Sanne Smets

[Meuh]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Je wilt het niet begrijpen. Of je daar blij mee bent of niet is uw zaak. Onbegrip komt meestal voor bij wie redeneert in de stijl van 'ik ben er nooit mee geconfronteerd, dus zal het wel hun eigen fout zijn'. Eigen aan egocentrische types die leven op een virtueel eiland met huisje weltevree. Empatisch vermogen is hun niet echt wereldbekend.
Ik begrijp je blijheid.

Met mijn empatisch vermogen is niks mis hoor, dank u.
Sorry dat ik geen begrip kan opbrengen voor een vrouw die haar baby bewust vermoordt...
Moest ze effectief niet geweten hebben dat ze zwanger was en in paniek gehandeld hebben (je kan hier mi echt niet spreken van paniek) dan kon ik er nog enigszins inkomen. Ik keur het dan nog niet goed, integendeel, maar dan kon ik wel begrip opbrengen. Zelfde met dat shaken baby syndroom dat hierboven al aangehaald werd: ik keur dit niet goed, maar ik kan het wel snappen dat het kan gebeuren.
Maar dit specifiek geval, nee.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

heh?
mensen als jij doen me iedere keer ervan bewust zijn dat je nog 1000 tekeningskes mag maken, er zal er toch altijd ene zijn die het dan nog niet begrijpt...

Nyno. Eén tekening is voldoende. Maar dan wel een goei.
Daarbij, het heeft niets met begrijpen te maken. Wat jij uiteindelijk beweert is dat je een waarheid in pacht hebt. Die heb jij niet, ik ook niet.
Het gaat om begrip. En het gaat om emoties, een onbekende jurisdictie, niet in wetten te gieten. Waarbij de mogelijke vader wordt aangevallen, wegens gebrek aan verantwoordelijkheid. En toch doen vrouwen elkaar de das om. Zo lees ik het.

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

heh?
mensen als jij doen me iedere keer ervan bewust zijn dat je nog 1000 tekeningskes mag maken, er zal er toch altijd ene zijn die het dan nog niet begrijpt...

o... jij ook al?

[the_dude]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik hierover moet denken.

Dat meisje is 24 jaar, de perfecte leeftijd om een kind te krijgen, alhoewel carriere tegenwoordig voorrang dient te krijgen. Ik lees ook nergens iets over de vader, is die eigenlijk aanwezig? De procureur eist 20 jaar cel voor een 24 jarige vrouw met als argument dat ze haar ouders een kleinkind afgenomen heeft..


OK kindermoord is erg, maar die vrouw in het ongeluk duwen, kind ten laste, zonder partner, is ook erg. En met een dergelijk perspectief doen mensen domme dingen... de persoonlijke overlevingsdrang is groot.
Dat men een voorbeeld wil stellen snap ik ook, maar een 24jarige jonge vrouw met een heel leven voor zich, tot haar 44e opsluiten tussen criminelen gaat er mij toch wel ver over.


Ik weet niet of ik voor of tegen iemand kan zijn hier. Het is gewoon diep intriest dat de maatschappij geen andere oplossingen had voor deze vrouw toen de nood hoog was.

de rechter is overduidelijk geen al te menselijke mens. Spijtig eerder een normaliteit binnen de justitiële wereld.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Nyno. Eén tekening is voldoende. Maar dan wel een goei.
Daarbij, het heeft niets met begrijpen te maken. Wat jij uiteindelijk beweert is dat je een waarheid in pacht hebt. Die heb jij niet, ik ook niet.
Het gaat om begrip. En het gaat om emoties, een onbekende jurisdictie, niet in wetten te gieten. Waarbij de mogelijke vader wordt aangevallen, wegens gebrek aan verantwoordelijkheid. En toch doen vrouwen elkaar de das om. Zo lees ik het.

Rudo,
Ik zeg hier klaar en duidelijk dat er vrouwen zijn die geen duidelijke zwangerschapssignalen hebben en niet weten dat ze zwanger zijn tot aan de bevalling.
Jouw reply: "Je geeft toch toe dat die geruisloze zwangeren beseffen dat ze zwanger zijn."

Als ik een vierkant teken, en zeg dat dat een vierkant is, ben jij degene die komt vertellen "je geeft toch toe dat je een cirkel hebt getekend".
Als je wetenschappelijk kan onderbouwen dat mijn 'vierkant' irl niet bestaat, en alles toch een cirkel is, doe gerust.

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude

de rechter is overduidelijk geen al te menselijke mens. Spijtig eerder een normaliteit binnen de justitiële wereld.

géén al te menselijke mens?

Is het dan menselijker om - als ik het standpunt van de procureur moet volgen - de grootouders die alreeds hun kleinkind "verloren" zijn, dan ook nog hun dochter af te nemen? Twintig jaar cel betekent dan ook zeker geen kleinkinderen.

Ik vind het uitgangspunt verkeerd en kan me totaal niet inbeelden dat één van mijn dochters willens en wetens hun zwangerschap zouden ontkennen, of het kind vermoorden, maar dan nog zou het voor mij zwaarder wegen dat ze daar 20 jaar voor achter de tralies moeten. IK kan namelijk niet meer voor een vervangkind zorgen..... en zij niet meer voor een kleinkind.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Rudo,
Ik zeg hier klaar en duidelijk dat er vrouwen zijn die geen duidelijke zwangerschapssignalen hebben en niet weten dat ze zwanger zijn tot aan de bevalling.
Jouw reply: "Je geeft toch toe dat die geruisloze zwangeren beseffen dat ze zwanger zijn."

Als ik een vierkant teken, en zeg dat dat een vierkant is, ben jij degene die komt vertellen "je geeft toch toe dat je een cirkel hebt getekend".
Als je wetenschappelijk kan onderbouwen dat mijn 'vierkant' irl niet bestaat, en alles toch een cirkel is, doe gerust.

Nyno, aangezien ik deze week veel tijd heb, en er in mijn straat nogal wat medicijnmannen en medicijnvrouwen gesetteld zijn, zal ik mij informeren of uw vierkant echt zo vierkant is. Ik pak u op uw woorden.

[SDX]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Maar als je geen pijn hebt, terwijl je iets hebt waarbij je doorgaans wel pijn voelt, hoe moet je dan weten dat je naar de dokter moet stappen?
En moet je bij ieder pijntje naar dokter stappen?
Ik ben bijv. redelijk vaak misselijk, heb heel vaak krampen. Dat is ondertussen goed onderzocht geweest. Moet ik nu iedere keer als ik weer een periode van misselijkheid heb naar de dokter om dat iedere keer te laten onderzoeken? Misschien is het wel een zwangerschap, je weet maar nooit. Als ik dan ineens beval zonder dat ik een buikje had of andere signalen kreeg, is het nogal makkelijk om te zeggen dat ik het had moeten weten, ik was immers misselijk geweest... Ik was mss zelfs een aantal kilo's bijgekomen, wat ik dan nog had verwelkomd, aangezien ik dan weer op m'n normale gewicht zat!
Sorry, maar de vrouwen die 'geruisloos' zwanger zijn ervan beschuldigen dat ze hun lichaam niet kennen, lijkt me nogal oneerlijk.

Iemand die geen pijn heeft, terwijl je iets hebt waar je doorgaans wel pijn voelt, zal inderdaad niet naar 'n dokter stappen, en nee, bij ieder pijntje hoef je niet naar 'n dokter, maar dat schreef ik ook niet. Ik schreef; als iemand aanhoudende pijn ervaart (of welk ander signaal van je lichaam dan ook dat aanhoudt), wel weet dat er iets niet goed zit, die signalen herken je als 'iets niet goed zitten in m'n lijf'.
Nee, iedere keer dat je misselijk bent moet je niet opnieuw naar de dokter, omdat je ondertussen wéét wat de oorzaak is van die misselijkheid.

Bovendien heb ik reeds erkend dat er zulke gevallen zijn, waarbij geen enkel 'signaal' aangeeft dat je zwanger bent, ik schreef enkel dat ìk 't me moeilijk kan voorstellen, maar heb 't bestaan ervan niet ontkend. Blijkbaar zijn die gevallen - net als mensen die geen pijn ervaren - uitzonderlijke gevallen, in alle andere gevallen geeft je lichaam signalen, wie die signalen niet opvangt kènt z'n eigen lichaam niet goed (genoeg).
Ik beschuldig de vrouwen die 'geruisloos' zwanger zijn dan ook niet dat ze hun lichaam niet kennen, enkel degenen die niet horen tot de uitzonderingen, over 't algemeen gesproken weet 'n vrouw wel of ze al dan niet zwanger is, net als deze Sanne, ze wist 't immers.

Jij beschrijft 't als 'n karikatuur, ofwel 't ene uiterste, ofwel 't andere uiterste, elk lichaam geeft signalen, de meeste mensen herkennen die en doen er wat mee, en dat betekent niet bij 't minste pijntje naar de dokter lopen, er zijn zoveel andere signalen, honger, moe, loom, futloos, minder energie, stress etc...bij de meeste signalen weet iedereen wel wat de oorzaak is van dat signaal en weten de meesten ook wat te doen, enkel als die signalen aanhouden, steeds terugkeren (zonder dat je reeds 'n dokter geraadpleegd hebt), weet eenieder dat er iets niet goed zit in je lijf, en de meesten gaan er dan ook mee naar 'n arts, net als jij deed trouwens.

Lijkt het jou geen hartverscheurende optie, dan?
Na een hele psychosociale begeleidingsprocedure, waarin je allerhande hulp wordt aangeboden, beslis je toch om het kind weg te geven, niet wetende of dat kind ooit goed gaat terechtkomen, wel wetende dat er ooit allicht een moment komt dat het kind weet dat het geadopteerd is, met vaak alle problemen vandien. En ook niet op die keuze terugkomen (wat binnen een periode nog kan).

Mij lijkt 't dat als iemand 'n 'ongewenst' kind krijgt, je die persoon niet kan dwingen om dat kind zelf te houden, op te voeden, liefde te geven en alle andere dingen die je je kind zou moeten geven, zulke vrouwen zouden er sowieso niets van terecht brengen, net omdat ze 't kind als 'ongewenst' ervaren, mij lijkt 't dan toch 'n betere oplossing om 't kind af te staan dan om 't te vermoorden.

Ergens sta ik daar meer van te kijken dan een moeder die psychisch (acuut) disfunctioneert en in een vlaag van zinsverbijstering, zeer verwarde emoties, stress, hormonale ontregeling en weet ik wat veel nog allemaal, haar kind doodt. (waarbij ik niet zeg dat Sanne in deze situatie verkeerde).
Vergelijk het met shaken infant syndrome: ik vindt het weliswaar totaal verkeerd om in een situatie van gigantische acute stress je kind dood te schudden, maar ik vind het ook raar om ondanks alle begeleiding en ondersteuning die er te verkrijgen valt, toch te beslissen om het kind dan af te staan omdat de stress je teveel is.

Moet ik hier nu uit opmaken dat je 'n (ongewenst) kind doden beter kan begrijpen dan 'n (ongewenst) kind afstaan?



Om bij dit geval te blijven; deze Sanne wist immers dat ze zwanger was, ze had zoveel maanden de tijd om er aan te wennen, om hulp te zoeken, er over na te denken, 'n vrouw die ensceneert dat ze ongesteld is weet dat ze zwanger is, waarom zou ze dit anders ensceneren, ze wou 't geheim houden, 't is haar niet plotsklaps overvallen, dat ze in 1 moment van stress, niet wist wat haar ineens overkwam, niet wetende wat zou gebeuren, in 'n vlaag van zinsverbijstering niet beter wist dan dat ding dat ineens uit haar lijf floepte in 'n kussen te versmoren, daarna verbergen in haar kamer, de boel opruimen, want er komt niet enkel 'n proper gewassen baby naar buiten, later in 't chiro lokaal gaan verbergen, dat allemaal in 'n vlaag van zinsverbijstering of enorme stress?

Nee, ik heb hier geen begrip voor, kan er gen begrip voor opbrengen, zelfs niet als 't in 'n vlaag van zinsverbijstering was, geeft geen licentie om te doden, zoals Steve al eerder aangaf, in hoeverre "zowat doorflippen" een verschoningsgrond kan zijn voor moord.

Iedereen flipt wel eens door zo nu en dan, uitzonderlijke stress kent ook iedereen van tijd tot tijd, 'n vlaag van zinsverbijstering komt ook nogal eens voor, indien dit 'n verschoning zou moeten zijn voor moord...

Mijn conclusie is, en dit is enkel mìjn persoonlijke mening; de meeste vrouwen weten dat ze zwanger zijn �*ls ze zwanger zijn, krijgen ook ruimschoots de tijd om na te denken, oplossingen te zoeken, hulp te zoeken, actie te ondernemen, indien ze daar niet toe in staat is/zijn, dan schort er iets, psychische problemen of koelbloedige moordenaar, zowel 't ene als 't andere is uitzonderlijk gedrag en hoort voor 't 1ste hulp gezocht, 't 2de bestraft.
De uitzonderingen die 'geruisloos' zwanger zijn, zullen ook niet allemaal de neiging hebben om hun kind dan maar te vermoorden.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door the_dude

de rechter is overduidelijk geen al te menselijke mens. Spijtig eerder een normaliteit binnen de justitiële wereld.

Dude, ik meen te mogen zeggen dat je het openbaar ministerie (procureur) verwart met de voorzitter (de rechter).
De procureur was hard. De jury heeft dit niet gevolgd. En de voorzitter volgde de jury.
De procureur kreeg dus ongelijk. Hij wou er een abortus-proces van maken.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Dude, ik meen te mogen zeggen dat je het openbaar ministerie (procureur) verwart met de voorzitter (de rechter).
De procureur was hard. De jury heeft dit niet gevolgd. En de voorzitter volgde de jury.
De procureur kreeg dus ongelijk. Hij wou er een abortus-proces van maken.

Ik heb de indruk dat de rechter ook milder was dan de jury.

[the_dude]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Dude, ik meen te mogen zeggen dat je het openbaar ministerie (procureur) verwart met de voorzitter (de rechter).
De procureur was hard. De jury heeft dit niet gevolgd. En de voorzitter volgde de jury.
De procureur kreeg dus ongelijk. Hij wou er een abortus-proces van maken.

gewoon de eerste post, niet al te deftig, gelezen
een rechter die een 20 jarige vrouw 20 jaar veroordeeld vanwege vermoorden van haar eigen kind heeft zelf ondersteuning nodig; die persoon beschikt niet over voldoende voeling met de werkelijkheid. Als jij hier nu zegt dat de jury nog onmenselijker wenst te oordelen......

[the_dude]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

géén al te menselijke mens?

Is het dan menselijker om - als ik het standpunt van de procureur moet volgen - de grootouders die alreeds hun kleinkind "verloren" zijn, dan ook nog hun dochter af te nemen? Twintig jaar cel betekent dan ook zeker geen kleinkinderen.

Ik vind het uitgangspunt verkeerd en kan me totaal niet inbeelden dat één van mijn dochters willens en wetens hun zwangerschap zouden ontkennen, of het kind vermoorden, maar dan nog zou het voor mij zwaarder wegen dat ze daar 20 jaar voor achter de tralies moeten. IK kan namelijk niet meer voor een vervangkind zorgen..... en zij niet meer voor een kleinkind.

het feit dat die grootouders inderdaad meer inzitten met een gefantaseerd kind ipv met de eigen dochter zegt voldoende.
Ik vrees de eerste post ietwat mislezen te hebben...ik heb gelezen dat de rechter een 24 jarige veroordeeld voor 20 jaar...terwijl het duidelijk over de procureur gaat....Die procureur verdient ons belastingsgeld NIET.
Wie roept die procureur op het matje wegens een wansmakelijk gebrek aan menselijkheid?

[den dinges]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Ze zou een ongelukkige jeugd gehad hebben. Bovendien klagen haar ouders haar aan wegens het ontnemen van een kleinkind. Ik kan me voorstellen dat onder deze omstandigheden adoptie, abortus en andere mogelijkheden sociaal zeer moeilijk waren. Enkel erover denken kon al een probleem opleveren. Tot kindermoord overgaan is niet iets wat je in koele bloede doet. Dat snijdt door je hart, of het kind gewenst was of niet.

Ik heb een miljoen voor je. Kom het maar halen. Waarom bent u er nog niet? Soms is het niet zo simpel om een aangereikte oplossing aan te nemen. Is het nodig om daarvoor een tweede leven volledig kapot te maken? U beseft dat deze vrouw een zombie zal zijn als ze op 44jarige leeftijd uit de gevangenis komt. Een vrouw die nota bene al 24 ongelukkige jaren achter de rug heeft.

Er moet een andere oplossing zijn. Dit lijkt meer op een vorm van inquisitie. 10 jaar huisarrest, verplicht gemeenschapswerk doen en minstens 5 jaar prikpil lijkt me een stuk billijker.

Ze had dat kind aan haar ouders kunnen geven. Iedereen tevreden.
Maar het dood doen ? Hoe kan je daar nu excuses voor vinden ? In een land waar je je kind gewoon kan afstaan als je er niet van wil weten ?

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik hierover moet denken.

Dat meisje is 24 jaar, de perfecte leeftijd om een kind te krijgen, alhoewel carriere tegenwoordig voorrang dient te krijgen. Ik lees ook nergens iets over de vader, is die eigenlijk aanwezig? De procureur eist 20 jaar cel voor een 24 jarige vrouw met als argument dat ze haar ouders een kleinkind afgenomen heeft..


OK kindermoord is erg, maar die vrouw in het ongeluk duwen, kind ten laste, zonder partner, is ook erg. En met een dergelijk perspectief doen mensen domme dingen... de persoonlijke overlevingsdrang is groot.
Dat men een voorbeeld wil stellen snap ik ook, maar een 24jarige jonge vrouw met een heel leven voor zich, tot haar 44e opsluiten tussen criminelen gaat er mij toch wel ver over.


Ik weet niet of ik voor of tegen iemand kan zijn hier. Het is gewoon diep intriest dat de maatschappij geen andere oplossingen had voor deze vrouw toen de nood hoog was.

Voor mij mag deze vrouw de vrijspraak krijgen. Want wie is het grootste slachtoffer? Dit is zijzelf. Het is zij die dit alles een plaats zal moeten geven, zij moet er mee leven.
Haar ouders zie ik niet direct als grote slachtoffers, aangezien zij nog niet gehecht waren aan dit kind, dus kunnen ze het niet missen. Ook hebben zij nog niks geïnvesteerd in dit kind.
Ook het kind -dat uiteraard slachtoffer is- is bijlange niet het grootste slachtoffer, omdat het kind nog geen bewustzijn had. Het enige wat we kunnen hopen voor dat arme kindje is dat het niet afgezien heeft.


In dergelijke zaken is telkens maar 1 groot slachtoffer, en dat is de moeder.
De vaak afwezige vaders kunnen ook niet echt tot slachtoffers gerekend worden: opnieuw: zij waren nog niet gehecht aan dit kind, noch zij hebben er in geïnvesteerd.

In mijn opinie zijn er pas grote slachtoffers wanneer het slachtoffer al een persoonlijkheid had; gehecht was aan meerdere personen (in het bijzonder zijn ouders, siblings, vrienden,...); waar dus in werd geïnvesteerd (de ouders die het kind hebben opgekweekt en opgevoed, en er dus vele kosten en kommer aan hadden.

[Mitgard]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

De vaak afwezige vaders kunnen ook niet echt tot slachtoffers gerekend worden: opnieuw: zij waren nog niet gehecht aan dit kind, noch zij hebben er in geïnvesteerd.

De vader heeft nooit geweten dat hij vader was omdat de moeder de zwangerschap van zijn kind zo nodig verborgen moest houden.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

De vader heeft nooit geweten dat hij vader was omdat de moeder de zwangerschap van zijn kind zo nodig verborgen moest houden.

Voila hij mist dus niets. Want hij heeft het nooit geweten, toen het er was. Nuja: 'was'. Natuurlijk zal het hem een rot gevoel geven als hij hoort dat het vrucht dat van hem afkomstig is, alle kansen werd ontnomen, en dat hij er niet voor kon opkomen. Maar dit is bijlange niet hetzelfde als een kind verliezen.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

In mijn opinie zijn er pas grote slachtoffers wanneer het slachtoffer al een persoonlijkheid had; gehecht was aan meerdere personen (in het bijzonder zijn ouders, siblings, vrienden,...); waar dus in werd geïnvesteerd (de ouders die het kind hebben opgekweekt en opgevoed, en er dus vele kosten en kommer aan hadden.

Dus alle verwaarloosde kinderen zijn dan vogelvrij in jouw wereld. Fraai. Kunnen we dat dan ook ineens uitbreiden naar alle bejaarden die niemand meer hebben die aan hen gehecht is?

EDIT: ik realiseer me net dat ik gewoon een trol aan het voederen ben. Dat is dan maar zo.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Voor mij mag deze vrouw de vrijspraak krijgen. Want wie is het grootste slachtoffer? Dit is zijzelf.

Dus als een moeder haar baby vermoordt, is zij zelf het grootste slachtoffer ?

Alweer iets geleerd vandaag.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Dus alle verwaarloosde kinderen zijn dan vogelvrij in jouw wereld. Fraai. Kunnen we dat dan ook ineens uitbreiden naar alle bejaarden die niemand meer hebben die aan hen gehecht is?

EDIT: ik realiseer me net dat ik gewoon een trol aan het voederen ben. Dat is dan maar zo.

Reageer dan niet, als je denkt met een trol te doen te hebben.

Als ik schrijf dat mensen die nog geen bewustzijn hebben gevormd minder grote slachtoffers zijn, wilt dat daarom niet zeggen dat ik die mensen vogelvrij verklaar. Wat een imbeciele redenering van jou kant.

Ik zal het simpeler stellen:


het overlijden van een persoon van 20 jaar zal een veel nefastere, grotere impact hebben op het leven van zijn naasten dan
het overlijden van een pasgeboren zuigeling.

Aan de zuigeling hebben zich nog niet veel mensen aan kunnen hechten, aan de zuigeling zijn geen herinneringen, aan de zuigeling werd niet geïnvesteerd.
Het wegvallen van de 20-jarige is een veel groter verlies op allerlei vlak, waar veel moeilijker overheen zal geraakt worden.

Dat is toch wel duidelijk zeker, niet?

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Dus als een moeder haar baby vermoordt, is zij zelf het grootste slachtoffer ?

Alweer iets geleerd vandaag.

Ja zij is het grootste slachtoffer, want zij zal daar mee moeten leven. Ik denk niet dat die moeder het kind vermoordde voor haar plezier.