N-VA gedumpt door de tsjeven?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Je hebt ook uitzonderingen hé.

Kwikkie is snel gestart, maar zijn ster is tanende.

Ik denk eerder dat Mathias De Clercq een voorloper is van een nieuwe trend.

Dat dachten ze van Quicky nochtans ook.

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Dat dachten ze van Quicky nochtans ook.

Maar wat was zijn project?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Maar wat was zijn project?

De VU van binnenuit ondergraven en daarna beloond worden met een postje van staatssecretaris bij zijn eigen partij.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Wat komt Annemans hierbij doen?

ik typte gewoon de eerste de beste VB'er waarvan ik weet dat die in de Kamer zit.

[Leo]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Dat zul je wel zien eenmaal de vakbonden enz... afgeschaft zijn.

Vakbonden zijn zoals naar de kinesist gaan. Als je naar de kinesist gaat, denk je ook dat het niet veel uithaalt, tot je een tijdje niet bent kunnen gaan.

Idem met VAB, je betaalt en denkt dat je je geld kwijt bent,... tot je pech hebt.

Inperken is heel wat anders dan afschaffen.

Ik heb me nooit bij een vakbond willen aansluiten omdat ik vind dat vakbonden hun leden moeten verdedigen, ongeacht hun politieke, religieuze of wat voor overtuiging dan ook. De vakbonden doen net het omgekeerde: ze verdedigen "hun" partij tot in het absurde en sluiten zelfs leden uit als die niet netjes in het rijtje lopen. Van diskriminatie gesproken: dat kan tellen.

Het zou een goeie zaak zijn als de macht van de vakbonde ingeperkt werd tot een soort vakcentrales die de specifieke problemen van hun beroepsgroep behartigen en niks anders. Dat houdt dan in dat ze met hun tengels afblijven van dingen die de bevoegdheid van regeringen zijn en niet van vakbonden zoals staatshervormingen, gezondheidszorg, sociale zekerheid en ga zo maar door. Dat laat ze dan ook toe regeringen terecht te wijzen als die het te bont maken. Nu kunnen ze dat niet omdat ze met handen en voeten gebonden zijn aan de politieke korrektheid.

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door Leo

Inperken is heel wat anders dan afschaffen.

Ik heb me nooit bij een vakbond willen aansluiten omdat ik vind dat vakbonden hun leden moeten verdedigen, ongeacht hun politieke, religieuze of wat voor overtuiging dan ook. De vakbonden doen net het omgekeerde: ze verdedigen "hun" partij tot in het absurde en sluiten zelfs leden uit als die niet netjes in het rijtje lopen. Van diskriminatie gesproken: dat kan tellen.

Het zou een goeie zaak zijn als de macht van de vakbonde ingeperkt werd tot een soort vakcentrales die de specifieke problemen van hun beroepsgroep behartigen en niks anders. Dat houdt dan in dat ze met hun tengels afblijven van dingen die de bevoegdheid van regeringen zijn en niet van vakbonden zoals staatshervormingen, gezondheidszorg, sociale zekerheid en ga zo maar door. Dat laat ze dan ook toe regeringen terecht te wijzen als die het te bont maken. Nu kunnen ze dat niet omdat ze met handen en voeten gebonden zijn aan de politieke korrektheid.

Weiger dan maar de volgende loonsverhoging die door de vakbonden wordt afgedwongen.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Leo

Inperken is heel wat anders dan afschaffen.

Ik heb me nooit bij een vakbond willen aansluiten omdat ik vind dat vakbonden hun leden moeten verdedigen, ongeacht hun politieke, religieuze of wat voor overtuiging dan ook. De vakbonden doen net het omgekeerde: ze verdedigen "hun" partij tot in het absurde en sluiten zelfs leden uit als die niet netjes in het rijtje lopen. Van diskriminatie gesproken: dat kan tellen.

Het zou een goeie zaak zijn als de macht van de vakbonde ingeperkt werd tot een soort vakcentrales die de specifieke problemen van hun beroepsgroep behartigen en niks anders. Dat houdt dan in dat ze met hun tengels afblijven van dingen die de bevoegdheid van regeringen zijn en niet van vakbonden zoals staatshervormingen, gezondheidszorg, sociale zekerheid en ga zo maar door. Dat laat ze dan ook toe regeringen terecht te wijzen als die het te bont maken. Nu kunnen ze dat niet omdat ze met handen en voeten gebonden zijn aan de politieke korrektheid.

de belangen van de leden behartigen betekent per definitie ook zich moeien met regeringszaken. Gelukkig dat er vakbonden waren om het algemeen stemrecht en de sociale zekerheid af te dwingen.

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

de belangen van de leden behartigen betekent per definitie ook zich moeien met regeringszaken. Gelukkig dat er vakbonden waren om het algemeen stemrecht en de sociale zekerheid af te dwingen.

Heel juist en zonder vakbond zou men nogal lachen met de werkmens en c°

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Weiger dan maar de volgende loonsverhoging die door de vakbonden wordt afgedwongen.

Afdwingen is volgens U goed... zolang de Vlamingen maar niets afdwingen…

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

Afdwingen is volgens U goed... zolang de Vlamingen maar niets afdwingen…

Leve de vakbond, die terecht zweert bij: samen staan we sterk, l'union fait la force.

[Garry]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Heel juist en zonder vakbond zou men nogal lachen met de werkmens en c°

Ok, ik ben niet tegen de vakbond en er valt zeker veel goeds over te vertellen maar eigenlijk is hij ook niet meer de vakbond zoals dat vroeger was. Dat kan ook niet meer omdat er heel wat toestanden grondig veranderde de laatste 40 jaar. Dus ben ik van mening dat ook de vakbonden zich moeten gaan aanpassen. Hoe? Er zullen er een hele boel andere zijn die daar beter over kunnen oordelen dan ik.

Ik heb alleen mijn bedenkingen bij stakingen in bedrijven zoals BASF en dergelijke. Men staakt voor een halve euro meer op een tijdstip dat lang voordien gekend is.

Het bedrijf dat overal terwereld vestiggingen heeft voorziet zich met een staking in aantocht van een degelijke stock en draait elders de productie op en de arbeider die staakt krijgt straks, wanneer hij zijn rekeningen niet meer kan voldoen, 6 cent opslag. De vakbond kan op de borst slaan wand deze heeft weer wat uit de brand gesleept en het bedrijf heeft meer bespaart dan dat het extra zal moeten uit geven in de komende jaren tot aan de volgende op voorhand georganiseerde staking. Wie is daar nu beter van geworden? DE BAAS

[Pelgrim]

De Vlamingen kunnen niks afdwingen, want "werken baat en staken schaadt".

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door Garry

Wie is daar nu beter van geworden? DE BAAS

De echte "vijand" is inderdaad de baas en niet de Waal.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

De echte "vijand" is inderdaad de baas en niet de Waal.

inderdaad.

[Leo]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Weiger dan maar de volgende loonsverhoging die door de vakbonden wordt afgedwongen.

Mijn loonsverhogingen kwamen allemaal van bevorderingen (daar hebben de vakbonden niks mee te maken) en door indeksaties. Je zou kunnen zeggen dat dat laatste de verdienste van de vakbonden is maar in wezen is het slechts een restitutie voor de knoeiboel die de spiraal van prijzen en lonen heet waarbij de lonen de prijzen nooit inhalen, integendeel.

Ivan Sabbe heeft daar in De Tijd op 15 december naar aanleiding van de vakbondsbetoging een genadeloze analyse van gemaakt waar geen speld tussen te krijgen is:

Willen we de koopkracht herstellen, dan moeten we in de eerste plaats de koek groter maken. En onze toegevoegde waarde kunnen we maar vermeerderen door meer werken, of door een grotere spaarpot aan te leggen. Het beleid en de fiscaliteit moeten dat dan ook aanmoedigen. Het syndicale gratisverhaal van een overheid die koopkracht of maatschappelijke zekerheid uit het niets genereert, is een illusie. Elke euro die de overheid uitdeelt of spendeert, komt elders vandaan.
De waarheid is dat méér staat en een groter overheidsbeslag de welvaartsgroei en de koopkracht aantasten. Het buitensporige etatisme kost handenvol geld, geld dat de productieve sector veel zinvoller kan aanwenden, met werkelijke koopkrachtversterking als gevolg.
Met een overheidsbeslag dat dicht tegen de helft van het bruto binnenlands product aanschurkt, behoort België tot de absolute wereldtop van de meest etatistische landen in de geïndustrialiseerde wereld. Komt daar nog bij dat België de meest demotiverende belastingstructuur van Europa heeft. Niet alleen omdat onze belastingschalen steil progressief zijn, maar vooral omdat België slechts 28,8 procent van zijn belastingen uit consumptie haalt. Het herdenken van ons fiscaal regime is meer dan ooit een dringende noodzaak.
Het cynische aan de betoging van vandaag is dat de bonden een belangrijke, zo niet dé belangrijkste verantwoordelijkheid dragen voor de dalende koopkracht. In talloze overlegstructuren hebben ze hun stempel gedrukt op het beleid. Met hun etatistische verhaal vertegenwoordigen ze al lang niet meer de rechtmatige belangen en maatschappijvisie van de Vlaamse werknemer. Dat de vakbonden op straat komen voor meer koopkracht, terwijl ze zelf aan de basis lagen van de aftakeling, is ronduit hypocriet.
De aanklacht van de hardwerkende mensen tegen de daling van hun koopkracht is dus terecht. Maar ze worden voorgelogen over wie verantwoordelijk is voor die evolutie, want de schuldigen lopen vooraan in hun eigen betoging. De vakbonden betogen tegen zichzelf.

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door Leo

Mijn loonsverhogingen kwamen allemaal van bevorderingen (daar hebben de vakbonden niks mee te maken) en door indeksaties. Je zou kunnen zeggen dat dat laatste de verdienste van de vakbonden is maar in wezen is het slechts een restitutie voor de knoeiboel die de spiraal van prijzen en lonen heet waarbij de lonen de prijzen nooit inhalen, integendeel.

Ivan Sabbe heeft daar in De Tijd op 15 december naar aanleiding van de vakbondsbetoging een genadeloze analyse van gemaakt waar geen speld tussen te krijgen is:

Willen we de koopkracht herstellen, dan moeten we in de eerste plaats de koek groter maken. En onze toegevoegde waarde kunnen we maar vermeerderen door meer werken, of door een grotere spaarpot aan te leggen. Het beleid en de fiscaliteit moeten dat dan ook aanmoedigen. Het syndicale gratisverhaal van een overheid die koopkracht of maatschappelijke zekerheid uit het niets genereert, is een illusie. Elke euro die de overheid uitdeelt of spendeert, komt elders vandaan.
De waarheid is dat méér staat en een groter overheidsbeslag de welvaartsgroei en de koopkracht aantasten. Het buitensporige etatisme kost handenvol geld, geld dat de productieve sector veel zinvoller kan aanwenden, met werkelijke koopkrachtversterking als gevolg.
Met een overheidsbeslag dat dicht tegen de helft van het bruto binnenlands product aanschurkt, behoort België tot de absolute wereldtop van de meest etatistische landen in de geïndustrialiseerde wereld. Komt daar nog bij dat België de meest demotiverende belastingstructuur van Europa heeft. Niet alleen omdat onze belastingschalen steil progressief zijn, maar vooral omdat België slechts 28,8 procent van zijn belastingen uit consumptie haalt. Het herdenken van ons fiscaal regime is meer dan ooit een dringende noodzaak.
Het cynische aan de betoging van vandaag is dat de bonden een belangrijke, zo niet dé belangrijkste verantwoordelijkheid dragen voor de dalende koopkracht. In talloze overlegstructuren hebben ze hun stempel gedrukt op het beleid. Met hun etatistische verhaal vertegenwoordigen ze al lang niet meer de rechtmatige belangen en maatschappijvisie van de Vlaamse werknemer. Dat de vakbonden op straat komen voor meer koopkracht, terwijl ze zelf aan de basis lagen van de aftakeling, is ronduit hypocriet.
De aanklacht van de hardwerkende mensen tegen de daling van hun koopkracht is dus terecht. Maar ze worden voorgelogen over wie verantwoordelijk is voor die evolutie, want de schuldigen lopen vooraan in hun eigen betoging. De vakbonden betogen tegen zichzelf.

Iemand die met glasheldere simpele oplossingen komt, moet je altijd wantrouwen.

Dé waarheid, als die al bestaat, is vaak veel ingewikkelder dan dat.

[Pelgrim]

het slaat bovendien nergens op. Er wordt helemaal niet uitgelegd waarom de vakbonden dan wel verantwoordelijk zouden zijn. Er is ook helemaal geen onderbouwing van de stelling dat "etatisme" de "koopkracht zou aantasten". Het wordt daar alleen maar geponeerd als axioma zonder meer.
Argumentele waarde: nul.

En de indexatie zou er niet eens zijn zonder de vakbonden, dat vergeet Leo gemakshalve ook.

[Chipie]

De vakbonden hebben zelfs nog niet eens een rechtspersoonlijkheid...

Pfff...

[Garry]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

De echte "vijand" is inderdaad de baas en niet de Waal.

Zijn twee verschillende zaken. Geen van beide moet als vijand bekeken worden,niet de baas, niet de waal, wat niet wil zeggen dat er geen maatregelen noodzakelijk zijn. Tegen beide moeten passende maatregelen genomen worden. Bvb. Een splitsing van België moet niet aanzien worden als een oorlogsverklaring. Alleen een land dat stabiel is is gunstig voor buitenlandse investeerders. België, of je het nu graag hoort
of niet , zal bij iedere toekomstige verkiezing staan te daveren op zijn funderingen. Dat is slecht voor het imago.

Een sterk Vlaanderen zal niet te kampen hebben met dat soort verzieking en daardoor beter investeerders kunnen aan trekken. Een eigen bestuur zullen de economie ook ten goede komen.

Eigen bestuur betekend niet dat Wallonië in armoede moet blijven, in tegendeel. Wallonië heeft andere troeven die Vlaanderen niet heeft. Door de groei van de Vlaamse welvaart kan en moet Vlaanderen Wallonië bij staan, maar niet onvoorwaardelijk zoals dit nu steeds het geval was. Onvoorwaardelijk geld toesteken is steeds verkeerd. Dat is ook zo naar je kinderen toe. Door telkens op nieuw onvoorwaardelijk geld toe te steken duw je ze in een luie stoel. Men moet Wallonië helpen, maar daar bedoel ik mee, helpen zelf bedruipend te worden.
Misschien raar he, om dat te horen van iemand die het ook durft op te nemen voor het VB.

Ook de baas is geen vijand. Hij is zoiets zoals Vlaanderen. Hij moet zorgen dat hij concurrentieel is op de markt.

Eerder is een niet op punt staande Europa de vijand. Een één gemaakt europa waar tussen de verschillende volkeren z’n grote verschil van levenstandaard bestaan is de grootste boosdoener.

Een bedrijf moet winst maken en zal sluiten wanneer er geen winst kan gemaakt worden. Nu sluiten bedrijven niet omdat ze geen winst meer maken maar omdat ze slechts enkele miljoenen winst hebben geboekt. Door de automatisering is de behoefte aan geschoold personeel veel kleiner geworden. De taken die nog zo dienen te gebeuren kunnen vaak aan een stel apen ook aangeleerd worden, dus, wanneer de winst te klein wordt sluiten bedrijven en herstarten elders, dikwijls nog mee gesubsidieerd door ons zelf.

[Garry]

Oorspronkelijk geplaatst door Leo

Mijn loonsverhogingen kwamen allemaal van bevorderingen (daar hebben de vakbonden niks mee te maken) en door indeksaties. Je zou kunnen zeggen dat dat laatste de verdienste van de vakbonden is maar in wezen is het slechts een restitutie voor de knoeiboel die de spiraal van prijzen en lonen heet waarbij de lonen de prijzen nooit inhalen, integendeel.

Ivan Sabbe heeft daar in De Tijd op 15 december naar aanleiding van de vakbondsbetoging een genadeloze analyse van gemaakt waar geen speld tussen te krijgen is:

Willen we de koopkracht herstellen, dan moeten we in de eerste plaats de koek groter maken. En onze toegevoegde waarde kunnen we maar vermeerderen door meer werken, of door een grotere spaarpot aan te leggen. Het beleid en de fiscaliteit moeten dat dan ook aanmoedigen. Het syndicale gratisverhaal van een overheid die koopkracht of maatschappelijke zekerheid uit het niets genereert, is een illusie. Elke euro die de overheid uitdeelt of spendeert, komt elders vandaan.
De waarheid is dat méér staat en een groter overheidsbeslag de welvaartsgroei en de koopkracht aantasten. Het buitensporige etatisme kost handenvol geld, geld dat de productieve sector veel zinvoller kan aanwenden, met werkelijke koopkrachtversterking als gevolg.
Met een overheidsbeslag dat dicht tegen de helft van het bruto binnenlands product aanschurkt, behoort België tot de absolute wereldtop van de meest etatistische landen in de geïndustrialiseerde wereld. Komt daar nog bij dat België de meest demotiverende belastingstructuur van Europa heeft. Niet alleen omdat onze belastingschalen steil progressief zijn, maar vooral omdat België slechts 28,8 procent van zijn belastingen uit consumptie haalt. Het herdenken van ons fiscaal regime is meer dan ooit een dringende noodzaak.
Het cynische aan de betoging van vandaag is dat de bonden een belangrijke, zo niet dé belangrijkste verantwoordelijkheid dragen voor de dalende koopkracht. In talloze overlegstructuren hebben ze hun stempel gedrukt op het beleid. Met hun etatistische verhaal vertegenwoordigen ze al lang niet meer de rechtmatige belangen en maatschappijvisie van de Vlaamse werknemer. Dat de vakbonden op straat komen voor meer koopkracht, terwijl ze zelf aan de basis lagen van de aftakeling, is ronduit hypocriet.
De aanklacht van de hardwerkende mensen tegen de daling van hun koopkracht is dus terecht. Maar ze worden voorgelogen over wie verantwoordelijk is voor die evolutie, want de schuldigen lopen vooraan in hun eigen betoging. De vakbonden betogen tegen zichzelf.

Eigenlijk moeten we terug gaan in de tijd naar de regering Dehaeneen zijn loonstopbeleid.
Ieder bedrijf werd beboet indien het een loonstijging zou toestaan aan +/- 20.000 B.fr per personeelslid. Dit had tot gevolg dat alleen het kaderpersoneel nog loonsopslagen kreeg in tegenstelling tot de rest van het personeel. Het zal de bedrijfsleiding worst wezen als ze door 5 �* 6 mensen opslag te geven eenmalig een boete dienen te betalen van 5 of 6 X 20.000 fr

Daarnaast is ons indexsysteem het meest krammakkelijke middel om tot een evenredige
loonaanpassing te komen.

Het bevat allerhande zaken die er te pas en te onpas in en uit gegooid worden om de vergoedingen aan te passen. Bovendien is het puntensysteem waardeloos. Dit zou moeten in % uitgedrukt zijnen omgerekend worden naar geld waarde. Bij een stijging van de levensduurte zou moeten aan de hand van die % uitgerekend worden hoeveel iedereen moet bij krijgen als aanpassing. Als de prijs van brood met 10 % gestegen is dan is dat voor iedereen met 10% gestegen, zogoed voor die met een loon van 400.000fr in de maand als voor die met 50.000 fr in de maand dus moeten beide even veel indexaanpassing hebben en niet die van 400.000 / 440.000 en die van 50.000 / 55.000.
Bij iedere indexaanpassing wordt nu de kloof tussen de lage lonen en de hoge lonen groter. Volgende index. Wordt X % op 440.000 tegenover X % op 55.000.

Dit is voor de hoge lonen geen indexaanpassing maar eigenlijk een loonsverhoging.
Laat daar de vakbond maar eens werk van maken