Licence to kill

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door robert t

Ik twijfel of zijn bericht ironisch/sarcastisch bedoeld is. Daarvoor herhaalt hij zijn onzin te dikwijls. Hopelijk moeten we hem niet in de toekomst "the killer of Grenoble" noemen.

Het is een maatschappelijke visie zoals een andere: ik haal het dogma onderuit dat men a priori "respect moet hebben voor andermans' leven". Ik zie daar het *a priori* voordeel niet van in. Waarom zouden we ?

Dat we deals maken waarin we met elkaar afspreken van elkaar niet te doden *als ons dat beiden uitkomt* kan ik best begrijpen, en daar ben ik ook voorstander van. Maar om die deal mogelijk te maken, moet de afwezigheid van deal eerst mogelijk zijn, ttz, moet het a priori mogelijk zijn dat wij elkaar doden. Ik zie daar het fundamentele probleem niet van in.
In tegendeel. Ik zie eerder een fundamenteel probleem met "het leven is heilig". Het elimineert heel wat simpele oplossingen aan problemen.

[reservespeler]

12 weken

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

12 weken

Heb jij daar nu echt moeite mee om dat door de mixer te draaien ?

Nooit konijn gegeten ?

[reservespeler]

18 weken

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Heb jij daar nu echt moeite mee om dat door de mixer te draaien ?

Nooit konijn gegeten ?

Was 12 weken slimmeke.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Was 12 weken slimmeke.

Heeft geen belang. Ik maak geen onderscheid tussen mensen en dieren, he. Heeft geen zin, om onderscheid te maken, mensen zijn gewoon een zekere soort dieren en ontwikkelen op heel gelijkaardige manier. Ik heb al gezegd dat zelfs een pasgeboren baby beneden zekere dieren staat zoals een volwassen paard of koe, of hond of kat qua gesofistikeerdheid. Als dusdanig heeft dit onderscheid voor mij een bizarre kant, dat men wel een hond mag afmaken, maar dat men geen pasgeboren baby mag afmaken. Lijkt de wereld op zijn kop.

[Valentinus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Men moet ophouden met dat "respect voor leven" en al die zever. Leven is iets dat ge bekomt door anderen af te maken. Wij evolueren naar een totaal krankzinnige maatschappij die het "leven van anderen" boven alles stelt, terwijl het net omgekeerd moet zijn. Doden van anderen zou normaal moeten zijn. En zeker van parasieten die van uw lijf afhangen. Maar ook van mensen die U storen, of waarvan ge vermoedt dat ze ooit eens voor ambras of concurrentie kunnen zorgen. Moord zou uit de strafwet geschrapt moeten worden, en zelfs aangemoedigd. Het zou een veel vrijere maatschappij zijn waar we elkaar mogen afmaken zonder al die rechterlijke zever. Lives don't matter.

Provoceren is soms goed. Maar overdrijf je nu niet? Met de zin "Doden van anderen zou normaal moeten zijn" heb ik veel moeite. Dikwijls wordt niet over hetzelfde gesproken wanneer men zich geshockeerd voelt. Hier gaat het om definitie leven. De grens tussen leven en niet leven is geen scherpe grens zoals er zoveel niet scherp is afgelijnd in de natuur. Dat het leven zou beginnen op het moment dat een spermatoid de eicel zou binnendringen is wat te eenvoudig. In die zin zou het plaatsen van een spiraaltje (dat de innesteling van een bevruchte eicel belet) hetzelfde zijn als de moord op een twaalfjarige. Ons gevoel zegt ons dat het niet hetzelfde is. In de evolutie is er een opgang van eenvoudig naar complex. Aristoteles maakte al die bedenkingen. Zowel een boom als een mens streeft er naar "compleet" te worden. Van oersoep via eencellige naar meercellige en verder naar families, clans tot naties. Altijd zijn ze gekenmerkt door grenzen waardoor de toegevoegde waarde die in een ruimte gevormd wordt kan bewaard worden. Moest een eencellige geen celmembraan hebben dan zou de toegevoegde waarde in de cel verloren gaan in de oersoep. Het membraan moet halfdoorlaatbaar zijn anders verdwijnt de cel. Idem voor huid, territoriumgrenzen, landsgrenzen.
In uw beeld is het individu oppermachtig. Het handelt als een kankercel en woekert ten koste van de anderen. Dit is een zelfvernietigings principe.
Het lijkt mij logisch dat een grens wordt vastgelegd wanneer men een ontwikkelend leven mag afbreken. Ik kan mij niet uitspreken over een dag, twintig of dertig weken. Het moet in de gemeenschap gezamelijk beslist worden.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Valentinus

Provoceren is soms goed. Maar overdrijf je nu niet? Met de zin "Doden van anderen zou normaal moeten zijn" heb ik veel moeite. Dikwijls wordt niet over hetzelfde gesproken wanneer men zich geshockeerd voelt. Hier gaat het om definitie leven. De grens tussen leven en niet leven is geen scherpe grens zoals er zoveel niet scherp is afgelijnd in de natuur. Dat het leven zou beginnen op het moment dat een spermatoid de eicel zou binnendringen is wat te eenvoudig. In die zin zou het plaatsen van een spiraaltje (dat de innesteling van een bevruchte eicel belet) hetzelfde zijn als de moord op een twaalfjarige. Ons gevoel zegt ons dat het niet hetzelfde is. In de evolutie is er een opgang van eenvoudig naar complex. Aristoteles maakte al die bedenkingen. Zowel een boom als een mens streeft er naar "compleet" te worden. Van oersoep via eencellige naar meercellige en verder naar families, clans tot naties. Altijd zijn ze gekenmerkt door grenzen waardoor de toegevoegde waarde die in een ruimte gevormd wordt kan bewaard worden. Moest een eencellige geen celmembraan hebben dan zou de toegevoegde waarde in de cel verloren gaan in de oersoep. Het membraan moet halfdoorlaatbaar zijn anders verdwijnt de cel. Idem voor huid, territoriumgrenzen, landsgrenzen.
In uw beeld is het individu oppermachtig. Het handelt als een kankercel en woekert ten koste van de anderen. Dit is een zelfvernietigings principe.
Het lijkt mij logisch dat een grens wordt vastgelegd wanneer men een ontwikkelend leven mag afbreken. Ik kan mij niet uitspreken over een dag, twintig of dertig weken. Het moet in de gemeenschap gezamelijk beslist worden.

Het wetsvoorstel is voorlopig van de baan.
Wat NU belangrijk is, is dat de PS wil praten met de NVA.
De rest is bijzaak.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Valentinus

Provoceren is soms goed. Maar overdrijf je nu niet? Met de zin "Doden van anderen zou normaal moeten zijn" heb ik veel moeite.

Ik vind het niet vanzelfsprekend dat wij ervan uit gaan dat we geen andere mensen mogen doden. Ik kan wel begrijpen dat dat heel dikwijls tot een akkoord komt om dat niet te doen, maar enkel en alleen als beide partijen daar voordeel aan hebben.

Ik denk echt dat wij beter het gros van de wereldbevolking hadden afgemaakt toen wij koloniale machten waren. Wij hadden toen geen voordeel om dat niet te doen en nu betalen wij daar de prijs voor. Maar gedane zaken nemen geen keer.

Hier gaat het om definitie leven. De grens tussen leven en niet leven is geen scherpe grens zoals er zoveel niet scherp is afgelijnd in de natuur. Dat het leven zou beginnen op het moment dat een spermatoid de eicel zou binnendringen is wat te eenvoudig.

Dat is wel leven, maar gans het punt is: waarom zouden we menselijk leven niet mogen omzeep helpen als ons dat uitkomt ?

Gans het leven in de natuur draait om doodgaan, en ander leven doden. Waarom denken wij dat wij daar een uitzondering op moeten maken voor onze soort ? Totaal van de pot gerukt he. Ander leven dat ons stoort, moet afgemaakt worden, tenminste als we kunnen en het niet teveel moeite vraagt en niet teveel risico brengt, meer is daar niet aan. Als men dat gezonde en simpele principe uit gans de natuur overneemt, zouden we een veel evenwichtiger maatschappij hebben.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Valentinus

In uw beeld is het individu oppermachtig. Het handelt als een kankercel en woekert ten koste van de anderen. Dit is een zelfvernietigings principe.
Het lijkt mij logisch dat een grens wordt vastgelegd wanneer men een ontwikkelend leven mag afbreken. Ik kan mij niet uitspreken over een dag, twintig of dertig weken. Het moet in de gemeenschap gezamelijk beslist worden.

Zoals ik reeds stelde, "leven" heeft voor mij niet veel waarde an sich. Er zijn veel belangrijker dingen. "respect voor leven" als a priori uitgangspunt lijkt mij totaal idioot, omdat dat ingaat tegen de natuur zelf van het leven.

Het "individu" is niet oppermachtig, maar wil dat wel worden, het is de bedoeling van gans het leven om tot een oppermachtig individu te komen als het ware, maar ondertussen is het rekenalgoritme daar nog niet in geslaagd, en zit nog in de zoekprocedure. De zoekprocedure heeft een "resultaat" telkens een individu een ander individu afmaakt, op directe of indirecte wijze. Zo gaat het algoritme door, om uiteindelijk tot een oppermachtig uniek individu te convergeren, om in de zoeklus blijven rond te draaien, of om uiteindelijk te stoppen omdat alles dood is gegaan (ttz, geen oplossing heeft gevonden).

Als dusdanig is "anderen doden" een fundamenteel aspect van het leven. Dat kan door geweld, maar dat kan ook gewoon door de andere zijn resources in te pikken.

Daarnaast is er wel nog iets anders gekomen, onze bewuste ervaring. Die doet iets helemaal anders, en die maakt dat bewuste wezens naar fun streven. Het is een gok van het leven dat zulke bewuste, fun-zoekende wezens tevens goeie overlevers zouden zijn. Het leven doet gans de tijd gokken, sommige werken, anderen falen, dat is precies het resultaat van elke "test". Het accumuleren van werkende dingen is wat het leven vorderingen laat maken in zijn zoektocht naar individuele oppermacht.

Natuurlijk associeren die bewuste dingen "dood gaan" niet met "fun", en gaan ze dus vanalles doen om proberen zichzelf wijs te maken dat ze niet dood gaan. Maar uiteraard is dat fout, he.

Rationeel gezien heb ik geen schrik om dood te gaan. Ik zal niet beweren dat ik mijn dierlijke schrik onder controle zal kunnen houden als ik merk dat ik eraan ga, maar rationeel gezien vind ik daar niks mis mee, en is dat zelfs een geruststellende gedachte. Wat meer schrik aanjaagt is om traag en pijnlijk dood te gaan. Maar zelfmoord met een waterstofbom is iets waar ik zou op flippen.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Zoals ik reeds stelde, "leven" heeft voor mij niet veel waarde an sich. Er zijn veel belangrijker dingen. "respect voor leven" als a priori uitgangspunt lijkt mij totaal idioot, omdat dat ingaat tegen de natuur zelf van het leven.

Het "individu" is niet oppermachtig, maar wil dat wel worden, het is de bedoeling van gans het leven om tot een oppermachtig individu te komen als het ware, maar ondertussen is het rekenalgoritme daar nog niet in geslaagd, en zit nog in de zoekprocedure. De zoekprocedure heeft een "resultaat" telkens een individu een ander individu afmaakt, op directe of indirecte wijze. Zo gaat het algoritme door, om uiteindelijk tot een oppermachtig uniek individu te convergeren, om in de zoeklus blijven rond te draaien, of om uiteindelijk te stoppen omdat alles dood is gegaan (ttz, geen oplossing heeft gevonden).

Als dusdanig is "anderen doden" een fundamenteel aspect van het leven. Dat kan door geweld, maar dat kan ook gewoon door de andere zijn resources in te pikken.

Daarnaast is er wel nog iets anders gekomen, onze bewuste ervaring. Die doet iets helemaal anders, en die maakt dat bewuste wezens naar fun streven. Het is een gok van het leven dat zulke bewuste, fun-zoekende wezens tevens goeie overlevers zouden zijn. Het leven doet gans de tijd gokken, sommige werken, anderen falen, dat is precies het resultaat van elke "test". Het accumuleren van werkende dingen is wat het leven vorderingen laat maken in zijn zoektocht naar individuele oppermacht.

Natuurlijk associeren die bewuste dingen "dood gaan" niet met "fun", en gaan ze dus vanalles doen om proberen zichzelf wijs te maken dat ze niet dood gaan. Maar uiteraard is dat fout, he.

Rationeel gezien heb ik geen schrik om dood te gaan. Ik zal niet beweren dat ik mijn dierlijke schrik onder controle zal kunnen houden als ik merk dat ik eraan ga, maar rationeel gezien vind ik daar niks mis mee, en is dat zelfs een geruststellende gedachte. Wat meer schrik aanjaagt is om traag en pijnlijk dood te gaan. Maar zelfmoord met een waterstofbom is iets waar ik zou op flippen.

Waar zou je die bom halen ?
Ik heb interesse.

[Jakko]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

12 weken

Een gemiddelde foetus van twaalf weken

is 8 centimeter lang en weegt 90 gram
heeft een hartslag
drinkt vruchtwater en plast urine
heeft vingerafdrukken en nagels
heeft een milt die rode bloedcellen produceert
heeft een alvleesklier die insuline aanmaakt
heeft een spijsverteringsstelsel dat begint te functioneren
heeft in aanleg alle andere organen, hoewel die nog onvoldoende uitgerijpt zijn om zijn overleving buiten de baarmoeder ?*mogelijk te maken
heeft nog geen haren
voelt nog geen pijn

https://www.standaard.be/cnt/dmf20200713_97680921"]Waarin verschillen een foetus van twaalf en van achttien weken?

[Jakko]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

18 weken

Een gemiddelde foetus van achttien weken

is 25 centimeter lang en weegt 330 gram
beweegt voelbaar in de buik
duimzuigt
heeft een slaap-waakritme
reageert op geluid
heeft hoofd- en lichaamshaar
beweegt zijn ogen
produceert antistoffen tegen ziekte?*verwekkers
heeft rudimentair gevormde hersenen, maar nog geen pijngewaarwording
heeft nog onvoldoende uitgerijpte organen om overleving buiten de baarmoeder mogelijk te maken

https://www.standaard.be/cnt/dmf20200713_97680921"]Waarin verschillen een foetus van twaalf en van achttien weken?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Jakko

https://www.standaard.be/cnt/dmf20200713_97680921"]Waarin verschillen een foetus van twaalf en van achttien weken?

Wat de kernvan zaak betreft, niets. Beide foetussen geven tekens van leven.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Wat de kernvan zaak betreft, niets. Beide foetussen geven tekens van leven.

Een koe ook.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Waar zou je die bom halen ?
Ik heb interesse.

Dat is het stuk dat ik nog niet rond heb

[Libro]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Een koe ook.

Wauw

[denkimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Wat de kernvan zaak betreft, niets. Beide foetussen geven tekens van leven.

beiden leven evenzeer als een lintworm of een andere parasiet. zodra het gastlichaam weg is zijn ze dood.

er is maar 1 grens die van tel zou moeten zijn: is het kind levensvatbaar zonder ernstige kans op handicaps. 24 weken zou dus het minimum moeten zijn waarbij nog abortus wordt toegelaten. Maar persoonlijk zou ik eerder naar 28 weken gaan, omdat er dan tenminste al een echte kans bestaat dat er een normaal gezond kind uit groeit.

[TREBRON]

Wat ik niet begrijp is dat dokters die gezworen hebben om levens te redden er blijkbaar geen probleem mee hebben om een ongeboren kindje te vermoorden....
Al eens gezien hoe dat kindje er uitziet???? Ik griezel van mensen die daartoe in staat zijn en die zou ik zeker niet dulden in mijn vriendenkring laat staan dat ik zo iemand zou vertrouwen aan mijn ziekbed.

[denkimi]

Oorspronkelijk geplaatst door TREBRON

Wat ik niet begrijp is dat dokters die gezworen hebben om levens te redden er blijkbaar geen probleem mee hebben om een ongeboren kindje te vermoorden....
Al eens gezien hoe dat kindje er uitziet???? Ik griezel van mensen die daartoe in staat zijn en die zou ik zeker niet dulden in mijn vriendenkring laat staan dat ik zo iemand zou vertrouwen aan mijn ziekbed.

Iets dat niet leeft kun je niet vermoorden.