Moraliteit en "de betekenis van het leven"

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Volgens recente bronnen neemt de interesse in Atheïsme wereldwijd af.

De waanzin neemt toe ja.

[patrickve]

Een paar weken terug sprak ik voor De Ongelooflijke Podcast met een openhartige Stine Jensen. De schrijver en filosoof was een felle atheïst die religie maar onzin vond, tot ze erachter kwam dat dit atheïsme niet genoeg was. Het is volgens haar kil, hooghartig en het biedt geen zingeving.

Het leven heeft dan ook geen "zin". Het leven is gewoon een fenomeen, zoals het ontstaan van sterren een fenomeen is, of het smelten van ijs een fenomeen is.

Het enige dat enig "verschil" maakt is dat om totaal onverklaarbare redenen, sommige fenomenen "bewust ervaren" worden, en het enige dat die bewuste ervaring eigenlijk oplevert, zijn aangename en onaangename sensaties. Mochten die aangename en onaangename sensaties niet bestaan, dan zou er geen enkel onderscheid zijn tussen de gebeurtenissen qua "moraliteit". Het enige dat een onderscheid maakt en waarom we dingen goed of slecht vinden, is omdat er aangename en onaangename sensaties bestaan in die bewuste ervaring.

Wel, dan moeten we niet rond de pot draaien: dat is dan de bron van "goed" en "kwaad". En meer zin is er niet. En dat hoeft ook niet.

Het is enkel als men gewoon een gans geheel van waanbeelden begint te geloven, dat men denkt dat er enige "zin" moet zijn. Maar dat is gewoon het gevolg van een dwaas waanbeeld, niet van enige realiteit. Je wordt geboren, er ontstaat een wereld voor je, je ondergaat goeie en slechte sensaties, je wil de slechte vermijden en de goeie meemaken. En dan ga je dood en is de wereld weer weg. Je leven is dus gewoon een geheel van sensaties waarvan sommige "zeer" doen, en andere "fun" geven en dat is het dan. Dat geheel van sensaties lijkt te passen in een geheel van een "externe wereld" die enkel maar dient om die sensaties te organiseren, en die uiteraard geen zin meer heeft voor uw geboorte of na uw dood. De "buitenwereld" is een mentale constructie he.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het leven heeft dan ook geen "zin". Het leven is gewoon een fenomeen, zoals het ontstaan van sterren een fenomeen is, of het smelten van ijs een fenomeen is.

Het enige dat enig "verschil" maakt is dat om totaal onverklaarbare redenen, sommige fenomenen "bewust ervaren" worden, en het enige dat die bewuste ervaring eigenlijk oplevert, zijn aangename en onaangename sensaties. Mochten die aangename en onaangename sensaties niet bestaan, dan zou er geen enkel onderscheid zijn tussen de gebeurtenissen qua "moraliteit". Het enige dat een onderscheid maakt en waarom we dingen goed of slecht vinden, is omdat er aangename en onaangename sensaties bestaan in die bewuste ervaring.

Wel, dan moeten we niet rond de pot draaien: dat is dan de bron van "goed" en "kwaad". En meer zin is er niet. En dat hoeft ook niet.

Het is enkel als men gewoon een gans geheel van waanbeelden begint te geloven, dat men denkt dat er enige "zin" moet zijn. Maar dat is gewoon het gevolg van een dwaas waanbeeld, niet van enige realiteit. Je wordt geboren, er ontstaat een wereld voor je, je ondergaat goeie en slechte sensaties, je wil de slechte vermijden en de goeie meemaken. En dan ga je dood en is de wereld weer weg. Je leven is dus gewoon een geheel van sensaties waarvan sommige "zeer" doen, en andere "fun" geven en dat is het dan. Dat geheel van sensaties lijkt te passen in een geheel van een "externe wereld" die enkel maar dient om die sensaties te organiseren, en die uiteraard geen zin meer heeft voor uw geboorte of na uw dood. De "buitenwereld" is een mentale constructie he.

Enfin, ik ga de weerlegging van die reductie, en waarom 'zin' niet hetzelfde is als eender welke 'fun' en tegelijk naast een bron van vreugde ook 'antropologisch noodzakelijk', niet opnieuw herhalen.

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Oorlogsheld ontbreekt in uw lijstje. Morfinist is hij geworden toen hij dat als pijnstiller kreeg toen ze hem in tijdens WWI in stukken hadden geschoten.

Ach in die jaren zat zowat iedereen in die kringen wel aan iets. Hitler was een speedjunk.
Drugscontroles bestonden toen niet

Wie er weet van had en toegang tot had gebruikte. Dat is al zo sinds mensenheugenis.

En in feite was dat niet slechter. Er was toen ook geen sprake van drugsproblemen of criminele drugs maffia. Dat is pas ontstaan toen justitie zich eigen ging maken van wat in feite een probleem is voor de volksgezondheid.

[Het Verzet]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Wat legitimeert een 'overtuiging' dat er geen God is?

Als atheist zeg ik niet dat er geen god is.
Ik zeg gewoon dat ik er niet zozeer in geloof.
Anderzijds, stel dat ik wel geloof in een god, wat zegt dat over zingeving of moraliteit? Volgens mij niks, tot zolang ik die god niet ga beginnen definiëren aan de hand van verhalen, die door mensen zijn geschreven.
Maar dan zit ik weer bij hetzelfde uitgangspunt, moraliteit en zingeving zijn door mensen bepaald.

[Het Verzet]

En als we aannemen dat het leven geen 'zin' heeft, en moraliteit een illusie is.
En dan?
Verandert dat iets?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Enfin, ik ga de weerlegging van die reductie, en waarom 'zin' niet hetzelfde is als eender welke 'fun' en tegelijk naast een bron van vreugde ook 'antropologisch noodzakelijk', niet opnieuw herhalen.

Goed, want er is antropologisch niks noodzakelijk. Na mijn dood mag de mensheid verdwijnen. Ik zou dat zelfs leuk vinden als gedachte. In zekere zin verdwijnt ze zelfs.

[Het Verzet]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Goed, want er is antropologisch niks noodzakelijk. Na mijn dood mag de mensheid verdwijnen. Ik zou dat zelfs leuk vinden als gedachte. In zekere zin verdwijnt ze zelfs.

Goh, ja, 'na mijn dood'.
Ik zou het niet erg vinden om op oude leeftijd deel te nemen aan een mass extinction door voorbeeld een meteoriet.
Hebt ge dat ook maar mooi meegepikt.
Strandstoel in den hof en een trappist of gin-tonic in de hand.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Verzet

Goh, ja, 'na mijn dood'.
Ik zou het niet erg vinden om op oude leeftijd deel te nemen aan een mass extinction door voorbeeld een meteoriet.
Hebt ge dat ook maar mooi meegepikt.
Strandstoel in den hof en een trappist of gin-tonic in de hand.

2

Zalig idee

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Goed, want er is antropologisch niks noodzakelijk. Na mijn dood mag de mensheid verdwijnen. Ik zou dat zelfs leuk vinden als gedachte. In zekere zin verdwijnt ze zelfs.

Je weet dat mijn argumentatie zich daar niet toe beperkt maar dat is zoals bij de mormonen he: je hebt je axiomatiek en wellicht zal je daar niet van afstappen, ik sprak ook niet voor niets over 'gesloten circuits'.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het leven heeft dan ook geen "zin". Het leven is gewoon een fenomeen, zoals het ontstaan van sterren een fenomeen is, of het smelten van ijs een fenomeen is.

Het enige dat enig "verschil" maakt is dat om totaal onverklaarbare redenen, sommige fenomenen "bewust ervaren" worden, en het enige dat die bewuste ervaring eigenlijk oplevert, zijn aangename en onaangename sensaties. Mochten die aangename en onaangename sensaties niet bestaan, dan zou er geen enkel onderscheid zijn tussen de gebeurtenissen qua "moraliteit". Het enige dat een onderscheid maakt en waarom we dingen goed of slecht vinden, is omdat er aangename en onaangename sensaties bestaan in die bewuste ervaring.

Wel, dan moeten we niet rond de pot draaien: dat is dan de bron van "goed" en "kwaad". En meer zin is er niet. En dat hoeft ook niet.

Het is enkel als men gewoon een gans geheel van waanbeelden begint te geloven, dat men denkt dat er enige "zin" moet zijn. Maar dat is gewoon het gevolg van een dwaas waanbeeld, niet van enige realiteit. Je wordt geboren, er ontstaat een wereld voor je, je ondergaat goeie en slechte sensaties, je wil de slechte vermijden en de goeie meemaken. En dan ga je dood en is de wereld weer weg. Je leven is dus gewoon een geheel van sensaties waarvan sommige "zeer" doen, en andere "fun" geven en dat is het dan. Dat geheel van sensaties lijkt te passen in een geheel van een "externe wereld" die enkel maar dient om die sensaties te organiseren, en die uiteraard geen zin meer heeft voor uw geboorte of na uw dood. De "buitenwereld" is een mentale constructie he.

Emoties / sensaties verbinden het individu met iets dat eraan vooraf is gegaan (vanuit het perspectief van het individu: iets dat in de toekomst ligt).

Waardering moet logischerwijs voorafgegaan zijn aan sensaties van de zintuigen en dus moet voorafgegaan zijn aan mens, dier en plant (het leven). De reden dat waardering voorafgegaan moet zijn aan sensaties van de zintuigen is dat waarderen een onderscheidend vermogen vereist wat het zich toeëigent van wat kan worden aangeduid als "goed".

De eenvoudige logische waarheid¹ dat iets niet de oorsprong van zichzelf kan zijn impliceert dat "goed" niet kan worden gewaardeerd en bijgevolg niet kan worden aangetoond met behulp van empirische wetenschappen.

De oorsprong van waarde is noodzakelijk zinvol maar het kan niet waarde zijn vanwege de eenvoudige logische waarheid¹. Dat impliceert dat een betekenis van het leven van toepassing is op een fundamenteel niveau (a priori of "vóór waarde").

Op basis van fundamentele theorie lijkt het te kunnen worden aangetoond dat het leven zinvol is.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Waardering moet logischerwijs voorafgegaan zijn aan sensaties van de zintuigen en dus moet voorafgegaan zijn aan mens, dier en plant (het leven). De reden dat waardering voorafgegaan moet zijn aan sensaties van de zintuigen is dat waarderen een onderscheidend vermogen vereist wat het zich toeëigent van wat kan worden aangeduid als "goed".

Welja, die "waardering" is gewoon een evolutionaire strategie die nodig is wanneer intelligentie ontstaat.

Evolutie is een strijd van overlevingsstrategieen die gematerialiseerd worden in lijnen van voortzetting, die zelf gematerialiseerd worden in opeenvolgende individuen in die lijn van voortzetting. Je kan evolutie (het leven zelf dus) beschouwen als een gigantische optimiseringsberekening waar verschillende strategieen het tegen elkaar opnemen en trachten zichzelf BETER voort te zetten dan anderen.

Die "beter" is de bron van het "goede" en het leven: beter voortzetten dan anderen (dus anderen minder goed laten voortzetten, waaruit het inherent antagonistische bestaat in het leven: leven is vijandigheid ten aanzien van ander leven).

Zolang de strategieen "hard bedraad" zijn in de fysieke structuur van de individuen die de materialisaties zijn van de antagonistische strategieen, is dit gewoon een "materieel spel". Maar eens evolutie "intelligentie" heeft ontdekt, ttz, ingebouwde rekencapaciteit en nadien zelfs ingebouwde strategische planning (een centraal zenuwstelsel, zeg maar) moest men in de "harde bedrading" iets bedenken dat de notie van "goed" en "kwaad" van de evolutie (goed = zelf overleven en anderen doen uitsterven, kwaad is zelf uitsterven en anderen laten overleven) kon transponeren naar de "root" van die strategische rekencapaciteit, en dat is "pijn" en "vreugde" geworden he. Bewustzijn is niks anders dan het ervaren van die "root" van goed en kwaad die de evolutie in strategisch denkende rekenmachines heeft ingebouwd die wij zijn ; maar zoals alles in de evolutie is dat maar een probeersel. Als het faalt, wordt het gewist, als het succesvol is, blijft het bestaan he.

Tot hier toe hebben pijn en vreugde goeie roots geweest voor intelligente rekenmachines ; maar het zou kunnen zijn dat het bij ons aan het ontsporen is.

Dat neemt echter niet weg dat elk van ons als individu DAT heeft als zijn eigen root van goed en kwaad, en dus volgens die "bedrading" moet ageren he en dus zijn eigen goed en kwaad definieren.

Dus ja, je hebt gelijk dat onze vreugde en pijn ervaring die onze eigen bron is van goed en kwaad, zelf een oorsprong vindt in iets "diepers" namelijk het goed en kwaad van de levensberekening zelf: "beter overleven dan anderen".

[Het Verzet]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Waardering moet logischerwijs voorafgegaan zijn aan sensaties van de zintuigen en dus moet voorafgegaan zijn aan mens, dier en plant (het leven). De reden dat waardering voorafgegaan moet zijn aan sensaties van de zintuigen is dat waarderen een onderscheidend vermogen vereist wat het zich toeëigent van wat kan worden aangeduid als "goed".

Ik ben niet filosofisch onderlegd, maar als ik denk te begrijpen wat je bedoelt, ga ik er niet direct mee akkoord.

Het is niet dat leven enkel kan bestaan als het waardering heeft voor deze staat van bestaan, maar dat wanneer het dan niet heeft, die vorm van leven gedetermineerd is op te houden met bestaan.
En dus enkel de andere vorm overblijft.
Survival of the fittest at the core.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Welja, die "waardering" is gewoon een evolutionaire strategie die nodig is wanneer intelligentie ontstaat.

Evolutie is een strijd van overlevingsstrategieen die gematerialiseerd worden in lijnen van voortzetting, die zelf gematerialiseerd worden in opeenvolgende individuen in die lijn van voortzetting. Je kan evolutie (het leven zelf dus) beschouwen als een gigantische optimiseringsberekening waar verschillende strategieen het tegen elkaar opnemen en trachten zichzelf BETER voort te zetten dan anderen.

Die "beter" is de bron van het "goede" en het leven: beter voortzetten dan anderen (dus anderen minder goed laten voortzetten, waaruit het inherent antagonistische bestaat in het leven: leven is vijandigheid ten aanzien van ander leven).

Zolang de strategieen "hard bedraad" zijn in de fysieke structuur van de individuen die de materialisaties zijn van de antagonistische strategieen, is dit gewoon een "materieel spel". Maar eens evolutie "intelligentie" heeft ontdekt, ttz, ingebouwde rekencapaciteit en nadien zelfs ingebouwde strategische planning (een centraal zenuwstelsel, zeg maar) moest men in de "harde bedrading" iets bedenken dat de notie van "goed" en "kwaad" van de evolutie (goed = zelf overleven en anderen doen uitsterven, kwaad is zelf uitsterven en anderen laten overleven) kon transponeren naar de "root" van die strategische rekencapaciteit, en dat is "pijn" en "vreugde" geworden he. Bewustzijn is niks anders dan het ervaren van die "root" van goed en kwaad die de evolutie in strategisch denkende rekenmachines heeft ingebouwd die wij zijn ; maar zoals alles in de evolutie is dat maar een probeersel. Als het faalt, wordt het gewist, als het succesvol is, blijft het bestaan he.

Tot hier toe hebben pijn en vreugde goeie roots geweest voor intelligente rekenmachines ; maar het zou kunnen zijn dat het bij ons aan het ontsporen is.

Dat neemt echter niet weg dat elk van ons als individu DAT heeft als zijn eigen root van goed en kwaad, en dus volgens die "bedrading" moet ageren he en dus zijn eigen goed en kwaad definieren.

Dus ja, je hebt gelijk dat onze vreugde en pijn ervaring die onze eigen bron is van goed en kwaad, zelf een oorsprong vindt in iets "diepers" namelijk het goed en kwaad van de levensberekening zelf: "beter overleven dan anderen".

Dat zou je kunnen denken als je de hele werkelijke geschiedenis en culturele evolutie negeert, en de werking(en) van het mimetisme.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Die "beter" is de bron van het "goede" en het leven: beter voortzetten dan anderen (dus anderen minder goed laten voortzetten, waaruit het inherent antagonistische bestaat in het leven: leven is vijandigheid ten aanzien van ander leven).

De volgende theorie laat zien dat morele overweging (voor anderen) als essentieel kan worden beschouwd vanuit het perspectief van de mens en dat empathie (emoties) niet vereist is om de essentialiteit van morele overweging in te zien.

Zoals vermeld in mijn vorige post, moet waarderen logischerwijs aan de zintuigen zijn voorafgegaan en dus eveneens aan de mens, het dier en de plant.

Een levensdoel is essentieel om waarde mogelijk te maken, want om waarde mogelijk te maken is het vereist dat 'goed' reeds eerder bestond.

Waarde kan op zichzelf geen betekenis of doel zijn, want dat zou leiden tot corruptie.

De essentie van de betekenis van het leven en het dienen ervan door mensen, impliceert dat een basis van respect (morele overweging) essentieel is, aangezien de ontdekking van 'goed' door anderen (andere mensen, dieren en planten) zal resulteren in intrinsieke waarde relatief aan het doel van het leven die geen andere waardeerder (e.g. een ander mens) van tevoren kan weten of voorspellen.

De essentie van een basis van respect voor anderen resulteert in de vraag "wat is 'goed'?" voor anderen en aaneenvolgend de overweging van de essentialiteit van morele overweging voor anderen.

Conclusie:

Aangezien de waarde van een ander persoon, dier of plant in relatie tot het doel van het leven niet van tevoren kan worden bepaald, is een basisniveau van respect voor anderen (de natuur) vereist om het doel van het leven te dienen, wat natuurlijkerwijs resulteert in de overweging van "wat is 'goed'?" voor een ander (mens, dier of plant) en aaneenvolgend de natuurlijke overweging van de essentialiteit van morele overweging.

Mijn argument is dat je niet boven het leven kunt staan ??als zijnde leven en dat je het leven enkel kunt dienen. Een basis van respect voor de natuur (andere mensen, planten en dieren) kan essentieel zijn om de natuur te laten gedijen.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Verzet

Ik ben niet filosofisch onderlegd, maar als ik denk te begrijpen wat je bedoelt, ga ik er niet direct mee akkoord.

Het is niet dat leven enkel kan bestaan als het waardering heeft voor deze staat van bestaan, maar dat wanneer het dan niet heeft, die vorm van leven gedetermineerd is op te houden met bestaan.
En dus enkel de andere vorm overblijft.
Survival of the fittest at the core.

Met 'waarderen' wordt bedoeld hetgeen dat logischerwijs aan de basis ligt van 'waarde'. De waarde die wordt bedoeld is hetgeen dat herkenbaar is in het eenvoudigste patroon (fundamentele waarde) en niet een menselijke waarde zoals dat in een sociale context als aanduiding wordt gebruikt (e.g. sociale waarden), hoewel dergelijke waarden indirect wel gerelateerd zijn.

Waarderen in het Nederlands heeft een iets andere conotatie dan dat in het Engels. Wellicht zou een alternatieve aanduiding 'betekenis' kunnen zijn.

De vraag is wat de aard (oorsprong) is van waarderen, dat wat voorafgaat aan waarde of betekenis.

Het volgende kan een voorbeeld zijn van waarom waarde / waardering van toepassing kan zijn met betrekking tot het bestaan van het heelal en de betekenis van het leven.

(2018) Is het universum een bewuste geest?
Het blijkt dat, om leven mogelijk te maken, de getallen in de basisfysica, bijvoorbeeld de zwaartekracht of de massa van het elektron, waarden moeten hebben die binnen een bepaald bereik vallen. En dat bereik is een ongelooflijk smal deel van alle mogelijke waarden die die getallen kunnen hebben. Het is daarom ongelooflijk onwaarschijnlijk dat een universum als het onze het soort getallen zou hebben dat compatibel is met het bestaan van leven. Maar tegen alle verwachtingen in doet ons universum dat wel.

Voorbeeld: De sterke kernkracht heeft een waarde van 0,007. Als die waarde 0,006 of 0,008 was geweest, was het leven niet mogelijk geweest.
https://aeon.co/essays/cosmopsychism...tuned-for-life

Ten eerste is vastgesteld dat de oorsprong van waarderen niet op zichzelf kan worden gewaardeerd. Men dient vervolgens een indicatie van de oorsprong van waarderen vast te stellen op basis van de natuur van 'waarde'. De definitie van dat aspect kan niet anders zijn dan "goed".

Waarderen is een inschatting, een reiken naar een finaliteit binnen de context van een finaliteit (het Universum, het leven, het bestaan). Als die finaliteit een definitie zou zijn, dan zou het gewaardeerd moeten zijn, wat onmogelijk is volgens de eenvoudige logische waarheid¹ in mijn vorige bericht. Als zodanig moet de oorsprong van waarderen de essentie van "goed" zijn.

[ArjanD]

Moraliteit is zelfs zichtbaar bij planten. Planten vertonen moreel gedrag. Wanneer hun myceliumnetwerk is ontwikkeld, instrueren planten hun medeplanten waar ze moeten groeien om een strijd voor zonlicht te voorkomen. Planten dragen ook voedsel over aan hun buren als ze een tekort hebben. Babyboompjes krijgen voedsel zodat ze in zonlicht kunnen groeien.

(2018) Bomen praten met elkaar in een taal die we kunnen leren
De wetenschap heeft altijd geloofd dat bomen met elkaar concurreerden om koolstof, zonlicht, water en voedingsstoffen.

Professor Suzanne Simard's baanbrekende onderzoek toonde aan dat bomen onderling afhankelijk en coöperatief zijn, in feite zijn ze ondergedompeld in diepe relaties met elkaar.

Haar 30 jaar onderzoek in Canadese bossen heeft geleid tot een verbazingwekkende ontdekking: bomen praten, communiceren vaak en over grote afstanden. Bomen zijn sociale wezens die veel meer op mensen lijken dan je misschien denkt.
https://upliftconnect.com/trees-talk...-we-can-learn/

Het is bewijs dat planten niet meedogenloos zijn in hun strijd om zonlicht. Ze hebben niet als doel om hun buren als een vijand te 'overwinnen'. Planten maken deel uit van de natuur en samen vechten ze om te overleven. Sommige redden het niet en sommige soorten vernietigen anderen, maar planten helpen elkaar om het beste uit zichzelf te halen. Ze 'vernietigen' niet anderen vanuit de essentie van hun wezen.

Filosoof: Planten zijn bewuste wezens die met respect moeten worden gegeten
Filosoof Michael Marder, een onderzoeksprofessor aan de Universiteit van Baskenland, heeft opgeroepen tot een "meer respectvolle omgang met de flora" door middel van zijn boeken Plant-Thinking en de aanstaande The Philosopher's Plant.

Zijn bewering dat een plant een "intelligent, sociaal, complex wezen" is, is door sommige biologen bestreden, maar een sterkere reactie is gekomen van dierenrechtenactivisten die vrezen dat hun zaak wordt ondermijnd door een plicht tot respect voor planten uit te breiden.
https://www.irishtimes.com/culture/u...ants-1.1965980

In plaats van planten te beschermen, gebruiken dierenrechtenactivisten hun woede om informatie te onderdrukken die zou kunnen aantonen dat planten intelligente wezens zijn die op dieren lijken.

Veganisten zijn ook geneigd de informatie te negeren en te onderdrukken.

Veganisten worden gezien als een groep mensen die meer dan anderen aandacht hebben voor ethiek. In wezen vervullen ze een bepaalde leidende rol voor de mensheid als geheel. Daarom, als om de een of andere reden aandacht voor het welzijn van planten wordt uitgesloten bij veganisten en dierenrechtenactivisten, wie zal het dan kunnen opnemen voor planten?

Bescherming zou van een lager niveau moeten komen, b.v. filosofen en mensen met een generiek perspectief op ethiek / bescherming van het milieu. Wat zou hen resultaatgericht kunnen maken bij een gebrek aan een ideologisch motief?

Vandaar mijn argument dat filosofie in de (nabije) toekomst van vitaal belang kan zijn voor de mensheid, en voor de natuur.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Dat zou je kunnen denken als je de hele werkelijke geschiedenis en culturele evolutie negeert, en de werking(en) van het mimetisme.

Dat is allemaal gewoon het product van onze wens naar fun en ons willen vermijden van lijden. En het is een totaal open vraag of ons dat naar beter overleven dan anderen zal brengen of niet, maar het is wat het evolutionaire mechanisme in ons aan het proberen is.

Ik heb niet gezegd dat wij geprogrammeerd zijn om beter te overleven dan anderen. Ik heb gezegd dat wij geprogrammeerd zijn in EEN POGING om tot dat resultaat te komen. Maar of onze manier van geprogrammeerd zijn daarin zal slagen of niet is gewoon de vraag die zal beantwoord worden door de evolutionaire strijd die we, met onze al dan niet pertinente programmering, zullen aangaan. Lukken we erin om de anderen te wippen, en te overleven, dan was onze programmering "goed", en blijven we voortbestaan (en de anderen dus niet). Lukken we er niet in om de anderen te wippen en worden we dus gewipt, wel, dan bleek ons probeersel een mislukking te zijn, en verdwijnen we dus.

In elk geval zijn onze voorgangers redelijk succesvol geprogrammeerd geweest op die manier, want anders zouden wij hier niet zijn, dan waren zij al gewipt, in plaats van anderen te wippen, en waren wij er niet gekomen. Die manier van ons te programmeren heeft dus tot hier toe wel degelijk goed gewerkt. Of ze zal blijven werken, is gewoon een open vraag.

Maar ondertussen zijn wij wel geprogrammeerd om onze fun te willen bevredigen, en ons lijden willen te vermijden, en is DAT dus onze "afgeleide" bron van "goed" en "kwaad". Maar misschien is onze intelligentie ondertussen te groot geworden, en hebben wij veel te veel geleerd van gelaagd hypocriet te zijn, zodat we verstrikt geraken in vanalle rariteiten, de rariteiten die jij aanhaalt in onze recentere geschiedenis.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Een levensdoel is essentieel om waarde mogelijk te maken, want om waarde mogelijk te maken is het vereist dat 'goed' reeds eerder bestond.

Het levensdoel is van de tijd dat men leeft plezier te hebben, en niet teveel af te zien.

Als dat kan door andere mensen ook fun laten te hebben is dat prima, als daarvoor anderen moeten in de soep gedraaid worden is dat ook prima.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat is allemaal gewoon het product van onze wens naar fun en ons willen vermijden van lijden. En het is een totaal open vraag of ons dat naar beter overleven dan anderen zal brengen of niet, maar het is wat het evolutionaire mechanisme in ons aan het proberen is.

Ik heb niet gezegd dat wij geprogrammeerd zijn om beter te overleven dan anderen. Ik heb gezegd dat wij geprogrammeerd zijn in EEN POGING om tot dat resultaat te komen. Maar of onze manier van geprogrammeerd zijn daarin zal slagen of niet is gewoon de vraag die zal beantwoord worden door de evolutionaire strijd die we, met onze al dan niet pertinente programmering, zullen aangaan. Lukken we erin om de anderen te wippen, en te overleven, dan was onze programmering "goed", en blijven we voortbestaan (en de anderen dus niet). Lukken we er niet in om de anderen te wippen en worden we dus gewipt, wel, dan bleek ons probeersel een mislukking te zijn, en verdwijnen we dus.

In elk geval zijn onze voorgangers redelijk succesvol geprogrammeerd geweest op die manier, want anders zouden wij hier niet zijn, dan waren zij al gewipt, in plaats van anderen te wippen, en waren wij er niet gekomen. Die manier van ons te programmeren heeft dus tot hier toe wel degelijk goed gewerkt. Of ze zal blijven werken, is gewoon een open vraag.

Maar ondertussen zijn wij wel geprogrammeerd om onze fun te willen bevredigen, en ons lijden willen te vermijden, en is DAT dus onze "afgeleide" bron van "goed" en "kwaad". Maar misschien is onze intelligentie ondertussen te groot geworden, en hebben wij veel te veel geleerd van gelaagd hypocriet te zijn, zodat we verstrikt geraken in vanalle rariteiten, de rariteiten die jij aanhaalt in onze recentere geschiedenis.

Door wat ik als rationele ethiek naar voren bracht, zou niet alleen het overleven gegarandeerd worden maar ook de vreugde gemaximaliseerd, zij het tegelijk via een hogere codering 'geherdefinieerd'.