Gerecht ondermijnt commissie Adriaanssens.

[giserke]

8. WAT MET HET BEROEPSGEHEIM?

En zo komen we tot een heel heikel punt: het beroepsgeheim. Kunnen de houders van een beroepsgeheim zoals priesters, artsen en hulpverleners, zich daarop beroepen om seksueel geweld tegen minderjarigen niet te melden aan het gerecht? Een poging tot antwoord, want de situatie verschilt van geval tot geval.

* Priesters, dokters, advocaten, notarissen en nog een reeks andere beroepsgroepen hebben een beroepsgeheim. Dat mogen ze niet schenden of ze kunnen zes maanden cel krijgen.

* Wie een beroepsgeheim heeft, kan zich daarop beroepen om te zwijgen in een gerechtelijke procedure en dus om criminele feiten niet te melden aan het gerecht. Maar men neemt aan dat de rechter ook kan toetsen of bepaalde punten wel effectief onder het beroepsgeheim vallen. Dat ligt op zich al delicaat. Een geneesheer mag bovendien altijd een misdrijf tegen zijn patiënt aan het gerecht melden. Hij mag in dat geval zijn beroepsgeheim loslaten, maar hij moet dat niet. Als hij hoort van seksueel geweld tegen zijn minderjarige patiënt zal hij vermoedelijk het gerecht inlichten. Hij zal dat allicht ook doen als er gevaar is voor een andere minderjarige. En sinds het cassatie-arrest van 13 mei 1987 is het beroepsgeheim niet meer absoluut: er kan van worden afgeweken in een "noodtoestand". Sinds dan moet de rechter afwegen wat het hoogste goed is: het (zedelijk) welzijn van een verkracht kind of het beroepsgeheim van al deze groepen. En sinds de zaak-Dutroux ligt het nog anders.

* In 2000, na de zaak-Dutroux, werd een apart artikel 458 bis in het strafwetboek ingevoerd voor seksueel geweld tegen minderjarigen. Dat leert dat mensen met een beroepsgeheim, die tijdens de uitoefening van hun vak vertrouwelijk geïnformeerd worden over zware seksuele delicten met minderjarigen, hulp moéten bieden. Maar die hulp betekent niet noodzakelijk dat zij (bv. de bisschoppen die kennis krijgen van seksueel misbruik bij minderjarigen, nvdr) deze feiten aan het gerecht moeten melden. Ze moeten de best mogelijke hulp bieden en in een bepaald geval kan dit een klacht bij het gerecht zijn. Maar het hoeft dus niet. Als ze echter helemaal geen hulp bieden, zijn ze strafbaar voor schuldig verzuim (maximum twee jaar cel).

* Schuldig verzuim is er evenwel alleen als geen hulp wordt geboden bij een onmiddellijk en dreigend gevaar. Het is er niet als geen hulp wordt geboden bij feiten die verjaard zijn en ook niet bij niet-verjaarde feiten zonder onmiddellijk of dreigend gevaar.

Dit is dus al niet correct. de vraag moet zijn wie heeft het dossier opgesteld. Als een beedigd arts/ psychiater die heeft afgenemen, is dit een relatie arts/ slachtoffer en niet commissie/ slachtoffer.
Bovendien en dit is nog grotere zever: " niemand zich op dit beroepsgeheim beroepen om tegen de inbeslagname van �*lle dossiers te protesteren" Ze zijn daar zonder verwittiging binnengestapt en alles meegenomen. Ze hebben dit gedaan zonder de orde van artsen te verwittigen.

In deze commissie zit weliswaar één arts. Die heeft wel een beroepsgeheim met betrekking tot zijn eigen patiënten, maar allicht niet als hulpverlener in de Commissie-Adriaenssens. Peter Adriaenssens zit nl. niet als arts in de Commissie, maar als voorzitter van de Commissie. Deskundigen denken dat daarom een huiszoeking in de zetel van de Commissie mocht plaatsgrijpen zonder dat een vertegenwoordiger van de Orde van Geneesheren aanwezig was, om te adviseren over wat wel en wat niet in beslag kon worden genomen.

Dit zal dus finaal op de klippen lopen bij justitie en klopt langs geen kanten, want nu zullen slachtoffers zeggen dat ze met die personen als arts hebben gepraat. De commisie heeft artsen voor de gesprekken aangesteld omwille van hun deskundigheid. Of die arts toevallig voorzitter is of niet doet niks terzake. je kunt dit vergelijken als een artsenpraktijk in een BVBA structuur. Een van die artsen zal ook aangesteld zijn als gedelegeerd bestuurder. Maar in relatie met de patient of slachtoffer blijft hij arts.

Men zou kunnen zeggen dat alle Commissieleden hulpverleners zijn. Hoewel het gerecht dat ernstig kan betwisten om twee redenen: omdat de Commissie, die een privé-initiatief van de Kerk is, ook andere doelstellingen heeft dan hulp verlenen aan slachtoffers (nl. binnen de Kerk uitspitten van zaken van seksueel misbruik, met het oog op een intern-kerkelijke sanctie) en omdat ze buiten ieder decretaal kader over hulpverlening valt.
Dit doet niks terzaake ivm het beroepsgeheim. In de wet staat het recht op verenigen. Een aantal deskundigen mogen zich dus privé verenigigen rond een bepaald thema

Maar veronderstel dat de Commissieleden als hulpverleners zouden worden aanzien. Hebben die hulpverlenders dan geen beroepsgeheim? Volgens specialisten is er terzake een "flou artistique". Het beroepsgeheim was vroeger beperkt tot groepen die een Orde hadden om de deontologische praktijken van hun leden te controleren: dokters, advocaten, apothekers... Later stapte men daarvan af en nu is er een wildgroei. Voor hulpverleners is het beroepsgeheim onvoldoende geregeld. Er is bv. geen Orde om de deontologie te controleren. Het is ook onduidelijk of ze een beroepsgeheim hebben dan wel een ambtsgeheim, zoals bv. substituten op het parket. Bij het ene moeten ze over hun geheimen tegen iedereen zwijgen, bij het andere moeten ze hierover rapporteren aan hun hiërarchische oversten of opdrachtgevers, maar zwijgen tegenover de rest. Omdat hulpverleners in zoveel verschillende statuten hulp verlenen, is niet duidelijk wat hun 'beroepsgeheim' precies inhoudt.

Bij de Commissie-Adriaenssens komt daar dus nog bij dat het gaat om hulpverleners die totaal buiten ieder wettelijk geregeld kader vallen en die werken binnen een private organisatie.
Een BVBA of VZW met artsen is ook buiten het wettelijk kader. Dus is dit dikke zever die hier staat.

Als de Commissie-Adriaenssens een beroepsgeheim zou hebben, dan zouden niet zomaar alle dossiers zonder meer in beslag genomen kunnen zijn. Dan zou het ook niet nodig zijn dat een werkgroep van het college van procureurs-generaal dit thema nog even gaat uitklaren. Ze heeft dus geen beroepsgeheim. Maar het is toch waarschijnlijk dat ooit zal gepleit worden dat haar leden als hulpverleners wel zo'n beroepsgeheim hebben. De rechtspraak zal dan de knoop moeten doorhakken, tenzij de wetgever dat eerder doet.

Justitie zal tegen de vlakte gaan, want dit artikel slaat werklijk nergens op.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

Artsen wel, in een zekere mate, over hun patiënten.

Indien jij (of een andere) morgen Jantje van de buren of zijn ma aan je deur krijgt en die klaagt dat Jantje van de buren verkracht wordt, dan mag je dat niet toedekken tegenover justitie, ook niet als Jantje of zijn moeder je dat vertelde en ook niet als Jantje of zijn moeder je om geheimhouding vraagt omdat het gênant is of omdat de dader macht heeft over hen.

Het beroepsgeheim komt dan bij het gerecht, dat eveneens door beroepsgeheim gebonden is.

We hebben het hier over verjaarde feiten. Meerderjarigen dus die naar die commisie gestapt zijn. Indien er minderjarigen van recente feiten zouden tussen zitten zou je gelijk hebben, maar dit is het dus niet.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Fallen Angel

Tuurlijk mag justitie die dossiers inkijken als het gaat om een onderzoek naar een misdrijf:
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=288

woehoe, het zijn dossiers van volwassenen over hun jeugd. Wat jij zegt klopt dus niet. Het zijn verjaarde feiten.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Een arts zelfs iedereen in de medische sector, zelfs een kuisvrouw, heeft zwijgplicht over het medische dossier, niet over het technische en juridische aspect van het dossier. En na je dood is je medische dossier zelfs vrij toegankelijk voor iedere wetenschappelijke en juridische onderzoeker.
Vaak zijn elementen uit het ene medische dossier zelfs heel belangrijk voor een ander medisch dossier en worden alle gegevens gewoon vrij gegeven om de gezondheid van derde te kunnen vrijwaren




De dossiers in KBLux waren ontvreemd door derde zonder toelating van het gerecht of van KBLux.

Een totaal andere zaak dan de dossiers die bij de inval op bevel van een onderzoeksrechter is uitgevoerd.

Je hebt ergens een klokje horen luiden over beroepsgeheim en gerechtelijke fouten in bepaalde zaken, maar kent duidelijk de regels niet.
Een arts mag tegen niemand zeggen dat jij een gebroken teen hebt door je eigen schuld, maar hij is zelfs bijna verplicht een hele omheining rond jou te zetten met de nodige bordjes als je de pest oploopt.

Medische zaken mogen zelfs met toelating van de patiënt niet worden doorgegeven aan een medische leek of het moet directe familie zijn en de patiënt moet in levensgevaar of terminale toestand verkeren.
Maar er zijn tal van uitzonderingen.

In geval van gevaar voor de volksgezondheid moet een arts zelfs direct volksgezondheid inlichten en alle mensen die direct gevaar lopen door de medische toestand van de patiënt.

Denk maar terug aan de Mexicaanse griep, waar de politie zelfs huizen bewaakte om te verhinderen dat de vermoedelijke patiënt andere mensen zou besmetten.
Denk maar aan hersenvliesontsteking, waar hele scholen werden geïsoleerd om verspreiding tegen te gaan.

Ingeval van een misdaad, moet het dossier vrijgegeven worden en heeft het gerecht zelfs het volste recht om alle huisartsen en andere medische instellingen de nodige medische gegeven op te vragen om de misdaad op te lossen.
Denk maar aan de verkrachtingen, waarbij het gerecht DNA gebruikt om de dader te kunnen linken aan de juiste zaken. DNA valt echter onder het medische geheim voor medische en wetenschappelijke leken.

De dossiers waren daarnaast vrij toegankelijk voor medische leken uit de RKK en vielen dus reeds vanaf het begin niet meer onder het medische geheim.
Maar alle dossiers zitten nu onder het juridische geheim en zijn dus afgesloten voor iedereen die geen betrokken partij is en kunnen niet meer door ingewijde van de RKK ingekeken worden.

De dossiers en hun inhoud zijn nu veel veiliger dan dan toen ze in handen van de commissie waren.

Deze inval is volledig juist uitgevoerd en alle bewijzen zijn even bruikbaar als de bewijzen gevonden tijdens een inval bij de Hells Angels.

We hebben het in theorie zelfs niet meer over misdadige feiten, want ze zijn verjaard. Hoe vreselijk die ervaringen ook moeten geweest zijn. Die dossiers handelen dus niet over aangiften van actuele zaken. Dus uw interpretatie klopt niet.

[ʇɟıɹɥɔsןǝƃǝıds]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

Justitie zal tegen de vlakte gaan, want dit artikel slaat werklijk nergens op.

Is geschreven door een deskundige. In tegenstelling tot .....

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

We hebben het in theorie zelfs niet meer over misdadige feiten, want ze zijn verjaard. Hoe vreselijk die ervaringen ook moeten geweest zijn. Die dossiers handelen dus niet over aangiften van actuele zaken. Dus uw interpretatie klopt niet.

Verkrachting verjaard.

Het toebrengen van slagen en verwondingen en andere lichamelijke of geestelijke schade met blijvende gevolgen bij ondergeschikten of onder hoede gestelde minderjarigen verjaard NOOIT. De enige voorwaarden om een veroordeling te kunnen bekomen is dat of het slachtoffer(s) of de dader, of de opdrachtgever, of de instelling waarvan één van voorgenoemde lid van was nog bestaat.

De RKK kan dus nog steeds veroordeelt worden voor het toebrengen van schade met blijvende gevolgen voor zaken zoals het verbranden van heksen in België of zijn voorgaande staat in het jaar 500.

En met de Belgische en internationale genocide wetten, kan de RKK zelfs nog veroordeeld worden voor de moorden op bevolkingsgroepen gepleegd tijdens het bestaan van de RKK waar de daden ook maar plaats vonden.

En bij de misdaad van het in bescherming nemen van een misdadiger begint de tijd van de verjaringsperiode pas te lopen nadat de misdadiger uitgeleverd is of overleden is, ook al is de misdaad reeds verjaard en kan hij niet meer veroordeeld worden.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

We hebben het in theorie zelfs niet meer over misdadige feiten, want ze zijn verjaard. Hoe vreselijk die ervaringen ook moeten geweest zijn. Die dossiers handelen dus niet over aangiften van actuele zaken. Dus uw interpretatie klopt niet.

Alléén het gerecht kan beslissen of iets verjaard is: er zijn mogelijkheden dat de verjaring gestopt is, bvb. door een continuïteit in het misdrijf: iemand die jaren hetzelfde misdrijf pleegt gaat niet automatisch vrijuit voor de eerste feiten, ook al zouden die verjaard zijn indien hij ermee gestopt was. Alleen een gerechtelijk onderzoek kan dat uitmaken, geen kerkcommissie die in dit geval, gezien haar werkgever, betrokken partij kan zijn.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

Justitie zal tegen de vlakte gaan, want dit artikel slaat werklijk nergens op.

De dossiers waren reeds vrijgegeven voor niet medisch geschoolden en vielen dus niet onder het medische geheim.


En het gerecht mag trouwens een arts al zijn dossiers in bewarend beslag nemen, ze is enkel verplicht om artsen aan te stellen om de dossiers in te kijken en te onderzoeken, zodat deze hun bevindingen kunnen doorgeven aan justitie.



Het gaat hier echter niet om medische dossiers, maar om dossiers over geweldpleging en die vallen niet onder het medische geheim, dat reeds geschonden was door de commissie zelf op het ogenblik dat de dossiers niet in een artsenpraktijk of medische instelling zaten en vrij toegankelijk werden gesteld voor het personeel van de commissie en de RKK-rechters en onderzoekers.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Verkrachting verjaard.

Het toebrengen van slagen en verwondingen en andere lichamelijke of geestelijke schade met blijvende gevolgen bij ondergeschikten of onder hoede gestelde minderjarigen verjaard NOOIT. De enige voorwaarden om een veroordeling te kunnen bekomen is dat of het slachtoffer(s) of de dader, of de opdrachtgever, of de instelling waarvan één van voorgenoemde lid van was nog bestaat.

De RKK kan dus nog steeds veroordeelt worden voor het toebrengen van schade met blijvende gevolgen voor zaken zoals het verbranden van heksen in België of zijn voorgaande staat in het jaar 500.

En met de Belgische en internationale genocide wetten, kan de RKK zelfs nog veroordeeld worden voor de moorden op bevolkingsgroepen gepleegd tijdens het bestaan van de RKK waar de daden ook maar plaats vonden.

En bij de misdaad van het in bescherming nemen van een misdadiger begint de tijd van de verjaringsperiode pas te lopen nadat de misdadiger uitgeleverd is of overleden is, ook al is de misdaad reeds verjaard en kan hij niet meer veroordeeld worden.

Volgens mij klopt er helemaal niets van deze uitleg. Je mag mij natuurlijk middels links naar het wetboek proberen te overtuigen. Ik geef je alvast dit mee:

Art. 21 V.T.Sv. legt de gemeenrechtelijke verjaringstermijnen in België vast: 10 jaar voor misdaden, 5 jaar voor wanbedrijven[18], 6 maanden voor overtredingen. Er gelden echter een aantal afwijkingen: niet-correctionaliseerbare misdaden kennen een termijn van 15 jaar[19], gecorrectionaliseerde misdaden verjaren na een termijn van 5 jaar en de gecontraventionaliseerde wanbedrijven na een termijn van 1 jaar. Bovendien wordt in art. 21 bis V.T.Sv. een uitzondering gemaakt m.b.t. zedenmisdrijven ten aanzien van minderjarigen. De verjaringstermijn bedraagt in dat geval 10 jaar, ook na correctionalisatie.[20] De problematiek van de denaturatie werd hierboven al besproken.[21]

De verjaringstermijnen in België nemen aanvang op het moment dat het misdrijf voltrokken is. Hierop bestaat één uitzondering: de 10-jarige termijn van zedenmisdrijven ten aanzien van minderjarigen begint pas te lopen vanaf het moment dat het slachtoffer 18 jaar is. In Nederland geldt die uitzondering ook (art. 17 sub 3 Wb. Sr.), maar in Frankrijk kent men een andere regeling. De wet van 19 juni 1998 maakt een onderscheid tussen misdaden en wanbedrijven. Wat betreft de misdaden loopt de verjaringstermijn vanaf de meerderjarigheid van het slachtoffer, maar deze regel speelt slechts t.a.v. een exhaustieve lijst van wanbedrijven (vrijwillig geweld, seksuele agressie en aanranding, omkoping van minderjarigen en pornografisch gebruik van hun afbeelding: art. 8 C.P.P.).

http://www.law.kuleuven.be/jura/art/42n1/Vermeeren.html

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

Alléén het gerecht kan beslissen of iets verjaard is: er zijn mogelijkheden dat de verjaring gestopt is, bvb. door een continuïteit in het misdrijf: iemand die jaren hetzelfde misdrijf pleegt gaat niet automatisch vrijuit voor de eerste feiten, ook al zouden die verjaard zijn indien hij ermee gestopt was. Alleen een gerechtelijk onderzoek kan dat uitmaken, geen kerkcommissie die in dit geval, gezien haar werkgever, betrokken partij kan zijn.

Ook het feit dat er een aangifte gedaan is, maar deze gewoon is blijven liggen zonder gevolg, kan de verjaring stoppen.

Als er dus 1 slachtoffer tussen zit dat heeft verklaart een aangifte te hebben gedaan bij de politie, maar dat deze zonder gevolg is gebleven,is voldoende om de verjaring te stoppen en de misdaden actueel te houden.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Ook het feit dat er een aangifte gedaan is, maar deze gewoon is blijven liggen zonder gevolg, kan de verjaring stoppen.

Als er dus 1 slachtoffer tussen zit dat heeft verklaart een aangifte te hebben gedaan bij de politie, maar dat deze zonder gevolg is gebleven,is voldoende om de verjaring te stoppen en de misdaden actueel te houden.

Opnieuw: link naar de desbetreffende wet graag. De verjaring kan gestuit worden (door een onderzoeksdaad), maar de verjaringstermijn kan voor zover ik het weet nooit gestopt worden.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Volgens mij klopt er helemaal niets van deze uitleg. Je mag mij natuurlijk middels links naar het wetboek proberen te overtuigen. Ik geef je alvast dit mee:



http://www.law.kuleuven.be/jura/art/42n1/Vermeeren.html

De bescherming van verkrachters door de RKK en haar leden is nog steeds bezig en en dus nog niet voltrokken.

Het is dus een vaststelling van een misdaad op heterdaad.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

De bescherming van verkrachters door de RKK en haar leden is nog steeds bezig en en dus nog niet voltrokken.

Het is dus een vaststelling van een misdaad op heterdaad.

Dat lijkt mij juridisch zeer moeilijk hard te maken.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Volgens mij klopt er helemaal niets van deze uitleg. Je mag mij natuurlijk middels links naar het wetboek proberen te overtuigen. Ik geef je alvast dit mee:



http://www.law.kuleuven.be/jura/art/42n1/Vermeeren.html

Ik heb dan ook gepost dat verkrachting verjaard, doch niet het feit dat er verminkingen en blijvende gevolgen zijn toegebracht.


En het gerecht kan zich dus beroepen op de gevolgen en verminking om toch te kunnen straffen.


http://www.rosadoc.be/pdf/juridische...verminking.pdf

Eén van de wetten die justitie kan gebruiken, want er is geen specifieke verklaring voor genitaleverminking verminking gegeven in de wetsbepaling.

Iemand ontmaagden kan dus ook als verminking beschouwd worden.
Even als de geestelijke verminking bij verkrachting kan ingeroepen worden.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Ik heb dan ook gepost dat verkrachting verjaard, doch niet het feit dat er verminkingen en blijvende gevolgen zijn toegebracht.


En het gerecht kan zich dus beroepen op de gevolgen en verminking om toch te kunnen straffen.


http://www.rosadoc.be/pdf/juridische...verminking.pdf

Eén van de wetten die justitie kan gebruiken, want er is geen specifieke verklaring voor genitaleverminking verminking gegeven in de wetsbepaling.

Iemand ontmaagden kan dus ook als verminking beschouwd worden.
Even als de geestelijke verminking bij verkrachting kan ingeroepen worden.

Heb jij dat artikel eigenlijk zelf wel gelezen? Er staat nl. het tegenovergestelde in van wat jij hier beweert.

Anderzijds wordt uitdrukkelijk vermeld dat het moet gaan om “verminking van de genitaliën van een persoon van het vrouwelijk geslacht”. Het gaat zowel om meisjes als vrouwen, hoewel de tussenkomst van de wetgever al delicater wordt geacht wanneer een volwassen vrouw “vrijwillig” deelneemt aan cultuurgebonden gebruiken. De bepaling is dus niet van toepassing op jongens of mannen. Erge vormen van besnijdenis bij jongens kunnen uiteraard nog steeds bestraft worden op grond van de bepalingen inzake opzettelijke slagen en verwondingen.

Naast het ruime toepassingsgebied heeft de wetgever ook voorzien in een ruime verjaringstermijn : het misdrijf van genitale verminking bij een minderjarig meisje, verjaart ten vroegste tien jaar na haar meerderjarigheid.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Dat lijkt mij juridisch zeer moeilijk hard te maken.

Het feit dat de commissie 10 jaar lang geen dossiers doorgeeft aan justitie en de namen van de daders verborgen houd en hen niet laat verwijderen uit de samenleving, is reeds een vorm van bescherming.

En ik weet niet wat er in al de dossiers die het gerecht heeft in beslag genomen staat, dus ik laat het gewoon open of het hard te maken is of niet.
Maar als het gerecht ook maar 1 dossier vindt van een verkrachting waarvan de dader vermeld wordt in het dossier, deze nog leeft en dit niet is doorgegeven geweest aan het gerecht, is de zaak hard gemaakt.

[Fallen Angel]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

woehoe, het zijn dossiers van volwassenen over hun jeugd. Wat jij zegt klopt dus niet. Het zijn verjaarde feiten.

De aanklacht "criminele organisatie" is niet verjaard.

[ʇɟıɹɥɔsןǝƃǝıds]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Opnieuw: link naar de desbetreffende wet graag. De verjaring kan gestuit worden (door een onderzoeksdaad), maar de verjaringstermijn kan voor zover ik het weet nooit gestopt worden.

Umkay.

De hervorming van de verjaringstermijnen inzake BTW werd tot stand gebracht bij de reeds vermelde wet betreffende de beslechting van fiscale geschillen. Met ingang van 6 april 1999 voerde deze een artikel 81bis in met verjaringstermijnen van drie, vijf of zeven kalenderjaren volgend op het kalenderjaar waarin zich de oorzaak van opeisbaarheid van de BTW, de interesten en de administratieve geldboeten heeft voorgedaan.

[ʇɟıɹɥɔsןǝƃǝıds]

Verjaard of niet.

Steeds het monopolie van het gerecht om dat te bepalen. Of om te stuiten.


In het Belgische strafrecht kan om het even welke onderzoeksdaad tot gevolg hebben dat de verjaring gestuit wordt. De strafvordering voor een wanbedrijf, bijvoorbeeld diefstal of fiscale fraude, vervalt in de regel vijf jaar na de feiten. Als de dader (of iemand anders) bijvoorbeeld vier jaar na de feiten ondervraagd wordt, vangt er een nieuwe looptijd van vijf jaar aan. In de regel kan de strafvordering verlengd worden tot het dubbele van de wettelijke termijn verstreken is.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door ʇɟıɹɥɔsןǝƃǝıds

Verjaard of niet.

Steeds het monopolie van het gerecht om dat te bepalen. Of om te stuiten.


In het Belgische strafrecht kan om het even welke onderzoeksdaad tot gevolg hebben dat de verjaring gestuit wordt. De strafvordering voor een wanbedrijf, bijvoorbeeld diefstal of fiscale fraude, vervalt in de regel vijf jaar na de feiten. Als de dader (of iemand anders) bijvoorbeeld vier jaar na de feiten ondervraagd wordt, vangt er een nieuwe looptijd van vijf jaar aan. In de regel kan de strafvordering verlengd worden tot het dubbele van de wettelijke termijn verstreken is.

Dat heb ik post 311 toch ook geschreven.