je pense donc je suis

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Sorry maar om iets uit je geheugen op te roepen met de bedoeling om een probleem op te lossen ( dichte deur) moet je wel denken.
Het verschil tussen mens en kat is dat de kat daarom die opgeslagen kennis niet kan aanwenden binnen wisselende en nieuwe situaties, het toepassen lukt dus veel minder.

2.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

En, maar dat hebben de meeste niet door, liegen is in eerste instantie een fout tegen jezelf; het verwijdert je van de waarheid...

Zo is het, maar het kan ook zijn dat je de waarheid niet weet en meent de waarheid te spreken, terwijl je liegt.
Dat is met de gelovigen het geval, maar ook met de wetenschap over het heelal.

Volgens mij kan zuiver verstand dat wel; maar men heeft er zoveel fabeltjes en doekjes rond gedraaid dat het zuivere verstand zichzelf er inderdaad moeilijk in kan terugvinden...

Oké, mijns inziens is het verliefd worden en de kunst voor een groot deel een mysterie.
Waarom juist deze ene vrouw of man?
Of waarom is juist die ene kunstenaar beroemd geworden en zovele anderen niet?
Iets valt er altijd wel over te zeggen, maar twijfelachtig blijft het wel.

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Hela, elke moment is een nieuw moment en kan een nieuwe geboorte zijn...
Het is niet omdat je braaf de school en de lessen gevolgd hebt dat je je hele leven een braaf individu zult blijven die niet op een zeker moment buiten de lijntjes gaat kleuren...
Indien je echter wel braaf blijft en je houdt aan wat braaf opgelegd werd, zal het wel moeilijker zijn... of het moet zijn dat je zo volmaakt goed doet wat gevraagd wordt dat men toch je werk zal waarderen; maar het zal geen stichtende vernieuwing met zich meebrengen

Okay, hoe valt dit dan te rijmen met je eerdere bewering dat oefening het denken vervormt?

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

De kwestie is dus om te leren boven je eigen persoonlijke situatie, in het goede en in het kwade, uit te stijgen...

Beetje wollig maar okay.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

En de vraag blijft... wat zijn we werkelijk...

’t Ja, da’s de fameuze kwestsjon, eh, maar als we de geërfde spirituele kennis van de Oude Wijzen overdenken, zou er al veel wereldse miserie kunnen opgelost worden, wegens illusoir van aard en oorsprong.
Dit soort van kennis, dus:

“De menselijke geest is zelf de enige, levende eenheid, maar door de indaling in het lichaam verbindt de geest zich hier met het tegendeel van zichzelf, de levenloze stof. Daardoor kan de geest hier zichzelf niet zijn en komt zonder het te weten in een toestand van bewustzijnsvernauwing te verkeren. Daardoor wordt de menselijke geest hier onbewust van het bestaan van zichzelf als geest. Dat is er de oorzaak van dat de geest zich hier onbewust vereenzelvigt met lichaam en omgeving ... en denkt dat dit alles is wat er is.

Het ontstaan van de toestand van onbewuste vereenzelviging wordt beschreven door de volgende gebeurtenis: bij het ontwaken ga je van de ene kamer (de geestelijke wereld) door een 'deur' naar een andere kamer (de stoffelijke wereld) en daar aangekomen ben je volledig vergeten dat je daarvoor - gedurende de nacht - in die eerste kamer was. Terwijl je in die eerste kamer wel een goed beeld hebt van beide kamers en je die volgende kamer ook kunt zien.
Bij het inslapen ga je door dezelfde deur weer naar de eerste kamer terug, maar ook van beide overgangen over de grens tussen de geestelijke en stoffelijke wereld, ben je je hier niet bewust.”

https://www.geestkunde.net/deel-3-ge...toestand.shtml

En verder:

“In een soortgelijk interview gepubliceerd in The Observer antwoordde de Duitse onderzoeker Max Planck op de vraag: ‘Denkt u dat bewustzijn op basis van materie kan worden verklaard?’, als volgt: 'Nee, ik beschouw bewustzijn als fundamenteel. Ik beschouw materie als te zijn afgeleid uit bewustzijn. We kunnen niet om bewustzijn heen. Alle dingen waarover we spreken, alle dingen waarvan we denken dat ze bestaan, vooronderstellen bewustzijn.”

Een kosmisch bewustzijn dat zich manifesteert in –tig levensvormen, waardoor het zich bewust kan worden van zichzelf.
De menselijke levensvorm is zo’n manifestatie tot (zelf-) bewustwording, maar daarvoor dient het 'biologische aspect’ met al z’n mentale beperkingen overstegen te worden, zodat het (kosmische) bewustzijn in al z’n helderheid kan doorschijnen.

Btw, woorden zullen altijd tekort schieten om ‘dat‘ aan te duiden, gezien taal, tekst, symbolen ed, voortbrengsels zijn van zintuiglijk/verstandelijke aard en derhalve nooit ‘rechtstreeks’ kunnen verklaren wat 'is'.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Nee, denken is niet gelijk aan plannen in de toekomst. Zoals al gezegd, bij dieren richt het denkproces zich op basisnoden.

Ik zou eerder zeggen dat bij dieren het handelen zich richt op basisnoden en dus zijn hersenwerking gaat dezelfde kant uit... Kunnen we dat denken noemen; of blijven we het beperken tot instinctief handelen??? Waar ligt de grens tussen beiden... of ligt de grens juist daar waar het individu wat doelloos hersenspelletjes gaat doen voor zijn plezier???

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Sorry maar om iets uit je geheugen op te roepen met de bedoeling om een probleem op te lossen ( dichte deur) moet je wel denken.
Het verschil tussen mens en kat is dat de kat daarom die opgeslagen kennis niet kan aanwenden binnen wisselende en nieuwe situaties, het toepassen lukt dus veel minder.

Inderdaad de kat kan spelen met een bol wol, maar spelen met zijn hersenuitvloeisels is wat veel gevraagd...
Alles dat hij doet moet een nut hebben, moet beantwoorden op/aan stimuli...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Jij bent ook een meesteres in hyperbolische uitspraken. Leer jij de kindjes maar wat principes dan. Grootspraak hier.

Je kunt het ook zien als de versteendheid van de maatschappij in zijn oude gebruiken en zeker als die oude gebruiken voor heel een groep grote privilegs inhouden

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zo is het, maar het kan ook zijn dat je de waarheid niet weet en meent de waarheid te spreken, terwijl je liegt.
Dat is met de gelovigen het geval, maar ook met de wetenschap over het heelal.

Hewel en juist daar ligt het probleem, als je bij je leugens, geweten of niet dat het leugens zijn, blijft, zul je geen vorderingen maken naar de waarheid...

Oké, mijns inziens is het verliefd worden en de kunst voor een groot deel een mysterie.
Waarom juist deze ene vrouw of man?
Of waarom is juist die ene kunstenaar beroemd geworden en zovele anderen niet?
Iets valt er altijd wel over te zeggen, maar twijfelachtig blijft het wel.[/quote]

Dikwijls is het gewoon de verkeerde vraagstelling... waarom juist die boom die mij doodde omdat ik ertegen aan reed en niet de boom die ernaast staat...

Waarom juist verliefd worden op die vrouw en geen andere??? kan het zijn dat die vrouw er juist stond op het ogenblik dat voor jou alle voorwaarden vervuld waren om verliefd te worden???

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Okay, hoe valt dit dan te rijmen met je eerdere bewering dat oefening het denken vervormt?

Het is niet oefenen dat het denken vervormd; het is vast blijven zitten in die oefeningen... of alle heil verwachten van die oefeningen, terwijl die oefeningen wel nuttig kunnen zijn maar toch ergens bijkomstig blijven...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

“De menselijke geest is zelf de enige, levende eenheid, maar door de indaling in het lichaam verbindt de geest zich hier met het tegendeel van zichzelf, de levenloze stof. Daardoor kan de geest hier zichzelf niet zijn en komt zonder het te weten in een toestand van bewustzijnsvernauwing te verkeren. Daardoor wordt de menselijke geest hier onbewust van het bestaan van zichzelf als geest. Dat is er de oorzaak van dat de geest zich hier onbewust vereenzelvigt met lichaam en omgeving ... en denkt dat dit alles is wat er is.

Ik heb eens gelezen ; indien jullie eens wisten hoe zeer de geest wordt aangetrokken door de materie...
Dus de oplossing ligt niet alleen in de geest; de materie is en blijft deel van de oplossing...
De dualiteit geest-materie is de grond van alles...

Het ontstaan van de toestand van onbewuste vereenzelviging wordt beschreven door de volgende gebeurtenis: bij het ontwaken ga je van de ene kamer (de geestelijke wereld) door een 'deur' naar een andere kamer (de stoffelijke wereld) en daar aangekomen ben je volledig vergeten dat je daarvoor - gedurende de nacht - in die eerste kamer was. Terwijl je in die eerste kamer wel een goed beeld hebt van beide kamers en je die volgende kamer ook kunt zien.
Bij het inslapen ga je door dezelfde deur weer naar de eerste kamer terug, maar ook van beide overgangen over de grens tussen de geestelijke en stoffelijke wereld, ben je je hier niet bewust.”

https://www.geestkunde.net/deel-3-ge...toestand.shtml

Opmerking... Kijk naar het ons huidig leven met al zijn problemen, zorgen... dat het voor vele mensen nu al te zwaar is om te dragen...
Veronderstel dan eens dat wij ons al onze vroegere levens herhinneren...

Dus die toestand van totaal vergeten denk ik dat eerder een bescherming, een geluk is voor ons hedendaagse mens...

Zouden we hier niet een beetje met het karma moeten werken...
Zo lang we vasthouden aan wat we vandaag in onze materie zijn, zo lang blijft een bevrijding onmogelijk...

En verder:

“In een soortgelijk interview gepubliceerd in The Observer antwoordde de Duitse onderzoeker Max Planck op de vraag: ‘Denkt u dat bewustzijn op basis van materie kan worden verklaard?’, als volgt: 'Nee, ik beschouw bewustzijn als fundamenteel. Ik beschouw materie als te zijn afgeleid uit bewustzijn. We kunnen niet om bewustzijn heen. Alle dingen waarover we spreken, alle dingen waarvan we denken dat ze bestaan, vooronderstellen bewustzijn.”

Een kosmisch bewustzijn dat zich manifesteert in –tig levensvormen, waardoor het zich bewust kan worden van zichzelf.
De menselijke levensvorm is zo’n manifestatie tot (zelf-) bewustwording, maar daarvoor dient het 'biologische aspect’ met al z’n mentale beperkingen overstegen te worden, zodat het (kosmische) bewustzijn in al z’n helderheid kan doorschijnen.

Inderdaad opnieuw karma???

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Het is niet oefenen dat het denken vervormd; het is vast blijven zitten in die oefeningen... of alle heil verwachten van die oefeningen, terwijl die oefeningen wel nuttig kunnen zijn maar toch ergens bijkomstig blijven...

Die oefeningen zijn enkel maar een aanzet. Het is zoiets als iemand de regels vh schaakspel aanleren. Het is niet omdat je die regels kent dat je daardoor een goede schaker zal worden. Wat echter niet wegneemt dat je eerst wel de regels moet kennen.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik zou eerder zeggen dat bij dieren het handelen zich richt op basisnoden en dus zijn hersenwerking gaat dezelfde kant uit... Kunnen we dat denken noemen; of blijven we het beperken tot instinctief handelen??? Waar ligt de grens tussen beiden... of ligt de grens juist daar waar het individu wat doelloos hersenspelletjes gaat doen voor zijn plezier???

Allé Marie! Om te handelen moet er wel een denkproces aan vooraf gaan. Snap even je opmerking niet, en dan spring je ineens over naar hersenspelletjes.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Die oefeningen zijn enkel maar een aanzet. Het is zoiets als iemand de regels vh schaakspel aanleren. Het is niet omdat je die regels kent dat je daardoor een goede schaker zal worden. Wat echter niet wegneemt dat je eerst wel de regels moet kennen.

Inderdaad, een aanzet, zelfs misschien een broodnodige aanzet... maar de creatie, het meer komt daarna en daarvoor moet je boven de regels uitgroeien en er niet in blijven steken...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Allé Marie! Om te handelen moet er wel een denkproces aan vooraf gaan. Snap even je opmerking niet, en dan spring je ineens over naar hersenspelletjes.

Neen, aan handelen moet er juist niet altijd een denkproces vooraf gaan...
Dat denkproces is juist het verschil tussen instinctief en dikwijls heel juist en correct handelen of via dat denkproces de bal mis slaan omdat men in een afgeleide onechte wereld terecht is gekomen...

Dat denkproces heeft enkel nut indien men instinctief weet dat het instinctief handelen geen zin heeft en faliekant zal uitlopen...

Voorbeelden: ga eens na hoeveel acties jij op een dag uitvoert zonder dat je daar ook maar een ogenblik bij stilstaat... wandelen, lezen, ademen, eten...
Begin daar eens bij na te denken... nu hef ik mijn linkervoet op en zet hem tien cm ver, dan haal ik mijn rechter voet van de grond....
Weet dat bij mensen waar de hersen versleten of geschaafd zijn dat op een bepaald ogenblik wel zo moet gebeuren...

Maar wij staan daar niet meer bij stil... wij doen gewoon...
En die vanzelfsprekendheid zou wel eens op veel meer gebieden moeten gebeuren tot ons eigen heil...

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Neen, aan handelen moet er juist niet altijd een denkproces vooraf gaan...
Dat denkproces is juist het verschil tussen instinctief en dikwijls heel juist en correct handelen of via dat denkproces de bal mis slaan omdat men in een afgeleide onechte wereld terecht is gekomen...

Dat denkproces heeft enkel nut indien men instinctief weet dat het instinctief handelen geen zin heeft en faliekant zal uitlopen...

Voorbeelden: ga eens na hoeveel acties jij op een dag uitvoert zonder dat je daar ook maar een ogenblik bij stilstaat... wandelen, lezen, ademen, eten...
Begin daar eens bij na te denken... nu hef ik mijn linkervoet op en zet hem tien cm ver, dan haal ik mijn rechter voet van de grond....
Weet dat bij mensen waar de hersen versleten of geschaafd zijn dat op een bepaald ogenblik wel zo moet gebeuren...

Maar wij staan daar niet meer bij stil... wij doen gewoon...
En die vanzelfsprekendheid zou wel eens op veel meer gebieden moeten gebeuren tot ons eigen heil...

Bij de mens is maar bitter weinig vanzelfsprekend. Wij beschikken over een aantal aangeboren reflexen, maar die zijn op zichzelf genomen onvoldoende om te overleven. Instincten - complexe gedragspatronen die zich ontrollen zonder de inbreng van een externe stimulus - lijken totaal afwezig. Dan zijn er de aangeleerde routines. Natuurlijk lezen wij, als volwassene, zonder daar echt bij na te denken, maar dat heeft ons jaren gekost om dat te kunnen. Idem met leren lopen, leren wat je beter wel en beter niet eet, leren hoe je een bal vangt of gooit, enz. Ten slotte zijn er bewuste handelingen waarop we ons als het ware moeten voorbereiden, die we moeten plannen. En het is op deze handelingen dat je doelt.

Nu, je stelt het voor alsof we ook daar "instinctiever" moeten handelen. Maar eigenlijk bedoel je iets anders. Eigenlijk wil je dat we daar een beroep doen, niet op de moderne rationaliteit met zijn abstracte redeneringen, maar op de overgeleverde traditie, de geaccumuleerde kennis en ervaring die ons generaties lang grote diensten zou hebben bewezen. Bijvoorbeeld in de omgang met de islam wil je dat we voortbouwen op de ervaringen uit het verleden: de confrontaties met de islam in Spanje, in Jeruzalem, voor "de poorten van Wenen", enz. in plaats van abstracte, idealistische verhaaltjes over een universele broederschap van mensen, wat nooit heeft bestaan en eigenlijk alleen vorm krijgt in een utopisch denken.

Dat is natuurlijk de klassieke clash tussen traditioneel, defensief denken en modern, offensief denken; tussen de acceptatie van de concrete werkelijkheid van verschillende culturen en het streven naar een toekomstige, nieuwe werkelijkheid, een eenwording van de mensheid; tussen de mens als min of meer 'gegeven' (bijvoorbeeld met zijn diepgeworteld xenofobie) en de mens als 'project in wording' (die zijn xenofobie moet overwinnen in naam van een hoger ideaal).

Maar dat heeft eigenlijk niets met instincten te maken, lijkt me. Dat is gewoon bewust kiezen tussen twee denkstromingen: een fatalistische en een voluntaristische (of hoe je ze ook wil typeren).

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Inderdaad, een aanzet, zelfs misschien een broodnodige aanzet... maar de creatie, het meer komt daarna en daarvoor moet je boven de regels uitgroeien en er niet in blijven steken...

Inderdaad. Het puur geniale is iets dat je hebt of niet. Maar je eerdere bewering dat oefening het denken vervormt was een beetje een faux que.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik heb eens gelezen ; indien jullie eens wisten hoe zeer de geest wordt aangetrokken door de materie...
Dus de oplossing ligt niet alleen in de geest; de materie is en blijft deel van de oplossing...
De dualiteit geest-materie is de grond van alles...


Opmerking... Kijk naar het ons huidig leven met al zijn problemen, zorgen... dat het voor vele mensen nu al te zwaar is om te dragen...
Veronderstel dan eens dat wij ons al onze vroegere levens herhinneren...

Dus die toestand van totaal vergeten denk ik dat eerder een bescherming, een geluk is voor ons hedendaagse mens...

Zouden we hier niet een beetje met het karma moeten werken...
Zo lang we vasthouden aan wat we vandaag in onze materie zijn, zo lang blijft een bevrijding onmogelijk...

Inderdaad opnieuw karma???

Ik zal proberen de kern van je eerste kwoot te ontkrachten, uiteraard rekening houdend met de beperkingen die inherent zijn aan taal.
Je schreef:“De dualiteit geest-materie is de grond van alles...”

Er is idd een schijnbare verstrengeling tussen geest en materie en elke poging om die intellectueel te ontrafelen, zal uitlopen op een pijnlijk falen.
Men dient zich bewust te worden van de fysiek zintuiglijk/verstandelijk/emotionele activiteiten, als de impulsen die elke mens in een gegeven situatie aansturen tot al dan niet (het juiste) handelen.
Die activiteiten zijn in de verdienstelijke post van DDD omschreven als ‘reflexen, instincten, routines en bewuste handelingen’ en maken ons elk tot wie we zijn, als een uniek en een van anderen onderscheidbaar individu.

Om ons bewust te worden van onze ware aard (zuiver/leeg bewustzijn of Geest) dienen we evenwel te beseffen dat er achter elke reflex, instinctief aanvoelen, routinematige en bewuste handeling een (altijd aanwezige) waarnemer is of eerder een waarnemend iets, dat zich telkenmale onttrekt aan jouw rechtstreekse ‘zien’ ervan wanneer je dat probeert te doen (net zoals een oog kan zichzelf ook nooit kan zien of een mond zichzelf niet kan bijten).
Dát is dus het gezochte, het eigenste Zelf dat we zijn.

Verder lees ik een tegenstelling in je bewering dat…:

Opmerking... Kijk naar het ons huidig leven met al zijn problemen, zorgen... dat het voor vele mensen nu al te zwaar is om te dragen...
Dus die toestand van totaal vergeten denk ik dat eerder een bescherming, een geluk is voor ons hedendaagse mens...

Ik vermoed dat het ‘totaal vergeten’ eerder de oorzaak is van ‘ons huidig leven met al zijn problemen en zorgen’, dan dat het een mentale bescherming zou bieden, gezien de alarmerende cijfers die de nood indiceren mbt psychologische en farmalogische ondersteuning bij de bevolking.
Nog nooit zijn er zoveel burn-outs, depressies en (pogingen tot) zelfmoorden geweest als vandaag.
Geluk kan je dat niet echt noemen, vind ik.

Bon, om ‘n binnenweg te nemen naar de kern van die innerlijke zoektocht, nog even dit:

Tad Tvam Asi

“De betekenis van deze uitspraak is dat het Zelf - in zijn oorspronkelijke, pure, oerstaat - geheel of gedeeltelijk te identificeren of identiek zijn aan de Ultieme Realiteit die de grond en de oorsprong is van alle verschijnselen.”

https://nl.qwe.wiki/wiki/Tat_Tvam_Asi?ddexp4attempt=1

Volgende uitleg over de verschillende benoemingen over die ultieme ervaring van onze oerstaat:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Verlichting_(boeddhisme)

Dus ge ziet, Marie, we hebben allemaal nog een enorm lange weg af te leggen, hoewel we steeds in/als het einddoel aanwezig zijn, in een eeuwig en ondeelbaar nu.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Hewel en juist daar ligt het probleem, als je bij je leugens, geweten of niet dat het leugens zijn, blijft, zul je geen vorderingen maken naar de waarheid...

Zo is het en daarom raad ik je aan mijn atoomtheorie te lezen.

Oké, mijns inziens is het verliefd worden en de kunst voor een groot deel een mysterie.
Waarom juist deze ene vrouw of man?
Of waarom is juist die ene kunstenaar beroemd geworden en zovele anderen niet?
Iets valt er altijd wel over te zeggen, maar twijfelachtig blijft het wel.

Zo is het.

Dikwijls is het gewoon de verkeerde vraagstelling... waarom juist die boom die mij doodde omdat ik ertegen aan reed en niet de boom die ernaast staat...

Dat is een ander probleem: het toeval dat een groot rol speelt in het leven, en dat is bij het verliefd worden en de kunst ook wel het geval.
Maar toch ligt het daar anders: dat er wel een verklaring is, maar dat de mens dat zelf niet weet, omdat het diep in het onbewuste verborgen is.
Net zo als het verklaren van dromen.
Deels kan dat wel, maar vaak toch niet helemaal.

Waarom juist verliefd worden op die vrouw en geen andere??? kan het zijn dat die vrouw er juist stond op het ogenblik dat voor jou alle voorwaarden vervuld waren om verliefd te worden???

Dat moet het wel zijn.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Ik heb eens gelezen ; indien jullie eens wisten hoe zeer de geest wordt aangetrokken door de materie...
Dus de oplossing ligt niet alleen in de geest; de materie is en blijft deel van de oplossing...
De dualiteit geest-materie is de grond van alles...

Niet de dualiteit, maar de eenheid van geest en materie is de grond van alles.
De materie bestaat zelf uit gedachten, is dus zelf geestelijk.
De eenheid van beiden is het bewustzijn.
Enerzijds het bewustzijn van de geest als denken en anderzijds neemt de geest de materie zintuiglijk waar.
Het bewustzijn omvat dus beide.