Eicellen en sperma doneren

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

ook omdat ouders nogal de neiging hebben om in kinderen kenmerken van zichzelf te fantaseren

en omgekeerd ook : kinderen kijken zo naar je op dat ze gegarandeerd vanalles overnemen


tamelijk controversieel mss, maar ik geloof nogal sterk in natuurlijke krachten:
ik zou er niet van omvervallen mochten kinderen ook fysiek gaan 'neigen naar' het uiterlijk van hun ouders in de eerste levensjaren

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

je kan er natuurlijk wel zeker van zijn als je kind nou net die ene zeldzame erfelijk overdraagbare afwijking heeft die jij net ook hebt.

zeker als een vrouw het wat slim aanpakt en vreemdgaat met een man die fenotypisch erg sterk op de partner lijkt, kan je wel eens flink bedrogen uitkomen.
ook omdat ouders nogal de neiging hebben om in kinderen kenmerken van zichzelf te fantaseren

Uiteraard heb je onvermijdelijk gelijk. Vooral omdat het in hoofdzaak een gevoelskwestie is. Een 'bloedband' is in de eerste plaats iets wat aangevoeld wordt; zolang de afstamming niet in vraag getrokken wordt, blijft die gaaf. Ik ken ook wel anekdotes van een vader die plots te horen krijgt dat zijn kind niet het zijne is (20 jaar na dato) en wiens hele wereld plotsklaps op z'n kop staat. In het kader van vechtscheidingen wil men nog wel eens smerig uithalen (la vengance, c'est un plat qui se mange froid...) En plots is elke 'voeling' met die oogappel volstrekt verdwenen.

Maar toch... een gevoel valt veel moeilijker te loochenen dan een idee. Rationeel kan ik me daar met sprekend gemak overheen zetten, maar gevoelsmatig absoluut niet. Gevoelsmatig zou de idee me slapeloze nachten bezorgen; m'n wereld evenzeer op z'n kop zetten als had men me gezegd dat mijn kinderen de mijne niet zouden zijn. Same story...

Ik weet niet of ik iets in mijn dochters heb 'gefantaseerd'; misschien wel, zou kunnen... Maar dat ze de stem hebben van m'n zus vind ik wel griezelig... Dat is objectief trouwens; mensen hebben de grootste moeite om m'n dochters te herkennen aan de telefoon (vooral m'n oudste), zo sterk lijkt hun stemgeluid op elkaar en op dat van m'n zus. (en mijn zus kon je dan weer nauwelijks onderscheiden van m'n moeder, tot voor een vijftiental jaar geleden) Kijk, dat zijn dan weer zaken die ik absoluut niet 'fantaseer'...

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Ik ken ook wel anekdotes van een vader die plots te horen krijgt dat zijn kind niet het zijne is (20 jaar na dato) en wiens hele wereld plotsklaps op z'n kop staat.

Proficiat voor de moeder die dit 20 jaar kon verzwijgen. Van een verstandshuwelijk gesproken.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Proficiat voor de moeder die dit 20 jaar kon verzwijgen. Van een verstandshuwelijk gesproken.

Oh... lang genoeg gewacht totdat pa geen alimentatie meer hoefde te betalen en dan de bom droppen. (ondertussen wel j�*�*�*ren het gelukkige koppeltje gespeeld en de papa zich laten uitsloven als zot) Ge hebt er geen idee van hoe crapuleus mensen kunnen worden in vechtscheidingen. Daar kan ik een boek over schrijven dat vast en zeker nog een p�*k boeiender is (want herkenbaarder) dan het 'Iedereen Moordenaar' van 'paterke' Vermassen.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Uiteraard heb je onvermijdelijk gelijk. Vooral omdat het in hoofdzaak een gevoelskwestie is. Een 'bloedband' is in de eerste plaats iets wat aangevoeld wordt; zolang de afstamming niet in vraag getrokken wordt, blijft die gaaf. Ik ken ook wel anekdotes van een vader die plots te horen krijgt dat zijn kind niet het zijne is (20 jaar na dato) en wiens hele wereld plotsklaps op z'n kop staat. In het kader van vechtscheidingen wil men nog wel eens smerig uithalen (la vengance, c'est un plat qui se mange froid...) En plots is elke 'voeling' met die oogappel volstrekt verdwenen.

...

dat vind ik nu eens compleet onbegrijpelijk zie (maar t zal wel aan mij liggen zeker?)... alsof iets als 'bloedband' de band tussen mij en mijn kinders (11 en 9) zou kunnen aantasten ... al hoor ik morgen dat ze allebei van een andere zouden zijn ... dat gaat mijn houding tegenover hén toch niet bepalen zeker ?!? ... met mijn partner zou er wel een aardig woordje gepraat moeten worden, vrees ik ...

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Oh... lang genoeg gewacht totdat pa geen alimentatie meer hoefde te betalen en dan de bom droppen. (ondertussen wel j�*�*�*ren het gelukkige koppeltje gespeeld en de papa zich laten uitsloven als zot) Ge hebt er geen idee van hoe crapuleus mensen kunnen worden in vechtscheidingen. Daar kan ik een boek over schrijven dat vast en zeker nog een p�*k boeiender is (want herkenbaarder) dan het 'Iedereen Moordenaar' van 'paterke' Vermassen.

doen Deisiderius ! gaat ongetwijfeld boeiende lectuur opleveren, en je bijdrages en je flair hier doen vermoeden dat het je af zou gaan ... en dat verkoopt allemaal als koek hoor ...

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

dat vind ik nu eens compleet onbegrijpelijk zie (maar t zal wel aan mij liggen zeker?)... alsof iets als 'bloedband' de band tussen mij en mijn kinders (11 en 9) zou kunnen aantasten ... al hoor ik morgen dat ze allebei van een andere zouden zijn ... dat gaat mijn houding tegenover hén toch niet bepalen zeker ?!? ... met mijn partner zou er wel een aardig woordje gepraat moeten worden, vrees ik ...

Kijk, d�*t kan je pas stellig verkondigen als het jou overkomt. Verschil tussen ratio en gevoel, weetjewel ? Als je na x aantal jaar ontdekt dat een fiks -wat zeg ik? een essentieel- stuk van je leven in feite een dikke leugen is geweest, dan kan ik begrijpen (daarom zeer zeker nog niet goedkeuren, maar het is niet aan mij om de oordelen) dat een vader alle banden doorknipt.

De eeuwige moraal van het verhaal: de kinderen zijn quasi altijd de dupe. En nog: sommige waarheden komen beter niet aan het licht.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Kijk, d�*t kan je pas stellig verkondigen als het jou overkomt. Verschil tussen ratio en gevoel, weetjewel ? Als je na x aantal jaar ontdekt dat een fiks -wat zeg ik? een essentieel- stuk van je leven in feite een dikke leugen is geweest, dan kan ik begrijpen (daarom zeer zeker nog niet goedkeuren, maar het is niet aan mij om de oordelen) dat een vader alle banden doorknipt.

De eeuwige moraal van het verhaal: de kinderen zijn quasi altijd de dupe. En nog: sommige waarheden komen beter niet aan het licht.

ach ik denk het niet, maar t zal idd wel een persoonlijk iets zijn ... zo zou ik dolgraag nog een pleegkind opnemen of een kindje adopteren (de belangrijkste bedenking daarbij is of ik het wel gelijk zou kunnen behandelen als mijn eigen kinderen ...) , krijg het alleen niet aan mijn vrouw verkocht, zij vindt twee ruim voldoende ...


idd sommige zaken kan je maar beter niet weten zo zou ik het niet apprecieren mocht mijn ega een slippertje komen opbiechten ... laat dat geweten maar knagen en val er mij ni mee lastig.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Kijk, d�*t kan je pas stellig verkondigen als het jou overkomt. Verschil tussen ratio en gevoel, weetjewel ? Als je na x aantal jaar ontdekt dat een fiks -wat zeg ik? een essentieel- stuk van je leven in feite een dikke leugen is geweest, dan kan ik begrijpen (daarom zeer zeker nog niet goedkeuren, maar het is niet aan mij om de oordelen) dat een vader alle banden doorknipt.

De eeuwige moraal van het verhaal: de kinderen zijn quasi altijd de dupe. En nog: sommige waarheden komen beter niet aan het licht.

toch geen banden doorknippen met je kinders ?!? alsof zij je wat voorgelogen zouden hebben ?! die redenering volg ik hoegenaamd niet hoor ... banden doorknippen met de echtgenote ok, maar zelfs dan zou k 'mijn' kinderen nooit afgeven.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

idd sommige zaken kan je maar beter niet weten zo zou ik het niet apprecieren mocht mijn ega een slippertje komen opbiechten ... laat dat geweten maar knagen en val er mij ni mee lastig.

Stilzwijgend instemmen ... gun elk z'n pleziertjes, maar praat er niet over.

Een geweten knaagt enkel indien wordt beseft iets 'verkeerd' te hebben gedaan.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Kijk, d�*t kan je pas stellig verkondigen als het jou overkomt. Verschil tussen ratio en gevoel, weetjewel ? Als je na x aantal jaar ontdekt dat een fiks -wat zeg ik? een essentieel- stuk van je leven in feite een dikke leugen is geweest, dan kan ik begrijpen (daarom zeer zeker nog niet goedkeuren, maar het is niet aan mij om de oordelen) dat een vader alle banden doorknipt.

Toch blijft het ongelooflijk dat tijdens dit stuk van het leven, (20 jaar), zoiets verborgen of geheim kan blijven. Kan ik mij moeilijk inbeelden.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Stilzwijgend instemmen ... gun elk z'n pleziertjes, maar praat er niet over.

Een geweten knaagt enkel indien wordt beseft iets 'verkeerd' te hebben gedaan.

we hebben t er toch al een paar keer over gehad, heb t al twee keer afgeblokt met 'wat niet weet niet deert' ... dus ik vermoed toch wel dat t geweten knaagt hoor ... heel eerlijk, vrees ik dat t me weinig zou doen ...

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Toch blijft het ongelooflijk dat tijdens dit stuk van het leven, (20 jaar), zoiets verborgen of geheim kan blijven. Kan ik mij moeilijk inbeelden.

Goh, ik meen me toch vrij spectaculaire cijfers te herinneren over het vermeende 'vaderschap'. In de meeste gevallen komt zoiets gewoonweg nooit uit... D�*t vind ik dan weer ongelofelijk. Wat Nynorsk's stelling dan weer bevestigd dat een bloedband in belangrijke mate iets is van 'willen' of 'wensen'.

ps. het voorbeeld dat ik gaf is waar gebeurd. Net zoals er nogal wat vaders zijn die in een ultieme poging om onder de alimentatieplicht uit te komen, hun vaderschap plots trachtten te ontkennen. Komt ook geregeld voor. Moet je behoorlijk 'harteloos' voor zijn, niet? Nouja, als je in die branche werkt... kom je met de échte brutaliteit in aanraking. En weet je, die brutaliteit draagt in veel gevallen een maatpak compleet met een hele dure Italiaanse zijden das...

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

we hebben t er toch al een paar keer over gehad, heb t al twee keer afgeblokt met 'wat niet weet niet deert' ... dus ik vermoed toch wel dat t geweten knaagt hoor ... heel eerlijk, vrees ik dat t me weinig zou doen ...

Hmmm ... ik wil niet persoonlijk worden, maar toch, als ze weet dat het je niet deert kan ik mij moeilijk voorstellen dat ze gewetensproblemen zou hebben. Misschien juist niet.

Of, misschien heb je wel liever dat ze nooit je vermoeden bevestigt.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

j

tjah, ik kan het ook niet helpen dat het dat is wat ik te horen krijg van ieder die zulks al heeft laten doen, dat ook her en der lees, en dat ik daar verder niet alleen in ben
spijtig ( of gelukkig ) genoeg zal ik nooit kunnen putten uit persoonlijke ervaring

Dat is verschrikkelijk triest dat die mensen dat (ik denk dat je een gebrekkige steun of erkenning bedoelt vanuit hun omgeving?) hebben moeten ervaren. Ik hoop dat dat vandaag de dag niet meer voorkomt. Maar allicht is dat wel zo ...
Ik vind eigenlijk dat mensen die abortus laten plegen of dit overwegen zouden begeleid moeten worden, dit is vaak allemaal veel te complex om alleen te moeten verwerken.

sorry , hier was ik véél te snel overgegaan

Geen probleem.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik bedoelde dat elke prenatale adoptie van eicellen en sperma de kans verkleind van een reeds geboren kind, dat ongewenst is en dat afgestaan wordt. Een kinderloos koppel dat via de medische wetenschap zwanger raakt met genetisch materiaal van een ander, adopteert in principe ook.
Alleen blijven er zo kinderen, die in mijn ogen ook recht hebben op en goede thuis, achter in tehuizen, want hoe meer er gedoneerd wordt, hoe minder men ook zal adopteren.
De drang naar een eigen kind speelt hier niet meer. Als men IVF doet met eigen materiaal, is dat ergens nog begrijpbaar, maar met materiaal van iemand anders ... eigenlijk is de moeder van het kind dan niets meer dan een dragende adoptiemoeder.

Ethisch gezien vind ik het onverantwoord dat er anoniem kinderen verwekt kunnen worden. Dat is mijn principe. Ik spreek dan niet over verkrachtingen of vrouwen die zo losbandig zijn, dat ze geen idee zouden hebben wie van de reeks hun kind verwekt heeft. Deze dingen zijn ook verwerpelijk, maar staan ergens los van deze discussie.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

hear hear !

hihi ook dat kwam in die docu ter sprake

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

dat vind ik nu eens compleet onbegrijpelijk zie (maar t zal wel aan mij liggen zeker?)... alsof iets als 'bloedband' de band tussen mij en mijn kinders (11 en 9) zou kunnen aantasten ... al hoor ik morgen dat ze allebei van een andere zouden zijn ... dat gaat mijn houding tegenover hén toch niet bepalen zeker ?!? ... met mijn partner zou er wel een aardig woordje gepraat moeten worden, vrees ik ...

ik zou er toch maar niet al te zeker van zijn....
zoals Desiderius zeer terecht opmerkt is het inderdaad maar kwestie van een gevoel maar wel in dat denkkader

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

ach ik denk het niet, maar t zal idd wel een persoonlijk iets zijn ... zo zou ik dolgraag nog een pleegkind opnemen of een kindje adopteren (de belangrijkste bedenking daarbij is of ik het wel gelijk zou kunnen behandelen als mijn eigen kinderen ...) , krijg het alleen niet aan mijn vrouw verkocht, zij vindt twee ruim voldoende ...

dat is anders , net omwille van die wetenschap

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Hmmm ... ik wil niet persoonlijk worden, maar toch, als ze weet dat het je niet deert kan ik mij moeilijk voorstellen dat ze gewetensproblemen zou hebben. Misschien juist niet.

Of, misschien heb je wel liever dat ze nooit je vermoeden bevestigt.

je onderschat de menselijke psyche
het zou niet de eerste keer zijn dat de woorden 'wat niet weet niet deert...' ergens in een verder volledig hypothetisch gesprekje de hele zaak onomkeerbaar kan verzieken