|
Banneling
Geregistreerd: 18 januari 2007
Locatie: Nederland, Rotterdam.
Berichten: 1.098
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door driewerf
bewijs nu eens je openingspost. bewijs nu eens dat er groepsverkrachtingen ongetsraft gebeuren.
gevallen, namen, arresten. Controleerbare feiten.
|
Citaat:
PVDA beschermd islamitische verkrachters
In 2001 kwam het aan het licht dat Tessa, een 13-jarig zwakzinnig meisje in Amsterdam, anderhalf jaar eerder meerdere malen was verkracht door een groep van 8 tot 14 allochtonen, voornamelijk Marokkanen. Het stadsdeel Westerpark reageerde onmiddellijk. Er werd een projectgroep ingesteld, niet om dergelijke gruwelijke verkrachtingen te voorkomen en onze kinderen te beschermen, maar om dit incident in de doofpot te stoppen. Waarom? Men wilde voorkomen dat de buurt erachter zou komen wat enkele allochtonen hadden gedaan. Ondertussen was alle aandacht erop gericht om de daders te beschermen, het slachtoffer en haar familie werden compleet aan hun lot overgelaten. Ze werden nog maanden bedreigd en geterroriseerd door de verkrachters, die er makkelijk vanaf kwamen met taakstraffen en celstraffen variërend van een paar weken tot een paar maanden.
Dit is gerechtigheid in de ogen van Annemarie Hoogland. Nadat het meisje meerdere malen was verkracht door de jongens, probeerde het stadsdeel de zaak wanhopig stil te houden. Ze wilde de daders, allen allochtone jongens, niet "stigmatiseren", om de woorden van Annemarie Hoogland te gebruiken, door de mensen te vertellen wat er was gebeurd.
Uiteindelijk werden de pleegouders van Tessa de doofpot zat. Nadat ze voor de zoveelste keer een folder hadden gekregen over hoe geweldig het wel niet was in het stadsdeel, brachten ze de zaak en de afschuwelijke details uiteindelijk in de openbaarheid.
De ondeugende jongens kregen hulp, weerbaarheidstrainingen en lopen nu weer vrij op straat rond, mogelijk op zoek naar een volgend slachtoffer. Het 13-jarige slachtoffertje werd nog maandenlang bedreigd en gepest door de verkrachters, kreeg geen enkele hulp van politie en hulporganisaties, werd na haar traumatische ervaringen suïcidaal en werd naar een gesloten inrichting (die meer op een gevangenis lijkt) gebracht.
De winnaars? De verkrachters en Annemarie Hoogland (zij wordt nu beloond voor haar handelen). De verliezers? Gewone burgers, Tessa en haar twee pleegouders. Hun levens waren geruïneerd. Allemaal dankzij Annemarie Hoogland en de haren..
Om een kroon te zetten haar fantastische doofpotprestaties in Amsterdam, heeft Annemarie Hoogland zich kandidaat gesteld voor het voorzitterschap van de PvdA. Deze site is gemaakt om het publiek voor te lichten over wat zij heeft aangericht in Amsterdam-Westerpark. Wij zijn van mening dat mensen die op lokaal niveau zo vernietigend te werk gaan, zeker niet de kans moeten krijgen om dat op landelijk niveau ook te doen. Daarom proberen we met deze site mensen aan te sporen om in actie te komen tegen deze extreem-linkse vrouw die het welzijn van criminelen belangrijker vindt dan die van onschuldige, jonge meisjes zoals Tessa. Iemand die om politieke redenen zo'n afschuwelijke daad wegmoffelt in de doofpot behoort geen stadsdeelvoorzitter te zijn, laat staan voorzitter van een landelijke partij.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Annemarie_Hoogland
Toen het stadsdeel ontdekte dat het om andere daders ging dan bij de groepsverkrachting zijn de aanrandingszaken terzijde gelegd, zegt Voster. ,,Wel waren ze weer opvallend jong, begin-tieners.'' Volgens Voster is het ,,beleid'' om de buurt over groepsaanrandingen door kinderen met een overwegend Marokkaanse achtergrond niet in te lichten. ,,Omdat het de laatste tijd zo váák voorkomt. Dat is de realiteit.'' De politie wilde gisteren niet reageren.
|
Citaat:
Verkrachter (16) in zaak-Tessa slaat opnieuw toe
AMSTERDAM - Een 16-jarige jongen die twee weken geleden in het Amsterdamse stadsdeel Westerpark is opgepakt wegens verkrachting en afpersing, blijkt twee jaar geleden ook betrokken te zijn geweest bij de schokkende groepsverkrachting van het zwakbegaafde meisje Tessa. Ditmaal werd een jongen van dezelfde leeftijd het slachtoffer.
De verdachte is inmiddels voorgeleid. Hij heeft een gedeeltelijke bekentenis afgelegd en wordt vastgehouden in opdracht van de rechter-commissaris.
Buurt ingelicht
De buurt is dinsdagavond ingelicht over het verband tussen beide zaken. Buurtbewoonster Hennie de Bast, die vorig jaar na het bekend worden van de zaak-Tessa een jeugdveiligheidsproject oprichtte, laat weten dat de wijk zich teweer zal stellen tegen een terugkeer van de jongen in het stadsdeel: "We wachten natuurlijk eerst de rechtszaak af. Maar wordt hij schuldig bevonden, dan moet er iets gebeuren.
Dan is er met deze jongen iets zo erg mis dat hij hier niet opnieuw, blijkbaar ongehinderd, zijn gang mag gaan."
In de zaak-Tessa, het toen dertienjarige zwakbegaafde meisje dat begin 2000 meermalen beestachtig werd verkracht door een groep van veertien jongens in de leeftijd van 9 tot 16 jaar, hadden instanties als Jeugdzorg en het stadsdeel Westerpark vooral veel aandacht voor de daders. Argument was dat, juist om herhaling te voorkomen, voor hen trainingen en cursussen seksuele opvoeding nodig waren. Na straffen variërend van enkele weken tot tien maanden stonden zij immers al snel weer op straat. Stadsdeelraadvoorzitter Annemarie Hoogland wil geen commentaar geven op de zaak.
Peggy Termonen, pleegmoeder van Tessa, laat desgevraagd weten niet verbaasd te zijn: "Ik heb altijd gezegd dat die jongens er niets van hebben geleerd. Niet van hun lage straffen, de meesten stonden na het voorarrest weer buiten, en niet van al die cursussen. Ze hebben ons vervolgens maandenlang geterroriseerd. Dat wetende, kijk ik er niet gek van op dat er opnieuw een slachtoffer is gevallen. Maar tragisch is het wel."
Tessa ondergaat inmiddels therapie in een gespecialiseerde instelling waar zij waarschijnlijk nog een jaar zal moeten blijven.
Bron: http://krant.telegraaf.nl/krant/arch...stadsdeel.html
|
Citaat:
De achternamen van de slachtoffers zijn afgekort om hun identiteit te beschermen. Dit artikel heeft in het Parool gestaan, maar niet meer, vandaar dat we het integraal op de website hebben overgenomen.
Slachtoffer Tessa gaat langzaam kapot
door HANNELOES PEN
Het gaat heel erg slecht met Tessa, het slachtoffertje van de
groepsverkrachting in Westerpark. Hulp bleef uit; inmiddels kwijnt ze weg in
een inrichting. En dat komt mede door het gedrag van de overheid, zeggen de
pleegouders.
Het hoofd van psychiatrische inrichting Triversum zag de bui al hangen. ''We
moeten er geen tweede Jolanda van maken - een meisje dat vastgebonden in een
isoleercel komt te zitten,'' had hij gezegd tegen Tessa's pleegmoeder, Peggy
T. Maar volgens T. is het al bijna zo ver. ''Ze maken haar
kapot. Ik zie het onder mijn ogen gebeuren. Het gaat steeds slechter met
Tessa.''
De vijftienjarige, zwakbegaafde Tessa werd twee jaar geleden in de
Spaarndammerbuurt door veertien jongens van negen tot zestien jaar
mishandeld en verkracht. Justitie werkte de zaak in stilte af, maar het
gezin werd die twee jaar door de buurt - ''In elke straat in de buurt woonde
wel een dader.'' - geterroriseerd. ''Ze scholden haar uit of bespuugden
haar. Ze lieten hier pizza's bezorgen en lachten ons uit in ons gezicht.''
T. (de tante van Tessa) en haar man George S., die Tessa nu vier
jaar opvangen, voelen zich in de maling genomen door stadsdeel Westerpark,
dat evenals justitie de publiciteit meed.
''Er werd na de groepsverkrachting een projectgroep gevormd, waarin het
stadsdeel, de hulpverlening en de politie zaten, die de affaire zou
behandelen. Maar er gebeurde helemaal niets. De daders kregen hun straffen.
Zij kregen therapie. Alles werd in het werk gesteld om hen te rehabiliteren.
Maar wij hoorden niets. Voor Tessa was er geen hulp. Nederland is een land
voor daders, niet voor slachtoffers.''
Het stadsdeel zegt dat het de privacy van Tessa wilde beschermen. ''Wat een
onzin,'' briest T. ''Als ze zo bang waren dat Tessa iets zou
overkomen, hadden ze ons die twee jaar wel meer beschermd. Maar ze lieten
ons aan ons lot over.''
En dan die andere reden waarom het stadsdeel zweeg: het wilde de daders -
Marokkanen, Antillianen en Surinamers - en de buurt niet stigmatiseren. 'Een
laffe en bange reden', zeggen de pleegouders. ''Ze wilden geen onrust in de
buurt.''
Tessa kreeg na de verkrachting een uur per week therapie. Daar bleef het
bij. Bij haar escaleerde de zaak vlak voor de zomervakantie. Ze kreeg drie
woedeaanvallen op school. De laatste was zo erg dat het crisisteam moest
komen met een psychiater. Uiteindelijk moest ze van school. ''Toen heb ik
Tessa's voogd, de William Schrikkerstichting, gebeld en gezegd dat het zo
echt niet langer kon.''
Tessa werd daarop naar de psychiatrische inrichting Triversum in Alkmaar
gebracht, waar ze negen weken verbleef. Maar op haar plaats was ze er niet.
''Tessa is geen psychiatrische patient.'' Op 17 oktober kwam ze weer thuis.
''Ze was opgefokt, zat onder de medicijnen, was zes, zeven kilo afgevallen
en zowel fysiek als mentaal achteruitgegaan. Ze was helemaal op.''
Op een avond thuis deed Tessa een zelfmoordpoging. In het Lucas-ziekenhuis
werd haar maag leeggepompt, waarna ze op de psychiatrische afdeling werd
geplaatst. Na twee weken in het ziekenhuis ging ze naar een open tehuis.
Maar ook daar ging het niet goed met haar. ''Ze werd alleen maar
geobserveerd en nog steeds niet behandeld,'' zegt T. Toen ze zichzelf
daar verwondde, werd ze weer verhuisd, nu naar gesloten jeugdinrichting
Noorderzand in Heerhugowaard. En goed gaat het niet. ''We zagen haar nog
gisteren. Haar haren waren niet gekamd. Haar beugel is kapot. Het
maandelijke bezoek aan de orthodontist is er niet meer bij.'' En de tand die
zij brak bij een val in Triversum, is nog altijd niet gerepareerd.
Tessa praat nog steeds niet over de verkrachting, die onder bedreiging van
een mes en een neppistool in een steeg vlak bij haar huis werd gepleegd.
Evenmin over de talloze pesterijen en aanrandingen die daaraan voorafgingen
en over de terreur en dreigementen die na de verkrachting begonnen.
S. laat Tessa's kamertje zien. Daar ligt een vel papier waarop Tessa
fotootjes van zichzelf heeft geplakt. Een knap meisje met halflang, blond
haar. Op tafel in de huiskamer liggen foto's van Tessa die kort geleden op
haar verjaardag zijn gemaakt. Ze mocht toen net een weekeinde naar huis. Op
een foto lacht ze. Ze maakt een geintje met een stukje taart. ''Thuis is
voor haar de beste omgeving. Hier voelt ze zich veilig. Ze is zo bang om ons
te verliezen.''
T. heeft Tessa, die haar ouders elf jaar geleden verloor, daarom
liefst thuis, met dagbehandeling. ''Ik hoop dat een school het lef heeft om
te zeggen: wij accepteren haar.'' Het stel wil Tessa zelfs graag adopteren
en het juk van de voogdij afschudden.
Gistermiddag heeft T. haar pleegkind bezocht. Dat bezoek viel haar
zwaar. ''Tessa zal het niet zeggen waar de voogd bij is, maar haar ogen
spraken boekdelen. Ik denk dat ze depressief is. Haar blik was dof en leeg.
Ze kroop direct bij me op schoot en vroeg hoe lang ze nog moest blijven.''
T. vergelijkt de gesloten jeugdinrichting met een gevangenis. Het
kamertje van Tessa mochten ze gisteren niet zien. ''Ze vertelden me dat het
nog niet af was. Er ligt een matras op de grond, er is geen toilet maar een
po, zeiden ze.''
De inrichting kon nog niet reageren.
(Het Parool)
|
|
20 april 2008, 14:37
