Een eenzaat met een beperkt budget

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Lance

Er was inderdaad een tijd dat ik me twee dagen mentaal moest voorbereiden om gewoon een brief in het postkantoor te gaan afhalen. Op het moment dat ik de voordeur achter me dichtsloeg ging mijn hart al als een razende tekeer, dat ik er bijna mottig van werd. Elke blik van een voorbijganger zou een aanvallende blik kunnen zijn. Elke zucht zou er één van afkeer kunnen zijn. "Kijken ze naar me of kan ik me ongemerkt door de massa begeven? Misschien neem ik beter dat straatje, daar loopt minder volk, enz..." Duizend en één dingen die door mijn kop raasden en me angstig maakten.

Ik vind het zoveel jaren later ook absurd als ik eraan terugdenk. Ik heb nu gelukkig wel wat meer 'social skills', vooral omdat ik een normaal uiterlijk heb nu waardoor ik niet meer opval. Nu ja, ik heb leren toneel spelen, laat het me zo zeggen. Maar ervan genieten om tussen mensen te zijn lukt me gewoon niet. Op een forum als dit verloopt alles sequentieel en kan je kiezen op wat je reageert en op wat niet. In de echte wereld is het gewoon één grote chaotische soep met daarin gejaagde mensen, frustraties, haat, jaloezie, lawaai, vervuiling, verspilling, onverdraagzaamheid, de jacht naar geld, gebrek aan empathie, minachting van de zwakkeren, uiterlijk vertoon, pronkzucht, ... En neen, daar wil ik geen deel van uitmaken. Vroeger niet, nu niet en in de toekomst ook niet.

Ik herken heel veel zaken die je schrijft. Mijn social skills zijn er altijd geweest waardoor ik zeer laat door had dat ik voor die encounters altijd een prijs betaalde. En dat de oplossing was dat ik die encounters duchtig aan banden legde.

En dan maak ik weer fouten zoals voor mijn oude moeder en ik een senioren GSM gaan kopen in de FNAC en me daar in de zak laten zetten door een jonge ambitieuse snuiter die me een abonnement aansmeert van 15 euro per maand dat ik helemaal niet gevraagd heb.
Dus moest ik naar een Belgacomwinkel. Een muurgroot scherm met flitsende beelden. Een lange rij mensen waaronder twee bejaarden en nergens een stoel te bespeuren. En dan ga je als een lijfeigene (in die tijd stond er voor hen ook geen stoel klaar) naar een van de balies waar je rechtstaand je verhaal moet doen. Ondertussen heb je wachtende in de rij staande mensen alle medewerkers van die winkel al duchtig bestudeerd en zie je de verveling en de frustratie zo uit hun ogen blinken, in de trekjes rond de mond, in de gehele lichaamstaal. Ze stellen zich existentiële vragen, zie ik. Maar beleefd zijn ze wel. Zo zijn ze getraind.

Gruwelijk was dat.

Mensen gaan zo op in de hype van alles samen in grote getale te doen
doen (consumeren o.a.) dat ze geen snars begrijpen van mensen die dat massagedoe in vraag stellen, kritisch bekijken en er geen behoefte aan hebben.

Als het een troost kan wezen; je bent niet alleen.

Ik heb al eens gegoogled naar sites voor heremieten maar die dag niks gevonden. En eigenlijk verwondert het me niet want zo'n site zou echt wel een contradictie op zich zijn. Alleen al voor de persoon die zo'n site moet modereren. En dan zocht ik geen contact met mensen maar nformatie waar je je je veilig in Europa kan terugtrekken. Waar er grond en ruimte en zo'n gebrek aan infrastructuur is waar je je kan terugtrekken.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Orie

Euh, een reden om wat meer onder het volk te komen? Je hebt een laag zelfvertrouwen omdat je niet zou voldoen aan "de standaard" van andere mensen. Het helpt om u een beetje te conformeren naar de heersende cultuur en te tonen dat je van goede wil bent. Meer dan dit verwachten andere mensen ook niet, niemand is perfect. Altijd anders willen zijn is zowel vermoeiend voor jezelf als anderen en niet noodzakelijk beter.
Het belangrijkste in het leven is toch nog wat God over je denkt. Meet u voor de rest af aan Zijn standaarden en werk continu (ok, met pauzes) om uw karakter te verbeteren.


Want jij hebt je daar nooit schuldig aan gemaakt? Het is niet de bedoeling dat je elke persoon of gezelschap tof vindt maar denk je dat die mensen nooit tijd voor zichzelf nemen? Alleen keuren ze luiheid waarschijnlijk af of zijn ze gelukkiger wat meer energie oplevert, waardoor ze meer kunnen verzetten in de samenleving. Ook is elke mens anders. Als jij je in de buitenwereld begeeft, ga je op in de massa en ben je ook een (lawaaierige, vervuilende, verspillende, onverdraagzame,...) gejaagde, hoor.

Waarom zou ene individu onder het volk moeten komen? Om de lelijkheid en de saaiheid en de debiliteit te inventariseren? Bekijk mensen eens op straat, ga op een terras zitten. Zo verheven, zo gelukkig zien de voorbijgangers er niet uit. Maar kijk dan goed, hé.

Als Lance zich niet op zijn gemak voelt onder mensen, dan kan het zijn dat hij zeer gevoelig is voor het aura dat mensen uitstralen.
En dat aura ga je beter uit de weg als scholen leeglopen, het solden zijn, één of andere manifestatie plaatsvindt, of het spitsuur begint.

En jij plakt er genoegzaam 'laag zelfvertrouwen' op. Terwijl het niets anders is dan een consequentie op de vaststelling van gevoeligheden die de massa in veel mindere mate lijkt te hebben.

Luiheid is relatief. Het is niet omdat je je op de werkvloer bevindt, dat je daarom ijverig werkzaam bent. Noch bevestigt 'luiheid' voor honderd procent dat mensen die van de overheid (de belastingbetaler leven, deels of volledig) elke dag slijten voor de TV met een kom popcorn.

Ik daag je uit: geef mensen zoals Lance en ik een domein van 15 hectaren en carte blanche, en dan ga je binnen de vijf jaar een duurzame economie uit de grond zien schieten. Met bv een opendeurdag jaarlijks, en sporadische schoolbezoeken (max 10 lln per keer). En zonder subsidies. En met het doel eigen inkomsten te genereren zodat de belastingbetaler er niet moet voor opdraaien.

Werken kunnen velen. Maar een salamander zet je niet in de woestijn en een hagedis zet je niet moerasgebied. Zo simpel is het.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Het is iets relatief en persoonsgebonden, ik heb meer last voor zo'n afspraak dan erna.

Ik heb er last van vanaf het moment dat de afspraak is gemaakt, en nadien nog een drietal dagen, maar soms ook weken. Dan gaat het tussen alle andere zaken honderdmaal per dag door je hoofd, soms in flarden wat er gezegd werd, onnozele details, soms gewoon de herinnering van de afspraak zelf.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Als het een nieuwe afspraak betreft, dan slaap ik de week voor de afspraak nog zo'n twee uur per nacht, ik voer dan het komende gesprek zo'n drieduizend maal in mijn hoofd, en na die afspraak krijg ik een stress-releave migraine die al naargelang zo'n drie dagen tot twee weken kan duren.

Dat lees ik nu, alle mogelijke scenario's aflopen. Eén keer heb ik een feestafspraak afgezegd met de uitleg dat ik dat feest al ettelijke malen had beleefd in mijn hoofd, en dat een herhaling ervan niet nodig was. Dat is niet goed aangekomen. Ik zeg alle familiefeesten, alle bbq's nu gewoon af.

Soms kan je geen afspraken uit de weg. Zaterdag bv komt mijn oude moeder op bezoek(een vorm van opvang) en daar ga ik dus elke dag in flitsen aan denken, erger nog, ik verlies dan andere zaken uit het hoofd, want ik wil die afspraak achter de rug hebben, hoe aangenaam die ook zal verlopen.

Afspraken zijn spanningsbronnen. Hoe minder hoe beter.
Alle spanningsbronnen uitsluiten vraagt gewoon om een andere levenswijze.
Spanningsbronnen immobiliseren ook. Andere zaken die moeten gedaan worden, blijven liggen of worden uitgesteld. Op tijd eten bijvoorbeeld. Dikwijls sta ik in het midden van de nacht op om te eten. Een volledige maaltijd. Gewoon omdat het dan eindelijk stil en rustig is.

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

Ik herken heel veel zaken die je schrijft. Mijn social skills zijn er altijd geweest waardoor ik zeer laat door had dat ik voor die encounters altijd een prijs betaalde. En dat de oplossing was dat ik die encounters duchtig aan banden legde.

En dan maak ik weer fouten zoals voor mijn oude moeder en ik een senioren GSM gaan kopen in de FNAC en me daar in de zak laten zetten door een jonge ambitieuse snuiter die me een abonnement aansmeert van 15 euro per maand dat ik helemaal niet gevraagd heb.
Dus moest ik naar een Belgacomwinkel. Een muurgroot scherm met flitsende beelden. Een lange rij mensen waaronder twee bejaarden en nergens een stoel te bespeuren. En dan ga je als een lijfeigene (in die tijd stond er voor hen ook geen stoel klaar) naar een van de balies waar je rechtstaand je verhaal moet doen. Ondertussen heb je wachtende in de rij staande mensen alle medewerkers van die winkel al duchtig bestudeerd en zie je de verveling en de frustratie zo uit hun ogen blinken, in de trekjes rond de mond, in de gehele lichaamstaal. Ze stellen zich existentiële vragen, zie ik. Maar beleefd zijn ze wel. Zo zijn ze getraind.

Gruwelijk was dat.

Mensen gaan zo op in de hype van alles samen in grote getale te doen
doen (consumeren o.a.) dat ze geen snars begrijpen van mensen die dat massagedoe in vraag stellen, kritisch bekijken en er geen behoefte aan hebben.

Als het een troost kan wezen; je bent niet alleen.

Ik heb al eens gegoogled naar sites voor heremieten maar die dag niks gevonden. En eigenlijk verwondert het me niet want zo'n site zou echt wel een contradictie op zich zijn. Alleen al voor de persoon die zo'n site moet modereren. En dan zocht ik geen contact met mensen maar nformatie waar je je je veilig in Europa kan terugtrekken. Waar er grond en ruimte en zo'n gebrek aan infrastructuur is waar je je kan terugtrekken.

o, een senioren GSM bestaat dat nu ook al?

hum, ik zou 'lol' zeggen als dit in K&K zou staan, maar zie dat het idd ernstig is .. hum, ik zou zo niet kunnen leven indeed, nu ik zie wel overeenkomsten ivm werken in je andere posts bvb. zo ben ik ook een salamander in de woestijn! Er wordt mij verweten dat ik zou profiteren van het systeem, maar als ik morgen kan beginnen met een job die ik fysiek kan uithouden, dan ben ik de eerste om er voor te gaan! jawel

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

o, een senioren GSM bestaat dat nu ook al?

hum, ik zou 'lol' zeggen als dit in K&K zou staan, maar zie dat het idd ernstig is .. hum, ik zou zo niet kunnen leven indeed, nu ik zie wel overeenkomsten ivm werken in je andere posts bvb. zo ben ik ook een salamander in de woestijn! Er wordt mij verweten dat ik zou profiteren van het systeem, maar als ik morgen kan beginnen met een job die ik fysiek kan uithouden, dan ben ik de eerste om er voor te gaan! jawel

Welke beperking denk je dan te hebben?

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

Ik heb er last van vanaf het moment dat de afspraak is gemaakt, en nadien nog een drietal dagen, maar soms ook weken. Dan gaat het tussen alle andere zaken honderdmaal per dag door je hoofd, soms in flarden wat er gezegd werd, onnozele details, soms gewoon de herinnering van de afspraak zelf.

Ik snap wat je bedoelt, ik stress ook best wel eens en ik kan me inbeelden dat wanneer je het niet zo goed ziet zitten je nog veel meer stresst!

Zoals Xenophon zie ik mij eerder stressen voor de afspraak dan erna. Erna ben je meestal toch wel opgelucht dat het over is, althans zo zie ik het

[bembem]

zo moet ik deze maand wellicht weer op het appel bij de rva verschijnen .. ik stress nu al! Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Welke beperking denk je dan te hebben?

depressief aangelegd en ik denk dat ik een sociale fobie heb, als mensen irl een grote mond bij me opzetten heb ik de neiging van in m'n schulp te kruipen

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Welke beperking denk je dan te hebben?

ah oeps ik herlees het nu pas, fysieke beperking i.e. mijn rug, vlug buiten adem, pompaf, veel tot overmatig zweten ...

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

Dat lees ik nu, alle mogelijke scenario's aflopen. Eén keer heb ik een feestafspraak afgezegd met de uitleg dat ik dat feest al ettelijke malen had beleefd in mijn hoofd, en dat een herhaling ervan niet nodig was. Dat is niet goed aangekomen. Ik zeg alle familiefeesten, alle bbq's nu gewoon af.

Soms kan je geen afspraken uit de weg. Zaterdag bv komt mijn oude moeder op bezoek(een vorm van opvang) en daar ga ik dus elke dag in flitsen aan denken, erger nog, ik verlies dan andere zaken uit het hoofd, want ik wil die afspraak achter de rug hebben, hoe aangenaam die ook zal verlopen.

Afspraken zijn spanningsbronnen. Hoe minder hoe beter.
Alle spanningsbronnen uitsluiten vraagt gewoon om een andere levenswijze.
Spanningsbronnen immobiliseren ook. Andere zaken die moeten gedaan worden, blijven liggen of worden uitgesteld. Op tijd eten bijvoorbeeld. Dikwijls sta ik in het midden van de nacht op om te eten. Een volledige maaltijd. Gewoon omdat het dan eindelijk stil en rustig is.

Tijdens dagen waarop ik tegen de muren omhoog loop van de stress, wat voor mij in wezen de normale toestand is, valt het voor dat ik tegen 5 uur in de morgen besef dat ik vandaag vergeten eten ben.

En afspraken, vooral als het nieuwe zijn, bijvoorbeeld op een andere afdeling in het hospitaal dan ik gewoon ben, dan is de kans groot dat ik binnen het hospitaal de weg niet vind en op een gegeven moment (in paniek) naar buiten loop.

[skaldis]

Ik ben op zoek naar een krot met een kelder zodat ik onder de grond kan wonen.

[Demper]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Tijdens dagen waarop ik tegen de muren omhoog loop van de stress, wat voor mij in wezen de normale toestand is, valt het voor dat ik tegen 5 uur in de morgen besef dat ik vandaag vergeten eten ben.

En afspraken, vooral als het nieuwe zijn, bijvoorbeeld op een andere afdeling in het hospitaal dan ik gewoon ben, dan is de kans groot dat ik binnen het hospitaal de weg niet vind en op een gegeven moment (in paniek) naar buiten loop.

Hoe komt dat allemaal?

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door skaldis

Ik ben op zoek naar een krot met een kelder zodat ik onder de grond kan wonen.

Neem een nummertje en achteraan aanschuiven aub.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Tijdens dagen waarop ik tegen de muren omhoog loop van de stress, wat voor mij in wezen de normale toestand is, valt het voor dat ik tegen 5 uur in de morgen besef dat ik vandaag vergeten eten ben.

En afspraken, vooral als het nieuwe zijn, bijvoorbeeld op een andere afdeling in het hospitaal dan ik gewoon ben, dan is de kans groot dat ik binnen het hospitaal de weg niet vind en op een gegeven moment (in paniek) naar buiten loop.

Bij mijn laatste en tweede mammografie (gratis) ben ik weggelopen met veel excuses. Die vrouw had mijn pols maar niet moeten klemmen om me in de juiste houding te plaatsen (alsof ik een stuk hout was) en die machine is gewoon afschuwelijk. Dus ik doe geen mammografie meer.

Jij hebt dus een andere habitat nodig. Maar de opgefokte maatschappij kan met jou geen rekening houden. En als ze dat doet, moet het absoluut onder medisch toezicht zijn (antidepriressiva en wat nog allemaal). En kost het de belastingbetaler.

Dat stiefmoederlijke zou moeten verdwijnen. En er zou een zeer bescheiden, vindingrijke infrastructuur moeten komen voor mensen die rust en ruimte nodig hebben. Net dat nodig hebben om te kunnen functioneren.

Ik ben in het Leuvense een ecotuin gaan bezoeken en het bleek een anarchistisch bolwerk te zijn, geleid door een 65-jarige man. Oh ja, het was er vuil en smerig maar de sfeer was goed. En iemand gaf me een rondgeleide. Iemand waarvan de hoofdman me nadien vertelde dat geen instelling hem nog wilde omdat hij er niet kon aarden. Hij was als het ware gedumpt.
Ik merkte tijdens de rondleiding wel dat die man beperkingen had, maar eigenlijk heeft die aan mij alles getoond wat ik wilde zien. Zo stil en zo bescheiden; dat had een bepaalde charme. Zo weerloos. Iemand moet die kerel wel dringend in bad steken.

En dat brengt me op ideeën.

Ik denk soms aan Estland, aan Alaska waar vele afgedankte mensen of afwijkende mensen door dit en door dat naartoe trekken, naar Frankrijk, ... zelfs naar Congo.
Maar dan heb je kapitaal nodig en moet je breken met je kinderen (ik doe geen webcams) of je oude moeder van negentig jaar uit het oog verliezen.

We zijn niet gek. We hebben alleen maar ruimte en rust en eenvoudige structuur nodig. En de mensen in de ratrace, die feestjes bouwen, op vakantie gaan om soms uitgeregend terug thuis te komen met een zuur gevoel, gaan kamperen op een drukke kamping, of een hele Turkse historie aan de kant schuiven om van zon en strand te genieten in een all-in hotel (mijn kinderen hebben dat gedaan) voor een luttel weekje of twee, of drie, dat soort mensen bepalen welke hoeveelheid rust en welke hoeveelheid ruimte tot je beschikking staat. Niks dus.

Het is dat soort mensen die psychiatrische instellingen open houden en zo debiel zijn om cafeïne de hele dag aan te bieden (een nul-operatie dus met de medicatie) en eten opdienen dat niet te vreten valt. (Drie of vier keer per week vis dat kennen ze daar niet als therapie-element).

Dat is dat soort mensen die werkzaam zijn in één dienst in één gebouw en niet weten wat die andere diensten uitrichten.

En zo is het toch ook met werkvloeren. Het zijn Kafka toestanden maar blijkbaar vindt iedereen dat normaal.

Wie reserves kan opbouwen in rust en ruimte, kan als het moet de wirwar van een ziekenhuis aan. Als je je terugtrekt uit zo'n gebouw, is het omdat je geen enkele reserve hebt. Ik zou zonder reserves net hetzelfde doen.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door skaldis

Ik ben op zoek naar een krot met een kelder zodat ik onder de grond kan wonen.

Gisteren zag ik een programma 24/7 animal rescue. Maar eigenlijk ging het over een vrouw in Engeland die in een bunker woonde. En men maakte zich zorgen over de hond die trouwens heel gezond was.

Je hebt een idee om onder de grond te gaan wonen en het is niks nieuws onder de zon. Maar in de ruimtelijke ordening visie en infrastructuur is er geen plaats voor jou.Ook al zou het een win-operatie kunnen zijn.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Tamil

Opvoeding of enige elementaire vorm van educatie gemist misschien? Ik weet wel dat het hier hard aan toe kan gaan. Maar jij bent een nieuwkomertje.
En ik zit toevallig terwijl ik dit lees in een heel ambetante bui.

Ter info:

En ik zit toevallig in een heel ambetante bui = hoofdzin

'terwijl ik dit lees' = bijwoordelijke ondergeschikte zin.

Ga daar eens een geschikt plaatje voor zoeken.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Demper

Hoe komt dat allemaal?

Door een nogal ongelukkige combinatie van ziektes, syndromen, stoornissen en trauma's.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Tamil

en dope, vééééééél dope ?

Verkoop je drugs?

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Tamil

Deze is al wat deftiger. Well done!

Maar druk je je altijd uit in plaatjes?