Kiezersbedrog !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Tegendradigaard]

Het zou volgens mij al helpen moest men de lijsten in alfabetische volgorde plaatsen.
Dat zou veel eerlijker zijn voor iedereen. Zeker als ge AAL heet. Wat de perfecte naam voor ne politieker is eigenlijk.

[Karel Hendrik]

Hierbij een antwoordje voor Yves Desmet

Geachte Heer,


In ‘Standpunt’ van De Morgen van 17.3.2004 (blz.2) heeft u het over al dan niet vermeend kiezersbedrog, naar aanleiding van de regionale verkiezingen van juni 2004.
U toont zich daarbij voorstander van het laten samenvallen van de regionale verkiezingen met de federale verkiezingen.

U verwijt onder meer de heren Roger Van Houtte en Marc Reynebeau tegenstander te zijn van het samenvallen van deze verkiezingen.

Ik vraag mij af of u wel weet waar het over gaat.
Een lectuur van de Grondwet kan al iets duidelijk maken.

Art. 117 van de Grondwet:
“De leden van de Raden worden gekozen voor vijf jaar. De Raden worden om de vijf jaar geheel vernieuwd.
Tenzij een wet, aangenomen met de meerderheid bepaald in art.4, laatste lid, er anders over beschikt, vinden de verkiezingen voor de Raden plaats op dezelfde dag, welke samenvalt met die van de verkiezingen voor het Europese Parlement."

Er stelt zich, zoals u ziet een eerste probleem: hoe kan men verkiezingen laten samenvallen voor parlementen die een andere legislatuur hebben (vier jaar voor het federale parlement, vijf jaar voor het regionale parlement.)
De heren Van Houtte en Reynebeau respecteren dus de norm van onze democratie: de Grondwet.
Goed, u zult aanvoeren dat men de Grondwet kan wijzigen.
Maar dat moet dan wel de bijzondere meerderheid: bij de stemming moet minstens de helft van alle leden van een taalgroep in de Kamer en in de Senaat aanwezig zijn en in elke taalgroep moet dan ook nog een tweederde meerderheid worden gehaald.

Maar misschien kunt u wat verder gaan: ik heb voor u even opgezocht hoe art. 117 in onze Grondwet werd ingeschreven. Dan kunt u zelf nagaan wat u kon doen om te voorkomen dat de verkiezingen van federale en gewestelijke parlementen niet zouden samenvallen.
Het wordt wat ingewikkeld nu, want we moeten het hebben over de oude en nieuwe nummering van de Grondwet.
Laten wij beginnen bij het begin.

a)De grondwetswijziging van 1970.

Die grondwetswijziging steunt, zoals u weet, op de verklaring van herziening die is verschenen in het Staatsblad van 2.3.1968. De verkiezingen van 1968 waren de eerste waar ik aan deelnam en ik kende de inhoud van de verklaring van herziening die overigens dezelfde was van die verschenen in het Staatsblad van 17.4.1965, uiteraard met weglating van de artikels die sinds 1965 werden gewijzigd.
Waarover heb ik mij toen als kiezer uitgesproken op communautair vlak?
-over de invoeging van art. 3 bis betreffende de taalgebieden en over de invoeging van art. 38 bis betreffende de betrekkingen tussen de taalgemeenschappen.
Ik heb mij toen niet uitgesproken over een wijziging van art. 25 aangezien dat artikel niet opgenomen werd in de verklaring tot herziening.
En wat hebben de dames en heren verkozenen gedaan? Zij hebben weliswaar embryonaal, zonder dat de kiezer daarover werd geraadpleegd, de regionalisatie van België in de Grondwet ingeschreven. Onder meer het artikel 59 bis(24.12.1970) waarvan §1 volgende bepaling inhoudt: “Er is een cultuurraad voor de Nederlandse cultuurgemeenschap bestaande uit de leden van de Nederlandse taalgroep van beide Kamers...”
Op dat ogenblik is er dus geen probleem: er is geen rechtstreekse verkiezing, er zijn alleen federale verkiezingen.
Bij de wet van 24.12.1970 wordt ook art. 107 quater ingevoerd :”...De wet draagt aan de gewestelijke organen welke zij opricht en welke samengesteld zijn uit gekozen mandatarissen...”
Voorlopig blijft 107 quater over de Gewesten een lege doos want er moet eerst een wet met bijzondere meerderheid tot stand komen om de gewestelijke instellingen te regelen.

Tot daar artikels die niet mochten ingeschreven worden in de Grondwet aangezien er geen melding van werd gemaakt in de verklaring van herziening van 2.3.1968.

Wat men wel mocht doen, een art.3 bis en 38 bis inschrijven gebeurde ook.
Voor 3 bis ging men dan wel weer zijn boekje te buiten door het invoeren van taalgroepen in Kamer en Senaat, iets wat niet kon aangezien art. 32 van de Grondwet niet kon herzien worden en dan maar werd opgelost door een art. 32 bis in te schrijven (ook niet voorzien) dat de inhoud van art. 32 volledig ontkracht.

Eén van de hoofdverantwoordelijken van deze verkrachting van de Grondwet, de toenmalige minister van communautaire betrekkingen, Leo Tindemans schrijft op blz.124 van zijn Memoires: “Met de bedoeling enerzijds de regeringsvoorstellen om te zetten in teksten van wet en grondwet en anderzijds de Grondwet zo logisch en rationeel mogelijk gestalte te geven, kwam men ertoe op enigszins verdoken wijze de herziening van artikels te aanvaarden die niet voor herziening vatbaar werden verklaard.” (blz. 124).

Wat alleen in België kan, gebeurde ook: de hoofdverantwoordelijke voor deze verkrachting van de democratie, Gaston Eyskens, werd later beloond door de Koning met de titel van burggraaf.

Ik begrijp dat dit alles aan uw aandacht is ontsnapt, u was pas 11 jaar oud in 1970.
Hier kon u echt uw pen niet gebruiken om de aanval op de democratie te bestrijden.

b)Grondwetsherziening op basis van de verklaring van 1978 (Staatsblad 15.11.1978)

art. 59 bis wordt voor herziening vatbaar verklaard (§1 en §5 en §8)

De wijziging gebeurt bij de wet van 17.7.1980 en verschijnt de dag daarop in het Staatsblad.
“§1. Er is een Raad en een executieve van de Vlaamse gemeenschap en een Raad en een Executieve van de Franse gemeenschap, waarvan de samenstelling en de werking door de wet worden bepaald. De Raden zijn samengesteld uit verkozen mandatarissen. Met het oog op de toepassing van art. 107 quater kunnen de Raad van de Vlaamse gemeenschap en de Raad van de Franse gemeenschap en hun executieven de bevoegdheden uitoefenen van respectievelijk het Vlaamse en het Waalse gewest onder de voorwaarden en op de wijze die de wet bepaalt...”

Dat laatste stukje is weer merkwaardig: art 107 quater was niet voor herziening vatbaar verklaard. Men wijzigt wel de inhoud ervan via art 59 bis §1, want in art. 107 quater werd bepaald dat de gewestmateries door “ de gewestlijke organen welke samengesteld zijn uit verkozen mandatarissen” worden geregeld en nu gebeurt dat plots door de gemeenschappen.

Dat er eigenlijk dus twee verkiezingen moeten zijn, één voor de gewesten en één voor de gemeenschappen, doet er plots niet meer toe.
Ook hier, u was toen 19 jaar, was uw pen nog niet rijp genoeg om de aanval op de democratie af te slaan.



c)De Grondwetswijziging van 1988 op basis van verklaring van 1987 (Staatsblad 9.11.1987)

Niets aan de hand deze keer, art. 59 bis is inderdaad voor herziening vatbaar verklaard.
Alleen wordt §1 van dat artikel dat bepaalt dat het parlement van de Gemeenschappen is samengesteld uit verkozen mandatarissen, niet gewijzigd. Andere delen van dit artikel worden wel gewijzigd.
Er wordt onder meer een overgangsbepaling ingevoerd. Die overgangsbepaling houdt in dat de wet van 9.8.1980 tot hervorming der instellingen voorlopig in voege blijft.(wijziging van 15 juli 1988, Staatsblad van 19.7.1988)


d)Grondwetswijziging van 1993 op basis van verklaring van 1991 (Staatsblad 18.10.1991)

Goed nieuws voor u: u bent intussen 34 jaar, hebt de nodige journalistieke ervaring, dus u kon met uw pen in de aanval gaan.

Art. 59 bis is voor herziening vatbaar maar alleen “om de overgangsbepaling op te heffen.”

Ik vestig ook uw aandacht op een bepaling die sinds 1978 deel uitmaakt van de verklaringen tot herziening en ook nu weer is opgenomen: Titel VIII door invoeging van een slotbepaling die de grondwetgevende Kamers toestaat de nummering van de artikelen van de Grondwet, evenals de onderverdeling in titels, hoofdstukken en afdelingen aan te passen, de terminologie van de niet aan herziening onderworpen bepalingen in overeenstemming te brengen met de terminologie van de nieuwe bepalingen en verwijzingen naar de politieke bevoegdheden van de provincies te schrappen.”

U bent op dat ogenblik een volwassen kiezer en u zult dus zeker kennis genomen hebben van het Staatsblad van 18.10.1991, al ware het maar om uw stemgedrag voor de verkiezingen van 1991 voor te bereiden.
U weet als kiezer dan ook dat er geen wijzigingen aan art. 59 bis kunnen worden aangebracht, behalve de opheffing van de overgangsbepaling die in 1988 werd ingeschreven.

Fout, mijnheer Desmet. Bij de wet van 5.5.1993 (Staatsblad 8.5.1993) wordt een art 59 quater ingevoegd dat volgende bepaling krijgt in §3 “De leden van de Raden worden gekozen voor vijf jaar...Tenzij een wet, aangenomen met de meerderheid bepaald in artikel 1
laatste lid (voor alle duidelijkheid: het huidige art.4) er anders over beschikt, vinden de verkiezingen voor de Raden op dezelfde dag en op de dag van de verkiezingen voor het Europese Parlement.”

Dat de regionale verkiezingen samenvallen met de Europese verkiezingen is dus enkel en alleen te danken aan het feit dat onze Grondwet voor de zoveelste keer werd verkracht.
Dat die Grondwet voor de zoveelste keer werd gewijzigd zonder de kiezer voorafgaandelijk te raadplegen, zoals voorzien in het oude artikel 131, (thans art. 195) was onder meer mogelijk omdat journalisten zoals u sinds 10 mei 1989 al hun energie steken in een uitvinding van de particratie, genaamd cordon sanitaire, en intussen de ‘democratische’ particraten hun gang maar laten gaan.

Intussen werd ook gebruik gemaakt van de mogelijkheid om Titel VIII in te voegen. Bij dezelfde wet van 5.5.1993 wordt deze mogelijkheid omgezet in art.132.
Meteen kan men beginnen aan de grote verdwijntruc: bij de wet van 17.2.1994 worden alle artikels door elkaar gehaald, soms in verschillende artikels ondergebracht, zodat het voor de burger haast niet meer mogelijk is om nog een zicht te krijgen op de wijze waarop men de Grondwet ten onrechte heeft gewijzigd. De nieuwe nummering is een feit. Men moet al over een tabel beschikken om de oude artikels nog te kunnen terugvinden.
Ons artikel 59 bis §1 bijvoorbeeld, is nu verdeeld over de artikels 115, 116, en 137.

Uw standpunt, zoals u het vertolkt in De Morgen van 17.3.2004, draagt dan ook de sporen van uw onoplettendheid.
Onder uw ogen heeft de heer Dehaene, Eerste Minister vanaf 7.3.1992 de Grondwet zo gewijzigd dat gewestelijke en federale verkiezingen niet meer samenvielen.
Samen met hem vonden tweederde van de verkozenen het niet nodig eerst de toestemming van de kiezer te vragen zoals de Grondwet dat voorziet. En u had intussen een drukke bezigheid: focussen op het Vlaams Blok en het cordon sanitaire in plaats van regering en parlement in het oog te houden.

Trouwens, mijnheer Desmet, al eens stilgestaan bij het spelletje van het cordon sanitaire?
Dank zij de heer Eyskens werd, tegen de bepalingen van het toenmalige art. 131 van de Grondwet in, de Vlaamse meerderheid in de Federale Kamer uit handen gegeven door de indeling in taalgroepen en de eraan verbonden beperkingen van het meerderheidsprincipe dat nochtans elke democratie kenmerkt.
Toch bleven de Vlamingen een numerieke meerderheid behouden in dat parlement, meerderheid die zij alleen kunnen gebruiken als het, ruw gesteld, niet om communautaire zaken gaat.
Vandaag zijn er op 150 verkozenen 88 in de Nederlandse taalgroep en 62 in de Franse.
Er is dus een meerderheid van een kleine 59% langs Nederlandstalige kant.
Maar....er zijn onder die 88 wel 18 verkozenen van het Vlaams Blok. Door het cordon sanitaire moeten die uitgesloten worden om meerderheden te berekenen.(Niemand wil toch geweten hebben dat de meerderheid te danken is aan het Vlaams Blok.)
Resultaat: alleen de 70 overblijvenden tellen mee, de zogenaamde ‘democratische partijen’ wat dan als resultaat heeft dat de Vlaamse meerderheid wordt omgetoverd in een minderheid van 70 op 150 of een kleine 47%.

Misschien, geachte heer Desmet, zult u intussen begrepen hebben dat journalisten van uw kaliber, om uw eigen woorden te gebruiken, mij langzamerhand de strot uitkomen.

En nog iets, mijnheer Desmet, u schrijft :”We verkiezen in juni formeel een veredelde Vlaamse gemeenteraad, waarin echte toppolitici liever niet aangetroffen worden. De reële inzet is echter de al dan niet voortzetting van paars, en dus zijn de topfiguren wel verplicht om mee te doen.”
En dat is geen kiezersbedrog?

[Dilbert]

@Karel Hendrik
Prachtige brief. Als ge een postzegel nodig hebt,...