Welke taal moet uw postbode spreken?

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door LcGrs

Is dat nodig?

Bergen bestaat eigenlijk niet, die stad heet Mons.

Een vriend uit Luik keerde terug uit verlof vanuit Duitsland. Rond Aachen had hij de keuze "Antwerpen" of "Lüttich".

Hij is dus via Antwerpen naar Luik gereden.

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door fonne

Benieuwd hoe je gaat reageren als er een aangetekende zending of een postpakket wordt aangeboden in het chinees. Of erger nog, in het Nederlands.

Uw reacties zijn wat acid-niveau betreft exorbitant gestegen sinds Bart Bangerik niet meer de eerste viool speelt.

[rookie]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Een vriend uit Luik keerde terug uit verlof vanuit Duitsland. Rond Aachen had hij de keuze "Antwerpen" of "Lüttich".

Hij is dus via Antwerpen naar Luik gereden.

een voorbeeld hoe meerdere talen kennen geld en tijd opbrengt, tenzij men te hautain is om een andere (lands)taal te leren because wij spreken een "wereldtaal".
Deze quote is totaal tegenovergesteld aan een andere bewering van u dat franstaligen tweetalig zijn, in het Nederlands noemt men dat een geval van zijn eigen put graven

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door rookie

een voorbeeld hoe meerdere talen kennen geld en tijd opbrengt, tenzij men te hautain is om een andere (lands)taal te leren because wij spreken een "wereldtaal".
Deze quote is totaal tegenovergesteld aan een andere bewering van u dat franstaligen tweetalig zijn, in het Nederlands noemt men dat een geval van zijn eigen put graven

Lees eens het (Nederlandstalige) boek Dag Vlaanderen van Christophe Deborsu. Zeer leerrijk en vooral niet gebaseerd op oude vooroordelen.

En het is niet omdat ik een (waargebeurde) grap vertel over de kennis van het Duits van een franstalige vriend dat ik zijn Nederlands geringschat. Ik heb nog straffere herinneringen aan luidruchtige Antwerpenaren in de Ardennen.

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door job

Maar tegenover een aantal jaren terug zijn sommigen van de Fransen in verband met 'taal' van 'narrow minded' naar 'open minded' geevolueerd.
Van 'enggeestig' naar 'een open geest'. Een ware (r)evolutie.

Ik ben blij dat jij ook deze vaststelling doet. En niet opgesloten zit in een wereldvreemde Antwerpse studio achter een PC ..

[job]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Ik ben blij dat jij ook deze vaststelling doet. En niet opgesloten zit in een wereldvreemde Antwerpse studio achter een PC ..

Volgens mij zit niet één Franco in A'pen achter een PC opgesloten ????

[Gwylan]

Oorspronkelijk geplaatst door job

Inderdaad, er zijn Fransen met een Engelse taalkennis die inderdaad niet te beroerd zijn om Engels te spreken. Maar eerst moet je hen wel te kennen geven dat je zelf geen of onvoldoende Frans spreekt. En dat verwachten ze niet van een Belg.


Het staat mij gelukkig inderdaad vrij om hun Engels 'zéér slecht' te vinden. Tenminste van die Fransen die mij in het Engels aanspraken. Gelukkig versta ik wél voldoende Frans als zij het traag genoeg spreken. Ik vraag hen dan ook traag Frans te spreken, waarbij ik hen vloeiend (maar ook voor hen in een traag) Engels antwoord.
De meesten kunnen géén behoorlijke conversatie voeren met 'native speakers'. Dit bleek nog maar eens duidelijk tijdens een, overigens zeer geanimeerd, gesprek met een Engels koppel en een aantal Fransen. De Fransen gingen er prat op goed Engels te kunnen. Maar hun uitspraak was dus inderdaad 'zéér slecht' en zeer moeilijk te volgen voor de Engelsen (ik trad meermaals op als vertaler) en de Fransen konden de gesprekken tussen mij en de Engelsen écht niet volgen. En de 'typical jokes' eigen aan Britse humor, gingen al helemaal aan hen voorbij (wegens eigenlijk 'onvertaalbaar').

Maar tegenover een aantal jaren terug zijn sommigen van de Fransen in verband met 'taal' van 'narrow minded' naar 'open minded' geevolueerd.
Van 'enggeestig' naar 'een open geest'. Een ware (r)evolutie.

Wat me tijdens mijn reis(zen) door Frankrijk telkens weer opvalt is hoe bepaalde gezelschappen aan (andere) tafels beginnen over hun taal en hun cultuur en het patois en vergelijkingen tussen verschillende talen beginnen maken en hun Frans steevast op een sokkel zetten. Is dat een soort van contra-reactie dat bij hen ingebakken zit telkens zij in Frankrijk aan een buurtafel een vreemde taal horen spreken ? Echt eigenaardig. Alsof zij een bevestiging voor zichzelf nodig hebben dat het Frans (voor hen) oppermachtig is. Alsof zij zich een soort onzichtbaar harnas aanmeten. Echt raar. Soms tot op het griezelige af. En dit zonder dat er contact geweest is tussen Fransen en hun buitenlandse disgenoten. Vooral leuk als zij niet weten dat je toch wat Frans verstaat. Eng.

1. Ik kan slechts hopen dat u niet verbaasd bent dat men in Frankrijk de Franse taal spreekt en dat de Franse taal in Frankrijk dus “oppermachtig” is. Dat u tijdens uw reizen door Frankrijk al dan niet “aan andere tafels” Frans hoort praten is derhalve niet helemaal abnormaal, nietwaar.

2. Wij zijn een natie, mijnheer. Wij staan onze cultuur en onze taal voor : er is geen enkele reden waarom wij dat niet zouden doen. Dergelijk natiegevoelen zult u trouwens in elke natie ter wereld terugvinden. Niet in België, uiteraard, vermits België geen natie is.

3. Het kan ons geen ene bal schelen dat toeristen in ons land “aan andere tafels” onderling hun eigen taal spreken. Wij hebben daar niets op tegen, en vinden het niet “eng” of “griezelig”.

4. Ik vind het daarentegen “eng” en minstens erg onwellevend dat u de gesprekken “aan andere tafels” afluistert. Ik vind het bovendien eigenaardig dat u in die omstandigheden kennelijk perfect begrijpt wat er in het Frans wordt gezegd, vermits u zelf stelt aan Franstaligen te moeten vragen “traag genoeg te spreken” opdat u hen zou begrijpen.

[Gwylan]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Een vriend uit Luik keerde terug uit verlof vanuit Duitsland. Rond Aachen had hij de keuze "Antwerpen" of "Lüttich".

Hij is dus via Antwerpen naar Luik gereden.

De onbegrijpelijke warboel van de verkeersaanwijzingsborden in België is voor elke “buitenlander” een gekend gegeven : steden die zomaar van naam veranderen is daar een vervelend onderdeeltje van.

Maar gelukkig hebben de meeste automobilisten inmiddels een GPS aan boord, die hen op vriendelijke wijze en in de eigen taal door de Belgische verkeersjungle wil leiden.

Aan de verschrikkelijk slechte staat van het gemiddeld Belgisch wegdek kan evenwel ook een GPS niet verhelpen…

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door Gwylan

1. Ik kan slechts hopen dat u niet verbaasd bent dat men in Frankrijk de Franse taal spreekt en dat de Franse taal in Frankrijk dus “oppermachtig” is. Dat u tijdens uw reizen door Frankrijk al dan niet “aan andere tafels” Frans hoort praten is derhalve niet helemaal abnormaal, nietwaar.

Waaruit besluit U dat JOB het abnormaal zou vinden als er in Frankrijk Frans wordt gesproken?
Me dunkt ging het over de INHOUD van het gesprek

bepaalde gezelschappen aan (andere) tafels beginnen over hun taal en hun cultuur en het patois en vergelijkingen tussen verschillende talen beginnen maken en hun Frans steevast op een sokkel zetten

Is dat dan volgens U de standaard small talk in Frankrijk als men ontdekt dat er ook nog andere talen worden gesproken?

[Gwylan]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

Waaruit besluit U dat JOB het abnormaal zou vinden als er in Frankrijk Frans wordt gesproken?
Me dunkt ging het over de INHOUD van het gesprek



Is dat dan volgens U de standaard small talk in Frankrijk als men ontdekt dat er ook nog andere talen worden gesproken?

Wil punt 4 van mijn post 207 nog eens lezen.

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door Gwylan

Wil punt 4 van mijn post 207 nog eens lezen.

dat is uw mening, mij niet gelaten. Indien men begrijpt wat er aan andere tafels wordt gezegd kan men niet verhinderen dat men ook meeluistert. Ik heb geen afsluitdopjes op mijn oren staan. Bovendien is het veel gemakkelijker om uit een gesprek de algemene tendens op te maken, zelfs indien men niet letterlijk begrijpt waar het over ging, dan in een tête �* tête direct en concreet te antwoorden op het onderwerp. In dat geval is het aangewezen trager te spreken zodat men alle elementen goed begrijpt.

maar uw punt 1 slaat dus nergens op, vermits dit uit uw duim is gezogen

[De schoofzak]

Tussen twee Oost-Indische Chinese inkt-haakjes:

het spel van de post dat de rondes regelt, geo-route genaamd, beschermt juist heel wat (zwakker staande) postbodes.

Het gaat gelukkig al iets beter, maar het was de gewoonte in elk postkantoor, dat de postmeester gesyndiceerd was. Om de postmeester te helpen bij zijn administratie die slechts een kwartier per halve dag duurt, koos hij zeer bereidwillig een aantal (gesyndiceerde) postbodes - liefst drie, zodat ze met zijn vieren konden kaarten. Als de anderen op weg gestuurd werden met relatief te grote rondes ..., want het werk van de drie bevoorrechten, dat moest toch ook gebeuren.

Ge moet een oude aap geen smoelen leren trekken. Hij kan dat al langer en veel beter dan gij.

[job]

Oorspronkelijk geplaatst door Gwylan

1. Ik kan slechts hopen dat u niet verbaasd bent dat men in Frankrijk de Franse taal spreekt en dat de Franse taal in Frankrijk dus “oppermachtig” is. Dat u tijdens uw reizen door Frankrijk al dan niet “aan andere tafels” Frans hoort praten is derhalve niet helemaal abnormaal, nietwaar.

Waarop baseer jij je ? Lees de tekst nog eens en je zal zien dat ik nergens in de tekst enige opmerking maak over het feit dat in Frankrijk Fransen Frans praten.

2. Wij zijn een natie, mijnheer. Wij staan onze cultuur en onze taal voor : er is geen enkele reden waarom wij dat niet zouden doen. Dergelijk natiegevoelen zult u trouwens in elke natie ter wereld terugvinden. Niet in België, uiteraard, vermits België geen natie is.

Zelfs daar heb ik het in de tekst niet over. Het gaat erom dat bijna steevast een Frans gezelschap over hun opgesokkelde taal en cultuur begint, wanneer zich in (de buurt van) hun gezelschap anderstaligen aanwezig zijn. Dat vind ik eng. Graag zou ik eens weten waarom vele Fransen zich zo opstellen in het gezelschap van anderstaligen ? Of is het iets waarover zij eigenlijk altijd spreken, ook als er geen anderstaligen in de buurt zijn ?

3. Het kan ons geen ene bal schelen dat toeristen in ons land “aan andere tafels” onderling hun eigen taal spreken. Wij hebben daar niets op tegen, en vinden het niet “eng” of “griezelig”.

Ook dat beweer ik niet. Herlees de tekst grondig, aub.
Ik vind het eng dat Fransen zich in het gezelschap van anderstaligen zo opstellen.

4. Ik vind het daarentegen “eng” en minstens erg onwellevend dat u de gesprekken “aan andere tafels” afluistert.

Ik hoef niets af te luisteren. Dit soort gesprekken worden steevast gevoerd op een luide toon. Alsof het bedoeld is om bewust gehoord te worden door die anderstaligen. Dan noem ik deze Fransen 'eng' en vooral 'onwellevend'. Niet iedereen heeft nood aan een decibelhoog gesprek over hoe hoogstaand hun Frans en haar cultuur wel is (in tegenstelling tot andere talen (van die gasten van die tafel naast hen).

Ik vind het bovendien eigenaardig dat u in die omstandigheden kennelijk perfect begrijpt wat er in het Frans wordt gezegd, vermits u zelf stelt aan Franstaligen te moeten vragen “traag genoeg te spreken” opdat u hen zou begrijpen.

De toon van een gesprek volgen is me niet zo moeilijk als wel een grondige conversatie aangaan waarbij ik door een gebrek aan Franse woordenkennis niet steeds tot in detail kan gaan.

[job]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

Waaruit besluit U dat JOB het abnormaal zou vinden als er in Frankrijk Frans wordt gesproken?
Me dunkt ging het over de INHOUD van het gesprek



Is dat dan volgens U de standaard small talk in Frankrijk als men ontdekt dat er ook nog andere talen worden gesproken?

Beste Cynara Cardunculus,
het siert je het voor mij op te nemen en Gwylan er op te wijzen dat zij mijn tekst onvoldoende gelezen heeft.
Dank je.

[job]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

dat is uw mening, mij niet gelaten. Indien men begrijpt wat er aan andere tafels wordt gezegd kan men niet verhinderen dat men ook meeluistert. Ik heb geen afsluitdopjes op mijn oren staan. Bovendien is het veel gemakkelijker om uit een gesprek de algemene tendens op te maken, zelfs indien men niet letterlijk begrijpt waar het over ging, dan in een tête �* tête direct en concreet te antwoorden op het onderwerp. In dat geval is het aangewezen trager te spreken zodat men alle elementen goed begrijpt.

maar uw punt 1 slaat dus nergens op, vermits dit uit uw duim is gezogen

Beste Cynara Cardunculus,
nogmaals,
het siert je het voor mij op te nemen en Gwylan er op te wijzen dat zij mijn tekst onvoldoende gelezen heeft.
Dank je.

Je relaas hierboven is inderdaad hoe ik het ervaar.

[Gwylan]

Oorspronkelijk geplaatst door job

Waarop baseer jij je ? Lees de tekst nog eens en je zal zien dat ik nergens in de tekst enige opmerking maak over het feit dat in Frankrijk Fransen Frans praten.


Zelfs daar heb ik het in de tekst niet over. Het gaat erom dat bijna steevast een Frans gezelschap over hun opgesokkelde taal en cultuur begint, wanneer zich in (de buurt van) hun gezelschap anderstaligen aanwezig zijn. Dat vind ik eng. Graag zou ik eens weten waarom vele Fransen zich zo opstellen in het gezelschap van anderstaligen ? Of is het iets waarover zij eigenlijk altijd spreken, ook als er geen anderstaligen in de buurt zijn ?


Ook dat beweer ik niet. Herlees de tekst grondig, aub.
Ik vind het eng dat Fransen zich in het gezelschap van anderstaligen zo opstellen.


Ik hoef niets af te luisteren. Dit soort gesprekken worden steevast gevoerd op een luide toon. Alsof het bedoeld is om bewust gehoord te worden door die anderstaligen. Dan noem ik deze Fransen 'eng' en vooral 'onwellevend'. Niet iedereen heeft nood aan een decibelhoog gesprek over hoe hoogstaand hun Frans en haar cultuur wel is (in tegenstelling tot andere talen (van die gasten van die tafel naast hen).


De toon van een gesprek volgen is me niet zo moeilijk als wel een grondige conversatie aangaan waarbij ik door een gebrek aan Franse woordenkennis niet steeds tot in detail kan gaan.

Waarde mijnheer Job,

Ik heb uw tekst wel degelijk gelezen.

Mijn punt 1. begint met “ik kan slechts hopen dat….”. Ik stel dus niet dat u een opmerking maak over het feit dat men in Frankrijk de Franse taal spreekt, maar druk mijn hoop uit dat u dit minstens kunt aanvaarden als zijnde de normaalste zaak van de wereld.

In mijn punt 2. tracht ik u uit te leggen dat het evenzeer de normaalste zaak van de wereld is dat mensen met een natiegevoel hun cultuur en taal voorstaan. Dat is in elke natie zo, en dus ook in Frankrijk.

Op uw stelling dat “bijna steevast een Frans gezelschap over hun opgesokkelde (?) taal en cultuur begint, wanneer in de buurt van hun gezelschap anderstaligen aanwezig zijn” ga ik niet in, omdat deze stelling eenvoudigweg nergens op slaat. Ik heb geen idee op welke studie of wetenschappelijk aantoonbare ervaring u deze stelling baseert ; ik kan u slechts meedelen dat ikzelf zoiets nog nooit heb meegemaakt, en ik heb om het zacht uit te drukken toch wel ietsje méér ervaring met wat in Frankrijk al dan niet een gewoonte is dan u, nietwaar.

In mijn punt 3 leg ik u uit dat wij Fransen er niets op tegen hebben dat toeristen in ons land onder elkaar hun eigen taal gebruiken. Ik stel niet dat u zou beweren dat dit anders is.

In mijn punt 4 druk ik mijn verbazing uit om het feit dat u enerzijds kennelijk precies weet wat een Frans gezelschap onder elkaar zegt, wijl u anderzijds aangeeft nauwelijks de Franse taal machtig te zijn.

Tenslotte : de Franse cultuur is wat zij is. U mag daarover voor mijn part denken wat u wil ; dat verandert niets aan de waarde ervan. Mag ik u in dat verband trouwens vragen of u de Franse cultuur eigenlijk wel voldoende kent om er een eigen oordeel over te hebben ? Zo ja, hoe hebt u dat klaargespeeld zonder de taal voldoende te beheersen ?

Ik denk, mijnheer Job, dat u uw stelling inzake mijn cultuur evenzeer als uw mening inzake de onderwerpen waarover Fransen al dan niet onder elkaar praten louter baseert op vooroordelen.

Hartelijke groeten,

Gwylan

[job]

Oorspronkelijk geplaatst door Gwylan

In mijn punt 4 druk ik mijn verbazing uit om het feit dat u enerzijds kennelijk precies weet wat een Frans gezelschap onder elkaar zegt, wijl u anderzijds aangeeft nauwelijks de Franse taal machtig te zijn.

Mag ik u in dat verband trouwens vragen of u de Franse cultuur eigenlijk wel voldoende kent om er een eigen oordeel over te hebben ? Zo ja, hoe hebt u dat klaargespeeld zonder de taal voldoende te beheersen ?

Ik denk, mijnheer Job, dat u uw stelling inzake mijn cultuur evenzeer als uw mening inzake de onderwerpen waarover Fransen al dan niet onder elkaar praten louter baseert op vooroordelen.

Hartelijke groeten,

Gwylan

Beste Gwylan,

Ik heb de Franse taal ooit perfect verstaan en gesproken. Maar na de schooltijd heb ik nooit meer het Frans nodig gehad. En bijna dertig jaar niet in contact komen met deze taal heeft zijn sporen nagelaten. Het is slechts sinds een aantal jaren dat ik Frankrijk als vakantiebestemming ken. Voordien kwam ik ook wel in Frankrijk maar steeds in ander Nederlandstalig gezelschap en was kennis van het Frans nooit aan de orde.

Slechts sinds een aantal jaren kom ik onder de Fransen die ik ontmoet in berghutten, gites, chambre d'hotes en (familiale) hotelletjes en plaatselijke cafeetjes. Deze Fransen komen uit alle windrichtingen van Frankrijk. En er is (meestal) duidelijk een verschil te ervaren in mensen uit de Franse steden of mensen van het platteland. Vele mensen van het Franse platteland hebben trouwens niet echt een hoge pet op van bvb de Parijzenaars.

Mijn ervaringen met Fransen zijn best wél positief te noemen. De meesten zijn hulpvaardig en verschillen daarmee niet van andere nationaliteiten.

Alleen vraag ik me af wat hen drijft om in het gezelschap van anderstaligen stééds over hun taal en cultuur luidruchtig zitten op te scheppen. Of het nu in een gite is of een berghut of een hotelletje, quasi overal beginnen ze -ongevraagd- hun lof te uiten.

In tegenstelling tot het Duits en het Engels denk ik niet (meer) in het Frans. Bij het Duits en het Engels denk ik wél in die talen, wat het spreken sterk vergemakkelijkt. Bij het spreken van het Frans dien ik constant in mijn hoofd te vertalen, wat het moeilijker maakt. Slechts na een aantal dagen onderdompeling in het Frans versta ik het vloeiender. Het spreken gaat me dan ook al terug iets makkelijker. Maar meestal zijn mijn verblijfsdagen in Frankrijk te kort om op het einde van de vakantie (terug) vloeiend Frans te spreken.

Mijn tekst was dan ook niet met vooroordelen doorspekt, maar is beschreven louter uit ervaringen ter plekke. Ervaringen die ik opdoe tijdens mijn trektocht (te voet) door Frankrijk en waarbij ik dus heel wat in contact kom met de plaatselijke bevolking en ook andere toeristen. Soms deel ik 's avonds de tafel in een afgelegen chambre d'hote met enkel de uitbaters. Of kom ik in een gite toe met een aantal andere 'randonneurs'. Of slaap ik samen met een 100-tal anderen in een berghut naast een onbekende Parijzenaar, enz...

Met vriendelijke groeten,
job

[Gwylan]

Oorspronkelijk geplaatst door job

Beste Gwylan,

Ik heb de Franse taal ooit perfect verstaan en gesproken. Maar na de schooltijd heb ik nooit meer het Frans nodig gehad. En bijna dertig jaar niet in contact komen met deze taal heeft zijn sporen nagelaten. Het is slechts sinds een aantal jaren dat ik Frankrijk als vakantiebestemming ken. Voordien kwam ik ook wel in Frankrijk maar steeds in ander Nederlandstalig gezelschap en was kennis van het Frans nooit aan de orde.

Slechts sinds een aantal jaren kom ik onder de Fransen die ik ontmoet in berghutten, gites, chambre d'hotes en (familiale) hotelletjes en plaatselijke cafeetjes. Deze Fransen komen uit alle windrichtingen van Frankrijk. En er is (meestal) duidelijk een verschil te ervaren in mensen uit de Franse steden of mensen van het platteland. Vele mensen van het Franse platteland hebben trouwens niet echt een hoge pet op van bvb de Parijzenaars.

Mijn ervaringen met Fransen zijn best wél positief te noemen. De meesten zijn hulpvaardig en verschillen daarmee niet van andere nationaliteiten.

Alleen vraag ik me af wat hen drijft om in het gezelschap van anderstaligen stééds over hun taal en cultuur luidruchtig zitten op te scheppen. Of het nu in een gite is of een berghut of een hotelletje, quasi overal beginnen ze -ongevraagd- hun lof te uiten.

In tegenstelling tot het Duits en het Engels denk ik niet (meer) in het Frans. Bij het Duits en het Engels denk ik wél in die talen, wat het spreken sterk vergemakkelijkt. Bij het spreken van het Frans dien ik constant in mijn hoofd te vertalen, wat het moeilijker maakt. Slechts na een aantal dagen onderdompeling in het Frans versta ik het vloeiender. Het spreken gaat me dan ook al terug iets makkelijker. Maar meestal zijn mijn verblijfsdagen in Frankrijk te kort om op het einde van de vakantie (terug) vloeiend Frans te spreken.

Mijn tekst was dan ook niet met vooroordelen doorspekt, maar is beschreven louter uit ervaringen ter plekke. Ervaringen die ik opdoe tijdens mijn trektocht (te voet) door Frankrijk en waarbij ik dus heel wat in contact kom met de plaatselijke bevolking en ook andere toeristen. Soms deel ik 's avonds de tafel in een afgelegen chambre d'hote met enkel de uitbaters. Of kom ik in een gite toe met een aantal andere 'randonneurs'. Of slaap ik samen met een 100-tal anderen in een berghut naast een onbekende Parijzenaar, enz...

Met vriendelijke groeten,
job

Waarde mijnheer Job,

Dank voor uw verduidelijking.

Het doet mij een genoegen dat u mijn land regelmatig als vakantiebestemming kiest : ik ben er van overtuigd dat u het met mij eens kunt zijn dat Frankrijk op dat vlak inderdaad veel te bieden heeft.

Ikzelf ben geboren en heb een deel van mijn jeugd doorgebracht aan de Côte d’Azur en woon sinds mijn huwelijk aan de Zuid-Bretoense kust, dus ik ben wel gewend aan enig contact met (buitenlandse) toeristen. Hetgeen u beschrijft, met name dat mijn landgenoten er een gewoonte van zouden maken om “in het gezelschap van anderstaligen stééds over hun taal en cultuur luidruchtig op te scheppen” heb ik nog nooit meegemaakt.

Dat betekent weliswaar niet dat het nooit ofte nimmer is gebeurd, en we moeten kennelijk vaststellen dat u in voorkomend geval kennelijk toevallig telkens ter plaatse was, hetgeen u de veralgemende indruk heeft gegeven dat het een vaste gewoonte is. Ik verzeker u dat u zich op dat vlak vergist.

Ik moet u wel bekennen dat ik nog nooit in een gite of berghut heb verbleven en/of vertrouwd ben met de wereld der randonneurs : misschien hebben die wel een gedrag of gebruiken die ik niet kan vermoeden.

Voor wat onze visie op “les Parisiens” betreft, tja…, sta mij toe mij desbetreffend te onthouden van commentaar, anders dan te stellen dat de indruk die u hebt niet helemaal onjuist is. Lacht u even mee :

http://www.lexpress.fr/styles/questi...ns_779151.html

Voor het overige wens ik u nog veel reisgenoegens in Frankrijk.

Cordiale groeten,

Gwylan

[Miguelito]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

De taal van de streek en tweetalig zijn wat Brussel betreft.

2 Dus Nederlands in Vlaanderen

Oorspronkelijk geplaatst door Zucht

Hoeveel niet-Frans sprekende postbodes zijn er zo rond Luik (Liège) ?
En wat zou er gebeuren als er daar één zou opduiken ?

die wordt manu-militari verwijderd.

[Weyland]

Oorspronkelijk geplaatst door Gwylan

Het staat u overigens vrij om het Engels van de Fransen “zéér slecht” te vinden, maar klaarblijkelijk begreep u het toch…

Het spreekt ergens in jullie voordeel. Als je naar Engelstalige YouTube-video's kijkt merk je veel kijkerspubliek uit de 'Germaanse wereld'. Frankrijk is meestal wit of lichtgroen in gekleurd (betekent, weinig verkeer). Franstalige spreken over het algemeen een schoolser Engels waarbij ze hen creativiteit op een spits moeten drijven en Nederlandstaligen denken zowel in het Engels als in het Nederlands. Franstaligen, echter, denken hoofdzakelijk in het Frans.