www.onafhankelijkheidsreferendum.be - Pagina 2

toccata · 18 juni 2008, 18:11

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Tijd voor een nieuwe repressie zeker? Ik zou bijna zeggen: laten we een paar dozijn Vlaams-nationalisten neerschieten als volkSSchverraederSSch, maar daar heb je dan weer kogels voor nodig...

bwa kweeni ze
Wat is er mis met de goede oude guillotine?
(

)

Metternich · 18 juni 2008, 18:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door toccata

Wat is er mis met de goede oude guillotine?
(

)

De guillotine is een koninklijk voorrecht!

Kim · 18 juni 2008, 19:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Tijd voor een nieuwe repressie zeker? Ik zou bijna zeggen: laten we een paar dozijn Vlaams-nationalisten neerschieten als volkSSchverraederSSch, maar daar heb je dan weer kogels voor nodig...

1 of zo, de rest bind je een steen rond de nek...

Als er één valt, valt de rest ook!

(en terzijde: dit is geen oproep tot geweld, enkel wat ludiek geleuter!)

Nr.10 · 18 juni 2008, 19:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door duveltje382

Iki heb de poll ingevuld,dank U voor het maitje

Spijtig dat een goed element als jij zich zo opstelt.

toccata · 18 juni 2008, 23:20

Ik ben ook pro een referendum, gewoon om te zien separatistisch Vlaanderen eig is. Want het is niet omdat het CDV-NVA stemt dat je Belgie wil splitsen he

Jaani_Dushman · 18 juni 2008, 23:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door toccata

Ik ben ook pro een referendum, gewoon om te zien separatistisch Vlaanderen eig is. Want het is niet omdat het CDV-NVA stemt dat je Belgie wil splitsen he

Inderdaad. Zo zijn er ook mensen die voor de afschaffing van België zijn en wel eens op Groen! durven stemmen. Of op CAP. Of op de PVDA.

toccata · 18 juni 2008, 23:56

jogo · 19 juni 2008, 10:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Inderdaad. Zo zijn er ook mensen die voor de afschaffing van België zijn en wel eens op Groen! durven stemmen. Of op CAP. Of op de PVDA.

dat gaat dan over een 10 tal mensen in totaal...

De schoofzak · 19 juni 2008, 10:29

Het is gewoonweg onmogelijk in de praktijk om een referendum behoorlijk te organiseren.

Eén voorbeeldje: als de vraag zou zijn "moet Vlaanderen onafhankelijk worden?", dan gaan er zowel deugnieten als simpele geesten zijn, die het antwoord zullen bezoedelen, voor vb. te zeggen "stem neen, want anders zijn we niet meer in de EU, onafhankelijk betekent immers ook niet afhankelijk zijn van de EU ...".

En voor de rest, mag iemand hier nog eens uitleggen wat er gebeurd is met de uitslag van het vorige referendum dat offisieel in gans het land gehouden is. Of zijt ge dat vergeten?

We zijn een demokratie, en dat moet werken gelijk een demokratie. Verkiezingen, parlement, wetten stemmen zoals één soort wetten daarvan is: grondwetswijzigingen. Krijg je de benodigde parlementaire meerderheid, dan krijg je je grondwetswijziging.
Ga je als partij niet akkoord met een status kwo van de huidige grondwet, dan ga je natuurlijk niet mee in een regering die een grondwetswijziging niet aanvaardt. Poepsimpel is dat.

Pelgrim · 19 juni 2008, 13:05

Er zijn de laatste tijd nogal veel petities allerhande. Ik vraag me af wat oor nut het heeft daar nog tijd in te steken, is er al één internetpetitie die ook effectief iets betekend heeft op politiek vlak?

We stonden eens met vijftienduizend échte handtekeningen aan het Vlaams Parlement, iets waar CAP lijf en leden voor afgelopen heeft. En we zien het resultaat.

De schoofzak · 20 juni 2008, 16:03

Als geen enkele goede ziel eens wilt herhalen, klein geschiedenisleske, hoe de duidelijke uitslag van het enige in dit (on)land gehouden referendum niet aanvaard werd door de frankofonen, dan zal ik het maar doen.

Kijk even op wikipedia naar de Koningskwestie.

Volgende stukjes haal ik daar uit:

De volksraadpleging

De verkiezingen van juni 1949, waarbij voor het eerst ook vrouwen stemrecht hadden, brachten een overwinning voor de Christelijke Volkspartij (CVP/PSC) waarbij ze een absolute meerderheid haalden in de Senaat en op één zetel na in de Kamer. De christen-democratische premier Gaston Eyskens, hoewel in coalitie met de liberalen, stond sterk genoeg om het door zijn partij gewenste referendum door te drukken. Op 12 maart 1950 trokken de Belgen voor de eerste en tot nu toe enige keer naar de stembus voor een volksraadpleging die, omdat een dergelijke procedure in de grondwet niet voorzien was, niet wettelijk bindend kon zijn voor de regering. De uitslag bracht een diepe verdeeldheid aan het licht tussen de twee grote gemeenschappen van het land. In totaal waren er 2.933.382 voor Leopolds terugkeer op de troon (57,68%) en 2.151.881 tegen (42,32%), maar de verdeling van de voor- en tegenstemmers was sterk regionaal bepaald. In Vlaanderen was er een duidelijke meerderheid voor in alle provincies, terwijl er in Wallonië enkel in de rurale provincies Namen en Luxemburg een meerderheid vóór was en in de dichtbevolkte geïndustrialiseerde provincies Luik en Henegouwen een duidelijke meerderheid tegen. Ook in Brussel was er een kleine meerderheid tegen, terwijl er in de toen nog tweetalige provincie Brabant (inclusief Brussel) een zeer nipte meerderheid voor was.

Ontknoping en afloop

Nog in maart 1950 werd in Wallonië een algemene staking tegen de terugkeer van de koning gehouden. En toen Eyskens in lijn met de uitslag van het referendum de goedkeuring van de Verenigde Kamers wou laten stemmen, weigerde de liberale coalitiepartner dit en verliet de regering. Nieuwe verkiezingen werden gehouden in juni 1950 met als inzet de koningskwestie. Deze keer behaalde de CVP de volstrekte meerderheid in Kamer en Senaat. De homogene regering-Duvieusart stelde op 20 juli 1950 vast dat aan de onmogelijkheid te regeren een einde was gekomen en op 22 juli keerde de koning terug naar België. Daarop werden vooral in Wallonië, maar ook in Vlaanderen, nieuwe stakingen gehouden. Te Grâce-Berleur, bij Luik, werden op 30 juli drie betogers gedood door rijkswachtkogels, een vierde overleed later aan zijn verwondingen. De situatie dreigde verder te ontsporen door de dreiging van een mars op Brussel op 2 augustus. Er volgde spoedoverleg tussen de drie grote politieke families die tot een politiek akkoord kwamen om de koninklijke bevoegdheden over te dragen aan de kroonprins, Boudewijn. Op 31 juli ontving de koning de eerste minister en stemde hij in met dit plan. Tijdens de daaropvolgende nacht kwam hij echter terug op zijn beslissing en probeerde alsnog het laken naar zijn kant te trekken. Pas nadat Duvieusart dreigde met ontslag indien zijn politiek akkoord door de koning werd afgewezen, en alle andere ministers, uitgezonderd Albert de Vleeschauwer van binnenlandse zaken, zich inzake de koningkwestie solidair verklaarden met hun premier, bond de koning op 1 augustus 's morgens in en ging hij akkoord met de troonsafstand ten voordele van zijn zoon.

azert · 20 juni 2008, 16:39

Ze beginnen al verkeerd; het is niet omdat zij dat een vaststelling noemen dat het effectief vaststaande feiten zijn.

Citaat:

De ondertekenaars van dit pleidooi komen tot de vaststelling dat het oude België op haar laatste benen loopt. De tegenstellingen tussen Vlamingen en Franstaligen zijn onoverbrugbaar.

Gwyndion · 20 juni 2008, 17:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door azert

Ze beginnen al verkeerd; het is niet omdat zij dat een vaststelling noemen dat het effectief vaststaande feiten zijn.

Komkom Azert, Mangain heeft viskes gebakken!

19 juni 2008, 10:29	#29
De schoofzak Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 4 juli 2004 Berichten: 82.096	Het is gewoonweg onmogelijk in de praktijk om een referendum behoorlijk te organiseren. Eén voorbeeldje: als de vraag zou zijn "moet Vlaanderen onafhankelijk worden?", dan gaan er zowel deugnieten als simpele geesten zijn, die het antwoord zullen bezoedelen, voor vb. te zeggen "stem neen, want anders zijn we niet meer in de EU, onafhankelijk betekent immers ook niet afhankelijk zijn van de EU ...". En voor de rest, mag iemand hier nog eens uitleggen wat er gebeurd is met de uitslag van het vorige referendum dat offisieel in gans het land gehouden is. Of zijt ge dat vergeten? We zijn een demokratie, en dat moet werken gelijk een demokratie. Verkiezingen, parlement, wetten stemmen zoals één soort wetten daarvan is: grondwetswijzigingen. Krijg je de benodigde parlementaire meerderheid, dan krijg je je grondwetswijziging. Ga je als partij niet akkoord met een status kwo van de huidige grondwet, dan ga je natuurlijk niet mee in een regering die een grondwetswijziging niet aanvaardt. Poepsimpel is dat. __________________ Vlaanderen is niet van iedereen. Vlaanderen is enkel van hen die een inspanning doen om ertoe te behoren. De grendel-grondwet moet wijken om eindelijk de broodnodige veranderingen te kunnen doorvoeren. Nadien kan de grondwet herstemd worden. Dat is nog gebeurd. Ik heb de partij gesticht op drie lijnen: Vlaams en Europees, vrij en verantwoordelijk, en sterk en sociaal. Vandaag is dat de grondstroom in Vlaanderen. Geert Bourgeois (N-VA) Laatst gewijzigd door De schoofzak : 19 juni 2008 om 10:30.

20 juni 2008, 16:03	#31
De schoofzak Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 4 juli 2004 Berichten: 82.096	Als geen enkele goede ziel eens wilt herhalen, klein geschiedenisleske, hoe de duidelijke uitslag van het enige in dit (on)land gehouden referendum niet aanvaard werd door de frankofonen, dan zal ik het maar doen. Kijk even op wikipedia naar de Koningskwestie. Volgende stukjes haal ik daar uit: De volksraadpleging De verkiezingen van juni 1949, waarbij voor het eerst ook vrouwen stemrecht hadden, brachten een overwinning voor de Christelijke Volkspartij (CVP/PSC) waarbij ze een absolute meerderheid haalden in de Senaat en op één zetel na in de Kamer. De christen-democratische premier Gaston Eyskens, hoewel in coalitie met de liberalen, stond sterk genoeg om het door zijn partij gewenste referendum door te drukken. Op 12 maart 1950 trokken de Belgen voor de eerste en tot nu toe enige keer naar de stembus voor een volksraadpleging die, omdat een dergelijke procedure in de grondwet niet voorzien was, niet wettelijk bindend kon zijn voor de regering. De uitslag bracht een diepe verdeeldheid aan het licht tussen de twee grote gemeenschappen van het land. In totaal waren er 2.933.382 voor Leopolds terugkeer op de troon (57,68%) en 2.151.881 tegen (42,32%), maar de verdeling van de voor- en tegenstemmers was sterk regionaal bepaald. In Vlaanderen was er een duidelijke meerderheid voor in alle provincies, terwijl er in Wallonië enkel in de rurale provincies Namen en Luxemburg een meerderheid vóór was en in de dichtbevolkte geïndustrialiseerde provincies Luik en Henegouwen een duidelijke meerderheid tegen. Ook in Brussel was er een kleine meerderheid tegen, terwijl er in de toen nog tweetalige provincie Brabant (inclusief Brussel) een zeer nipte meerderheid voor was. Ontknoping en afloop Nog in maart 1950 werd in Wallonië een algemene staking tegen de terugkeer van de koning gehouden. En toen Eyskens in lijn met de uitslag van het referendum de goedkeuring van de Verenigde Kamers wou laten stemmen, weigerde de liberale coalitiepartner dit en verliet de regering. Nieuwe verkiezingen werden gehouden in juni 1950 met als inzet de koningskwestie. Deze keer behaalde de CVP de volstrekte meerderheid in Kamer en Senaat. De homogene regering-Duvieusart stelde op 20 juli 1950 vast dat aan de onmogelijkheid te regeren een einde was gekomen en op 22 juli keerde de koning terug naar België. Daarop werden vooral in Wallonië, maar ook in Vlaanderen, nieuwe stakingen gehouden. Te Grâce-Berleur, bij Luik, werden op 30 juli drie betogers gedood door rijkswachtkogels, een vierde overleed later aan zijn verwondingen. De situatie dreigde verder te ontsporen door de dreiging van een mars op Brussel op 2 augustus. Er volgde spoedoverleg tussen de drie grote politieke families die tot een politiek akkoord kwamen om de koninklijke bevoegdheden over te dragen aan de kroonprins, Boudewijn. Op 31 juli ontving de koning de eerste minister en stemde hij in met dit plan. Tijdens de daaropvolgende nacht kwam hij echter terug op zijn beslissing en probeerde alsnog het laken naar zijn kant te trekken. Pas nadat Duvieusart dreigde met ontslag indien zijn politiek akkoord door de koning werd afgewezen, en alle andere ministers, uitgezonderd Albert de Vleeschauwer van binnenlandse zaken, zich inzake de koningkwestie solidair verklaarden met hun premier, bond de koning op 1 augustus 's morgens in en ging hij akkoord met de troonsafstand ten voordele van zijn zoon. __________________ Vlaanderen is niet van iedereen. Vlaanderen is enkel van hen die een inspanning doen om ertoe te behoren. De grendel-grondwet moet wijken om eindelijk de broodnodige veranderingen te kunnen doorvoeren. Nadien kan de grondwet herstemd worden. Dat is nog gebeurd. Ik heb de partij gesticht op drie lijnen: Vlaams en Europees, vrij en verantwoordelijk, en sterk en sociaal. Vandaag is dat de grondstroom in Vlaanderen. Geert Bourgeois (N-VA)

19 juni 2008, 13:05	#30
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Er zijn de laatste tijd nogal veel petities allerhande. Ik vraag me af wat oor nut het heeft daar nog tijd in te steken, is er al één internetpetitie die ook effectief iets betekend heeft op politiek vlak? We stonden eens met vijftienduizend échte handtekeningen aan het Vlaams Parlement, iets waar CAP lijf en leden voor afgelopen heeft. En we zien het resultaat.