Hoeveel % van de bevolking geeft Richard Williamson stilzwijgend gelijk

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Mgr. Williamson is helemaal niet "aan de deur gezet bij het genootschap Pius X". Wel werd zijn functie als seminarierector hem ontnomen. Hij blijft, net als de drie andere bisschoppen, de wijbisschoppen van de priesterbroederschap.

Functies zijn trouwens in de priesterbroederschap niet eeuwig verbonden. Voor de meeste belangrijke functies is er een afwisseling voorzien. Dat is iets wat mgr. Lefebvre ook heeft uitgestippeld.

Alweer aan het goedpraten? Kronkelen?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Alweer aan het goedpraten? Kronkelen?

Hoezo "goedpraten"? Hoezo "kronkelen"?

U mag gerust uw licht opsteken bij nog andere mensen die vertrouwd zijn met de Priesterbroederschap Sint-Pius X: er is weldegelijk een zekere roulatie in de ambten. Als iemand dus uit een bepaalde functie wordt verwijderd, betekent dit geenszins, zoals u concludeert, dat hij "aan de deur werd gezet".

Nogmaals, mgr. Williamson is helemaal niet aan de deur gezet. Hij is en blijft een van de vier wijbisschoppen van de priesterbroederschap.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Mgr. Williamson is helemaal niet "aan de deur gezet bij het genootschap Pius X". Wel werd zijn functie als seminarierector hem ontnomen. Hij blijft, net als de drie andere bisschoppen, de wijbisschoppen van de priesterbroederschap.

Functies zijn trouwens in de priesterbroederschap niet eeuwig verbonden. Voor de meeste belangrijke functies is er een afwisseling voorzien. Dat is iets wat mgr. Lefebvre ook heeft uitgestippeld.

U spreekt u zelf tegen. Eerst stelt u dat zijn functie hem werd ontnomen, wat correct is, dat heeft het genootschap ook duidelijk bevestigd en in uw tweede paragraaf spreekt u over een afwisseling? Bij een afwisseling spreekt men over vervanging, niet over ontneming ...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

U spreekt u zelf tegen. Eerst stelt u dat zijn functie hem werd ontnomen, wat correct is, dat heeft het genootschap ook duidelijk bevestigd en in uw tweede paragraaf spreekt u over een afwisseling? Bij een afwisseling spreekt men over vervanging, niet over ontneming ...

Misschien, dan was het een wat onjuiste woordkeuze. Wat echter een feit is en blijft: mgr. Williamson werd helemaal niet "aan de deur gezet". Hij blijft wijbisschop van de priesterbroederschap.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Hoezo "goedpraten"? Hoezo "kronkelen"?

U mag gerust uw licht opsteken bij nog andere mensen die vertrouwd zijn met de Priesterbroederschap Sint-Pius X: er is weldegelijk een zekere roulatie in de ambten. Als iemand dus uit een bepaalde functie wordt verwijderd, betekent dit geenszins, zoals u concludeert, dat hij "aan de deur werd gezet".

Nogmaals, mgr. Williamson is helemaal niet aan de deur gezet. Hij is en blijft een van de vier wijbisschoppen van de priesterbroederschap.

Hij is inderdaad niet aan de deur gezet uit het genootschap, men heeft hem simpelweg zijn ambt ontnomen zonder hem iets in de plaats te geven. En voor een "jongeling", binnen het genootschap dan toch en zeker voor zo'n positie is dat veel betekenend.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Hij is inderdaad niet aan de deur gezet uit het genootschap, men heeft hem simpelweg zijn ambt ontnomen zonder hem iets in de plaats te geven. En voor een "jongeling", binnen het genootschap dan toch en zeker voor zo'n positie is dat veel betekenend.

Wanneer iemand zijn post verliest als directeur van een seminarie van het genootschap Pius X, als gevolg van zijn negationistische opstelling, dan noem ik dat iemand symbolisch aan de deur zetten. Dat is toch duidelijk.

[groene flamingant]

Oorspronkelijk geplaatst door Gun

Ga eens op zoek naar de statistieken ... bijvoorbeeld Jewish Encyclopedia weet je na wat zoekwerk exact te zeggen hoeveel Joden er waren ongeveer per jaar

Jij bent diegene die twijfelt aan de officiële cijfers, dus om jou om die cijfers op te zoeken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Hij is inderdaad niet aan de deur gezet uit het genootschap, men heeft hem simpelweg zijn ambt ontnomen zonder hem iets in de plaats te geven. En voor een "jongeling", binnen het genootschap dan toch en zeker voor zo'n positie is dat veel betekenend.

Mgr. Williamson, een jongeling binnen het "genootschap"? De gemiddelde leeftijd van de priesters is tussen dertig en veertig jaar. Mgr. Williamson behoort tot de eerder oudere generatie binnen de priesterbroederschap.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Wanneer iemand zijn post verliest als directeur van een seminarie van het genootschap Pius X, als gevolg van zijn negationistische opstelling, dan noem ik dat iemand symbolisch aan de deur zetten. Dat is toch duidelijk.

'n Dergelijk ontslag is wel een straf, maar betekent niet dat men "aan de deur wordt gezet". Ook niet symbolisch. Mgr. Williamson zal in de toekomst verder zijn taken als wijbisschop op zich nemen.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Mgr. Williamson, een jongeling binnen het "genootschap"? De gemiddelde leeftijd van de priesters is tussen dertig en veertig jaar. Mgr. Williamson behoort tot de eerder oudere generatie binnen de priesterbroederschap.

Voor een rector is hij een jongeling of ga je me nu vertellen dat men de directie van een seminarie steevast aan iemand geeft tussen de 30 en de 40 jaar?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Voor een rector is hij een jongeling of ga je me nu vertellen dat men de directie van een seminarie steevast aan iemand geeft tussen de 30 en de 40 jaar?

Mgr. Williamson is geboren in 1941. Dat maakt hem als rector helemaal geen "jongeling". Kijk maar eens naar de diocesane seminaries, de meeste rectoren zijn heel wat jonger.

[AyneRand]

Mag ik trouwens even opmerken dat het Pius X genootschap zelf opnieuw contact heeft genomen met het Vaticaan, in casu Benedictus, na al die jaren van ex-communicatie en dat dus om die reden, namelijk dat zij de eerste stap naar verzoening hebben gezet, de Paus de ex-communicatie ongedaan heeft gemaakt (wat eigenlijk wil zeggen : bereidheid om terug te praten) maar dat de Paus daarom het genootschap nog lang niet heeft gerehabiliteerd? En wie was tegen die stap richting Vaticaan, juist, zijne bisschoppelijke negationist hemzelve. Ik denk dat alles in dit licht moet gezien worden.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Mag ik trouwens even opmerken dat het Pius X genootschap zelf opnieuw contact heeft genomen met het Vaticaan, in casu Benedictus, na al die jaren van ex-communicatie en dat dus om die reden, namelijk dat zij de eerste stap naar verzoening hebben gezet, de Paus de ex-communicatie ongedaan heeft gemaakt (wat eigenlijk wil zeggen : bereidheid om terug te praten) maar dat de Paus daarom het genootschap nog lang niet heeft gerehabiliteerd? En wie was tegen die stap richting Vaticaan, juist, zijne bisschoppelijke negationist hemzelve. Ik denk dat alles in dit licht moet gezien worden.

Helemaal onjuist. U bent duidelijk niet iemand die de laatste twintig het leven van de priesterbroederschap heeft gevolgd. Ik wel, op de voet zelfs. Zelfs nog tijdens het leven van mgr. Lefebvre en na het uitvaardigen van de kerban was er steeds een, zij het wel officieuze, diplomatie tussen het Vatikaan en de priesterbroederschap. In Ecône zag men op geregelde tijdstippen hoge curiegeestelijken als Stickler, Gambon, Gautin, enz. Onder Johannes-Paulus II is het nooit tot een pauselijk initiatief gekomen, daar waar Benedictus daar wel toe bereid was. Een van de stappen die daarbij gezet werden, waren de in het geheim aangeknoopte onderhandelingen na de grote Romebedevaart die de Priesterbroederschap had georganiseerd. Toen al was er een grote opening in de feiten: in meerdere kerken waarvan de paus de titulaire bisschop was, mochten de priesters van de Priesterbroederschap hun mis lezen. Onder de bevaarders mengden zich trouwens ook observatoren van het Vatikaan. Op basis van hun rapporten werd dan een eerste pauselijk initiatief geregeld.

Aanvankelijk leidde dit pauselijk initiatief uiteindelijk tot geen vooruitgang. De paus had immers gevraagd aan de Priesterbroederschap om een doctrinair document te ondertekenen betreffende Vaticanum II. Dat werd geweigerd vanuit de Priesterbroederschap. Toen zijn de gesprekken een tijdje stilgelegd. Vanuit de Broederschap is men dan begonnen met de voorbereiding van de Lourdesbedevaart die in het teken stond van een vrijgeving van de oude mis. Dit gebeurde ook, waarna de onderhandelingen weer werden aangeknoopt en uiteindelijk tot de opheffing van de kerkban leidden.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Mag ik trouwens even opmerken dat het Pius X genootschap zelf opnieuw contact heeft genomen met het Vaticaan, in casu Benedictus, na al die jaren van ex-communicatie en dat dus om die reden, namelijk dat zij de eerste stap naar verzoening hebben gezet, de Paus de ex-communicatie ongedaan heeft gemaakt (wat eigenlijk wil zeggen : bereidheid om terug te praten) maar dat de Paus daarom het genootschap nog lang niet heeft gerehabiliteerd? En wie was tegen die stap richting Vaticaan, juist, zijne bisschoppelijke negationist hemzelve. Ik denk dat alles in dit licht moet gezien worden.

Ondertussen is hij zelfs geen rector meer in de Argentijnse pampa:
http://www.parool.nl/parool/nl/266/R...s-rector.dhtml
(La Reia ligt schijnbaar op 50km van Buenos Aires)

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Helemaal onjuist. U bent duidelijk niet iemand die de laatste twintig het leven van de priesterbroederschap heeft gevolgd. Ik wel, op de voet zelfs. Zelfs nog tijdens het leven van mgr. Lefebvre en na het uitvaardigen van de kerban was er steeds een, zij het wel officieuze, diplomatie tussen het Vatikaan en de priesterbroederschap. In Ecône zag men op geregelde tijdstippen hoge curiegeestelijken als Stickler, Gambon, Gautin, enz. Onder Johannes-Paulus II is het nooit tot een pauselijk initiatief gekomen, daar waar Benedictus daar wel toe bereid was. Een van de stappen die daarbij gezet werden, waren de in het geheim aangeknoopte onderhandelingen na de grote Romebedevaart die de Priesterbroederschap had georganiseerd. Toen al was er een grote opening in de feiten: in meerdere kerken waarvan de paus de titulaire bisschop was, mochten de priesters van de Priesterbroederschap hun mis lezen. Onder de bevaarders mengden zich trouwens ook observatoren van het Vatikaan. Op basis van hun rapporten werd dan een eerste pauselijk initiatief geregeld.

Aanvankelijk leidde dit pauselijk initiatief uiteindelijk tot geen vooruitgang. De paus had immers gevraagd aan de Priesterbroederschap om een doctrinair document te ondertekenen betreffende Vaticanum II. Dat werd geweigerd vanuit de Priesterbroederschap. Toen zijn de gesprekken een tijdje stilgelegd. Vanuit de Broederschap is men dan begonnen met de voorbereiding van de Lourdesbedevaart die in het teken stond van een vrijgeving van de oude mis. Dit gebeurde ook, waarna de onderhandelingen weer werden aangeknoopt en uiteindelijk tot de opheffing van de kerkban leidden.

De onderhandelingen werden terug aangeknoopt door het genootschap, zij zijn naar Paus benedictus gestapt en niet het omgekeerde.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

De onderhandelingen werden terug aangeknoopt door het genootschap, zij zijn naar Paus benedictus gestapt en niet het omgekeerde.

De na de Romebedevaart opgenomen onderhandelingen leidden tot niets, en de vraag vanuit het Vatikaan betreffende Vaticanum II werd door de Priesterbroederschap afgewezen. Niet enkel door mgr. Williamson. In een van zijn brieven heeft mgr. Fellay, als hoofd van de priesterbroederschap, zijn afkeuring uitgeschreven.

De grote gebedsintentie die enkele maanden geleden gestart werd, betrof de vrijgeving van de oude mis. Dit gebaar vanuit het Vatikaan werd door mgr. Fellay als een mogelijke herstart van de onderhandelingen. Pas na de pauselijke beslissing over de oude mis werden de onderhandelingen weer opgestart. Dus, weldegelijk na het pauselijk iniatief.

U mag gerust een eigen visie hebben op de feiten, maar aan de chronologie valt er niet veel te veranderen, tenzij u de feiten wilt loochenen natuurlijk.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

De na de Romebedevaart opgenomen onderhandelingen leidden tot niets, en de vraag vanuit het Vatikaan betreffende Vaticanum II werd door de Priesterbroederschap afgewezen. Niet enkel door mgr. Williamson. In een van zijn brieven heeft mgr. Fellay, als hoofd van de priesterbroederschap, zijn afkeuring uitgeschreven.

De grote gebedsintentie die enkele maanden geleden gestart werd, betrof de vrijgeving van de oude mis. Dit gebaar vanuit het Vatikaan werd door mgr. Fellay als een mogelijke herstart van de onderhandelingen. Pas na de pauselijke beslissing over de oude mis werden de onderhandelingen weer opgestart. Dus, weldegelijk na het pauselijk iniatief.

U mag gerust een eigen visie hebben op de feiten, maar aan de chronologie valt er niet veel te veranderen, tenzij u de feiten wilt loochenen natuurlijk.

De vrijgeving van de oude mis, is een detail van het tweede concilië. Feit is dat Fellay de stap heeft moeten zetten naar de Paus toe om tot een toenadering te komen, niet de Paus zelf. Waar is uw schrijftelijk bewijs dat Benedictus aan het genootschap gevraagd heeft om de onderhandelingen terug op te starten?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

De vrijgeving van de oude mis, is een detail van het tweede concilië. Feit is dat Fellay de stap heeft moeten zetten naar de Paus toe om tot een toenadering te komen, niet de Paus zelf. Waar is uw schrijftelijk bewijs dat Benedictus aan het genootschap gevraagd heeft om de onderhandelingen terug op te starten?

Schijnbaar ontgaat u nog steeds iets.

Eerste stap: de onderhandelingen worden geopend na de Romebedevaart. Uiteindelijk blijkt dat men vanuit het Vatikaan wenst dat de Priesterbroederschap een instemmingsverklaring ondertekent over Vaticanum II. Dit wordt door de Priesterbroederschap geweigerd. De onderhandelingen vallen stil. Mgr. Fellay laat dit ook weten door een herderlijk schrijven.

Stilte.

Tweede stap: er wordt in heel de Priesterbroederschap een gebedsintentie verspreid die massaal door de gelovigen wordt beantwoord. Het doel ervan is om de vrijgave van de oude mis te verkrijgen. Mgr. Fellay laat weten dat hij een dergelijke stap vanuit het Vatikaan als een nieuwe start kan zien voor mogelijke onderhandelingen.

Stilte.

Derde stap: de paus maakt de celebratie van de oude mis inderdaad vrij. De oude regeling onder J-P II, en steeds fel bekritiseerd door de Priesterbroederschap als zijnde niet in overeenstemming met de kerkelijke canons, wordt hierdoor afgeschaft. De Priesterbroederschapt stemt in met dit pauselijk initiatief en de onderhandelingen worden weer geopend.

Stilte.

Vierde stap: deze onderhandelingen leiden uiteindelijk tot de opheffing van de excommunicatie - iets wat eerder tijdens de eerste onderhandelingen al werd gevraagd -, maar dan wel zonder dat de Priesterbroederschap enig document, laat staan een doctrinaire instemming, heeft moeten ondertekenen. Wel wordt afgesproken dat de onderhandelingen worden voorgezet en in het bijzonder gevoerd zullen worden over de doctrinaire verschillen. Mgr. Williamson toont zich trouwens een grote voorstander van deze wijze van onderhandelingen, daar waar mgr. Fellay ietwat meer pastoraal dacht.

Deze onderhandelingen zijn nu aan de gang. Waartoe die uiteindleijk zullen leiden, is nog steeds niet echt duidelijk.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

De vrijgeving van de oude mis, is een detail van het tweede concilië. Feit is dat Fellay de stap heeft moeten zetten naar de Paus toe om tot een toenadering te komen, niet de Paus zelf. Waar is uw schrijftelijk bewijs dat Benedictus aan het genootschap gevraagd heeft om de onderhandelingen terug op te starten?

Heeft u dan een schriftelijk bewijs dat aantoont dat de Priesterbroederschap gevraagd heeft de onderhandelingen terug op te starten?

In ieder geval, de contacten tussen het Vatikaan en de Priesterbroederschap gebeurden, net als in het verleden, vooral langs de informele lijnen van enkele tussenfiguren die door beide partijen in vertrouwen werden genomen.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Schijnbaar ontgaat u nog steeds iets.

Eerste stap: de onderhandelingen worden geopend na de Romebedevaart. Uiteindelijk blijkt dat men vanuit het Vatikaan wenst dat de Priesterbroederschap een instemmingsverklaring ondertekent over Vaticanum II. Dit wordt door de Priesterbroederschap geweigerd. De onderhandelingen vallen stil. Mgr. Fellay laat dit ook weten door een herderlijk schrijven.

Stilte.

Tweede stap: er wordt in heel de Priesterbroederschap een gebedsintentie verspreid die massaal door de gelovigen wordt beantwoord. Het doel ervan is om de vrijgave van de oude mis te verkrijgen. Mgr. Fellay laat weten dat hij een dergelijke stap vanuit het Vatikaan als een nieuwe start kan zien voor mogelijke onderhandelingen.

Stilte.

Derde stap: de paus maakt de celebratie van de oude mis inderdaad vrij. De oude regeling onder J-P II, en steeds fel bekritiseerd door de Priesterbroederschap als zijnde niet in overeenstemming met de kerkelijke canons, wordt hierdoor afgeschaft. De Priesterbroederschapt stemt in met dit pauselijk initiatief en de onderhandelingen worden weer geopend.

Stilte.

Vierde stap: deze onderhandelingen leiden uiteindelijk tot de opheffing van de excommunicatie - iets wat eerder tijdens de eerste onderhandelingen al werd gevraagd -, maar dan wel zonder dat de Priesterbroederschap enig document, laat staan een doctrinaire instemming, heeft moeten ondertekenen. Wel wordt afgesproken dat de onderhandelingen worden voorgezet en in het bijzonder gevoerd zullen worden over de doctrinaire verschillen. Mgr. Williamson toont zich trouwens een grote voorstander van deze wijze van onderhandelingen, daar waar mgr. Fellay ietwat meer pastoraal dacht.

Deze onderhandelingen zijn nu aan de gang. Waartoe die uiteindleijk zullen leiden, is nog steeds niet echt duidelijk.

Nu begrijp ik waarom Williamson Paus Benedictus als een handlanger van Satan bestempeld ... qua respect voor de Paus kan dit tellen.