageslacht.,

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

U legt Alice woorden in de mond. Ik lees nergens dat ze ontkent dat gevoelens bestaan of dat alleen empirische ervaring telt. Ze stelt alleen dat kennis die gebaseerd is op "gevoelens" onbetrouwbaar is. Bovendien begint Alice niet over gevoelens, dat doet Marie D. Het woord gevoelen is een vaag begrip. Men kan sympathie, haat en liefde gevoelens noemen. Maar pijn als gevolg van een boks op je neus is iets anders. Woede over een boks op je neus is weer wel een gevoelen. Maar kennis van de natuur, hoe pijn te verzachten, een ziekte te genezen, over leven en dood, is iets totaal anders. Die kennis kan men niet voelen of aanvoelen.

Christenen hebben er een handje van om met deze begrippen te knoeien. Zo zegt het NT dat geloof, hoop en liefde belangrijke deugden zijn. Ziet u de verschillen niet tussen hoop en geloof (op redding, eeuwig leven, in God) en liefde? Zulke rijtjes brengen mensen in verwarring.

Geloof in Allah en zijn paradijs, in Nazistisch Duitaland, liefde voor kamaraden en heiligen is heel gevaarlijk gebleken. Die geloven en gevoelens worden gestimuleerd door gevoelens van afkeer van andersdenkenden en van de eigen superioriteit. Probeer er eens evenwichtig naar te kijken.

En ik bekritiseer de empirische methode an sich. Ik heb het hier over dat je de wiskundige formule mag weten achter iets maar niet de techniek, het principe er achter er is geen ruimte voor creativiteit of een leerproces.

Stel dat de computer berekent dat de maximum impact op dat punt is. Dan zou de computer altijd moeten winnen maar het empirische systeem gaat uit van eindeloze herhaling. Het moet herhaalbaar zijn anders is een wetenschappelijk experiment "gefaald", he.

Er is dus geen leercurve of creativiteit en alles stagneert.

Zelfde met iemand die maar 1 deel van het geheel kent en er dan vanuit gaat het hele systeem te kennen. Dan ken je 1 formule maar niet het systeem, het principe erachter he.

Hetzelfde met een mens het is niet omdat je alleen de zintuigen kent je het hele systeem, principe "mens" kent. Zo moeilijk is dat toch allemaal niet om te begrijpen.

Ghost in the shell...