Verkiezingen in Iran

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Scherven A. Mok

Die videos van twee dagen terug waarbij melding werd gemaakt van 50 tot 100 doden worden nu door de vrt getoont onder de titel "Revolutionaire Garde beschiet betogers"

Zijn die doden bevestigt, gaat het om amateurisme of om onethische journalistiek?

Iran riep de vertegenwoordigers van 5 europese landen bij zich om zich te beklagen over hun houding in deze zaak. Wiens dictaat volgt Europa om zich zo 'ondiplomatiek' te gedragen? Wat voor voordeel heeft Europa daar bij? En doe me niet lachen en schrijen tegelijk door te insinueren dat ze gedreven worden door een bezorgdheid om 'mensenrechten' in Iran.

Ondertussen in Rusland volgende officiële comentaar na Ahmadinejad's eerste buitenlandse reis als nieuw verkozen president. (tot nu toe maar dat zal waarschijnlijk niet veranderen)

"The Iranian elections are the internal affair of Iran. We welcome the fact that elections took place, we welcome the new president on Russian soil and see it as symbolic that he made his first visit [as newly-elected president] to Russia. This allows hope for progress in bilateral relations."

Wat heeft Europa nu bereikt? En wat heeft Rusland bereikt?

[Max van Dietschland]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Jij noemt anderen 'mietjes' omdat ze geen voorstander zijn van een 'goed en krachtig bestuur', maar dan stel je wel voor dat die goede en krachtige bestuurder maar effe langs de kant gaat staan omwille van betogingen. Wat een rare kronkels maak jij. Dat scenario dat jij als het meest aangewezene ziet lijkt mij erg onwaarschijnlijk. En naast 'onderdrukking' zijn er nog andere alternatieven.

Als er toenadering kan gevonden worden tussen Mousavi en Khamenei door onderhandelingen is een oplossing nabij. Ze hebben reeds gepraat. Mischien moet 'geldwolf' Rafsanjani het dan maar bekopen. Maar dat is speculatie.

Foute redenering van mij, mede door het gebrek aan informatie over de toestand daar. Ik geef dit toe. Ahmadinejad zou toch gelukkig toch over meer aanhang en steun beschikken dan het leek op het ogenblik waarop ik dit bericht schreef. Gelukkig maar. Mijn punt was vooral dat de Conservatieve Revolutie moest gered worden.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Max van Dietschland

Foute redenering van mij, mede door het gebrek aan informatie over de toestand daar. Ik geef dit toe. Ahmadinejad zou toch gelukkig toch over meer aanhang en steun beschikken dan het leek op het ogenblik waarop ik dit bericht schreef. Gelukkig maar. Mijn punt was vooral dat de Conservatieve Revolutie moest gered worden.

Die is hardnekkiger dan je dacht blijkbaar.

Mousavi heeft trouwens zijn klachten op papier gezet en blijkt dat zijn beschuldiging van 'onregelmatigheden' niet neer komen op een beschuldiging van fraude.

Afrasiabi analyseert de klachtenbrief:

Mousavi has lodged an official complaint with the powerful 12-member Guardians Council, which has ordered a partial recount of the vote. The complaint's main flaw is that it passes improper or questionable pre-election conduct as something else, that is, as evidence of voting fraud.

The protest, which seeks fresh elections, is short on specifics and long on extraneous, election-unrelated complaints. The first two items relate to the televised debates that were held between the candidates, rather than anything germane to the vote count.

There is also some innuendo, such as a claim that Ahmadinejad used state-owned means of transportation to campaign around the country, overlooking that there is nothing unusual about incumbent leaders using the resources at their disposal for election purposes. All previous presidents, including the reformist Mohammad Khatami, who is a main supporter of Mousavi, did the same.

Another complaint by Mousavi is that Ahmadinejad had disproportionate access to the state-controlled media. This has indeed been a bad habit in the 30-year history of the Islamic Republic, but perhaps less so this year because for the first time there were television debates, six of them, which allowed Mousavi and the other challengers free space to present their points of view.

With respect to alleged specific irregularities, the complaint cites a shortage of election forms that in some places caused a "few hours delay". This is something to complain about, but it hardly amounts to fraud, especially as voter turnout was a record high of 85% of the eligible 46 million voters. (Ahmadinejad was credited with 64% of the vote.)

Mousavi complains that in some areas the votes cast were higher than the number of registered voters. But he fails to add that some of those areas, such as Yazd, were places where he received more votes that Ahmadinejad.

Furthermore, Mousavi complains that some of his monitors were not accredited by the Interior Ministry and therefore he was unable to independently monitor the elections. However, several thousand monitors representing the various candidates were accredited and that included hundreds of Mousavi's eyes and ears.

They should have documented any irregularities that, per the guidelines, should have been appended to his complaint. Nothing is appended to Mousavi's two-page complaint, however. He does allude to some 80 letters that he had previously sent to the Interior Ministry, without either appending those letters or restating their content.

Finally, item eight of the complaint cites Ahmadinejad's recourse to the support given by various members of Iran's armed forces, as well as Foreign Minister Manouchehr Mottaki's brief campaigning on Ahmadinejad's behalf. These are legitimate complaints that necessitate serious scrutiny since by law such state individuals are forbidden to take sides. It should be noted that Mousavi can be accused of the same irregularity as his headquarters had a division devoted to the armed forces.

Given the thin evidence presented by Mousavi, there can be little chance of an annulment of the result.

Is dat alles? Fraude is een groot woord voor wat Mousavi hier claimt. Zal de corporatieve westerse pers hier aandacht aan besteden? Ik vrees dat die een agenda hebben mbt Iran, en die agenda is niet te verzoenen met eerlijke joernalistiek. We zullen het woord 'fraude' dus moeten blijven slikken van hen, zonder de nodige kritische bijnoot. Zielig hoe men de burger behandelt via de pers.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Is dat alles? Fraude is een groot woord voor wat Mousavi hier claimt. Zal de corporatieve westerse pers hier aandacht aan besteden? Ik vrees dat die een agenda hebben mbt Iran, en die agenda is niet te verzoenen met eerlijke joernalistiek. We zullen het woord 'fraude' dus moeten blijven slikken van hen, zonder de nodige kritische bijnoot. Zielig hoe men de burger behandelt via de pers.

Eerlijke journalistiek vergt dat er tijd wordt uitgetrokken
die er door de commerciële druk steeds minder is.
Voor een kritische noot volstaan 30 seconden in het 7-uren journaal niet.
(een journaal dat ten prooi gevallen is aan hyperconcurrentie)

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Fraude is een groot woord voor wat Mousavi hier claimt.

Dat op zich wil ook niet zeggen dat er geen fraude was. Maar dan blijft de vraag waarom Mousavi geen duidelijke taal spreekt in zijn klachtenbrief.

[Antoon]

Johan Bollen is nu met zichzelf aan het discussiëren.

[Nr.10]

Beijing cautions US over Iran

By M K Bhadrakumar
Jun 20, 2009

China has broken silence on the developing situation in Iran. This comes against the backdrop of a discernible shift in Washington's posturing toward political developments in Iran. The government-owned China Daily featured its main editorial comment on Thursday titled "For Peace in Iran". It comes amid reports in the Western media that the former president Akbar Hashemi Rafsanjani is rallying the Qom clergy to put pressure on the Guardians Council - and, in turn, on Supreme Leader Ali Khamenei - to annul last Friday's presidential election that gave Mahmud Ahmadinejad another four-year term.

Beijing fears a confrontation looming and counsels Obama to keep the pledge in his Cairo speech not to repeat such errors in the US's Middle East policy as the overthrow of the elected government of Mohammed Mosaddeq in Iran in 1953. Beijing also warns about letting the genie of popular unrest get out of the bottle in a highly volatile region that is waiting to explode. Tehran on Friday saw its sixth day of massive protests by supporters of Mir Hossein Mousavi, whom they say was cheated out of victory.

(...)

Beijing also made a political statement when a substantive bilateral was scheduled between President Hu Jintao and Ahmadinejad on Tuesday on the sidelines of the summit meeting of the Shanghai Cooperation Organization (SCO) in Yekaterinburg, Russia. Conceivably, Hu would have discussed the Iran situation with his Russian counterpart Dmitry Medvedev during his official visit to Moscow that followed the SCO summit. Earlier, Moscow welcomed Ahmadinejad's re-election. Both China and Russia abhor "color" revolutions, especially something as intriguing as Twitter, which Moscow came across a few months ago in Moldova and raises hackles about the US's interventionist global strategy.

(...)

Be that as it may, the Hu-Ahmadinejad meeting in Yekaterinburg on Tuesday once again shows Beijing has a very clear idea about the ebb and flow of Iran's politics. Hu demonstrably accorded to Ahmadinejad the full honor as Beijing's valued interlocutor. Chinese media have closely followed the trajectory of the US reaction to the situation in Iran, especially the "Twitter revolution", which puts Beijing on guard about US intentions. Indications are that the US establishment has begun meddling in Iranian politics. Rafsanjani's camp always keeps lines open to the West. All-in-all, a degree of synchronization is visible involving the US's "Twitter revolution" route, Rafsanjani's parleys with the conservative clergy in Qom and Mousavi's uncharacteristically defiant stance.

(...)

Top administration officials like Vice President Joseph Biden and Secretary of State Hillary Clinton would like the US to "strike a stronger tone" on Iran's turmoil. Cooper reported they are piling pressure on Obama that he might run the risk of "coming across the wrong side of history at a potentially transformative moment in Iran".

(...)

No doubt, the turmoil has an intellectual side to it. Obama being a rare politician gifted with intellectuality and a keen sense of history would know that what is at stake is a well-orchestrated attempt by the hardcore conservative clerical establishment to roll back the four-year-old painful, zig-zag process toward republicanism in Iran. Mousavi is the affable front man for the mullahs, who fear that another four years of Ahmadinejad would hurt their vested interests. Ahmadinejad has already begun marginalizing the clergy from the sinecures of power and the honey pots of the Iranian economy, especially the oil industry. The struggle between the worldly mullahs (in alliance with the bazaar) and the republicans is as old as the 1979 Iranian revolution, where the fedayeen of the proscribed Tudeh party (communist cadres) were the original foot soldiers of the revolution, but the clerics usurped the leadership.

(...)

If Rafsanjani's putsch succeeds, Iran would at best bear resemblance to a decadent outpost of the "pro-West" Persian Gulf. Would a dubious regime be durable? More important, is it what Obama wishes to see as the destiny of the Iranian people? The Arab street is also watching. Iran is an exception in the Muslim world where people have been empowered. Iran's multitudes of poor, who form Ahmadinejad's support base, detest the corrupt, venal clerical establishment. They don't even hide their visceral hatred of the Rafsanjani family. Alas, the political class in Washington is clueless about the Byzantine world of Iranian clergy. Egged on by the Israeli lobby, it is obsessed with "regime change". The temptation will be to engineer a "color revolution". But the consequence will be far worse than what obtains in Ukraine. Iran is a regional power and the debris will fall all over. The US today has neither the clout nor the stamina to stem the lava flow of a volcanic eruption triggered by a color revolution that may spill over Iran's borders.

Ambassador M K Bhadrakumar was a career diplomat in the Indian Foreign Service. His assignments included the Soviet Union, South Korea, Sri Lanka, Germany, Afghanistan, Pakistan, Uzbekistan, Kuwait and Turkey.

Uit: http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/KF20Ak03.html

Context

[Raven]

Ahmadinejad is door het volk verkozen, en het is niet omdat er wat criminelen & gestoorden van het "Iraans Belang" komen rellen, dat het volk van iran tegen de uitslag is.

De oproerpolitie is nog veel te zacht voor deze landverraders. Ze moesten echt eens met scherp schieten... Het zou me niet verbazen als die extreem-rechtste fanatici van Mousavi zichzelf niet hebben afgeknald om zo de politie ten onrechte te laten beschuldigen.

Het is alvast positief dat grootmachen zoals Rusland laten zien werkelijk vriend te zijn van Iran... in tegenstelling tot de gedegenereerden uit het Westen.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Raven

Ahmadinejad is door het volk verkozen, en het is niet omdat er wat criminelen & gestoorden van het "Iraans Belang" komen rellen, dat het volk van iran tegen de uitslag is.

De oproerpolitie is nog veel te zacht voor deze landverraders. Ze moesten echt eens met scherp schieten... Het zou me niet verbazen als die extreem-rechtste fanatici van Mousavi zichzelf niet hebben afgeknald om zo de politie ten onrechte te laten beschuldigen.

Het is alvast positief dat grootmachen zoals Rusland laten zien werkelijk vriend te zijn van Iran... in tegenstelling tot de gedegenereerden uit het Westen.

Jij leest de waarheid op z'n kop, of niet?

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Jij leest de waarheid op z'n kop, of niet?

Ik dacht precies hetzelfde.

[Nr.10]

De Iraanse OL, niet de President is Opperbevelhebber van de reguliere strijdkrachten en de (geheime) veiligheidsdiensten. Verder heeft hij de “Revolutionaire Garde”, (360.000 man) de opvolger van de vroegere “Keizerlijke Garde” van de Shah tot zijn beschikking en dan nog de “Basiji”, de meer dan een miljoen leden tellende militie, grotendeels jongelui, maar ook oudere werkelozen. Tijdens de oorlog met Iraq waren zij de teenage menselijke golven die ongewapend zelfmoord pleegden in de mijnenvelden van Saddam Hussein, waartegen Saddam op grote schaal chemische wapens gebruikte. Zij dragen rode banden om hun hoofd en zijn gretig om als martelaren te sterven. Zij zijn nu de thugs die universiteiten binnenvallen en ’s avonds als scherpschutters de straten “schoonmaken”. De Islamitische Republiek was onder OL Khomeini een fanatieke revolutionaire en religieuze dictatuur en is onder OL Khamenei meer en meer een militaire dictatuur geworden. De OL benoemt ook het hoofd van de rechterlijke macht en de hoofden van de staatsmedia en zes van de twaalf leden van de “Raad van Hoeders”.

Behalve een parlement en een kabinet heeft de Islamitische Republiek nog drie exclusieve organen: de Assemblee van Experts, de Raad van Hoeders en de Raad van Tactiek (Expediency). De Assemblee van Experts, onder voorzitterschap van oud-president Ali Akbar Hashemi Rafsanjani is een soort Senaat van 86 religieuze leiders die de Opperste Leider benoemt, ontslaat en superviseert op basis van “zijn kwalificaties als eminent religieus geleerde en zijn reputatie onder het volk”. In dit opzicht schiet Khamenei grovelijk te kort. Hij was eigenlijk niet meer dan een gewillige dienaar van Khomeini, die in 1989 niet eens de kwalificaties voor de rang van Ayatollah had, maar dat inderhaast werd vlak voor de dood van Khomeini. Een van de laatste buitensporige daden van de “Groot-Ayatollah” cum grondlegger van de Islamitische Republiek was het bevel vlak voor zijn dood om nog even 8.000 politieke gevangenen te executeren - grotendeels linkse Mujahedeen die van hun geloof waren afgevallen - als “preemptive strike” tegen een mogelijke contrarevolutie na zijn dood. De aangewezen opvolger van Khomeini, Groot-Ayatollah Mohammed Montazeri, hoewel ook een radicale, maar iets redelijker revolutionair heeft de patriarch daarvoor in een open brief veroordeeld en weigerde vervolgens de opvolging te aanvaarden met de macabere noot “dat Iran de grootste bekendheid in de wereld had vanwege executies”. Iran was nummer twee na China, maar per hoofd van de bevolking was het cijfer veel hoger. Er moest snel een noodopvolging geregeld worden en zo werd de relatief onbeduidende Khamenei de nieuwe OL.

De “Raad van Hoeders” bestaat uit 12 ongekozen juristen, waarvan zes clericalen. Zij hoeden over de juiste interpretatie van de grondwet. Hoofd van deze raad is hardline Ayatollah Ahmad Jannati.

De Raad van Tactiek is een adviesraad voor de OL en wordt eveneens voorgezeten door Rafsanjani, die nog steeds als de tweede machtigste man in Iran en volgens velen als de ware machts-regisseur achter de schermen beschouwd wordt. Rafsanjani was een hardliner en uiterst effectieve meedogenloze strijder van het eerste uur aan de zijde van Khomeini, maar is ook de Perzische Machiavelli, een principeloze pragmaticus die Khomeini’s obsessie van permanente revolutie verwierp en meerdere malen zijn nek heeft uitgestoken voor een verbetering van de betrekkingen met het Westen. Hij toomde Hezbollah in Libanon in en na de TWA hijacking van Athene naar Rome in 1985 gaf hij de Iraanse ambassadeur opdracht om de gijzelaars vrij te krijgen, hetgeen lukte maar Washington weigerde om Iran met direct contact te belonen. In 1991 ijverde Rafsanjani voor Iran’s uitnodiging naar de Madrid Conferentie voor het Midden Oosten, maar Washington weigerde en nodigde wel Syrie uit. Daarop besloot Iran om Washington een hoge prijs te laten betalen voor de herhaaldelijke Amerikaanse affronten en de steun aan militante Palestijnse en Libanese groepen verder op te voeren.

Rafsanjani is een gezworen vijand van Ahmedinejad, Er wordt beweerd dat hij zich na een ontmoeting met Khamenei een paar dagen geleden heeft teruggetrokken, maar algemeen wordt aangenomen dat hij de sterke man achter de grote betwister van de dubieuze verkiezingsuitslag, Mir Hussein Mousavi is en wacht tot Khamenei zijn hand overspeelt en dan een meesterzet met zijn Assemblee van Experts tegen de president en de OL wil maken.

Behalve Rafsanjani is ook liberaal-reformistisch oud-president Mohammed Khatami een beslissende steunpilaar voor Mousavi, die plotseling de historische rol van grote leider van wat wellicht de laatste beweging is om de Islamitische Republiek te hervormen en respectabel te maken, in de schoot is geworpen. De religieuze elite in de heilige stad Qom is fel gekant tegen de grove, polariserende stijl van Ahmedinejad en heeft het - beperkte - geweld tot dusver fel veroordeeld. De clerus in Qom wil het afglijden naar een volledige militaire dictatuur voorkomen en de Islam de-politiseren, d.w.z. een hernieuwde beweging voor scheiding van kerk en staat, gelijkend op het “quiëtisme” dat voor Khomeini gold. Een andere belangrijke speler, Ali Larijani, de zelfs in het Westen gerespecteerde voormalige nucleaire onderhandelaar en nu parlementsvoorzitter heeft zich eveneens krachtig tegen de invasies van universiteiten gekeerd. Larijani is eveneens een van de machtigste mannen in Iran.

Zie: Artikel

Context
Extract uit een brief van iemand die voor "The Economist" werkt.

[Nr.10]

Het Iraanse systeem

[willem1940NLD]

Zoals de meeste westere landen "democratie" proberen of althans beweren te benaderen, streven moslimlanden naar "kalifaat".

De 2 culturen zijn elkaar absoluut vreemd en vijandig. Islam en democratie gaan NIET samen.

Wij andersdenkenden/heidenen worden niet geacht ons in moslim-zaken in moslim-landen te mengen.

De gebeurtenissen die momenteel zich ginds voltrekken lijken herleidbaar op een op Net geplaatste wervingstekst:

http://www.kalifaat.org/

[koppijn]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Jij leest de waarheid op z'n kop, of niet?

Zit er wel een kop op dat lijf of moet ik zeggen wijf???

[roodhaar]

Oorspronkelijk geplaatst door willem1940NLD

Wij andersdenkenden/heidenen worden niet geacht ons in moslim-zaken in moslim-landen te mengen.

en dat doen we DUS NIET ??? de Us heeft daar geen coup helpen organiseren ?

Laat eenieder in zij land beslissen over zijn land. Als de Iraniers een ander regime willen moeten zij dat beslissen zonder inmenging van het buitenland.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Het Iraanse systeem

Bull.

Iran heeft een moslim-fascistisch regime dat er niet voor terugdeinst haar eigen burgers af te slachten, zoals de laatste dagen is gebleken.
Er bestaan geen verkiezingen in dat land. En het bezit geen halve gram van vrijheid of democratie.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Bull.

Iran heeft een moslim-fascistisch regime dat er niet voor terugdeinst haar eigen burgers af te slachten, zoals de laatste dagen is gebleken.
Er bestaan geen verkiezingen in dat land. En het bezit geen halve gram van vrijheid of democratie.

Onder de Sjah had men het beter. Dat was tenminste nog een Verlicht despoot.

[roodhaar]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Onder de Sjah had men het beter. Dat was tenminste nog een Verlicht despoot.

en vooral datgene wat zionisten willen; een US lakei.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door roodhaar

en vooral datgene wat zionisten willen; een US lakei.

*knip*


Gelieve persoonlijke aanvallen achterwege te laten.

[roodhaar]

Zionisten hebben het steeds moeilijk met feiten.