Germaanse heidendom bloeit in Duitsland

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Julius Caesar is nu wel niet de meest neutrale bron, maar als we hem mogen geloven, dan was die germaanse religie niet bepaald een lachtertje, getuige zijn verslagen over mensenoffers en dergelijke.

Dan liever een wat dogmatischer leer. (En dan zwijg ik nog over hoe jij verstrikt zit in de idee dat "dogmatischer" noodzakelijkerwijze gelijkstaat aan "inferieur".)

Vraag is trouwens of de Germaanse godsdienst(en) niet dogmatisch waren, d.i. of er geen welomschreven leer bestond. Het al dan niet hebben van een heilig boek lijkt me geen argument om het al dan niet dogmatisch karakter van een religie te bepalen.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Vraag is trouwens of de Germaanse godsdienst(en) niet dogmatisch waren, d.i. of er geen welomschreven leer bestond. Het al dan niet hebben van een heilig boek lijkt me geen argument om het al dan niet dogmatisch karakter van een religie te bepalen.

Tja, de romantische nostalgie naar een voorouderlijk - lees: voorchristelijk - verleden doet mensen neigen naar het ophangen van een al te positief beeld van dat voorouderlijke. System maakt daarop geen uitzondering, en jij en ik waarschijnlijk evenmin.

Alleen... jij en ik lijken ons tenminste te realiseren dat nostalgie in veel gevallen misplaatst is. Een tijdje geleden bvb. had ik als zilveren oudleerling van mijn vroegere college, een reünie met jaar- en klasgenoten. Een leuke avond overigens, rond een glaasje wijn en een hapje, ons door onze oude school aangeboden.

Toen een paar klasgenoten al te nostalgisch het verleden begonnen te verheerlijken kon ik niet nalaten hen eventjes "af te remmen", zeggende dat we het niet mooier hoeven te maken dan dat het was. Nu heb ik best een leuke middelbare schooltijd gehad, maar om nu te zeggen dat het de gelukkigste jaren van mijn leven waren, dat vind ik toch iets té verregaand. Er waren zeker minder prettige momenten, zij het niet zoveel (tenminste niet in mijn eigen geval).

De meeste anderen traden me prompt bij. We hebben evenwel het gespreksonderwerp gelaten voor wat het was, omdat het in de eerste plaats een leuk weerzien betrof, goed wetende dat de minder prettige kanten enigszins verzwegen bleven en "met de mantel der liefde bedekt".

Die hele "heropleving" van voorchristelijke religies lijkt me in hetzelfde rijtje thuis te horen: geromantiseerde nostalgie. De realiteit zal waarschijnlijk heel wat rauwer geweest zijn, zelfs al heeft een Julius Caesar misschien maar voor 10% gelijk.

Ik denk bvb. aan het idee dat bij sommigen leeft aangaande de levensomstandigheden in de "gangetjes" in onze steden. Daar zouden de mensen, dicht bij elkaar, een heel sociaal - en bijgevolg "leuk" - leven hebben geleid. Maar overal waar mensen niet zozeer dicht bij mekaar leven, maar vooral dicht op mekaar, is het leven in de eerste plaats vol spanningen en wrijvingen. Zozeer zelfs dat tallozen vergetelheid zochten in drank, wat dan voor hun huisgenoten en buren voor nog méér ellende betekende. Het leven in de "gangskes" was allesbehalve pitoresk of romantisch. Bloedhard was het, en we hoeven diegenen die het moesten meemaken allerminst te benijden, en er ook geen nostalgie over koesteren.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Tja, de romantische nostalgie naar een voorouderlijk - lees: voorchristelijk - verleden doet mensen neigen naar het ophangen van een al te positief beeld van dat voorouderlijke. System maakt daarop geen uitzondering, en jij en ik waarschijnlijk evenmin.

Alleen... jij en ik lijken ons tenminste te realiseren dat nostalgie in veel gevallen misplaatst is. Een tijdje geleden bvb. had ik als zilveren oudleerling van mijn vroegere college, een reünie met jaar- en klasgenoten. Een leuke avond overigens, rond een glaasje wijn en een hapje, ons door onze oude school aangeboden.

Toen een paar klasgenoten al te nostalgisch het verleden begonnen te verheerlijken kon ik niet nalaten hen eventjes "af te remmen", zeggende dat we het niet mooier hoeven te maken dan dat het was. Nu heb ik best een leuke middelbare schooltijd gehad, maar om nu te zeggen dat het de gelukkigste jaren van mijn leven waren, dat vind ik toch iets té verregaand. Er waren zeker minder prettige momenten, zij het niet zoveel (tenminste niet in mijn eigen geval).

De meeste anderen traden me prompt bij. We hebben evenwel het gespreksonderwerp gelaten voor wat het was, omdat het in de eerste plaats een leuk weerzien betrof, goed wetende dat de minder prettige kanten enigszins verzwegen bleven en "met de mantel der liefde bedekt".

Die hele "heropleving" van voorchristelijke religies lijkt me in hetzelfde rijtje thuis te horen: geromantiseerde nostalgie. De realiteit zal waarschijnlijk heel wat rauwer geweest zijn, zelfs al heeft een Julius Caesar misschien maar voor 10% gelijk.

Ik denk bvb. aan het idee dat bij sommigen leeft aangaande de levensomstandigheden in de "gangetjes" in onze steden. Daar zouden de mensen, dicht bij elkaar, een heel sociaal - en bijgevolg "leuk" - leven hebben geleid. Maar overal waar mensen niet zozeer dicht bij mekaar leven, maar vooral dicht op mekaar, is het leven in de eerste plaats vol spanningen en wrijvingen. Zozeer zelfs dat tallozen vergetelheid zochten in drank, wat dan voor hun huisgenoten en buren voor nog méér ellende betekende. Het leven in de "gangskes" was allesbehalve pitoresk of romantisch. Bloedhard was het, en we hoeven diegenen die het moesten meemaken allerminst te benijden, en er ook geen nostalgie over koesteren.

Hoe komt u nu daarbij. Ik suggereer zelfs het tegenovergestelde.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Hoe komt u nu daarbij. Ik suggereer zelfs het tegenovergestelde.

Ben je daar zeker van? Ik hoorde je toch afgeven op het "dogmatische" karakter van het christendom - vooral het katholicisme - terwijl je dit in éénzelfde volzin in tegenstelling zet met de germaanse godsdienst. Daarmee suggereer je toch heel sterk dat die germaanse godsdienst niet dogmatisch zou zijn geweest?

Of niet soms?

[ElFlamencoLoco]

O ja, System. Het is absoluut nergens voor nodig om een lange posting volledig opnieuw te citeren. Knip alleen datgene uit waarop je wil reageren. Kwestie de leesbaarheid te bevorderen.

Just my two cents...

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

O ja, System. Het is absoluut nergens voor nodig om een lange posting volledig opnieuw te citeren. Knip alleen datgene uit waarop je wil reageren. Kwestie de leesbaarheid te bevorderen.

Just my two cents...

Als u dingen onjuist voorstelt, dan eigen ik me het recht toe u hierin te verbeteren.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ben je daar zeker van? Ik hoorde je toch afgeven op het "dogmatische" karakter van het christendom - vooral het katholicisme - terwijl je dit in éénzelfde volzin in tegenstelling zet met de germaanse godsdienst. Daarmee suggereer je toch heel sterk dat die germaanse godsdienst niet dogmatisch zou zijn geweest?

Of niet soms?

Indien men aanneemt dat het veelgodendom niet dogmatisch zou geweest zijn, dan lijkt me het toch normaal dat men daarvoor bronnen aanhaalt. Of oordeelt men over de geschiedenis zonder bronmateriaal?

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Indien men aanneemt dat het veelgodendom niet dogmatisch zou geweest zijn, dan lijkt me het toch normaal dat men daarvoor bronnen aanhaalt. Of oordeelt men over de geschiedenis zonder bronmateriaal?

Ik sluit niet uit dat deze godsdienst minder dogmatisch was omdat ze ruimte liet voor interpretatie vermits ze oraal overgeleverd werd. In die zin moet u dat begrijpen. Niet-dogmatische godsdiensten zijn vaak toleranter. In feite is dat de evidentie zelf. Dogmatiek impliceert een dwingende factor.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik sluit dit niet uit dat deze godsdienst minder dogmatisch was omdat ze ruimte liet voor interpretatie vermits ze oraal overgeleverd werd. In die zin moet u dat begrijpen. Niet dogmatische godsdiensten zijn vaak toleranter. In feite is dat de evidentie zelf.

Hoezo? Waarin schuilt dan die "evidentie zelf"? Zijn daar aanwijzingen voor die u haalt uit een nog bestaande natuurgodsdienst of veelgodendom? Valt trouwens veelgodendom samen met het ontbreken van heilige boeken? Daarnaast is bekend dat in de oudheid de mondelinge overdracht niet betekende dat er zomaar sprake kon zijn van willekeur. De gestrengheid waarmee gewaakt werd over de correcte overdracht, was daar een element van.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Hoezo? Waarin schuilt dan die "evidentie zelf"? Zijn daar aanwijzingen voor die u haalt uit een nog bestaande natuurgodsdienst of veelgodendom? Valt trouwens veelgodendom samen met het ontbreken van heilige boeken? Daarnaast is bekend dat in de oudheid de mondelinge overdracht niet betekende dat er zomaar sprake kon zijn van willekeur. De gestrengheid waarmee gewaakt werd over de correcte overdracht, was daar een element van.

Enkele gekende voorbeelden. De Grieken waren zeer tolerant op het vlak van de godsdienstbeleving. De Romeinen ook.

Natuurlijk hebben polytheïstische godsdiensten 'heilige' boeken. Maar die waren meestal gekend door de ingewijden, zeker in een maatschappelijke orale traditie. De meeste mensen konden die boeken niet lezen omdat ofwel de meeste mensen niet konden lezen en omdat deze boeken opgesteld waren een hiëratisch schrift dat alleen toegankelijk was voor de priesters.

Dat de overdracht correct moest overgedragen worden, is zeer juist. Maar eigenlijk is dit naast de kwestie. De vraag is of de mensen in deze godsdiensten min of meer vrijgelaten werden in hun geloofsbeleving. De doorsnee-Germaan zal men zeker verteld hebben over Odin of Thor of Baldur, in sagen en mythen. Maar deze mythen waren zeker anders interpreteerbaar dan het dogma van de Heilige Drievuldigheid.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Enkele gekende voorbeelden. De Grieken waren zeer tolerant op het vlak van de godsdienstbeleving. De Romeinen ook.

Natuurlijk hebben polytheïstische godsdiensten 'heilige' boeken. Maar die waren meestal gekend door de ingewijden, zeker in een maatschappelijke orale traditie. De meeste mensen konden die boeken niet lezen omdat ofwel de meeste mensen niet konden lezen en omdat deze boeken opgesteld waren een hiëratisch schrift dat alleen toegankelijk was voor de priesters.

Dat de overdracht correct moest overgedragen worden, is zeer juist. Maar eigenlijk is dit naast de kwestie. De vraag is of de mensen in deze godsdiensten min of meer vrijgelaten werden in hun geloofsbeleving. De doorsnee-Germaan zal men zeker verteld hebben over Odin of Thor of Baldur, in sagen en mythen. Maar deze mythen waren zeker anders interpreteerbaar dan het dogma van de Heilige Drievuldigheid.

De vraag ging niet over de houding die men aannam tegenover andere godsdiensten, maar wel of bijvoorbeeld het Germaans veelgodendom dogmatisch was, d.i. hadden deze godsdiensten een welomlijnde leer.

Waren de Grieken dan tolerant op godsdienstig vlak? Neen, dat waren ze binnen hun eigen godsdienst juist niet. De filosofen die tot de conclusie waren gekomen dat het veelgodendom geen recht deed aan de Ene, waren heel voorzichtig in hun bewoordingen. Kritiek op de godsdienst van de stadsstaat was immers gelijk gesteld met kritiek op de staat zelf. De houding tegenover andere godsdiensten hield in dat andere volkeren andere goden konden hebben: de eigen religie had dus niets universeels, maar was beperkt tot het eigen volk.

In Romeinse tijd werden bepaalde oosterse godsdiensten onder de Romeinen getolereerd op een belangrijke voorwaarde, nl. dat men ook de officiële staatsgodsdienst zou belijden en dus een publiek offer bracht aan de staatsgodsdiensten. De tolerantie vertrok dus van de gegevenheid dat eerst de eigen staatsgodsdienst erkend hoorde te worden door het volk waar deze religie thuis is. Er was dus geen sprake van een toleratie zoals wij die begrijpen, maar wel van een inclusiviteit die vertrok bij de eigen religie.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Dat de overdracht correct moest overgedragen worden, is zeer juist. Maar eigenlijk is dit naast de kwestie. De vraag is of de mensen in deze godsdiensten min of meer vrijgelaten werden in hun geloofsbeleving. De doorsnee-Germaan zal men zeker verteld hebben over Odin of Thor of Baldur, in sagen en mythen. Maar deze mythen waren zeker anders interpreteerbaar dan het dogma van de Heilige Drievuldigheid.

En hoe komt u tot die zekerheid? Heeft u daartoe bronnen of gaat het nog steeds om een veronderstelling die u graag aanneemt?

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

En hoe komt u tot die zekerheid? Heeft u daartoe bronnen of gaat het nog steeds om een veronderstelling die u graag aanneemt?

Wat is dat nu voor een onzinnige vraag. U moet niet beginnen vragen stellen om alleen maar om wat vragen te stellen. Wij weten dat de Germanen de verhalen kenden van Odin of Thor of Baldur, Freia, enz. Dus het moet hun verder zijn verteld, hetgeen me logisch lijkt een orale culturele traditie.

[system]

[quote=Jan van den Berghe;3700926]

De vraag ging niet over de houding die men aannam tegenover andere godsdiensten, maar wel of bijvoorbeeld het Germaans veelgodendom dogmatisch was, d.i. hadden deze godsdiensten een welomlijnde leer.

Ik zal het dan nog maar eens herhalen. Ik stel me de vraag of die minder dogmatisch waren. En ik neig naar een ja antwoord omdat een veelgodendom altijd minder dogmatisch is. Kijk naar alle dogmatische monotheïstische godsdiensten. Veelal vrij intolerant in de geschiedenis, zowel het jodendom, als het christendom, als de islam.

Waren de Grieken dan tolerant op godsdienstig vlak? Neen, dat waren ze binnen hun eigen godsdienst juist niet. De filosofen die tot de conclusie waren gekomen dat het veelgodendom geen recht deed aan de Ene, waren heel voorzichtig in hun bewoordingen. Kritiek op de godsdienst van de stadsstaat was immers gelijk gesteld met kritiek op de staat zelf. De houding tegenover andere godsdiensten hield in dat andere volkeren andere goden konden hebben: de eigen religie had dus niets universeels, maar was beperkt tot het eigen volk.

Ik wist wel dat u met dit nietszeggend antwoord zou komen. Dat weten we allemaal. Maar een Griek die in Rome geloofde in Demeter, kon in Efese geloven in Alskepios en in de Dekapolis offeren aan Zeus. Alles was vrij tolerant. Zelfs tegenover vreemde goden stond men tolerant (inwijdingscultussen Mythras, Isis, enz). Herinner u ook de geschiedenis van Paulus op de Aeropagus waar er een standbeeld stond met als opschrift: aan de onbekende god. Ik denk niet dat er in het Vaticaan of in Jeruzalem of in Mekka zo'n standbeeld staat.

In Romeinse tijd werden bepaalde oosterse godsdiensten onder de Romeinen getolereerd op een belangrijke voorwaarde, nl. dat men ook de officiële staatsgodsdienst zou belijden en dus een publiek offer bracht aan de staatsgodsdiensten. De tolerantie vertrok dus van de gegevenheid dat eerst de eigen staatsgodsdienst erkend hoorde te worden door het volk waar deze religie thuis is. Er was dus geen sprake van een toleratie zoals wij die begrijpen, maar wel van een inclusiviteit die vertrok bij de eigen religie.

Romeinen waren zeer verdraagzaam tegenover vreemde godsdiensten. Zij beschouwden het geloof in goden niet zozeer als een 'godsdienst' zoals wij dit nu zien maar als 'filosofische systemen'. Daarbij kwam ook dat er een overlapping bestond tussen de Romeinse en Griekse goden. Vele Romeinse Goden waren overgenomen door de Romeinen van de Grieken en het liep allemaal wat door mekaar. Rome was een smeltkroes en iedereen had er zo wat zijn eigen 'geloof' en 'god'. Er was wel een officiële kant aan de romeinse godsdienst. Zo was de keizer ook de pontifex maximus, maar dat was meer een academische openbare functie die de eenheid van de staat symboliseerde, dan een inhoudelijk begrip. En in die bovenstaande context zijn de christelijke vervolgingen dan ook schromelijk overdreven. Deze vervolgingen hadden meer te maken met het niet loyaal zijn van de christenen aan de Romeinse staat, dan met het vervolgen van (of wegens) 'godsdienstige' overtuigingen.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik sluit niet uit dat deze godsdienst minder dogmatisch was omdat ze ruimte liet voor interpretatie vermits ze oraal overgeleverd werd. In die zin moet u dat begrijpen. Niet-dogmatische godsdiensten zijn vaak toleranter. In feite is dat de evidentie zelf. Dogmatiek impliceert een dwingende factor.

Is mondelinge overlevering dan gerelateerd aan het dogmatische karakter van een religie?

Hoe?

[EDIT]

En ik zwijg nog steeds over jouw gevangen zitten in de overtuiging dat "dogmatisch" gelijkstaat met "inferieur".

[/EDIT]

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Is mondelinge overlevering dan gerelateerd aan het dogmatische karakter van een religie?

Hoe?

[EDIT]

En ik zwijg nog steeds over jouw gevangen zitten in de overtuiging dat "dogmatisch" gelijkstaat met "inferieur".

[/EDIT]

Het dwingend karakter van een dogmatische godsdienst, zeker wanneer die in schriftelijke precepten geboekstaafd is, impliceert dat alles zeer duidelijk is vastgelegd en dat de ruimte voor interpretatie wel bestaat maar zeer beperkt is. Immers deze godsdienst gaat er van uit de zij en zij alleen de waarheid heeft, dat God zijn wil duidelijk te kennen heeft gegeven en dat deze goddelijk wil werd opgetekend zodat iedereen die kan raadplegen (bijvoorbeeld de islam). Voegt men daar nog een instituut aan toe (zoals de katholieke kerk), dat dit dogmatisch karakter nog versterkt, dan wordt de interpretatie bijna nihil. Ik vroeg me dus af of dit religieus dwingend karakter ook bestond bij de Germanen ,en zo ja, in welke mate dan, vermits men niet zo maar kon teruggrijpen op een tekst om te kijken of het juist was, zelfs al had men een vrij strikte mondelinge traditie.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Het dwingend karakter van een dogmatische godsdienst, zeker wanneer die in schriftelijke precepten geboekstaafd is, impliceert dat alles zeer duidelijk is vastgelegd en dat de ruimte voor interpretatie wel bestaat maar zeer beperkt is. Immers deze godsdienst gaat er van uit de zij en zij alleen de waarheid heeft, dat God zijn wil duidelijk te kennen heeft gegeven en dat deze goddelijk wil werd opgetekend zodat iedereen die kan raadplegen (bijvoorbeeld de islam). Voegt men daar nog een instituut aan toe (zoals de katholieke kerk), dat dit dogmatisch karakter nog versterkt, dan wordt de interpretatie bijna nihil. Ik vroeg me dus af of dit religieus dwingend karakter ook bestond bij de Germanen ,en zo ja, in welke mate dan, vermits men niet zo maar kon teruggrijpen op een tekst om te kijken of het juist was, zelfs al had men een vrij strikte mondelinge traditie.

Allez, ik stel alleen maar vast hoezeer bij jou de idée fixe blijft leven dat "dogmatisch" noodzakelijkerwijze gelijkstaat aan "dwingend".

Het gekke is dat je pretendeert het beter te weten dan de katholieken zélf. Ik voel me helemaal tot niets "gedwongen". Bovendien denk ik dat ik véél meer denkruimte krijg dan iemand die zich tot, laten we zeggen, een kleine protestantse splintergroep bekent die niet wars is van sektarische trekjes.

Kortom, de wijze waarop jij de begrippen "dogmatisch" en "dwingend" aan elkaar relateert, en er zelfs als versterking het kerk-instituut bijsleurt, komt mij over als een voorbeeld van... dogmatisch denken. Maar dan wél in de betekenis die jij eraan geeft: dwingend.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Allez, ik stel alleen maar vast hoezeer bij jou de idée fixe blijft leven dat "dogmatisch" noodzakelijkerwijze gelijkstaat aan "dwingend".

Het gekke is dat je pretendeert het beter te weten dan de katholieken zélf. Ik voel me helemaal tot niets "gedwongen". Bovendien denk ik dat ik véél meer denkruimte krijg dan iemand die zich tot, laten we zeggen, een kleine protestantse splintergroep bekent die niet wars is van sektarische trekjes.

Kortom, de wijze waarop jij de begrippen "dogmatisch" en "dwingend" aan elkaar relateert, en er zelfs als versterking het kerk-instituut bijsleurt, komt mij over als een voorbeeld van... dogmatisch denken. Maar dan wél in de betekenis die jij eraan geeft: dwingend.

U bent gedwongen tot en met. Alleen, u realiseert het zich niet. U kunt niet zeggen bijvoorbeeld ik ben katholiek, maar ik geloof niet in de onbevlekte ontvangenis van Maria. Want dat laatste is een dogma en dat impliceert dat u dat 'moet' geloven, willen of niet. Alle dogmatische godsdiensten beperken de geestesvrijheid. Dat is overigens één van de reden waarom de islamitische staten zo slecht presteren op wetenschappelijk vlak. Daarom zou er een wet moeten komen die stipuleert dat men pas mag toetreden tot een godsdienst -dogmatisch of niet- nadat men meerderjarig is geworden.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door system

U bent gedwongen tot en met. Alleen, u realiseert het zich niet. U kunt niet zeggen bijvoorbeeld ik ben katholiek, maar ik geloof niet in de onbevlekte ontvangenis van Maria. Want dat laatste is een dogma en dat impliceert dat u dat 'moet' geloven, willen of niet.

Ik "moet" helemaal niets, mijn waarde. De Onbevlekte Ontvangenis kan ik perfect plaatsen binnen mijn geloof, zonder dat ik me daar ook maar in het minst toe verplicht voel. Althans geen verplichting van buitenaf.

Geloof heeft weinig of niets met "willen" te maken. Het borrelt uit je diepste eigen ik op, en je zit er in zekere zin mee opgescheept. Je gelooft omdat... je niet anders kan. Net zoals je ademt omdat je evenmin anders kan.

En jij zit opgescheept met een andere idée fixe, omdat je (wellicht) niet anders kan. Weet wel dat jij je niet realiseert hoezeer die idée fixe je in haar greep houdt.

Oorspronkelijk geplaatst door system

Alle dogmatische godsdiensten beperken de geestesvrijheid. Dat is overigens één van de reden waarom de islamitische staten zo slecht presteren op wetenschappelijk vlak. Daarom zou er een wet moeten komen die stipuleert dat men pas mag toetreden tot een godsdienst -dogmatisch of niet- nadat men meerderjarig is geworden.

Argument dat ik onmiddellijk ontkracht met de verdienste aan de wetenschap vanuit katholieke hoek. Zoals de bijdrage van Georges Lemaitre bvb. nopens het oerknalmodel. En Lemaitre was, tenminste als ik niet verkeerd ben ingelicht, een katholiek. Een priester zelfs.

Je aanname rammelt dus aan alle kanten. Verwondert me niks gezien jouw gevangen zitten in een idée fixe. Dacht je dat jij "vrijer" was in je denken, dan ben je eraan voor de moeite...

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ik "moet" helemaal niets, mijn waarde. De Onbevlekte Ontvangenis kan ik perfect plaatsen binnen mijn geloof, zonder dat ik me daar ook maar in het minst toe verplicht voel. Althans geen verplichting van buitenaf.

Geloof heeft weinig of niets met "willen" te maken. Het borrelt uit je diepste eigen ik op, en je zit er in zekere zin mee opgescheept. Je gelooft omdat... je niet anders kan. Net zoals je ademt omdat je evenmin anders kan.

En jij zit opgescheept met een andere idée fixe, omdat je (wellicht) niet anders kan. Weet wel dat jij je niet realiseert hoezeer die idée fixe je in haar greep houdt.Argument dat ik onmiddellijk ontkracht met de verdienste aan de wetenschap vanuit katholieke hoek. Zoals de bijdrage van Georges Lemaitre bvb. nopens het oerknalmodel. En Lemaitre was, tenminste als ik niet verkeerd ben ingelicht, een katholiek. Een priester zelfs.Je aanname rammelt dus aan alle kanten. Verwondert me niks gezien jouw gevangen zitten in een idée fixe. Dacht je dat jij "vrijer" was in je denken, dan ben je eraan voor de moeite...

Ja ja, de katholieke verdiensten aan wetenschappelijke hoek nadat de Verlichtingsideeën, ook bij de katholieken, het vermolmde christelijk denken wat uitgekuist hebben. Want katholieken vroeger, mochten nog niet eens een lijk opensnijden van de kerk om aan medische 'weten'schap te doen om nu maar een voorbeeld te geven. En van de islam eigenlijk evenmin.