Einstein

[harriechristus]

63 - De innerlijke wereld als een concreet tijdsbewustzijn.

Als men het met name over de concrete werkelijkheid heeft, dus een ding of ons lichaam, dan vergeet men helemaal dat zoiets slechts voor een moment bestaat in de tijd en even later veranderd is in iets anders.
Het is dan verdwenen en er is iets anders voor in de plaats gekomen.

Het ding is dus alleen maar ruimtelijk concreet, maar niet concreet in de tijd. Terwijl ons bewustzijn, onze kennis, grotendeels berust op een tijdsbewustzijn van alles wat we hebben meegemaakt. We kunnen de dingen alleen herkennen omdat we ze al vele malen eerder hebben gezien. Her-kennen betekent ook: opnieuw kennen.

Kennen berust op de herinnering die als vele beelden (indrukken) in onze hersenen zijn opgeslagen, maar niet als zijnde de dingen zelf, maar als visuele beelden, of in het algemeen als zintuiglijke waarneming, dus als schijn.

Daarom is het goed een onderscheid te maken tussen een concreet zijn in de ruimte (materieel) en een concreet zijn in de tijd (zintuiglijk of ideëel).

[harriechristus]

64 - Het ideële is rijker dan het materiële.

Ons tijdsbewustzijn is veel rijker qua inhoud dan het zogenaamde concrete ruimtelijk bewustzijn, want elke tijdsduur is een veelheid van ruimtelijke vormen. De tijd omvat dus de ruimte, maar als een veelheid daarvan.

Het ideële is dus veel rijker dan het zogenaamde materiële dat slechts één moment van NU is in de tijd, en als het er is, even later al weer verdwenen is om ideëel te zijn als herinnering.

We kunnen terug kijken in de tijd.

En hier kunnen we dan ook even mooi terugkeren tot Einstein (anders zouden we die haast vergeten): als we heel ver het heelal inkijken kunnen we daar sterrenstelsels zien, die als materiële realiteit allang verdwenen zijn, maar als licht, dus als schijn, nog steeds bestaan.
We kunnen aldus in het verre verleden kijken.
Het licht van die sterren uit het verre verleden is dus een herinnering. Niet opgeslagen in onze hersenen, maar opgeslagen als licht in een lange reis in het heelal naar ons toe.

[harriechristus]

65 - De schijn is hoger en concreter dan de materie.

Maar het is duidelijk dat achter deze schijn van het licht een materiële werkelijkheid schuilt, die echter is verdwenen.
Materiële werkelijkheid en schijn vormen een eenheid. Ze horen bij elkaar en daarbij wordt over het algemeen de materiële werkelijkheid als het ware en echte beschouwd en de schijn als het onwezenlijke, hoewel de schijn ons bewustzijn is en dus hoger dan de bewusteloze materie.
Bovendien is de materie slechts een moment in de tijd en heeft de tijd veel meer inhoud, want deze omvat alle ruimtelijke vormen die elkaar in de beweging van de tijd opvolgen.

Het zou dus wel eens andersom kunnen zijn, namelijk dat de schijn als hoger en meer inhoud het eigenlijke concrete is en de zogenaamde materie het abstracte.

Dit wordt ook al in de wetenschap gezegd, waar de tijd een hogere dimensie is, dus meer is dan de ruimte, dus meer is dan het materiële.
Maar dit wordt toch niet goed beseft.

[AsGardSGO]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Opnieuw hoor ik weer geen enkel inhoudelijk argument, maar wel beledigingen, zoals gewoonlijk.

Oh ja beste... zoals we ook enkel van u mogen verwachten beperken uw bijdragen zich enkel tot praat en redenaties die je vaak in een psychiaterie hoort met dat verschil dat die van u er zeker wel in thuishoren.

Verder kan het me geen barst meer schelen wat anderen denken van mij of niet; ik spreek mijn mening en die is wat mij betreft altijd onderbouwd of inhoudelijk. Of jij of wie dan ook dat nu erkent of niet.

[Alboreto]

Oorspronkelijk geplaatst door AsGardSGO

Oh ja beste... zoals we ook enkel van u mogen verwachten beperken uw bijdragen zich enkel tot praat en redenaties die je vaak in een psychiaterie hoort met dat verschil dat die van u er zeker wel in thuishoren.

Verder kan het me geen barst meer schelen wat anderen denken van mij of niet; ik spreek mijn mening en die is wat mij betreft altijd onderbouwd of inhoudelijk. Of jij of wie dan ook dat nu erkent of niet.

Ge weet toch dat ge tegen een troll bezig zijt?
Laat de sukkelaar zijn monoloog (hoewel het beter in K&K past).

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door AsGardSGO

Oh ja beste... zoals we ook enkel van u mogen verwachten beperken uw bijdragen zich enkel tot praat en redenaties die je vaak in een psychiaterie hoort met dat verschil dat die van u er zeker wel in thuishoren.

Verder kan het me geen barst meer schelen wat anderen denken van mij of niet; ik spreek mijn mening en die is wat mij betreft altijd onderbouwd of inhoudelijk. Of jij of wie dan ook dat nu erkent of niet.

Die mening van jou is niet onderbouwd, noch heeft het enige inhoud.

Het is weer opnieuw een belediging.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Ge weet toch dat ge tegen een troll bezig zijt?
Laat de sukkelaar zijn monoloog (hoewel het beter in K&K past).

Opnieuw een belediging van Alboreto, die ook niks anders weet te produceren dan dat.

[harriechristus]

66 - Bestaan er zelfstandige lichtwezens?

Nochtans kan men zich natuurlijk afvragen of de schijn zonder eenheid met een materiële werkelijkheid een eigen bewustzijn heeft.
Ik bedoel: stel dat er in die verre sterrenstelsels ook bewoonde planeten zijn geweest, dan zal het licht van die wezens natuurlijk ook tot ons komen. Zullen die wezens dan als lichtwezens door het heelal vliegende, zich dat bewust zijn?

Dat is niet zo vreemd om te denken, want ten eerste was Martin Gardner al van mening dat de waarneming van Einstein schijn was (zonder daar achter liggende werkelijkheid), dus een vrije, zelfstandige schijn.
En ten tweede is de schijn concreter, dus met meer inhoud dan de zogenaamde materiële werkelijkheid, want de schijn is de hogere dimensie van de tijd.
En ten derde is juist de schijn de wereld van het bewustzijn en niet de materie.

Hoewel in het laatste geval de schijn van het licht dat door het heelal vliegt pas schijn wordt voor ons, als we dat licht waarnemen.
Maar als deze schijn van het licht zelf de schijn is van levende wezens, kunnen deze dan zichzelf niet waarnemen?
Zelfs als ze hun materieel lichaam hebben achter gelaten in de tijd en in de ruimte.

[harriechristus]

67 - Oppervlakkige schijn of volledige schijn.

Wij moeten hier echter wel bedenken dat het licht dat van andere sterren en wezens tot ons komt, slechts de oppervlakkige schijn is van het lichaam, dus alleen de buitenkant en niet het volledige ding en de volledige persoon.
En ook is het licht over zulk een enorme afstand zeer verdund.

Of het zou zo moeten zijn dat wel degelijk de hele persoon wordt overgeseind en met name op het niveau van de microkosmos door de microwezens en wij nog niet in staat zijn dat laatste op te vangen.
Het licht is immers bedoeld als communicatie en dan ligt het voor de hand dat de ware communicatie volledig moet zijn, dus zo dat het hele lichaam zichzelf moeten kunnen uitstralen, dus zo dat de tijd (de ideële straling) de volledige ruimtelijke materialiteit openbaart. De ene volledig over gaat in de ander.

Is dat het geval dan zou er ook sprake kunnen zijn van het bewustzijn van lichtwezens.
Blijft wel het probleem van de enorme verdunning op zeer grote afstand.

[harriechristus]

68 - De enorme vermeerdering der schijnwezens.

Een mogelijke oplossing is hier dat de verdunning aangevuld wordt vanuit de inwendige oneindigheid van de microkosmos, die immers alle informatie bezit van de kosmos en alle wezens en dingen daarin.

Een ander fenomeen is de enorme vermeerdering, want door het licht wordt van elk ding en elk mens en elk wezen en enorme hoeveelheid lichtwezens het heelal ingestuurd, omdat elk ding en wezen in elk punt van het heelal waarneembaar is (voor zover er geen object tussen zit en het licht ongestoord zijn gang kan gaan).

Dit fenomeen doet zich ook voor in de theorie van Einstein, waarin er immers even zoveel heelallen zijn als waarnemers en er dus van elk ding en wezen eindeloos veel moeten zijn*.
Want elk wezen en elk ding wordt door even zovele andere wezens en dingen anders waargenomen. Door andere wezens bewust en door andere dingen onbewust.

Ook in de atoomtheorie bestaat deze enorme vermeerdering daar van elk van ons bij eindeloos vele microwezentjes een duplicaat moet zijn, die zelfs hoger ontwikkeld is dan wij van onszelf kennen, dus niet verdund, maar juist verdicht en sterker verdicht naar mate we dieper de microkosmos in duiken. Dus bij steeds kleinere culturen.
Toegepast op het licht zou dit dan de verdunning op kunnen lossen.


*Dit zou dan een gedeeltelijke oplossing zijn van de tegenstrijdigheid van Einstein, maar niet helemaal, waarover later.

[harriechristus]

69 - Er bestaat geen materie: alles is schijn.


Als we echter verder bedenken dat er overal microwezentjes wonen in de microkosmos, dan zou alles dus zintuiglijk waargenomen worden en alles dus eigenlijk uit zintuiglijke schijn bestaan en er dus eigenlijk geen bewusteloze materie bestaan.

De zogenaamde materie is dan alleen een ruimtelijk concrete of volledige vorm van zintuiglijke schijn.
Dat is eigenlijk ook al voor ons zo, want wij nemen de zogenaamde materie zintuiglijk waar en er is nog nooit bewezen dat er werkelijk zoiets als materie bestaat, dus zelfstandig en los van ons.
Dat kunnen we hoogstens denken dat het zo is, maar per definitie niet waarnemen, want waarnemende wordt de materie iets anders: zintuiglijke schijn.

Kortom: mijn stelling is dat de zogenaamde materie niet bestaat en als gedachte dus eigenlijk metafysisch is.
Juist de zogenaamde veronderstelde en dus gedachte materie is zuiver geestelijk (dus precies het tegendeel wat de materialisten denken).
Wat de materie feitelijk is is schijn, zintuiglijke schijn.

Alleen de schijn is werkelijk.

Deze schijn zit tussen geest en materie in en is de eenheid van beiden. Ze is namelijk niet zo concreet (vast) als de (gedachte) materie, maar ook niet zo dun en ijl (helemaal niets) als de geest.
Maar ook is ze hoger dan beiden, want ze is de enige die ook werkelijkheid is, namelijk de werkelijkheid van het zintuiglijk bewustzijn.
En de materie en de geest denken wij slechts (hier even afgezien van het feit dat het denken uiteindelijk toch het hoogste is).

[QRANDAR]

Knip

[AsGardSGO]

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Ge weet toch dat ge tegen een troll bezig zijt?
Laat de sukkelaar zijn monoloog (hoewel het beter in K&K past).

Had ik waarschijnlijk moeten weten maar ja soms wat sterker als mezelf

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door QRANDAR

STOP MET NADENKEN EN GA EENS GOED NEUKEN MET EEN GEIL WIJF VOOR GE VOLLEDIG ZOT WORDT ONNOZELAAR.
EINSTEIN IS EEN HELE GROTE......OP ZIJN THEORIE HEBBEN WE KUNNEN BOUWEN EN BOUWEN WE NOG.

harriechristus is veel groter dan Einstein.

Aan het taalgebruik herkent men de mens.

[Ars_Nova]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ons tijdsbewustzijn is veel rijker qua inhoud dan het zogenaamde concrete ruimtelijk bewustzijn, want elke tijdsduur is een veelheid van ruimtelijke vormen. De tijd omvat dus de ruimte, maar als een veelheid daarvan.

Niet iedereen heeft dezelfde perceptie van tijd, Harrie...
En voor één persoon kan het ook al verschillen al naargelang het moment...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Ars_Nova

Niet iedereen heeft dezelfde perceptie van tijd, Harrie...

ik hoor hier echter geen tegenargument tegen wat ik zelf beweerd heb.

En voor één persoon kan het ook al verschillen al naargelang het moment...

ook hier hoor ik geen inhoud wat dan verschillend is.

[harriechristus]

70 - Schijn op zichzelf en schijn voor anderen.

Alles is schijn, maar toch kunnen we daarin een onderscheid maken in hoe de schijn voor zichzelf is als object en hoe wij die schijn waarnemen als subject.

Want als object (ding) is de schijn dus geen materie, maar schijn, dus bewustzijn en wel voor ons. Maar als zodanig (los van ons) is het ding zelf toch te primitief om zichzelf goed en volledig waar te nemen, want het ding is geen levend wezen (zo kan een steen niet zijn eigen valsnelheid berekenen, maar wij wel).

Terwijl als wij een ding waarnemen, dat ding in ons deel wordt van ons zeer gecompliceerd lichaam en wij dus wel een zeer goed bewustzijn van een ding hebben, veel beter dan het ding van zichzelf heeft.

Aldus is het toch zo dat het ding voor zichzelf in zeer grote mate bewusteloos is, bewusteloze schijn, die echter toch bestaat, en deze bewusteloze schijn (eigenlijk een paradox) is wat wij materie noemen: iets wat bestaat en toch geen bewustzijn is voor zichzelf, maar wel voor ons.

Het is pas bewustzijn als het gereflecteerd is in een levend wezen. Dus voor zover het in een eenheid met een levend wezen bestaat of vele levende wezens.
En omdat er overal microwezens zijn, kunnen we zeggen dat alle materie gereflecteerd is, een met de microwezens en dus schijn is als bewustzijn.
Aldus kan zelfs de meeste primitieve en dunne schijn toch als bewustzijn zijn, dus bijvoorbeeld de dunne en eenvoudige schijn van een levend wezen van een verre ster dat tot ons komt door een telescoop, die niet alleen door ons wordt waargenomen, maar ook door de microwezens op zijn lange reis en daarin een bewust leven heeft.

[harriechristus]

Goed om het verschil te kennen.

Dat wij de materie abstraheren tot iets bewusteloos, dat ligt in ons zo te doen. De vraag is of dat werkelijk zo is. Alle materie is veel meer als bewustzijn, maar niet voor zichzelf, dus niet zo dat een steen zou kunnen zien, maar het is als bewustzijn voor anderen, voor levende wezens.
Dus het is dan toch goed dat onderscheid te kunnen begrijpen: alles is als schijn, als bewustzijn, maar er is een verschil tussen hoe het voor zichzelf is en hoe het voor anderen is.
Voor anderen heeft het dan meer bewustzijn en dat meerdere is op zichzelf bewusteloos, anders zouden we moeten denken dat een steen zelf zijn eigen valsnelheid berekent of de zon zelf zijn eigen stralen ziet of een boom zelf kan praten als wij het zijn die in onze fantasie een boom laten praten.
Of zo dat onze computer zou begrijpen wat wij ermee uitspoken.
Dat is niet zo.

71 - Wie is dat IK die waarneemt?

Nu kun je je wel afvragen wie die schijn eigenlijk waarneemt. Wie ziet er eigenlijk en wie hoort er eigenlijk en wie ruikt proeft en betast er eigenlijk?
Wie is die IK die zichzelf zo vaak noemt, maar toch een raadsel is?

Het IK als algemene schijn.

Nu als alles eigenlijk uit bewuste schijn bestaat, dan kan het niet anders zijn dat het IK zelf ook verschijning is en dat het dus de schijn is die zichzelf waarneemt of dat de ene schijn de andere schijn aanschouwt, ervaart.
Het IK is dan niets anders dan de schijn in het algemeen.
We kunnen daarom de schijn net zo goed IK noemen.
De schijn is dan een persoon geworden en wel in zoverre die schijn ook voldoende ontwikkeld is tot een organisme.
Want een steen heeft geen ik-bewustzijn.
Maar voor zoverre ook een steen een laag bewustzijn heeft, ook schijn is, zou je dan kunnen zeggen dat daar ook een zeer laag ik-principe in aanwezig is. Namelijk de identiteit met zichzelf.

[harriechristus]

72 - Het IK als algemene zintuiglijkheid.

Degene die waarneemt is het IK, die we dan kunnen bepalen als algemene zintuiglijkheid, dus zo dat de ene zintuiglijkheid de andere waarneemt.
Daarvan kunnen we eerst eenvoudige voorbeelden noemen, zoals dat ik zelf warm moet zijn om iets als koud waar te nemen of omgekeerd koud om iets als warm waar te kunnen nemen of hard om iets als zacht waar te nemen en zacht om iets als hard waar te nemen.
Dus volgens de idee der dialectiek, de leer der tegenstelling.

Ook met kleuren gaat dit op dat elke kleur zijn eigen tegenstelling heeft.
Smaken zijn ook vrij beperkt en eenvoudig in zoet, zuur, zout en bitter, al zou ik niet weten wat hier de precieze tegenstellingen zijn. Maar met geuren wordt dat wat moeilijker, vanwege de enorme hoeveelheid daarvan, maar we mogen veronderstellen dat daarbij een zelfde soort dialectiek aanwezig is.
Maar met geluiden moet het wel de algehele stilte zijn, dus eigenlijk alleen maar de ontvankelijkheid voor een geluid, zonder dat het eigen ik de vorm heeft van een tegengeluid, want het is moeilijk voor te stellen dat er steeds geluid in onze hersenen zou zijn.

En bij al die andere waarnemende zintuiglijkheid is het geval dat ik me die niet bewust behoef te zijn.
Ik behoef me niet expliciet warm te voelen om iets als koud waar te nemen. Ik kan echter wel de conclusie trekken dat ik iets als koud voel als dat iets kouder is dan mijn eigen lichaam, dat dus warmer moet wezen.

Ook hier dus dus sprake van bewusteloosheid, namelijk de temperatuur van mijn lichaam.
En ook hier moeten we dus de conclusie trekken dat deze ontbrekende zintuiglijkheid van het eigen lichaam als materie aanwezig is, die wel waargenomen kan worden, maar niet behoeft waar genomen te worden, maar dan toch wel aanwezig is (wat we dan materie noemen: bewusteloze zintuiglijkheid).

En in het algemeen kunnen we dan ook zeggen dat wij slechts heel weinig van ons eigen lichaam ervaren, dat immers een zeer ingewikkeld systeem is waarvan we zo onmiddellijk heel weinig ervaren dan alleen de meest noodzakelijke oppervlakkigheid.
En dan nog het meeste voor zover dan van buiten door onze zintuiglijke organen wordt waargenomen, zonder dat we die zintuigen zelf zintuiglijk waar nemen, noch het functioneren daarvan.

Dus we ervaren zelf niet de dialectiek dat we warm zijn om iets als koud waar te nemen, maar trekken slechts die verstandelijke conclusie.

Dus net zoals een ding, die bewusteloos is, zo zijn wij ook zelf grotendeels bewusteloos.
Maar zoals wij dan wel een groot bewustzijn der dingen kunnen hebben, zo hebben de microwezens op hun beurt een groot bewustzijn van ons, want ze wonen immers in ons lichaam en zij ervaren wel de volledige dialectiek van ons zintuiglijke waarneming, weten wel hoe dat allemaal werkt.

[harriechristus]

73 - Mijn zintuiglijk bewustzijn is zeer klein.

Dus dat alles als bewustzijn is, wil nog niet zeggen dat het mijn bewustzijn moet zijn, want mijn bewustzijn is slechts heel klein in het onnoemelijk grote bestaan, waarvan het meeste dus het bewustzijn van vele anderen is (levende wezens: dieren en mensen en microwezens), dus voor mij onbewust.
Ook hier zien we dus het fenomeen van de bewusteloosheid, namelijk het bewustzijn van de een is bewusteloos voor de ander.
Hier treedt het weten (het geestelijke) in de plaats van het zintuiglijk bewustzijn zelf, want ik weet dat de anderen een eigen zintuiglijk bewustzijn bezitten wat ik zelf niet bezit.
Terwijl het bij het ding andersom is: ik heb meer bewustzijn van het ding dat het ding van zichzelf heeft.
En in dat geval is het ding voor zichzelf als materie (bewusteloos bestaan), wat ik eveneens weet (de materie is dan eigenlijk ook geestelijk).

Het objectieve bewustzijn is gemakkelijker dan het subjectieve zelfbewustzijn.

Ten tweede zien we dat het objectieve bewustzijn van het andere, dus datgene wat van buiten komt, veel gemakkelijker is dan het eigen zelfbewustzijn, dus de toestand waarin de mens zichzelf bevindt.
Zo is het veel gemakkelijker de temperatuur, hardheid of zachtheid, geur en smaak van iets anders waar te nemen dan van zichzelf, want in het laatste geval moet ik ook mezelf tot een uiterlijk object maken en heb ik de indruk de buitenkant waar te nemen en niet het wezenlijke van mezelf als subject.
Voel ik iets als koud, dan voel ik niet mezelf ook meteen als warm.
Het bewustzijn is dan ook gemakkelijker dan het zelfbewustzijn en het laatste treedt dan ook later op in de ontwikkeling.
Zo vragen we ons af of een dier wel zelfbewustzijn heeft.

Het eigen ik als een raadsel.

Zo is het veel gemakkelijker een ander ding of mens te zien dan mezelf te zien.
Wil ik mijn gezicht zien dan heb ik zelfs een spiegel nodig, waarbij ik mezelf eerst moet objectiveren, dus tot een object buiten mezelf maken.
Wil ik mijn eigen hersenen zien dan kan dat zelfs helemaal niet direct en moet een ander dat doen middels een operatie.
Het objectieve, extraverte bewustzijn is gemakkelijker dan het subjectieve bewustzijn.
Datgene wat we onszelf dan noemen: het IK, is slechts een algemene benaming, waarvan we ons kunnen afvragen wat dat IK dan eigenlijk is.