op zoek naar werk

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie@vws

Awel hé joenk:

Awel, koekjesbakker :

oorspronkelijk citaat door Cheapie: laaggeschoolden werk geven, zullen het verschil wel weten... Daar zit men [SIZE=7]soms[/SIZE] met een ziekteverzuim van 20% en meer

[cookie@vws]

jaja, ik ken die SMOS van u....

[Karma]

Eigenlijk vind ik die "pensionitis" regel toch niet zo'n slechte gedachte. Als men per jaar 1 maand zou kunnen opsparen om vroeger in pensioen te mogen dan heeft men na 36 jaar werken zonder ziekteverlet drie jaar kunnen opsparen. Mocht dit nu algemeen voor alle werknemers zo gelden dan kan men ipv op 65 jaar, op 62 jaar (ongeveer) in pensioen. Is toch wel een stimulans om ziekteverlet tegen te gaan en door het te officialiseren voor alle werknemers is het niet ten koste van de werkgever.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Eigenlijk vind ik die "pensionitis" regel toch niet zo'n slechte gedachte. Als men per jaar 1 maand zou kunnen opsparen om vroeger in pensioen te mogen dan heeft men na 36 jaar werken zonder ziekteverlet drie jaar kunnen opsparen. Mocht dit nu algemeen voor alle werknemers zo gelden dan kan men ipv op 65 jaar, op 62 jaar (ongeveer) in pensioen. Is toch wel een stimulans om ziekteverlet tegen te gaan en door het te officialiseren voor alle werknemers is het niet ten koste van de werkgever.

Ok vind dat niet eerlijk tov diegenen die bv 3 jaar effectief ziek geweest zijn...

De 'ziekenkas' dient om mensen, die ziek zijn, te helpen (solidariteitspirncipe)...
Niet om mensen aan een vervroegd pensioen te helpen...
Allee, dat is mijn mening

---

[SIZE=1]En dan moeten we elke dag vaststellen hoe honderden mensen hun leven letterlijk en figuurlijk riskeren om (o.a.) aan werk te geraken...
Sommigen om lid te kunnen worden van het VWS, die iedereen zonder te werken een riant basisinkomen wil garanderen...[/SIZE]

[Tavek]

Ik snap niet waarom mensen per see op pensioen willen. Retirement is a killer.

[cookie@vws]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Eigenlijk vind ik die "pensionitis" regel toch niet zo'n slechte gedachte. Als men per jaar 1 maand zou kunnen opsparen om vroeger in pensioen te mogen dan heeft men na 36 jaar werken zonder ziekteverlet drie jaar kunnen opsparen. Mocht dit nu algemeen voor alle werknemers zo gelden dan kan men ipv op 65 jaar, op 62 jaar (ongeveer) in pensioen. Is toch wel een stimulans om ziekteverlet tegen te gaan en door het te officialiseren voor alle werknemers is het niet ten koste van de werkgever.

Mocht men het pensioen invoeren na effectief gepresteerd arbeidsuur, zouden diegenen in het onderwijs pas op hun 95e op pensioen kunnen

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Ok vind dat niet eerlijk tov diegenen die bv 3 jaar effectief ziek geweest zijn...

De 'ziekenkas' dient om mensen, die ziek zijn, te helpen (solidariteitspirncipe)...

Allé, ge hebt gelijk. Vind het juist vervelend dat er zijn die op heel hun carriere een halve carriere "ziek" zijn waarvan we eigenlijk wel beter weten.

[cookie@vws]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Allé, ge hebt gelijk. Vind het juist vervelend dat er zijn die op heel hun carriere een halve carriere "ziek" zijn waarvan we eigenlijk wel beter weten.

Zoals uitgeblustte onderwijzers?...

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door debbie

Tja, ik heb op dat vlak de moed wel helemaal opgegeven. Ik geloof er niet meer in. Ik heb me al suf zitten piekeren en alles tegen elkaar afgewogen maar ik zie op dat vlak geen enkele mogelijkheid meer.

Om eindelijk eens wat meer geld te verdienen zou ik fulltime moeten werken. (En dan niet voor een minimum-inkomen anders heb ik daar ook niets aan).
Als ik fulltime werk heb ik onvoldoende tijd om met de kinderen bezig te zijn, mijn huishouden en boodschappen, papieren ..... te doen.
Met andere woorden, stress en nog eens stress omdat ik vanaf dan op alle vlak voel dat ik tekort schiet. Ik weet dat er duizendpoten bestaan die erin slagen om dit alles te combineren. Jammer genoeg ben ik niet zo'n duizendpoot, integendeel. Ik ben een zenuwpees die in het land van chaos terecht komt als ik gedurende lange tijd teveel onder stress sta. Ik heb me al afgevraagd of ik misschien gehandicapt ben, want anderen lijken het wel allemaal aan te kunnen terwijl ik vooral nood heb aan tijd om alles rustig aan te pakken. Of zou ik ook ADD hebben misschien?

Ik moet dus kiezen tussen fulltime werken waarbij ik om de paar jaar helemaal koppie onder ga, ziek en overspannen raak of anderzijds halftime of zelfs niet gaan werken en vervolgens constant in geldproblemen verkeer.

Eerlijk gezegd voel ik voor beide opties niet veel maar dat is nu eenmaal de keuze, voor ieder van ons.
Een basisinkomen lijkt me nog het meest menselijke, ik hoop dat dat er ooit komt.

Bedankt voor deze eerlijke en recht "uit het leven gegrepen" reactie, debbie. Maar ze vormt m.i. meer een pleidooi voor een dynamisch en open werkgelegenheidssysteem dan wel een smeekbede voor een nog zwaardere belasting annex regelneverij door een overheid die meent ons leven te moeten kneden naar haar sociaal-economische inzichten.

Een paar feiten, je kan ze eenvoudig natrekken (en hebt dat zo te zien reeds gedaan):

* de kloof tussen bruto-loonkost en netto-koopkracht is véél te hoog; een modaal gezin draagt van hetgeen de werkgever effectief betaalt voor arbeid gemiddeld tussen 60 - 75% af aan de staat. Wat erop neerkomt dat je in feite wel verplicht bent om fulltime met beide partners te werken om financieel rond te komen. De werkgever betaalt ook zeer veel, dus die verwacht ook de nodige "productiviteit en flexibiliteit".
* we mogen dan al zeer "welvarend" zijn als je alles bij elkaar beschouwt (lang leve de maskerende statistieken), maar door die absurd hoge belastingsgraad is ons "welzijn" in gevaar: je beschrijft het hier heel duidelijk: geen tijd voor het gezin, voor je kinderen, veel stress, etc... Het "leven om te werken" is lang niet het motto dat door iedereen wordt onderschreven.
* anderzijds heeft het succes van de dienstencheques meer dan ten overvloede bewezen dat er in onze economie bijzonder veel potentiële tewerkstelling bestaat die vandaag wegens diezelfde absurd hoge kosten niet kan ingevuld worden. Tewerkstelling naar ieders vermogen en wens trouwens: part-time / full-time, laaggeschoold tot zeer hooggeschoold. De kunst is enkel om die te kunnen activeren.
* de werkloosheidsval is een harde realiteit: in de praktijk komt "werken" voor velen zelfs neer op "inleveren". Want werken kost ook geld: gedaan met een hele resem sociale voordelen (tarieven etc...), kinderopvang betalen, evt. een auto of ander gemotoriseerd vervoermiddel kopen, etc... Als je alles optelt, kom je tegenwoordig in sommige gevallen zelfs bekaaider af als je dan toch liever 38 uur per week wil gaan travakken voor een "baas".

Andere ziekten die ik toeschrijf aan het huidige systeem zijn o.m.:
* het uiteenbrokkelen van de samenleving wegens "tijdsgebrek", "stress", "het opdrogen van spontane solidariteit", etc...
* segregatie van verschillende bevolkingsgroepen omdat aan de werkloosheidsval ook een integratieval gekoppeld zit die ervoor zorgt dat nieuwkomers ook geen enkele prikkel meer hebben om zich actief in te schakelen in de samenleving.
* noodzaak van een bijzonder verregaande regelneverij om het zwalpende schip min of meer drijvende te houden.

Sociale voorzieningen zijn inderdaad een bijzonder belangrijke verworvenheid; het is ook voor mij imperatief dat we mensen niet in diepe armoede laten kreperen langs de straat. [sommigen zullen hier wellicht weer een karikatuur willen tekenen, wel bij deze...] MAAR, het systeem dat we vandaag kennen is een bot mes dat enerzijds loodzwaar weegt op de dynamiek van onze economie en anderzijds de "kleine" man/vrouw ook klein houdt, want afhankelijk van uitkeringen die noodgedwongen bovendien ook nog eens relatief laag zijn. Het systeem verarmt dus langs alle kanten: werknemers werken zich krom en de echte behoeftigen worden onvoldoende ondersteund.

Doel zou moeten zijn: een dynamische arbeidsmarkt waar ieder volgens zijn mogelijkheden aan de bak kan komen. En dat is veel minder een ijdele droom dan het basisinkomen waarover je hier zit te mijmeren. Het volstaat om een paar passen terug te zetten en te zien hoe ons systeem van sociale zekerheid in de afgelopen veertig jaar stukje bij beetje steeds verder is ontspoord waardoor we vandaag met de knoeiboel zitten die door onze politici bewierookt wordt als één van de grootste verwezenlijkingen van de twintigste eeuw. Vergeet anderzijds ook niet dat diezelfde politici zoiets niet zonder eigenbelang zeggen, want zij zitten het dichtst bij die grote "ruif": mutualiteiten, vakbonden,... enfin, al die tussenpersonen die voor geen enkele aantoonbare reden zijn ingeschakeld doen dat natuurlijk ook niet onbaatzuchtig. Er blijft m.a.w. veel, waanzinnig veel geld "plakken" op alle niveau's. Juist dat maakt het uitmesten van de stal zo immens moeilijk. En juist dat maakt het moeilijk om zo'n debat op te starten...

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie@vws

Zoals uitgeblustte onderwijzers?...

"uitgeblust" of "uitgeblutst"?

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Bedankt voor deze eerlijke en recht "uit het leven gegrepen" reactie, debbie. Maar ze vormt m.i. meer een pleidooi voor een dynamisch en open werkgelegenheidssysteem dan wel een smeekbede voor een nog zwaardere belasting annex regelneverij door een overheid die meent ons leven te moeten kneden naar haar sociaal-economische inzichten.

Een paar feiten, je kan ze eenvoudig natrekken (en hebt dat zo te zien reeds gedaan):

* de kloof tussen bruto-loonkost en netto-koopkracht is véél te hoog; een modaal gezin draagt van hetgeen de werkgever effectief betaalt voor arbeid gemiddeld tussen 60 - 75% af aan de staat. Wat erop neerkomt dat je in feite wel verplicht bent om fulltime met beide partners te werken om financieel rond te komen. De werkgever betaalt ook zeer veel, dus die verwacht ook de nodige "productiviteit en flexibiliteit".
* we mogen dan al zeer "welvarend" zijn als je alles bij elkaar beschouwt (lang leve de maskerende statistieken), maar door die absurd hoge belastingsgraad is ons "welzijn" in gevaar: je beschrijft het hier heel duidelijk: geen tijd voor het gezin, voor je kinderen, veel stress, etc... Het "leven om te werken" is lang niet het motto dat door iedereen wordt onderschreven.
* anderzijds heeft het succes van de dienstencheques meer dan ten overvloede bewezen dat er in onze economie bijzonder veel potentiële tewerkstelling bestaat die vandaag wegens diezelfde absurd hoge kosten niet kan ingevuld worden. Tewerkstelling naar ieders vermogen en wens trouwens: part-time / full-time, laaggeschoold tot zeer hooggeschoold. De kunst is enkel om die te kunnen activeren.
* de werkloosheidsval is een harde realiteit: in de praktijk komt "werken" voor velen zelfs neer op "inleveren". Want werken kost ook geld: gedaan met een hele resem sociale voordelen (tarieven etc...), kinderopvang betalen, evt. een auto of ander gemotoriseerd vervoermiddel kopen, etc... Als je alles optelt, kom je tegenwoordig in sommige gevallen zelfs bekaaider af als je dan toch liever 38 uur per week wil gaan travakken voor een "baas".

Andere ziekten die ik toeschrijf aan het huidige systeem zijn o.m.:
* het uiteenbrokkelen van de samenleving wegens "tijdsgebrek", "stress", "het opdrogen van spontane solidariteit", etc...
* segregatie van verschillende bevolkingsgroepen omdat aan de werkloosheidsval ook een integratieval gekoppeld zit die ervoor zorgt dat nieuwkomers ook geen enkele prikkel meer hebben om zich actief in te schakelen in de samenleving.
* noodzaak van een bijzonder verregaande regelneverij om het zwalpende schip min of meer drijvende te houden.

Sociale voorzieningen zijn inderdaad een bijzonder belangrijke verworvenheid; het is ook voor mij imperatief dat we mensen niet in diepe armoede laten kreperen langs de straat. [sommigen zullen hier wellicht weer een karikatuur willen tekenen, wel bij deze...] MAAR, het systeem dat we vandaag kennen is een bot mes dat enerzijds loodzwaar weegt op de dynamiek van onze economie en anderzijds de "kleine" man/vrouw ook klein houdt, want afhankelijk van uitkeringen die noodgedwongen bovendien ook nog eens relatief laag zijn. Het systeem verarmt dus langs alle kanten: werknemers werken zich krom en de echte behoeftigen worden onvoldoende ondersteund.

Doel zou moeten zijn: een dynamische arbeidsmarkt waar ieder volgens zijn mogelijkheden aan de bak kan komen. En dat is veel minder een ijdele droom dan het basisinkomen waarover je hier zit te mijmeren. Het volstaat om een paar passen terug te zetten en te zien hoe ons systeem van sociale zekerheid in de afgelopen veertig jaar stukje bij beetje steeds verder is ontspoord waardoor we vandaag met de knoeiboel zitten die door onze politici bewierookt wordt als één van de grootste verwezenlijkingen van de twintigste eeuw. Vergeet anderzijds ook niet dat diezelfde politici zoiets niet zonder eigenbelang zeggen, want zij zitten het dichtst bij die grote "ruif": mutualiteiten, vakbonden,... enfin, al die tussenpersonen die voor geen enkele aantoonbare reden zijn ingeschakeld doen dat natuurlijk ook niet onbaatzuchtig. Er blijft m.a.w. veel, waanzinnig veel geld "plakken" op alle niveau's. Juist dat maakt het uitmesten van de stal zo immens moeilijk. En juist dat maakt het moeilijk om zo'n debat op te starten...

Ik vermoed dat ze niet meer zal antwoorden. Ze kreeg namelijk verbod nog te reageren.

[de limburgse leeuw]

Deze uitspraak leek me niet ver van de waarheid te zitten:

Sociale voorzieningen zijn inderdaad een bijzonder belangrijke verworvenheid; het is ook voor mij imperatief dat we mensen niet in diepe armoede laten kreperen langs de straat. [sommigen zullen hier wellicht weer een karikatuur willen tekenen, wel bij deze...] MAAR, het systeem dat we vandaag kennen is een bot mes dat enerzijds loodzwaar weegt op de dynamiek van onze economie en anderzijds de "kleine" man/vrouw ook klein houdt, want afhankelijk van uitkeringen die noodgedwongen bovendien ook nog eens relatief laag zijn. Het systeem verarmt dus langs alle kanten: werknemers werken zich krom en de echte behoeftigen worden onvoldoende ondersteund.

Toch enkele bemerkingen: ik zou er niet voor pleiten het sociaal systeem, zoals het er nu bijligt, af te bouwen. Er is momenteel al een verhoogde controle op werklozen, en die zal in de toekomst alleen nog maar toenemen, als ik moet geloven wat iemand mij vandaag vertelde. Daarom denk ik dat het niet nodig is om het sociaal systeem op zich nu te verwerpen of af te bouwen, want dat is alleen maar wat de rechtse partijen willen, zonder zich af te vragen wat dat zal betekenen voor het zgn. 'eigen volk'. Door te doen alsof het toch alleen maar buitenlanders zijn die ervan profiteren, baant men de weg voor een afbouw die de armen op dit moment ook niet zal helpen, wel integendeel.

Indien je er iets aan wil veranderen, en ja, dat willen wij ook wel, dan zul je het hele systeem, de hele politiek, ja de hele economie zelfs moeten veranderen. Zolang dat niet eerst verandert, heeft het ook geen zin om alleen maar het sociaal systeem gaan aan te vallen. Het dient immers om het harde kapitalisme te corrigeren.

Dan deze nog van Karma :

Ik vermoed dat ze niet meer zal antwoorden. Ze kreeg namelijk verbod nog te reageren.

Ik denk niet dat Debbie zich daar iets van zou aantrekken. Iedereen reageert waar en wanneer hij/zij wil.

[cookie@vws]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Dan deze nog van Karma :



Ik denk niet dat Debbie zich daar iets van zou aantrekken. Iedereen reageert waar en wanneer hij/zij wil.

Ter inlichting leeuw: dictatoriale trekjes zijn nu éénmaal eigen aan vws'ers hé... Gelukkigen hebben we enkele marxisten, links-liberalen, socialisten en belangers om ons daar eens over te bezinnen...

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Toch enkele bemerkingen: ik zou er niet voor pleiten het sociaal systeem, zoals het er nu bijligt, af te bouwen. Er is momenteel al een verhoogde controle op werklozen, en die zal in de toekomst alleen nog maar toenemen, als ik moet geloven wat iemand mij vandaag vertelde. Daarom denk ik dat het niet nodig is om het sociaal systeem op zich nu te verwerpen of af te bouwen, want dat is alleen maar wat de rechtse partijen willen, zonder zich af te vragen wat dat zal betekenen voor het zgn. 'eigen volk'. Door te doen alsof het toch alleen maar buitenlanders zijn die ervan profiteren, baant men de weg voor een afbouw die de armen op dit moment ook niet zal helpen, wel integendeel.

Hola, ik pleit ook niet voor "afbraak", maar voor het corrigeren en hertekenen. Die controle waar je het over hebt, is helemaal niet nodig. Ze is duur, stigmatiserend voor de betrokkenen (werklozen zijn opgejaagd wild) en gruwelijk inefficiënt (vergelijk eens de controle ten noorden v. ten zuiden van de taalgrens). Het is één van dé grote splijtzwammen. Pak dat eens anders aan:

Zoals we vroeger leerden, is een werkloosheidsuitkering een manier om mensen die tijdelijk "tussen twee jobs in zitten" te helpen om een financieel moeilijke periode te overbruggen. Het is een soort van "kussen" dat je moet toelaten om hetzij de draad weer op te pakken, hetzij je levensstandaard aan te passen aan je veranderde inkomenssituatie. De hoogte van het bedrag en de duur van de uitkering kan je afstemmen op de individuele situatie: leeftijd, ancienniteit, laatste loonfiche, etc... [en dus indirect ook op de mate waarin iemand effectief heeft bijgedragen] Wanneer je werkloos wordt, dan krijg je een objectieve uitkering van een bepaald bedrag (hoger dan vandaag in de meeste gevallen) MAAR strikt beperkt in de tijd. Objectief = zonder verdere controle of gedwongen opvolging / zonder formeel verbod om in tussentijd actief te mogen zijn. Geen stigma meer voor de werkloze, maar ook geen werkloosheidsval meer. Misschien kan ook de opzeggingsvergoeding die de werkgever moet betalen verwerkt worden in dit systeem; zo kan je ook de maatschappelijke verantwoordelijkheid van deze laatste beter activeren.

En wat dan als iemand nog geen werk heeft aan het einde van de rit? Wel, dan volgt de klassieke en al even objectieve herverdeling met het leefloon. Maar dan wel een leefloon met een zeer zware nadruk op hulp "in natura": huursubsidie, sociale woning, maaltijdcheques, etc... Op die manier voorkom je de "uitkeringsval" omdat mensen natuurlijk altijd liever cash in het handje willen dan bij het handje genomen te worden.

In plaats van de repressie, de betutteling en de controle kan je dan al je inspanningen stoppen in begeleiding: opleidingen, bemiddeling, ondersteuning,...

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Indien je er iets aan wil veranderen, en ja, dat willen wij ook wel, dan zul je het hele systeem, de hele politiek, ja de hele economie zelfs moeten veranderen. Zolang dat niet eerst verandert, heeft het ook geen zin om alleen maar het sociaal systeem gaan aan te vallen. Het dient immers om het harde kapitalisme te corrigeren.

Ik ben iets te oud geworden om nog te geloven in die "brave new world"; want het gaat niet enkel om "de hele politiek of hele economie", maar om de "hele wereld" en zoiets lijkt me weinig plausibel. Leuk om over te mijmeren bij een Bruine Leffe, maar weinig praktisch. Het is ook vaak "alles-of-niets", hetgeen je ook de verstokte communisten vaak hoort verzuchten wanneer ze geconfronteerd worden met de puinhopen die het "rode paradijs" moesten voorstellen. Laat die beker dus maar aan mij voorbijgaan.

Als je bovendien bedenkt dat onze kinderen gaan verder moeten ploegen in de prut die wij er vandaag van maken, dan is omzichtigheid geboden. Ik zal je laten met een persoonlijke noot: ik heb altijd alle moeite van de wereld gedaan om m'n kinderen zoveel mogelijk naar het buitenland te pushen: talenkennis, ervaring met vreemde culturen, een mentaliteit die ook niet vastzit onder de kerktoren, ... In de hoop dat ze daarmee voldoende gewapend zijn om eventueel de ultieme zelfverdediging te beoefenen: boeltje pakken en opkrassen. (voting with the feet) En ik ben me er terdege van bewust dat ik dus mijn bijdrage heb geleverd tot de brain drain. 't Is misschien niet mooi of sociaalvoelend, maar voor mij heeft elk mens het recht om zelf z'n geluk te zoeken i.p.v. dit te laten determineren door een nest politici.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie@vws

Ter inlichting leeuw: dictatoriale trekjes zijn nu éénmaal eigen aan vws'ers hé... Gelukkigen hebben we enkele marxisten, links-liberalen, socialisten en belangers om ons daar eens over te bezinnen...

Tegenwoordig zelfs parttime ondernemers die werkezels in dienst genomen hebben...

[cookie@vws]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Tegenwoordig zelfs parttime ondernemers die werkezels in dienst genomen hebben...

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Deze uitspraak leek me niet ver van de waarheid te zitten:



Toch enkele bemerkingen: ik zou er niet voor pleiten het sociaal systeem, zoals het er nu bijligt, af te bouwen. Er is momenteel al een verhoogde controle op werklozen, en die zal in de toekomst alleen nog maar toenemen, als ik moet geloven wat iemand mij vandaag vertelde. Daarom denk ik dat het niet nodig is om het sociaal systeem op zich nu te verwerpen of af te bouwen, want dat is alleen maar wat de rechtse partijen willen, zonder zich af te vragen wat dat zal betekenen voor het zgn. 'eigen volk'. Door te doen alsof het toch alleen maar buitenlanders zijn die ervan profiteren, baant men de weg voor een afbouw die de armen op dit moment ook niet zal helpen, wel integendeel.

Indien je er iets aan wil veranderen, en ja, dat willen wij ook wel, dan zul je het hele systeem, de hele politiek, ja de hele economie zelfs moeten veranderen. Zolang dat niet eerst verandert, heeft het ook geen zin om alleen maar het sociaal systeem gaan aan te vallen. Het dient immers om het harde kapitalisme te corrigeren.

Ik veronderstel dat het niet "eerst" en daarna "dan" zal worden. Zou een beetje te gemakkelijk zijn. Volgens mij moet er op verschillende fronten tegelijk zaken veranderen, zich aanpassen. Te veel werklozen, te weinig werkgelegenheid, twijfel over de werklozenuitkering en wie wel, wie niet, knelpuntberoepen, te hoge lonen (zie discussie topmanagers), te lage lonen, arbeidsomstandigheden, werkbereidwilligheid, werkonbekwaamheid, ziektes, sociale inkomsten, profetariaat, concurrentie met de lage loonlanden, toevloed van immigranten ... Naast de zaken die moeten veranderen zal men ongetwijfeld evenveel zaken kunnen benoemen die beter niet veranderen (die dus goed zijn zoals ze momenteel ingericht zijn).

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Hola, ik pleit ook niet voor "afbraak", maar voor het corrigeren en hertekenen. Die controle waar je het over hebt, is helemaal niet nodig. Ze is duur, stigmatiserend voor de betrokkenen (werklozen zijn opgejaagd wild) en gruwelijk inefficiënt (vergelijk eens de controle ten noorden v. ten zuiden van de taalgrens). Het is één van dé grote splijtzwammen. Pak dat eens anders aan:

De Vlamingen controleren hun werklozen veel harder dan de Walen, en daarom is het misschien beter de sociale zekerheid niet te splitsen. De stempelcontrole is al afgeschaft omdat ze te duur en te stigmatiserend was geworden. De controle waarover ik het had is dat men de mensen benadert met Algemene Trajectbegeleidingen. Je kunt daar op eigen aanvraag instappen, wat ik nu onlangs heb gedaan, of verplicht doorverwezen worden door andere instanties om bijvoorbeeld psychologische en andere testen te gaan afleggen bij DGO bijvoorbeeld. Daarna gaat men aan de hand van het verloop van die testen oordelen waartoe die mensen al dan niet in staat zijn en (dat is wat ik betwijfel) hen een job bezorgen. Ik hoop dat men er op die manier in zal slagen een paar administratieve en bureaucratische knopen door te hakken, waardoor de situatie voor die mensen opklaart. Veel mensen belanden immers op de dop of de ziekenkas en geraken zo vastgereden in alle instanties en papieren dat ze ook geen werk meer kunnen vinden.

Sommige van die mensen zijn bijvoorbeeld ziek, maar worden door het riziv geschorst omdat hun ziekte in België niet erkend wordt zoals in sommige andere landen. Daar zou het al kunnen gaan over een 30000 personen op zijn minst, want velen hebben CVS en fibromyalgie zonder het zelfs nog maar te weten. De controlegeneesheren blijven immers glashard ontkennen, alléé, de meesten toch.

Zoals we vroeger leerden, is een werkloosheidsuitkering een manier om mensen die tijdelijk "tussen twee jobs in zitten" te helpen om een financieel moeilijke periode te overbruggen. Het is een soort van "kussen" dat je moet toelaten om hetzij de draad weer op te pakken, hetzij je levensstandaard aan te passen aan je veranderde inkomenssituatie. De hoogte van het bedrag en de duur van de uitkering kan je afstemmen op de individuele situatie: leeftijd, ancienniteit, laatste loonfiche, etc... [en dus indirect ook op de mate waarin iemand effectief heeft bijgedragen] Wanneer je werkloos wordt, dan krijg je een objectieve uitkering van een bepaald bedrag (hoger dan vandaag in de meeste gevallen) MAAR strikt beperkt in de tijd. Objectief = zonder verdere controle of gedwongen opvolging / zonder formeel verbod om in tussentijd actief te mogen zijn.

Het is met dat 'strikt beperkt in de tijd' dat niet iedereen het eens behoeft te zijn. Voor de rest alleen maar proficiat voor uw redenering die uitblijkt in helderheid.

Geen stigma meer voor de werkloze, maar ook geen werkloosheidsval meer. Misschien kan ook de opzeggingsvergoeding die de werkgever moet betalen verwerkt worden in dit systeem; zo kan je ook de maatschappelijke verantwoordelijkheid van deze laatste beter activeren.

Dat is ook wat wij willen. Geen stigmatisering. Maar wat zou er gebeuren met werklozen die binnen het jaar geen baan vinden ? En wie zegt dat er voor iedereen genoeg banen zullen zijn om steeds weer op tijd werk te vinden?

En wat dan als iemand nog geen werk heeft aan het einde van de rit? Wel, dan volgt de klassieke en al even objectieve herverdeling met het leefloon. Maar dan wel een leefloon met een zeer zware nadruk op hulp "in natura": huursubsidie, sociale woning, maaltijdcheques, etc... Op die manier voorkom je de "uitkeringsval" omdat mensen natuurlijk altijd liever cash in het handje willen dan bij het handje genomen te worden.

Dat is nu toch ook al zo ? Het leefloon is alleen maar wat er overschiet nadat alle rekeningen als huur, gas en elektriciteit, telefoon en weet ik veel zijn afgetrokken. Dat wat je overhoudt, is het leefloon. En dat is héééél weinig, ik zie niet goed in hoe men het met nog minder zou moeten doen. Mensen die vandaag doppen morgen op een OCMW-uitkering zetten is ook alleen maar interessant voor degenen die nu de allerlaagste dop trekken en geen enkel voordeel in natura hebben. Voor alle anderen zou het een achteruitgang betekenen, waardoor de mensen nog meer in armoede zullen geraken.

In plaats van de repressie, de betutteling en de controle kan je dan al je inspanningen stoppen in begeleiding: opleidingen, bemiddeling, ondersteuning,...

Op voorwaarde dat men de mensen die willen werken eerlijk helpen wil om aan een baan te geraken, is daar niks op tegen. Maar het mag geen repressiemiddel worden van : je moet nu deze of gene cursus gaan doen, anders pakken we je al je geld af. Of: je wordt geschorst.

Ik ben iets te oud geworden om nog te geloven in die "brave new world"; want het gaat niet enkel om "de hele politiek of hele economie", maar om de "hele wereld" en zoiets lijkt me weinig plausibel. Leuk om over te mijmeren bij een Bruine Leffe, maar weinig praktisch. Het is ook vaak "alles-of-niets", hetgeen je ook de verstokte communisten vaak hoort verzuchten wanneer ze geconfronteerd worden met de puinhopen die het "rode paradijs" moesten voorstellen. Laat die beker dus maar aan mij voorbijgaan.

De 'Brave New World' was een anti-utopie van onze westerse maatschappij. Als je Huxley goed leest dan zie je dat hij vooral het westers model bekritiseert.

Als je bovendien bedenkt dat onze kinderen gaan verder moeten ploegen in de prut die wij er vandaag van maken, dan is omzichtigheid geboden. Ik zal je laten met een persoonlijke noot: ik heb altijd alle moeite van de wereld gedaan om m'n kinderen zoveel mogelijk naar het buitenland te pushen: talenkennis, ervaring met vreemde culturen, een mentaliteit die ook niet vastzit onder de kerktoren, ... In de hoop dat ze daarmee voldoende gewapend zijn om eventueel de ultieme zelfverdediging te beoefenen: boeltje pakken en opkrassen. (voting with the feet) En ik ben me er terdege van bewust dat ik dus mijn bijdrage heb geleverd tot de brain drain. 't Is misschien niet mooi of sociaalvoelend, maar voor mij heeft elk mens het recht om zelf z'n geluk te zoeken i.p.v. dit te laten determineren door een nest politici.

Inderdaad wat je kinderen betreft heb je wel gelijk. Het is goed voor hen als ze opgroeien met verschillende talen/culturen om de wereld wat te leren kennen.

[Desiderius]

@ Limburgse leeuw

Voor alle duidelijkheid toch nog eens: ik ben tegenstander van elke "dwang" of "chantage" die zou uitgaan van de overheid. En �*ls je dat doel wil bereiken, dan kan je -binnen de logica van de werkloosheidsuitkeringen- niet anders dan strikt te begrenzen in de tijd. (volgens een hele resem van criteria trouwens). Voor sommigen zal de uitkering langer dan een jaar lopen, voor anderen beduidend korter. (bvb. als je de leeftijd in rekening neemt voor beroepscategorieën die fysiek veeleisend zijn)

Ik weet ook wel dat er zoiets bestaat als een structurele werkloosheid, maar door de SZ diepgaand te rationaliseren (nadruk op verzekeringsmechanismen enerzijds en op klare en duidelijke herverdeling anderzijds), kan je de lasten op arbeid gevoelig verminderen. (én de koopkracht van de werknemers gevoelig vergroten) Het experiment met de dienstencheques heeft m.i. bewezen dat er enorm veel potentiële tewerkstelling in het systeem steekt. Zeer dynamisch ook: je kan zelf bepalen hoeveel uren je per week werkt (cq. verdient) én het werkt m.i. voor het hele spectrum van ongeschoolde arbeid t.e.m. taken die zeer hoge opleiding vereisen.

In dat verband had ik een leuk gesprekje met de receptioniste van een groot bedrijf. Zij zou het allerliefst slechts een tiental uurtjes per week de balie bemannen (enfin: "bevrouwen"). Genoeg om wat bij te verdienen en dan voor de rest alle aandacht te laten gaan naar haar gezin. Ik ben er zeker van dat er in haar geval nog mensen zijn die bvb. een half-time in zo'n functie wel zien zitten. Waarom kan zoiets niet? Simpel: het wordt fiscaal neergesabeld. Want onze SZ is nu eenmaal een "alles-of-niets" -systeem. Ik ben er zeker van dat er in tal van bedrijven een gigantisch potentieel aan jobs ligt te sluimeren.

Nog een kleine illustratie. De hoge weddes van Europese ambtenaren steken veel mensen de ogen uit. Maar als je het eens van dichterbij bekijkt (mét de juiste cijfers, niet de sfeerschepperij die door de pers wordt opgedisseld), dan zie je dat het verschil niet zozeer steekt in de loonkost, maar in de effectieve koopkracht die zo'n Eurocraat aan het einde van de fiscale rit overhoudt. Belgen betalen zich bont en blauw... Als je daarop dan kritiek wil spuien (zoals zovelen doen), doe dat dan in de eerste plaats richting verzorgingsstaat zoals die vandaag is ingericht.

De overgang van werkloosheidsuitkering naar leefloon is vast en zeker pijnlijk, maar binnen een dynamisch tewerkstellingsbeleid lang niet zo problematisch als vandaag het geval is. In Londen ontmoette ik een tiental jaar geleden een jongeman die op maandag- en woensdagochtenden werkte voor een huisvuilbedrijf en op de andere dagen voor een pakjesdienst de pieken opving. Alles samen genomen werkte hij effectief een kleine 30 uur per week en wist daarmee het equivalent van ons minimumloon te versieren. Geen grote rijkdom, maar samen met zijn vrouw die 15 uur per week winkelierster was in een druk bezochte modezaak konden ze het toch vrij goed rooien. En weet je wat? Die man voelde zich niet "beperkt" omdat hij altijd méér kon gaan werken als dat echt nodig was. (zo financierde hij trouwens de familie-uitjes naar zee etc... door af en toe te gaan tappen in de lokale pub)

Ik verwijs altijd naar Huxley's "brave new world" wanneer ik het heb over de socialistische modellen van de verzorgingsstaat, die onvermijdelijk een bijzonder verregaande regelneverij met zich meebrengen en het individu reduceren tot een radertje binnen de grote machine. De VDAB vind ik bvb. al zo'n gruwelinstituut dat veel weg heeft van het "ministry of love" dat Orwell al beschreef in zijn "1984".

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Wat kan er dan wel aan gedaan worden om deze dienst terug valabel te maken? Ben niet zo thuis in de openbare diensten maar heb hier toch enige vragen over. Wat is eigenlijk nog de rol van de VDAB?

Tiens tiens, blijkbaar zijn er toch wel enkele nieuwe topics ondertussen gestart met als titel "de vdab op de korrel" of zoiets (ben er enkele dagen niet geweest) en een topicske met de vraag naar de zin van vier vijfde werken. Er zijn er blijkbaar op zoek naar werk.