Sanne Smets

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door SDX

...



Vreemd toch.

Het vreemde is vooral dat die straffen niet 'omgekeerd' zijn.

Er zullen vast mensen zijn die vinden dat als er opeens, zonder dat je ooit gemerkt hebt dat je zwanger was, een kind vantussen je benen komt, je moet reageren met de grootste tederheid en moederliefde die er bestaat, maar volgens mij is zo'n situatie ZO surrealistisch dat het geen wonder mag zijn dat je zowat doorflipt.

[Nynorsk]

Er zijn natuurlijk ook dingen als dit:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultp...4&u_ljn=AZ0774

1 vrouw, vermoordt haar 4 pasgeborenen telkens vlak na de bevalling door ze te verdrinken in bad.
3 jaar cel en tbs.

[Nynorsk]

of dit:
http://www.telegraaf.nl/binnenland/7...n__.html?p=1,1

:s

[SDX]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Het vreemde is vooral dat die straffen niet 'omgekeerd' zijn.

Er zullen vast mensen zijn die vinden dat als er opeens, zonder dat je ooit gemerkt hebt dat je zwanger was, een kind vantussen je benen komt, je moet reageren met de grootste tederheid en moederliefde die er bestaat, maar volgens mij is zo'n situatie ZO surrealistisch dat het geen wonder mag zijn dat je zowat doorflipt.

Dat bedoelde ik ook.


Nee, dat moet niet (BTW; ik kan me nauwelijks voorstellen dat je 9 maanden lang niet weet dat je zwanger bent), maar dat 'ongewenste' dan maar vermoorden, of dubbel geplooid in 'n emmer achterlaten, 'n zekere dood tegemoet gaand, beiden vind ik niet kunnen, er zijn andere mogelijkheden.

[SDX]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

of dit:
http://www.telegraaf.nl/binnenland/7...n__.html?p=1,1

:s

Dat kan geen 'paniekaanval' meer geweest zijn, 4 X!

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Er zullen vast mensen zijn die vinden dat als er opeens, zonder dat je ooit gemerkt hebt dat je zwanger was, een kind vantussen je benen komt, je moet reageren met de grootste tederheid en moederliefde die er bestaat, maar volgens mij is zo'n situatie ZO surrealistisch dat het geen wonder mag zijn dat je zowat doorflipt.

De vraag is in hoeverre "zowat doorflippen" een verschoningsgrond kan zijn voor moord. Het recht voorziet in de ontoerekeningsvatbaarheid, maar daarvan is hier geen gebruik gemaakt (we kunnen dan natuurlijk nog discussiëren over het complete gebrek aan faciliteiten voor wie geïnterneerd wordt, maar dat mag eigenlijk geen verschil maken in de rechtspraak).

Ik kan me best voorstellen dat de bedrogen echtgenoot ook flipt als hij een vreemde man aantreft in zijn bed, maar het land zou (terecht) op zijn kop staan als hij veroordeeld zou worden tot een lichte voorwaardelijke straf als hij besluit zijn rivaal of overspelige echtgenote om te leggen.

Ik kan me evenzeer voorstellen dat een 48-jarige werknemer flipt als hij zomaar ontslagen wordt omdat het bedrijf beslist een afdeling te verhuizen naar China.

Ik kan me eigenlijk heel wat situaties voorstellen waarin sommige mensen zo hard flippen dat ze de controle verliezen. Ik ben er alleen nog niet helemaal uit in welke gevallen ik vind dat een samenleving daar dan maar begrip voor moet opbrengen.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door SDX

Dat bedoelde ik ook.


Nee, dat moet niet (BTW; ik kan me nauwelijks voorstellen dat je 9 maanden lang niet weet dat je zwanger bent), maar dat 'ongewenste' dan maar vermoorden, of dubbel geplooid in 'n emmer achterlaten, 'n zekere dood tegemoet gaand, beiden vind ik niet kunnen, er zijn andere mogelijkheden.

tuurlijk zijn er andere mogelijkheden.
maar de vraag is hoelang je iemand straft als die in zo'n situatie toch voor die foute oplossing kiest.
Nu zitten we hier 'gezellig' over die mogelijkheid te keuvelen. Als ik hier ineens spontaan begin te bevallen zal ik niet meteen de neiging hebben om m'n kind te vermoorden.
Maar als dat gebeurt als je nog nooit die mogelijkheid overdacht hebt, je er alleen voor staat, je psychisch niet bepaald stabiel bent - kan je dan geen dingen doen die je nooit zou gedaan hebben mocht je ook maar een klein beetje voorbereid geweest zijn? Volgens mij kunnen er gerust individuele situaties zijn waarin men kan spreken over ontoerekeningsvatbaarheid.

Naast al die gevallen waarin het fout gaat, zijn er bovendien ook alle gevallen waarin het goed gaat. Vrouwen die niet weten dat ze zwanger zijn, zicht ineens heel 'ziek' voelen, de dokter bellen omdat ze denken dat er iets vreselijk mis met hen is, en dan te horen krijgen dat ze aan het bevallen zijn en dat kind heel graag zien en heel erg welkom heten. Maar ik denk toch dat ook die vrouwen de eerste dagen vooral wezenloos en onbegrijpend voor zich uit zitten staren.
Er zijn klaarblijkelijk zelfs gevallen waarin vrouwen bevallen van tweeling zonder dat ze doorhadden zwanger te zijn
En vrouwen die gesteriliseerd waren (maar blijkbaar niet zo succesvol), en dan ineens...
Of gewoon op de 'normale' manier: niet dikker worden, geen schopbewegingen voelen, regels blijven doorkrijgen, zoals hier: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=11&t=1199969&

Misschien zou het wel helpen mocht er minder ongeloof zijn dat zoiets mogelijk is. Als alle vrouwen nu eens minstens een half uur bedenken dat het ook hen kan overkomen, is er mss minder paniek als het gebeurt

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

De vraag is in hoeverre "zowat doorflippen" een verschoningsgrond kan zijn voor moord. Het recht voorziet in de ontoerekeningsvatbaarheid, maar daarvan is hier geen gebruik gemaakt (we kunnen dan natuurlijk nog discussiëren over het complete gebrek aan faciliteiten voor wie geïnterneerd wordt, maar dat mag eigenlijk geen verschil maken in de rechtspraak).

Ik kan me best voorstellen dat de bedrogen echtgenoot ook flipt als hij een vreemde man aantreft in zijn bed, maar het land zou (terecht) op zijn kop staan als hij veroordeeld zou worden tot een lichte voorwaardelijke straf als hij besluit zijn rivaal of overspelige echtgenote om te leggen.

Ik kan me evenzeer voorstellen dat een 48-jarige werknemer flipt als hij zomaar ontslagen wordt omdat het bedrijf beslist een afdeling te verhuizen naar China.

Ik kan me eigenlijk heel wat situaties voorstellen waarin sommige mensen zo hard flippen dat ze de controle verliezen. Ik ben er alleen nog niet helemaal uit in welke gevallen ik vind dat een samenleving daar dan maar begrip voor moet opbrengen.

Ik denk dat er nochtans heel wat rechtzaken zijn waarin men slechts een voorwaardelijke straf krijgt voor (poging tot) doodslag....

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

of dit:
http://www.telegraaf.nl/binnenland/7...n__.html?p=1,1

:s

http://lmgtfy.com/?q=sietske+hoekstra+veroordeeld
veroordeeld tot 12 jaar cel.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Er zijn natuurlijk ook dingen als dit:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultp...4&u_ljn=AZ0774

1 vrouw, vermoordt haar 4 pasgeborenen telkens vlak na de bevalling door ze te verdrinken in bad.
3 jaar cel en tbs.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van DRIE (3) JAREN.

[SDX]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

tuurlijk zijn er andere mogelijkheden.
maar de vraag is hoelang je iemand straft als die in zo'n situatie toch voor die foute oplossing kiest.

Daar beslist de rechter over, er zijn minimum & maximumstraffen dacht ik.

Ik beslis er niet over, maar als 't aan mij lag, kreeg ze dezelfde straf als ze dat pasgeboren kind gaf, niemand heeft m.i. 't recht iemand 't leven te benemen.

Nu zitten we hier 'gezellig' over die mogelijkheid te keuvelen. Als ik hier ineens spontaan begin te bevallen zal ik niet meteen de neiging hebben om m'n kind te vermoorden.
Maar als dat gebeurt als je nog nooit die mogelijkheid overdacht hebt, je er alleen voor staat, je psychisch niet bepaald stabiel bent - kan je dan geen dingen doen die je nooit zou gedaan hebben mocht je ook maar een klein beetje voorbereid geweest zijn? Volgens mij kunnen er gerust individuele situaties zijn waarin men kan spreken over ontoerekeningsvatbaarheid.

Indien je er alleen voor staat, deze vrouw stond er niet alleen voor, ze werd zelfs gevraagd of ze zwanger was, ze ensceneerde haar maandstonden, hoe ontoerekeningsvatbaar ben je dan, �*l die tijd, of enkel net bij de geboorte?
Ze is bovendien niet ontoerekeningsvatbaar verklaard.
Elk geval individueel onderzoeken zal waarschijnlijk wel gebeuren, adhv onderzoeken door gerechtelijke psychiaters zal dan wel 'n conclusie getrokken worden, of zo iemand ontoerekeningsvatbaar was, psychisch niet stabiel etc., indien dit zo is, moet rekening gehouden worden bij 't bepalen van de strafmaat, internering, psychische begeleiding, weet ik veel, oftewel gevangenisstraf, maar in dit bepaald geval lijkt 't me dat je carte blanche krijgt om je 'ongewenst' kind te versmoren omdat 't ongewenst was, niet geweten gaat bij deze Sanne niet op.

Naast al die gevallen waarin het fout gaat, zijn er bovendien ook alle gevallen waarin het goed gaat. Vrouwen die niet weten dat ze zwanger zijn, zicht ineens heel 'ziek' voelen, de dokter bellen omdat ze denken dat er iets vreselijk mis met hen is, en dan te horen krijgen dat ze aan het bevallen zijn en dat kind heel graag zien en heel erg welkom heten. Maar ik denk toch dat ook die vrouwen de eerste dagen vooral wezenloos en onbegrijpend voor zich uit zitten staren.
Er zijn klaarblijkelijk zelfs gevallen waarin vrouwen bevallen van tweeling zonder dat ze doorhadden zwanger te zijn
En vrouwen die gesteriliseerd waren (maar blijkbaar niet zo succesvol), en dan ineens...
Of gewoon op de 'normale' manier: niet dikker worden, geen schopbewegingen voelen, regels blijven doorkrijgen, zoals hier: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=11&t=1199969&

Misschien zou het wel helpen mocht er minder ongeloof zijn dat zoiets mogelijk is. Als alle vrouwen nu eens minstens een half uur bedenken dat het ook hen kan overkomen, is er mss minder paniek als het gebeurt

Ik zeg niet dat ik 't niet geloof, dat 't niet mogelijk is, of niet bestaat, ik kan 't me moeilijk voorstellen, zelfs al verandert je lichaam niet zichtbaar aan de buitenkant, niet dikker worden, ongesteld blijven, geen schopbewegingen voelen, je hormoonhuishouding verandert toch, als je d�*t niet doorhebt, ken je je eigen lichaam niet.
Maar dan nog, op 't moment dat je gaat bevallen, krijg je weeën, steeds terugkerende pijn, uiteindelijk persweeën, dan ga je toch om hulp, dokter, ziekenhuis...tenzij dat kind er ineens uitfloept zonder aankondiging, zonder dat je 't al die maanden geweten hebt...daar sta je dan , maar wat er bij mij niet ingaat is dat je d�*t, 'n deel van je eigen lichaam, koelbloedig gaat verstikken in 'n kussen (of wat was 't?), nja, ik moet zoiets niet proberen begrijpen, kan 't gewoon niet.

[Nynorsk]

@filo: ik kan zelf voldoende lezen hoor.
ik kan zelfs lezen wat ik zelf schrijf.

36/4=9 maand per moord, trouwens, dus zo ongeveer even lang als Sanne in voorarrest gezeten heeft.
Je zou trouwens kunnen vermoeden dat je na één zo'n miskleun even nadenkt over hoe je de volgende gaat vermijden. Na de tweede is het misschien écht tijd om even na te denken. Maar dan is er nog een derde, en een vierde.
4 dode babies lijkt me erger dan 1 dode baby, bovendien lijkt me de kans op recidive ook wel groter als je er al 4 vermoord hebt...
Nee?

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door SDX

...



Vreemd toch.

Idd.

[SDX]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

@filo: ik kan zelf voldoende lezen hoor.
ik kan zelfs lezen wat ik zelf schrijf.

36/4=9 maand per moord, trouwens, dus zo ongeveer even lang als Sanne in voorarrest gezeten heeft.
Je zou trouwens kunnen vermoeden dat je na één zo'n miskleun even nadenkt over hoe je de volgende gaat vermijden. Na de tweede is het misschien écht tijd om even na te denken. Maar dan is er nog een derde, en een vierde.
4 dode babies lijkt me erger dan 1 dode baby, bovendien lijkt me de kans op recidive ook wel groter als je er al 4 vermoord hebt...
Nee?

Ja.

Waar ben je dan in vredesnaam mee bezig.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door SDX

Ik beslis er niet over, maar als 't aan mij lag, kreeg ze dezelfde straf als ze dat pasgeboren kind gaf, niemand heeft m.i. 't recht iemand 't leven te benemen.

versus:

Elk geval individueel onderzoeken zal waarschijnlijk wel gebeuren, adhv onderzoeken door gerechtelijke psychiaters zal dan wel 'n conclusie getrokken worden, of zo iemand ontoerekeningsvatbaar was, psychisch niet stabiel etc., indien dit zo is, moet rekening gehouden worden bij 't bepalen van de strafmaat, internering, psychische begeleiding, weet ik veel, oftewel gevangenisstraf,

wat is het nu?

Ik zeg niet dat ik 't niet geloof, dat 't niet mogelijk is, of niet bestaat, ik kan 't me moeilijk voorstellen, zelfs al verandert je lichaam niet zichtbaar aan de buitenkant, niet dikker worden, ongesteld blijven, geen schopbewegingen voelen, je hormoonhuishouding verandert toch, als je d�*t niet doorhebt, ken je je eigen lichaam niet.

Als iedereen zijn lichaam zo goed zou kennen, zouden er geen dokters nodig zijn.
Er zijn ook vrouwen die iets vermoeden op een moment, en dan een zwangerschapstest doen, die negatief blijkt te zijn.
Er zijn trouwens aanwijzingen dat verstoorde hormoonprocessen er nu net voor zorgen dat ge vrouw niet weet dat ze zwanger is.
zie oa http://bsb-lab.org/site/wp-content/u...egnancy_mh.pdf

Maar dan nog, op 't moment dat je gaat bevallen, krijg je weeën, steeds terugkerende pijn, uiteindelijk persweeën, dan ga je toch om hulp, dokter, ziekenhuis...tenzij dat kind er ineens uitfloept zonder aankondiging, zonder dat je 't al die maanden geweten hebt...daar sta je dan , maar wat er bij mij niet ingaat is dat je d�*t, 'n deel van je eigen lichaam, koelbloedig gaat verstikken in 'n kussen (of wat was 't?), nja, ik moet zoiets niet proberen begrijpen, kan 't gewoon niet.

welke aanwijzingen zijn er eigenlijk dat ze dat koelbloedig gedaan heeft?

[SDX]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

versus:




wat is het nu?

't Eerste is mijn persoonlijke mening, die geldt niet, heeft geen rechtsgeldigheid, 't 2de is wat de wet zou moeten doen.

Als iedereen zijn lichaam zo goed zou kennen, zouden er geen dokters nodig zijn.

Omdat je je lichaam kent, de signalen herkent dat er iets niet goed zit, betekent nog niet dat je jezelf kan genezen ook.

Er zijn ook vrouwen die iets vermoeden op een moment, en dan een zwangerschapstest doen, die negatief blijkt te zijn.
Er zijn trouwens aanwijzingen dat verstoorde hormoonprocessen er nu net voor zorgen dat ge vrouw niet weet dat ze zwanger is.
zie oa http://bsb-lab.org/site/wp-content/u...egnancy_mh.pdf

Ik schreef toch net dat ik er niet aan twijfel dat 't zo is, dat 't bestaat, ìk kan me er moeilijk mee verzoenen, betekent nog niet dat anderen dat ook zo moeten aanvoelen, is enkel mijn persoonlijke mening.
Maar ik moet er in alle eerlijkheid ook bij vertellen dat ik in zulke zaken niet objectief ben, zulke dingen niet nuchter kan bekijken, niet zonder emoties omwille van persoonlijke redenen, als je ooit 'n kind verloren hebt, moeten afgeven, mist voor de rest van je leven, 'n deel, 't beste deel van je(me)zelf, k�*n je (ik) gewoonweg niet begrijpen dat iemand tot zulke dingen in staat is, nog steeds vanuit mijn standpunt. Anderen bekijken 't misschien vanuit 'n andere hoek.

welke aanwijzingen zijn er eigenlijk dat ze dat koelbloedig gedaan heeft?

Als je ensceneert dat je ongesteld bent (meen ik ergens gelezen te hebben), weet je toch dat je zwanger bent en 't wil verbergen voor je omgeving, dan geldt 't 'onwetend' argument niet, ze wist dus wat er zou gebeuren, dat dat kind ooit geboren zou worden, dat zet je niet uit je hoofd door even aan wat anders te denken en dan ineens, floept dat kind eruit en wéét je ineens niet meer wat doen, weet je niet dat dat zou gebeuren, in 'n vlaag van zinsverbijstering versmoor je 't dan maar in 'n kussen? Niet uit te sluiten misschien, maar uiterst ongeloofwaardig, nog steeds vanuit mijn visie, die daarom niet DE waarheid is.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door SDX

Omdat je je lichaam kent, de signalen herkent dat er iets niet goed zit, betekent nog niet dat je jezelf kan genezen ook.

dus dan moet je het GEBREK aan signalen correct interpreteren als het feit dat je lichaam verkeerdelijk een gebrek aan signalen stuurt?
kom�*�*n.

Ik schreef toch net dat ik er niet aan twijfel dat 't zo is, dat 't bestaat, ìk kan me er moeilijk mee verzoenen, betekent nog niet dat anderen dat ook zo moeten aanvoelen, is enkel mijn persoonlijke mening.
Maar ik moet er in alle eerlijkheid ook bij vertellen dat ik in zulke zaken niet objectief ben, zulke dingen niet nuchter kan bekijken, niet zonder emoties omwille van persoonlijke redenen, als je ooit 'n kind verloren hebt, moeten afgeven, mist voor de rest van je leven, 'n deel, 't beste deel van je(me)zelf, k�*n je (ik) gewoonweg niet begrijpen dat iemand tot zulke dingen in staat is, nog steeds vanuit mijn standpunt. Anderen bekijken 't misschien vanuit 'n andere hoek.

Maar dan kan ik me inbeelden dat je de 'goeie' optie, nl. het kind afstaan ter adoptie, ook niet kan begrijpen.

Als je ensceneert dat je ongesteld bent (meen ik ergens gelezen te hebben), weet je toch dat je zwanger bent en 't wil verbergen voor je omgeving, dan geldt 't 'onwetend' argument niet, ze wist dus wat er zou gebeuren, dat dat kind ooit geboren zou worden, dat zet je niet uit je hoofd door even aan wat anders te denken en dan ineens, floept dat kind eruit en wéét je ineens niet meer wat doen, weet je niet dat dat zou gebeuren, in 'n vlaag van zinsverbijstering versmoor je 't dan maar in 'n kussen? Niet uit te sluiten misschien, maar uiterst ongeloofwaardig, nog steeds vanuit mijn visie, die daarom niet DE waarheid is.

koelbloedig betekent wel onverschillig, zonder emotie.
in het geval van moord soms ook wel eens bedoeld als 'met positieve emotie'.
Ik zou niet weten waarom we er zouden moeten vanuit gaan dat dat zo was.

[SDX]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

dus dan moet je het GEBREK aan signalen correct interpreteren als het feit dat je lichaam verkeerdelijk een gebrek aan signalen stuurt?
kom�*�*n.

Jij schrijft; Als iedereen z'n lichaam zo goed zou kennen, zouden er geen dokters meer nodig zijn.

Ik schrijf; Nee, want �*ls je je lichaam goed kent, signalen herkent (niet iedereen blijkbaar), betekent nog niet dat; �*ls je signalen opvangt dat er ergens iets niet goed zit, dat je dan ook wéét w�*t er niet goed zit en dat je 't ook zèlf kan genezen.

Voorbeeld; Pijn is 'n signaal van je lichaam dat er ergens iets niet goed is, �*ls je dat signaal opvangt, ik neem aan - op wat uitzonderingen na - dat iedereen pijn ervaart, dat als die pijn aanhoudend is, iederéén wéét dat er iets is waarmee je naar 'n dokter stapt?

Maar dan kan ik me inbeelden dat je de 'goeie' optie, nl. het kind afstaan ter adoptie, ook niet kan begrijpen.

Die optie kan ik wèl begrijpen, hoe kom je tot die redenering?

Dat is iets wat ieder voor zich moet beslissen.

'n Kind doden lijkt me niet iets gelijkaardig.

Dat kind is 't recht ontnomen om te leven.

koelbloedig betekent wel onverschillig, zonder emotie.
in het geval van moord soms ook wel eens bedoeld als 'met positieve emotie'.
Ik zou niet weten waarom we er zouden moeten vanuit gaan dat dat zo was.

Druk ik mezelf dan zo slecht uit, dat je niet begrijpt dat dit mìjn mening is, ìk maak die redenering, ik schrijf toch dat wat ik denk, NIET 'de' waarheid is, ik schrijf toch niet dat 'we' er van moeten uitgaan dat 't zo is.

[daiwa]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

welke aanwijzingen zijn er eigenlijk dat ze dat koelbloedig gedaan heeft?

Het vonnis: schuldig aan kindermoord mét voorbedachte rade.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

indien U bedoelt dat ze in een gezin woonde waar blijkbaar NIEMAND in de gaten had dat hun dochter/zuster zwanger was, kan ik volgen.

Ok. No prob. Misschien ben ik iets te ouderwets door te geloven dat moeders eerder de signalen opvangen van een zwangerschap.
Ja ok. De rest van het gezin kon het ook opgemerkt hebben.