Een Nederlandse journalist getuigt: Vlaanderen en Nederland gaan niet samen.

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Ik ben een provinciale Zuid Hollander, ben ik dan slachtoffer van Nederlands imperialisme? Zijn Brabanders, Limburgers en voor mij part Friezen dan slachtoffers van Nederlands imperialisme?
Voel ik dan specifiek mijzelf als Zuid Hollander dan tekortgedaan?
Hetzelfde geldt ook voor onze zuiderburen.
Maar ik ben wel van mening dat het de Vlamingen zelf zijn die in vrijheid moeten kunnen kiezen op enig geschikt moment voor of tegen samengaan.

De vraag over samengaan is nergens gesteld.

Er loopt hier wel ergens ene rond met een document met haken en oren, maar dat is te verwaarlozen.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

De vraag over samengaan is nergens gesteld.

Er loopt hier wel ergens ene rond met een document met haken en oren, maar dat is te verwaarlozen.

Dat document is springlevend!
Nooit geven wij Groot Nederlanders op!

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Dat document is springlevend!
Nooit geven wij Groot Nederlanders op!

Alvast veel succes toegewenst.
Doet me denken aan "chasse patate" bij het wielrennen, afin.....

[Spinoza]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Klacht van veel buitenlanders is de directe houding van de Nederlanders, dit moeten we laten varen of leren te beheersen. Is veel beter

Waarom? Alleen de Vlamingen maken er écht een probleem van. Ieder volk heeft z'n eigenaardigheden.
Maar de Vlamingen hebben hun mening al klaar nog voor ze je leren kennen. En dat alleen maar omdat ik aan de verkeerde kant van de grens ben geboren. Weinig kan mij zo irriteren dan als men je alleen ziet als onderdeel van een groep en niet als een persoon.
Maar dat zegt meer over de Vlamingen dan over ons. Ben het inmiddels als een geuzennaam gaan beschouwen als de Vlamingen mij een Ollander noemen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

Waarom? Alleen de Vlamingen maken er écht een probleem van. Ieder volk heeft z'n eigenaardigheden.
Maar de Vlamingen hebben hun mening al klaar nog voor ze je leren kennen. En dat alleen maar omdat ik aan de verkeerde kant van de grens ben geboren. Weinig kan mij zo irriteren dan als men je alleen ziet als onderdeel van een groep en niet als een persoon.
Maar dat zegt meer over de Vlamingen dan over ons. Ben het inmiddels als een geuzennaam gaan beschouwen als de Vlamingen mij een Ollander noemen.

Probeer eens een Griek te vinden die "geen mening heeft" over de Turken, ook al heeft hij nog nooit een Turk tegen het lijf gelopen...

[Spinoza]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Probeer eens een Griek te vinden die "geen mening heeft" over de Turken, ook al heeft hij nog nooit een Turk tegen het lijf gelopen...

Griekenland en Turkije hebben nog relatief recent mot met elkaar gehad. Mijn moeder had het ook niet op Duitsers. Misschien niet terecht, maar wel begrijpelijk als je als kind de Duitsers door de straten hebt zien marcheren. Er is echter geen Vlaming meer in leven die 1830 heeft meegemaakt.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

Weinig kan mij zo irriteren dan als men je alleen ziet als onderdeel van een groep en niet als een persoon.

Bijvb.:

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

Alleen de Vlamingen maken er écht een probleem van. Ieder volk heeft z'n eigenaardigheden.
Maar de Vlamingen hebben hun mening al klaar nog voor ze je leren kennen.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Geen toeval dat Belgie hier niet bij is.

citaat telegraaf:
Hoofdrol Nederland in flitsmacht

door Charles Sanders
DOORN -
Nederland gaat een cruciale rol spelen in de nieuwe snelle interventiemacht Joint Expeditionary Force (JEF).

Kolonel Joost de Wolf van het Korps Mariniers vertrekt volgende maand naar het hoofdkwartier van de Britse strijdkrachten in Northwood bij Londen om JEF verder te ontwikkelen.
Deze interventiemacht staat buiten de commandostructuur van de NAVO en de door tegenslagen geplaagde flitsmacht van het bondgenootschap. Hierdoor kan JEF veel sneller in actie komen.
„Want daarvoor is immers geen consensus nodig van alle 28 NAVO-lidstaten”, vertelt De Wolf. „Engeland is leading nation, de Baltische Staten, Noorwegen, Denemarken en Nederland doen mee.”

http://www.telegraaf.nl/binnenland/2...tsmacht__.html

Dit geeft exact aan waar de verschillen liggen in de politieke keuzes van Nederland en België.
De politiek van een land is altijd af te lezen aan de politiek/militaire keuzes die het maakt. Dit is onveranderlijk met elkaar verbonden.
Enerzijds zet Nederland in op Duitsland, anderzijds op de Fransen en de Britten. Met name daar deze landen onafhankelijk van de EU hun belangen na willen kunnen blijven streven.

Nederland nam niet deel aan de EU missie naar Mali, tweemaal nee. Het nam een tussenweg en nam deel met SF aan de UN missie. De overige landen waren destijds niet bereid om deel te nemen aan de Franse acties. De Fransen kregen hierdoor schoon genoeg van de EU landen.
Maar waarom trok Nederland toch naar Mali, ook al is dit via een tussenoplossing? Hiermee tonen ze de Fransen dat ze een mogelijke partner kunnen zijn om deel te nemen aan de Frans/Britse Joint Expeditionary Force.

Er wordt nu mogelijk een Frans/Nederlandse Brigade gevormd om op te kunnen treden in Afrika. Een Franse generaal heeft een grote rol gespeeld hoe een Nederlandse Brigade daartoe om te vormen.
Zonder de missie naar Mali zou dit waarschijnlijk niet zover gekomen zijn. De Nederlanders moesten de Fransen laten zien dat ze bereid waren om troepen in te willen zetten. Met in het achterhoofd deelname aan de Frans/Britse Joint Force.

De deelname aan deze (UK) Joint Expeditionary Force is dus niet de enige. Nederland heeft vanaf begin aan de oprichting gevolgd van de Brits/Franse Expeditionary Force. Wanneer deze open komt te staan voor ook enkele andere landen bestaat de mogelijkheid dat het hieraan deel gaat nemen.

In beide gevallen wordt aangesloten om buiten de EU om (als wel de NATO) te kunnen opereren. Dit staat haaks op de visie van België ten aanzien van Europa
Tevens speelt mee dat de Nederlandse krijgsmacht zich beweegt naar first entry. In een Belgische studie wordt dit eveneens aangehaald. Dit moet de Krijgsmacht wel wil het deel kunnen nemen aan Joint Expeditionary Forces.

Vanwege een keuze naar first entry en de politieke keuzes Joint Expeditionary Forces wordt de kans groter dat Nederland in of bij oorlogen betrokken raakt
Politiek heeft het nadelen, nee verkopen gaat niet of nauwelijks wanneer besloten wordt tot inzet.

Met name wanneer aangesloten wordt bij de Frans/Britse Expedtionary Force. Deze heeft overigens vooral de bedoeling ingezet te worden voor eigen politieke doelstellingen.
Aangezien deze niet altijd hoeven lopen richt de UK haar eigen Expeditionary Joint Expedtionary Force op, aangevuld met de Scandinavische, Baltische landen en Nederland. Nederland hebben ze nodig vanwege de twee LPD's en de JSS. De overige landen hebben feitelijk geen Amfibische middelen.
In feite komt het neer op UK/NL landingforce met de Brits/Nederlandse Mariniers. Noorwegen plant overigens om eveneens te integreren in deze landingforce.

Deze Expeditionary Force kan ook alleen door de UK ingezet worden, dan wel gezamenlijk met Nederland. De Brits/Nederlandse Mariniers zijn geïntegreerd met elkaar. Plus Nederland heeft drie schepen ervoor wat bij de overige landen ontbreekt.

Waarom Denemarken en Noorwegen mee deelnemen? Ze hebben eveneens een visie om onafhankelijk van Europa troepen elders in te kunnen zetten.
De Scandinavische landen en Nederland heeft dus feitelijk te maken met overeenkomstige politieke keuzes aangaande Europa.
Als wel Noorwegen ziet het als belangrijk "een specifieke Noordelijke groep van landen aan zich te binden", mee gezien de Noordpool en de Russen.
Noorwegen is al jaren bezig om dit voor elkaar te krijgen. Mee een reden waarom in 2003 een samenwerkingsovereenkomst met Nederland werd gesloten.

Een ander punt wat speelt, België is niet geneigd troepen op de grond in te zetten. Laat staan ... deelnemen wanneer het inzet betreft los van Europa.

Zo'n UK Joint Expedtionary Force kan waar ook ter wereld ingezet worden, dus ook in het verre oosten. Wanneer de EU nog maanden onderling aan het Jan Doedelen is kan een dergelijk Force eventueel al een tijd daar ingezet zijn.
Dit wordt overigens ook aangehaald in een brief naar de kamer: ook bedoeld voor eigen politieke aspiraties. Wat het verre oosten betreft? Nederland is nooit werkelijk los gekomen van Indonesië, de grootste NL ambassade bevindt zich daar. De Marine heeft altijd de banden sterk aangehouden met de Indonesische Marine. Hennis heeft de samenwerking met het Indonesische Leger sterk uitgebreid.

We hebben een gezamenlijke Benesam, maar bij inzet speelt er weinig gezamenlijk. Alleen in Nato of EU verband.
Gesteld ingeval problemen met Venezuela, in dat geval is hulp van de Belgische Marine politiek gezien nauwelijks of niet mogelijk. Ook van de Nato niet, want deze mag daar niet opereren.
Op wie zijn we dan aangewezen? De US (evt. mogelijk de Britten en de Fransen). De US zal dus nooit losgelaten worden en blijft voor Nederland van groot belang

Zonder de JSS zou het tamelijk moeilijk geworden zijn om deel te kunnen nemen. Vanuit de Marine werd dit duidelijk naar voren gebracht.
Of Hennis destijds de JSS werkelijk had willen verkopen? Denk het maar niet, dit zou een enorm kapitaal verlies opgeleverd hebben. Ze paste gewoonweg een truc toe om de 2e kamer er een stokje voor te laten steken en er wat geld bij zou komen.

Al heeft het Leger niet veel meer te bieden een volledig bataljon met 1000 mariniers, de beide LPD's en de JSS is een welkome ondersteuning.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Voelen doe ik er niets bij, zie het vanuit geschiedenis en politiek opzicht als imperialisme

Ik zie het ook vanuit de geschiedenis maar zie niets als imperialisme.
West-Duitsland was volgens u dus een imperialistische mogendheid...

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Ik ben een provinciale Zuid Hollander, ben ik dan slachtoffer van Nederlands imperialisme? Zijn Brabanders, Limburgers en voor mij part Friezen dan slachtoffers van Nederlands imperialisme?
Voel ik dan specifiek mijzelf als Zuid Hollander dan tekortgedaan?
Hetzelfde geldt ook voor onze zuiderburen.
Maar ik ben wel van mening dat het de Vlamingen zelf zijn die in vrijheid moeten kunnen kiezen op enig geschikt moment voor of tegen samengaan.

Een paar honderd jaar geleden en slechts 15 jaar samen geweest, er is gewoonweg geen enkele basis.
Het lijkt mij ridicuul te denken dat de Vlamingen zich eerst loswerken van België en zich vervolgens aan zouden sluiten bij Nederland. Wat ze bereikt hebben geven ze vervolgens weer op.

Zie België niet zomaar uit elkaar vallen, maar goed zou dat gebeuren heb ik groot respect voor de Vlamingen als volk. Geven ze dat op door zich aan te sluiten bij Nederland en Nederlanders worden geef ik geen cent voor ze en zijn ze hun naam niet waard.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Ik zie het ook vanuit de geschiedenis maar zie niets als imperialisme.
West-Duitsland was volgens u dus een imperialistische mogendheid...

Ingeval Vlaanderen praten we over een paar honderd jaar geleden en slechts 15 jaar iets gedeeld in pakweg .... 400 jaar

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Ik zie het ook vanuit de geschiedenis maar zie niets als imperialisme.
West-Duitsland was volgens u dus een imperialistische mogendheid...

Het onderstaande een keer opgeslagen ivm militaire geschiedenis
Het komt uit een doctoraalscriptie, moet nog even zoeken naar het document.


CONCLUSIES
Alvorens in het laatste hoofdstuk in ogenschouw te nemen in welke richtingen men zich verdere ontwikkeling van de Nederlands-Vlaamse relatie zou kunnen voorstellen, is het tijd enkele conclusies uit het voorgaande te formuleren. Zoals aangekondigd in de inleiding, hebben deze conclusies betrekking op de vraag hoe de Nederlandse betrekkingen met zijn Zuiderburen (die van invloed zijn op de toekomstige machtspolitieke positie van Nederland in Europa) kunnen worden gekarakteriseerd, en op de vraag of deze betrekkingen zullen intensiveren door de Belgische staats-hervormingen en de oprichting van een Europa der Regio's.

De onverenigbaarheid van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden is door de loop van de geschiedenis een 'self-fulfilling prophecy' geworden. Door externe oorzaken kwam de scheiding tot stand, en hij werd in stand gehouden door de gehechtheid aan nationale zelfstandigheid van beide landsdelen. Dit werkte verdere vervreemding van elkaar in de hand. Van naar hereniging strevend politiek idealisme was op regeringsniveau geen sprake.
Samenwerking kon alleen tot stand komen wanneer het eigenbelang van de twee staten overeen kwam, zoals bijvoorbeeld inzake economische schaalvergroting. Op deze wijze kwam de Benelux tot stand, door beide staten gebruikt ter behartiging van hun eigen belangen.

Naarmate Europese samenwerking nog meer voordelen ging brengen, ontstond er een overlap, en het was de Benelux die hierdoor aan betekenis verloor. Idealisme speelde ook hier dus geen rol van betekenis. Dit gold ook voor de Benelux samenwerking op politiek gebied. Omdat behartiging van het nationale belang voorop stond, was er geen aanleiding om de verschillen in politieke cultuur te proberen te overwinnen.

De taaleenheid van Nederland en Vlaanderen was geen politieke factor van betekenis. Omdat de beleving van culturele identiteit in Nederland veel minder bewust is dan in Vlaanderen, was culturele samenwerking voor Nederland geen prioriteit: voor Vlaanderen méér, maar dit past in het Vlaamse eigenbelang van het streven naar autonomie.

Het met de staatshervormingen mogelijk gemaakte Vlaamse buitenlands beleid staat dan ook geheel in het teken van vergroting van deze autonomie. Nederland neemt als belangrijkste, maar niet te grote buurland, een belangrijke plaats in in dit buitenlands beleid.

Aanvankelijk was Nederland niet van plan zich te bemoeien met de interne Belgische problemen, zag het liefst een sterke Belgische staat, en heeft er dus geen belang bij het Vlaamse autonomiestreven te ondersteunen. Om deze reden was Nederland slecht voorbereid op de nieuwe situatie, die Nederland voor een voldongen feit plaatste. Nederland zal alleen met Vlaanderen samenwerken waar het dit voor zichzelf voordelig acht: de Nederlandse doelstellingen zijn er niet door veranderd.

De voornaamste bevoegdheid van Vlaanderen is cultuur: om deze reden had de staatshervorming versteviging van de culturele samenwerking tot gevolg, zoals de oprichting van de Nederlandse Taalunie. Gezien de Nederlandse niet-priorisering van culturele samenwerking bleef dit initiatief echter in de uitwerking veelal steken bij goede bedoelingen. Om deze reden komt effectieve belangenbehartiging van de positie van het Nederlands in de Europese instellingen ook niet uit de verf. Voor economische samenwerking waren de gevolgen echter nadelig, omdat de Walen zich in de Benelux in het nauw gedreven voelden.

Vlaanderen gebruikt het concept van het Europa der Regio's, waarmee het beginsel van regionale soevereiniteit erkend wordt, om zijn eigen autonomiestreven kracht bij te zetten. Het Europa der Regio's kan echter niet vormgegeven worden als de machtsbasis ervoor ontbreekt.
Zolang deze machtsbasis niet tot stand gekomen is, is het voor Nederland nog van weinig betekenis. Wanneer het ooit gevormd zal zijn, heeft het alleen consequenties voor de buitenlandse betrekkingen van Nederland, maar niet voor de binnenlandse, zolang Nederland geen regio's op zijn grondgebied
invoert.

Tenslotte
In deze scenario's zijn mogelijkheden geschetst, geen voorspellingen. De toekomst zou zich op een heel andere wijze kunnen presenteren dan hier aangegeven. Er kunnen wel enkele constanten in de scenario's worden aangewezen, die steeds terug lijken te komen. Hiermee zal in de toekomst dan in elk geval rekening moeten worden gehouden:

1.Vlaanderen streeft hoe dan ook naar zoveel mogelijk autonomie. Dit houdt in dat Nederland altijd te maken zal hebben met een nieuwe zuiderbuur, die zich politiek actief opstelt.

2.Frankrijk is de natuurlijke bondgenoot van Wallonië: enerzijds vanwege de taalgemeenschap, anderzijds omdat Frankrijk door de geschiedenis heen altijd geïnteresseerd is geweest in invloed in de Lage Landen.

3.Het Europa der Regio's kan niet gerealiseerd worden indien de machtsbasis ervoor ontbreekt. Aangezien het concept voor de grotere lidstaten niet aantrekkelijk lijkt, kan het derhalve alleen gerealiseerd worden indien deze lidstaten in de minderheid zullen zijn, dus na toetreding van nieuwe, kleinere lidstaten.

4.Nederland is alleen geïnteresseerd in samenwerking met Vlaanderen in situaties waarin het eigenbelang daarmee gediend is. In Nederland spelen idealistische gedachten aan een 'Groot-Nederland', evenmin als nationalisme, een rol in de buitenlandse politiek ten aanzien van Vlaanderen.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Het onderstaande een keer opgeslagen ivm militaire geschiedenis
Het komt uit een doctoraalscriptie, moet nog even zoeken naar het document.


CONCLUSIES
Alvorens in het laatste hoofdstuk in ogenschouw te nemen in welke richtingen men zich verdere ontwikkeling van de Nederlands-Vlaamse relatie zou kunnen voorstellen, is het tijd enkele conclusies uit het voorgaande te formuleren. Zoals aangekondigd in de inleiding, hebben deze conclusies betrekking op de vraag hoe de Nederlandse betrekkingen met zijn Zuiderburen (die van invloed zijn op de toekomstige machtspolitieke positie van Nederland in Europa) kunnen worden gekarakteriseerd, en op de vraag of deze betrekkingen zullen intensiveren door de Belgische staats-hervormingen en de oprichting van een Europa der Regio's.

De onverenigbaarheid van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden is door de loop van de geschiedenis een 'self-fulfilling prophecy' geworden. Door externe oorzaken kwam de scheiding tot stand, en hij werd in stand gehouden door de gehechtheid aan nationale zelfstandigheid van beide landsdelen. Dit werkte verdere vervreemding van elkaar in de hand. Van naar hereniging strevend politiek idealisme was op regeringsniveau geen sprake.
Samenwerking kon alleen tot stand komen wanneer het eigenbelang van de twee staten overeen kwam, zoals bijvoorbeeld inzake economische schaalvergroting. Op deze wijze kwam de Benelux tot stand, door beide staten gebruikt ter behartiging van hun eigen belangen.

Naarmate Europese samenwerking nog meer voordelen ging brengen, ontstond er een overlap, en het was de Benelux die hierdoor aan betekenis verloor. Idealisme speelde ook hier dus geen rol van betekenis. Dit gold ook voor de Benelux samenwerking op politiek gebied. Omdat behartiging van het nationale belang voorop stond, was er geen aanleiding om de verschillen in politieke cultuur te proberen te overwinnen.

De taaleenheid van Nederland en Vlaanderen was geen politieke factor van betekenis. Omdat de beleving van culturele identiteit in Nederland veel minder bewust is dan in Vlaanderen, was culturele samenwerking voor Nederland geen prioriteit: voor Vlaanderen méér, maar dit past in het Vlaamse eigenbelang van het streven naar autonomie.

Het met de staatshervormingen mogelijk gemaakte Vlaamse buitenlands beleid staat dan ook geheel in het teken van vergroting van deze autonomie. Nederland neemt als belangrijkste, maar niet te grote buurland, een belangrijke plaats in in dit buitenlands beleid.

Aanvankelijk was Nederland niet van plan zich te bemoeien met de interne Belgische problemen, zag het liefst een sterke Belgische staat, en heeft er dus geen belang bij het Vlaamse autonomiestreven te ondersteunen. Om deze reden was Nederland slecht voorbereid op de nieuwe situatie, die Nederland voor een voldongen feit plaatste. Nederland zal alleen met Vlaanderen samenwerken waar het dit voor zichzelf voordelig acht: de Nederlandse doelstellingen zijn er niet door veranderd.

De voornaamste bevoegdheid van Vlaanderen is cultuur: om deze reden had de staatshervorming versteviging van de culturele samenwerking tot gevolg, zoals de oprichting van de Nederlandse Taalunie. Gezien de Nederlandse niet-priorisering van culturele samenwerking bleef dit initiatief echter in de uitwerking veelal steken bij goede bedoelingen. Om deze reden komt effectieve belangenbehartiging van de positie van het Nederlands in de Europese instellingen ook niet uit de verf. Voor economische samenwerking waren de gevolgen echter nadelig, omdat de Walen zich in de Benelux in het nauw gedreven voelden.

Vlaanderen gebruikt het concept van het Europa der Regio's, waarmee het beginsel van regionale soevereiniteit erkend wordt, om zijn eigen autonomiestreven kracht bij te zetten. Het Europa der Regio's kan echter niet vormgegeven worden als de machtsbasis ervoor ontbreekt.
Zolang deze machtsbasis niet tot stand gekomen is, is het voor Nederland nog van weinig betekenis. Wanneer het ooit gevormd zal zijn, heeft het alleen consequenties voor de buitenlandse betrekkingen van Nederland, maar niet voor de binnenlandse, zolang Nederland geen regio's op zijn grondgebied
invoert.

Tenslotte
In deze scenario's zijn mogelijkheden geschetst, geen voorspellingen. De toekomst zou zich op een heel andere wijze kunnen presenteren dan hier aangegeven. Er kunnen wel enkele constanten in de scenario's worden aangewezen, die steeds terug lijken te komen. Hiermee zal in de toekomst dan in elk geval rekening moeten worden gehouden:

1.Vlaanderen streeft hoe dan ook naar zoveel mogelijk autonomie. Dit houdt in dat Nederland altijd te maken zal hebben met een nieuwe zuiderbuur, die zich politiek actief opstelt.

2.Frankrijk is de natuurlijke bondgenoot van Wallonië: enerzijds vanwege de taalgemeenschap, anderzijds omdat Frankrijk door de geschiedenis heen altijd geïnteresseerd is geweest in invloed in de Lage Landen.

3.Het Europa der Regio's kan niet gerealiseerd worden indien de machtsbasis ervoor ontbreekt. Aangezien het concept voor de grotere lidstaten niet aantrekkelijk lijkt, kan het derhalve alleen gerealiseerd worden indien deze lidstaten in de minderheid zullen zijn, dus na toetreding van nieuwe, kleinere lidstaten.

4.Nederland is alleen geïnteresseerd in samenwerking met Vlaanderen in situaties waarin het eigenbelang daarmee gediend is. In Nederland spelen idealistische gedachten aan een 'Groot-Nederland', evenmin als nationalisme, een rol in de buitenlandse politiek ten aanzien van Vlaanderen.

Juist om bovengenoemde redenen moet de zaak overhoop worden gegooid

Te veel wordt er gehandeld volgens oude idealistische denkbeelden.

Deze moeten dus weg. Daarom ook is herstructurering pure noodzaak.

Ik zou daarom nog meer als nu willen pleiten voor openbreken.van bestaande strculturen.

Als bedrijven kunnen.fuseren, dan kunnen ook landen of landsdelen fuseren. De meerwaarde kunt u zelf ook wel bedenken.

Dit stuk is een een sterk gedreven negatief geschreven idealistisch stuk over de verhouding tussen Nederland en België op dit moment. Indien dit zo is, dan moet dit verandert worden.

Het zou goed zijn om naar aanleiding van dit stuk een plan van aanpak te maken de pijnpunten we te nemen. Doelstelling is uiteraard om synergie te krijgen door oprichting van nieuwe structuren. Niet dus blijven hangen in oude structuren. Het is opvallend dat met name in het militaire denken er nog steeds een hokjesgeest heerst.

Over de taalunie gesproken, dit instrument functioneerd op een excellentie manier.
Ik ben erg blij er mee. Het biedt kansen over dr grenzen heen.

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Ingeval Vlaanderen praten we over een paar honderd jaar geleden en slechts 15 jaar iets gedeeld in pakweg .... 400 jaar

En die 15 jaar VKN wordt door de meeste Vlamingen gezien,
als een verschrikkelijke overheersing van die verrekte Ollanders.
Het onderwijs en de opvoeding heeft dit eenwen zo ingegoten.
Daarom heb je helemaal gelijk, dat een herstel van het VKN
of een samengaan van Vlaanderen met Nederland een utopie is
en nog vele jaren zo zal blijven.

Nederland doet al eeuwen zaken met heel veel landen en
met Belgie is dat nog nooit goed gelukt.
De vraag blijft ,hoe komt dat?
Het antwoord op deze vraag ,zal aangeven hoe groot de afstand tussen onze beide landen is.

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Juist om bovengenoemde redenen moet de zaak overhoop worden gegooid

Te veel wordt er gehandeld volgens oude idealistische denkbeelden.

Deze moeten dus weg. Daarom ook is herstructurering pure noodzaak.

Ik zou daarom nog meer als nu willen pleiten voor openbreken.van bestaande strculturen.

Als bedrijven kunnen.fuseren, dan kunnen ook landen of landsdelen fuseren. De meerwaarde kunt u zelf ook wel bedenken.

Dit stuk is een een sterk gedreven negatief geschreven idealistisch stuk over de verhouding tussen Nederland en België op dit moment. Indien dit zo is, dan moet dit verandert worden.

Het zou goed zijn om naar aanleiding van dit stuk een plan van aanpak te maken de pijnpunten we te nemen. Doelstelling is uiteraard om synergie te krijgen door oprichting van nieuwe structuren. Niet dus blijven hangen in oude structuren. Het is opvallend dat met name in het militaire denken er nog steeds een hokjesgeest heerst.

Over de taalunie gesproken, dit instrument functioneerd op een excellentie manier.
Ik ben erg blij er mee. Het biedt kansen over dr grenzen heen.

Fusies kunnen alleen ontstaan en effectief zijn, als nut en noodzaak voor beide partijen van toepassing en duidelijk is.
Alleen als je duidelijk kunt maken dat 1 plus 1, 3 oplevert en
geen 2 ,dan is een een basis voor een fusie.
Zo niet dan is de weerstand tot verandering zo groot ,dat er alleen maar problemen ontstaan.
Bij fusies is er altijd sprake van culturele verschillen en dat zijn de moeilijkste elementen om tot een goed fusie-proces te komen.
Daarom zal alleen strategische en economische motieven tot een fusie kunnen leiden en zal er sprake moeten zijn van een win -win situatie.
Dit zijn mijn ervaringen vanuit mijn werk en ik neem aan dat dit niet alleen voor bedrijven geldt ,maar ook voor staten.
In het geval van staten ,zal het nog veel complexer zijn.

[Spinoza]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Bijvb.:

Het verschil is wel dat mijn mening is gevormd door de paar jaar dat ik in Vlaanderen heb gewoond.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Juist om bovengenoemde redenen moet de zaak overhoop worden gegooid

Te veel wordt er gehandeld volgens oude idealistische denkbeelden.

Deze moeten dus weg. Daarom ook is herstructurering pure noodzaak.

Ik zou daarom nog meer als nu willen pleiten voor openbreken.van bestaande strculturen.

Als bedrijven kunnen.fuseren, dan kunnen ook landen of landsdelen fuseren. De meerwaarde kunt u zelf ook wel bedenken.

Dit stuk is een een sterk gedreven negatief geschreven idealistisch stuk over de verhouding tussen Nederland en België op dit moment. Indien dit zo is, dan moet dit verandert worden.

Het zou goed zijn om naar aanleiding van dit stuk een plan van aanpak te maken de pijnpunten we te nemen. Doelstelling is uiteraard om synergie te krijgen door oprichting van nieuwe structuren. Niet dus blijven hangen in oude structuren. Het is opvallend dat met name in het militaire denken er nog steeds een hokjesgeest heerst.

Over de taalunie gesproken, dit instrument functioneerd op een excellentie manier.
Ik ben erg blij er mee. Het biedt kansen over dr grenzen heen.

U kunt dit zien als sterk gedreven negatief, maar als u kijkt naar de gevoerde politiek door Nederland lijkt het mij meer objectief proberen waarnemen wat er speelt.

Het militaire denken, wel dit wordt vooral eerst bepaald door de politiek. Deze volgt de richting welke de politiek aangeeft. Het militaire denken volgt slechts en vult dit als zodanig in.
De samenwerkingsverbanden welke Defensie aangaat zijn een politiek gegeven, het kan en mag dit niet op eigen initiatief.
De doctrines welke Defensie opstelt worden ingegeven door de politiek en zijn een uitvoering daarvan.

(Het kan zelfs betekenen dat de Krijgsmacht een opdracht van de politiek uit dient te voeren waar het vanuit haar kennis van zaken weet dat dit onverantwoordelijk is. Srebrenica is daar een voorbeeld van. Het Leger wist dat het als ratten in de val zou komen te zitten. Toch ging het Leger op pad daar het ondergeschikt is aan de politiek en een opdracht uit dient te voeren als de politiek dit bepaalt)

Een ministerie van Defensie heeft niet zo heel veel te zeggen. Wanneer er belangrijke zaken aan de orde zijn kunt u dit merken aan het ministerie welke de hoofdtoon zet, het woord voert en welke minister als eerste ondertekend staat ... het ministerie van buitenlandse zaken. In zulk een geval voert Koenders het woord en mag Hennis er slechts naast zitten.
(Bij missies gaat er dan ook altijd een sterke delegatie van het ministerie van Buitenlandse Zaken mee op pad).
Vaak zijn er drie tot vier ministeries bij betrokken. Alleen bij zaken van minder belang kan/mag Hennis op eigen gezag, ondertekend door haar een document naar buiten brengen.

Bedrijven die fuseren zijn een mondiaal gegeven en gaat over grenzen heen - NL/UK Shell, Holland Signaal/Thales - met specifieke landen/volken heeft dit niet iets van doen.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

En die 15 jaar VKN wordt door de meeste Vlamingen gezien,
als een verschrikkelijke overheersing van die verrekte Ollanders.
Het onderwijs en de opvoeding heeft dit eenwen zo ingegoten.
Daarom heb je helemaal gelijk, dat een herstel van het VKN
of een samengaan van Vlaanderen met Nederland een utopie is
en nog vele jaren zo zal blijven.

Nederland doet al eeuwen zaken met heel veel landen en
met Belgie is dat nog nooit goed gelukt.
De vraag blijft ,hoe komt dat?
Het antwoord op deze vraag ,zal aangeven hoe groot de afstand tussen onze beide landen is.

Probeer er zo neutraal mogelijk naar te kijken, het maakt me overigens niet uit of Vlaanderen en Nederland wel -/of niet samen zouden kunnen gaan.

Aangezien er een flink percentage is bij de Vlamingen, hoe groot?, die ronduit een hekel hebben aan Hollanders (allergisch) lijkt het mij tamelijk moeilijk, zo niet onwaarschijnlijk, dat een samengaan bereikt zou kunnen worden. Dit bagatelliseren is een te gemakkelijke weg.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Klacht van veel buitenlanders is de directe houding van de Nederlanders, dit moeten we laten varen of leren te beheersen. Is veel beter

Wel, als een Belg problemen daarmee heeft hij dat eveneens met Zweden en met Noren.
Wat merkte de Zweedse commandant aan boord van LPD Hr. Ms, Johan de Witt daarover op? De samenwerking vlotte mee goed daar zowel Zweden als Nederlanders beiden direct zijn, een Zweed bij het één en de Nederlander bij het ander.
Wat een Belg dus als bot ervaart wordt bij deze drie landen als een pré gezien in de onderlinge samenwerking.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Klacht van veel buitenlanders is de directe houding van de Nederlanders, dit moeten we laten varen of leren te beheersen. Is veel beter

Dat Nederlanders met een andere cultuur er rekening mee dienen te houden is zondermeer logisch. Daarentegen geldt dit eveneens voor landen die met een Nederlandse cultuur samenwerken.

Makkelijk is dit niet. De Aussies hadden er bijvoorbeeld soms grote moeite mee tijdens Afghanistan. Voor een Australiër is het onbestaanbaar dat een minder in rang zijnde officier hem na verloop van tijd aanspreekt bij de voornaam als ze elke dag, maand na maand, gezamenlijk optrekken (op kantoor in hetzelfde hok)